Pobierz Biomedyka-patologie społeczne: alkoholizm, nikotynizm, narkomania, AIDS i więcej Notatki w PDF z Psychologia tylko na Docsity!
Biomedyka – patologie społeczne (alkoholizm, nikotynizm, narkomania, AIDS)
Społeczeństwo polskie po kilkuletnim okresie zasadniczych przemian ustrojowo-społecznych, charakteryzuje się wieloma przejawami życia, typowymi dla wysoko rozwiniętych społeczeństw zachodnich. Pomimo przejścia z jednego systemu socjalistycznego do kapitalistycznego, zderzenie jednej kultury „rodzinnej” z „zachodnią", sprzyja osłabieniu funkcjonowania instytucji sterowania życiem społecznym, produkuje marginalizację życia publicznego, wyzwalając łańcuch czynników kryminogennych. Do zjawisk szczególnie niebezpiecznych charakteryzujących się dynamiką wzrostu i obniżeniem wieku uczestników należy zaliczyć: przestępczość nieletnich, alkoholizm, nikotynizm, narkomanie, zakażenia wirusem HIV. Generalnie okres transformacji sprzyja rozwojowi różnych form patologii społecznych i nieprzystosowaniu społecznemu wśród młodzieży. Przez nieprzystosowanych społecznie należy rozumieć osoby z zespołem skumulowanych objawów, które wchodzą w otwarty konflikt z normami:
- obyczajowymi
- moralnymi
- społecznymi a także uczestniczą w podkulturze i identyfikują się z ich standardami. Natomiast A. Podgórecki twierdzi, że przez nieprzystosowanie społeczne należy rozumieć ten rodzaj zachowań, ten typ instytucji, ten typ funkcjonowania jakiegoś systemu społecznego, który pozostaje w zasadniczej, nie dającej się pogodzić sprzeczności ze światopoglądowymi wartościami, które w danej społeczności są akceptowane. Kolejna definicja nieprzystosowania społecznego sformułowana przez Konopnickiego brzmi następująco „jest to odchylenie się od normy w zachowaniu danego człowieka, przy czym przez normę będziemy rozumieć tutaj zasady moralne, obyczaje i zwyczaje przyjęte w danym środowisku. Stopień odchylenia od tej normy będzie świadczył o sile i natężeniu zaburzenia” Istnieją dwa czynniki predyspozycyjne towarzyszące nieprzystosowaniu społecznemu. Są to: A -czynniki organiczne, czyli wszelkie zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego (np: charakteropatia), oraz psychiczne, uwarunkowane przede wszystkim czynnikami dziedziczności i obejmujące sferę emocjonalną i wolicjonalną. B -czynniki społeczne, tkwiące w środowiskach, które preferują zachowania antagonistyczno-destruktywne (np: rodzina, szkoła, sąsiedztwo, rówieśnicy). Ad.a. Czynniki organiczne występujące w okresie niepomyślnie przebiegającej ciąży:
- wylewy krwi do mózgu.
- zastój żylny i związana z tym ischemia(niedokrwienie miejscowe)..
- niedotlenienie mózgu w następstwie zamartwicy.
- bezpośrednie zniszczenie okolic mózgowia na skutek mechanicznego urazu.
- zmiany obrzękowe towarzyszące wymienionym zaburzeniom. Przebyte urazy porodowe mózgu są do tego stopnia niebezpieczne, że często rzutują w sposób zasadniczy na osobowość danej jednostki. Ad.b Czynniki społeczne
- rodzina
- poziom kultury życia rodzinnego
- atmosfera życia w domu rodzinnym oraz kultura pożycia rodziców i kultura współżycia pozostałych osób w rodzinie: nieporozumienia, zatargi, nawyki, uzależnienia.
- Stosunek odniesienia rodziców do dziecka i vice versa, poczucie bezpieczeństwa
dziecka w rodzinie, zaspakajanie potrzeb.
- szkoła
- stosunki interpersonalne w układzie; nauczyciel – uczeń i odwrotnie
- stosunki miedzy uczniami
- utrudnienia i opóźnienia w nauce szkolnej
- rówieśnicy
- brak porozumienia z kolegami
- poczucie odrzucenia
- brak akceptacji Jednak nie tylko wymienione wyżej czynniki społeczne i organiczne powodują nieprzystosowanie społeczne. Jakie zatem przyczyny motywują młodych ludzi do zachowań destruktywnych? Oto kilka grup czynników:
- Niezadowolenie z obecnych warunków życia i pragnienie warunków lepszych, często podsycane lekturą i oglądaniem filmów, budzących chęć osiągnięcia dobrobytu, przeżycia przygody zdobycia rozgłosu.
- Pragnienie zdobycia bogactwa w sposób łatwy i nie wymagający wysiłku.
- Uczucie nudy, wynikające z braku poważniejszych, jasno i wyraźnie określonych obowiązków oraz braku okazji do konstruktywnej społecznie reakcji.
- Tendencja do rozładowywania napięcia przez picie alkoholu lub używanie narkotyków.
- Dążenie do uzyskania zadowolenia seksualnego, wzmacniane zarówno przez filmy
- i czasopisma, jak i przez uczucie niepewności psychicznej i społecznej izolacji oraz lęku.
- Dążenie do wyładowania wrogości i zademonstrowania swojej przewagi i dominacji, co polepsza samopoczucie zachwiane porażkami życiowymi i uświadamianiem sobie własnej izolacji od otoczenia społecznego.
- Chęć dokonania czegoś i zwrócenia na siebie uwagi innych osób, podsycane ich obojętnością i okazywaniem przez nie lekceważenia. W swojej pracy chciałbym skupić się na czterech rodzajach nieprzystosowania społecznego: I. alkoholizmie II. nikotynizmie III. narkomanii IV. chorobą AIDS Ad.I. W ostatnich kilku latach obserwuje się wyraźny wzrost zagrożeń alkoholowych wśród młodzieży. Z roku na rok wzrasta liczba młodych, którzy sięgają po napoje alkoholowe a maleje liczba abstynentów. Jednocześnie obniża się wiek inicjacji alkoholowej. Z raportu "Młodzież a alkohol 94" wynika, że obecnie wśród chłopców szkół średnich zaledwie niecałe 10 procent to abstynenci (jeszcze kilka lat temu abstynentów było dwa razy tyle). Natomiast wiek inicjacji alkoholowej dla większości z nich obniżył się do 13-tego roku życia. Sytuacja wśród dziewcząt jest niewiele lepsza.. Choroba alkoholowa pojawia się tym szybciej im wcześniej następuje inicjacja alkoholowa. W wieku rozwojowym alkoholizm może rozwinąć się nawet już po kilku miesiącach od wypicia pierwszej puszki piwa. Młodzi ludzie sięgają po alkohol z kilku głównych powodów:
- pragnienie zapewnienia sobie dobrego samopoczucia emocjonalnego – ludzie po alkoholu czują się swobodniej, łatwiej nawiązuje się im kontakty z innymi ludźmi, dlatego po alkohol często sięgają osoby nieśmiałe zakompleksione
- chęć zapomnienia o swoich problemach, rygorystycznych rodzicach, o zerwaniu z partnerem
- brak perspektyw – życie wydaje się bezsensowne, głupie, a otaczający świat prezentuje okrucieństwo, nienawiść, smutek
porażenie podniebienia miękkiego, gardła i krtani. Ad.2. Układ pokarmowy
Śluzówki Najczęściej spotykane w układzie pokarmowym zmiany to Przewlekłe stany zapalne błon śluzowych jamy ustnej, przełyku, żołądka i dwunastnicy, zaburzenia perystaltyki przełyku i jelit oraz upośledzone wchłanianie prowadzące do powstania niedoborów pokarmowych. Alkohol powoduje osłabienie zwieracza przełyku i urazowe pęknięcia przełyku.
Wątroba
Wątroba, w której metabolizowana jest większość alkoholu, reaguje na jego nadmierną ilość kolejno: stłuszczeniem, zapaleniem, zwłóknieniem, marskością. Stłuszczenie wątroby polega na nadmiernym odkładaniu się tłuszczu w komórkach wątrobowych i jest procesem w znacznym stopniu odwracalnym tzn. ustępuje po zaprzestaniu picia. Objawy stłuszczenia manifestują się dolegliwościami w okolicy prawego podżebrza i wyraźnym powiększeniem wątroby. Alkoholowe zapalenie wątroby jest kolejnym etapem jej uszkodzenia a objawy i dolegliwości są bardziej nasilone niż w stłuszczeniu. Jeżeli osoba z alkoholowym zapaleniem wątroby pije nadal, w około 80% przypadków, rozwija się zwłóknienie przechodzące w marskość. Marskość wątroby jest stanem, w którym miąższ wątroby (hepatocyty) zostaje zastąpiony przez włóknistą tkankę łączną, która jest bezwartościowa z punktu widzenia funkcji wątroby a jednocześnie utrudnia przepływ krwi przez wątrobę. Objawami marskości są: ogólne osłabienie, chudnięcie, obecność płynu w jamie brzusznej, obrzęki, żółtaczka oraz żylaki przełyku, które mogą powodować obfite krwotoki. Pierwotny rak wątroby w 75% przypadków (wg. innych autorów u 15-20%), rozwija się na podłożu marskości.
Trzustka
Większość tj. ok. 65% ostrych i przewlekłych zapaleń trzustki oraz związane z nimi uszkodzenia tkanki gruczołowej mają u podłoża nadmierne spożywanie alkoholu. Alkohol powoduje bowiem zagęszczenie i wytrącanie się, w kanalikach trzustkowych, substancji białkowych (białkowych "korków", czopów). Spowodowane zaczopowaniem kanalików stany zapalne połączone są często z "autotrawieniem się" trzustki. Inny mechanizm polega na tym, że alkohol powodując nadmierne pobudzenie wydzielania przez trzustkę wywołuje stan zapalny i skurcz dwunastnicy oraz przewodu trzustkowego a to utrudnia odpływ wydzielanych przez trzustkę enzymów trawiennych do dwunastnicy. Przewlekłe, nawracające stany zapalne trzustki są częściej związane z alkoholizmem niż ostre zapalenia trzustki. Przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych badania wykazały, że ponad 75% pacjentów cierpiących na przewlekłe zapalenie trzustki miało w przeszłości doświadczenia z intensywnym piciem a choroba pojawiała się zwykle w przeciągu 5 do 10 lat po takich doświadczeniach. Ostre zapalenia trzustki wiążą się z prawie 5% ryzykiem zgonu natomiast ich przyczyną jest w 10-20% alkoholizm.
Ad.3 Układ krążenia
Nadciśnienie
Rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego wśród mężczyzn nadużywających alkoholu waha się w granicach 10-30%.Nadciśnienie jest głównym czynnikiem ryzyka wystąpienia krwotoku mózgowego lub udaru oraz zawału serca. Liczne badania wskazują na to, że częste spożywanie alkoholu ma ścisły związek z większą skłonnością do nadciśnienia. Stwierdzono, że różnorodne powikłania nadciśnienia tętniczego, w tym również związane z nimi zgony, zwiększają się wraz ze wzrostem spożycia alkoholu. Badania wykazują jednocześnie, że wraz z zaprzestaniem picia nadciśnienie tętnicze może być częściowo odwracalne.
Zaburzenia rytmu
Zarówno ostre zatrucie alkoholem jak i jego przewlekłe spożywanie mogą powodować niemiarowość lub zaburzenia rytmu pracy serca. Do przedsionkowych zaburzeń rytmu związanych z przewlekłą konsumpcją alkoholu należą migotanie (ok. 15-20% migotań idiopatycznych) i trzepotanie przedsionków. Nagłe zgony w populacji alkoholików tłumaczone są częściowo występowaniem arytmii. Alkohol zaburza automatyzm węzła zatokowo - przedsionkowego i może wydłużać przewodzenie impulsów), może również prowokować częstoskurcze.
Zaburzenia hematologiczne
U osób uzależnionych od alkoholu spotykane są często zmiany morfologiczne w szpiku kostnym, które uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie układu krwiotwórczego. Alkohol działa w sposób bezpośredni na wszystkie elementy morfotyczne krwi i ich rozwój. Wpływ na krwinki czerwone następuje poprzez obniżenie poziomu kwasu foliowego oraz hamowanie syntezy DNA. Stwierdzono także toksyczne działanie alkoholu na megakariocyty oraz niszczenie płytek krwi w śledzionie. Liczba płytek może powrócić do normy już po kilku dniach abstynencji.
Choroby naczyń mózgowych
Wynikiem chorób naczyń mózgowych są m.in. udary. Powstają one na skutek upośledzonego przepływu krwi przez te naczynia lub wydostania się krwi poza naczynie. Zwiększone ryzyko udaru i krwotoku wiąże się z hamowaniem przez alkohol trombogennej aktywności płytek krwi, zwiększoną tendencją do skurczu naczyń oraz wspomnianym wcześniej wzrostem ciśnienia krwi. Ad.4 Układ odpornościowy
Układ odpornościowy składa się z narządów przystosowanych do obrony organizmu przed obcymi substancjami (grasica, śledziona, węzły chłonne, szpik kostny) oraz wyspecjalizowanych komórek takich jak limfocyty oraz makrofagi. Przewlekłe spożywanie alkoholu hamuje funkcje układu odpornościowego co manifestuje się zwiększoną wrażliwością na choroby zakaźne, zapalenie płuc, gruźlicę czy nawet raka. Alkohol upośledza m.in. zdolność limfocytów do spełniania ich funkcji (np. do produkcji przeciwciał przeciw obcym antygenom) oraz osłabia ich aktywność. Powoduje także obniżenie aktywności komórek NK, które są istotnym czynnikiem obronnym przeciwko przerzutom nowotworowym.
Ad.5 Układ oddechowy
Nowotwory złośliwe płuc : Wykazano, że od 90-95% nowotworów złośliwych rozwija się u osób palących w różnym czasie od rozpoczęcia tego nałogu w zależności od typu tytoniu, wieku rozpoczęcia palenia, ilości wypalanych papierosów czy cygar, czasu palenia. Ryzyko zachorowania zmniejsza się o połowę w przypadku palenia papierosów z filtrem a czas od zadziałania czynnika rakotwórczego do rozwinięcia pełnych objawów choroby wynosi od 15- 20lat. Po zaprzestaniu palenia ryzyko zachorowania zmniejsza się o połowę po 5 latach a zbliża się do ryzyka osoby niepalącej po około 10 latach. Uważa się również, że około 20- 30% nowotworów złośliwych płuc u osób niepalących jest związanych z paleniem biernym (palący partner w domu, palący koledzy w pracy itp.) gdyż w strumieniu bocznym znajduje się 5 razy więcej tlenku węgla, 2-3razy więcej nikotyny, 3-4razy więcej substancji rakotwórczych.
Nowotwory jamy ustnej, gardła, przełyku i krtani: Te nowotwory związane są w szczególności z paleniem cygar i fajek i występują około 2-20 razy częściej u osób palących niż niepalących.
Nowotwory innych narządów : Rozwój nowotworów może dotyczyć również innych narządów takich jak pęcherz moczowy, trzustka, nerki, żołądek, białaczki. Związane jest to ze składem dymu tytoniowego, którego składniki są rozpuszczalne w płynach tkankowych i tą drogą docierają do różnych narządów.
Choroby układu krążenia : Częstość zachorowania i liczba zgonów z powodu zawału serca, tętniaka aorty, nadciśnienia tętniczego, schorzeń degeneracyjnych mięśnia sercowego, schorzeń naczyń mózgowych, schorzeń naczyń obwodowych, krwotoku mózgowego jest większa u osób palących jak niepalących. Palenie papierosów prowadzi do zwiększenia zawartości cholesterolu, rozwoju blaszek miażdżycowych. Palenie papierosów beznikotynowych lub niskonikotynowych nie zmniejsza ryzyka zawału mięśnia sercowego wśród palących.
Choroby nienowotworowe układu oddechowego : Przewlekła obturacyjna choroba płuc jest chorobą występującą 20-30 razy częściej u osób regularnie i intensywnie palących i jest przyczyną rannego odksztuszania, kaszlu, zaburzeń oddychania.
Składniki dymu tytoniowego i ich wpływ na organizm człowieka:
W dymie tytoniowym znajduje się ponad 4000 różnych substancji, wiele o działaniu toksycznym, mutagennym (uszkadzającym DNA), taratogennym (uszkadzającym płód), kancerogennym (powodującym rozwój nowotworów). Substancje te znajdują się w dwóch frakcjach dymu: gazowej oraz cząsteczkowej zawieszonej w wodzie tworzącej tzw. ciała smołowate. Niektóre z nich działają jedynie miejscowo w jamie ustnej, drogach oddechowych podczas gdy inne po wchłonięciu do układu krążenia wywierają działanie na większość tkanek i organów człowieka.
Do najważniejszych składników dymu tytoniowego należą:
- nikotyna -Substancja (alkaloid) przyswajana jedynie w 10% przez organizm człowieka, szybko metabolizowana i usuwana przez nerki. Podana dożylnie dawka nikotyny zawarta w jednym papierosie może zabić dorosłego człowieka. Nikotyna działa na wszystkie narządy naszego ciał a w szczególności na:
- ośrodkowy układ nerwowy-Działanie za pośrednictwem takich neuroprzekaźników jak acetylocholina, nor adrenalina, serotonina, dopamina powoduje w zależności od stężenia albo pobudzenie (płytkie zaciąganie) albo uspokojenie (głębokie zaciąganie) co stanowi mechanizm uzależnienia biologicznego od nikotyny. Bardzo wysokie stężenie nikotyny blokuje przewodzenie impulsów w układzie nerwowym.
- układ krążenie- Przyspieszenie czynności pracy serca, wzrost ciśnienia tętniczego krwi, skurcz naczyń obwodowych.
- układ oddechowy-Zwiększenie głębokości i częstości oddechów. Dawki śmiertelne porażają ośrodek oddechowy w rdzeniu przedłużonym.
- układ pokarmowy- Małe dawki pobudzają perystaltykę jelit a wyższe opóźniają perystaltykę powodując zwolnienie opróżniania z żołądka co przedłuża uczucie sytości po jedzeniu.
- substancje smołowate (rakotwórcze) -Dym tytoniowy inicjuje oraz pobudza rozwój nowotworów. Zawiera około 60 substancji rakotwórczych lub współrakotwórczych, które znajdują się zarówno w głównym strumieniu dymu jak i bocznym nierzadko w większym stężeniu, na który narażone są osoby nie palące. Do najważniejszych należą:
- węglowodory aromatyczne (np benzopiren)
- nitrozaminy (np N-nitrozonornikotyna)
- estry kwasów tłuszczowych
- metale ciężkie
- pierwiastki promieniotwórcze (np kadm, polon)
- chlorek winylu
- substancje drażniące -Są to substancje, które działają głównie w drogach oddechowych i w skład ich wchodzą:
- związki zwężające oskrzela i powodujące kaszel
- związki upośledzające ruch rzęsek w drogach oddechowych- Zaburzają one funkcję samo oczyszczającą oskrzeli i płuc doprowadzając do częstszych infekcji.
- związki pobudzające wydzielanie śluzu- Duże ilości śluzu mogą być przyczyną częściowego lub całkowitego zamknięcia oskrzeli.
- tlenek węgla - Stanowi od 1-5% wdychanego gazu i jest wynikiem niecałkowitego spalania dymu tytoniowego. Gaz ten około 200 razy łatwiej wiąże się z hemoglobiną tworząc karboksyhemoglobinę, która nie przenosi tlenu obniżając w ten sposób stężeniu hemoglobiny nawet o 15%. Tlenek węgla powoduje zmniejszenie tolerancji wysiłku, wzrost agregacji płytek krwi co może być związane z rozwojem miażdżycy, zmniejszenie wagi ciała dzieci matek palących. Udowodniono, że podobnie, jak w przypadku uzależnienia od narkotyków, alkoholu i pewnych leków, u nałogowych palaczy papierosów występują objawy tolerancji na określoną dawkę nikotyny i tzw. zespołu odstawienia. Zwrócono też uwagę, że odsetek ludzi wracających do palenia jest bardzo wysoki oraz zbieżny w czasie i prawie taki sam, jak w przypadku narkomanów czy alkoholików. Objawy zespołu odstawienia ujawniają się już po kilku godzinach i mogą trwać nawet wiele miesięcy. Nagłe odstawienie nikotyny albo zmniejszenie jej dawki wywołuje w ciągu 24 godz. przynajmniej 4 z poniższych objawów psychoorganicznych:
- chęć zapalenia papierosa (głód nikotynowy)
- stany lękowe
- irytacje
- pogorszenie nastroju
zażywaniem dużej ilości środków toksycznych. Zmieniła się dynamika i motywacja narkomanii. Masowość środowisk, w których żyje i działa współczesny człowiek, oraz masowość produkcji narkotyków i właściwość uzależniająca samych środków odurzających – wszystko to wpływa na gwałtowny wzrost tego zjawiska. W wielu krajach, także i w Polsce, mamy do czynienia z politoksykomanią – nadużywaniem różnorodnych substancji chemicznych, farmaceutycznych i narkotycznych pochodzenia naturalnego lub syntetycznego. Współczesny przemysł chemiczny i farmaceutyczny sprzyja rozpowszechnianiu się narkomanii. Notuje się znaczny wzrost narkomanii wśród młodzieży. W kręgu różnych uzależnień od klasycznej narkomanii coraz częściej pojawiają się nowe formy: nadużywanie narkotyków chemicznych i rozpuszczalników (toksykomania), środków leczniczych (lekomania). W Polsce problem narkomanii pojawił się dopiero pod koniec lat sześćdziesiątych. Nowe zjawiska społeczno-kulturalne (kontestacja młodzieży) , będące wynikiem ideologii m.in. hippies, legły u podstaw rozwoju narkomanii wśród młodzieży. Najpopularniejszym Środkiem odurzającym był trójchloroetylen, popularnie zwany „tri”. Ponadto stosowano tardyl, glimid i parkopan. Używano również różnorodnych zmienników, jak kleje (butapren) i rozpuszczalniki. Postać zamiennikowa była tylko wstępną fazą wejścia w nałóg, a gdy to się stało – sięgano po narkotyki klasyczne. W latach siedemdziesiątych nastąpił okres „narkomanii lekowej”. Głównym źródłem narkotyków były wówczas apteki otwarte, szpitale, i zakłady produkujące środki odurzające. Od 1976 r. Wystąpił gwałtowny wzrost domowej produkcji środków odurzających i „mleczka makowego”, przetworów ze słomy makowej, jak „makiwaram”, „kompot”, „hera”. Pierwsze próby przeciwdziałania narkomanii (1969-1972) były nieudolne i chaotyczne. Brak odpowiedniej ustawy, norm prawnych utrudniał przeciwdziałanie. W wielu przypadkach narkomanii byli bezkarni i mieli zbyt łatwy dostęp do narkotyków. Służba zdrowia nie była przygotowana do przyjęcia na leczenie większej liczby pacjentów uzależnionych. Personel nie był przygotowany do leczenia uzależnionych pacjentów. Obecnie w Polsce, podobnie jak w innych krajach brak jest pełnej informacji na temat narkomanii, ponieważ nierealne wydaje się opracowanie danych statystycznych wskazujących ilość osób uzależnionych, eksperymentujących czy okazjonalnie przyjmujących środki zmieniające świadomość. Na obraz takiej sytuacji wpływa kilka czynników:
- zmieniająca się scena narkotyczna – różnorodność oferowanych narkotyków i łatwość dostępu do nich,
- Postrzeganie narkomanii jako zjawiska marginalnego,
- Brak edukacji na temat narkomanii wśród służby zdrowia, psychologów, pedagogów,
- Mała wiedza społeczna o narkomanii,
- Liberalne ustawodawstwo.
Powody dla których ludzie sięgają po narkotyki. T. Dimoff i S. Carper w książce pod tytułem Jak rozpoznać czy dziecko sięga po narkotyki?, podają powody, dla których dzieci, młodzież sięgają po narkotyki.
- Chęć odurzenia się. Używanie narkotyków tylko w celu odurzenia się, a więc przeżywania przyjemnych wrażeń, jest oczywiste. Dążenie do przyjemności jest i będzie podstawowym motorem ludzkich zachowań. Dzięki narkotykom spędzić można przyjemne chwile. 2)Ciekawość i nuda. Ciekawość jest naturalna cechą dzieciństwa i młodości. Pomimo zagrożeń z nią związanych, ciekawość u dziecka jest warunkiem jego rozwoju. Bez niej nigdy nie nauczyłoby się chodzić, pisać i czytać orz rozumieć, jak funkcjonuje świat wokół niego. Narkotyki otwierają przed dzieckiem perspektywę zaspokajania ciekawości. Nuda, natomiast dosyć często powoduje, że dzieci skłonne są wtedy robić rzeczy, których - jak dobrze wiedzą
- robić nie powinny. Narkotyki potrafią wypełnić czas, nie ma lepszego sposobu na jego marnotrawienie. Sama próba „zorganizowania” narkotyków może zająć całe popołudnie i stać się atrakcyjną przygodą. Czas zabierają także czynności poprzedzające samo odurzanie się: skręcanie jointów, nabijanie fajek itd.
- Wpływ grupy rówieśniczej. Dzieci nie przeciwstawiają się grupie, presji rówieśniczego środowiska, głownie ze względu na dużą potrzebę akceptacji. Wypalenie jointa jako warunek bycia aprobowanym przez grupę jest punktu widzenia dzieciaka bardzo niska ceną. Wpływ rówieśników jest jednym z głównych powodów, dla których dziecko próbuje narkotyków. Grupa tworzy też sprzyjające szerzeniu się narkotyków. Staje się usprawiedliwieniem dla samodzielnego przebywania poza domem, ułatwia pierwsze próby, dzielenie się narkotykami i nabytymi doświadczeniami, a jednocześnie żaden z jej członków nie próbuje przeciwstawiać się pozostałym wobec groźby utraty przynależności. Dzieci wyobcowane, nigdzie nie potrafiące znaleźć sobie miejsca , mogą być przynajmniej członkami największego w kraju „stowarzyszenia” ludzi używających narkotyki. Żadne specjalne umiejętności czy zdolności nie są tu wymagane, pieniądze na początku tez nie stanowią żadnego problemu.
- Młodzieżowa chęć buntu - jest ważnym czynnikiem skłaniającym do sięgania po narkotyki. Młodzież chce robić rzeczy, które spotykają się z aprobatą rówieśników. Używanie narkotyków jest częścią generalnej strategii buntu i pokoleniowej solidarności. Porzucenie narkotyków oznacza porzucenie towarzystwa, do której młody człowiek nie chce dopuścić.
- Ucieczka od problemów zewnętrznych. Narkotyki nie rozwiązują żadnych problemów, ale sprawiają, iż wydają się one odległe i mało istotne. Im poważniejszy problem, tym częściej się po nie sięga. Są niezawodne: w przeciwieństwie do rodziców zawsze pod ręką. Dla dzieci nękanych poczuciem winy z powodu nieumiejętności rozwiązywania swoich problemów stanowią doskonałą wymówkę. Czegóż można oczekiwać od osoby żyjącej w odurzeniu? Używanie narkotyków jako sposobu na odgrodzenie się od rzeczywistości jest szczególnie niebezpieczne. Nie można od niej uciec. Co najwyżej można się jej jedynie wymknąć na krótką chwilę. Ale odurzanie się dla uniknięcia konfrontacji z realiami to wejście w błędne koło, bowiem w następstwie używania narkotyków istniejące problemy mogą się tylko pogłębiać.
- Ucieczka od problemów wewnętrznych. Dzieci z trudnościami emocjonalnymi nie potrafią radzić sobie z komplikacjami, jakie nieuchronnie niesie ze sobą życie. Dla nich narkotyki mogą stanowić szczególną pokusę. Różnorodność dostępnych narkotyków to dla tych dzieci bogaty jak w supermarkecie wybór możliwości doraźnego pokonywania nie tylko niskiej samooceny, lecz także nieśmiałości, lęku, depresji i wielu innych problemów. Kokaina wyzwala arogancję i daje poczucie siły. PCP pozwala poczuć potęgę niezwyciężoności. Marihuana eliminuje napięcie i sprawia, że świat staje się pełen znaczeń i barwy. Niestety narkotyki niosą ze sobą szereg nowych problemów, które zaczną się nakładać na te istniejące pierwotnie, aż w końcu tylko kwalifikowany terapeuta będzie w stanie oddzielić jedne od drugich.
- Naśladownictwo - dzieci zażywają bo dorośli też to robią. Istnieje większa podatność na używanie narkotyków, jeśli dzieci widziały przy tym rodziców.
Autorzy książki wyróżnili cztery fazy używania narkotyku:
PIERWSZA FAZA – POZNAWANIE STANU ODURZENIA
Tym pierwszym w życiu narkotykiem bywa z reguły środek, którego używają osoby z najbliższego otoczenia – np. koledzy. W grę wchodzi więc najczęściej tytoń, alkohol, choć dziecko może również zaczynać od marihuany czy środków wziewnych. Narkotyków „próbuje” zazwyczaj na imprezach, przyjęciach, często pod presją otoczenia. Środki
- Narkotyki wypłukują z organizmu wapń, przez co niszczą uzębienie i powodują wysuszanie błon śluzowych
- Pod ich wpływem następuje brak apetytu i spadek wagi ciała
- Pod wpływem narkotyków zanikają czerwone ciałka krwi, bez których organizm jest niedotleniony
- Narkotyki obniżają popęd płciowy, a także uszkadzają komórki rozrodcze, powodując trwałe zmiany w chromosomach.
Skutki zażywania poszczególnych narkotyków:
AMFETAMINA
Jak działa : Usuwa zmęczenie, daje wrażenie dużej siły i energii. Ktoś, kto zażywa amfetaminę ma trudności z siedzeniem w jednym miejscu, jest zwykle gadatliwy i ma kłopoty ze snem. Kiedy mija czas działania narkotyku, a zapasy energetyczne organizmu wyczerpują się, następuje ogólny spadek siły, zmęczenie oraz senność. Amfetamina nie dodaje siły lecz zmusza do korzystania z rezerw energetycznych. Powrót do równowagi może trwać parę dni. Z czasem dla uzyskania właściwego efektu zażywający muszą brać coraz większe dawki. Niebezpieczeństwo : Dłuższe zażywanie doprowadza po pewnym czasie do stanów lękowych, halucynacji, omamów słuchowych. Z powodu niedożywienia może wystąpić anemia. Pojawia się ryzyko uszkodzenia naczyń krwionośnych i niewydolności serca. Uzależnienie od tego środka kończy się zwykle chorobą psychiczną zwaną psychozą amfetaminową oraz wyczerpaniem organizmu. Zdarzają się stany deliryczne.
KONOPIE INDYJSKIE
Jak działa : Związkiem psychoaktywnym zawartym w konopiach jest THC (tetrahydrocanabinol), który wywołuje niewielki stan euforii, ogólne rozluźnienie, wesołkowatość, rozmowność, może również pobudzać apetyt. W czasie palenia dochodzi do zaburzeń w ośrodkach percepcyjnych mózgu: zmniejsza się sprawność intelektualna, refleks oraz koncentracja. Niebezpieczeństwo : THC jest z trudem usuwane z organizmu i przez pewien czas kumulowany jest w tkance tłuszczowej. Dłuższe palenie marihuany wywołuje trudności w koncentracji i zapamiętywaniu. U kierowców upośledzony jest refleks oraz zdolności oceny odległości co często jest przyczyną wypadków. U mężczyzn pojawiają się zaburzenia w wydzielaniu testosteronu i uszkodzenia w budowie plemników, u kobiet zaburzony zostaje cykl miesiączkowy. Wieloletnie palenie marihuany lub haszyszu doprowadza do zaniku zainteresowań oraz wystąpienia zespołu motywacyjnego.
KOKAINA
Jak działa : Należy do grupy środków pobudzających, wywołuje euforię, poczucie mocy i daje przez chwilę wrażenie ogromnej błyskotliwości. Czasem miejsce dobrego samopoczucia zajmuje bezsenność, niepokój, lub lęk. Kiedy kokaina przestaje działać, pojawia się uczcie zmęczenia i przygnębienia co często wzmaga pokusę powtórzenia dawki.. Niebezpieczeństwo : Kokaina może wywoływać napady strachu, halucynacje, często prowadzi do agresywnego zachowania. Działa destrukcyjnie na tkanki i błony śluzowe.
Dłuższe zażywanie kończy się zwykle stanami psychotycznymi. Nadmierne dawki mogą spowodować śmierć w wyniku niewydolności serca lub układu oddechowego.
LSD
Jak działa : LSD jest środkiem działającym głównie na psychikę, który ma zdolność pobudzania określonych ośrodków mózgu wywołując w ten sposób halucynacje. Efekty są bardzo uzależnione od nastroju osób biorących, otoczenia, sytuacji w jakiej się znajdują. Niebezpieczeństwo : wzmacnia przeżywane uczucia oraz emocje, mocniej przeżywana może być nie tylko radość i szczęście ale i strach, niepokój. LSD wywołuje halucynacje zwane dobrymi lub złymi podróżami (tripami), które są niezależne od woli człowieka. Złe tripy mogą zakończyć się paranoją lub atakiem lęku. Nawet jednorazowa próba może zakończyć się psychozą. Dłuższe zażywanie LSD może wywoływać ataki agresji lub prowadzić do depresji. Również wiele samobójstw popełnianych jest pod wpływem tego środka. Bardzo często zdarzają się tzw. flashbacki czyli nawroty. Są to krótkotrwałe epizody psychotyczne, którym towarzyszy duży lęk i niepokój. Takie nawroty mogą pojawić się jeszcze w parę lat po zaprzestaniu zażywania LSD.
CRACK
Jak działa : w ciągu paru sekund zawarta w cracku kokaina dostaje się do mózgu i wywołuje krótkotrwałą euforię, kiedy mija jej działanie następuje spadek samopoczucia, pojawia się uczucie zmęczenia i ból głowy. Niebezpieczeństwo: bardzo silne uzależnienie psychiczne. Krótki czas działania sprawia, że narkoman co kilkanaście minut wypala papierosa z crackiem chcąc przywołać stan euforii, często też zwiększa dawkę co może doprowadzić do zapaści lub zawału serca. U długoletnich palaczy może dojść do śmierci wskutek wyczerpania organizmu. Ostatnio też coraz więcej mówi się o skutkach palenia cracku obserwowanych u dzieci narkomanów. Są one mniej odporne, nadpobudliwe, agresywne, mają mniejsze zdolności intelektualne w porównaniu z rówieśnikami.
INHALANTY/ŚRODKI WZIEWNE
Jak działa : wdychany klej wywołuje stan niewielkiej euforii. Pojawiające się halucynacje są wynikiem niedotlenienia mózgu. Doświadczenia są bardzo podobne do stanu upicia się, następuje utrata równowagi i rozweselenie. Efekty działania oparów znikają po godzinie. ]Niebezpieczeństwo : wdychane opary działają bezpośrednio na tkankę mózgową doprowadzając jednorazowo do zniszczenia kilkuset tysięcy komórek, u wąchaczy pojawiają się często bóle i zawroty głowy, występuje brak koordynacji, kłopoty z koncentracją i pamięcią. Wdychanie klejów i rozpuszczalników może kończyć się śmiercią wskutek uduszenia się lub niewydolnością serca.
POLSKA HEROINA "KOMPOT"
zakażonej. Ci, którzy nie praktykują seksu bez zabezpieczenia i nie stosują igieł i strzykawek używanych wcześniej przez innych ludzi, mogą uchronić się przed AIDS.
- Człowiek może zostać zakażony przez transfuzję zakażonej krwi czy produktów krwiopochodnych albo przez transplantację zakażonego narządu. Ryzyko zakażenia tymi drogami zostało niemal całkowicie wyeliminowane po wprowadzeniu badań krwi przed transfuzją oraz narządów przed transplantacją.
- Może on także zostać przekazany nienarodzonemu jeszcze dziecku przez zarażoną matkę. Wirus może dostać się do krwi płodu w macicy lub podczas porodu.
Zachowanie wirusa w organizmie.
HIV atakuje pewne typy białych krwinek. Kiedy układ immunologiczny zaczyna zawodzić, leukocyty nie są w stanie spełniać swoich normalnych zadań polegających na zwalczaniu chorób i zabijaniu zarazków. Mikroby, które normalnie szybko zostały by usunięte, bez przeszkód rozmnażają się w organizmie. Objawy AIDS nie są wywołane przez samego wirusa HIV, jak dzieje się w przypadku zwykłej infekcji wirusowej – ich bezpośrednia przyczyna jest niesprawność układu immulogicznego, który nie zwalcza infekcji. Kolejną niezwykłą cecha HIV jest fakt, iż główne objawy dają znać o sobie po dłuższym czasie, kilka lat po wniknięciu wirusa do organizmu. Bywa na przykład tak , ze w organizmie osoby zainfekowanej wirus zaczyna gwałtownie się rozmnażać. Można znaleźć go we krwi i płynach otaczających mózg i rdzeń kręgowy. Jednakże na tym etapie pacjent często nie odczuwa żadnych objawów albo mogą pojawić się u niego dolegliwości przypominające grypę, katar i gorączka, wysypka skórna, powiększone gruczoły limfatyczne pod pachami czy częste bóle głowy. Winę za te objawy nierzadko przypisuje się przeziębieniu lub jakimś krążącym wirusom. Po kilku tygodniach objawy te, jak również wysoki poziom HIV w organizmie mijają. Człowiek znowu czuje się zdrowy. Wirus ciągle jest obecny w jego ustroju, ale nie jest aktywny,. Jednak zarażona osoba może przez cały czas przekazywać wirusa innym. W końcu często po wielu latach, wirus HIV budzi się i zaczyn a ponownie się rozmnażać. Właśnie wtedy rozwija się choroba AIDS. Bardzo intensywnie prowadzone badania naukowe maja na celu dokładne ustalenie, w jaki sposób HIV uszkadza układ immunologiczny, ale pod koniec lat dziewięćdziesiątych nie mamy jeszcze wyczerpujących informacji na ten temat. Wiadomo, że wirus atakuje kilka różnych rodzajów komórek. Należą do nich między innymi białe krwinki, zwane komórkami pomocniczymi T4, jak również inne komórki układu odpornościowego, które normalnie pomagają chronić organizm przed bakteriami, wirusami i innymi drobnoustrojami chorobotwórczymi. Kiedy jakiś rodzaj zarazka wnika do organizmu, układ immunologiczny produkuje specjalne cząsteczki zwane przeciwciałami. Przeciwciała unoszą się we krwi i płynach ustrojowych, unieszkodliwiając zarazki na różne sposoby. Ten proces zachodzi w pewnym stopniu również wtedy, gdy organizm zostaje zaatakowany przez wirusa HIV. Układ immunologiczny wytwarza przeciwciała, dzięki czemu w tej fazie badanie krwi może wykazać czy badana osoba jest nosicielem HIV. Test nie wykrywa samych wirusów, ale przeciwciała obecne w organizmie. Jeśli stwierdzi się obecność przeciwciał HIV, wynik badania określa się jako pozytywny, co wskazuje na obecność wirusa. Tymczasem wirusy stopniowo przechodzą w fazę zakażenia utajonego, podczas której
materiał genetyczny komórek ulega zmianie. Po pewnym czasie wirus HIV ponownie zaczyna się mnożyć – następuje faza zakażenia produktywnego, a chory zdradza objawy AIDS. Gruczoły limfatyczne na szyi, w dołkach pachowych i pachwinie stają się obrzmiałe i wrażliwe. Oznacza to, że układ odpornościowy zaczyna się bronić, a liczba leukocytów spada. W niektórych przypadkach stopniowo, w innych błyskawicznie, w ciągu kilku tygodni, zaczynają pojawiać się rozmaite choroby. Mogą to być infekcje skóry i błon śluzowych, na przykład grzybica i opryszczka. Organizm staje się podatny na infekcje, takie jak zapalenie płuc i gruźlica, a także zapalenie opon mózgowych i mózgu. Te infekcje mogą prowadzić do zaburzeń umysłowych. Pojawiają się problemy ze wzrokiem, biegunka lub zaburzenia trawienne, nieprawidłowości w krzepnięciu krwi, na przykład częste pojawianie się sińców. Innymi charakterystycznymi objawami są nowotwory, jak mięsak Kaposiego, objawiający się zmianami na skórze. Po kilku tygodniach lub miesiącach pacjent dochodzi do końcowego etapu choroby, w którym rozmaite dolegliwości wykańczają jego organizm.
Do zarażenia wirusem HIV nie dojdzie poprzez:
- codzienny kontakt z osoba zarażona w domu czy na ulicy
- w środkach transportu publicznego
- przez powietrze
- przez zdrowa nie uszkodzona skórę
- podczas pocałunku
- poprzez używanie wspólnych naczyń stołowych
- przy pobieraniu krwi jeśli sprzęt jest wysterylizowany lub jednorazowy
- przez kaszel i kichanie
- w basenie kąpielowym
- przez pogryzienie przez komary, pchły i kleszcze
- poprzez używanie jednej deski klozetowej bądź wanny.
Przy wykonaniu poniższej pracy korzystałem z następujących źródeł:
- „Świat wiedzy” tygodnik popularno - naukowy.
- „Cogito” dwutygodnik młodzieżowy
- „Zarys psychopatologii dla pedagogów” – Mieczysław Radochoński
- „Metodyka resocjalizacji” – Stanisław Górski
- „AIDS- powstanie obraz kliniczny próby leczenia epidemiologia” Aleksander Skotnicki, Wacław Kornaszewski.
- :Jak rozpoznać czy dziecko sięga po narkotyki” – Timothy Dimoff, Steve Carper
- „Profilaktyka i resocjalizacja młodzieży” F. Kozaczuk, B. Urban
