Analiza wskaźnikowa jako narzędzie oceny sytuacji finansowej na przykładzie PKN Orlen SA , Publikacje z Economia

Pobierz Analiza wskaźnikowa jako narzędzie oceny sytuacji finansowej na przykładzie PKN Orlen SA i więcej Publikacje w PDF z Economia tylko na Docsity!

Krzysztof Wiatrzyk Uniwersytet Wrocławski

DOI: 10.23734/23.18.

Analiza wskaźnikowa jako narzędzie oceny

sytuacji finansowej na przykładzie PKN Orlen SA

Streszczenie W niniejszym artykule przedstawiono istotę i znaczenie jednego z elementów składowych analizy finansowej, tj. analizy wskaźnikowej na przykładzie PKN Orlen SA. W obecnym systemie gospodar- czym stowarzyszonym z konkurencyjnością, gdzie dostępność do danych ilościowych znacznie wzra- sta, stosowanie analizy wskaźnikowej stanowi podstawowe i powszechnie stosowane narzędzie oce- ny kondycji finansowej działalności. Celem artykułu jest ukazanie najważniejszych miar analizy wskaźnikowej, umożliwiających ocenę działalności jednostki przy wykorzystaniu sprawozdawczości finansowej z jednej strony i uwzględnieniu tendencji rynkowych z drugiej. Analiza wskaźnikowa umożliwia porównywalność danych finansowych zarówno w okresie bieżącym, jak i w przyszłym. Niemniej jednak przy jej praktykowaniu należy pamiętać o przestrzeganiu podstawowych zasad po- dyktowanych analizą finansową.

Słowa kluczowe analiza wskaźnikowa, jednostka, wskaźnik, wskaźnik płynności, wskaźnik zadłużenia, wskaźnik ro- tacji, wskaźnik rentowności, kondycja finansowa, PKN Orlen SA

Wstęp

Podmioty gospodarcze w ramach prowadzonej działalności dążą do osiągnięcia korzyści ekonomicznych przez wypracowanie zysku w wartości maksymalnie możliwej do uzyskania. W ramach realizacji zadań wynikających z charakteru działalności właściwe podmioty jednostek organizacyjnych podejmują decyzje obarczone niższym, a niekiedy znacznie wyższym poziomem szeroko rozumianego ryzyka. W związku z tym powyższe działania mogą prowadzić do uzyskania przez jednostki znaczących korzyści ekono- micznych, lecz z drugiej strony wiążą się z prawdopodobieństwem odnotowania strat. W celu zabezpieczenia podmiotów przed występowaniem niepożądanych zdarzeń i za- pewnienia stabilności rynkowej wzrasta liczba regulacji prawnych, do których stosowa- nia obligowane są jednostki. W związku z tym decyzje kierownictwa jednostki, w tym także decyzje finansowe są podejmowane w oparciu o przepisy prawa, zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim.

Krzysztof Wiatrzyk

Celem zmniejszenia prawdopodobieństwa okresowych kłopotów finansowych, a w dal- szej perspektywie czasowej utraty płynności bądź nawet upadłości należy podejmować działania zabezpieczające przed wystąpieniem powyższych zjawisk. W związku z tym jednostki winny przygotowywać raporty okresowe, zestawienia oraz inne sprawozdania z działalności w celu uzyskania informacji o prowadzonej działalności w zakresie posiadanych środków pieniężnych, wysokości ponoszonych kosztów, osiąganych przychodów itd. Na podstawie danych wynikających z wiarygodnie opracowanych i zatwierdzonych sprawozdań finansowych władze jednostki analizują bieżącą działalność i wysuwają wnioski na przyszłość. Co więcej, decyzje podejmowane przez kierownictwo jednostki oraz pozostałe podmioty w zakresie zapewnienia stabilności i rozwoju w perspektywie długookresowej determinowane są także obecną sytuacją rynkową^1. Idealnym narzędziem ilościowym znajdującym powszechne zastosowanie w tym zakresie jest analiza wskaźnikowa stano- wiąca przedmiot niniejszej pracy. Na jej podstawie kierownictwo jednostki, inwestorzy i inne podmioty mają możliwość oceny porównawczej aspektów finansowych oraz po- zycji rynkowej badanego podmiotu. W niniejszym artykule dokonano analizy wskaźnikowej (analizy płynności, za- dłużenia, obrotowości oraz rentowności) jednej ze spółek notowanych na Giełdzie Pa- pierów Wartościowych, tj. PKN Orlen SA. Dobór jednostki został podyktowany przede wszystkim dostępnością danych ilościowych, jak również z uwagi na silną pozycję tej spółki w strukturze polskich przedsiębiorstw.

Istota i znaczenie analizy wskaźnikowej

W ramach rzetelnego, a zarazem efektywnego zbadania kondycji finansowej i ma- jątkowej jednostek organizacyjnych, istotne jest zastosowanie analizy wskaźnikowej jako jednego z narzędzi ilościowych pozwalających na ocenę i prezentację różnych aspektów wynikających z prowadzonej działalności. Analiza wskaźnikowa sprawozdawczości finansowej jednostki stanowi rozwinię- cie analizy wstępnej i umożliwia porównywalność zjawisk w różnej perspektywie cza- sowej. Badanie kondycji finansowej określonej jednostki wymaga prawidłowego zasto- sowania poniżej scharakteryzowanych grup wskaźników, tak aby ostateczna ocena działalności obejmowała połączenie ich wszystkich. Analiza jedynie wybranych miar stanowi ogromne prawdopodobieństwo zagrożenia w postaci dokonania niedokładnej, a tym samym nieefektywnej oceny sytuacji finansowej^2.

(^1) M. Sierpińska, T. Jachna, Metody podejmowania decyzji finansowych , Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, s. 9. (^2) J. Gad, Analiza i ocena sytuacji finansowej przedsiębiorstwa , [w:] Ekonomia, finanse, prawo gospo- darcze. Podręcznik dla sędziów i prokuratorów , Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2015, s. 72.

Krzysztof Wiatrzyk

o najniższym, wyższym i najwyższym stopniu płynności ekonomicznej. W związku z powyższym wskaźnik płynności bieżącej mierzy się w następujący sposób:

wskaźnik bieżącej płynności finansowej = (^) zobowiązania bieżąceaktywa bieżące (1)

Miara tego wskaźnika dostarcza informacji o możliwości regulowania przez jed- nostkę zobowiązań bieżących (krótkoterminowych) przy wykorzystaniu aktywów bie- żących. Ponadto otrzymany wynik tego wskaźnika prezentuje poziom kapitału obroto- wego netto, na podstawie którego jednostka może rozwijać działalność o charakterze operacyjnym. Niemniej jednak wzrost wartości tego wskaźnika w porównaniu z po- przednim okresem oznacza poprawę w zakresie płynności i odwrotnie. Najbardziej pożądana wartość tego wskaźnika oscyluje w przedziale 1,2-2,0. Zbyt niski poziom bieżącej płynności może świadczyć o występowaniu problemów przy regulowaniu po- siadanych przez jednostkę zobowiązań. Z kolei gdy miara tego wskaźnika jest wyższa niż optymalna, można domniemywać, iż jednostka nieefektywnie zarządza swoim majątkiem i charakteryzuje ją zjawisko nadpłynności finansowej. W przypadku gdy badany podmiot odnotowuje wskaźnik płynności bieżącej w przedziale 1,2-2,0, świadczy to o pożądanym poziomie gospodarowania majątkiem^6.

Rysunek 1. Wskaźnik płynności bieżącej w latach 2013-2017 dla PKN Orlen SA Źródło: opracowanie własne na podstawie sprawozdań finansowych PKN Orlen SA.

Wartość wskaźnika płynności szybkiej w przypadku spółki PKN Orlen SA w ana- lizowanym okresie kształtowała się na pożądanym poziomie z niewielkimi odchyleniami

(^6) M. Jerzemowska, Analiza ekonomiczna w przedsiębiorstwie , Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2006, s. 145-147.

Analiza wskaźnikowa jako narzędzie oceny sytuacji finansowej na przykładzie PKN Orlen SA

od trendu i oscylowała w przedziale 1,43-1,7. W analizowanym okresie wartość płynności bieżącej zauważalnie wzrosła, tj. o blisko 19%. Świadczy to o braku trudności przy reali- zowaniu bieżących zobowiązań jednostki. Konstrukcja wskaźnika płynności szybkiej (przyśpieszonej) pomniejsza wartość aktywów bieżących o zapasy przestarzałe, których sprzedaż może być utrudniona, a co więcej ‒ charakteryzuje je dużo niższy poziom płynności. Na tej podstawie wskaźnik płynności szybkiej przedstawia się następująco:

wskaźnik płynności szybkiej = aktywa bieżące ‒ zapasyzobowiązania bieżące (2)

Mierzona w powyższy sposób płynność finansowa informuje o możliwości po- krycia zobowiązań krótkoterminowych składnikami aktywów, które charakteryzuje wysoki poziom płynności. Optymalna miara tegoż wskaźnika w literaturze przedmiotu nie jest prezentowana jednolicie. Część autorów twierdzi, iż najbardziej oczekiwana wartość płynności szybkiej powinna się mieścić w przedziale 0,8-1,0^7 , przy czym inni postulują jako optymalną miarę wskaźnika płynności szybkiej kształtującą się na pozio- mie 1,0. Zróżnicowanie interpretacji jest stowarzyszone z odmiennym charakterem branż badanych podmiotów, jak również przyjętej przez nich polityki finansowej. W każdym razie gdy wielkość tej miary wynosi dla analizowanej jednostki więcej niż 1,0, stanowi to gwarancję pokrycia bieżących zobowiązań^8.

Rysunek 2. Wskaźnik płynności szybkiej w latach 2013-2017 dla PKN Orlen SA Źródło: opracowanie własne na podstawie sprawozdań finansowych PKN Orlen SA.

(^7) E. Jantoń-Drozdowska, A. Woźniak-Mikołajewicz, op. cit. , s. 120. (^8) M. Jerzemowska, op. cit. , s. 147-148.

Analiza wskaźnikowa jako narzędzie oceny sytuacji finansowej na przykładzie PKN Orlen SA

Analiza zadłużenia

Kolejna część analizy wskaźnikowej dotyczy obszaru zadłużenia określanego w praktyce jako analizę struktury finansowania. Badanie tego segmentu jest jak naj- bardziej istotne z uwagi na fakt, iż jednostki w celu realizacji swoich zadań w perspek- tywie długookresowej korzystają z kapitałów obcych. Co więcej, analiza poziomu za- dłużenia umożliwia efektywną ocenę prowadzonej przez jednostkę polityki finansowej w zakresie struktury jej kapitału oraz praktykowania narzędzia dźwigni finansowej. Przeprowadzenie analizy w tym obszarze prowadzi do oszacowania poziomu zadłuże- nia badanego podmiotu, jak również sprawdzenia zdolności jednostki w zakresie ob- sługi długu. Zgodnie z powyższym analiza w tym zakresie identyfikuje źródła finan- sowania aktywów i składa się z kilku wskaźników, wśród których znajdują się przede wszystkim: wskaźnik ogólnego zadłużenia, wskaźnik zadłużenia kapitału własnego oraz wskaźnik zadłużenia długoterminowego. Ocena poziomu zadłużenia jednostki w oparciu o wskaźnik ogólnego zadłużenia stanowi relację całości zobowiązań jednostki do jej aktywów ogółem, przedstawiając tym samym ich strukturę finansowania:

wskaźnik ogólnego zadłużenia = zobowiązania i rezerwy na zobowiązaniaaktywa ogółem (4)

Uzyskana w ten sposób wielkość zadłużenia pozwala na określenie, na ile ma- jątek badanej jednostki jest finansowany za pośrednictwem kapitałów obcych. Opty- malna wartość wskaźnika ogólnego zadłużenia powinna wynosić 0,5. Jednakże uzy- skanie tej wartości stanowi istotną trudność dla wielu jednostek, dlatego też w celu długookresowego rozwoju korzystają ze źródła finansowania, jakie stanowią kapitały obce. W praktyce gospodarczej przy zachowaniu równowagi między kapitałem własnym a kapitałem obcym wartość tego wskaźnika prezentuje najczęściej wielkości z prze- działu 0,57-0,67^11.

(^11) M. Jerzemowska, op. cit. , s. 166-167.

Krzysztof Wiatrzyk

Wskaźnik ogólnego zadłużenia (w mln zł)

Rysunek 4. Wskaźnik ogólnego zadłużenia w latach 2013-2017 dla PKN Orlen SA Źródło: opracowanie własne na podstawie sprawozdań finansowych PKN Orlen SA.

Wartość ogólnego zadłużenia spółki PKN Orlen SA w latach 2013-2017 kształto- wała się na poziomie 0,44-0,57. Od 2014 r. poziom długu sukcesywnie maleje, co dowo- dzi o poprawie kondycji finansowej. Wskaźnik zadłużenia kapitału własnego stanowi kontynuację analizy poziomu zadłużenia określonej jednostki, prezentowany jako stosunek ogółu zobowiązań do wartości kapitału własnego:

wskaźnik zadłużenia kapitału własnego = zobowiązania ogółemkapitał własny (5)

Na podstawie wyników otrzymanych w ramach tak skonstruowanego wskaźnika kierownictwo jednostki pozyskuje informacje o zaangażowaniu kapitału obcego w od- niesieniu do funduszu własnego. W Stanach Zjednoczonych jako optymalną miarę tego wskaźnika dla małych przedsiębiorstw przyjęto relację 3:1, czyli struktura finansowania obejmuje 25% kapitałów własnych i 75% kapitałów obcych (zadłużenia).

Krzysztof Wiatrzyk

Rysunek 6. Wskaźnik zadłużenia długoterminowego w latach 2013-2017 dla PKN Orlen SA

Źródło: opracowanie własne na podstawie sprawozdań finansowych PKN Orlen SA.

Analiza zadłużenia długoterminowego potwierdza wyniki powyżej zaprezento- wanych wskaźników długu. Na przestrzeni lat 2013–2017 wartość zadłużenia w długim okresie znacząco spadła (od 2014 r. o 57%). Oznacza to, iż wszystkie miary zadłużenia potwierdzają obniżenie poziomu długu spółki PKN Orlen SA, co świadczy tym samym o poprawie kondycji finansowej.

Analiza sprawności działania

Wskaźniki sprawności działania jako kolejny fragment analizy wskaźnikowej dostarczają informacji, na ile jednostka wykorzystuje efektywnie posiadane składniki aktywów. W praktyce gospodarczej wykorzystuje się najczęściej miary sprawności działania, tj.: wskaźnik rotacji zapasów, wskaźnik rotacji zapasów w dniach, wskaźnik rotacji należności oraz wskaźnik rotacji zobowiązań i wskaźnik rotacji majątku trwałe- go. Pierwszy z nich – wskaźnik rotacji zapasów ‒ prezentuje poniższą relację:

wskaźnik rotacji zapasów = wartość sprzedanych produktów przeciętny roczny stan zapasów (7) Otrzymana w taki sposób wartość wskazuje, ile razy w ciągu danego okresu jed- nostka odnawia swoje zapasy. Spadek wartości oznacza, iż posiadane zapasy wystarcza- ją na dłużej – jednostka ma problemy z ich sprzedażą, rosną koszty magazynowania, a co więcej, stanowią nadmiar zamrożonego kapitału w zapasach oraz wzrasta ryzyko utraty płynności finansowej. Innymi słowy, im wyższa wartość tego wskaźnika, tym

Analiza wskaźnikowa jako narzędzie oceny sytuacji finansowej na przykładzie PKN Orlen SA

korzystniej dla jednostki. Niemniej jednak w sytuacji zbyt wysokiej wielkości rotacji zapasów istnieje ryzyko niedoboru materiałów i zachwiania prawidłowego przebiegu procesu produkcji^13.

Rysunek 7. Wskaźnik rotacji zapasów w latach 2013-2017 dla PKN Orlen SA Źródło: opracowanie własne na podstawie sprawozdań finansowych PKN Orlen SA.

W analizowanym okresie wskaźnik rotacji zapasów spółki kształtował się na poziomie 7,14-9,1. W latach 2014–2016 nastąpił spadek rotacji zapasów o ponad 26%. Jednakże w 2017 r. odnotowano wzrost wskaźnika o 26,19%, co świadczy o częstszym odnawianiu zapasów spółki, zmniejszeniu kosztów magazynowania oraz mniejszym ryzyku utraty płynności finansowej. Z kolei wskaźnik rotacji zapasów w dniach w odniesieniu do danego roku umoż- liwia ocenę długości cyklu obrotu zapasów w następujący sposób:

wskaźnik rotacji zapasów w dniach = przeciętny roczny stan zapasów^360 x wartość sprzedanych produktów (8) Na podstawie powyższej miary kierownictwo jednostki pozyskuje informację, ile dni przeciętnie w ciągu danego roku utrzymywane są zapasy. Zgodnie z powyższym mniejsza wartość wskaźnika rotacji świadczy o bardziej efektywnym gospodarowaniu posiadanymi zapasami^14.

(^13) E. Jantoń-Drozdowska, A. Woźniak-Mikołajewicz, op. cit. , s. 130. (^14) Ibidem.

Analiza wskaźnikowa jako narzędzie oceny sytuacji finansowej na przykładzie PKN Orlen SA

Rysunek. 9. Wskaźnik rotacji (cykl inkasa) należności wdniach w latach 2013-2017 dla PKN Orlen SA Źródło: opracowanie własne na podstawie sprawozdań finansowych PKN Orlen SA.

Cykl inkasa należności w latach 2013–2017 prezentuje wartości na względnie stabilnym poziomie. W 2016 r. nastąpił wzrost rotacji należności, przy czym w 2017 r. odnotowano niewielki spadek, świadczący o efektywniejszym ściąganiu należności. Niemniej jednak w ostatnich latach spółka PKN Orlen SA prezentuje dość wysoką war- tość cyklu inkasa należności. Wskaźnik rotacji zobowiązań dostarcza informacji o wysokości poziomu sprze- daży przy wykorzystaniu zobowiązań i kształtuje się zgodnie z poniższym:

wskaźnik rotacji zobowiązań = (^) przeciętny stan zobowiązań ogółemprzychody ze sprzedaży (10)

W każdym razie im wyższa wartość wskaźnika, tym większa umiejętność

jednostki do pokrywania długu^16.

(^16) Ibidem.

Krzysztof Wiatrzyk

Rysunek 10. Wskaźnik rotacji zobowiązań w latach 2013–2017 dla PKN Orlen SA Źródło: opracowanie własne na podstawie sprawozdań finansowych PKN Orlen SA.

W latach 2013–2016 poziom rotacji zobowiązań charakteryzował dynamiczny spadek wartości, tj. o ponad 40%, co świadczy o zmniejszeniu udziału zobowiązań w przychodach ze sprzedaży. Natomiast w 2017 r. wskaźnik rotacji zobowiązań wzrósł o 22,39%, co jest tożsame z większą zdolnością spółki PKN Orlen SA do pokrywania długu. Obok powyższych metod pomiaru sprawności działania, wskaźnik rotacji aktywów kształtuje się jako:

wskaźnik rotacji aktywów = przychody ze sprzedażyaktywa ogółem (11)

Wskaźnik rotacji aktywów świadczy o stopniu ich zaangażowania w przychodach, a tym samym wskazuje, czy wykorzystywanie przez jednostkę składników aktywów jest efektywne. Im mniejsza miara tego wskaźnika, tym bardziej majątek jest nieproduktyw- ny i odwrotnie^17. W latach 2013–2016 wartość rotacji aktywów znacząco spadła ‒ tj. o blisko 40% (patrz rys. 10). Świadczy to o istotnym problemie spółki w zakresie zarządzania posia- danym majątkiem oraz mniejszym udziale składników aktywów w przychodach ze sprzedaży. Natomiast w 2017 r. analizowana jednostka, tj. PKN Orlen SA odnotowała przyrost wartości rotacji aktywów, co świadczy o wzroście produktywności aktywów oraz efektywniejszym zarządzaniu aktywami spółki.

(^17) E. Jantoń-Drozdowska, A. Woźniak-Mikołajewicz, op. cit. , s. 131.

Krzysztof Wiatrzyk

Wskaźnik rentowności aktywów (ROA) jako stopa zwrotu z aktywów obrazuje, na ile posiadane przez jednostkę składniki majątku generują zysk, a tym samym okre- ślają skuteczność zarządzania tymi aktywami. Konstrukcja tego wskaźnika przyjmuje miarę procentową i przedstawia się następująco:

wskaźnik rentowności aktywów (ROA) = (^) aktywa ogółemzysk netto x^100 (12)

Wskaźnik informuje, ile zysku netto jednostka wypracowuje z 1 zł zaangażowanych aktywów ogółem. W związku z tym im wyższa wartość ROA, tym korzystniejsza sytu- acja finansowa badanego podmiotu. Poziom tego wskaźnika jest determinowany wiel- kością zagospodarowanego zysku, jak i aktywów zaangażowanych w jego osiągnięcie^22.

Rysunek 12. Wskaźnik rentowności aktywów w latach 2013-2017 dla PKN Orlen SA Źródło: opracowanie własne na podstawie sprawozdań finansowych PKN Orlen SA.

Wskaźnik zyskowności aktywów w okresie 2013–2017 kształtował się na niesta- bilnym poziomie (w przedziale 1,47-12,36). Od 2015 r. spółka PKN Orlen SA odnotowu- je wyższy udział aktywów w zysku netto, co pozytywnie wpływa na wynik finansowy jednostki. Wskaźnik rentowności kapitału własnego (ROE) mierzy efektywność jednej czę- ści kapitału jednostki, tj. kapitału własnego ulokowanego w majątku. Mimo to wskaźnik ma duże znaczenie przy ocenie rentowności. Konstrukcja wskaźnika ROE stanowi rela- cję pomiędzy:

wskaźnik rentowności kapitału własnego = (^) kapitał własny ogółemzysk netto x^100 (13) (^22) M. Jerzemowska, op. cit. , s. 201.

Analiza wskaźnikowa jako narzędzie oceny sytuacji finansowej na przykładzie PKN Orlen SA

Im wyższa wartość tego wskaźnika, tym o większa efektywność z jednostki za- angażowanego kapitału własnego. Wzrost poziomu ROE w analizie porównawczej jest najczęściej stowarzyszony z uzyskiwaniem wyższych dywidend. W związku z tym im wyższa rentowność kapitału własnego, tym atrakcyjniejsza w sensie ekonomicznym sytuacja finansowa jednostki^23.

Rysunek 13. Wskaźnik rentowności kapitału własnego w latach 2013-2017 dla PKN Orlen SA Źródło: opracowanie własne na podstawie sprawozdań finansowych PKN Orlen SA.

Wskaźnik rentowności kapitału własnego po istotnym spadku w 2015 r. (tj. nie- malże 80%), odnotowuje wzrost zysku z 1 zł zaangażowanego kapitału własnego. Jed- nakże po okresie 2015-2016 wskaźnik ROE w 2017 r. ponownie spadł ‒ o ponad 8%, co świadczy o zmniejszeniu poziomu wypracowanego zysku netto z jednostki zaangażo- wanego kapitału własnego. Wskaźnik rentowności sprzedaży (ROS) obrazuje udział szeroko rozumianych przychodów ze sprzedaży w strukturze zysku jednostki, przy czym najczęściej za jego pomocą dokonywana jest prezentacja wyników finansowych w związku ze sprzedażą towarów lub produktów. Wskaźnik rentowności sprzedaży jest analizowany jako relacja:

wskaźnik rentowności sprzedaży = (^) przychody ze sprzedażyzysk netto x^100 (14)

Podobnie jak w przypadku powyżej przedstawionych miar zyskowności z punktu widzenia kierownictwa jednostki najbardziej oczekiwany jest wzrost poziomu rentowności

(^23) L. Bednarski, Analiza finansowa w przedsiębiorstwie , Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, War- szawa 2001, s. 113-114.

Analiza wskaźnikowa jako narzędzie oceny sytuacji finansowej na przykładzie PKN Orlen SA

zarówno analizy ex post , jak i ex ante w zakresie planowania finansowego i kontroli dotychczasowej działalności jednostki. Praktyczne zastosowanie modelu Du Ponta wska- zuje kierunki i możliwe sposoby osiągnięcia określonych celów oraz przyjmuje jako punkt bazowy wskaźnik rentowności kapitału własnego^27. Zgodnie z powyższym model Du Ponta jest równaniem ukazującym zależności pomiędzy objętymi tą analizą wskaźnikami, obrazując ich wpływ na wskaźnik bazowy. Pierwotna postać modelu Du Ponta kształtuje się następująco:

zysk netto aktywa ogółem =^

zysk netto (^) x sprzedaż

sprzedaż aktywa ogółem

W tym przypadku model Du Ponta prezentuje rentowność jednostki mierzoną stopą zwrotu z aktywów przy ocenie zarówno rotacji aktywów, jak i zyskowności sprze- daży. Zgodnie z tym należy zaznaczyć, iż rotacja aktywów w zakresie generowania zysku netto jest niemniej ważna w porównaniu z rentownością sprzedaży^28. Z kolei druga wersja równania jako zmodyfikowany model Du Ponta stanowi rozwinięcie pierwotnej formuły. Z jednej strony dotyczy rentowności kapitału, a z drugiej strony został poszerzony o tzw. mnożnik kapitałowy i przedstawia się następująco:

zysk netto kapitał własny

zysk netto (^) x (ROE) = (^) aktywa ogółem aktywa ogółem kapitał własny

gdzie po przekształceniu powyższe równanie przyjmuje postać:

zysk netto kapitał własny

zysk netto (^) x (ROE) = (^) sprzedaż aktywa ogółem kapitał własny sprzedaż (^) x aktywa ogółem (^) (17)

Zmodyfikowany model Du Ponta wskazuje, iż poziom zyskowności kapitału wła- snego jest determinowany przez rentowność sprzedaży, rotację aktywów oraz mnożnik kapitałowy rozumiany jako wielkość kapitału własnego przeznaczona na finansowanie składników majątku. Tym samym zmodyfikowana postać analizy Du Ponta potwierdza istnienie silnej zależności pomiędzy wskaźnikami rentowności kapitału własnego i ak- tywów jednostki 29.

Podsumowanie

Analiza wskaźnikowa jako narzędzie ilościowe z uwagi na swoją prostotę stanowi jedną z najczęściej stosowanych metod oceny sytuacji finansowej. Zastosowanie jej w praktyce gospodarczej umożliwia zarządzanie finansami, a co więcej ‒ stanowi

(^27) M. Brojak-Trzaskowska, J. Kalisz-Lubomska, Analiza sprawozdań finansowych , CeDeWu, Warsza- wa 2014, s. 107-108. (^28) G. Gołębiowski, A. Grycuk, Analiza finansowa przedsiębiorstwa , Difin, Warszawa 2014, s. 218. (^29) Ibidem.

Krzysztof Wiatrzyk

istotne narzędzie wczesnego ostrzegania przed wystąpieniem niepożądanych zdarzeń w tym zakresie. Innymi słowy, prawidłowe zastosowanie analizy wskaźnikowej zabez- piecza jednostkę przed utratą płynności oraz nadmiernym zadłużeniem i spadkiem zysku. Badanie kondycji finansowej wymaga dokładnej analizy działalności danej jed- nostki, przede wszystkim w obszarze rentowności, płynności, zadłużenia oraz sprawno- ści działania. Dzięki temu kierownictwo jednostki jest w stanie oszacować poziom zysku, możliwość regulowania bieżących zobowiązań, wysokość długu, jak i efektywność jednostki. Powyższe informacje dostarczają wiedzy o stricte podstawowych i zarazem najistotniejszych elementach składowych uwzględnianych przy ocenie sytuacji finanso- wej jednostki. W związku z powyższym jedynie łączne zastosowanie tych miar, a następnie przeprowadzenie na ich podstawie analizy wskaźnikowej pozwala na dokonanie rzetel- nej oceny kondycji finansowej.

Bibliografia

Źródła Akty prawne

Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018, poz. 395).

Literatura

Bednarski L., Analiza finansowa w przedsiębiorstwie , Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, War- szawa 2001. Brojak-Trzaskowska M., Kalisz-Lubomska J., Analiza sprawozdań finansowych , CeDeWu, War- szawa 2014.

Dmowski A., Sarnowski J., Podstawy finansów i bankowości , Difin, Warszawa 2005.

Ejsmont A., Ostrowska D., Analiza wskaźnikowa działalności przedsiębiorstw – wybrane ele- menty , Wydawnictwo Uczelniane Państwowej Wyższej Szkoły im. Edwarda F. Szczepani- ka, Suwałki 2011.

Gad J., Analiza i ocena sytuacji finansowej przedsiębiorstwa , [w:] Ekonomia, finanse, prawo gospodarcze: Podręcznik dla sędziów i prokuratorów , Wydawnictwo Uniwersytetu Łódz- kiego, Łódź 2015.

Gołębiowski G., Grycuk A., Analiza finansowa przedsiębiorstwa , Difin, Warszawa 2014.

Jakubczyc J., Zarządzanie finansami. Odpowiedzialność finansowa , Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1999.