9. STRESZCZENIE Mięsień dwugłowy uda należy do grupy ..., Egzaminy z Biomechanika

Pobierz 9. STRESZCZENIE Mięsień dwugłowy uda należy do grupy ... i więcej Egzaminy w PDF z Biomechanika tylko na Docsity!

9. STRESZCZENIE

Mięsień dwugłowy uda należy do grupy tylnej mięśni uda (hamstring muscle complex- HMC), razem z mięśniem półścięgnistym i półbłoniastym. Mięśnie grupy tylnej uda są mięśniami dwustawowymi. Głowa krótka mięśnia dwugłowego uda jest jedyną komponentą jednostawową z grupy HMC. Mięsień dwugłowy uda ma dwie głowy. Głowa długa mięśnia dwugłowego uda przyczepia się wspólnym ścięgnem z mięśniem półścięgnistym do guza kulszowego i dolnej części więzadła krzyżowo-guzowego, a głowa krótka rozpoczyna się od wargi bocznej kresy chropawej i przegrody międzymięśniowej bocznej uda. Te dwie głowy łączą się powyżej stawu kolanowego i przyczepiają się do głowy strzałki. Obie głowy są silnymi zginaczami stawu kolanowego oraz rotują podudzie do zewnątrz, dodatkowo głowa długa jest prostownikiem w stawie biodrowym. Warto zauważyć, że obie głowy mięśnia dwugłowego uda mają inne unerwienie. Głowa długa mięśnia (BFlh) otrzymuje swoje zaopatrzenie od nerwu piszczelowego, a głowa krótka od nerwu strzałkowego wspólnego. To odrębne unerwienie jest jednym z czynników predysponujących do uszkodzeń mięśnia. Mięsień dwugłowy uda jest najczęściej uszkadzanym mięśniem, z duża skłonnością do powtórnych uszkodzeń, co jest dużym problemem w sporcie zawodowym. Uszkodzenia występują podczas sprintu i skoków, i są związane z takimi sportami jak: piłka nożna, rugby czy koszykówka. Zazwyczaj dochodzi do uszkodzeń częściowych w bliższym połączeniu mięśniowo-ścięgnistym. Całkowite uszkodzenia ścięgna mięśnia dwugłowego uda są rzadkie wśród dorosłych sportowców, częściej dochodzi do nich u młodych sportowców. Mięsień ten jest zazwyczaj uszkadzany podczas skurczu ekscentrycznego. Urazy częściej występują w proksymalnym połączeniu mięśniowo-ścięgnistym niż dystalnym. Mięsień dwugłowy uda może być używany w chirurgii rekonstrukcyjnej. Najczęściej wykorzystuje się go jako płat mięśniowo - skórny do rekonstrukcji odleżyn u chorych z paraplegią lub tetraplegią. Najczęściej są to odleżyny w okolicy kulszowej, krzyżowej lub krętarza większego kości udowej. Celem niniejszej pracy było: zbadanie morfologii i morfometrii mięśnia dwugłowego uda, porównanie uzyskanych wyników z materiałem płodowym, porównanie morfologii z obrazem badania USG i zdefiniowanie relacji pomiędzy morfologią i biomechaniką. Do badań przy użyciu preparacji anatomicznej użyto 50 mięśni dwugłowych uda osobników dorosłych i 20 mięśni płodów. Dodatkowo 16 mięśni zostało zbadanych za pomocą aparatu USG.

Podstawowe informacje na temat morfologii mięśnia dwugłowego uda otrzymane w literaturze zostały potwierdzone w badaniach. Ścięgno proksymalne łącząc się z mięśniem półścięgnistym przyczepia się do guza kulszowego. Średnia długość połączenia z mięśniem półścięgnistym wynosiła 9,43 cm, a długość całego mięśnia wynosiła 45,2 cm. Przyczep początkowy w 96% był ścięgnisty, tylko w 2 przypadkach przyczep zawierał włókna mięśniowe. Ścięgno początkowe wnika głęboko w brzusiec mięśniowy. Zostały wydzielone dwie części ścięgna początkowego: część wolna - nie pokryta włóknami mięśniowymi i część wewnątrzmięśniowa - częściowo lub całkowicie pokryta włóknami mięśniowymi. Ta wewnątrzmięśniowa część wnika głęboko do mięśnia i jest miejscem najczęstszych uszkodzeń. Średnia długość całkowita ścięgna początkowego wynosi 27,1 cm, z długością części wolnej 5,5 cm i wewnątrzmięśniowej 22 cm. Ścięgno dystalne, tak jak proksymalne było podzielone na dwie części: część wolną i wewnątrzmięśniową. Średnia długość całkowita ścięgna końcowego wynosiła 29,2 cm, z długością części wolnej wynoszącą 2,5 cm i częścią wewnątrzmięśniową 26,8 cm. Materiał płodowy został również zbadany i zmierzone zostały te same części obu ścięgien. Porównując grupy dorosłych i płodów, zauważalne były różnice. Podczas wzrostu długości całego mięśnia w grupie dorosłych procentowy udział długości głowy długiej malał, a u płodów było na odwrót. Podobnie było z długością przyczepu głowy krótkiej do wargi bocznej kresy chropawej. Pozostałe wyniki miały ten sam kierunek zmian w grupie dorosłych i w grupie płodów. W badaniach został obliczony współczynnik korelacji. W grupie osób dorosłych nie był on statystycznie istotny dla wszystkich pomiarów, miał różną siłę, zazwyczaj słabą lub przeciętną korelację. U płodów wszystkie pomiary były istotne statystycznie i zdecydowana większość korelacji była silna lub bardzo silna. Dokładna analiza anatomii mięśnia dwugłowego uda może pomóc w wyjaśnieniu przyczyn częstych uszkodzeń mięśnia.

the average whole muscle length was 45,2 cm. The proximal origin was in 96% tendinous, only in 2 specimens the proximal origin had muscle fibers. Two main parts of the proximal tendon were defined: the free part - not covered with muscle fibers, and the intra-muscular part- partially or completely covered with muscle fibers. This intra-muscular part runs deep inside the muscle and is the most common place of muscle injury. The average length of the whole proximal tendon was 27,1 cm, with the free part tendon 5,5 cm, and intra-muscular part 22 cm. The distal tendon, like the proximal one, has been divided into two parts: the free part and the intra-muscular part. The average length of the whole distal tendon was 29,2 cm, with the free part 2,5 cm, and intra-muscular part 26,8 cm. The fetus material was also examined and the same parts of both tendons were measured. Comparing the group of adults and fetuses, there were differences noticed. When the length of the whole muscle was increasing, in the adult group the percentage of the long head was decreasing while in the fetuses this tendency was reversed. The same pattern was noticed in the case of the length of the origin of the short head to linea aspera. Other results had the same direction of change in both groups. Correlations between selected muscle parts were conducted. In adults correlation was not statistically significant in all cases and had different strengths and usually weak or mediocre. In the fetuses, all the correlated counts were statistically significant and in the vast majority they were strong or very strong. A thorough analysis of the anatomy of the biceps femoris may help explain the causes of frequent muscle injuries.