Pobierz Analiza stylistyczno-językowa artykułu i więcej Eseje w PDF z Polonistyka tylko na Docsity! Akcent w języku rosyjskim Akcent to nieodłączna część fonetyki języka, choć ma też inne znaczenia wykraczające poza tą definicję. Termin ten jest używany także w kontekście „cudzoziemskości”, ponieważ to on zdradza nasze pochodzenie oraz to, że inny język jest naszym ojczystym. Akcent to wyróżnienie w fonetyce, którego znaczenie i miejsce pojawiania się zależy od znaczenia, które pojawia się w czterech formach: * akcent wyrazowy, podstawowy element mowy, wpływający na artykulację, w którym wyróżnienie pada na sylabę w wyrazie; * akcent syntagmatyczny, łączący pod względem fonetycznym wyrazy w syntagmę; * akcent zdaniowy, łączący pod względem fonetycznym wyrazy w zdanie; * akcent logiczny, pojawią się gdy akcent logiczny lub syntagmatyczny zostaję przeniesiony na inny wyraz. Akcent w języku rosyjskim zalicza się do ruchomych, bądź inaczej, swobodnych (cBo6o4Hoey/japeHne). Oznacza to, że w różnych słowach może padać na inną sylabę, która wymawiana jest silniej i dłużej (w kontekście akcentu fonetycznego, język rosyjski jest ruchomy, a język polski stały; w kontekście akcentu morfologicznego, język rosyjski jest stały, a język polski ruchomy). W języku rosyjskim akcent syntagmatyczny i zdaniowy pojawia się w innych sylabach akcentowanych; syntagmatyczny pada na sylabę wyróżnionego słowa w syntagmie, a zdaniowy w ostatnim wyrazie syntagmy. Podstawowe zasady akcentu wyrazowego, które wpływają na artykulację, to: „o” nieakcentowane zawsze wymawiane jest jako „a” (tzw. akanie) * sylaba „6” jest zawsze akcentowana; * w wymowie grup spółgłoskowych „3/H, CHH, PAL, BCT, CTH, CTJI'” jednej spółgłoski nie wymawiamy; * w niektórych spółgłoskę „u,, wymawiamy jak „In”; * w połączeniu liter „oro, ero” literę „r” wymawiamy jak „B”; * gdy po spółgłoskach „x, in, ę” występuję „u,e”, wymawiamy „,bl,2”; * jeśli w słowie występuję jedna samogłoska, wiadomo, że jest ona akcentowana. W znaczeniu fonologicznym akcent służy nie do rozróżniania wyrazów ale do określenia poprawnej formy gramatycznej, poprawnego zrozumienia słowa (ale nie do rozróżniania znaczeń wyrazów), czy rozróżnieniu dwóch wyrazów, np. 3aMOK — 3aMokK. Lecz pojawia się to wtedy gdy istnieje przeciwstawna forma leksykalna lub gramatyczna. Przesuwa się w formach deklinacji lub koniugacji, np. npoity — npocniub; w jednych formach może pojawiać się w temacie, w innych w końcówce, np. roiroBa (mian. I.poj.), rooBy (biern. 1.poj.), roroB (dop. 1.poj.); może być inny w liczbie pojedynczej a inny w liczbie mnogiej, np. okHo — oKHa. Jeśli chodzi o znaczenie morfologiczne akcentu, jest on stały (pozostaje na tej samej sylabie) i nie oddziałują na nią żadne zasady gramatyczne. Jeśli mówimy o czasownikach, przyrostek „,„-IcT,, jest zawsze akcentowany oraz przedrostek „-Bbr,, (gdy są to czasowniki dokonane). Podobny zabieg pojawia się w aspekcie przymiotników, liczebników porządkowych i zaimków. Każdy rodzaj i liczba mnoga ma swoje końcówki, które są akcentowane (-oi; -aa; -Óe; - bie) Liczba pojedyncza nie wlicza się w tą zasadę. Jej końcówka w każdym rodzaju nie jest akcentowana. Gdy rzeczownik rodzaju męskiego liczby pojedynczej w miejscowniku na końcu posiada literę „-y,: na nią pada akcent, po przyimkach „B, Ha”. W znaczeniu morfologicznym pojawiają się nieliczne wyjątki akcentu ruchomego w określonych formach wyrazów. Gdy mamy styczność z rzeczownikiem dwusylabowym rodzaju żeńskiego, zakończonego na „-a” i akcent pojawia się w końcówce, w liczbie mnogiej akcent przenosi się na temat wyrazu. Analogiczna sytuacja dzieje się z rodzajem nijakim. Wyjątkiem także jest „e” w sylabie nieakcentowanej, które zamienia się pod akcentem na ne”. Aspekt artykulacji i stosunek wzajemnej długości sylab akcentowanych i nieakcentowanych, został wyjaśniony i opisany przez A.A. Potiebnia, w sposób numerologiczny. Formuła „1 2 3 1*; gdzie każda liczba ma swoje zadanie. Numer 1- to długość artykulowania sylab (niebezpośrednio) przed i po akcentowych; liczba 2- długość artykulacji sylaby przeakcentowanej; liczba 3- długość artykulacji sylaby akcentowanej. Jak można dostrzec, akcent jest jednym z najważniejszych aspektów języka rosyjskiego. Nie jest tylko artykulacją sylaby silniej, głośniej, w inny sposób niż reszty wyrazu, syntagmy czy słowa. Akcent określa wygląd, cel i odbiór fonetycznej struktury. Sylaby nieakcentowane znacznie są redukowane ilościowo i jakościowo, więc zwykły błąd może sprawić wiele problemów w komunikacji.