Biologia i Biologia I Budowa Tralala, Egzaminy wstępne z Prawoznawstwo

Pobierz Biologia i Biologia I Budowa Tralala i więcej Egzaminy wstępne w PDF z Prawoznawstwo tylko na Docsity! 1 Recepty zielarzy rosyjskich! Ale. . . oduczyliśmy się wsłuchiwania w nią, rozumienia jej i korzystania z jej skarbów. Współcześni lekarze, oderwani od przyrody, nie umieją odczytywać jej "tajemnych znaków" i poprzez doświadczenie sięgać do jej leczniczej siły, a czę- sto zupełnie nie wiedzą, czym zastąpić nagle brakujące w aptece lekarstwa, nie za- pisują nam, swoim pacjentom, leczniczych preparatów i zestawów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz innych podobnych środków. Można żywić nadzieję, że ten skromny zbiór przepisów zebranych z róż- nych źródeł (rosyjskich i innych) pomoże tym, którzy przedkładają rośliny leczni- cze ponad preparaty chemiczne; tym, którzy zupełnie nie mogą z jakichś przyczyn ich zażywać; tym, dla których współczesne syntetyczne farmaceutyki są niedo- stępne z powodu ceny lub braku w sprzedaży; tym, którzy zbierają zioła lub za- opatrują się w nie w aptece i w sklepach zielarskich, ale nie posiadają literatury in- formującej o ich przygotowaniu i zastosowaniu. Należy uspokoić tych wszystkich, którzy skorzystają z tego poradnika.. Przytoczone przepisy medycyny ludowej są sprawdzone i zaakceptowane przez specjalistów o wysokich kwalifikacjach i w różnych okresach były publikowane. Jednak zaleca się zasięgnięcie porady leka- rza wtedy, gdy zażywacie Państwo już jakieś lekarstwo oraz w celu upewnienia się, że zaproponowany w tym zbiorze śro- dek jest dla Państwa odpowiedni. Dla wygody korzystającego z poradnika przepisy zgrupowano nie według nazw roślin, a według chorób tych lub in- nych organów człowieka. Tam, gdzie przy liczbach nie podano oznaczeń, wartości wyrażone są w gramach. Spis treści I Zbiory ziół. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 II. Ogólne zasady przyrządzania naparów, wywarów, wyciągów i herbatek … 3 III Pożywienie a zdrowie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 IV Eliksiry młodości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 V Sposoby oczyszczania organizmu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 VI Schorzenia serca i układu krążenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10 VII Schorzenia neurologiczne. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13 VIII Schorzenia układu oddechowego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 IX Schorzenia przewodu pokarmowego. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19 X Schorzenia wątroby, trzustki, woreczka żółciowego i dróg żółciowych. . . . 23 XI Schorzenia nerek i przewodu moczowego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25 XII Schorzenia przemia.ny materii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27 XIII Schorzenia skóry i błon śluzowych. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27 XIV Schorzenia kobiece . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33 XV Impotencja. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34 XVI Obrzęki, stłuczenia oraz schorzenia gośćcowo-reumatyczne . . . . . . . . . . . 35 XVII Nowotwory. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36 XVIII Malaria. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38 2 Medycyna to sztuka naśladowania leczniczych sił przyrody. Hipokrates Medycyna ludowa, przekazywana z pokolenia na pokolenie przez mieszkańców Ziemi, istnieje od niepamiętnych czasów, na wszystkich kontynentach. Jako tradycja i zjawisko – to przede wszystkim ogromna część dziedzictwa kultury, sprawdzone fakty, przepuszczone przez sito wieków. Jesteśmy świadkami wspaniałych osiągnięć medycyny i jednocześnie największej pogardy dla jej żródeł. wszystko, co niezrozumiałe i nie do końca wyjaśnione w przyrodzie, ogłaszane jest przez dyplomowanych medyków jako nienaukowe i bezużyteczne. "Gdyby któregoś pięknego dnia przyroda zechciała odsłonić swoje tajemnice i zobaczylibyśmy na własne oczy jakimi środkami dysponuje, to – Boże drogi – jakie pomyłki, jakie błędy odkrylibyśmy w naszej, godnej pożałowania, nauce! Śmiem twierdzić, że w ani jednym ze swoich twierdzeń nie miałaby racji. Zaiste, jedyne co wiem na pewno to to, że jestem największym nieukiem". Powiedzieć tak skromnie o swojej wiedzy mógł oczywiście tylko człowiek wielki; był nim francuski filozof i pisarz epoki Odrodzenia Michel Montaigne. Minęło wiele stuleci, nauka poszła daleko do przodu, ale w pewnym sensie te setki lat niczego nie zmieniają pozo- stajemy ciągle "listkami" na drzewie Przyrody... ROZDZIAŁ I Zbiory ziół Niektórzy zapewne zechcą sami przygotować zapasy niezbędnych roślin. Oczywiście nie należy przygotowywać ro- ślin, jeśli nie wie się, jak one wyglądają. Trzeba zaopatrzyć się lub wypożyczyć z biblioteki informatory, atlasy, ilustrowane encyklopedie roślin. Trzeba również wiedzieć jaką część rośliny i kiedy przygotowywać. Skorzystajmy z porad ludzi star- szych, nauczycieli biologii, pracowników aptek, lekarzy i oczywiście tych przedsiębiorstw (spółdzielni ogrodniczych), któ- re zajmuj ą się ziołami. Postarajmy się wiosną, latem i jesienią zebrać te najbardziej rozpowszechnione i najniezbędniejsze rośliny. Oto nie- które ogólne zasady przeprowadzania zbiorów. Przy zbiorach roślin jednorocznych należy koniecznie zostawiać część z nich w nienaruszonym stanie, aby mogły nasiać się na przyszły rok; przy zbiorach roślin wieloletnich niezbędnym jest pozostawienie systemu korzeniowego, po- szczególnych części roślin i niektórych roślin w całości do wegetatywnego i nasiennego rozmnożenia. W tym samym miej- scu zbiór danej rośliny można powtarzać tylko kilka lat; zbiór przeprowadzamy, kiedy jest jasno, sucho i słonecznie, o okre- ślonych porach dnia, w zależności od rośliny; nie można zbierać zakurzonych lub zanieczyszczonych części naziemnych roślin – przy ruchliwej drodze, w pobliżu zakładów przemysłowych itp.; nie należy wkładać do jednego pojemnika różnych gatunków roślin, gdyż mogą one na siebie oddziaływać pozytywnie lub negatynie, a te subtelności znane są wybrańcom; świeżo zebranych roślin nie trzeba ściśle upychać do woreczków, skrzynek i innych pojemników, ponieważ zioła wówczas ulegają samonagrzewaniu, deformują się, tracą swoisty zapach i kolor, brunatnieją i stają się niezdatne do użycia. A teraz o tym, kiedy i jak zbierać różne części roślin. Pączki – (brzozowe, sosnowe) zbiera się wczesną wiosną przed ich rozwinięciem, kiedy są nabrzmiałe, ale ich łuski jeszcze nie pękają. W tym okresie są szczególnie bogate w aktywne substancje. Zbieranie kończy się, kiedy pączki zaczy- nają się rozwijać. Brzozowe pączki zbiera się tak: młode gałązki z pączkami ścina się, wiąże w miotełki i suszy w tempe- raturze nie większej niż 30 o C, po wysuszeniu młóci się i przepuszcza przez grube sito, aby odpadła kora i kawałki gałą- zek. Pączki sosnowe, przyczepione po kilka gałązek ścina się nożycami z niedużymi gałązek. Liście – zbiera się w okresie kwitnienia, a niektórych roślin (np. krwawnika, babki, mioduszki) – przez całe lato. Ści- na się nożycami lub zrywa rękoma tylko dobrze rozwinięte liście, z dolu lub środkowej części rośliny. Nie można zbierać liści brudnych, przywiędłych, pożółkłych, brunatnych, pokrytych rdzawymi plamami lub zaatakowanych przez owady. Od razu po zebraniu liście suszy się, rozkładając cienką 2–3 cm warstwą na tkaninie lub papierze pod okapami lub w przewiewnym pomieszczeniu. Od czasu do czasu na1eży je poruszać. Prawidłowo wysuszone liście latwo poznać: zacho- wują naturalną, pierwotną barwę. Ziele – (naziemna część rośliny, w szczególności kwitnące wierzchołki z liśćmi) zbiera się w okresie kwitnienia, ści- nając je nożycami lub sierpem w odległości 10-20 cm od wierzchołka. Zebrane ziele suszyć jak najszybciej, rozłożywszy 3- -.5 cm warstwą na strychach, w przewiewnych pomieszczeniach. Kwiaty – zbiera się na początku kwitnienia ręcznie lub ścina nożycami, jeśli znajdują się w kwiatostanach (wrotycz, krwawnik). Zebrane kwiaty suszy się od razu, rozkładając cienką 1-2 cm warstwą (w takich warunkach, jak opisano po- przednio). Nie suszyć na słońcu, niezbyt często poruszać. Prawidłowo wysuszone kwiaty powinny łatwo się kruszyć w pal- 5 uczonych z dawnych czasów, że od mleka twardnieją stawy i arterie. Jednakże świeże (prosto od krowy) mleko – 1/4 szklanki dziennie – leczy zadyszkę. Kasza manna.Tybetańczycy mó- wią: "Zaczęliście od mleka i kaszy manny, a więc i na tym kończcie". Codziennie, chociaż kilka łyżek kaszy powinien jeść każdy po czterdziestce; dobrze działa na kości, mięśnie i układ trawienny. Ucha (zupa rybna) przynosi korzyści wszystkim osłabionym, szczególnie zupa ze szczupaka. W rybie jest dużo so- du i fosforu. Twaróg – dziennie 100 g przy miażdżycy tętnic, chorobach serca, wątroby. Orzechy, rodzynki, ser – codzienne ich użycie uspokaja system nerwowy, usuwa zmęczenie, bóle głowy, wzmacnia mięsień sercowy i system nerwowy. Pożyteczne przy chorobach wątroby. Jedna porcja to: 30 g orzechów włoskich, 20 g ro- dzynków, 20 g sera. Winogrona i rodzynki są zalecane przy podagrze. Poza tym zapobiegają tworzeniu się kamieni. Rodzynki można też wykorzystywać jako słaby środek przeczyszczający. Jednak razem z winogronami i rodzynkami nie należy jeść w du- żych ilościach innych owoców i warzyw, a także nie pić mleka, kwasu, wód mineralnych, ponieważ przy jednoczesnym ich spożyciu nasilają się procesy fermentacji. Winogron lepiej nie jeść przy otyłości, chorobie wrzodowej żołądka, cukrzycy, za- paleniu jelita grubego połączonego z biegunką. Cytryny i pomarańcze – pożyteczne przy początkach nadciśnienia, chorobach kobiecych i powiększeniu tarczycy. 1/2 cytryny utrzeć ze skórką i wymieszać z cukrem. Stosować po 1 łyżeczce 3 razy dziennie. Morele suszone dodają sił fizycznych, szczególnie mężczyznom. Żurawiny leczą nieżyty żołądka. Czarna jarzębina – nie znajdziemy innych jagód z taką ilością jodu. Zalecana jest przy sklerozie i wolu. l kg jarzę- biny na 1 kg cukru – po łyżeczce, 3 razy dziennie. Grzyby są ciężkostrawne i dlatego nie są wskazane przy chorobach układu trawiennego, wątroby i nerek. Gorczyca i pieprz szkodliwie działają na nerki. Figi, szpinak, szczaw i rabarbar mają kwas szczawiowy, który w połączeniu z wapniem tworzy nierozpuszczalną, nie wchłanianą przez organizm substancję. Weżmy pod uwagę: produkty te, używane w dużych ilościach powodują two- rzenie się kamieni w nerkach. Sok z białej kapusty ma silne właściwości żółciopędne. Jest pożyteczny przy zapobieganiu nieżytowi i owrzodze- niu żołądka (po pół szklanki, 3 razy dziennie przed jedzeniem, przez 2-3 tygodnie). Przechowywać w temperaturze nie większej niż 2o C, nie dłużej niż 2 doby. Ziemniaki pożyteczne są przy chorobach nerek i systemu sercowo-naczyniowego. Jednak ci, którzy cierpiąna nad- wagę lub cukrzycę powinni jeść ich mniej. Sok z surowych ziemniaków w medycynie ludowej wykorzystuje się przy cho- robach żołądka z nadkwasotą. Wymyte, wytarte starannie ziemniaki w łupinach utrzeć na drobnej tarce. Wycisnąć sok z krochmalem. Pić tylko świeży, po 1/2 szklanki 3 razy dziennie na czczo. Marchew jest korzystna przy zaparciach, chorobach wątroby, nerek, kamicy nerkowej i kamicy żołądka. Ale nie jest wskazana przy zaostrzeniu choroby wrzodowej żołądka i zapaleniach jelita grubego. Burak gotowany i wywar z niego posiadają właściwości przeczyszczające i moczopędne. Dynia (miąższ) polepsza pracę jelit przy zaparciach, nasila wydzielanie moczu. Rzodkiew i rzodkiewka polepszają trawienie. Dodatkowo rzodkiew ma właściwości moczopędne i żółciopędne, a także sprzyja wydalaniu z organizmu nadmiaru cholesterolu. Jednak warzyw tych nie należy używać przy owrzodzeniu żołądka, nieżytach żołądka, chorobach wątroby i nerek, a także przy podagrze. Bakłażany obniżają poziom cholesterolu we krwi, wątrobie, nerkach, nasilają wydzielanie kwasu moczowego. Do- brze jest je wykorzystywać przy chorobach wątroby, nerek, miażdżycy i podagrze. Cebula pobudza apetyt, ale przy chorobach przewodu pokarmowego, wątroby i nerek należy je wyelimjnować z ja- dłospisu. Czosnek głuszy procesy ropienia i fermenltacji w żołądku i jelitach, zwiększa wydalanie moczu. Chrzan zwiększa wydzielanie kwasu solnego?. Działa moczopędnie. Ale niewskazany jest dla ludzi cierpiących na nieżyty, wrzody żołądka, choroby jelit, wątroby i nerek. Pietruszka (korzeń) sprzyja krzepnięciu krwi, zalecana jest przy chorobach krwi oraz jako element diety przy ka- micy moczowej, środek moczopędnyy i wiatropędny. Sprzyja rozpuszczaniu piasku i kamieni w nerkach i pęcherzu moczo- wym. Ale przeciwwskazana jest przy ostrych chorobach nerek. Seler działa moczopędnie i przeciwzapalnie. Szczególnie pożyteczny jest przy chorobach nerek i podagrze. Koper – działa moczopędnie, przeczyszczającco, wiatropędnie i żółciopędnie. 6 Jabłka - pożyteczne przy podagrze, sklerozie naczyń. Sprzyjają wydalaniu z organizmu kwasu moczowego, zwięk- szają wydzielanie moczu. Kwaśne gatunki zaleca się jeść przy cukrzycy i otyłości, a słodkie – przy skłonnościach do kamie- ni, chorobach nerek i podagrze. Czarna porzeczka – napar wodny z jej liści sprzyja wydalaniu z organizmu nadmiaru kwasu moczowego. Arbuz jest pożyteczny jako środek profilakftyczny przy skłonnościach do tworzenia się kamieni, przy chorobach układu sercowo-naczyniowego i wątroby. Poziomka leśna – wspaniały środek przy chorobach serca, wątroby i nerek. Jej owoce pomagają (w dużych ilościach) przy chorobach dróg żółciowych, chorobie nadciśnieniowej, podagrze i innych zaburzeniach przemiany soli. Napar z liści poziomki ma zastosowanie jako środek moczopędny przy kamieniach w wątrobie i nerkach. Maliny sprzyjają poceniu się, działają też moczopędnie. Ale nie zaleca się ich przy podagrze i chorobach nerek. "Warzywa i owoce (a nie zupy i konserwy) powinny zająć miejsce honorowe na naszym stole. Są bogate w łatwo- przyswajalne sole mineralne. Sole wapnia polepszają pracę serca, zwiększają wydalanie moczu. Sole miedzi i żelaza są krwiotwórcze, a sole jodu zapobiegają miażdżycy. Oprócz tego sole mineralne utrzymują równowagę kwasowo-zasadową płynów w organizmie zmniejsząją wahnięcia w stronę kwasów – a to nie jest rzadkością przy chorobach serca i naczyń, wą- troby i nerek, przy cukrzycy i infekcjach. Przypomnijmy sobie o witaminach, jeżeli nasz organizm jest osłabiony! Uczestniczą one w podtrzymywaniu sił obronnych organizmu, w podwyższaniu jego odporności na przeziębienia, infekcje i rozmaite choroby. Ponieważ najlepsze połączenia witamin występują w naturalnych produktach, przede wszystkim w warzywach i owocach, toteż niedobór witamin daje o sobie znać zimą i wiosną, kiedy z reguły na naszym stole jest mało zieleniny, świe- żych warzyw i owoców, a te, które są, witamin mają coraz mniej. Niektóre witaminy przyswajane są przez organizm tylko poprzez pożywienie, niektóre ulegają syntezie w organizmie, gromadzą się w nim. Awitaminoza – niedobór witamin – powstaje wtedy, gdy całkowicie zaprzestaniemy dostarczać organizmowi wita- min nie podlegających syntezie i nie gromadzących się w nim. Do takich witamin należy najważniejsza z nich, witamina C (kwas askorbinowy). Szczególnie bogate w witaminę C są suszone owoce dzikiej róży, czarna porzeczka, jarzębina czar- na, cytryny, papryka, chrzan, pietruszka, koper. Kiedy w pożywieniu mało jest witaminy C lub jest ona słabo wchłaniana (a to się zdarza przy chorym układzie tra- wiennym, wątrobie lub trzustce) – następuje stan dobrze znany większości dorosłych i spotykany u dzieci: człowiek bar- dzo szybko męczy się przy każdym zajęciu (w pracy, w szkole, w domu), zmniejsza się jego odporność na zimno, wzrasta skłonność do przeziębień, które długo trwają. Witamina C zwiększa odporność organizmu na infekcje, aktywnie uczest- niczy w procesach przemiany materii, białek, węglowodanów, reguluje wytwarzanie się krwi, sprzyja wchłanianiu żelaza. Gdy zaniedbaliśmy profilaktykę, musimy pilnie skupić się na pomocy organizmowi w dokarmieniu go witaminami, szczególnie witaminą C. Zwróćmy uwagę na zachowanie się dzieci: często mamy do nich nieuzasadnione pretensje o apa- tię, lenistwo, złe wyniki w nauce, a przyczyną tego nie jest ich lenistwo, lecz nieprawidłowe, zbyt ubogie w witaminy od- żywianie. W produktach pochodzenia zwierzęcego witamina C występuje w niewielkich ilościach, za wyjątkiem wątroby, ne- rek, sarniny, a w szczególności sarniego języka. Głównym źródłem witaminy C są zatem produkty roślinne. W każdej stre- fie klimatycznej – inne. W jednych krajach to pomarańcze i cytryny, w innych – żurawiny i borówki; jedni mogą zrobić za- pasy z czosnku niedźwiedziego, inni – z cebuli i czosnku; wszędzie są ziemniaki – dostarczyciele witaminy C. Spójrzmy na listę roślin bogatych w witaminę C, a przekonamy się, że przynajmniej jedna z nich jest nam dostępna, i to nie tylko la- tem, ale zimą i na wiosnę. Podajemy obok każdego produktu jaka jego ilość (w gramach) jest wystarczająca dla całkowite- go zaspokojenia zapotrzebowania organizmu na witaminę C w ciągu doby. Wyciąg zrobiono na podstawie tabeli sporzą- dzonej przez wykwalifikowanych specjalistów w dziedzinie żywienia. A więc: – szczypiorek – 100, biała kapusta – 200-250, ziamniaki 250-500, ogórki, bakłażany, kabaczki – 250-500, rzodkiewka, rzepa, buraki – 250-500, cebula, marchew, dynia – 500-1000, kapusta kiszona – 250-300, czosnek niedźwie- dzi solony – 250-300, ogórki kwaszone – brak wit. C, czarna porzeczka - 12-50, dzika róża (suszone owoce), rokitnik, ber- berys – 30-50, ananasy, pomarańcze, grejpfruty, poziomki ogrodowe, truskawki, dereń, agrest, cytryna, jarzębina – 100-125, mandarynki, czerwone porzeczki, poziomki leśne, maliny, borówka bagienna – 200-500, jabłka z gatunku antonówka – 200-500, wiśnie, brzoskwinie, czarna jarzębina – 300-500, borówki, żurawiny (świeże) – 300500, morele, śliwki, biale po- rzeczki – 500-1000, banany, winogrona – 1500-2000. Przetwory: – morele (kompot) – 1000, bakłażany – 1000, groszek zielony – .500, papryka faszerowana – 400, ka- baczki 600, pasta pomidorowa – 150, sok pomidorowy – 500, przecier pomidorowy – 500. Pamiętajmy: witamina C jest najmniej trwała, łatwo utlenia się, szczególnie w wysokiej temperaturze i w zetknięciu 7 z metalem. Podczas gotowania warzyw ubywa ok. 1/3 witaminy C, przy smażeniu niewiele, a odgrzewanie i długie prze- chowywanie pożywienia powodują utratę tej witaminy. Kisząc produkty zachowujemy witaminę C. Dobrze zachowuje się witamina C w świeżo zamrożonych owocach i warzywach, ale po rozmrożeniu jest nietrwała, dlatego też rozmrożone pro- dukty trzeba szybko spożywać. Gotując pożywienie warzywa wkładamy do wrzątku i przykrywamy pokrywką. Nie doda- jemy sody. Pożytecznym jest przygotowywanie witaminowych herbat: np.: owoce dzikiej róży, owoce czarnej porzeczki (po rów- no). Łyżkę rozdrobnionej mieszanki zalać 2 szklankami wrzątku, zaparzać 1 godzinę, przecedzić, dodać cukru lub miodu. Pić po 1/2 szklanki herbaty 3-4 razy dziennie. Owoce dzikiej róży, owoce jarzębiny (po równo). 2 łyżeczki mieszanki zalać 2 szklankami wrzątku. Nie zaszkodzi wiedzieć, że w trawie-murawie (rdest ptasi), którą mieszkańcy wsi i letnicy depczą nogami wszędzie i po całych dniach, jest 3-krotnie więcej witaminy C niż w cytrynach. To zielsko w ogóle jest bardzo cenione przez medy- cynę ludową i będziemy do niego nie raz wracać. I jeszcze: 3-krotnie więcej niż w rdeście ptasim jest w przewiercieniu. Za- parzajmy je i pijmy na zdrowie! ROZDZIAŁ IV Eliksiry młodości Przepis 1 Przepis na najstarszy homeopatyczny środek został znaleziony przez wyprawę UNESCO w 1971 r w klasztorze w Tybecie i przetłumaczony z glinianych tabliczek na wszystkie języki. Pochodzi z lat 4000-5000 p.n.e. Działanie: oczyszcza organizm ze złogów tłuszczu i wapnia. Polepsza ogólną przemianę materii w organizmie, a więc naczynia stają się elastyczne. Zapobiega to zawałom, dusznicy, sklerozie, paraliżowi, tworzeniu się opuchlizn. Znika szum w głowie, polepsza się wzrok. Przy dokładnym leczeniu organizm odmładza się. Przygotowanie: dokładnie wymyć i oczyścić 350 g czosnku, drobno posiekać i utrzeć w naczyniu drewnianą lub porcelanową łyżką, zważyć 200 g tej masy, wziąć z dna, gdzie jest więcej soku, włożyć do szklanego naczynia, wziąć 200 g 96% spirytusu. Naczynie szczelnie zamknąć i przechowywać w ciemnym i chłodnym miejscu 10 dni. Następnie masę prze- cedzić przez ścisłą tkaninę, wycisnąć. Po 2-3 dnach można zacząć leczenie. Pić kroplami z zimnym mlekiem (1/4 szklan- ki) ściśle według schematu. Pić 15-20 minut przed jedzeniem. Dawkowanie Dzień śniadanie obiad, kolacja 1. 1 kropla 2 krople 3 krople 2. 4 krople 5 kropli 6 kropli 3. 7 kropli 8 kropli 9 kropli 4. 10 kropli 11 kropli' 12 kropli 5. 13 kropli 14 kropli 15 kropli 6. 15 kropli 14 kropli 13 kropli 7. 12 kropli 11 kropli 10 kropli 8. 9 kropli 8 kropli 7 kropli 9. 6 kropli 5 kropli 4 krople 10. 3 krople 2 krople 1 kropla 11. 15 kropli 25 kropli 25 kropli Następnie przyjmuje się po 25 kropli 3 razy dziennie przed jedzeniem aż do całkowitego zużycia nalewki. Ponowne leczenie można przeprowadzić nie wcześniej niż po 5 latach. Przepis 2 400 g czosnku obrać, wymyć i utrzeć na tarce, wycisnąć sok z 24 cytryn, zmieszać z czosnkiem i wlać do słoika. Owi- nąć otwór gazą. Przed użyciem zamieszać. Łyżeczkę mieszanki rozpuścić w szklance przegotowanej wody i wypić. Po 1-2 tygodniach zniknie senność, poprawi się samopoczucie, zwiększy się wydolność. Oprócz tego uważano, że czosnek posia- da właściwości antysklerotyczne i ogólnie wzmacniające. Specyfik ten był popularny w guberni Kijowskiej i Charkowskiej. Przepis 3 Wziąć 1 l miodu, wycisnąć 10 cytryn, zemleć 10 główek czosnku. Wszystko to wymieszać i pozostawić w zamknię- tym słoiku na tydzień. Pić raz dziennie po 4 łyżeczki. Nie łykać szybko, ale powolutku smakować jedną łyżeczkę za drugą, 10 ROZDZIAŁ VI Schorzenia serca i układu krążenia Przepis 17 Konwalia majowa. Z niej przyrządza się rozmaite preparaty o działaniu nasercowym, używa się jej przy nerwicach i wadach serca; w medycynie ludowej stosowana jest w postaci ekstraktu i nalewki, a także naparów wodnych: 2-6 g suchego ziela na szklankę wody. Pić po 1 łyżce stołowej 2-3 razy dziennie. W dawnych czasach konwalię stosowano przy puchlin- ie wodnej, epilepsji, chorobach serca, bólach brzucha. W krajach Europy Zachodniej stosowano ją przy paraliżach, dla wzmocnienia nerwów. Ziele konwalii można wykorzystać zarówno świeże, jak i suszone. Pamiętajmy przy tym: świeżego ziela nie można przechowywać bez jak najszybszego zakonserwowania w spirytusie. Zbierać konwalię trzeba na początku kwitnienia. Suszyć szybko i starannie, w przewiewnym pomieszczeniu, w cieniu, najlepiej w suszarniach w temperaturze 40-50 o C. Przepis 18 Nie mniej niż konwalia znany jest w ludowej i naukowej medycynie głóg. Napary wodne z kwiatów i słabe ekstrak- ty z owoców zalecane są przy chorobach nerwowych i sercowych: nerwicach serca, nadciśnieniu, klimakterium. Nalewkę z głogu stosuje się też przy bezsenności u chorych na serce. Ustalono, że nalewka ze świeżych kwiatów głogu jest skuteczniejsza niż z suszonych. Przyrządza się ją tak: jedną część świeżo zakwitłych kwiatków zalewa się 10 częściami 70% spirytusu, naciąganie trwa 7 dni w temperaturze pokojowej. Zażywa się po 13-30 kropli 2-3 razy dziennie, po jedzeniu. Przepis 19 Wielowiekową uzdrawiającą przeszłość ma też serdecznik. Uczeni potwierdzają pozytywne działanie serdecznika przy chorobach serca i chorobach nerwowych. Siłą działania przewyższa on 3-4-krotnie popularną walerianę. Z powodzeniem stosuje się serdecznik przy nerwicach sercowo-naczyniowych, we wczesnych stadiach chorób nad- ciśnieniowych, w lekkich przypadkach dusznicy bolesnej, w chorobie Basedowa, w chorobach mięśnia sercowego i wadach serca, w chorobach żołądkowo-jelitowych (chroniczny katar jelit grubych i in.), a także używa się go jako środka moczo- pędnego. Z serdecznika można przygotowywać różne lekarstwa: napar (15 g na szklankę wody, pić po łyżce stołowej 3-5 razy dziennie), nalewkę na spirytusie (30-40 kropli 3-4 razy dziennie); używać jako składnik herbatki uspokajającej. Ziele serdecznika zbiera się w czasie kwitnienia, ścinając kwitnące wierzchołki nożycami albo nożem. Przy zbiera- niu nie zapomnijmy założyć rękawic, ponieważ roślina jest kłująca. Jeśli chcemy sami przygotować zapasy tego ziela, to pa- miętajmy, że trzeba je suszyć w cieniu na powietrzu albo w przewiewnym pomieszczeniu. A teraz, pamiętając o radach wielu znawców ziół i farmakologów, że największy skutek odnoszą mieszanki różnych roślin, podam kilka wariantów takich mieszanek – sprawdzonych i uznanych – aby ludzie mieszkający w różnych strefach klimatycznych mieli możliwość wyboru. Przepis 21 Przy nerwicy serca w połączeniu z zaburzeniami trawienia) bezsennością i niepokojem. Kłącza z korzeniami waleriany – 40 (proporcje podane są w gramach); liście mięty pieprzowej – 30; owoce kopru włoskiego – 20; kwiaty konwalii majowej – 10; kwiaty rumianku lekarskiego – 10. Łyżeczkę tej mieszanki zalać szklanką wrzątku, szczelnie przykryć i zaparzać przez godzinę. Przecedzić i pić po 1/4 szklanki, 1-2 razy dziennie. Przepis 22 Przy rozstrojach nerwowych i niedomaganiach 3erca w połączeniu z dusznością i zawrotami głowy. Ziele serdecznika – 15, ziele szaroty –' 15, kwiaty głogu – 1.5, kwiaty rumianku lekarskiego – .5. Stolową łyżkę mie- szanki zaparzać S godzin w szklance wrzątku i przecedzić. Pić po 1/2 szklanki dziennie, godzinę po jedzeniu. Przepis 23 Przy miażdżycy) nadciśnieniu) dusznicy bolesnej) nerwicach i bólach reumatycznych. Korzeń lukrecji – 10, kłącza z korzeniami waleriany – 5, owoce kopru pachnącego – 5, ziele uczepu 10, kwiaty na- gietka – 10. Stołową łyżkę mieszanki zagotować w szklance wody, zaparzać przez godzinę w szczelnie zamkniętym naczy- niu i przecedzić. Pić po 1/3 szklanki naparu 2-3 razy dziennie. Przepis 24 Przy bezsenności, nadciśnieniu, nerwicach serca, histerii) dusznicy bolesnej. Owoce kminku – 10, owoce kopru włoskiego 10, ziele serdecznika – 10. Stołową łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku, szczelnie przykryć i parzyć pół godziny. Następnie ostudzić i przecedzić. Otrzymane lekarstwo wypić w ciągu dnia w 3 dawkach. 11 Przepis 25 Przy niedomaganiu serca. Ziele rdestu ptasiego – 15, ziele skrzypu polnego – 10, kwiaty głogu 25. 2 łyżeczki mieszanki zaparzać pół godziny w szklance wrzątku, przecedzić i wypić w ciągu dnia w 5-6 dawkach. Przepis 26 Przy miażdżycy. Korzenie dmuchawca – 10; kłącze perzu – 10; liście przywrotnika – 10; ziele krwawnika – 10. Stołową łyżkę mie- szanki zagotować w szklance wody, zaparzać godzinę, przecedzić. Pić po 3/4 szklanki naparu przed śniadaniem. Przepis 27 Przy pobudliwości i przyspieszonym oddechu. Kłącza z korzeniami waleriany – 25; ziele serdecznika – 25; owoce kminku – 25; owoce kopru włoskiego – 25; Pić po 1/2 szklanki naparu, 3 razy dziennie. Przepis 28 Przy pobudliwości nerwowej, drażliwości, bezsenności. Liście mięty pieprzowej – 30; ziele serdecznika 30; kłącza z korzeniami waleriany – 20; owocostany chmielu (szyszki) – 20; Stosować po pół szklanki, 3 razy dziennie. Przepis 29 Bardzo cenna recepta na serce i płuca: 400 g masła, 400 g wieprzowego sadła z kiszek, 400 g miodu, 400 g cukru, 100 g kakao, 8 żółtek, 3 szklanki śmietany. Zółtka, śmietanę i kakao ubić. Masło i sadło razem podgrzać. W szystko razem gotować tak długo, aż powstanie ciasto jak na bliny, trzykrotnie doprowadzić do wrzenia, wystudzić i pić 3 razy dziennie po łyżce. Przepis 30 Przy dusznicy bolesnej z zadyszką polecano zażywać czosnek z miodem. Wziąć litr miodu, 10 cytryn, 5 główek czosnku. Z cytryn wycisnąć sok, czosnek umyć, obrać i utrzeć na tarce (można zemleć w maszynce do mięsa). 'Wszystko wymieszać i pozostawić pod przykryciem, w chłodnym miejscu, na tydzień. Stosować po 4 łyżeczki, raz dziennie, robiąc przerwy długości około 1 min. między każdą łyżeczką specyfiku. Przepis 31 Szklankę wody zagotować, zmniejszyć ogień tak, aby woda lekko wrzała. W sypać łyżeczkę miłka i zaparzać na ma- łym ogniu około 3 minut. Przykryć i odstawić na pół godziny w ciepłe miejsce, następnie przecedzić. Zażywać po 1 łyżce, 3 razy dziennie przy tachykardii, częstoskurczu. Przepis 32 Na anemię i kacheksję (ogólne wyczerpanie organizmu). Trzeba zbierać bylicę w maju i zalewać jąwódką. Naciągać 21 dni w sychym, letnim i ciemnym miejscu. Pić – kropla nalewki na naparstek wody – co rano, na czczo. Przepis 33 Przy anemii i kacheksji leczono się mlekiem karmiącej świni lub kotki. Mleko należy doić do szklanki. Ze świnią sprawa jest prosta: nie zgłasza ona w tym względzie zastrzeżeń. Mleko świni jest gęste i pożywne. Być może, że w nieda- lekiej przyszłości świnie będzie się hodować nie tylko na mięso, ale i dla mleka. Zdobyć mleko kotki jest znacznie trudniej. Kotkę należy wcześniej przyuczyć do dojenia (w ostatnim okresie ciąży). Nie wszystkie kotki bez sprzeciwu zgadzają się na oddanie swojego mleka. Przepis 34 Przy hemoroidach. Po 20 g kruszyny, krwawnika, kolendry, korzenia lukrecji. Przygotować wywar i pić po 1 szklan- ce naparu na noc. Przepis 35 Przy hemoroidach pije się również sok z dojrzałych owoców jarzębiny – po 1/4 szklanki 3 razy dziennie. Można go osłodzić. Zapijać szklanką przegotowanej wody. Przepis 36 Dziurawiec stosuje się przy hemoroidach jako wywar: łyżkę rozdrobnionego ziela zalać szklanką wrzątku, gotować na małym ogniu 15 min., przecedzić. Pić po 1/4 szklanki, 3 razy dziennie. Przepis 37 Wywar z liści poziomki leśnej stosuje się przy hemoroidach do lewatyw i przemywań (łyżkę liści zalać szklanką wrzątku, naciągać 20 min., przecedzić). Przepis 38 Kalina – przy hemoroidach używa się wywaru z kory (przy krwotokach): 4 łyżeczki rozdrobnionej kory zalać szklan- ką wody, gotować 30 min., przecedzić, dolać wody do początkowej objętości i zażywać po łyżce, 3 razy dziennie przed je- dzeniem. 12 Przepis 39 Sok z kapusty kiszonej przy hemoroidach pije się w stanie ciepłym, od 1/2 do 2 szklanek dziennie. Przepis 40 Łyżkę suchych liści pokrzywy dwupiennej zalać szklanką wrzątku, gotować 10 minut na małym ogniu, ostudzić, przecedzić. Pić po łyżce, 4-5 razy dziennie przy hemoroidach. Przepis 41 W podobnej dolegliwości świeży sok cebuli stosować po 1 łyżce, 3-4 razy dziennie. Przepis 42 Rumianek. Zewnętrznie napar stosuje się do przemywań hemoroidów (2-3 łyżki zaparzyć szklanką wrzątku, nacią- gać 1 godz. pod przykryciem, przecedzić). Przepis 43 Naparu jęczmiennego słodu używa się przy hemoroidach. Siemię jęczmienia umieścić w ciepłym i wilgotnym po- mieszczeniu, kiedy zacznie kiełkować, wysuszyć je. 2 łyżki rozdrobnionych, suchych kiełków zalać 1 l wrzątku, naciągać 4 godziny. Pić po 1/2 szklanki, 4-6 razy dziennie dodając cukru. Przepis 44 Skrzyp polny. Naparu z ziela używa się przy hemoroidalnych krwotokach. Przygotowanie: 2 łyżeczki rozdrobnione- go ziela zagotować, naciągnąć 1 godz., przecedzić. Pić po łyku przez cały dzień. Przepis 45 W centralnej Rosji znachorzy leczyli hemoroidy przykładając do nich liście osiki. Zapobiegawczo chore miejsce przemyć wodą z mydłem, następnie zimną. Liście przykłada się na 2 godziny. Jeśli ból się wzmaga, liście zdjąć wcześniej. Chłodną wodą przemyć narośla. Powtórzyć zabieg po 1-2 dniach. Przepis 46 W niektórych rejonach hemoroidy leczono w sposób następujący: do guzów przykładano zimne kompresy. Zmo- czoną w zimnej wodzie i wyciśniętą gazę przykłada się na 1-2 minuty 3-4 razy dziennie. Po kilku dniach zmieniano pro- cedurę. Przykładano, nie dłużej niż na pół minuty, kawałeczki lodu, zawinięte w gazę. Przepis 47 Herbata z rdestu to jeden ze sposobów na hemoroidy. Ziele rdestu ptasiego zaparzyć wrzątkiem jak herbatę i pić kilka razy dziennie. Przepis 48 Z surowego ziemniaka wystrugać świeczkę o grubości palca z płaskim zakończeniem. Przy hemoroidach wprowa- dzać ją do odbytu, na noc. Rano świeczka wyjdzie wraz z kałem lub przy lekkim napinaniu się. Przepis 49 Sprawdzony sposób leczenia hemoroidów bez operacji. Zagotować w garnku ok. 2 l wody. Rozpuścić we wrzątku 400 g ałunu (lub wziąć gruby gliniany garnek i nalać do niego 2 litry mleka, wrzucając 4 duże główki cebuli). Garnek przy- kryć. Wszystko to podgrzewać w piekarniku na małym ogniu, a następnie przykryć garnek drewnianą pokrywą z otworem i podgrzewać odbyt nad parą. Po każdym podgrzewaniu koniecznie posmarować odbyt (wewnątrz i z zewnątrz) wazeliną i zażyć środki przeczyszczające. Podgrzewanie można robić nie częściej niż raz w tygodniu. Wystarczą 2 albo 3 zabiegi. Przepis 50 Perski sposób leczenia hemoroidów. Jest nim dymna nasiadówka z czosnku. Wziąć niewysoką blaszaną bańkę, po- łożyć na jej dnie silnie nagrzane w ogniu cegły i na nie nasypać drobno pokrojonego czosnku (lub wielbłądzich kolców). Kiedy czosnek zacznie dymić i palić się, usiąść na bańce. Kontynuować nasiadówki w miarę potrzeb. Persowie przez wie- le stuleci stosowali z dobrym skutkiem taki właśnie sposób leczenia. Przepis 51 Ulubiony sposób znachorów syberyjskich. Leczą oni hemoroidy pijawkami: na każdą narośl nakłada się jedną pi- jawkę. Kiedy pijawka napije się, to sama odpadnie, a hemoroidy zasychają. Przed leczeniem hemoroidy trzeba wymyć mydłem 3-krotnie, ale nie pachnącym (pijawki nie lubią zapachów). 15 Przepis 81 Miłek wiosenny. Bułgarskie źródła mówią o zastosowaniu tej rośliny przy epilepsji w połączeniu z bromem i kode- iną. Przygotowuje się z miłka również gorący napar (wykorzystując część naziemną), który pije się samodzielnie lub przy- gotowuje się na jego podstawie mikstury (mikstura Bechtierewa). Oto przepis na napar: – 6 g ziela zalewa się szklanką wrzątku, zaparza się, przecedza i pije po łyżce, 3-4 razy dziennie. Przepis 82 Serdecznik pospolity. Tę popularną roślinę bułgarscy farmakolodzy i neuropatolodzy polecają jako środek uzu- pełniający przy drgawkach, a w szczególności przy epilepsji. Sposoby przygotowania: – 2 łyżeczki rozdrobnionego surowca (naziemną, kwitnącą część) zalać 200 ml zimnej, przegotowanej wody i odstawić na 8 godz. Tę dawkę wypić w ciągu dnia (wg Jordanowa ). 2 łyżki rozdrobnionego surow- ca zostawić na 2 godz. w 500 ml wrzątku (wg Isajewa i innych). Przygotowany napar pić po kieliszku,4 razy dziennie, przed jedzeniem. ROZDZIAŁ VIII Schorzenia układu oddechowego Przepis 83 Przy przeziębieniach sprawdzonym sposobem leczenia jest łaźnia. Pod jej wpływem poprawia się obieg krwi. Z po- tem wydalane są z organizmu rozmaite zbędne i toksyczne produkty przemiany materii, oczyszczają się gruczoły potowe i tłuszczowe. Polepsza się praca nerek, płuc, serca i innych organów. Przecież jeśli toksyny (substancje trujące) nie wycho- dzą z potem, to wydalane są przez inne, i tak obciążone organy wydzielania: nerki, płuca, wątrobę. W rosyjskiej "bani", w piecu z kamieniami pali się 4-5 godzin i dopiero kiedy kamienie rozgrzeją się do czerwono- ści można zażywać łaźni. Na najwyższym stopniu temperatura osiąga 70-80 o C, wilgotność - 20-25%. Na dolnej półce w tym czasie temperatura wynosi 40-45 o C. Jedna kąpiel parowa powinna trwać 10-15 minut. Przez pierwsze 5-7 minut następuje nagrzewanie ciała i niewielkie pocenie. Około 10-12 minuty, jeśli przy tym biczujemy się miotełką, pot strumie- niami spływa po ciele. Zabieg można powtarzać nie więcej niż dwa razy, za każdym razem kończąc go myciem w zimnej wodzie. W fińskiej saunie, tak jak w rosyjskiej "bani" rozgrzane kamienie polewa się wodą z dzbanka. Temperatura powie- trza w saunie osiąga 130-150 o C, a wilgotnośćjest bardzo niska, momentami 7-10%. Za optymalnąuważa się temperatu- rę 60-90 o C, przy wilgotności 10-15%. Najlepiej kąpiel parową podzielić na kilka etapów. Pierwszy etap – (4-5 minut), bez miotełki, żeby się zagrzać. Po wyjściu z łaźni nie poczujemy widocznych objawów pocenia się. Po drugim, a szczególnie po trzecim etapie wydzielanie potu będzie już obfite. Zaleca się używanie miotełki w 2-3 pięciominutówkach. Koniecznie trzeba się oblać 2-3 miskami zimnej wody lub wziąć krótkotrwały zimny prysznic. Kąpiel parowa to zabieg silnie działający, dlatego też trzeba do niej się przyzwyczaić. Przebywać w łaźni dłużej niż 20 mi- nut(we wszystkich etapach razem) nie należy. Szczególnie uzdrawiająco oddziaływuje łaźnia z zastosowaniem ziół leczni- czych. Nadają się do tego celu np.: rumianek, eukaliptus, macierzanka, lipa i inne rośliny o silnym zapachu, który posiada- ją dzięki znajdującym się w nich olejkom eterycznym. W zależności od składu chemicznego oddziaływanie olejku może być: przeciw wirusowe, rozkurczowe, wykrztuśne, uśmierzające ból, przeciwzapalne. W dawnych czasach kamienie pole- wano kwasem, piwem, miodem. Przy bronchitach i innych chorobach układu oddechowego łagodzi to kaszel, zabija bak- terie. Ale picie piwa, a tym bardziej wina lub wódki w czasie kąpieli parowej lub po niej, jest szkodliwe. Zimne piwo lub woda natychmiast ostudzą organy wewnętrzne, które i tak wychłodziły się z powodu przypływu krwi do skóry. U amato- rów zimnych napojów po kąpieli parowej powstają bronchity i inne choroby organów wewnętrznych. Po wyjściu z łaźni można wypić gorącą herbatę, ciepły lub gorący napar z korzenia dzikiej róży, korzenia maliny – mają one moc przeciwzapalną. Można przed pójściem do łaźni wypić 1-2 łyżki soku z czosnku. Sprzyja on wydalaniu z or- ganizmu, razem z potem, toksycznych związków. Zabiegi w łaźni pożytecznie jest połączyć z masażem. Jednym z rodzajów masażu – dla wszystkich, jest poklepywa- nie ciała miotełką. A wybiera się w tym celu te rośliny, których liście zawierają dużą ilość aromatycznych i żywicznych sub- stancji bakteriobójczych. W niektórych miejscowościach używa się witek z dębu, lipy, brzozy, na Kaukazie – eukaliptusa, na Syberii – sosny. W celach leczniczych wykorzystuje się też witki z pokrzywy – biczują się nimi ludzie z chorobami sta- wów i zapaleniem korzonków nerwowych. Należy pamiętać, że w ciągu kilku pierwszych godzin choroby, przeziębienie można wstrzymać mocząc nogi przez 16 dziesięć minut w gorącej wodzie z dodatkiem sproszkowanej gorczycy. Przepis 84 Jeśli szkodzą nam gorące kąpiele – np. jeśli niedomaga serce – poszukajmy rzodkwi. Jej sok z miodem znany jest ja- ko doskonały ludowy sposób na przeziębienia. W rzodkwi trzeba wyciąć zagłębienie, wypełnić je miodem i przykryć wy- ciętym kawałkiem rzodkwi. Odstawiamy na 4 godziny w ciepłym miejscu, a następnie pijemy wytworzony sok po łyżce (dzieci po łyżeczce), 3 razy dziennie. Przepis 85 Pamiętajmy o leczniczych właściwościach ziemniaka. Do garnka z wodą włożyć obierki, ugotować, a następnie po- oddychać nad unoszącą się parą przez 10 minut (przy chorobach dróg oddechowych). Przepis 86 W wielu rodzinach tradycyjnie przygotowuje się na zimę kalinę. I nie bez powodu jest ona ceniona: wywar z owo- ców kaliny z miodem pomaga przy chorobach przeziębieniowych z silnymi bólami głowy, kaszlem i utratą głosu. Oto je- den ze sposobów przyrządzania: – szklankę owoców zalać 1 litrem gorącej wody, gotować 8–10 min., przecedzić, dodać 3 łyżki miodu. Pić po pól szklanki 3-4 razy dziennie. Wywar z kwiatów kaliny stosuje się jako środek wykrztuśny i na poty. Łyżkę kwiatów zalać szklanką wrzątku, pogotować 10 minut na małym ogniu. Pić po łyżce, 3 razy dziennie. Kilka przepisów na zestawy ziół leczniczych, wzmagających pocenie się przy przeziębieniach (szczególnie, jeśli nie można zastosować łaźni parowej). Przepis 87 Bierzemy po równo kwiatów bzu i rumianku. Łyżkę rozdrobnionego surowca zalewamy szklanką wrzątku, odsta- wiamy na 15 minut, przecedzamy. Pijemy dziennie po 2-3 szklanki gorącego płynu. Przepis 88 Inny przepis: kwiaty bzu, kwiaty rumianku, kwiat lipy, liść mięty pieprzowej - wszystkiego w jednako wej proporcji. Przygotować jak wyżej. Przepis 89 Nie zapominajmy o wywarach do zastosowania wewnętrznego i do płukania, sporządzonych z pojedynczych roślin leczniczych, szczególnie jeśli brakuje nam wszystkich niezbędnych składników do zestawu.To przede wszystkim takie zna- ne i rozpowszechnione rośliny, jak: rumianek, szałwia, dziurawiec, żurawina, podbiał, begonia, malina moroszka, maliny, eukaliptus, cebula, czosnek, owoce dzikiej róży. Warto zapamiętać i to, że: w czasie epidemii grypy zapobiegawczo zaleca się żucie korzenia tataraku. Przepis 90 Zapalenie oskrzeli: wziąć nie uszkodzony emaliowany garnek. Wlać szklankę mleka i wsypać łyżkę szałwii. Przykryć talerzykiem. Zagotować na małym ogniu, trochę ostudzić i przecedzić. Zagotować ponownie przykrywszy talerzem. Pić gorące przed snem, unikać przeciągu. Przepis 91 Na Syberii popularny był następujący sposób na zapalenie oskrzeli: zagotować litr wody, do wrzątku włożyć 400 g otrębów. Pozostawić do wystygnięcia. Przecedzić i pić gorące przez cały dzień. Aby polepszyć smak można dodać palo- nego cukru (białego cukru i miodu w danym przypadku nie stosuje się). Przepis 92 Na wsiach syberyjskich przy ostrym przeziębieniu i silnym kaszlu stosowano taki środek: 20 g bylicy naciągnąć w 1/2 l wódki, im dłużej, tym lepiej, ale nie mniej niż 24 godziny. Stosować po łyżce 3 razy dziennie i przed snem. Dzie- ciom się nie zaleca. Przepis 93 Wziąć dużą cebulę, oczyścić, wymyć i utrzeć na tarce. Wymieszać z gęsim tłuszczem. Wcierać w klatkę piersiową i szyję. Owinąć ciepłą chustą. Rano, na czczo zażywać po łyżce tej mieszanki przy kaszlu. Przepis 94 W środkowej Rosji jednym znajpopularniejszych sposobów leczenia kaszlu, szczególnie u dzieci, był sok z czarnej rzepy. Utrzeć rzepę na tarce i wycisnąć sok. Zmieszać go z łyżką miodu. Stosować po 2 łyżki, na 15-20 minut przed jedze- niem, 3-4 razy dziennie. Przepis 95 Czarną rzepę wymyć, obrać i pokroić w kostkę. Włożyć do garnka, posypać cukrem i dusić w piekarniku około 2 go- dzin. Gotową papkę przecedzić, ostudzić i wlać do butelki. Przechowywać w chłodnym miejscu. Nalewać na gorącą łyżkę, aby sok był ciepły i pić po łyżeczce 5-6 razy dziennie, przed snem, przy kaszlu. 17 Przepis 96 Czarną rzepę, wymytą i obraną pokroić na drobne kawałki, przysypać cukrem pudrem. Po 6 godzinach wytworzy się sok, którego można używać przy kaszlu u dzieci, po łyżce, co godzinę. Przepis 97 Utrzeć żółtka z cukrem pudrem do białości. Po utarciu objętość zwiększy się 2-3 krotnie. Kogiel-mogiel pomaga przy kaszlu, jeśli stosuje się go na czczo. Przepis 98 Wymieszać świeży sok z marchwi z mlekiem, w równych proporcjach. Stosować przy kaszlu 5-6 razy dziennie. Przepis 99 Aby ułatwić odrywanie się flegmy wskazane jest stosowanie syropu z borówki zmieszanego z miodem, w równych propoprcjach. Przepis 100 2 łyżki świeżego masła, 2 żółtka, 1 łyżeczkę mąki i 2 łyżeczki miodu starannie wymieszać. Stosować przy kaszlu, za- paleniu oskrzeli 4-5 razy dziennie przed jedzeniem. Przepis 101 Nie tylko konfitury z malin są jednym z najstarszych lekarstw przy przeziębieniach. Dobrym środkiem na poty jest napar z liści i łodyg malin. Wywar z liści stosuje się przy leczeniu zapalenia oskrzeli, krtani i jako środek wykrztuśny. Li- ście i łodygi zalewa się wrzątkiem i pozostawia do naciągnięcia. Stosuje się na noc przed snem. Uważać na przeciągi. Przepis l02 Korzeń prawoślazu lekarskiego, pokrojony i wysuszony stosuje się jako środek wykrztuśny i przeciwzapalny przy ka- tarach górnych dróg oddechowych, szczególnie u dzieci. 15 g korzenia zalewa się 1/2 litrem zimnej wody i naciąga dobę. Stosować łyżeczkę 4-5 razy dziennie. Przepis 103 5-6 ząbków czosnku obrać, drobno posiekać i rozpuścić w szklance mleka. Zagotować i zostawić do wystygnięcia. Stosować przy chorobach górnych dróg oddechowych po łyżeczce, kilka razy dziennie. Przepis 104 W ubiegłym stuleciu wraz z nastaniem wiosny i jesieni w Rosji suchoty i zapalenie płuc zbierały obfite plony. Zna- chorzy przy tych chorobach zalecali środek nazywany "kalciumit". Przygotowywano go w sposób następujący: 10 cytryn, 6 jajek, 300 g miodu (najlepiej lipowego) i 3/4 szklanki koniaku. 6 jajek, koniecznie świeżych i z białą skorupką wkłada się do słoika i zalewa sokiem z cytryn. Słoik przykrywa się gazą, owija ciemnym papierem i stawia w suchym, ciemnym i chłodnym (nie zimnym!) pomieszczeniu. Trzyma się do rozpuszczenia skorupek jajka, co zwykle następuje po 6-8 dni- ach. Następnie miód podgrzewa się, aby był płynny, studzi i dodaje do mieszaniny jajek i soku z cytryny, potem wlewa się koniak. Lekarstwo przelewa się do ciemnej butelki i przechowuje koniecznie w suchym, ciemnym i chłodnym pomiesz- czeniu. Stosuje się po łyżeczce, 3 razy dziennie, od razu po jedzeniu. "Kalciumit" psuje się po 3 tygodniach. Przepis 105 Istnieje też inny sposób przygotowania "kalciumitu". 10 jajek z białą skorupką, bardzo świeżych i 10 pokrojonych cytryn włożyć do słoika z ciemnego szkla, z dużym otworem. Postawić w ciemnym i ciepłym miejscu. Po 10-12 dniach jajka staną się półpłynną masą. Od czasu do czasu trze- ba zdejmować pleśń i mieszać (tylko drewnianą łyżką). Do jednolitej mieszaniny z jajek wlać butelkę koniaku. Masa po- winna fermentować jeszcze 3 tygodnie. Kiedy przestanie pojawiać się pleśń zawartość wymieszać i przelać do butelki. Prze- chowywaćw chłodnym miejscu. Stosować po łyżeczce 3 razy dziennie. Najlepiej użyć butelki z szeroką szyjką, aby można było zdjąć pleśń, jeśli się pojawi. Stosować także przy stanach zapalnych płuc. Przepis 106 Zalecane poniżej lekarstwo stosowano w Rosji nie tylko przy suchotach, ale i przy przewlekłym kaszlu, zapaleniu płuc, zapaleniu oskrzeli. W jego skład wchodzi miód (lipowy) 1300 g, drobno posiekane liście aloesu 1 szklanka, 200 g oli- wy z oliwek, 150 g pączków brzozy, 50 g kwiatów lipy. Przed przygotowaniem, zerwane i przemyte przegotowaną wodą liście aloesu położyć na 10 dni w chłodnym i ciem- nym miejscu. Roztopić miód i włożyć rozdrobnione liście aloesu. Mieszaninę dobrze wstrząsnąć. Oddzielnie w dwóch szklankach wody zagotować brzozowe pączki i kwiat lipy, pogotować 1-2 minuty. Wlać przecedzony i wyciśnięty wywar do ostudzonego miodu. Wymieszać i rozlać do dwóch butelek, dodając do każdej, po równo, oliwy z oliwek. Przechowy- wać w chłodnym miejscu. Stosować po łyżce, 3 razy dziennie. Przed użyciem wstrząsnąć. 20 Przepis 127 Przy nieżytach żołądka sok z aloesu zażywa się po 1-2 łyżeczki, 2 razy dziennie, na 30 minut przed jedzeniem. Czas leczenia 1-2 miesiące. Przepis 128 Poziomki leśne: łyżkę mieszanki liści i korzeni zalać 2 szklankami zimnej, przegotowanej wody, naciągać 6-8 godzin, przecedzić. Stosować po 1/2 szklanki dziennie przy nieżytach żołądka. Przepis 129 Czarna porzeczka. Świeży sok pije się przy nieżytach żołądka z niedokwasotą, stosuje się 1/4 szklanki soku, 3 razy dziennie. Przepis 130 Ziele krwawnika (w mieszance) - 2 części, ziele dziurawca - 2 części, kwiaty rumianku lekarskiego - 2 części, ziele glistnika - 1 część. Łyżkę mieszanki zaparzyć szklanką wrzątku. Stosować po 1/3 szklanki, 4 razy dziennie, przy nieżytach żołądka. Przepis 131 Przy chorobach przewodu pokarmowego - można skorzystać z naparów: mydlnicy, macierzanki, podbiału, wroty- cza, nieśmiertelnika, rumianku, brusznicy, bylicy, czarnej jagody, korzenia waleriany. Przepis 132 Przy bólach żołądka - napar z dziurawca, wiązówki, pokrzywy lub wywar z przegródek orzecha włoskiego. Przepis 133 Przy nieżycie żołądka rosyjscy lekarze stosowali leczenie jabłkami. Nadają się do tego celu zielone gatunki jabłek. Wymyte, obrane i oczyszczone jabłka utrzeć na drobnej tarce. 4-5 godzin przed i po zjedzeniu nic nie jeść i nie pić. Dobrze jest jeść jabłka wcześnie rano, wtedy śniadanie można zjeść ok. godz. 1100. Na noc chorzy na nieżyt żołądka jabłek jeść nie powinni, gdyż zwiększa się wytwarzanie gazów i stan się pogarsza. Leczenie przeprowadzamy przez miesiąc codziennie, w drugim miesiącu 2-3 razy w tygodniu, w trzecim raz na tydzień. Jednocześnie przestrzegamy diety i nie używamy mleka, tłustego, ostrego i słonego pokarmu, mocnej herbaty, kawy, świeżego chleba, słodyczy. Przepis 134 Przy chorobach żołądkowo-jelitowych od dawna stosowano czarny brzozowy grzyb - czyr. Oprócz tego czyr poprawia samopoczucie chorym na różnego rodzaju choroby nowotworowe. Świeży grzyb myje się i uciera na tarce, sus- zony - najpierw moczy się przez 4 godziny w zimnej przegotowanej wodzie. Na 1 część utartego grzyba bierze się 5 częś- ci wody w temperaturze do 50 o C i naciąga 2 doby, przecedza i wyciska pozostałe resztki. Stosować po 3 szklanki na dobę, w kilku porcjach, na pół godziny przed jedzeniem. Napar można przechowywać nie dłużej niż 4 doby, w zimnym miejscu. Przepis 135 Napar i wywar z korzenia pięciornika stosowano w Rosji jako środek leczący katar żołądka i dezynterię. Wywar przygotowuje się w następujący sposób: 1 łyżkę rozdrobnionego korzenia zalać szklanką wody i gotować pod przykryciem na słabym ogniu ok. 20 min. Ostudzić, przecedzić i stosować po łyżce 3-5 razy dziennie. Przepis 136 Przy nieżycie żołądka 2 łyżeczki kwiatów nagietka na 2 szklanki wrzątku, zaparzać 15 min., przecedzić i wypić w ciągu dnia. Przepis 137 Przy nieżycie żołądka z nadkwasotą: z mieszanki bobrku trójlistnego (20), owoców kopru włoskiego (20), mięty pieprzowej (20), krwawnika (20), tysiącznika (20) przygotować wywar i pić po 1/2 szklanki, na 30 min. przed jedzeniem, przez 12 dni. Przepis 138 Przy nieżycie żołądka z niedokwasotą przygotować napar z mieszanki: korzenia tataraku (10), dziurawca (10), kwiatów nagietka (10), mięty pieprzowej (10), mniszka pospolitego (10), szałwii lekarskiej (10), rumianku lekarskiego (10), liści babki (20), krwawnika (20), liści bobrku trójlistnego (10). Pić po 1/2 szklanki, 4-5 razy dziennie. Przepis 139 Przy bólach żołądka ze wzdęciem i zgagą: ziele dziurawca, ziele krwawnika, ziele szaroty błotnej - wszystkiego po 20 gramów. 3 łyżki stołowe mieszanki zaparzać 2 godziny w 1 litrze wrzątku, przecedzić. Pić po 1/2 szklanki, 4-5 razy dzi- ennie. Przepis 140 Przy silnych bólach i skurczach żołądka: kwiaty rumianku (15), ziele krwawnika (15). 2 stołowe łyżki mieszanki 21 zalać szklanką wrzątku, zaparzać 20 minut, przecedzić. Pić po 1/2 szklanki 3-4 razy dziennie. Przepis 141 Przy skurczach żołądka i wzdęciu brzucha pomoże mieszanka: liście mięty pieprzowej, owoce anyżu, owoce kminku, owoce kopru włoskiego - wszystkiego po 10 gramów. 2 łyżeczki mieszanki zalać 1 szklanką wrzątku, zaparzać w szczelnie zamkniętym naczyniu 1 godzinę, przecedzić. Pić niewielkimi łykami przez cały dzień 1 szklankę naparu. Przepis 142 Przy kolkach i uczuciu ciężkości. w żołądku: kłącza z korzeniami waleriany (5), liście mięty pieprzowej (10), owoce kopru włoskiego (5), kwiaty rumianku lekarskiego (30). 2 łyżeczki mieszanki zalać 1 szklanką wrzątku, zaparzać w szczel- nie zamkniętym naczyniu 1 godzinę, przecedzić. Wypić w ciągu dnia 1-2 szklanki naparu. Przepis 143 Przy nieżytach i zapaleniach: liście mięty pieprzowej, liście szałwii, ziele piołunu, ziele krwawnika, kwiaty rumianku lekarskiego - wszystkiego po 10. 2 łyżeczki mieszanki zalać szklanką wrzątku, zaparzać w szczelnie zamkniętym naczyniu 20 minut, przecedzić. Pić 1/2 szklanki gorącego naparu na pół godziny przed jedzeniem, 2 razy dziennie. Przepis 144 Przyo strych i chronicznych nieżytach: korzeń prawoślazu, korzeń lukrecji, kłącza perzu, owoce kopru włoskiego, kwiaty rumianku lekarskiego - wszystkiego po 10. 1 łyżkę mieszanki gotować 10 minut w szklance wody, zaparzać w szczelnie zamkniętym naczyniu, po wystygnięciu przecedzić. Zażywać na noc po 1 szklance wywaru. Przepis 145 Przy nieżytach ze skargami na wątrobę: liście mięty pieprzowej (20), ziele tysiącznika (5). 2 łyżeczki mieszanki zalać szklanką wrzątku, zaparzać w szczelnie zamkniętym naczyniu 30 minut, przecedzić. Stosować po 1 szklance naparu, 3 razy dziennie, r~a pół godziny przed jedzeniem. Przepis 146 Przy wrzodzie żołądka i dwunastnicy: liście wierzbówki kiprzycy (20), owoce kopru włoskiego (10), kwiaty lipy (20), kwiaty rumianku lekarskiego (10). Dwie łyżeczki mieszanki zalać szklanką wrzątku, szczelnie zamknąć i zaparzać 30 minut, przecedzić. Wypijać w ciągu dnia od 1 do 3 szklanek naparu. Przepis 147 Przy wrzodzie żołądka i dwunastnicy stosuje się następujące leczenie. Pić na czczo rano i przed obiadem po 100 g naparu glistnika. Ziele razem z korzeniem, drobno pokrojone włożyć do połowy naczynia i zalać wrzątkiem do pełna. Nie zażywać na noc. Jeśli ziele jest suche, to naczynie napełniać do 1/3. Czas kuracji 2-3 tygodnie. Przepis 148 Przy chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy: przy nieżycie z nadkwasotą: zaleca się pić po 3-4 szklanki świeżego soku z ziemniaków. Po wypiciu soku należy poleżeć pół godziny, jeść można po godzinie. Po 10 dniach leczenia zrobić prz- erwę na 10 dni, a następnie kontynuować leczenie jeszcze przez 10 dni. Przepis 149 Wziąć garnek dość wysoki, ale nieduży. Na dnie położyć słomę lub płytkę azbestową i wstawić słoik z naciętym zielem dziurawca, zalanym oliwą z oliwek tak, aby ziele było tylko pokryte oliwą. Do garnka wlać wodę do wysokości słoi- ka. Garnek ze słoikiem i wodą wstawić do dużego garnka z wodą i postawić na ogniu. W czasie gotowania wodę należy uzupełniać do poprzedniej objętości. Po 6 godzinach lekarstwo jest gotowe. Przecedzić i przechowywać w chłodnym miejs- cu. Stosować przy chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, po 2 łyżki na pół godziny przed jedzeniem. Przestrzegać przepisanej przez lekarza diety. Przepis 150 Aby obniżyć kwasotę żołądka stosuje się świeży sok z marchwi w pełni dojrzałej - po pół szklanki na czczo, 1 raz dziennie. Przepis 151 Przy nadkwasocie - napar z zestawu: mięta pieprzowa, krwawnik, dziurawiec - 2 części, nasiona. kopru - 1/4 częś- ci. Przepis 152 Przy niedokwasocie - napar z zestawu: mięta pieprzowa, rumianek, nasiona kopru, kminku, waleriany (1/2 części), chmiel (1/4 części). Pić na czczo przez 2-3 miesiące. Przepis 153 Oryginalny przepis (koreański) na zastosowanie glistnika (jaskółczego ziela) przy raku żołądka: zmieszać wodny słaby wyciąg glistnika (15-20 ml), krople miętowe (600 ml), syrop (np. z dzikiej róży) - 300 ml i pić tę mieszankę po 5 22 łyżek dziennie. Nie dopuszczać do przedawkowania.. To niebezpieczne! Przepis 154 Przy zapaleniu jelita grubego: w szklance wrzątku zaparzyć po 1 łyżeczce tysiącznika, szałwii i ru~ mianku. Przykryć talerzykiem do ostygnięcia. Przecedzić. Zażywać przy ostrych stanach zapalnych po l łyżce, 5-7 razy dziennie. Przepis 155 Przy wrzodowych zapaleniach jelita grubego, podczas diety, w przeciągu 3-4 miesięcy, między posiłkami zjadać po trochu orzechy włoskie (70 g dziennie). Zamiast wody dobrze jest używać wywaru z korzenia pięciornika kurze ziele, żywokostu i siemienia lnianego. Poprawa następuje po miesiącu, a po czterech - pewne wyleczenie. Przepis 156 Przy zapaleniu jelita grubego z towarzyszącą mu biegunką: klącze rdestu wężownika (1.5), kłącze pięciornika (15), liście mięty pieprzowej (10), ziele pięciornika (10), ziele tasznika pospolitego (30), kwiaty rumianku (10). Łyżkę mieszan- ki zalać szklanką wody i gotować na słabym ogniu w szczelnie zamkniętym naczyniu przez 10 minut, ostudzić, przecedz- ić. Pić 1-2 szkłanki wywaru dziennie. Przy zapaleniu jelita grubego, wrzodach żołądka i dwunastnicy, a także dla uśmierzenia bólu stosuje się nasiona babki. Łyżkę nasion zalać 1/2 szklanki wrzątku i zaparzać :30 minut. Zażywać po łyżce, na 30 minut przed jedzeniem, 3 razy dziennie. Przepis 158 W leczeniu choroby wrzodowej zaleca się stosowanie soku z kapusty. Po pół szklanki 3 razy dziennie przez 3-4 tygodnie. Przechowywać sok w temperaturze nie wyższej niż +2 o C i nie dłużej niż 1 dobę. Stosować ciepły! Przepis 159 Przy zapaleniu jelita grubego z biegunką zaleca się przygotowanie następującej mieszanki: liście babki (20), rdest ptasi (10), liście i korzenie pięciornika (20).Łyżkę mieszanki zalać 300 ml wrzątku, zaparzać 30-40 minut, stosować po 1/4 szklanki, 3 razy dziennie po jedzeniu. Czas kuracji - 15 dni. Przepis 160 Przy przewlekłych chorobach żołądka nieżytach, wrzodach, a także zapaleniu jelita grubego codziennie przez miesiąc zjadać do 8 g propolisu, długo przeżuwając, najlepiej na pusty żolądek. W przypadku uczulenia nie przerywać leczenia. Przepis 161 300 g orzechów włoskich rozłupać i wyjąć przegródki, które dzielą części ziarna. Zalać je 250 ml spirytusu i zostaw- ić na 3 dni. Stosować przy biegunce po 6-10 kropli, rozcieńczając ciepłą przegotowaną wodą. Przepis 162 Młode, niedojrzałe orzechy włoskie wraz z zielonymi łupinami pokroić w kostkę, napełnić nimi 3/4 butelki i zalać wódką. Naciągać 3-4 dni. Stosować nie częściej niż 2 razy dziennie, po 1/2 łyżeczki, przy biegunce. Dla dzieci lekarstwo się nie nadaje. Przepis 163 Przy biegunce rano i wieczorem stosować szklankę wodnego roztworu nadmanganianu potasu (kwasu). Roztwór powinien być jasnoróżowy. Zwrócić uwagę na to, aby wszystkie kryształki się rozpuściły. Zwykle wystarczy jedna dawka, aby biegunka ustała. Przepis 164 Wywar z czarnej jagody to bardzo stary sposób na biegunkę. Zaparzać wrzątkiem jak herbatę. Przepis 165 Na Syberii i Dalekim Wschodzie do leczenia biegunki i dezynterii stosowano wywar krwiściąga. 2 łyżeczki roz- drobnionego (dość grubo) korzenia krwiściąga załać szkłanką wrzątku i gotować 30 minut. Ostudzić i przecedzić. Stosować po łyżce 5-6 razy dziennie przed jedzeniem. Oprócz tego krwiściąg stosowano do leczenia krwotoków z maci- cy, krwotoków hemoroidalnych i plucia krwią. Przepis 166 Leczenie biegunki u dzieci. Trzeba wziąć łyżeczkę dobrego ryżu, zalać 6-7 szklankami wody i gotować na małym ogniu. Otrzymany wywar ostudzić i ciepły dawać dziecku. Po 1/3 filiżanki, co dwie godziny. Wywar przecedzić przez gazę lub sito. Przepis 167 Przy silnej biegunce u dorosłych zażyć w jedzeniu połowę łyżeczki utłuczonej skórki z kurzego żołądka. W tym celu trzeba starannie oddzielić twardą skórkę kurzego żolądka, wymyć ją i wysuszyć na słońcu, a potem schować. W razie 25 Przepis 190 Przy kamicy. 2 łyżki kopru zalać 2 szklankalni wrzątku, gotować 15 min. na małym ogniu, ostudzić, przecedzić. Pić po 1/2 szklanki ciepłego wywaru, 4 razy dziennie. Leczenie trwa 2-3 tygodnie. Przepis 191 Przy kamicy. Perz. W celach leczniczych zbiera się kłącza wczesną wiosną lub jesienią i suszy w cieniu. 4 łyżeczki rozdrobnionych kłączy zalać szklanką zimnej wody, naciągać 12 godzin w chłodnym miejscu, przecedzić. Surowiec ponow- nie zalać szklanką wrzątku, naciągać 10 min., przecedzić. Oba napary zmieszać i stosować po 1/2 szklanki, 4 razy dzien- nie. Przepis 192 Kamicę żółciową rosyjscy lekarze leczyli olejem z oliwek i sokiem z cytryny. Wziąć 1/2 l oleju oliwkowego, 1/2 l sta- rannie przecedzonego soku cytrynowcgo. Ostatni posiłek należy spożyć na 6 godzin przed zastosowaniem lekarstwa. O ści- śle określonej porze pić po 4 łyżki oleju oliwkowiego i od razu zapijać 1 łyżką soku. Powtarzać ten zabieg co 15 minut. Kiedy wypijemy cały olej należy duszkiem wypić pozostały sok z cytryny. W cza- sie stosowania mogą wystąpić wymioty. Jeśli pijemy sok cytrynowy od razu po spożyciu oleju, to wymioty będą niewielkie, nie należy się ich obawiać. Przepis 193 Przy zastoju żółci i kamicy żółciowej zalecano ćwiartkę oleju oliwkowego wymieszać z ćwiartką szklanki soku grejp- frutowego. Pić na noc, ale nie wcześniej niż godzinę po jedzeniu. Przed zastosowaniem zrobić lewatywę. Po zażyciu poło- żyć się do łóżka na prawym boku i przyłożyć do boku ciepłą grzałkę. Rano lewatywę powtórzyć. Przepis 194 Przy kamieniach w przewodach żółciowych olej oliwkowy należy stosować na pół godziny przed jedzeniem, począt- kowo po pół łyżeczki, stopniowo zwiększając dawkę do 1/2 szklanki. Rosyjscy znachorzy zapewniali, że olej z oliwek i sok z cytryny lub grejpfruta nie tylko sprzyja wydalaniu żółci, ale też wypędza kamienie i piasek. Przepis 195 W medycynie naukowej i ludowej w leczeniu chorób wątroby, woreczka żółciowego, żółtaczki wykorzystuje się roz- maite preparaty glistnika: świeży sok, wywar, napar. Korzeń rośliny wchodzi w skład preparatu cholelitin, przepisywanego przy kamicy, nawrotach zapalenia wątroby i dróg żółciowych. W Bułgarii, na przykład, gdzie fitoterapia stoi na wysokim poziomie, naparem ziela glistnika (8 g na szklankę wody) leczy się chorych na wirusowe zapalenie wątroby. Przepis 196 Medycyna Wschodu w niektórych chorobach wątroby zaleca wywar piołunu. Np.: wziąć po 4 g piołunu, kłącza to- jadu, suszonego imbiru (domowej przyprawy) i zahartowany w ogniu korzeń lukrecji. Przygotować wywar na wodzie i sto- sować dziennie 2 dawki. Wykorzystać przy braku sił, żółtaczce. Przepis 197 Dawne koreańskie przepisy przy zapaleniu wątroby (do obniżenia temperatury, leczenia żółtaczki i bólu głowy, po- lepszenia oddawania moczu) zalecają drobno zmielić piołun, przyrządzić z niego zupę, stosować wewnętrznie. Przy poja- wieniu się żółtego odcienia skóry wziąć garść piołunu, kawałek imbiru, zemleć razem i nacierać piersi, ręce i nogi. ROZDZIAŁ XI Schorzenia nerek i przewodu moczowego Zestawy stosowane przy ostrym i przewlekłym zapaleniu nerek. Przepis 198 Ilość niezbędnego surowca w zestawie podano w gramach. Liście mącznicy - 10, pączki brzozy - 6, ziele miłka wiosennego - 8, ziele skrzypu polnego - 4. 14 g mieszanki zalać 2 szklankami wrzątku, zaparzać w ciepłym miejscu 4 godziny, przecedzić. Stosować po łyżce 6-8 razy dziennie. Przestrzegać diety mlecznej, bezsolnej. Przepis 199 Korzeń wilżyny bezbronnej - 15, liście brzozy 15, siemie lniane - 20. Łyżkę mieszanki zaparzać 6 godzin w szklance zimnej wody, następnie pogotować 15 min. i przecedzić. Otrzmany wywar wypić w ciągu dnia w kilku porcjach. Przepis 200 Zestaw przy zapaleniu miedniczek nerkowych. Korzeń dzikiej róży - 10, owoce dzikiej róży - 10, ziele dziurawca - 10, ziele serdecznika - 10, ziele fiołka - 10, ziele skrzypu polnego - 10. Łyżkę mieszanki pogotować 10 min. w szklance wody. Ostudzić i przecedzić. Stosować 1/4 szklanki, 4-6 razy dziennie. 26 Zestawy przy kamicy nerkowej Przepis 201 Liście mącznicy - 15, Owoce kopru - 10, nasiona marchwi - 15, ziele piołunu - 10, ziele skrzypu polnego - 10. 12 g mieszanki zaparzać w 2 szklankach wody, w piekarniku przez 12 godzin. Następnie gotować 5 min., ostudzić i prze- cedzić. Pić po 1/2 szklanki, 4 razy dziennie, godzinę po jedzeniu. Przepis 202 Korzeń rabarbaru - 10, ziele krwawnika - 2.5, kwiaty nieśmiertelnika - 1.5. Łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku, zaparzać godzinę, przecedzić. Stosować 1/2 szklanki dziennie, na pól godziny przed jedzeniem. Przepis 203 Kora kruszyny - 5, liście mięty pieprzowej - 10, owoce kopru włoskiego - 5, ziele piołunu - 10, kwiaty nieśmiertel- nika - 10. Łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku, zaparzać 3 godziny w szczelnie zamkniętym naczyniu, przecedzić. Stosować 1/4 szklanki, 3-4 razy dziennie. Przepis 204 Korzeń tataraku - 5, liście pokrzywy dwupiennej - 5, liście mięty pieprzowej - 5, owoce jałowca - 10, owoce dzikiej róży - 20, ziele skrzypu polnego - 15, kwiaty czarnego bzu - 1.5, kwiaty lipy - 15. Łyżkę mieszanki zalać szklanką wody, gotować 10 min. na małym ogniu, ostudzić, przecedzić. Wypić po szklance wywaru rano i wieczorem do jedzenia. Zestawy przy zapaleniu pęcherza moczowego Przepis 205 Korzeń lukrecji - 10, klącze perzu - 10, znamiona kwiatów kukurydzy - 10, liście brzozy - 10, liście mącznicy - 10, Łyżkę mieszanki zostawić do naciągnięcia w szklance zimnej wody przez 6 godzin. Następnie gotować na małym ogniu 1.5 min., przecedzić. Wywar wypić w ciągu dnia dzieląc na kilka porcji. Przepis 206 Kłącza pięciornika - 15, liście babki - 20, ziele skrzypu polnego - 1.5. Łyżkę mieszanki zalać 2 szklankami wrzą- tku, zaparzać godzinę, przecedzić. Pić na noc po szklance ciepłego naparu. Przepis 207 Przy podrażnieniu pęcherza moczowego najlepiej na czczo pić filiżankę herbaty z włosów kukurydzy lub szypułek czereśni i wiśni. Można dodać do smaku miód. Zarówno włosy kukurydzy, jak i szypłki można przechowywać jako susz. Przepis 208 Przy kamicy moczowej: arbuz, bakłażan, borówka, bławatek, winogrona, poziomka leśna, figi, belladonna (wilcza jagoda), mięta pieprzowa, marchew, orzech włoski, perz, czarna porzeczka, jagody, czosnek. Przepis 209 Zestaw przy kamicy moczowej. Korzeń lukrecji - 10, liście borówki - 10, liście poziomki leśnej - 10, owoce jałowca - 10, owoce kminku - l0, ziele skrzypu polnego - 10. Łyżkę mieszanki zaparzać. pół godziny w szklance wrzątku, prze- cedzić. Pić po 2 szklanki dziennie dzieląc na 3-4 porcje. Przepis 210 Moczopędne: tatarak, arbuz, brzoza, bagno, nieśmiertelnik, bez czarny, bławatek, rdest plalnisty, oman, jeżyna, figowiec, kukurydza, łopian, dziurawiec, koniczyna czerwona, pokrzywa dwupienna, kapusta, maliny, melisa, jałowiec, mięta pieprzowa, marchew, pierwiosnek, mioduszka, owies, sosna, mącznica, fiołek, skrzyp polny, szałwia, rzodkiew, dynia, pietruszka, rumianek, czarne jagody, glistnik, wiśnia, cebula, jarzębina, buraki, chrzan, uczep, czosnek, jabłoń leśna. Przepis 211 Liście brzozy, ziele dziurawca - po 150, liście mięty pieprzowei owoce dzikiej róży - po 200, słupek kwiatu kukury- dzy, ziele rdestu plamistego - po 100. Liście, ziele, kwiaty wymieszać. 2 łyżki zestawu zalać 500 ml wrzątku, parzyć w ter- mosie 6 godzin. Pić po pół szklanki, 3 razy dziennie, przed jedzeniem, ciepły. Przepis 212 Kwiaty nieśmiertelnika - 3 części, korzeń rabarbaru - 2 cz., ziele krwawnika - 5 cz. Łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku, zaparzać do wystudzenia, przecedzić przez gazę i wypić wieczorem. Przepis 213 Ziele piołunu - 2 części, owoce kopru włoskiego - 2 cz., liście mięty pieprzowej - 2 cz. 2 łyżeczki mieszanki zaparzać w dwóch szklankach wrzątku 8-12 godzin, przecedzić przez gazę. Stosować po pół szklanki, 4 razy dziennie, na 15-20 min. przed jedzeniem. 27 Przepis 214 Jeśli musimy stosować środki moczopędne, to rosyjscy znachorzy zalecali pietruszkę. 800 g pietruszki dokładnie wymyć, sparzyć gorącą wodą i pokroić. Włożyć do garnka i nalać tyle mleka, aby przykryło ziele. Wstawić do słabo nagrzanego piekarnika i poczekać aż mleko się nagrzeje, ale nie wykipi. Przecedzić. Stosować po 1-2 łyżki co godzinę. Całe przygotowane lekarstwo chory powinien wypić jednego dnia. Ten środek działa silnie i skutecznie. Przepis 215 Przy zapaleniu nerek (ostrym i przewlekłym): traganek, morele, bakłażany, bez czarny, połonicznik, winogrona, poziomki leśne, żurawina, podbiał, marchew, dynia. Przepis 216 Przy nietrzymaniu moczu w nocy znachorzy zalecali picie herbatki z mieszaniny dwóch ziół - dziurawca i tysiączni- ka, w równych proporcjach. Przepis 217 Przerost gruczołu krokowego. Używać świeżej cebuli. Nie ma zasadniczego znaczenia to, czy przygotowuje się napary i wywary z zestawów, czy też z poszczególnych roślin. Zwykle stosuje się następujące proporcje: l łyżka mieszanki na 1 szklankę wrzątku. Jeśli przygotuje się taką porcję wywaru lub naparu, to najczęściej jest go za mało. Dlatego też lepiej jest przygotować większe porcje odpowiednio zwięk- szając ilość surowca i wody. Wyciągi przechowywać należy w chłodnym miejscu lub w lodówce, nie dłużej jednak niż 2 doby. Leczenie chorób przewlekłych przy pomocy zestawów roślin trwa długo. Aby zapobiec przyzwyczajaniu się orga- nizmu do nich, a tym samym zmniejszeniu efektywności leczenia zaleca się po każdej ku-racj i (1-1.5 miesiąca) robić prz- erwę na tydzień lub dwa. Po 2-3 kuracjach przy pomocy jednego zestawu dobrze jest przejść na leczenie innym zestawem o analogicznym działaniu. ROZDZIAŁ XII Schorzenia przemiany materii Cukrzyca Przepis 218 Borówki - świeże owoce. Przepis 219 Borówka bagienna. Wywar z młodych pędów i liści: łyżkę ziela gotować 10 minut na małym ogniu, ostudzić, prze- cedzić. Stosować po łyżce, 3 razy dziennie. Przepis 220 Buraki. Pić po 1/4 szklanki soku, 4 razy dziennie. Przepis 221 Jagody. 1 łyżeczkę rozdrobnionych liści zagotować,naciągnąć 30 min (np. na gorącej kuchni), przecedzić. Pić po 1/3 szklanki, 3 razy dziennie. Otyłość Przepis 222 Dieta odchudzająca. Przez pierwszy tydzień jeść 3 razy dziennie po 2 pomarańcze i po 3 jajka ugotowane na twardo (koniecznie gotować 12 minut) Przez drugi, trzeci i kolejne tygodnie jeść to samo, w takich samych ilościach, ale oprócz tego można jeść w nieograniczonych ilościach surowe warzywa i surowe owoce. Pomarańcze dadzą niezbędne witaminy, a jajka - proteiny i in. ROZDZIAŁ XIII Schorzenia skóry i błon śluzowych Przepis 223 Jeśli wypadają włosy, skóra głowy jest sucha, to rosyjscy znachorzy zalecali: wymyć głowę cieplą wodą bez mydła; następnie, lekko masując skórę głowy, wcierać przez ok. 10-15 min. sól warzoną. włosy wypłukać. Powtarzać ten zabieg 6 30 Przepis 251 Stary rosyjski znachorski sposób na wyjęcie rybiej ości z gardla. Wygodnie jest to zrobić przy pomocy świecy woskowej. Jeden koniec świecy roztapia się na ogniu i szybko (póki nie ostygł) przytyka się do wystającego końca ości. W pół minuty wosk zastyga, ość w nim umacnia się i lekko wychodzi wraz ze świecą. Przepis 252 Upiec średnią cebulę, przekroić i ciepłą przymocować rozkrojoną stroną do czyraka. Zmieniać opatrunek co 4 godziny. Przepis 253 Zytnią mąkę zmieszać z miodem do konsystencji mokrej gliny. Przyłożyć do ropienia, przykryć ceratką i owinąć. Przepis 254 Wziąć chleb żytni, dobrze posolić i dokładnie przeżuć. Przeżuty chleb nałożyć na czyrak i owinąć. Specyfik ten jest łatwy, dostępny i bardzo skuteczny, dlatego też cieszył się dużą popularnością. Przepis 255 Nalewka z płatków białej lilii to jeden z najlepszych sposobów leczenia wągrów i krost. Do butelki włożyć świeże płatki białej lilii. Zalać wódką lub rozcieńczonym spirytusem. Naciągać przez 2 tygodnie. Przecierać skórę twarzy przed snem. Przepis 256 Aby wyleczyć brodawki należy wziąć niewielkiego ziemniaka i przekroić na pół. Obierać nie trzeba. Jedną połówkę wyrzucić. Przekrojoną stroną pozostałej połówki natrzeć brodawki, a kartofel zakopać w suchym miejscu. Kiedy zakopana część ziemniaka wyschnie to brodawki znikną. Sposób ten cieszył się dużą popularnością w centralnej Rosji. Nie wiemy, co prawda, czy brodawki znikną, jeśli ziemniaka nie zakopiemy, ale wiadomo, że młodzieńcze brodawki często leczy się sokiem z czosnku. W tym celu należy kilka razy dziennie pocierać brodawki przekrojonym ząbkiem czosnku. Przepis 257 Jednym z bardziej znanych sposobów leczenia brodawek był taki: wymoczyć nogę (jeśli to brodawka na podeszwie) w gorącej wodzie z sodą i mydłem. Ostrożnie zeskrobać zrogowaciałą wierzchnią warstwę. Wytrzeć do sucha. Kawałeczek surowego mięsa przyłożyć do brodawki, przytrzymać plastrem i zabandażować. Nie zdejmować opa- trunku przez 3-4 dni i nie moczyć. Następnie zdjąć opatrunek, nogę wymoczyć w roztworze sody i mydła. Rozmiękczoną brodawkę łatwo ddzielić od zdrowej tkanki. .Jeśli jest ona zbyt duża, aby w całości usunąć ją bezboleśnie, zabieg należy powtórzyć. Brodawki na podeszwach w ogóle źle się leczy, ale ten sposób pomoże raz na zawsze pozbyć się tej przykrej choroby. Młodzieńcze brodawki można usuwać w taki sam sposób, ale bez moczenia i bandażowania, jedynie przyczepia- jąc szczelnie plastrem kawałek mięsa. Przepis 258 Okłady, przecierania i kompresy z wywaru brzozowych pączków to dobry sposób na leczenie pryszczy, podrażnień skóry, pomagają też przy chorobie stawów. Wziąć 1 łyżkę pączków brzozy, zalać szklanką wrzątku i gotować 15-20 minut. Pozostawić do ostygnięcia i przecedzić. Można też zaparzyć pączki jak herbatę i naciągać 2-3 godziny, a następnie prze- cedzić. Przepis 259 Przy podrażnieniach skóry, przy wągrach stosuje się wodny roztwór z liści aloesu. Liście: wcześ -niej prze- chowywane przez 10 dni w ciemnym i chłodnym miejscu rozdrobnić na kaszkę i zalać chłodną wodą, biorąc na 1 część rozdrobnionych liści 5 części wody. Naciągać przez godzinę, a następnie zagotować nie dłużej niż 2-3 minuty. Przecedzić. Przecierać twarz przy tłustej skórze. Przepis 260 Spożycie 1-2 łyżeczek drożdży piwnych przed jedzeniem lub w trakcie jedzenia uwolni nas od młodzieńczych wągrów. Przepis 261 Co wieczór, przed snem każdą brodawkę polać przy pomocy pipetki 1 kroplą kwasu octowego. Zachować ostrożność i nie przekraczać 1 kropli, gdyż kwas jest bardzo żrący. Po kilku dniach brodawki znikną. Przepis 262 Do suchej skóry twarzy pasują rośliny, zawierające olejki eteryczne: liście melisy, mięty leczniczej, korzenie i owoce pietruszki, kwiaty rumianku, liście i kwiaty tymianku i inne. Zaleca się łączenie ich z roślinami zawierającymi śluzy: dziewanną, ślazem, oczyszczonymi korzeniami prawoślazu, podbiałem, nasionami pigwy. Wymienione rośliny rozdrabnia się lub prasuje. Otrzymany sok, po przecedzeniu, nanosi się na skórę lub robi się z niego kompresy, raz dziennie, przez 10 dni. 31 Przepis 263 Osiągniemy jeszcze lepsze efekty, jeśli jednocześnie raz w tygodniu zrobimy kąpiel parową twarzy. Przepis na jedną z nich: wziąć po łyżce melisy, kopru, lawendy, rumianku nagietka i podbiału. Włożyć mieszankę do dużego, emaliowanego garnka i wstawić na gaz. Doprowadzić do wrzenia, trzymać twarz nad parą, na wysokości 20 cm, przez 15 minut. Włosy najlepiej zawinąć w ręcznik. Taka kąpiel parowa nie tylko poprawia stan suchej skóry, ale pomaga oczyścić twarz. Przepis 264 Przy tłustej skórze twarzy wykorzystuje się koszyczki kwiatowe krwawnika, kwiaty nagietka, szałwii, chmielu, kasz- tanowca, fiołka. 3 łyżeczki jednej z wymienionych roślin rozdrobnić, zalać szklanką wrzątku, przecedzić i przez 15 minut ciepłym naparem przecierać twarz. Można wykorzystać również mieszankę tych ziół. Należy wziąć po łyżeczce każdej z tych roślin (uprzednio rozdrobnionych) i zalać wrzątkiem. Przecedzony napar używać do kompresów, a fusy (dodając mleko w proszku, krochmal lub mąkę) - do maseczek. Otrzymaną papkę nakłada się na twarz na 15-20 minut, a następnie zmywa. Przepis 265 Przy tłustej skórze pomagają rowniez kąple parowe. Na przykład: wziąć po równo rozmarynu, szalwii, rumianku, kwiatów lipy, liści mięty, kory dębowej, I owoców dzikiego kasztana, liści wierzby i brzozy. Łyżkę mieszanki włożyć do sze- rokiego naczynia z wodą i doprowadzić do wrzenia. Następnie postępować tak jak przy skórze suchej (p.263). Kilka przepisów na wzmacniające płyny roślinne do pielęgnacji skóry. Przepis 266 2 łyżki tymianku zalać szklanką wrzątku i zagotować. Zaparzać godzinę i przecedzić, cicpły płyn wcierać (przy suchej skórze twarzy) raz dziennie. Przepis 267 50 świeżych kwiatów bławatka zalać 0.5 l wrzątku,zaparzać godzinę, przecedzić. Zimnym naparem przemywać twarz raz dziennie. Przepis 268 20 g świeżej pietruszki zalać 0..5 l wrzątku i zaparzać godzinę. Przecedzonym i ostudzonym naparem przemywać skórę twarzy. Przepis 269 100 g mięty pieprzowej zalać 3 l wody i zostawić na pół godziny. Przecedzony płyn wykorzystać do kąpieli przy „zmęczonej" skórze. Przepis 270 Filiżankę świeżych poziomek zalać wódką i naciągać miesiąc. Następnie rozcieńczyć wodą (1: 1) i przecedzić. Płyn wykorzystać do przecierania skóry twarzy i szyi. Teraz kilka dalszych nieskomplikowanych porad leczniczo-kosmetycznych. Przepis 271 Przy zwyczajnych wągrach pomagają pietruszka chrzan, figa, łopian, fiołek. Świeżym sokiem pietruszki smarować skóre twarzy 2 razy dziennic przez 20-25 dni Papkę z korzeni chrzanu nakładać 1-2 razy dziennie na zaatakowane miejsca. Sokiem z liści figowca smarować miejsca z wągrarami Przepis 272 Podczas całego okresu leczenia wągrów dobrze jest pić niektóre wywary i napary z tych roślin. Łyżkę zmielonych liści łopianu pogotować w 0.5 l. wody przez 10 min. i przecedzić. Wystudzony wywar zażywać 4 razy dziennie po kieliszku. 2 łyżeczki fiołkta zalać 3 szklankami wrzątku, ostudzić przecedzić i pić w ciągu dnia. Przepis 273 Sokiem ze świeżych, zmiełonych główek cebuli, przecedzonym przez gazę smarować zaatakowane miejsca 2 - 3 razy dziennie. 32 Przepis 274 Naparem spirytusowym z kwiatów nagietka lekarskiego (1:5) raz dziennie przecierać chore miej -sca. Jeśli pojaw- ią, się objawy podrażnienia rozcieńczyć napar wodą - łyżeczkę spirytusowego naparu na szklank wody. Przepis 275 Srodek przeciw nadmiernej opaleniźnie i działaniu silnego wiatru. Wziąć trochę surowego żółtka. z kurzego jajka na dłoń i obficie posmarować twarz. Kiedy żółtko na twarzy stwardnieje zmyć je wodą z mydłem. Rezultat jest zawsze znakomity. Przepis 276 Aby złagodzić skutki owiania twarzy wiatrem zalecano nakładanie maseczki z żółtka, łyżeczki miodu i łyżeczki gliceryny. Zmywać ciepłą wodą, bez mydła. Przepis 277 100 g miodu, 25 mI spirytusu etylowego, 25 ml wody destylowanej. Zmieszać na jednorodną masę. Maseczkę nałożyć za pomocą tamponu z waty cienką warstwą na twarz, na 10 min. przed myciem. Zmyć wodą. Przepis 278 100 g miodu zmieszać z sokiem z cytryny. Maseczkę nałożyć na twarz na 5 - 15 minut i zmyć. Przepis 279 Po 15 g miodu, śmietany i żółtek dokładnie wymieszać. Nałożyć na twarz na 15 min., a następnie zmyć. Przepis 280 Przepis na krem miodowy (do rąk): 1 łyżeczkę miodu, 3 łyżki gliceryny, 1 łyżeczka amoniaku, 100 ml wody i odrobinę (na końcu noża) boraksu wymieszać, przed użyciem wstrząsnąć, Przepis 281 Aby ujędrnić skórę twarzy zamiast porannego mycia nasączyć i lekko masować twarz kawałkami lodu. Można go przygotować z wywaru roślin leczniczych: nagietka, kwiatu lipy, rumianku (2 łyżki na 2 szklanki wody), zagotować, zaparzać 15 minut na małym ogniu. Przepis 282 Jeśli twarz się łuszczy, skorzystajmy z następującego zabiegu. Przygotujmy wywar lipowy: łyżeczkę rozdrobnionego kwiatu lipy zalać 100 ml zimnej wody, doprowadzić do wrzenia, naciągać 15 minut na małym ogniu. Przecedzić, dodać 1 łyżeczkę kwiatowego miodu. Tą mieszanką obficie moczyć oczyszczoną skórę twarzy i szyi przez tydzień. Zabieg lepiej wykonywać w pozycji leżącej, odprężywszy się. Przepis 283 Zrobić odżywczą maseczkę: 1 łyżka śmietany, 1 łyżka twarogu, 1 łyżeczka soli morskiej. Wszystko dokładnie wymieszać i nałożyć na twarz. Maseczkę trzymać 15-20 minut, następnie zmyć ciepłą, a potem zimną wodą. Przepis 284 Aby zmiękczyć skórę i poprawić kolor twarzy korzystano z „wody ogórkowej". Zetrzeć ogórki ze skórką na grubej tarce lub drobno pokroić, włożyć do butelki i zalać wódką lub rozcieńczonym spirytusem. Wystawić butelkę na słońce, na 2 tygodnie. Przecierać twarz przecedzoną, nie rozcieńczoną nalewką. Przepis 285 Przygotować roztwór z 3 części świeżego, niepasteryzowanego mleka i 1 części czystego spirytusu. Wcierać mieszankę w skórę twarzy na noc. Ten środek rosyjscy znachorzy zalecali przy plamach pigmentowych występujących po porodach. Przepis 286 Aby leczyć odciski należy włożyć do słoika łupiny cebuli i zalać octem. Lupiny muszą być całkowicie przykryte płynem. Owinąć otwór słoika pergaminem i zawiązać. Pozostawić w temperaturze pokojowej na 2 tygodnie. Następnie wyjąć łupiny, odcedzić i trochę obsuszyć. Warstwę łupin o grubości 2-3 mm położyć na noc na odcisk i owinąć. Skórę wokół odcisku posmarować wazeliną lub innym tłuszczem. Rano wymoczyć nogę w ciepłej wodzie i ostrożnie zeskrobać odciski, Jeśli odciski są duże, zabieg należy powtarzać kilkakrotnie. Przepis 287 Rozgrzać nogę przed snem (wymoczyć), przywiązać do odcisku skórkę z cytryny z miąższem. Powtarzać zabieg przez 2-3 dni, po czym znów nogę wymoczyć i dokładnie usunąć odcisk. Przepis 288 Najczęściej paznokcie wrastają na dużych palcach nóg. Wrastanie paznokci powoduje silny, doku -czliwy ból. Rosyjscy znachorzy w takich przypadkach zalecają, aby co wieczór nakładać na duży palec kapturek wypełniony masłem. 35 ROZDZIAŁ XVI Obrzęki, stłuczenia oraz schorzenia gośćcowo-reumatyczne Przepis 312 Przy obrzękach wewnętrznych i obrzękach nóg: 4 łyżeczki siemienia lnianego zalać litrem wody. Zagotować. Garnek zdjąć z ognia, zawinąć w ciepły koc i zostawić do naciągnięcia. Przecedzić i dodać do smaku soku z cytryny. Stosować po pół szklanki, 6 razy dziennie, mniej więcej po 2-2.5 godziny. Pić ciepły wywar. Jest to łagodny środek i efektów można się spodziewać po 1-2 tygodniach. Przepis 313 Przy obrzęku nóg stosowano liście brzozy. Należy uszyć bawełniane worki, aby zmieściły się w nich nogi do kolan. Wypełnić worek liśćmi brzozy i włożyć nogi chorego do środka w taki sposób, aby liście na grubość palca otaczały nogi ze wszystkich stron. Nogi będą się silnie pocić, Gdy liście po 3-4 godzinach będą mokre, należy je wymienić. Kilka podob- nych seansów i obrzęki znikną. Jeśli obrzęki są nieduże wystarczą 1-2 zabiegi. Przepis 314 Przy silnych stłuczeniach należy od razu przyłożyć lód do uszkodzonego miejsca, a następnie natrzeć spirytusem kamforowym lub wywarem z kwiatów arniki. Przepis 315 Zastosowanie gąbki rzecznej uważano za jeden z najlepszych sposobów leczenia stłuczeń. 2 łyżki gąbki utłuczonej na proszek rozcieńczyć 4 łyżkami przegotowanej wody i szybko nałożyć na potłuczone miejsce. Gąbka zacznie działać po wyparowaniu wilgoci. Nałożona na stłuczone miejsce bezzwłocznie zapobiega wylewom wewnętrznym i krwiakom. Przepis 316 Puchlina wodna. Napar z kwiatów bławatka: 1-2 łyżeczki kwiatów zalać szklanką wrzątku, naciągać l godz., prze- cedzić. Pić po 1/4 szklanki, 3 razy dziennie, na 10-15 minut przed jedzeniem. Przepis 317 Przy uszkodzeniach stawów, naciągniętych i wywichniętych (po nastawieniu) po okładzie z lodu wykorzystywano wywar z kwiatów arniki. Przepis 318 Przy rozciągnięciu stawów syberyjscy znachorzy okładali chorych kompresami z gorącego mleka. Złożoną we czworo gazę namoczyć w gorącym mleku i jak zwykle nałożyć na nią ceratkę i watę. Zmieniać kompres, gdy zacznie stygnąć. Przepis 319 Przy naciągnięciu ścięgna znachorzy bardzo często stosują cebulę z cukrem pudrem. Drobno posiekaną cebulę zmieszać z odrobiną cukru pudru, pokryć grubą warstwą tej mieszanki szmatkę i nałożyć na chore miejsce. Przepis 320 Jednym z najskuteczniejszych leków przy reumatyzmie są brzozowe pączki. Z pączków robi się napar na spirytusie lub wódce i wciera w okolicach stawów. Skuteczna jest też maść z pączków brzozowych. Aby ją sporządzić trzeba wziąć 800 g świeżego masła i brzozowe pączki. W glinianym garnku ułożyć warstwami o grubości 1.5 cm masła, pączki i tak na przemian, aż do wypełnienia garnka. Szczelnie przykryć pokrywką i zakleić ciastem. Pozostawić na dobę w ciepłym miejs- cu, najlepiej w letnim piecu, następnie trochę ostudzić i wycisnąć przez gazę. Do otrzymanego masła dodać 7-8 g kamfory i wymieszać. Przechowywać maść w szczelnie zamkniętym słoju, w chłodnym miejscu. Stosować przy reumatyzmie stawów; wcierając ją w staw wieczorem, przed snem, raz dziennie. Przepis 321 50 g kamfory, 50 g proszku gorczycy, 100 g spirytusu, 100 g białka z surowego jajka. W spirytusie rozpuścić kole- jno kamforę i gorczycę. Z białek ubić pianę. Wszystko razem wymieszać. . Wcierać w chory staw wieczorem, przed snem, przy artretyzmie. Przepis 322 Na reumatyzm: 100 g korzeni tojadu (trzeba brać tylko korzeń, bez łodygi) zalać l l wódki lub rozcieńczonego 60% spirytusu aptecznego i postawić w ciepłym miejscu na 3 dni. Kiedy nalewka nabierze koloru mocnej herbaty jest gotowa do użycia. Sposób użycia: osobom z bardzo słabym sercem zaleca się do każdego wcierania brać nie więcej niż l łyżeczkę nalew- ki (normalna dawka - l łyżka do każdego wcierania). Środek ten posiada cudowną moc. Jego wcieranie powoduje szybszy obieg krwi i chory prawie natychmiast odczuwa przyspieszone bicie serca. Jeżeli bolą nas obie nogi i ręce, to lekarstwo 36 wcieramy po kolei, najpierw w jedną nogę, drugiego dnia w drugą, następnie w jedną rękę itd. Nalewkę wcierać do sucha. Miejsce natarte trzymać w cieple, nie dopuszczać do przypływu zimnego powietrza. W cieranie najlepiej robić na noc. N a 2 godziny przed wstaniem z łóżka opatrunek należy zdjąć. Po wyjściu z łóżka namoczyć szmatkę w zimnej wodzie, wycis- nąć i obetrzeć nią. miejsce, w które wcieraliśmy nalewkę. Trzeba to robić szybko, aby nie dopuścić do przeziębienia. Jeśli reumatyzm jest bolesny, występują opuchlizny, to wcieranie stosuje się przez 4-5 tygodni, codziennie przed snem. Pić nalewki nie wolno. Jeśli ktoś po wcieraniu nalewki nie wymyje rąk mydłem i szczotką, a zacznie myć się ogólnie, to ryzyku- je utratę wzroku. Tojad jest silnie trujący.Czasami cielęta po zjedzeniu 1-2 listków tojadu padały martwe. Należy pamiętać również, że chory, który zrobi wcieranie nie na 2 godziny, a na kilka minut przed wyjściem na powi- etrze, narazi się na duże kłopoty zdrowotne. Przepis 323 Na reumatyzm: wykopać z ziemi świeże robaki i włożyć je do słoika, zalać wódką tak, aby przykryła warstwę robaków. Przykryć słoik grubym papierem, albo pęcherzem zwierząt i zawiązać sznurkiem. Nie należy zamykać słoików metodą termiczną. Trzymać słoik na słońcu kilka dni. W cierać tę nalewkę w chore miejsca co najmniej raz dziennie, wieczorem, przed snem. Przepis 324 Wywar z liści borówki pije się przy zaleganiu soli, artretyzmie, chorobie kręgosłupa, podagrze, reumatyzmie stawów, obrzękach. 2 łyżeczki liści zalać szklanką wody, gotować 15 min.Wywar ochłodzić, przecedzić i wypić w ciągu dnia po łyku. Przepis 325 W podobnych przypadkach również zestaw - kwiaty bzu, liść pokrzywy dwupiennej, korzeń pietruszki, kora iwy (po równo). Łyżkę rozdrobnionej mieszanki zaparzyć szklanką wrzątku, gotować 5 min. na słabym ogniu, ostudzić, prze- cedzić. Pić po 2 szklanki wywaru dziennie. ROZDZIAŁ XVII Nowotwory Nie zapominając ani na chwilę o niezwykłej złożoności chorób onkologicznych i przedrakowych oraz ich leczenia, wiedząc, że ogromne znaczenie ma diagnoza i to, aby do lekarza zgłosić się we właściwym czasie, wszyscy jednak chcemy jakoś zabezpieczyć się przed całkowitą zależnością od poziomu miejscowego lecznictwa i kwalifikacji „przydzielonego" nam lekarza; nie chcemy pozostać bezczynni i bezradni w przypadku, gdy pomoc lekarska jest spóźniona, kuracja nie dała pozytywnych efektów. Sam chory lub jego najbliżsi szukają ostatniej deski ratunku. Przepis 326. Glistnik Roślina ta zasługuje na najwyższą uwagę ze względu na swoje rozmaite właściwości lecznicze, ale wymaga ostrożności w użyciu, gdyż jest trująca. Wielokrotnie opisywano próby jej wykorzystania w onkologii. Dotychczas udowodniono, że preparaty glistnika wstrzymują rozrost nowotworów złośliwych. Być może efekt ten związany jest z tym, że niektóre alkaloidy glistnika posi- adają właściwości regulujące procesy immunologiczne. Preparaty z tego ziela używane są do leczenia polipozy jelit i narośli na krtani. W medycynie zachodnioeuropejskiej preparaty glistnika stosowano przy raku skóry i żołądka (jako środek miejs- cowo znieczulający). Medycyna ludowa używa glistnika jako środka przeciwnowotworowego od XIX w. Przy pomocy soku mlecznego usuwa się brodawki (poprzez wielokrotne „przypalanie"), odciski. Surowcem leczniczym są: ziele, korzenie i świeży sok ziela. Ziele zbiera się w czasie kwitnienia, korzenie jesienią (w październiku). W czasie zbiorów zaleca się chronić drogi oddechowe maseczką z gazy. Prawdopodobnie z powodu lęku przed przedawkowaniem, niestarannego stosowania rośliny o właściwościach tru- jących, we współczesnych zielnikach nie podaje się sposobów na przygotowanie nalewek, naparów i wywarów. Niesłusznie - właśnie to prowokuje niebezpieczną amatorszczyznę. W szeregu pracach znajdziemy jednak przepisy na preparaty z glist- nika, jako że są skuteczne w leczeniu raka żołądka. Oto jeden z nich: zmieszać słaby wodny ekstrakt glistnika (15-20 ml), krople miętowe (60 ml),sok -np. z dzikiej róży (300 mI) i zażywać po 6 łyżek dziennie. Przepis 327 Należy zwrócić uwagę i na taki przepis: napar ziela glistnika - 5 g (l łyżkę) surowca umieścić w emaliowanym 37 naczyniu, zalać 200 ml (l szklanką) wrzątku, przykryć pokrywką i nagrzewać w gorącej wodzie (nad parą) 15 minut; prze- cedzić. Pozostały surowiec wycisnąć. Objętość otrzymanego naparu zwiększyć do 200 ml dolewając gorącej wody. Przygotowany napar przechowywać w chłodnym miejscu nie dłużej niż 2 doby. Stosować 1/2 - 1/3 szklanki 2-3 razy dzi- ennie, na 1.5 min. przed jedzeniem. (W każdym bądź razie tak się go przygotowuje i stosuje jako środek żółciopędny, a więc jest to dawka bezpieczna). Przepis 328 Czyr brzozowy, to środek objawowy przy rozmaitych złośliwych nowotworach w przypadkach nie nadających się do operacji i przewlekłych nieżytach żołądka. W medycynie ludowej czyr jest szeroko stosowany od XVI wieku - przy raku, wrzodach żołądka, nieżytach żołądka, chorobach wątroby i śledziony. Leczniczy napar przygotowuje się tak: kawałek suchego grzyba zalewa się ciepłą, przegotowaną wodą na 4 godziny (w celu rozmiękczenia), następnie uciera się na tarce lub przekręca przez maszynkę. l część (objętościowo) przemielonego surowca zalewa się 5 częściami przegotowanej wody o temperaturze nie większej niż 40-50 o C i pozostawia na 48 godzin w ciemnym, chłodnym miejscu. Następnie przecedza się napar, a pozostałość odciska. Stosuje się l szklankę, 1-3 razy dzi- ennie. W czasie leczenia czyrem zaleca się dietę mleczno-roślinną; należy wykluczyć z pożywienia wędzonki, kiełbasy, kon- serwy, tłuszcze zwierzęce, ostre przyprawy. (A propos, taka dieta potrzebna jest choremu na nowotwory w każdym przy- padku). Przeciwwskazane jest stosowanie penicyliny i dożylne wprowadzanie glukozy. Te przeciwwskazania dotyczą też chorych na przewlekłe zapalenie jelita grubego i przewlekłą czerwonkę. Farmakologiczne i kliniczne badania czyra wykazały, że preparaty - gęsty ekstrakt i tabletki - pozytywnie działają na chorych na nowotwory: zmniejszają się i znikają bóle, ustają nudności i wymioty, poprawia się ogólny stan chorych. W początkowym stadium rozwoju raka powolnieje wzrost tkanki rakowej i przerzutów. Ale czyr, zauważają badacze, nie wpływa specjalnie na nowotwory złośliwe, i jest tylko środkiem objawowym przy leczeniu raka żołądka i płuc. Preparaty czyra dopuszcza się do stosowania przy chorobie wrzodowej i nieżytach żołądka, a także przy różnych nowotworach złośliwych, szczególnie w tych przypadkach, kiedy kuracja promieniami Roentgena i zabieg chirurgiczny są niewskazane. Przepis 329 Bylica pospolita. Nalewkę na spirytusie z korzeni stosuje się przy raku żołądka i żeńskich organów płciowych. Przepis 330 Pieprzyca. Napar ziela pije się przy zapaleniu jajników i raku macicy. Przeciwskazany jest dla kobiet w ciąży (dzi- ała aborcyjnie). Jeden ze sposobów przygotowania: 1.5 łyżki wysuszonego ziela zalać szklanką wrzątku i zaparzać 4 godziny w szczelnie zamkniętym naczyniu. Przecedzić. Pić po łyżeczce co 3-4 godziny, 4-5 razy dziennie. Przepis 331 Rzęsa (rozpowszechniona w wodach stojących i wolno płynących, kałużach, bagnach) W medycynie naukowej rzęsa nie jest stosowana, ale badania ostatnich lat wykazały, że zawarte w niej flawonidy i związki trój terpenowe wykazują wyraźne działanie przeciwrakowe. Istnieją publikacje wskazujące, że w niemieckiej i chińskiej medycynie roślina popularna jest jako składnik spirytu- sowej nalewki, stosowanej wewnętrznie, w kroplach, w szczególności przy nowotworach górnych dróg oddechowych. . l łyżeczkę świeżego, dobrze wymytego i rozdrobnionego ziela na 50 ml wódki, zostawić na 3-4 dni, przecedzić. Zażywać po 15-20 kropli w 1/4 szklanki wody, 3 razy dziennie. Przepis 332 Proszek rzęsy zmieszać pół na pół z miodem. Zażywać po l pigułce o wadze 1-2 g, 2-3 razy dziennie. (Ma ona zas- tosowanie również jako środek obniżający temperaturę, uśmierzający ból, żółciopędny, przeciwzapalny). Przepis 333 Łopian większy (i łopian pajęczynowaty) Jako roślina lecznicza znany jest od bardzo dawna. W medycynie naukowej stosuje się korzenie łopianu 1- i 2-let- niego, w ludowej - całą roślinę. Świeże zmielone liście łopianu lub sok z nich wykorzystuje się do leczenia ropiejących ran, skaleczeń, ropieni, spuch- lizny, wrzodów i oparzeń. W medycynie ludowej korzenie łopianu stosowane są wewnętrznie jako napary i wywary (również przy leczeniu wielu innych chorób) - przy nieżytach żołądka, wrzodach żołądka, raku macicy i przewodu pokarmowego. Przepis 334 Farmakolodzy ustalili przeciwrakowe działanie ekstraktu spirytusowego z korzeni łopianu w czasie eksperymentów