31. Związki pomiędzy
równowagą ciała człowieka w
statyce a wielkością płaszczyzny
podparcia, wielkością masy
ciała, wysokością położenia
ogólnego środka masy, kątami
stabilności: ogólne warunki
równowagi w statyce: P=0 suma
siły, M=0 suma momentu siły,
ogólne warunki zachowania
równowagi w statyce jest
utrzymanie rzutu OSM w obrębie
płaszczyzny podparcia.
Równowaga ciała jest wprost
proporcjonalna do masy ciała.
Równowaga ciała jest wprost
proporcjonalna do wielkości
płaszczyzny podparcia.
Równowaga jest odwrotnie
proporcjonalna do wysokości
położenia OSM od płaszczyzny
podparcia. Równowaga w danym
kierunku jest wprost
proporcjonalna do kierunkowego
kąta stabilności.
32. Scharakteryzuj znaczenie
płaszczyzny podparcia w
procesie równowagi. Podaj
sposoby zwiększania
płaszczyzny podparcia odnosząc
się do fizjoterapii i sportu:
warunkiem równowagi w statyce
jest utrzymanie OSM w obrębie
płaszczyzny podparcia.
Równowaga jest wprost
proporcjonalna do masy ciała i do
wielkości płaszczyzny podparcia.
Im szerzej stoimy tym względna
równowaga ciała jest w
równowadze jeśli ogólny środek
ciężkości jest prostopadle do
płaszczyzny podparcia. Ciało jest
w podporze wówczas gdy OSC
ciała znajduje się powyżej punktu
podparcia. Przez ten punkt
rozumiemy punkt przyłożenia
wypadkowej siły nacisku na
podłoże. Zwiększenie płaszczyzny
podparcia w rehabilitacji: #1-2
kule-równowaga chwiejna,
#balkonik-równowaga stała.
Sport-kijki do nart. W pozycji
równoważnej w staniu na jednej
nodze następuje podwyższenie
położenia OSC ciała co ma
ujemny wpływ na stabilność.
Najlepsze warunki do utrzymania
równowagi to stanie ze stopami
rozstawionymi na szerokość
bioder.
33. wyjaśnij pojecia:
1stabilności i 2równowagi 1. to
pewien określony stan ukl.
posturalnego. Stan ten charakt.
pionowa orientacja ciala
osiagnieta dzieki zrównoważenia
działających na cialo sił oraz ich
momentow. Równowagę
zapewnia ukł. nerw. przez
odruchowe napiecie odpow. grup
mm. nazywanych mm.
posturalnymi lub
antygrawitacyjnymi 2. oznacza
zdolność do odzyskiwania stanu
równowagi. W przypadku
postawy czl. stabilnościa nazyw.
zdolność do aktywnego
przywracania typowej pozycji
ciala w przestrzeni, utraconej w
wyniku dzialania czyn.
destabilizujących. Czyn. takim
może być wlasna aktywność
ruchowa org. lub tez siły zewn.
pojawiające się w skutek
interakcji z otoczeniem.
34. scharakt. metody oceny
Z punktu widzenia biochem. strategia
sterowania postawa ciała polega na
równoważeniu momentów sił
pochodzących od ciężarów
segmentów ciała a momentami sił
odpowiednich grup mm działających
na poziomach tych segmentów.
Metodą składania sił lub momentów
sił można określic śr. ciężkości
dowolnej masy ciała, leżacej powyżej
danego st. oraz momenty sił
ciężkości i równoważącej momenty
sił mm w danym st.
1.śr. ciężkości głowy- do przodu od
osi obrotu w st szczytowo-
potylicznych
Ciężar głowy Q1 jest równoważony
przez mm prostowniki głowy m1
2.ciężar rąk i grzbietu Q2 jest
równoważony przez mm grzbietu m2
3.śr. ciężkości głowy, kg, kl. piers.
Q3 równoważa mm brzucha i
prostownik grzbietu w odc. lędźwi.
m3
Śr. masy ciała znajduje się powyżej
st. biodr. (4-5 cm) Q4
W pozycji A postawe ciała utrzymują
gł. zginacze i prostowniki st. biodr.,
ponieważ rzut śr. cięż. przechodzi
przez oś stawu. W postawie D rzut
ten przechodzi do tyłu od osi st. w st.
kolan. i skok. rzut ten przechodzi do
przodu od osi obrotu.
Postawa D:
-zwiekszenie krzywizn kregosl.
rozciągnięcie więzadeł i mm
+wykorzystanie sił sprężystości
+pasywny charakter postawy dział.
aktywne mm min.
-aparat bierny ulega zmęczeniu i
deformacji
-praca mm mała, ale ciągle te same
mm są napięte
Na ustawienie poszczególnych
segmentów kostnych ciała
zasadniczy wpływ mają mm:
-prostownik grzbietu
-brzucha
-pośladkowe
-4-gł. uda
-piszczelowe
41.Wyjaśnij dlaczego dla
prawidłowej postawy tak ważna
jest kontrola masy ciała oraz siła i
wytrzymałość mm? Wskaż które
zespoły mm są „kluczowymi” w
tym procesie.
Kontrola masy ciała jest 1 z
ważniejszych czyn. służących
zachowaniu prawidłowej postawy.
Nadwaga wpływa b. niekorzystnie na
Naprzemienne przekładanie
ciężaru ciała z 1 nogi na 2,
powoduje naprzemienne
przesuwanie miednicy na boki w pł.
Poziomej. Boczny ruch miednicy
łączy się z rotacją miednicy, z
przechylaniem się 1 jej str. ku
dołowi.
50. Pojęcie biegu, struktura
biokinematyczna: fazy i okresy:
BIEG jest formą lokomocji
charakteryzująca się
przemieszczniem ciała czł. w
przestrzeni i czasie w wyniku
rozwijania sił napędowych KD w
jednopodporowych cyklicznie
nast.ępujących po sobie fazach.
Prędkość biegu jest funkcją
długości kroku L i częstotliwości
kroku F. Struktura kinematyczna
w biegu:
Jeden krok biegowy
- FAZA PODPORU
+okres amortyzacji
+okres odbicia
-FAZA LOTU
+okres wznoszenia OSM
+okres opadania OSM
Fazy KK wymachowej
1.tylne wahadło
2moment pionu
3przednie wahadło
Fazy kk podporowej
4 faza amortyzacji
5moment pionu
6faza odbicia właściwego
Fi – siła bezwładności
Fo – siła odśrodkowa
a – przyspieszenie
V – prędkość
R – siła reakcji
N – składowa normalna
(prostopadła)
T – siła tarcia
51. scharakt. Strukt. Biodynam.
Biegu (przebiegi czasowe sił reakcji
podłoża w zależności od techniki
stawiania stopy).
Wyróżniamy 2 typy:
1 piętowej
2 śródstopno-palcowej
Wykresy (zeszyt)
52. zdef. Poj. Techniki ruchu i
2). Obciążenie /podparcie na jednej
nodze: obciążenie od głowy, tułowia,
KKG i drugiej KD, wypadkowe
obciążenie=81% masy ciała.
* Wektor wypadkowej siły jest
ukierunkowany w punkt obrotu zero-
środek anatomiczny głowy kości
udowej.
* Reakcje obciążeń przedstawia się
graficznie za pomocą dźwigni
dwuramiennej- słuszna jest ona dla
stanów równowagi- środek ciężkości
ciała w płaszczyźnie czołowej.
* Powels uwzględnia funkcję (mięśnia)
pasma biodrowo-piszczelowego za
pomocą cięgna nad kolanem do
krętarza większego stymuluje
równoważenie momentu gnącego w
trzonie kości udowej. Uwzględnia też
oddziaływanie mm rotujących udo.
* Model MAQUETA odmienne
przedstawienie pasma biodrowo-
piszczelowego( napinany przez m
odwodzący). Pasmo to jest dodatkową
siłą poziomą, która stabilizuje staw
biodrowy. W tym modelu większa
zgodność z anatomią górnej części kd.
58.scharakt. Alloplastykę ST. Biodr.
* W zaawansowanych zmianach stawu
biodrowego od 30 lat stosuje się
leczenie za pomocą alloplastyki stawu
biodrowego (cementowa,
bezcementowa).
* Elementy endoprotezy:
-trzpień;
-główka;
-panewka.
* W leczeniu zmian zwyrodnieniowo-
zniekształceniowych stosuje się:
-osteotomię;
* Endoprotezoplastykę stawu
biodrowego (częściową i całkowitą);
- artrodezę.
* Alloplastyka - usunięcie chorego
stawu i wszczepienie „sztucznego
stawu” -radykalne zlikwidowanie
zmian patologicznych stawu -
zmniejszenie bólu, odtworzenie funkcji
biodra.
- całkowita alloplastyka - wymiana
panewki i głowy
-częściowa alloplastyka - wymiana
głowy.
* Endoprotezy kołnierzowe i
bezkołnierzowe (Wellera, Centrament):
Kołnierz - niedopuszczenie do
wgłębiania się endoprotezy do wnętrza
kości udowej.
* Najczęściej główki ceramiczne (duża
twardość i gładkość), poza tym ze
stopów metali i cyrkonu. Nowsze
rozwiązanie- trzpień z włókna
węglowego, główka ceramiczna.
* Obecnie:
- endoprotezy gł. bezcementowe
- coraz krótszy trzpień, dociśnięcie w
kanale przez śrubę kostną, z zewn.
części kości;
- panewki polietylenowe lub
ceramiczne.
* Na trzpieniu lub jego części- warstwa
porowata - w nią wzrasta kość-trwałe
połączenie.
* Gdy panewka nie jest nadmiernie
zniszczona- alloplastyka częściowa-
wszczepienie trzpienia i głowy o
zwiększonej średnicy i kształcie
eliptycznym- daje to efekt smarowania
hydrodynamicznego.
* Wskazania do zabiegu:
- artroza główki;
- złamania kości;
- choroba nowotworowa;
- martwica kości.
UWARUNKOWANIA TECHNICZNE
ALLOPLASTYKI STAWU
