Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Analiza stylistyczno-językowa artykułu, Eseje z Polonistyka

Analiza stylistyczno-językowa artykułu

Typologia: Eseje

2019/2020

Załadowany 10.01.2022

julka-19
julka-19 🇵🇱

2 dokumenty

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Analiza stylistyczno-językowa artykułu i więcej Eseje w PDF z Polonistyka tylko na Docsity! Akcent w języku rosyjskim Akcent to nieodłączna część fonetyki języka, choć ma też inne znaczenia wykraczające poza tą definicję. Termin ten jest używany także w kontekście „cudzoziemskości”, ponieważ to on zdradza nasze pochodzenie oraz to, że inny język jest naszym ojczystym. Akcent to wyróżnienie w fonetyce, którego znaczenie i miejsce pojawiania się zależy od znaczenia, które pojawia się w czterech formach: * akcent wyrazowy, podstawowy element mowy, wpływający na artykulację, w którym wyróżnienie pada na sylabę w wyrazie; * akcent syntagmatyczny, łączący pod względem fonetycznym wyrazy w syntagmę; * akcent zdaniowy, łączący pod względem fonetycznym wyrazy w zdanie; * akcent logiczny, pojawią się gdy akcent logiczny lub syntagmatyczny zostaję przeniesiony na inny wyraz. Akcent w języku rosyjskim zalicza się do ruchomych, bądź inaczej, swobodnych (cBo6o4Hoey/japeHne). Oznacza to, że w różnych słowach może padać na inną sylabę, która wymawiana jest silniej i dłużej (w kontekście akcentu fonetycznego, język rosyjski jest ruchomy, a język polski stały; w kontekście akcentu morfologicznego, język rosyjski jest stały, a język polski ruchomy). W języku rosyjskim akcent syntagmatyczny i zdaniowy pojawia się w innych sylabach akcentowanych; syntagmatyczny pada na sylabę wyróżnionego słowa w syntagmie, a zdaniowy w ostatnim wyrazie syntagmy. Podstawowe zasady akcentu wyrazowego, które wpływają na artykulację, to: „o” nieakcentowane zawsze wymawiane jest jako „a” (tzw. akanie) * sylaba „6” jest zawsze akcentowana; * w wymowie grup spółgłoskowych „3/H, CHH, PAL, BCT, CTH, CTJI'” jednej spółgłoski nie wymawiamy; * w niektórych spółgłoskę „u,, wymawiamy jak „In”; * w połączeniu liter „oro, ero” literę „r” wymawiamy jak „B”; * gdy po spółgłoskach „x, in, ę” występuję „u,e”, wymawiamy „,bl,2”; * jeśli w słowie występuję jedna samogłoska, wiadomo, że jest ona akcentowana. W znaczeniu fonologicznym akcent służy nie do rozróżniania wyrazów ale do określenia poprawnej formy gramatycznej, poprawnego zrozumienia słowa (ale nie do rozróżniania znaczeń wyrazów), czy rozróżnieniu dwóch wyrazów, np. 3aMOK — 3aMokK. Lecz pojawia się to wtedy gdy istnieje przeciwstawna forma leksykalna lub gramatyczna. Przesuwa się w formach deklinacji lub koniugacji, np. npoity — npocniub; w jednych formach może pojawiać się w temacie, w innych w końcówce, np. roiroBa (mian. I.poj.), rooBy (biern. 1.poj.), roroB (dop. 1.poj.); może być inny w liczbie pojedynczej a inny w liczbie mnogiej, np. okHo — oKHa. Jeśli chodzi o znaczenie morfologiczne akcentu, jest on stały (pozostaje na tej samej sylabie) i nie oddziałują na nią żadne zasady gramatyczne. Jeśli mówimy o czasownikach, przyrostek „,„-IcT,, jest zawsze akcentowany oraz przedrostek „-Bbr,, (gdy są to czasowniki dokonane). Podobny zabieg pojawia się w aspekcie przymiotników, liczebników porządkowych i zaimków. Każdy rodzaj i liczba mnoga ma swoje końcówki, które są akcentowane (-oi; -aa; -Óe; - bie) Liczba pojedyncza nie wlicza się w tą zasadę. Jej końcówka w każdym rodzaju nie jest akcentowana. Gdy rzeczownik rodzaju męskiego liczby pojedynczej w miejscowniku na końcu posiada literę „-y,: na nią pada akcent, po przyimkach „B, Ha”. W znaczeniu morfologicznym pojawiają się nieliczne wyjątki akcentu ruchomego w określonych formach wyrazów. Gdy mamy styczność z rzeczownikiem dwusylabowym rodzaju żeńskiego, zakończonego na „-a” i akcent pojawia się w końcówce, w liczbie mnogiej akcent przenosi się na temat wyrazu. Analogiczna sytuacja dzieje się z rodzajem nijakim. Wyjątkiem także jest „e” w sylabie nieakcentowanej, które zamienia się pod akcentem na ne”. Aspekt artykulacji i stosunek wzajemnej długości sylab akcentowanych i nieakcentowanych, został wyjaśniony i opisany przez A.A. Potiebnia, w sposób numerologiczny. Formuła „1 2 3 1*; gdzie każda liczba ma swoje zadanie. Numer 1- to długość artykulowania sylab (niebezpośrednio) przed i po akcentowych; liczba 2- długość artykulacji sylaby przeakcentowanej; liczba 3- długość artykulacji sylaby akcentowanej. Jak można dostrzec, akcent jest jednym z najważniejszych aspektów języka rosyjskiego. Nie jest tylko artykulacją sylaby silniej, głośniej, w inny sposób niż reszty wyrazu, syntagmy czy słowa. Akcent określa wygląd, cel i odbiór fonetycznej struktury. Sylaby nieakcentowane znacznie są redukowane ilościowo i jakościowo, więc zwykły błąd może sprawić wiele problemów w komunikacji.