Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Audyt w jednostkach sektora finansów publicznych, Kolokwia z Ekonomia

Definicja, organizacja, rodzaje audytu i zakres zadań audytowych

Typologia: Kolokwia

2019/2020

Załadowany 03.07.2020

klaudia-98-1
klaudia-98-1 🇵🇱

5

(3)

6 dokumenty

1 / 14

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
AUDYT W JEDNOSTKACH SEKTORA FINANSÓW PUBLICZNYCH - WYKŁAD
dr Alina Walenia
DEFINICJA, ORGANIZACJA, RODZAJE AUDYTU I ZAKRES ZADAŃ AUDYTOWYCH
Audyt wewnętrzny – instrument, który w sposób aktywny, niezależny i obiektywny ocenia efektywność działalności jednostki, systemu
kontroli wewnętrznej, procesów zarządzania ryzkiem, zapewnia skuteczne prowadzenie wszelkich operacji i czynności organizacji,
przynosi wartość dodaną poprzez ujawnienie braków i słabości oraz przez wskazanie sposób podniesienia jakości pracy.
Definicja Instytutu Audytorów Wewnętrznych – audyt wewnętrzny to niezależna działalność o charakterze zapewniającym i
doradczym, prowadzona w celu wniesienia do organizacji wartości dodanej i usprawnienia jej funkcjonowania. Audyt wewnętrzny
wspiera organizację w osiąganiu wytyczonych celów poprzez ocenę mającą poprawiać efektywność zarządzanie ryzykiem, system
kontroli oraz procesy zarzadzania organizacją.
Ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych:- dział VI audyt wewnętrzny oraz koordynacja audytu w jednostkach sektora
finansów publicznych.
- ogół działań oceniających funkcjonowanie jednostki pod względem legalności, gospodarności, celowości, rzetelności, przejrzystości i
jawności przez niezależne badanie systemów zarządzania i kontroli w jednostce,
- czynności doradcze mające usprawnić funkcjonowanie jednostki i zarządzanie.
Art. 274 ustawy o finansach publicznych wskazuje na jednostki w których obligatoryjnie powinien być zorganizowanych audyt.
Państwowe jednostki budżetowe, uczelnie wyższe, sp zoz, j.s.t. fundusze celowe, jeżeli kwota dochodów lub wydatków w planie
finansowym przekroczyła 40 mln zł. Także w jednostkach, w których kierownicy podejmą taką decyzję. W jednostkach tych audyt
wewnętrzny może być prowadzony przez usługodawcę jeżeli kwota w budżecie nie przekroczyła 100 mln zł i zatrudnienie mniej niż 200
pracowników.
Czynności audytorskie obejmują działania w następującej kolejności:
- ocena obszarów ryzyka,
- przygotowanie planu audytu wewnętrznego,
- przygotowanie programu zadania audytowego
- przeprowadzenie zadania audytowego,
- sporządzenie sprawozdań z audytu,
- czynności sprawdzające.
Audyt wewnętrzny służy kierownikowi jednostki do uzyskania pewności:
- cele postawione przed jednostką są właściwie realizowane,
- są wdrażane i przestrzegane zasady i procedury wynikające z przepisów obowiązującego prawa oraz wprowadzone przez kierownika
jednostki
- przyjęty system kontroli wewnętrznej jest adekwatny i skuteczny, umożliwia prawidłową ocenę działalności jednostki.
Jest to tzw. racjonalne zapewnienie . Poza racjonalnym zapewnieniu do celów audytu zalicza się również:
- analizę obszarów ryzyka pozwalającą ustalić program audytu opartym na oszacowaniu ryzyka oraz ocenić efektywność procesu
zarządzania ryzkiem,
- składanie sprawozdań z ustaleń, a gdy jest to zasadne przedstawianie uwag i wniosków mających na celu poprawę istniejącej sytuacji,
- wyrażanie opinii o skuteczności mechanizmów kontrolnych.
Zgodnie z ustawą o finansach publicznych prowadzona w formie audytu ocena działań jednostki dotyczy:
- zgodności prowadzonej działalności z przepisami prawa oraz z obowiązującymi procedurami wewnętrznymi,
- efektywności i gospodarności podejmowanych działań w zakresie systemów zarządzania i kontroli,
- wiarygodność sprawozdania finansowego oraz sprawozdania z wykonania budżetu.
Definicja audytu według ustawy o finansach publicznych:
„Audytem wewnętrznym jest ogół działań, przez które kierownik jednostki uzyskuje obiektywną i niezależną ocenę funkcjonowania
jednostki w zakresie gospodarki finansowej pod względem legalności, gospodarności, celowości, rzetelności, a także przejrzystości i
jawności”.
Ogólnym celem przeprowadzania audytu wewnętrznego jest dostarczenie kierownikowi jednostki racjonalnego zapewnienia, że
mechanizmy zarządzania i system kontroli wewnętrznej funkcjonują prawidłowo.
Celem audytu wewnętrznego jest niezależna i obiektywna ocena procesów, systemów oraz procedur istniejących w jednostce, a
poprzez to wniesienie wartości dodanej dla jednostki.
Audyt wewnętrzny obejmuje czynności o charakterze oceniającym, zapewniającym oraz doradczym. Podstawowym zadaniem audytu
wewnętrznego są czynności o charakterze oceniającym i zapewniającym. Działania o charakterze doradczym mogą być wykonywane o
ile ich charakter nie narusza zasady obiektywizmu i niezależności audytora wewnętrznego.
pf3
pf4
pf5
pf8
pf9
pfa
pfd
pfe

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Audyt w jednostkach sektora finansów publicznych i więcej Kolokwia w PDF z Ekonomia tylko na Docsity!

AUDYT W JEDNOSTKACH SEKTORA FINANSÓW PUBLICZNYCH - WYKŁAD

dr Alina Walenia DEFINICJA, ORGANIZACJA, RODZAJE AUDYTU I ZAKRES ZADAŃ AUDYTOWYCH Audyt wewnętrzny – instrument, który w sposób aktywny, niezależny i obiektywny ocenia efektywność działalności jednostki, systemu kontroli wewnętrznej, procesów zarządzania ryzkiem, zapewnia skuteczne prowadzenie wszelkich operacji i czynności organizacji, przynosi wartość dodaną poprzez ujawnienie braków i słabości oraz przez wskazanie sposób podniesienia jakości pracy. Definicja Instytutu Audytorów Wewnętrznych – audyt wewnętrzny to niezależna działalność o charakterze zapewniającym i doradczym, prowadzona w celu wniesienia do organizacji wartości dodanej i usprawnienia jej funkcjonowania. Audyt wewnętrzny wspiera organizację w osiąganiu wytyczonych celów poprzez ocenę mającą poprawiać efektywność zarządzanie ryzykiem, system kontroli oraz procesy zarzadzania organizacją. Ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych:- dział VI audyt wewnętrzny oraz koordynacja audytu w jednostkach sektora finansów publicznych.

  • ogół działań oceniających funkcjonowanie jednostki pod względem legalności, gospodarności, celowości, rzetelności, przejrzystości i jawności przez niezależne badanie systemów zarządzania i kontroli w jednostce,
  • czynności doradcze mające usprawnić funkcjonowanie jednostki i zarządzanie. Art. 274 ustawy o finansach publicznych wskazuje na jednostki w których obligatoryjnie powinien być zorganizowanych audyt. Państwowe jednostki budżetowe, uczelnie wyższe, sp zoz, j.s.t. fundusze celowe, jeżeli kwota dochodów lub wydatków w planie finansowym przekroczyła 40 mln zł. Także w jednostkach, w których kierownicy podejmą taką decyzję. W jednostkach tych audyt wewnętrzny może być prowadzony przez usługodawcę jeżeli kwota w budżecie nie przekroczyła 100 mln zł i zatrudnienie mniej niż 200 pracowników. Czynności audytorskie obejmują działania w następującej kolejności:
  • ocena obszarów ryzyka,
  • przygotowanie planu audytu wewnętrznego,
  • przygotowanie programu zadania audytowego
  • przeprowadzenie zadania audytowego,
  • sporządzenie sprawozdań z audytu,
  • czynności sprawdzające. Audyt wewnętrzny służy kierownikowi jednostki do uzyskania pewności:
  • cele postawione przed jednostką są właściwie realizowane,
  • są wdrażane i przestrzegane zasady i procedury wynikające z przepisów obowiązującego prawa oraz wprowadzone przez kierownika jednostki
  • przyjęty system kontroli wewnętrznej jest adekwatny i skuteczny, umożliwia prawidłową ocenę działalności jednostki. Jest to tzw. racjonalne zapewnienie. Poza racjonalnym zapewnieniu do celów audytu zalicza się również:
  • analizę obszarów ryzyka pozwalającą ustalić program audytu opartym na oszacowaniu ryzyka oraz ocenić efektywność procesu zarządzania ryzkiem,
  • składanie sprawozdań z ustaleń, a gdy jest to zasadne przedstawianie uwag i wniosków mających na celu poprawę istniejącej sytuacji,
  • wyrażanie opinii o skuteczności mechanizmów kontrolnych. Zgodnie z ustawą o finansach publicznych prowadzona w formie audytu ocena działań jednostki dotyczy:
  • zgodności prowadzonej działalności z przepisami prawa oraz z obowiązującymi procedurami wewnętrznymi,
  • efektywności i gospodarności podejmowanych działań w zakresie systemów zarządzania i kontroli,
  • wiarygodność sprawozdania finansowego oraz sprawozdania z wykonania budżetu. Definicja audytu według ustawy o finansach publicznych: „Audytem wewnętrznym jest ogół działań, przez które kierownik jednostki uzyskuje obiektywną i niezależną ocenę funkcjonowania jednostki w zakresie gospodarki finansowej pod względem legalności, gospodarności, celowości, rzetelności, a także przejrzystości i jawności”. Ogólnym celem przeprowadzania audytu wewnętrznego jest dostarczenie kierownikowi jednostki racjonalnego zapewnienia, że mechanizmy zarządzania i system kontroli wewnętrznej funkcjonują prawidłowo. Celem audytu wewnętrznego jest niezależna i obiektywna ocena procesów, systemów oraz procedur istniejących w jednostce, a poprzez to wniesienie wartości dodanej dla jednostki. Audyt wewnętrzny obejmuje czynności o charakterze oceniającym, zapewniającym oraz doradczym. Podstawowym zadaniem audytu wewnętrznego są czynności o charakterze oceniającym i zapewniającym. Działania o charakterze doradczym mogą być wykonywane o ile ich charakter nie narusza zasady obiektywizmu i niezależności audytora wewnętrznego.

Audyt wewnętrzny obejmuje ocenę i badanie adekwatności i skuteczności systemu kontroli wewnętrznej, zarządzania ryzykiem oraz jakości realizowanych zadań. W szczególności obejmuje:

  • przegląd ustanowionych mechanizmów kontroli wewnętrznej oraz wiarygodności i rzetelności informacji operacyjnych, zarządczych i finansowych;
  • ocenę przestrzegania przepisów prawa oraz regulacji wewnętrznych jednostki;
  • ocenę zabezpieczenia mienia jednostki;
  • ocenę efektywności i gospodarności wykorzystania zasobów jednostki;
  • przegląd programów i założonych projektów w celu ustalenia zgodności funkcjonowania jednostki z planowanymi wynikami i celami. Audyt wewnętrzny może objąć zakresem swojego badania wszystkie obszary działania jednostki. Przepisy prawne regulujące funkcjonowanie audytu wewnętrznego
  • ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017, poz. 2077 ze zm.),
  • rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie audytu wewnętrznego oraz informacji o pracy i wynikach tego audytu (Dz. U. 2015, poz. 1480),
  • „Standardów audytu wewnętrznego dla jednostek sektora finansów publicznych – j.s.f.p) , załącznik nr 1 do Komunikat Ministra Finansów z dnia z 12 grudnia 2016 r. (Dz. Urz. M. R i F. 2016, poz.28),
  • „Kodeksu etyki audytora wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych” stanowiącego załącznik nr 2 do Komunikatu n Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2016 r. (Dz. Urz. M. F. 04.5.28),
  • „Karty audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych” stanowiącej załącznik nr 3 do Komunikatu Ministra Finansów z 12 grudnia 2016 r.
  • Podręcznika audytu wewnętrznego w administracji publicznej, Minister Finansów, marzec 2015 r.
  • Zasady wdrażania kontroli finansowej i audytu, Minister Finansów Organizacja audytu w Polsce nie tworzy systemu w postaci wyodrębnionej struktury organizacyjnej obejmującej określne elementy połączone organizacyjnie. Można wyróżnić dwa podstawowe poziomy organizacji audytu wewnętrznego: - poziom centralny – Ministerstwo Finansów – Departament Koordynacji, Kontroli Finansowej i Audytu Wewnętrznego
  • poziom jednostek sektora finansów publicznych - jednostki wymienione w ustawie, ogniwa organizacji audytu wewnętrznego (kierownik jednostki, komórka audytu wewnętrznego, audytor wewnętrzny). Pomiędzy tymi poziomami występują powiązania o charakterze funkcjonalnym a nie organizacyjnym. Koordynacja audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych obejmuje:
  • określanie i upowszechnianie standardów audytu wewnętrznego zgodnie z powszechnie uznanymi standardami,
  • współpraca z zagranicznymi instytucjami zajmującymi się audytem wewnętrznym
  • uzyskiwanie, gromadzenie przetwarzanie i analizowanie informacji oraz podejmowanie działań w celu poprawy funkcjonowania audytu wewnętrznego. Zadaniami audytu są:
  • identyfikacja zbiorów danych
  • sprawdzanie dopuszczalności przetwarzania danych
  • analiza dokumentacji i procedur bezpieczeństwa
  • analiza zabezpieczeń fizycznych
  • analiza zabezpieczeń infrastruktury IT
  • weryfikacja zabezpieczeń systemów informatycznych
  • analiza dokumentacji kadrowej i procesu rekrutacji
  • sprawdzenie poziomu wiedzy pracowników
  • weryfikacja legalności przekazywanych danych zagranicę Główne zadania kierownika jednostki sektora finansów publicznych : Zapewnienie organizacyjnej niezależności audytorów wewnętrznych poprzez utworzenie komórki audytu wewnętrznego, w której zatrudnieni są audytorzy i inni pracownicy. Zakres zadań kierownika jednostki sektora finansów publicznych przekazywany jest do wykonania przez kierownika komórki audytu wewnętrznego. Inne zadania kierownika jednostki sektora finansów publicznych to:
  • utworzenie komórki audytu wewnętrznego (art. 274 ustawy o finansach publicznych), koordynacja działalności komórki audytu wewnętrznego,
  • uczestnictwo w przygotowaniu planu audytu,
  • wystawianie upoważnień do przeprowadzania audytu wewnętrznego,
  • podejmowanie działań na podstawie sprawozdania z przeprowadzenia audytu, które mają na celu usunięcie uchybień, nieprawidłowości lub usprawnienie funkcjonowania jednostki,
  • informowanie Ministra finansów o niepodjęciu działań naprawczych. Zgodnie z ustawą o finansach publicznych audytorem wewnętrzny m może być osoba, która:
  • ma obywatelstwo państwa członkowskiego UE,
  • ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta w pełni z praw publicznych,
  • audyt działalności – służy do oceny efektywności i gospodarności zarządzania finansami. Obejmuje także gospodarność i efektywność podejmowanych działań i decyzji. Obszary audytu – to procesy i zjawiska oraz działania, których nieprawidłowy przebieg może zagrażać osiągnięciu przez jednostkę zamierzonych celów. Jest to każdy obszar działania jednostki. Obszary ryzyka wyodrębnione zostały dla każdego obszaru audytu. Zadania audytowe – wyodrębnione w ramach obszarów ryzyka, które podlegają bezpośrednio badaniu. Zadania audytowe mogą zostać podzielone na mniejsze części zwane obiektami audytu. Obiekt audytu – to wyszczególniona część zadania audytowego. Przykład 1 : Obszar audytu: „Funkcjonowanie jednostki X” Obszar ryzyka: „zamówienia publiczne” Zadania audytowe: przetarg nieograniczony, przetarg ograniczony, zamówienie z wolnej ręki, zapytanie o cenę. W ramach zadania audytowego: Przetarg nieograniczony można wytypować następujące obiekty audytu: przetarg na kwotę powyżej 10 mln zł, przetarg na kwotę od 1 do 10 mln zł, przetarg na kwotę poniżej 1 mln zł. Z realizacją zadań audytowych łączy się podmiotowy i przedmiotowy zakres audytu, który jest wyznaczany przez audytora. Dla każdego zadania audytowego określony jest zakres audytu. Przykład 2 : obszar audytu „Gospodarka finansowa jednostki X” Obszar ryzyka: „podatki lokalne” Zadanie audytowe: „egzekwowanie zaległości podatkowych” Obiekty audytu: podatek od nieruchomości, podatek rolny, leśny, Ocena funkcjonowania jednostki w ramach audytu wewnętrznego odbywa się z wykorzystaniem następujących wskaźników:
  • legalność,
  • gospodarność,
  • celowość,
  • rzetelność, -przejrzystość,
  • jawność. Legalność – jako podstawowe kryterium oceny działalności jednostki. Legalność obejmuje w szczególności badanie:
  • zgodności funkcjonowania jednostki lub audytowanej działalności obowiązującymi przepisami prawa,
  • prawidłowości stanowienia obowiązujących w jednostce przepisów wewnętrznych w zakresie wykonywania zadań,
  • zgodność audytowane działalności z aktami administracyjnymi, orzeczeniami sądowymi, umowami cywilnoprawnymi oraz innymi obowiązującymi aktami i normami,
  • zaniechania działalności mimo prawnie określonego obowiązku jej prowadzenia, Gospodarność – umiejętność dobrego gospodarowania, zarządzania, działania oszczędnie. W ramach tego kryterium bada się czy zastosowano zasady maksymalizacji efektów przy danych nakładach albo minimalizacji nakładów dla osiągnięcia danego efektu. Gospodarność polega na:
  • zapewnieniu oszczędnego i efektywnego wykorzystania środków,
  • uzyskaniu właściwej relacji nakładów do efektów, aby uzyskany wynik działalności jednostki można było osiągnąć mniejszym nakładem środków
  • wykorzystaniu możliwości zapobiegania lub ograniczenia wysokości szkód powstałych w działalności jednostki. Celowość – dostosowanie środków do celów, przydatność do założonego celu, do określonych potrzeb. W ramach tego kryterium brane są pod uwagę przyczyny nieosiągnięcia zamierzonego celu, niezrealizowania planów. Celowość obejmuje w szczególności badanie:
  • zgodności działań jednostki z jej celami statutowymi,
  • zapewnienia optymalizacji zastosowanych metod i środków ich adekwatności do realizacji założonych celów,
  • zakresu przyjętych przez kierownictwo jednostki kryteriów oceny realizacji celów i zadań. Rzetelność – działania jednostek sektora finansów publicznych oceniane są pod względem kryterium rzetelności obejmującego:
  • wypełnianie obowiązków przez pracowników jednostki z należyta starannością, sumiennie, terminowo,
  • należyte wykonywanie zadań jednostki, przydzielonych poszczególnym komórkom organizacyjnym i pracownikom,,
  • dokumentowanie określonych działań lub stanów faktycznych, zgodnie z rzeczywistością, we właściwej formie, w wymaganych terminach, z uwzględnieniem wszystkich faktów i okoliczności. Przejrzystość – dotyczy działań związanych z finansami jednostki sektora finansów publicznych. Działania przejrzyste muszą być jasne, zrozumiałe, wyraziste i jednoznaczne. Dotyczy głównie rachunkowości, sprawozdawczości jednostki. Ocena przejrzystości obejmuje:
  • prawidłowe klasyfikowanie dochodów i wydatków publicznych,
  • stosowanie obowiązujących zasad rachunkowości,
  • sporządzanie sprawozdań.

Jawność – brak tajności, nieukrywanie niczego, dokonywanie czynności w sposób jawny, powszechnie dostępny, podawany do publicznej wiadomości. Rzetelne zamieszczanie informacji na stronach BIP. Badanie audytowe pod kątem jawności obejmuje:

  • udostępnianie sprawozdań dotyczących finansów i działalności jednostki,
  • udostępnianie innych danych dotyczących funkcjonowania jednostki i podejmowanych decyzji. W zależności od podmiotu prowadzącego audyt wyróżniamy:
  • Audyt zewnętrzny przeprowadzany przez instytucje zewnętrzne w celu oceny funkcjonowania j.s.f.p W administracji publicznej audyt przeprowadzany jest przez instytucje niezależne od rządu, np. NIK, RIO. Audytem zewnętrznym jest także audyt zlecony podmiotowi zewnętrznemu, np. firmie audytorskiej.
  • Audyt wewnętrzny przeprowadzany jest przez własną komórkę (stanowisko) wyodrębnioną w strukturze organizacyjnej jednostki lub jednostki nadrzędnej (nadzorującej). Różnice pomiędzy audytem zewnętrznym i wewnętrznym Kryteria Audyt zewnętrzny Audyt wewnętrzny Cel audytu Służy podmiotom zewnętrznym, zainteresowanym sytuacją jednostki Wniesienie wartości dodanej do jednostki Zakres audytu Finansowe aspekty działalności Wszystkie obszary działalności – finansowe i niefinansowe Okres objęty badaniem Zdarzenia zaistniałe, szczególnie sprawozdania finansowe Stan obecny, w mniejszym stopniu zdarzenia ex post Częstotliwość badań 1 do roku Według planu audytu przez cały rok Znajomość jednostki Audytor zewnętrzny musi poznać jednostkę przed badaniem lub w trakcie. Audytor wewnętrzny zna swoją jednostkę. Podmiot badający Audyt zewnętrzny jest przeprowadzany przez podmiot niezależny od organizacji – zewnętrzny. Zakres zadań audytowych ustalony jest w planie kontroli organu audytowego Audyt wewnętrzny przeprowadza audytor zatrudniony w organizacji lub w jednostce nadrzędnej. Ocena skuteczności Jest bardziej skuteczny. Wyniki wskazują na występowanie nieprawidłowości. Ocena skuteczności mniejsza. Wykazywanych jest mniej nieprawidłowości. Najczęściej widoczne są działania instruktażowe i doradcze. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Audytu Wewnętrznego – w strukturze organizacyjnej jednostki jest wyodrębniona komórka audytu wewnętrznego (KAW) – Wydział Audytu Wewnętrznego lub stanowiska ds. audytu wewnętrznego – w zależności od rozmiarów działalności jednostki, jej majątku i zasobów budżetu oraz gdy liczba zadań audytowych wymaga zatrudnienia większej liczby audytorów. Zadania KAW określone zostały w regulaminie organizacyjnym jednostki. Zachowanie niezależności audytora wymaga zapewnienia swobody jego działania w zakresie:
  • planowania pracy KAW,
  • przeprowadzania audytu,
  • składania sprawozdań. Niezależność może być naruszona w przypadku:
  • wystąpienia konfliktu interesów,
  • ograniczania zakresu badania audytora przez osoby trzecie
  • ograniczania dostępu audytora do informacji i pracowników,
  • ograniczenia w możliwości korzystania z usług osób wykwalifikowanych i rzeczoznawców. Cechy osobowe audytora zostały określone także w Międzynarodowych Standardach Audytu Wewnętrznego i stały się wzorem dla obowiązujących standardów w Polsce. Wskazane cechy to:
  • cel, uprawnienia i odpowiedzialność za audyt,
  • niezależność i obiektywizm,
    • biegłość, należyta staranność zawodowa i ustawiczny rozwój zawodowy,
  • zapewnienie i ciągła poprawa jakości wykonywanej pracy. Cele, uprawnienia i odpowiedzialność za audyt zostały określone w dokumencie zwanym Kartą audytu. Niezależność – wykonywania zawodu, formalna i organizacyjna, Obiektywizm – bezstronność, wolność od uprzedzeń i unikanie konfliktu interesów. Bezstronność – audytor nie może oceniać działalności za którą był odpowiedzialny lub za którą odpowiadają jego bliscy znajomi, Rzetelność – wykonywanie czynności audytowych w sposób rozważny zdecydowany i skuteczny. Działania powinny być prowadzone z należytą starannością. Audytor powinien dążyć do profesjonalizmu. Rozwój zawodowy – dążenie do poprawy jakości pracy. W każdej komórce audytu wewnętrznego został opracowany i jest wdrażany program zapewniający jakość pracy. Spełnienie przez audytora wymagań formalnych i kwalifikacyjnych przy stałym monitorowaniu wykonywanej przez niego pracy powinno być gwarantem wysokiej jakości świadczonych przez niego usług. W pracy audytora poza nabytymi umiejętnościami bardzo istotną rolę spełniają cechy osobowościowe.

AUDYT – Definicja, pojęcie i rodzaje - WYKŁAD

dr Alina Walenia DEFINICJA Słowo audyt pochodzi od łacińskiego „auditor”, czyli słuchacz, słuchający. To system rewizji gospodarczej i doradztwa ekonomicznego, realizowany przez wyspecjalizowanych ekspertów. Jest on realizowany według określonych wzorców, zaleceń i standardów, polega na rewizji ksiąg rachunkowych i innych dokumentów. Jego celem jest stwierdzenie, czy dokumenty dają prawdziwy i jasny obraz sytuacji finansowej danego podmiotu gospodarczego oraz wykazanie ewentualnych niedociągnięć. Przy realizacji zadań audytorzy powinni kierować się Standardami Profesjonalnej Praktyki Audytu Wewnętrznego (SPPAW). Standardy te dzielą się na; 1.standardy atrybutów – ich zadaniem jest zdefiniowanie wymagań wobec audytu jako jednostki organizacyjnej oraz audytora jako reprezentanta grupy zawodowej 2.standardy działania – ich zadaniem jest zdefiniowanie wymagań dotyczących sposobu realizacji zadań audytu oraz zakresu zadań 3.standardy wdrożenia – przypisują one Standardy Atrybutów oraz Standardy Realizacji określonym typom działań (np. audytowi zgodności, operacyjnemu, finansowemu). Jak wiadomo, zadanie audytora polega na zapewnieniu, iż świadczona usługa zostanie przeprowadzona profesjonalnie i zgodnie ze standardami. Realizacja tego celu wymaga spełnienia następujących zasad:

- wiarygodność - zapewnienie wysokiej jakości świadczonych usług - obiektywizm - unikanie konfliktu interesów - zachowanie bezstronności - przestrzeganie tajemnicy zawodowej - zachowanie należytej staranności zawodowej - umiejętność rozwiązywania konfliktów natury etycznej - profesjonalizm. Celami audytu wewnętrznego są: - identyfikacja i analiza ryzyk związanych z działalnością jednostki, a w szczególności ocena efektywności zarządzania ryzykiem oraz ocena systemu kontroli wewnętrznej - wyrażanie opinii na temat skuteczności mechanizmów kontrolnych w badanym systemie - dostarczanie kierownikowi jednostki, w oparciu o ocenę systemu kontroli wewnętrznej, racjonalnego zapewnienia, że jednostka działa prawidłowo - składanie sprawozdań z poczynionych ustaleń, oraz tam gdzie jest to właściwe, przedstawianie uwag i wniosków dotyczących poprawy skuteczności działania jednostki w danym obszarze. Zadaniami audytu są:RODZAJE AUDYTÓW Podział ze względu na przedmiot oceny:Audyt ekologiczny - oznacza narzędzie zarządzania obejmujące systematyczną, udokumentowaną, okresową i obiektywną ocenę efektów działalności organizacji, systemu zarządzania i procesów służących ochronie środowiska, w celu ułatwienia kontroli zarządczej praktyk mogących wywierać wpływ na środowisko oraz oceny zgodności z polityką środowiskową, w tym z celami i zadaniami środowiskowymi organizacji.Audyt energetyczny – systematyczna procedura, której celem jest uzyskanie odpowiedniej wiedzy o profilu istniejącego zużycia energii danego budynku lub zespołu budynków, działalności lub instalacji przemysłowej bądź handlowej lub usługi prywatnej lub publicznej, określenie, w jaki sposób i w jakiej ilości możliwe jest uzyskanie opłacalnej oszczędności energii, oraz poinformowanie o wynikach  Audyt etyczny (ang. ethical audit ) to ocena stosowania zasad etycznych w organizacji, której celem jest wspomaganie kreacji klimatu etycznego firmy lub instytucji.  Audyt finansowy (inaczej rewizja finansowa) – to kompleksowe badanie sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta, które powinno dostarczyć podstaw do stwierdzenia, że przedstawia ono rzetelnie i jasno sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy jednostki  Audyt jakości – usystematyzowane i niezależne badanie mające stwierdzić, czy działania odnoszące się do jakości i ich wyniki są zgodne z zaplanowanymi ustaleniami oraz, czy ustalenia są skutecznie realizowane i pozwalają na osiągnięcie celów. Celem audytu jest ocena sytuacji w przedsiębiorstwie w celu stwierdzenia i skorygowania nieprawidłowości. Audyt nie jest kontrolą i wykryte nieprawidłowości nie powinny skutkować dla załogi w postaci kar.  Audyt marketingowy - zespół działań polegających na szczegółowej analizie otoczenia rynkowego firmy, jej poszczególnych działań marketingowych oraz wewnętrznego systemu marketingu.

Audyt operacyjny – badanie wydajności i skuteczności systemów oraz jednostek organizacyjnych danego podmiotu gospodarczego pod względem efektywności zarządzania działalnością operacyjną. Audyt operacyjny dokonuje oceny sposobu, w jaki kierownictwo jednostki planuje swoje działania operacyjne, a następnie kontroluje realizację planów.  Audyt oprogramowania – ocena organizacji jednostki audytowanej pod względem zarządzania produktami informatyki jakimi są programy komputerowe. Wykonywany jest obiektywnie przez kompetentne osoby lub firmy, niezależne od podmiotu ocenianego. Celem audytu oprogramowania jest weryfikacja, czy cele wyznaczone przez organizację audytowaną pod względem zarządzania oprogramowania zostały osiągnięte lub czy jej działania są zgodne z zaakceptowanymi standardami, statusem czy praktykami  Audyt środowiskowy – oznacza narzędzie zarządzania obejmujące systematyczną, udokumentowaną, okresową i obiektywną ocenę efektów działalności organizacji, systemu zarządzania i procesów służących ochronie środowiska.  Audyt wiedzy przedsiębiorstwa oznacza analizę i ocenę organizacyjnej wiedzy z punktu widzenia jej użyteczności oraz możliwości osiągnięcia przewagi konkurencyjnej dzięki jej wykorzystaniu w organizacji. Celem jest określenie, która wiedza jest efektywnie zarządzana, a gdzie potrzebne są działania usprawniające oraz analiza, w jaki sposób wiedza przemieszcza się w organizacji i jak jest wykorzystywana  Audyt badania klinicznego – oznacza niezależną kontrolę procedur i dokumentacji badania klinicznego prowadzoną przez sponsora, jako element systemu zapewnienia jakości, w celu ustalenia, czy badanie kliniczne jest lub było prowadzone zgodnie z protokołem badania klinicznego, a dane uzyskane w związku z badaniem klinicznym są lub były zbierane, analizowane i raportowane zgodnie z protokołem badania klinicznego oraz procedurami postępowania opracowanymi przez sponsora w celu ujednolicenia sposobu wykonywania określonych czynności związanych z badaniem klinicznym  Audyt personalny - przedsiębiorstwo powinno regularnie sprawdzać w jakim stopniu pracownicy kwalifikują się do zajmowania określonych stanowisk. Szczegółowa i dogłębna analiza potencjału pracowników wskazana jest zwłaszcza w sytuacjach, gdy firma chce lub musi podjąć ważne decyzje kadrowe dotyczące jej obecnych pracowników Podział ze względu na umiejscowienie w jednostce:Audyt wewnętrzny - jest niezależną działalnością doradczą i weryfikującą, której celem jest usprawnienie operacyjne organizacji i wniesienie do niej wartości dodanej. Audyt wewnętrzny pomaga organizacji w osiąganiu jej celów poprzez systematyczne i metodyczne podejście do oceny i doskonalenia skuteczności procesów zarządzania ryzykiem, kontroli i zarządzania organizacją. Zgodnie z art. 272 ustawy o finansach publicznych z 2009: „Audyt wewnętrzny jest działalnością niezależną i obiektywną, której celem jest wspieranie ministra kierującego działem lub kierownika jednostki w realizacji celów i zadań przez systematyczną ocenę kontroli zarządczej oraz czynności doradcze”. Podstawowe zasady funkcjonowania audytu wewnętrznego w polskiej administracji publicznej określa ustawa o finansach publicznych oraz rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie szczegółowego sposobu i trybu przeprowadzania audytu wewnętrznego  Audyt zewnętrzny – badanie przeprowadzane przez audytorów niezależnych od badanej jednostki. Wyróżniamy dwa rodzaje takiego audytu:

- audyt drugiej strony (np. audyt dostawcy – ma miejsce wówczas, gdy przedsiębiorstwo przeprowadza audyt u swoich aktualnych lub potencjalnych dostawców, występując w roli zamawiającego). - audyt trzeciej strony (np. audyt certyfikujący) Audyt zewnętrzny to badanie przeprowadzane przez audytorów jednostki certyfikującej. Wniosek o jego przeprowadzenie przedsiębiorstwa, które pragnie podbudować swoją renomę i ugruntować pozycję na rynku oraz uzyskać certyfikat systemu zarządzania jakością. W celu uzyskania certyfikatu jednostka zgłasza się do właściwej jednostki certyfikującej (posiadającej akredytację wydaną przez jednostki notyfikowane tj. Polskie Centrum Akredytacji. Aby móc poddać się procesowi certyfikacji – firma powinna wdrożyć u siebie dany system zarządzania jakością/standard/procedury. W tym zakresie może posiłkować się firmami konsultingowymi.

KSIĘGA PROCEDUR AUDYTU WEWNĘTRZNEGO

Księga procedur audytu wewnętrznego, jest opracowywana w celu określenia szczegółowych zasad organizacji i metodologii wykonywania audytu wewnętrznego, Treść Księgi uwzględnia powszechnie obowiązujące przepisy prawne i wytyczne regulujące instytucję audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych, a także wytyczne Ministra Rozwoju i Finansów, w sprawie funkcjonowania audytu wewnętrznego w tych jednostkach. REGULAMIN ORGANIZACYJNY SELEKCJI AUDYTU WEWNETRZNEGO Regulamin Organizacyjny Sekcji Audytu Wewnętrznego określa jego organizację wewnętrzną i zakres działania oraz prawa i obowiązki pracowników w niej zatrudnionych.

WYMAGANIA STAWIANE AUDYTOROM KODEKS ETYCZNY AUDYTORA - WYKŁAD

dr Alina Walenia *Audytor to zawód stosunkowo młody. Jego początki sięgają lat 30. Zeszłego wieku, kiedy to na rynku obserwowano krach wielkich firm, przedsiębiorstw. To właśnie wtedy narodziła się potrzeba znalezienie niezależnego kontrolera, który dokona rzetelnej oceny działania danej firmy. Audytor to osoba odpowiedzialna za przeprowadzenie audytu, więc audytor to osoba, która sprawuje kontrolę, przeprowadza analizy i sporządza raporty. To właśnie on bierze pod lupę wszystkie sprawozdania finansowe firmy i sprawdza czy dana firma prowadzona jest zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi i czy dane przedstawione w danym sprawozdaniu są prawdziwe i rzetelnie odzwierciedlają obraz działalności firmy. Audytorzy mogą specjalizować się w różnych sektorach lub branżach:

  • Finansowa,
  • Nieruchomości,
  • Sektor farmaceutyczny,
  • Energetyka,
  • Budownictwo,
  • Nowe technologie. Ze względu na rodzaj umiejscowienia w jednostce możemy wyróżnić audytorów zewnętrznych i wewnętrznych:  Audytor zewnętrzny to niezależne kierownictwu danej jednostki pracownik, który na polecenie danego organu sprawdza czy działalność danej firmy, przedsiębiorstwa jest zgodna z prawem i obowiązującymi przepisami.  Audytor wewnętrzny to pracownik jednostki, która poddawana jest audytowi. Zadaniem audytora wewnętrznego jest przeprowadzenie wnikliwej analizy, które ma na celu sprawdzenie zgodności działania firmy i odnalezienie słabych i mocnych stron danej firmy, określenie określonej ścieżki kariery, dzięki której dana firma stanie się bezkonkurencyjna na rynku. CECHY ODRÓŻNIAJĄCYCH AUDYT WEWNĘTRZNY OD AUDYTU ZEWNĘTRZNEGO AUDYT WEWNĘTRZNY:
  • Jest nastawiony i podporządkowany interesom organizacji,
  • Jest przeprowadzony w sposób ciągły,
  • Skupia się na wykrywaniu nieprawidłowości i oszustw,
  • Audytorami są najczęściej pracownicy posiadający długoletni staż pracy w firmie,
  • Koncentruje się na przyszłości firmy poprzez analizę ryzyka i ocenę systemu kontroli wewnętrznej,
  • Zwraca uwagę zarówno na aspekty finansowe jak i nie finansowe,
  • Audytorzy dobrze znają swoją firmę AUDYT ZEWNĘTRZNY:
  • Jest przygotowany dla instytucji zewnętrznych, dla których ważne jest sprawdzenie rzetelności i wiarygodności sprawozdań finansowych przedsiębiorstwa,
  • Jest przeprowadzany najczęściej jeden raz w roku i trwa przeważnie przez pewien okres czasu,
  • Jest przeprowadzany przez niezależną instytucję/osobę z zewnątrz,
  • Skupia się na informacjach z przeszłości, które zostały ujęte w sprawozdaniach finansowych,
  • Koncentruje się głównie na finansowym wymiarze prowadzenia działalności w przedsiębiorstwie,
  • W trakcie prowadzenia audytu, audytor poznaje firmę, pracowników oraz indywidualny sposób prowadzenia biznesu.  Właściwe przeprowadzony audyt wewnętrzny jest niezwykle istotny dla każdego przedsiębiorstwa. Dlatego podczas wyboru osób pełniących funkcję audytorów należy być ostrożnym i rozważnym Wymagania stawiane wobec audytorów :
    • Audytor musi posiadać obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
    • Musi posiadać pełną zdolność do czynności prawnych oraz musi posiadać pełnię praw publicznych,
    • Nie może być karany za przestępstwo umyślne,
    • Musi posiadać wyższe wykształcenie,
    • Musi posiadać kwalifikację do przeprowadzenia audytu,
    • Audytor powinien posiadać nienaruszoną opinię.

CFA - jest najbardziej prestiżowym międzynarodowym standardem świadczącym o bardzo wysokim poziomie kwalifikacji zawodowych w branży finansowej, stosowanym na całym świecie. Warunki zdobycia certyfikatu CFA jest: aby uzyskać tytuł CFA, oprócz zdania trzech etapów egzaminu, wymagane jest jeszcze posiadanie minimum 4 letniego doświadczenia zawodowego w branży finansowej. Kodeksu etyki audytora wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych Podstawą, na której opiera się praca audytora wewnętrznego jest zaufanie do przeprowadzanej przez niego oceny procesów zarządzania ryzykiem, systemu kontroli wewnętrznej i zarządzania jednostką sektora finansów publicznych, zwanej dalej „jednostką”. Niezbędnym warunkiem uzyskania takiego zaufania, jest zachowanie przez audytora wewnętrznego odpowiedniej postawy etycznej. Pomocą w tym zakresie ma służyć audytorom wewnętrznym Kodeks etyki audytora wewnętrznego. Cele Kodeksu etycznego audytora wewnętrznego: Celem Kodeksu jest promowanie uczciwego, rzetelnego i godnego postępowania audytora wewnętrznego przy wykonywaniu audytu wewnętrznego. Kodeks uwzględnia, zarówno ogólne wymagania dotyczące pracowników zatrudnionych w administracji publicznej, jak i specyficzne wymagania związane z pracą na stanowisku audytora wewnętrznego. Kodeks stanowi zestawienie:

  • zasad – odnoszących się do praktyki wykonywania audytu wewnętrznego,
  • reguł postępowania – stanowiących normy zachowania oczekiwanego od audytora wewnętrznego; reguły te są pomocne w praktycznym stosowaniu zasad, a ich celem jest wskazanie wzorców etycznego postępowania audytora wewnętrznego. Zasady, które audytor wewnętrzny powinien przestrzegać:
  • Uczciwość - uczciwość audytora wewnętrznego buduje zaufanie do jego pracy, a przez to stanowi podstawę do polegania na jego ocenie.
  • Obiektywizm - audytor wewnętrzny zachowuje najwyższy stopień obiektywizmu podczas prowadzenia audytu wewnętrznego, w szczególności przy zbieraniu, ocenianiu i przekazywaniu informacji na temat badanej działalności lub procesu. Audytor wewnętrzny dokonuje wyważonej oceny, biorąc pod uwagę wszystkie istotne okoliczności związane z przeprowadzanym zadaniem audytowym. Formułując swoją ocenę nie kieruje się własnym interesem ani nie ulega wpływom innych osób.
  • Poufność - audytor wewnętrzny szanuje wartość i własność informacji, które otrzymuje i nie ujawnia ich bez odpowiedniego upoważnienia, chyba że istnieje prawny lub zawodowy obowiązek ich ujawnienia.
  • Profesjonalizm - audytor wewnętrzny wykorzystuje posiadaną wiedzę, umiejętności i doświadczenie do prowadzenia audytu wewnętrznego.
  • Postępowanie audytora wewnętrznego oraz relacje pomiędzy audytorami wewnętrznymi - audytor wewnętrzny postępuje w sposób sprzyjający umacnianiu zawodowej współpracy i dobrych stosunków z innymi audytorami.
  • Konflikt interesów - audytor wewnętrzny nie bierze udziału w zadaniach audytowych, których przeprowadzenie może prowadzić do powstania konfliktu interesów. Uczciwość – audytor wewnętrzny:
  • wykonuje swoją pracę uczciwie, rzetelnie i odpowiedzialnie;
  • przestrzega prawa oraz przepisów wewnętrznych obowiązujących w jednostce;
  • uznaje i wspiera realizację etycznych i zgodnych z prawem celów jednostki;
  • przedkłada dobro publiczne nad interesy własne i swojego środowiska; -nie angażuje się w działania sprzeczne z prawem lub w działania, które mogłyby podważyć zaufanie do pracy audytora wewnętrznego lub działalności jednostki. Obiektywizm – audytor wewnętrzny:
  • chroni swoją niezależność przed próbami wpływania na wypracowane przez niego ustalenia i zalecenia;
  • przedstawia jasne i przejrzyste sprawozdania z przeprowadzonych przez siebie zadań audytowych, oparte na dowodach zebranych i ocenionych zgodnie z obowiązującymi regulacjami i uznaną praktyką w zakresie audytu wewnętrznego;
  • nie bierze udziału w żadnych działaniach, które mogą utrudnić wypracowanie bezstronnej oceny lub być postrzegane jako utrudniające wypracowanie takiej oceny; zalicza się do nich w szczególności te działania, które są niezgodne z celami lub interesami jednostki;
  • nie akceptuje niczego, co mogłoby mu przeszkodzić w wypracowaniu obiektywnej oceny lub być postrzegane jako brak obiektywizmu przy ocenie;
  • ujawnia wszystkie istotne fakty, o których posiada wiedzę, a których nieujawnienie mogłoby zniekształcić sprawozdanie z przeprowadzenia audytu wewnętrznego w obrębie badanego obszaru działalności jednostki.

Poufność – audytor wewnętrzny:

  • rozważnie wykorzystuje i chroni informacje uzyskane w trakcie wykonywania swoich obowiązków;
  • nie wykorzystuje informacji w celu uzyskania osobistych korzyści lub w jakimkolwiek innym celu, który byłby sprzeczny z prawem lub przynosiłby szkodę dla etycznych i zgodnych z prawem celów jednostki. Profesjonalizm – audytor wewnętrzny:
  • podejmuje się przeprowadzenia tylko takich zadań, do wykonania których posiada wystarczającą wiedzę, umiejętności i doświadczenie;
  • prowadzi audyt wewnętrzny zgodnie z przepisami prawa, Standardami audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych oraz wewnętrznymi przepisami jednostki dotyczącymi prowadzenia audytu wewnętrznego;
  • stale podwyższa swoje kwalifikacje zawodowe oraz efektywność i jakość wykonywanych zadań. Postępowanie audytora wewnętrznego oraz relacje pomiędzy audytorami wewnętrznymi
  • swoim postępowaniem i wzajemną współpracą umacnia rangę i znaczenie audytu wewnętrznego dla właściwego funkcjonowania jednostki;
  • w stosunkach z innymi audytorami postępuje w sposób godny i uczciwy. Konflikt interesów – audytor wewnętrzny:
  • upewnia się, że zalecenia sformułowane w wyniku przeprowadzenia zadania audytowego nie przenoszą na niego żadnych kompetencji ani odpowiedzialności w zakresie zarządzania jednostką oraz gwarantują, że funkcje tego rodzaju pozostają w całkowitej i wyłącznej kompetencji kierownika jednostki;
  • dba o ochronę swojej niezależności i unika konfliktu interesów, odmawiając przyjmowania jakichkolwiek korzyści, które mogłyby naruszać jego niezależność, uczciwość lub obiektywizm w wykonywanej pracy lub mogłyby być postrzegane jako naruszające te zasady;
  • unika wszelkich związków z członkami kadry kierowniczej i z pracownikami jednostki oraz innymi osobami, które mogą wywierać na niego naciski albo w jakikolwiek sposób umniejszać lub ograniczać zdolność do działania;
  • unika powiązań, które mogą powodować ryzyko korupcji lub mogą być źródłem wątpliwości co do obiektywizmu i niezależności audytora.