




Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Chemia: notatki z zakresu chemii dotyczące biochemii; białka.
Typologia: Notatki
1 / 8
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
- złożone z co najmniej 100 aminokwasów - roztwory białek maja charakter koloidalny, a ich rozproszone cząsteczki maja charakter hydrofilowy i otaczają się płaszczem wodnym (chroni przed łączeniem się w większe zespoły). Białka łatwo pęcznieją i trudno oddają wodę - roztwory białek wykazują efekt Tyndala- rozpraszają wiązkę światła przez nieprzechodzące
cząsteczkę enzymu odpowiedniego efektora utrwala jeden z możliwych stanów konformacyjnych, w których centrum aktywne albo jest dostępne dla substratu, albo nie. Efektory nie biorą udziału w reakcji katalizowanej i nie łączą się z cząsteczkami substratu. Efektorami enzymu allosterycznego mogą być różne substancje. W licznych przypadkach ujemnymi efektorami enzymów allosterycznyh są produkty ich bezpośredniego działania lub produkty wytworzone w łańcuchu reakcyjnym, w którego powstaniu bierze udział dany enzym.
36. ROLA AKTYWATORÓW KOENZYMÓW W REAKCJACH ENZYMATYCZNYCH: większość enzymów wymaga do pełnej aktywacji różnego rodzaju czynników chemicznych przyspieszających lub w ogóle umożliwiających ich działanie. Czynniki te zwane są aktywatorami, aktywatorami zjawisko- aktywacją. Aktywatory dają się sklasyfikować na 3 grupy:
Kwasy nukleinowe wykazują strukturę liniową- są zbudowane z długich powiązanych ze sobą łańcuchów nukleotydów. Nukleotydy składają się z zasady organicznej, pentozy oraz reszty kwasu ortofosforowego. Zasady organiczne występujące w nukleotydach są pochodnymi pirymidyny i puryny i z tego względu rozróżnia się nukleotydy pirymidynowe i purynowe.
W zależności od tego czy dany polinukleotyd zawiera w swym składzie rybozę, czy dezoksyrybozę, NA dzieli się na rybonukleinowe RNA i dezoksyrubonukleinowe DNA. Zasada organiczna połączona z aldopentozą wiązaniem N- glikozydowym jest nazwana nukleozydem, a po przyłączeniu estrowo kwasu fosforowego stanowi nukleotyd. DNA i RNA wykazują strukturę liniową, tzn., są zbudowane z długich powiązanych ze sobą łańcuchów nukleotydów, przy czym sam łańcuch stanowią ułożone na przemian cząsteczki rybozy ( lub dezoksyrybozy) i kwasu fosforowego, natomiast zasady pozostają na zewnątrz łańcucha. Poszczególne nukleotydy są, więc ze sobą powiązane wiązaniami dwuestrowymi- poprzez kwas fosforowy, który jedną grupą OH łączy się z C3 cukru jednego nukleotydu, a drugą grupą OH z C5 następnego nukleotydu.
Zasady układające się w pary nazywane są komplementarnymi. Zasady – adenina, tymina połączone są podwójnym wiązaniem wodorowym, drugą parę zasad tworzy guanina z cytozyną połączone trwalszym niż poprzednio potrójnym wiązaniem wodorowym. Zasady purynowe A, G, H Zasady pirymidynowe C, T, U Ponieważ wymiary zasad purynowych i pirymidynowych są różne, więc może się łączyć tylko zasada purynowa jednego łańcucha z zasadą pirymidynową drugiego.
43. NUKLEOZYDY I NUKLEOTYDY Zasada organiczna połączona z aldopentozą wiązaniem N- glikozydowym jest nazywana nukleozydem , a po przyłączeniu estrowo kwasu fosforowego stanowi nukleotyd. NUKLEOZYD= ZASADA + CUKIER NUKLEOTYD = ZASADA + CUKIER+ KWAS FOSFOROWY Nukleotydy zawierające zamiast rybozy, 2-dezoksyrybozę noszą nazwę dezoksyrybonukleotydów , a ich skróty zawierają na początku literę d, np. d AMP. 44. STRUKTURA DNA Wszystkie DNA komórkowe składają się z dwu bardzo długich łańcuchów polinukleotydowych, zwiniętych heliakalnie wokół własnej osi. Dwie nici helisy biegną w przeciwnych kierunkach. Większość cząsteczek DNA jest cykliczna. Szkielet cukrowo- fosforanowy każdej z nici znajduje się na zewnątrz dwuniciowej helisy, natomiast zasady purynowe i pirymidynowe znajdują się wewnątrz. Obydwa łańcuchy łączą się ze sobą wiązaniami wodorowymi miedzy parami zasad. Adenina zawsze tworzy parę z tyminą (dwoma mostkami wodorowymi), a guanina z cytozyną (trzema mostkami wodorowymi). Stąd bierze się komplementarność obu nici podwójnej helisy. Struktura: - I rzędowa- sekwencja nukleozydów lub zasad- w sekwencji tej jest zawarta informacja, którą przenosi DNA
Replikacja- przebiega według zasady samoinstrucji. Sekwencja zasad w DNA określa zgodnie z regułą komplementarności zasad sekwencję nowo utworzonych łańcuchów DNA. Replikacja jest semikonserwatywna- w nowo utworzonej podwójnej nici DNA pozostaje jedna nić ze starego materiału, druga nić powstaje z materiału nowo zsyntetyzowanego.
c) wielocukry kwaśne: hemicelulozy pektyny gumy śluzy
Ponadto można je podzielić w zależności od ilości atomów węgla zawartych w cząsteczce cukru prostego na triozy, tetrozy, pentozy, heksozy, heptozy. Zasadnicza cegiełką w budowie wszystkich cukrowców jest cząsteczka cukru prostego lub jego pochodna. Ze względu na możliwość wytwarzania tzw., wiązań glikozydowych pomiędzy grupą aldehydową lub ketonową jednej cząsteczki, a grupą karbonylową drugiej cząsteczki cukry proste mogą ulegać wielokrotnej kondensacji z utworzeniem cukru złożonego. Cukry proste w stanie krystalicznym występują w formach pierścieniowych.
Pentozy- z pentoz największe znaczenie mają ryboza i dezoksyryboza występujące w kwasach nukleinowych oraz jako estry fosforanowe w przemianach cyklu pentozofosforanów i fotosyntezy. Również rozpowszechnionymi cukrami tej grupy są: składnik hemiceluloz - ksyloza oraz składnik gumy arabskiej- arabinoza. Heksozy- najbardziej rozpowszechnionymi cukrami prostymi są heksozy, z których wymienić należy przede wszystkim glukozę- składnik sacharozy, laktozy, maltozy i takich wielocukrów jak: skrobia, celuloza, glikogen i dekstran.; fruktozę – drugi składnik sacharozy i wielocukru – insuliny oraz galaktozę – drugi składnik laktozy. Ponadto glukoza i fruktoza występują w stanie wolnym w miodzie pszczelim i owocach, a glukoza we krwi. Mannoza występuje w stanie wolnym w roślinach oraz we wszystkich organizmach jako składnik glikoproteidów i glikolipidów. DWUCUKRY: Sacharoza- zbudowana z glukozy i fruktozy nie posiada właściwości redukujących. Laktoza- typowy dwucukier mleka zbudowany z cząsteczek galaktozy i glukozy. Posiada właściwości redukujące. Maltoza- podobnie jak celobioza zbudowana jest z dwóch cząsteczek glukozy- posiadają właściwości redukujące. WIELOCUKRY: Zapasowe – fruktany:
55e. CYKL KREBSA Cykl kwasu cytrynowego jest wspólnym szlakiem końcowego utlenienia cząsteczek materiału energetycznego. Większość ich dostaje się do cyklu za pośrednictwem acetylo-CoA. Oksydacyjna dekarboksylacja pirogronianu, prowadząca do acetylo-CoA, jest pomostem wiążącym glikolizy a cyklem kwasu cytrynowego. Reakcja ta, jak i inne reakcje cyklu zachodzi w mitochondriach. Reakcje glikolizy przeprowadzane są w cytozolu. Reakcje cyklu rozpoczynają się od kondensacji szczawiooctanu (C4) acetylo-CoA (C2), prowadzącej do cytrynianu (C6) i dalej w drodze izomeryzacji do izocytrynianu. Oksydacyjna dekarboksylacja tego intermediatu powoduje jego przekształcenie w α-ketoglutaran (C5). Podczas następnej reakcji oksydacyjnej dekarboksylacja α-ketoglutaran do bursztynylo-CoA (C4) zostaje wydzielona następna cząsteczkaCO2. Wiązanie tioestrowe w bursztynylo-CoA jest rozerwane przez Pi i powstaje bursztynian oraz jedno wysokoenergetyczne wiązanie w postaci GTP. Bursztynian jest utleniany do fumaranu (C4), który zostaje następnie uwodniony do jabłczanu (C4). Wkoncu utlenianie jabłczanu regeneruje szczawiooctan (C4). W ten sposób 2 atomy węgla dostają się do cyklu pod postacią acetylo-CoA i opuszczają go w postaci CO2. W wyniku kolejnych dekarboksylacji, katalizowanych przez dehydrogenazy izocytrynianową i α-ketoglutaranową. Podczas 4 reakcji oksydoredukcyjnych zachodzących w cyklu, przekazywane są 3 pary elektronów na NAD+ i jedna na FAD. Utlenienie tych zredukowanych przenośników elektronów przez łańcuch oddechowy dostarcza 11 cząsteczek ATP. Dodatkowo, bezpośrednio w cyklu tworzy się wysoko
energetyczne wiązanie fosforanowe. W ten sposób podczas utleniania każdego fragmentu dwuwęglowego, do CO2 i H2O, w cyklu Krebsa powstaje 12 wysokoenergetycznych wiązań fosforanowych. 61 b. FAZA CIEMNA (CYKL CELWINA BENSONA): W drugim etapie fotosyntezy przy udziale siły asymilacyjnej następuje redukcja CO2. W cyklu tym występują kolejno następujące typy przemian:
1. Karboksylacja- jest to przyłączenie dwutlenku węgla do odpowiedniego pięciowęglowego akceptora, którym jest rybuloza-1,5- difosforan (RuDP). W wyniku tej reakcji powstaje nietrwały związek sześciowęglanowy, który rozpada się na dwie cząsteczki 3- fosfoglicerynianu (3-PGA). Podczas jednego obrotu cyklu zostają związane 3 cząsteczki RuDP, co daje w sumie 6 cząsteczek 3-PGA. 3- PGA jest pierwszym trwałym produktem w cyklu, z którego tworzą się później wszystkie związki organiczne w roślinie. 2. Redukcja- 3-fosfoglicerynian (3-PGA) zostaje zredukowany za pomocą NADPH2 i ATP (siła asymilacyjna) do aldehydu 3- fosfoglicerynowego (G-3-P).Wytworzony aldehyd 3-fosfoglicerynowy (fosfotrioza) podlega dalszym przemianom w dwóch kierunkach. Spośród sześciu cząsteczek fosfotriozy – jedna cząsteczka stanowi zysk procesu i zmienia się w węglowodany, natomiast pozostałe pięć cząsteczek G-3-P zostaje wykorzystane do tzw. regeneracji akceptora. Etapy przemiany 3-fosfoglicerynianu we fruktozo-6-fosforan są podobne do reakcji zachodzących podczas glukoneogenazy z tą różnicą, że chloroplastowa dehydrogeneza aldehydu 3- fosfoglicerynowego wykorzystuje NADPH, a nie NADH. 3. Regeneracja- w procesie regeneracji odtwarza się pięciowęglowy akceptor dwutlenku węgla- RuDP. Powstaje on z aldehydu 3- fosfoglicerynowego w serii skomplikowanych przemian poprzez związki 3-,4-,5- i siedmiowęglowe. Procesy te wymagają dopływu energii oraz grup fosforanowych z ATP. 61 c/d. TYP C-3, C- Większość roślin wyższych asymiluje CO2 bezpośrednio w cyklu Calvina. Charakterystyczną cechą tego cyklu jest RuDP jako akceptor CO2 i pierwszy trwały produkt fotosyntezy- 3-PGA. Od tego trójwęglowego związku rośliny tak fotosyntetyzujące nazwano roślinami typu C-3. jest jednak szereg roślin u których pierwszym akceptorem CO2 nie jest RuDP lecz fosfoenolopirogronian PEP. Po przyłączeniu się CO2 do PEP w komórkach mezofilu powstaje związek czterowęglowy o dwóch grupach karboksylowych – szczawiooctan. Rośliny tak asymilujące określa się jako rośliny typu C-4. powstały ze szczawiooctanu jabłczan ulega dekarboksylacji, po czym przekształca się w PEP. Uwolniony z jabłczanu CO 2 zostaje przyjęty przez RuDP i podlega dalszym przemianom zgodnie z cyklem Calvina Bensona. 61 f. FOSFORYZACJA FOTOSYNTETYCZNA CYKLICZNA: Fosforyzacja fotosyntetyczna cykliczna jest w zasadzie uproszczonym i skróconym typem fosforylacji niecyklicznej. Podczas tego procesu elektrony wybite pod wpływem światła z systemu PS I przepływają przez układ przenośników i wracają na system PS I. W czasie tego przepływu elektronów uwalnia się energia, która zostaje zmagazynowana w postaci ATP. ADP + Pi światło^ →chloroplast ATP