1. W stasimonie II chór rozważa nad klątwą ciążącą od pokoleń na rodzie
Labdakidów. Chór opisuje przekleństwo jako nieuniknione i nieustanne „Tak już
od wieków w Labdakidów domy Po dawnych gromach nowe godzą gromy”.
Mimo odbytego cierpenia przez przodków Labdakidów klątwa nadal jest
niezmienna. „Bóle minionych pokoleń nie niosą ulg i wyzwoleń”. Chór wspomina
także o pysze króla Edypa, który oślepiony potęgą władzy porównuje swoje
nakazy ( np. zakaz pogrzebania Polinejkesa) do nakazów bożych „ O Zeusie któż
się z twą potęgą mierzy”. W dalszym ciągu chór wspomina o winie tragicznej
wpisanej w losy człowieka „nikt się na ziemi nie ustrzeże winy” w tym przypadku
Antygony, która za wypełnianie woli Bożej została skazana przez Edypa na
śmierć. Starcy zaczynają dostrzegać rację Antygony.
