BIOGRAFIA TOLKIENA- HOBBIT J. POLSKI KLASY SZKOŁA PODSTAWOWA/GIMNAZJUM - NOTATKA-POMOC- MG, Notatki z Język polski

Pobierz BIOGRAFIA TOLKIENA- HOBBIT J. POLSKI KLASY SZKOŁA PODSTAWOWA/GIMNAZJUM - NOTATKA-POMOC- MG i więcej Notatki w PDF z Język polski tylko na Docsity!

Temat: Poznajemy autora naszej lektury J.R.R. Tolkiena, twórcy hobbistów.

1. Przepisz tekst do zeszytu dzieląc go na zdania. Pamiętaj o wielkiej literze i znakach interpunkcyjnych. JOHN RONALD REUEL TOLKIEN W 1892 ROKU A ZMARŁ W 1973 ROKU BYŁ ANGIELSKIM PISARZEM PISARZEM PISARZEM POETĄ PRACOWAŁEM NA UNIWERSYTECIE W ICH KSIĄŻKACH NIEZWYKŁYCH ŚWIECIE ŚRÓDZIEMIA, ZAMIESZKIWANY PRZEZ HOBBITÓW, ELFÓW, KRASNOLUDY I INNE FANTASTYCZNE ISTOTY JEGO NAJWAŻNIEJSZE DO WŁADCA PIERŚCIENI I HOBBITA, TAM I POWROT I ZEM OD WCZESNEJOŚCI MŁODOŚCI MŁODOŚCI FASCYNOWAŁ GO ANGIELSKIEGO JĘZYKA HISTORII MITOLOGICZNE I LEGENDY ONE DO SIEBIE DO POWIEŚCI DO POWIEŚCI W 81 LAT LAT Pracując wspólnie ułóżcie pytania do biografii pisarza. Skorzystajcie z wzoru. Przykładowe pytania i odpowiedzi:) Dziennikarz: Gdzie i kiedy się pan urodził? Tolkien: Urodziłem się 3 stycznia 1892 w Bloemfontein w Afryce Południowej. Dziennikarz: Jak wspomina pan swoje dzieciństwo w Afryce? Biografia: Część I John Ronald Reuel Tolkien urodził się 3.01.1892 r. w Bloemfontein w Afryce Południowej, gdzie – mając nadzieję na dostatniejsze życie – postanowili się osiedlić jego rodzice, Arthur Tolkien i Mabel Suffield. Dwa lata później na świat przyszedł młodszy brat Johna – Hilary Arthur Reuel. Nadawanie imienia Reuel (z hebrajskiego – przyjaciel Boga) było w rodzinie Tolkienów tradycją, którą kontynuował John, a potem jego synowie. Nazwisko pisarza wskazuje na jego niemieckie korzenie. Podobno przodkowie Tolkiena pochodzili z terenów Dolnej Saksonii, choć sam Tolkien twierdził: „Nie jestem Niemcem, choć mam niemieckie nazwisko”. Wczesne dzieciństwo spędzone w Afryce pozostawiło w pamięci przyszłego pisarza niezatarte wspomnienia. Doskonale pamiętał charakterystyczny afrykański krajobraz, kąpiele w

Oceanie Indyjskim, Boże Narodzenie z więdnącym eukaliptusem zamiast choinki i ukąszenie przez jadowitego pająka. To ostatnie przeżycie spowodowało ogromny lęk przed pająkami, ale zaowocowało także opisami tych stworzeń w Hobbicie i Władcy pierścieni. Mając cztery lata, John wraz z matką i młodszym bratem ze względów zdrowotnych opuścił Afrykę i przyjechał do Anglii, która jawiła mu się początkowo jako miejsce obce i wrogie. Bardzo przeżył rozstanie z ojcem, mimo iż nie wiedział, że nigdy go już nie zobaczy. Arthur Tolkien, który ze względu na pracę pozostał w Afryce, zmarł w 1896 r. na skutek powikłań po grypie. Chłopcy wraz z matką zamieszkali w Sarehole, niedaleko Birmingham. Żyli skromnie, wspomagały ich rodziny ojca i matki. Stan zdrowia chłopców znacznie się polepszył. Siedmioletni John z wielkim zainteresowaniem obserwował życie mieszkańców Sarehole i dostrzegał urodę łagodnych, zielonych wzgórz otaczających miasteczko. „Wiele lat później Sarehole zamieniło się w ukochane Shire Tolkiena, a jego mieszkańcy w hobbitów”. Matka pisarza była kobietą wykształconą i to właśnie ona stała się jego pierwszą nauczycielką. Nauczyła go nie tylko czytania i pisania, ale także łaciny, greki, matematyki. Okazało się, że chłopiec miał nieprzeciętne zdolności językowe i wkrótce sam zaczął tworzyć przedziwne języki. Ta pasja została mu już do końca życia i znalazła także odbicie w powieściach Tolkiena (język elfów). Matka wpoiła mu także zamiłowanie do czytania. Początkowo młody Tolkien czytał wybierane przez nią mity i baśnie, później sam dobierał sobie lektury. Fascynowały go zwłaszcza staroangielskie legendy i inne opowieści wywodzące się ze średniowiecza, np. legendy arturiańskie, poemat Beowulf, sagi skandynawskie. Ważnym momentem w życiu Tolkienów stała się decyzja Mabel o przejściu na katolicyzm. Wówczas odsunęła się od niej rodzina, która do tej pory wspierała ją materialnie. Ze względu na brak pieniędzy John musiał po dwóch latach przerwa rozpoczętą w 1900 r. naukę w prestiżowej Szkole Króla Edwarda w Birmingham. Powrócił do niej dopiero po roku, gdy udało mu się zdobyć stypendium na dalszą naukę. 1 M. Błażejewski, J. R. R. Tolkien – Powiernik Pieśni, Gdańsk 1993, s. 7. 2 D. Grotta, Tolkien – twórca Śródziemia. Biografia, tłum. M. Wawrzyńczak, Warszawa 1998, s. 26. Część II Gdy John miał 12 lat, zmarła jego matka, która chorowała na cukrzycę, chorobę wtedy nieuleczalną. Jej przedśmiertną wolą było, aby opiekę prawną nad chłopcami przejął zaprzyjaźniony z rodziną ksiądz Francis Xavier Morgan. Pewnego lata zabrał on Johna i jego brata na dwutygodniowe wakacje do Walii. Kraina ta zrobiła na przyszłym autorze Hobbita wielkie

Zachorował również i Tolkien. [...] Nawroty choroby uniemożliwiały mu powrót na front[...]”. Skończyła się wojna. Tolkien mógł zacząć normalnie żyć. John najpierw otrzymał pracę przy redagowaniu słownika języka angielskiego. Później był wykładowcą języka angielskiego na uniwersytecie w Leeds (1922–1925). Rok 1924 przyniósł mu dwa znaczące wydarzenia – otrzymał tytuł profesora języka angielskiego. Rok później Tolkien objął stanowisko profesora języka staroangielskiego na uniwersytecie w Oksfordzie. Na jego wykłady przychodziły tłumy studentów. Około 1930 r. Tolkien wraz z grupą przyjaciół, pisarzy i literaturoznawców przyłączył się do stowarzyszenia literackiego The Inklings (Inklingowie) założonego przez jednego ze studentów Oksfordu, a rozsławionego właśnie za sprawą Tolkiena i jego przyjaciół (był wśród nich Clive Staples Lewis, znany w Polsce jako autor cyklu książek Opowieści z Narni). To właśnie na spotkaniach Inklingów po raz pierwszy czytał Tolkien fragmenty Hobbita. „[...] tu dyskutowano nad tym tekstem i stąd poszła w świat fama o tej opowieści. Hobbit narodził się z opowiadań «na dobranoc» w dziecinnym pokoju synów Tolkiena. [...] Jakimiś drogami wiadomość o Hobbicie dotarła do Susan Dagnall, redaktorki z wydawnictwa Allen and Unwin. Zdobycie notatek nie okazało się trudne, a sama historia małego hobbita spodobała się jej. Pozostawało tylko namówić Tolkiena do napisania zakończenia (rzecz w tej wersji kończyła się śmiercią Smauga) i do przygotowania rękopisu do druku. Jesienią 1936 roku maszynopis był ukończony i powędrował do najbardziej surowego krytyka, jakiego można sobie wyobrazić. Szef wydawnictwa uznał, iż książkę dla dzieci powinno zrecenzować... dziecko. Przekazał ją swemu dziesięcioletniemu synowi, a kiedy ten wyraził się o niej pozytywnie, skierował książkę do druku. Hobbit ukazał się 21 września 1937 roku”6. „Wydawca Tolkiena, Allen and Unwin, prosił o nową opowieść o hobbicie. W odpowiedzi Tolkien przesłał rękopis Silmarilliona, napisany wiele lat wcześniej. W głębi ducha podejrzewał, że Silmarillion raczej nie nadaje się do publikacji. Opinia Stanleya Unwina była podobna. Dzieło zostało odrzucone, ale Unwin zachęcał Tolkiena do stworzenia innej powieści, podobnej do Hobbita”. Książka, nad którą zaczął pracować Tolkien, nosiła roboczy tytuł Nowy hobbit i zaczynała się opisem przyjęcia urodzinowego Bilba Bagginsa.W ten sposób Tolkien rozpoczął kilkunastoletnią pracę nad dziełem, które miało mu przynieść największą sławę. Pierwsza część Władcy pierścieni ukazała się w 1954 r., a kolejne wydano w następnych latach. Tolkien zmarł 2 września 1973 roku.