1
Klasa VIII - 20.04.20r.
Temat1: "Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono" - refleksje nad
historią bohaterki wiersza W. Szymborskiej.
Temat2: Czym są błędy językowe?
Temat1.
1. Przeczytaj
Na lekcji pierwszej porozmawiamy na temat wiersza W. Szymborskiej pt.
"Minuta ciszy po Ludwice Wawrzyńskiej"
Zanim przejdziesz do tekstu - podręcznik strona 146, przeczytaj kim była
tytułowa Wawrzyńska.
Od 1947 pracowała jako nauczycielka nauczania początkowego w
szkołach podstawowych, w ostatnim roku ze względu na chorobę strun
głosowych nie mogąc wykonywać swojego zawodu, podjęła pracę w świetlicy
szkolnej. Ostatnim miejscem zatrudnienia była szkoła ogólnokształcąca TPD nr
10 w Warszawie.
8 lutego 1955 w zamieszkiwanym przez nią baraku hotelowym
„Metrobudowy” przy ul. Włościańskiej 52 w Warszawie wybuchł pożar.
Szykując się do pracy, usłyszała alarm i wiadomość, że w jednym z mieszkań w
płonącym baraku, w pomieszczeniu zamkniętym na kłódkę, znajduje się czworo
dzieci. Ludwika Wawrzyńska rozbiła zamknięte drzwi siekierą i wyniosła z
pomieszczenia dwoje dzieci: sześciomiesięczną Annę Sowul i jej dwuletniego
brata Ryszarda. Następnie wróciła i ocaliła ich trzyletnią siostrę Elżbietę. W
trakcie trzeciego wejścia do płonącego pomieszczenia uratowała jeszcze
trzyletniego Marka Kaźmierczaka. Po tym powróciła w to miejsce w celu
ratowania mienia i w tym momencie zawalił się strop. Matka uratowanych
dzieci, nie wiedząc, co zaszło podczas jej nieobecności, rzuciła się w kierunku
swego mieszkania i spaliła się żywcem.
W trakcie ratowania dzieci Ludwika Wawrzyńska doznała tak
dotkliwych poparzeń, że mimo wysiłków lekarzy i zastosowania
najnowocześniejszych na owe czasy metod leczenia nie zdołano uratować jej
życia.
Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w
Warszawie. Na jej nagrobku widnieje napis: „Ludwika Antonina z
Koralewskich Wawrzyńska ur. 1908 zm. 1955. Nauczycielka Szkoły T.P.D. nr
