Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Architektura Myślenic od końca XIX wieku do II wojny światowej, Publikacje z Storia Dell'architettura

Opracowanie z zakresu tematu

Typologia: Publikacje

2019/2020

Załadowany 02.09.2020

Jacek90
Jacek90 🇵🇱

4.9

(17)

226 dokumenty

1 / 6

Toggle sidebar

Pobierz cały dokument

poprzez zakup abonamentu Premium

i zdobądź brakujące punkty w ciągu 48 godzin

bg1
Wiadomości Konserwatorskie 22/2007 65
Praca dopuszczona do druku po recenzjach
Łukasz Stożek
NAUKA
Architektura Myślenic od końca
XIX wieku do II wojny światowej
Położenie miasta
Myślenice położone są w dolinie rzeki Raby i jej
lewobrzeżnego dopływu potoku Bysinka, na tere-
nie geograficznie określanym jako Beskid Wyspo-
wy. Miejscowość ta leży około 30 km na południe
od Krakowa, na skrzyżowaniu ważnych tras komu-
nikacyjnych Kraków Chyżne i Zakopane oraz
w kierunku z Wadowic na Bochnię. Miasto zało-
żono na lewym brzegu Raby, a jego część rekre-
acyjna zwana Zarabiem położona jest na prawym
brzegu rzeki. Ważnym elementem w kształtowa-
niu przestrzennym miasta stał się potok Bysinka,
nad brzegiem którego zbudowano średniowiecz-
ny układ rynkowy miasta oraz rozwijała się od śre-
dniowiecza Górna Wieś. Lewobrzeżny dopływ
Bysinki, potok San wytyczył kierunek rozwoju
Dolnej Wsi, która rozwijała się wzdłuż wspomnia-
nego cieku wodnego. Obydwie wsie włączono do
Myślenic w roku 19291 i stanowią one ważną część
organizmu miejskiego.
Miasto położone jest w kotlinie otoczonej przez
wzniesienia, od strony zachodniej jest to grzbiet
Plebańskiej Góry oraz wzgórze Dalin, od północy
Szubienna Góra2. Ostatnie wymienione wzgórze
zamyka kotlinę Raby od wschodu wzniesieniem,
na którym powstała wieś Borzęta zwana stąd przez
okolicznych mieszkańców „Borzęcką Górą”. Od
strony południowej góruje nad miastem góra Uk-
lejna, tam na wysuniętym w kierunku rzeki cyplu
wzniesiono w XIII wieku basztę strażniczą strze-
gącą szlaku handlowego prowadzącego doliną rze-
ki Raby3. Nieco bardziej w kierunku południowym
znajduje się szczyt góry Chełm, gdzie leży najdalej
wysunięty na południe przysiółek miasta4.
Miasto położone jest nad głównym traktem
komunikacyjnym prowadzącym na południe Pol-
ski, zwanym „zakopianką”. Część tej obecnie dwu-
pasmowej trasy w okolicy Myślenic pokrywa się
z przebiegiem „traktu cesarskiego” z lat 1784-1785,
prowadzącego od Jawornika po Myślenice5. „Za-
kopianka” omija Myślenice od wschodu wytyczo-
ną w połowie lat 70. XX wieku trasą i łączy się
w okolicy jazu na Rabie w Myślenicach z drogą wy-
tyczoną przez Austriaków na przełomie wieków
XVIII i XIX. Trakt biegnący obecnie z Myślenic
w kierunku Sieprawia pokrywa się ze starym szla-
kiem średniowiecznym z Myślenic do Krakowa6.
Historia rozwoju miasta
do końca XIX wieku
Pierwotna, wczesnośredniowieczna osada z XIII
wieku zlokalizowana była na wschodnim stoku
Plebańskiej Góry, zwanym Stradomiem7. Jej środ-
kiem, na osi północ południe płynęła młynówka
potoku Bysinka. Centralnym punktem był drew-
niany kościółek pod wezwaniem N.P. Marii, na
miejscu którego znajduje się obecnie kamienny
kościół pochodzący ze schyłku XV wieku, otoczo-
ny przez cmentarz. Myślenice posiadają dobrze
zachowany układ średniowiecznego rynku z wy-
chodzącymi zeń ulicami w układzie szachownico-
wym, będący wynikiem lokacji miasta na prawie
magdeburskim, dokonanej w roku 1342 przez króla
Kazimierza Wielkiego8. Prawdopodobnie nowy
układ przestrzenny miasta powstał dopiero w ro-
ku 14589. Rynek usytuowano nad niewielką skarpą
na lewym brzegu Bysinki, jest on nachylony w kie-
runku południowym. Pierwotną strukturę ulic wy-
chodzących z Rynku tworzą obecne ulice Kościusz-
ki, Kilińskiego, Królowej Jadwigi, Sobieskiego,
Klakurki oraz Bema. Ulice Piotra Skargi i Reja
znajdujące się w środku pierzei zachodniej
i wschodniej rynku, są XVIII-wiecznymi przebi-
ciami wtórnymi. Budynki tworzące pierzeje ryn-
ku pochodzą z końca XVIII wieku, końca XIX wie-
ku, lat międzywojennych i lat 70. ubiegłego wie-
ku. Pierwszy budynek murowany przy Rynku zbu-
pf3
pf4
pf5

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Architektura Myślenic od końca XIX wieku do II wojny światowej i więcej Publikacje w PDF z Storia Dell'architettura tylko na Docsity!

Praca dopuszczona do druku po recenzjach

Łukasz Stożek

NAUKA

Architektura Myślenic od końca

XIX wieku do II wojny światowej

Położenie miasta

Myślenice położone są w dolinie rzeki Raby i jej lewobrzeżnego dopływu potoku Bysinka, na tere- nie geograficznie określanym jako Beskid Wyspo- wy. Miejscowość ta leży około 30 km na południe od Krakowa, na skrzyżowaniu ważnych tras komu- nikacyjnych Kraków – Chyżne i Zakopane oraz w kierunku z Wadowic na Bochnię. Miasto zało- żono na lewym brzegu Raby, a jego część rekre- acyjna zwana Zarabiem położona jest na prawym brzegu rzeki. Ważnym elementem w kształtowa- niu przestrzennym miasta stał się potok Bysinka, nad brzegiem którego zbudowano średniowiecz- ny układ rynkowy miasta oraz rozwijała się od śre- dniowiecza Górna Wieś. Lewobrzeżny dopływ Bysinki, potok San wytyczył kierunek rozwoju Dolnej Wsi, która rozwijała się wzdłuż wspomnia- nego cieku wodnego. Obydwie wsie włączono do Myślenic w roku 1929 1 i stanowią one ważną część organizmu miejskiego. Miasto położone jest w kotlinie otoczonej przez wzniesienia, od strony zachodniej jest to grzbiet Plebańskiej Góry oraz wzgórze Dalin, od północy Szubienna Góra^2. Ostatnie wymienione wzgórze zamyka kotlinę Raby od wschodu wzniesieniem, na którym powstała wieś Borzęta zwana stąd przez okolicznych mieszkańców „Borzęcką Górą”. Od strony południowej góruje nad miastem góra Uk- lejna, tam na wysuniętym w kierunku rzeki cyplu wzniesiono w XIII wieku basztę strażniczą strze- gącą szlaku handlowego prowadzącego doliną rze- ki Raby^3. Nieco bardziej w kierunku południowym znajduje się szczyt góry Chełm, gdzie leży najdalej wysunięty na południe przysiółek miasta 4. Miasto położone jest nad głównym traktem komunikacyjnym prowadzącym na południe Pol- ski, zwanym „zakopianką”. Część tej obecnie dwu- pasmowej trasy w okolicy Myślenic pokrywa się

z przebiegiem „traktu cesarskiego” z lat 1784-1785, prowadzącego od Jawornika po Myślenice 5. „Za- kopianka” omija Myślenice od wschodu wytyczo- ną w połowie lat 70. XX wieku trasą i łączy się w okolicy jazu na Rabie w Myślenicach z drogą wy- tyczoną przez Austriaków na przełomie wieków XVIII i XIX. Trakt biegnący obecnie z Myślenic w kierunku Sieprawia pokrywa się ze starym szla- kiem średniowiecznym z Myślenic do Krakowa^6. Historia rozwoju miasta do końca XIX wieku Pierwotna, wczesnośredniowieczna osada z XIII wieku zlokalizowana była na wschodnim stoku Plebańskiej Góry, zwanym Stradomiem^7. Jej środ- kiem, na osi północ – południe płynęła młynówka potoku Bysinka. Centralnym punktem był drew- niany kościółek pod wezwaniem N.P. Marii, na miejscu którego znajduje się obecnie kamienny kościół pochodzący ze schyłku XV wieku, otoczo- ny przez cmentarz. Myślenice posiadają dobrze zachowany układ średniowiecznego rynku z wy- chodzącymi zeń ulicami w układzie szachownico- wym, będący wynikiem lokacji miasta na prawie magdeburskim, dokonanej w roku 1342 przez króla Kazimierza Wielkiego 8. Prawdopodobnie nowy układ przestrzenny miasta powstał dopiero w ro- ku 1458^9. Rynek usytuowano nad niewielką skarpą na lewym brzegu Bysinki, jest on nachylony w kie- runku południowym. Pierwotną strukturę ulic wy- chodzących z Rynku tworzą obecne ulice Kościusz- ki, Kilińskiego, Królowej Jadwigi, Sobieskiego, Klakurki oraz Bema. Ulice Piotra Skargi i Reja znajdujące się w środku pierzei zachodniej i wschodniej rynku, są XVIII-wiecznymi przebi- ciami wtórnymi. Budynki tworzące pierzeje ryn- ku pochodzą z końca XVIII wieku, końca XIX wie- ku, lat międzywojennych i lat 70. ubiegłego wie- ku. Pierwszy budynek murowany przy Rynku zbu-

dowany został przez mieszczanina Antoniego Obońskiego w roku 1784^10. Od strony zachodniej nad Rynkiem góruje bryła kościoła parafialnego, którego początki datuje się na rok 1465, czyli okres późnego gotyku^11. Pod koniec lat 20. XX wieku do Myślenic włączono dwie średniowieczne wsie: Górną i Dolną Wieś. Górna Wieś zbudowana zo- stała wzdłuż doliny potoku Bysinka (ryc. 4), na za- chód od centrum Myślenic, jej sercem są dwie bie- gnące po obydwu stronach cieku ulice: 3 Maja i Średniawskiego. Do dnia dzisiejszego zachowało się tu wiele starych chałup chłopskich, które po- woli ustępują miejsca nowoczesnej zabudowie jed- norodzinnej. Dolna Wieś zlokalizowana była nad potokiem San (dopływem Bysinki), nad jego skar- pami znajdują się jeszcze nieliczne wiejskie domy i zabudowania gospodarcze świadczące o pierwot- nym wyglądzie wsi. Od wieku XIX najważniejszym jej traktem była ulica M. Reja i Kazimierza Wiel- kiego będąca fragmentem „traktu cesarskiego” bie- gnącego w kierunku Bochni. Częściowo zacho- wała się zabytkowa zabudowa wspomnianego cią- gu ulic, znajdziemy tutaj między innymi dwa dwory z XVIII wieku i wiele domów drewnianych z okresu przedwojennego. W okolicy ulicy Kazi- mierza Wielkiego znajdował się wczesnorenesan- sowy dwór Spytka Jordana, pochodzący z poło- wy XVI wieku, otoczony fosą, który rozebrano w końcu wieku XVIII 12. W roku 1784 Myślenice zostają uwzględnione na mapie Miega (ryc. 1), gdzie widoczny jest układ przestrzenny miasta, skupiska zabudowy oraz ważniejsze budynki. W roku 1845 sporządzono plan katastralny My- ślenic oraz obu sąsiadujących z nimi wsi – Gór- nej i Dolnej. Plan ten zachował się do dzisiaj i sta- nowi ważne źródło do badań nad rozwojem prze- strzennym Myślenic.

Architektura i urbanistyka Myślenic od końca wieku XIX do roku 1939 Uzyskana przez Galicję w roku 1861 autonomia pozwoliła na wzmocnienie władzy samorządowej Myślenic, co stało się impulsem do podjęcia dzia- łań zmierzających do naprawienia w mieście istnie- jącej substancji budowlanej. W latach 70. XIX wie- ku burmistrz Andrzej Marek uporządkował miasto, rynek i wychodzące z niego uliczki, brukując je i za- kładając zieleń^13. Do dzisiaj widoczną pozostałością tej działalności jest częściowo zachowany park miej- ski znajdujący się obok budynku „Sokoła”. W roku 1866 Myślenice stają się miastem powiatowym^14 , co zwiększa rangę tego miasta. Przykładem inwestycji z tego okresu jest chociażby okazały neorenesanso- wy budynek szkoły wzniesiony w północno-zachod- nim narożniku rynku.

W architekturze Myślenic z przełomu XIX i XX wieku pojawia się szereg obiektów o charakterze użyteczności publicznej. Szczególnie wyróżnia się tutaj działalność znanego krakowskiego architekta Jana Sasa-Zubrzyckiego, któremu przypisuje się większość ważniejszych realizacji. Najważniejszą jest neogotycki budynek ratusza miejskiego wznie- siony w roku 1898 (ryc. 2) oraz jego rozbudowa obejmująca sąsiadujący budynek przy ulicy Ry- nek 8^15. Te dwukondygnacyjne budynki do dzisiaj zachowały w zasadzie nienaruszone fasady z boga- tym, ceglanym i kamiennym detalem. Ważność bu- dynków podkreślają dwa, podobnych gabarytów, ale odmienne w kształcie, ozdobne szczyty. Pier- wotnie jeden z nich posiadał drewnianą sygnatur- kę. Wnętrza zachowały do dzisiaj pierwotny układ pomieszczeń, niestety zaplecze budynku i podwór- ko zniekształciła powojenna rozbudowa urzędu. Kolejnym obiektem o charakterze użyteczności pu- blicznej powstałym wówczas w Myślenicach jest zbudowany w roku 1902 budynek Towarzystwa „Sokół” 16 , znajdujący się przy ulicy Traugutta 2. Budynek ten, zbudowany również w stylu histo- rycznym, w założeniu miał służyć krzewieniu po- staw patriotycznych i kultury fizycznej. Jego głów- ną bryłę stanowi znajdująca się w ryzalicie od stro- ny ulicy Traugutta sala gimnastyczna, do której przybudowane są dwa niższe skrzydła, z których południowe spełnia również rolę elewacji fronto- wej. Jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów, wpisującym się od prawie stu lat w syl- wetę miasta, jest budynek straży pożarnej znajdu- jący się u wylotu prowadzącej z Rynku ulicy (ryc. 6). Został on wzniesiony w roku 1911, a jego twórcą był wspomniany wyżej Jan Sas-Zubrzyc- ki^17. Budynek stanął na końcu ulicy Kościuszki, jego nieregularny kształt wynika najprawdopodobniej z dostosowania obrysu budynku do przebiegu ko- ryta pobliskiego potoku Bysinka. Ten dwukondy- gnacyjny budynek posiada dwa stanowiska dla wozów bojowych (jest wykorzystywany do dzisiaj w tym samym celu), a w narożniku budynku znaj- duje się trzypiętrowa wieża obserwacyjna o kształ- cie kwadratowym, ze ściętymi narożnikami. Bu- dynek został rozbudowany w początku lat 90. XX wieku od strony ulicy 3 Maja 18 , niestety nie zacho- wano jednolitego charakteru budynku. Janowi Sa- sowi-Zubrzyckiemu przypisuje się także wzniesie- nie w roku 1908 pierwszego budynku gimnazjum (ul. Jagiellońska 2)^19. Mimo licznych przebudów budynku dokonanych pod koniec XX wieku za- uważyć można do dzisiaj wiele elementów detalu architektonicznego charakterystycznych dla archi- tektury tworzonej przez Sasa-Zubrzyckiego, tu przykładem jest chociażby neogotyckie zwieńcze- nie budynku. Obok wymienionego wyżej budyn-

baza wypoczynkowa stanowiąca zaplecze dla nieodległego przecież Krakowa. Poprawiła się dostępność Myślenic dla turystów, w związku z budową w latach 1932-1935 szosy zakopiańskiej na odcinku Kra- ków – Myślenice, uznawanej w okresie międzywojennym za naj- lepszą w Polsce^31. Jednym z elementów, które wpłynęły na rozwój turystyczny miasta, była budowa przez Jana Hołuja w roku 1921 spiętrzenia-jazu na rzece Rabie. Poza wybudowaniem elektrowni, która zapewniała oświetlenie dla miasta, powstało pogłębione kory- to rzeki, które razem z zagospodarowanym terenem betonowego jazu stanowiło i stanowi nadal miejsce wypoczynku nad wodą. Głów- nym elementem zlokalizowanego na prawym brzegu Raby uzdro- wiska miał być „Dom Zdrojowy” zbudowany przy ulicy Zdrojowej 1 oraz ulica Zacisze prowadząca do ruin zamczyska nad Rabą.

Ryc.4. Widok uregulowanego potoku Bysinka z zabudowaniami fabryki ka− peluszy oraz browaru, Muzeum Regio− nalne w Myślenicach, sygn.

Ryc.12. Modernistyczna willa przy ul. Wyspiańskiego – zdjęcie autora

Ryc.11. Wille przedwojenne rodziny Hołujów – zdjęcie autora

Ryc.10. Wille zdrojowe przy ulicy Sło− wackiego – zdjęcie autora

Ryc. 9. „Dom Zdrojowy” – elewacja po− łudniowa, reprodukcja z pocztówki z lat

  1. XX wieku. Muzeum Regionalne w Myślenicach, sygn. 393/Ah

Ryc.8. Rynek myślenicki w trakcie po− niedziałkowego targu, koniec lat 30. XX wieku. Na pierwszym planie ka− mienice autorstwa J.Hołuja juniora. Muzeum Regionalne w Myślenicach sygn. 3861/

Ryc.7. Budynek Kasy Chorych – ele− wacja główna – zdjęcie autora

Ryc.6. Budynek straży pożarnej – na− rożnik południowo−wschodni – zdjęcie Ryc.5. Budynek sądu rejonowego – autora elewacja frontowa odnowiona w 2007 roku – zdjęcie autora

Ryc. 1. Mapa Miega, fragment z mapą Myślenic, 1779−82, fotokopia. Pracow− nia Słownika Geograficznego Ziem Pol− ski w Średniowieczu, PAN O/Kraków

Ryc. 2. Narożnik północno−wschodni Rynku myślenickiego z budynkami wzniesionymi przez Jana Sasa−Zu− brzyckiego, zdjęcie z wczesnych lat 20. XX w., Myślenice Redivivia , Tom 1, s. 240

Ryc. 3. Rzut budynku bursy gimnazjal− nej, pierwotnie projektowany jako dom dwurodzinny. Muzeum regionalne w Myślenicach, sygn. 1633/2/R

Budynek „Domu Zdrojowego”, zbudowany w la- tach 20. XX w. z cegły (ryc. 9), mieścił między in- nymi ekskluzywną restaurację „Ponurskiego”, cie- szącą się dużym wzięciem wśród krakowian. Obiekt posiadał wejściowy ganek od strony połu- dniowej, a urody dodawały mu dwie werandy drewniane zbudowane przy dłuższych bokach ele- wacji. Niestety pierwotny charakter budynku zo- stał zatarty w trakcie adaptacji budynku na hotel PTTK. W okolicy zlokalizowano także park zdro- jowy oraz zbudowano wiele budynków jednoro- dzinnych, willi drewnianych nawiązujących do tzw. „stylu zakopiańskiego”. Elementem powtarzalnym tych domów jest wysunięta na osi budynku cen- tralna weranda. Jednym z pierwszych obiektów o charakterze domu rekreacyjnego na Zarabiu była willa „Irena” zbudowana w początku wieku XX. W elewacjach zewnętrznych tego domu spotyka- my się z wyraźnymi nawiązaniami do architektury secesyjnej, w postaci fantazyjnych tynkowanych na- rożników. Ten ceglany obiekt zachował także pier- wotny, piękny drewniany ganek od strony połu- dniowej. Wśród istniejących do dzisiaj domów re- kreacyjnych wyróżniają się obiekty przy ulicy Par- kowej, zbudowane w latach 30. XX wieku. Są to obiekty drewniane, parterowe z gankami i facjata- mi. Wśród przedwojennych tak zwanych „willi uzdrowiskowych” Zarabia najciekawsze powstały przy ulicy Zacisze 2 oraz 3. Pierwsza z nich posia- da pięcioosiową elewację z wysuniętym gankiem z facjatą na słupach i niewielką wieżyczką. Po prze- ciwnej stronie drogi znajduje się willa pod nume- rem 3, w której szczególną urodą wykazuje się ele- wacja szczytowa, zwrócona w kierunku drogi. Po- siada ona wysunięty drewniany ganek podparty dwoma rzeźbionymi i podpartymi zastrzałami ko- lumnami, a nad nimi znajduje się wysunięty, zada- szony balkon. Wille powstawały także wzdłuż „za- kopianki” na lewym brzegu Raby, w szczególności na odcinku od kościółka na Stradomiu, wzdłuż całej ulicy Daszyńskiego. Niestety część domów została zburzona w roku 2003 w związku z budo- wą ekspresowej dwupasmowej drogi do Lubnia. Do najciekawszych istniejących obiektów zaliczyć można domy z numerami 24, 24a, 26a, 53 oraz 57. Szczególnie cenna jest willa „Irena” zlokalizowana przy ulicy Daszyńskiego 42 zbudowana w latach

  1. XX wieku. Reprezentuje ona typowy przykład tzw. typu „uzdrowiskowego”. Budynek jest drew- niany, parterowy z półpiętrem w dachu, z piętro- wą werandą. Podobnego rodzaju zabudowa willo- wo-uzdrowiskowa koncentrowała się wzdłuż uli- cy Słowackiego. Tu impulsem do powstawania nowych budynków jednorodzinnych była przepro- wadzona w roku 1927^32 regulacja często wylewają- cej Bysinki. Do dzisiaj praktycznie zachowała się

pierwotna północna pierzeja uliczna. Jednym z wy- różniających się tutaj obiektów jest willa pod nu- merem 37b z trójboczną drewnianą werandą (ryc. 10). Także w pierzei ulicy Kazimierza Wiel- kiego prowadzącej w kierunku Dobczyc i Wieliczki zbudowano przed II wojną światową wiele drew- nianych domów i willi w typie „uzdrowiskowym”. W okresie międzywojennym wybudowano w Ryn- ku na miejscu wcześniejszych parterowych, dosyć lichej konstrukcji domów okazałe kamienice. W pierzei zachodniej od uliczki Piotra Skargi w kie- runku ulicy Sobieskiego, usytuowano trzy kamie- nice z parterami handlowymi oraz ozdobnymi szczytami nawiązującymi do architektury histo- rycznej. Szczególnie interesująco prezentuje się elewacja kamienicy nr 14 z szerokimi oknami za- mkniętymi płaskimi arkadami, zaprojektowana w roku 1932 przez Jana Hołuja juniora 33. W okre- sie międzywojennym powstały także ciekawe domy jednorodzinne. Na wyróżnienie zasługują dwa budynki wzniesione przez wspomnianego wyżej architekta. Pierwszy z nich to historyzujący dwo- rek wzniesiony na terenie należącego do Hołujów młyna oraz sąsiadujący z nim dom wzniesiony pod koniec lat 30. o typowo modernistycznym wyglą- dzie (ryc. 11). Dworek zbudowano na nieregular- nym rzucie, z wieżą od strony ulicy, a podcień w parterze podpiera pękata kolumna. Najciekaw- szym obiektem nawiązującym do awangardowej architektury modernistycznych willi krakowskich z lat 30. XX wieku jest budynek mieszkalny zloka- lizowany przy ulicy Wyspiańskiego 6. Jest on na- kryty dachem płaskim, a klatka schodowa wpisana jest w półkolisty, wystający ryzalit. Elewacje domu są tynkowane z elementami ceglanych poziomych boniowań w parterze budynku (ryc. 12).

Podsumowanie Pomiędzy końcem wieku XIX a drugą wojną światową w Myślenicach następuje wymiana sub- stancji budowlanej w obrębie Rynku i okolicznych ulic. Koniec XIX wieku i początek następnego przy- nosi znaczny rozwój miasta jako głównego ośrodka powiatowego. Wtedy to powstają głównie budynki związane z urzędami miasta i jego funkcjonowa- niem. Po I wojnie światowej następuje rozwój głów- nie budownictwa mieszkaniowego, związany ze zwiększającą się liczbą mieszkańców, a także rozwo- jem ruchu letniskowego i nieudaną próbą stworze- nia z Myślenic miasta uzdrowiskowego. Po przyłą- czeniu do miasta Dolnej i Górnej Wsi głównym kie- runkiem rozwoju przestrzennego Myślenic staje się oś wschód – zachód z ulicami 3 Maja, Średniawskie- go i Kazimierza Wielkiego. Po regulacji potoku By- sinka postępuje urbanizacja nowej ulicy Słowackie- go jako alei mieszkaniowej. Na osi prostopadłej do