Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Kinetyczna teoria gazow i termodynamika II - Notatki - Fizyka, Notatki z Fizyka

Notatki dotyczące tematów z fizyki: kinetyczna teoria gazów i termodynamika.

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 14.03.2013

alien85
alien85 🇵🇱

4.8

(13)

120 dokumenty

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Kinetyczna teoria gazow i termodynamika II - Notatki - Fizyka i więcej Notatki w PDF z Fizyka tylko na Docsity! Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki Wykład 17 17. Kinetyczna teoria gazów i termodynamika II 17.1 Średnia droga swobodna Średnia droga swobodna to inaczej średnia odległość między miejscami kolejnych zderzeń. Zależy od rozmiarów cząsteczek i od ich liczby w jednostce objętości. Rozpatrujemy cząstkę kulistą o średnicy d. Zderzenie będzie miało miejsce gdy odle- głość między środkami będzie mniejsza niż d. Inaczej mówiąc cząsteczka jest "tarczą" o powierzchni σ = πd2 Ta powierzchnia nosi nazwę całkowitego przekroju czynnego. W czasie t cząsteczka poruszająca się z prędkością v "przemiata" objętość walca vtσ. Jeżeli n jest liczbą cząsteczek w jednostce objętości to w tym walcu nasza cząstka napo- tka (zderzy się z) nz = vtσn cząstek. Średnia droga swobodna to średnia odległość pomiędzy punktami kolejnych zderzeń. Jest ona równa całkowitej odległości przebywanej przez cząstkę podzielonej przez licz- bę zderzeń ndnnt t 2 11 πσσ λ === v v (17.1) To równanie wyprowadzono w oparciu o założenie, że cząstka zderza się z nierucho- mymi obiektami. W rzeczywistości cząsteczki uderzają w poruszający się cel. Częstość zderzeń jest większa, a średnia droga swobodna mniejsza nd 22 1 π λ = (17.2) Zwróćmy uwagę, że wtedy w równaniu (17.1) dwie występujące tam prędkości są róż- ne: prędkość w liczniku to prędkość średnia v cząsteczek względem naczynia, a pręd- kość w mianowniku to średnia prędkość względna wzglv w stosunku do innych cząste- czek. Można się przekonać jakościowo, że wzglv > v Np. gdy cząstki biegną naprzeciw siebie to wzglv = 2v , gdy pod kątem prostym to vv 2=wzgl , a gdy w tę samą stronę to wzglv = 0. Uwzględniając rzeczywisty rozkład prędkości otrzymujemy v2=wzglv . Przykład 1 17-1 docsity.com Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki Cząstki powietrza w temperaturze 273 K i pod ciśnieniem 1 atm. d = 2·10-8 cm, v = 105 cm/s, n = 3·1019/cm3. Wówczas średnia droga swobodna jest równa 2·10-5 cm (około 1000d). Odpowiednia częstość zderzeń wynosi 5·109/s. 17.2 Rozkład prędkości Maxwella Na poprzednim wykładzie omawialiśmy prędkość średnią kwadratową cząsteczek gazu. Jednak każdy gaz ma charakterystyczny rozkład prędkości, który zależy od tem- peratury (cząstki nie mogą mieć takich samych prędkości bo prędkości zmieniają się w wyniku zderzeń). Clerk Maxwell podał prawo rozkładu prędkości cząsteczek, które dla gazu zawierające- go N cząsteczek ma postać kT m e kT mNN 22 2 3 2 2 4)( v vv −      = π π (17.3) W równaniu tym N(v)dv jest liczbą cząstek o prędkościach z przedziału od v do v + dv. T - temperatura bezwzględna, k - stała Boltzmana, m - masa cząsteczki. Całkowitą liczbę cząsteczek można zatem obliczyć dodając (całkując) liczby dla po- szczególnych różniczkowych przedziałów prędkości ∫ ∞ = 0 d)( vvNN Na rysunku przedstawiony jest rozkład Maxwella dla dwóch różnych temperatur. 0.000 200.000 400.000 600.000 800.000 1000.000 __ _ v v2 vp v (m/s) N (v ) T=300 K T=70 K gdzie -v prędkość średnia, 2v - prędkość średnia kwadratowa, vp – prędkość najbar- dziej prawdopodobna. 17-2 docsity.com Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki 3) Cylinder stawiamy na (zimniejszym) zbiorniku (T2) i sprężamy gaz izotermicznie do stanu p4, V4, T2 (punkt D). Z gazu do zbiornika przechodzi ciepło Q2. 4) Cylinder stawiamy na izolującej podstawce i sprężamy adiabatycznie do stanu p1, V1, T1 (punkt A). Siły zewnętrzne wykonują pracę i temperatura gazu podnosi się do T1. A B C D Q1 Q2 W T1 T2 V p Wypadkowa praca W wykonana przez układ w czasie pełnego cyklu jest opisana przez powierzchnię zawartą wewnątrz krzywej 1,2,3,4. Wypadkowa ilość ciepła pobra- na przez układ podczas jednego cyklu wynosi Q1 - Q2. Wypadkowa zmiana energii we- wnętrznej wynosi zero bo stan końcowy pokrywa się z początkowym. Z pierwszej zasa- dy termodynamiki mamy więc W = Q1 – Q2 Sprawność silnika wynosi 1 21 1 21 1 T TT Q QQ Q W − = − ==η (17.5) Cykl Carnota można prowadzić w kierunku przeciwnym (maszyna chłodząca). 17.4.3 Druga zasada termodynamiki Zwróćmy jeszcze raz uwagę na to, że w trakcie pracy (cyklu) silnika cieplnego część pobieranego ciepła była oddawana do zbiornika o niższej temperaturze i w konse- kwencji ta ilość ciepła nie była zamieniana na pracę. Powstaje pytanie, czy można skonstruować urządzenie, które pobierałoby ciepło i w całości zamieniałoby je na pra- cę? Moglibyśmy wtedy wykorzystać ogromne (z naszego punktu widzenia nieskończo- ne) ilości ciepła zgromadzone w oceanach, które byłyby stale uzupełniane poprzez promieniowanie słoneczne. Negatywna, niestety, odpowiedź na to pytanie jest zawarta w drugiej zasadzie ter- modynamiki. Poniżej podane zostały równoważne sformułowania tej zasady 1) Nie można zbudować perpetum mobile drugiego rodzaju. 2) Gdy dwa ciała o różnych temperaturach znajdą się w kontakcie termicznym, wów- czas ciepło będzie przepływało z cieplejszego do chłodniejszego. 17-5 docsity.com Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki 3) Żadna cykliczna maszyna cieplna pracująca pomiędzy temperaturami T1 i T2 nie mo- że mieć sprawności większej niż (T1 - T2)/T1. 4) W układzie zamkniętym entropia nie może maleć. Rozpatrzmy następujący schemat (pokazany na rysunku poniżej),w którym super silnik o sprawności większej od silnika Carnota napędza ten silnik. Efektem końcowym jest przeniesienie dwóch jednostek ciepła z zimniejszego do cieplejszego zbiornika. T1 (gor¹ cy zbiornik) Q1=4 Q1'=6 Silnik Carnota η =0.5 Super silnik ηS=0.75 W=3 Q2=1 Q2'=3 T2 (zimny zbiornik) 17.4.4 Termodynamiczna skala temperatur Pokazaliśmy więc, że sprawność silnika Carnota jest równa 1 21 1 21 1 T TT Q QQ Q W − = − ==η Wynika stąd, że T1/T2 = Q1/Q2 Zatem stosunek temperatur dowolnych zbiorników ciepła można wyznaczyć mierząc przenoszenie ciepła podczas jednego cyklu Carnota. Powyższy wzór stanowi definicję termodynamicznej skali temperatur. 17.4.5 Entropia • Zerowa zasada termodynamiki wiąże się z pojęciem temperatury • Pierwsza zasada termodynamiki wiąże się z pojęciem energii wewnętrznej • Druga zasada termodynamiki wiąże się z pojęciem entropii 17-6 docsity.com Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki Entropia jest miarą nieuporządkowania układu cząstek. Im większy jest stan niepo- rządku położeń i prędkości w układzie tym większe prawdopodobieństwo, że układ bę- dzie w tym stanie. Przykłady sytuacji gdy nieuporządkowanie rośnie bo tracimy część zdolności do klasy- fikacji cząstek. • Rozprężanie swobodne • Przepływ ciepła do wyrównania temperatur Z definicji entropia S układu jest równa S = klnω (17.6) gdzie k - stała Boltzmana, ω - prawdopodobieństwo, że układ jest w danym stanie (w odniesieniu do wszystkich pozostałych stanów). Zgodnie z definicją prawdopodobieństwa układ częściej będzie w stanie o większym prawdopodobieństwie niż w stanie o mniejszym prawdopodobieństwie. Układ więc "poszukuje" stanów o większym prawdopodobieństwie, a w miarę wzrostu ω rośnie również S. Stąd ∆S ≥ 0 To jest czwarte sformułowanie drugiej zasady termodynamiki. Pokażmy, że pozostałe sformułowania są mu równoważne. ∆S = S2 − S1 = klnω2 − klnω1 ∆S = kln(ω2/ω1) Rozpatrzmy teraz swobodne rozprężanie gazu od objętości V1 do objętości końcowej V2. Względne prawdopodobieństwo znalezienia jednej cząstki w V1 w porównaniu do V2 jest 2 1 .12 1 V V cz =      ω ω Dla N cząstek stosunek prawdopodobieństw N Ncz V V       =      2 1 .2 1 ω ω Otrzymujemy więc ∆S =Nkln(V2/V1) Podzielmy i pomóżmy równanie przez T; otrzymamy wtedy 17-7 docsity.com Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki ciśnienie przestają być niezależne. W każdej temperaturze równowaga jest możliwa tyl- ko przy określonym ciśnieniu (pary nasyconej). Przy wyższym istnieje tylko ciecz, przy niższym para. Podobnie ciecz i ciało stałe mogą istnieć w równowadze tylko w tempera- turze topnienia, która jest funkcją ciśnienia. Wreszcie ciało stałe współistnieje w rów- nowadze z parą nasyconą, której ciśnienie jest funkcją temperatury. Krzywe równowagi pokazane na rysunku poniżej. Literą a oznaczona jest krzywa równowagi ciało stałe - ciecz (związek temperatury top- nienia z ciśnieniem). Krzywa a' przedstawia tę zależność dla kilku nietypowych sub- stancji, które przy topnieniu zmniejszają objętość np. lód. p T aa' b b' K P I II III Krzywa b + b' pokazuje zależność ciśnienia pary nasyconej od temperatury. Punkt P nazywamy punktem potrójnym. Odcinek b' to krzywa równowagi ciało stałe – para, a odcinek b krzywa równowagi ciecz – para. W punkcie potrójnym mogą istnieć wszyst- kie trzy stany skupienia. Dla wody odpowiada to ciśnieniu p = 4.57 mm Hg, T = 273.16 K (O °C). Krzywa b kończy się w punkcie krytycznym K powyżej którego nie istnieje różnica pomiędzy gazem i cieczą. Dlatego żeby skroplić gaz trzeba obniżyć temperaturę poniżej temperatury krytycznej. 17.5.2 Zjawiska transportu Dotychczas zajmowaliśmy się właśnie układami w stanie równowagi. Teraz zapo- znamy się z bardzo uproszczonym opisem zjawisk, które zachodzą gdy układ dąży do takiego stanu. W zjawiskach tych mamy zawsze do czynienia z przenoszeniem (trans- portem): • materii • energii • pędu • ładunku elektrycznego Wszystkie te zjawiska transportu opisujemy w pierwszym przybliżeniu za pomocą rów- nania różniczkowego, które przedstawia propagację pewnej wielkości fizycznej ϕ mają- cą na celu osiągnięcie równowagi x Kj ∂ ∂ϕ −= (17.8) gdzie j jest gęstością strumienia wielkości ϕ (gęstość prądu), K jest stałą charakteryzu- jącą daną sytuację fizyczną. Stałą K wiążemy z właściwościami mikroskopowymi rozpa- 17-10 docsity.com Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki trywanego układu statystycznego, z tzw. współczynnikami transportu. Wiążą się one z nośnikami np. cząsteczkami gazu, elektronami w metalu. • Dyfuzja w gazie czyli przenoszenie cząstek w kierunku obszarów o mniejszej kon- centracji n (dążenie do wyrównania koncentracji). Równanie dyfuzji gradnD x nDjD −=−= ∂ ∂ gdzie jD gęstość strumienia cząstek, n - koncentracja cząstek. Równanie to znane jest pod nazwą prawa Ficka. Współczynnik dyfuzji (dla rozrzedzonego gazu) λv 3 1 =D • Przewodnictwo cieplne czyli transport energii, wskutek ruchu cząstek w kierunku obszaru o niższej T (dążenie do wyrównania temperatury). Równanie (prawo Fouriera) ma postać gradT x TjQ κ∂ ∂κ −=−= gdzie jQ jest gęstością strumienia ciepła, κ jest współczynnikiem przewodnictwa ciepl- nego. Dla rozrzedzonego gazu λκ Vcnv3 1 = • Lepkość gazu polegająca na przenoszeniu pędu między warstwami gazu o różnych prędkościach (dążenie do wyrównania prędkości). Równanie (prawo Newtona) ma postać gradu x uj p η∂ ∂η −=−= gdzie u jest prędkością (unoszenia) warstwy. Współczynnik lepkości dla rozrzedzonego gazu wynosi λη mnv 3 1 = • Przewodnictwo elektryczne czyli przenoszenie ładunku elektrycznego w wyniku ru- chu elektronów (dążenie do wyrównania potencjałów elektrycznych). Równanie (prawo Ohma) ma postać 17-11 docsity.com Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki gradVσ ρ σ −=== EEj 1 gdzie przewodność elektryczna σ jest dana wyrażeniem vm nq m nq λτσ 22 == Uwaga: wszystkie współczynniki transportu zależą od temperatury (poprzez prędkość średnią, średnią drogę swobodną itd.) 17-12 docsity.com
Docsity logo


Copyright © 2024 Ladybird Srl - Via Leonardo da Vinci 16, 10126, Torino, Italy - VAT 10816460017 - All rights reserved