1. Administracja w dziedzinie oświaty.
a) Reforma systemu oświaty.
Istotą zagadnień oświaty, czy węziej szkolnictwa, jest realizacja konstytucyjnego prawa
do nauki. Prawo to jest realizowane m.in. przez szkolnictwo – powszechne i
obowiązkowe szkoły podstawowe oraz upowszechniane szkoły średnie. Prawo do nauki
jest również realizowane przez pomoc pań w podnoszeniu kwalifikacji osób pracujących
oraz system różnorodnej pomocy dla osób uczących się, przez system stypendiów i
innych form pomocy materialnej. Wg postanowień obowiązującej ustawy system oświaty
obejmuje: 1) przedszkola, w tym specjalne, 2) szkoły podstawowe i ponadpodstawowe,
w tym specjalne artystyczne, sportowe, 3) placówki oświatowo-wychowawcze, placówki
pracy pozaszkolnej, 4) poradnie psychologiczno-pedagogiczne udzielające dzieciom i
młodzieży, rodzicom i nauczycielom specjalistycznej pomocy, 5) placówki opiekuńczo-
wychowawcze i resocjalizacyjne dla młodzieży pozbawionej częściowo lub całkowicie
opieki rodzicielskiej, 6) rodziny zastępcze, 7) ochotnicze hufce pracy, 8) zakłady
kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli, 9) biblioteki pedagogiczne. Szkoła i
placówka oświatowo-wychowawcza, opiekuńczo-wychowawcza i inne mogą być instytucją
publiczną albo niepubliczną. Szkołą publiczną jest szkoła która zapewnia bezpłatne
nauczanie, rekrutuje uczniów na zasadzie powszechnej dostępności, zatrudnia nauczycieli
o określonych prawem kwalifikacjach, realizuje podstawowy program przedmiotów
obowiązkowych i ramowy plan nauczania oraz kieruje się ustalonymi przez MEN zasadami
oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów. Szkołę lub placówkę publiczną zakłada
się na podstawie aktu założycielskiego, który należy przesłać właściwemu kuratorowi
oświaty wraz ze statutem. Ramowe statuty poszczególnych typów szkół i placówek
publicznych ok. MEN i min kultury i sztuki. Statut szkoły publicznej powinien określać w
szczególności nazwę i typ szkoły oraz jej cele i zadania, organ prowadzący szkołę, organy
szkoły oraz ich kompetencje, zakres zadań nauczycieli, zasady rekrutacji uczniów oraz ich
prawa i obowiązki. Szkołą niepubliczną jest szkoła założona przez osobę fizyczną lub
prawną inną niż gmina lub związek komunalny. Podmiot zakładający taką szkołę musi
uzyskać wpis do ewidencji. Jedynie szkoły publiczne umożliwiają uzyskanie świadectw i
dyplomów pań. Szkoła niepubliczna może uzyskać uprawnienie do wydawania świadectw
pań jeżeli realizuje podstawy programowe oraz stosuje, ustalone przez ministra zasady
klasyfikowania i promowania uczniów. Przymusowe korzystanie z instytucji oświaty
oparte jest na tzw. obowiązku szkolnym. Polega on na przymusie pobierania nauki w
zakresie szkoły podstawowej. Rozpoczęcie spełniania przez dziecko obowiązku szkolnego
może być odroczone nie dłużej niż o jeden rok. Decyzję w sprawie odroczenia obowiązku
szkolnego podejmuje dyrektor szkoły publicznej po zasięgnięciu opinii poradni
psychologiczno-pedagogicznej. Można także zezwolić na spełnianie obowiązku szkolnego
poza szkołą. Leży to w gestii dyrektora szkoły. Możliwe jest także wcześniejsze przyjęcie
dziecka do szkoły podstawowej, dotyczy to tylko dzieci, które przed 1 września kończą 6
lat.
b) Upowszechnianie i ochrona dóbr kultury.
Dobrem kultury jest każdy przedmiot ruchomy lub nieruchomy, dawny lub współczesny,
mający znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego ze wzg na jego wartość
historyczną, naukową lub artystyczną. Przepisy nakładają obowiązek ochrony ogółu dóbr
kultury na wszystkich obywateli, organy pań i samorządowe, a w szczególności na
właścicieli i użytkowników. Jednak ochrona oparta na konkretnych instytucjach prawnych
nie dotyczy ogółu dóbr kultury, lecz tylko dobra: 1) wpisane do rejestru zabytków, 2)
wchodzące w skład muzeów i bibliotek, 3) inne jeżeli charakter zabytkowy jest oczywisty.
Wymienione dobra ok. się mianem zabytków. Ochroną dóbr kultury zajmują się: minister
kultury i sztuki, generalny konserwator zabytków, dyrektorzy muzeów w stosunku do
zabytków znajdujących się w muzeach itd. Wojewódzki konserwator zabytków prowadzi
docsity.com
