Koncepcja dopasowania - Notatki - Zagadnienia zarządzania strategicznego, Notatki z Zarządzanie strategiczne

Pobierz Koncepcja dopasowania - Notatki - Zagadnienia zarządzania strategicznego i więcej Notatki w PDF z Zarządzanie strategiczne tylko na Docsity! Pytanie 36 Koncepcja dopasowania (fitu) i niedopasowania (mis-fitu lub lewarowania w ujeciu Hamela i Prahalada) strategicznych zamierzeń do zasobów jakimi dysponuje organizacja. Czy i kiedy dopasowanie jest optymalną strategia rozwoju? Jakie warunki muszą być spełnione aby niedopasowanie legło u podstaw rozwoju organizacji? Kiedy sytuacja niedopasowania może przyczynić się do porażki organizacji. Proszę zaprezentować przykład porażki i sukcesu w lewarowaniu zasobów. Tradycyjne spojrzenie na strategię zakłada, że dla osiągnięcia sukcesu firma powinna dopasować strategiczne zamierzenia do zasobów, którymi dysponuje aby przyniosło to jak najlepszy efekt. Pozycja wyjściowa firmy w kategoriach zasobów stanowi bardzo słaby prognostyk przyszłego przywództwa w branży. Firma może siedzieć na górze pieniędzy i mieć do dyspozycji całą rzeszę utalentowanych ludzi, a mimo to utracić swą czołową pozycję. Na podobnych zasadach przedsiębiorstwo może czasem pokonać niedostatki w zakresie zasobów i wspiąć się na szczyty przywództwa w branży. Fenomen ten wyjaśnia koncepcja mis-fitu (lewarowania) zgodnie z którą sukces jest w większej mierze zasługą pomysłowości (resourcefulness) niż zasobów. Pomysłowość zaś wynika z poczucia celu, marzenia, wizji. W koncepcji Hamela i Prahalada to mobilizujące marzenie zostało nazwane “zamysłem strategicznym” i ma być “źródłem emocjonalnej i intelektualnej energii”. Zamysł strategiczny celowo kreuje brak dopasowania między celami a zasobami aby spowodować wytężenie starań, zdobycie nowych umiejętności i zasobów niezbędnych dla spełnienia marzenia. Krytykowane jest podejście planowania i dopasowania, gdyż powoduje ono, że organizacja w zasadzie nie zmienia się, nie podejmuje nowych wyzwań, a do tego traci stale zdolności, gdyż to raczej plany są ograniczane gdy wiadomo, że czegoś nie da się zrobić. Do atrybutów strategicznego zamysłu należą: - ukierunkowanie - zamysł strategiczny powinien wyznaczyć jeden kierunek, do którego zdążać będzie cała organizacja, w przeciwnym razie każdy sam sobie obierze kierunek a w organizacji zapanuje chaos. Zamysł strategiczny mówi o celach a nie o środkach: dokąd zmierzamy, a nie jak się tam dostaniemy. - odkrywanie – zamysł strategiczny firmy powinien ją wyróżniać spośród innych i kusić pracowników, zapraszać do przygody - przeznaczenie – zamysł powinien zawierać patos i pasję, podtekst emocjonalny, mieć znaczenie, z którym pracownicy by się identyfikowali, budzić szacunek –cel powinien być wart osiągnięcia Wyznaczony cel nie tylko musi emocjonalnie pociągać pracowników, ale też każdy pracownik musi zrozumieć swój wkład w osiągnięcie tego celu. Zadania naczelnego kierownictwa polega na wyznaczaniu organizacyjnych wyzwań, które skupiają uwagę na kluczowej przewadze lub umiejętności, którą należy zdobyć. Wyzwania są sposobem alokacji energii emocjonalnej i intelektualnej, odnoszą się do tego, co pożądane, a nie do tego, co docsity.com możliwe do uzyskania, określają cele, nie środki. Są kamieniami milowymi między aktualną pozycją firmy a jej strategicznym zamysłem. Firma może mobilizować i wykorzystywać zasoby sprawniej niż konkurenci dzięki dźwigni zasobów (lewarowaniu) – jest to filozofia, która mówi jak zrobić więcej mając mniej. Dźwignię uzyskuje się poprzez - koncentrację zasobów wokół podstawowych celów – dobrze ukierunkowaną (najważniejsze cele), konsekwentną w długim okresie oraz skupianie w konkretnym punkcie czasu (tak, żeby doskonalić jedną rzecz na raz) - akumulację zasobów – szybsze uczenie się na podstawie doświadczeń (całej organizacji) oraz pożyczanie, czyli wykorzystywanie zasobów leżących poza organizacją (np. poprzez alianse, wspólne badania), - uzupełnianie – łączenie zasobów w innowacyjny sposób, rozwijanie brakujących zasobów (równoważenie), wielokrotne użycie danych zasobów przy różnych pracach, projektach, dokooptowanie innych firm oraz unikanie frontalnego ataku na lidera (ochrona zasobów) - odzyskiwanie zasobów –sprawienie, żeby zasoby krążyły szybciej, przyspieszenie prac, skrócenie cyklów rozwoju, wprowadzania produktów, reakcji na zmiany Czy i kiedy dopasowanie jest optymalną strategią rozwoju? Wydaje się, że dla rozwoju firmy konieczne są aspiracje, a firma która ich nie posiada może jedynie trwać na rynku, choć i tak jej działalność będzie zagrożona. Można sobie jednak wyobrazić takie sytuacje, w których firma zajęła jakąś niszę rynkową i zdecydowała, że nie chce dalej rosnąć lub jest monopolistą i nie musi agresywnie zdobywać rynku, gdyż posiada cały –w takich wypadkach dobrą strategią może być jak najlepsze wykorzystanie istniejących zasobów –bez sięgania po dźwignię, która jednak wymaga znaczącego wysiłku. Jakie warunki muszą być spełnione aby niedopasowanie legło u podstaw rozwoju organizacji? Przede wszystkim trzeba uważać na zasięg niedopasowania –nie może to być coś zwykłego, coś co można zrobić od niechcenia, gdyż nie stanowi to wyzwania a właśnie wyzwanie ma napędzać firmę. Tak więc cel musi być wielki i ambitny. Z drugiej strony, gdy uczestnicy organizacji uznają, że cel jest niemożliwy do osiągnięcia również nic się nie zdarzy, nie wzbudzi zainteresowania, gdyż nikt nie zechce się dla niego poświęcić – więc cel powinien być zorientowany na prawdziwe możliwości i perspektywy. Kolejne warunki: - wszyscy w organizacji muszą dokładnie wiedzieć do czego ona zdąża, jakie są podstawowe wyzwania oraz jaki jest w tym ich udział, - pracownicy muszą zostać wyposażeni w odpowiednie narzędzia, które pozwolą im na odegranie ich roli, są to: odpowiedni zakres zadań i uprawnień, infrastruktura organizacyjna oraz wiedza, docsity.com