Cała lalka bo kurwa tak dawaj mi te 20+ punktów, Egzamin maturalny z Język polski

Pobierz Cała lalka bo kurwa tak dawaj mi te 20+ punktów i więcej Egzamin maturalny w PDF z Język polski tylko na Docsity!

temat: Lalka – wprowadzenie do lektury

1. geneza utworu – powieść na początku drukowana była w odcinkach w „Kurierze Codziennym” od 1887 do 1889, wydanie książkowe – 1890r. Pierwotny tytuł utworu – „Trzy Pokolenia” (z uwagi na bohaterów, którymi byli trzej idealiści tzn. Rzecki, Wokulski i Ochocki)
2. tytuł powieści – jest wieloznaczny i może być różnie interpretowany: a) Prus twierdził, że tytuł powstał pod wpływem informacji prasowej o procesie o kradzież lalki b) tytułowa lalka może być kojarzona z Izabelą Łęcką, która jest piękna, ale pusta i niewrażliwa na uczucia innych c) tytułowa lalka = marionetka, czyli kukiełka odgrywająca narzuconą jej rolę (topos Theatrum Mundi) Taką interpretację tytułu narzucają rozmyślania Rzeckiego, które snuje podczas ustawiania zabawek w witrynie sklepu. Rozmyślania dotyczą sytuacji człowieka w świecie, daremności jego starań i jego zależności od sił wyższych. Topos Theatrum Mundi wywodzi się ze starożytności (znamy go jednak z twórczości Jana Kochanowskiego z fraszki pt. „O Żywocie Ludzkim”).
3. Elementy świata przedstawionego

• czas: akcja rozgrywa się w latach 1878–1879 wcześniejsze wydarzenia przywołuje Ignacy Rzecki (retrospekcje) w „Pamiętniku starego subiekta”. Sięga do powstania listopadowego (uczestniczył w nim stryj Wokulskiego), Wiosny Ludów (uczestniczyli Rzecki i Katz) i powstania styczniowego (uczestniczył w nim Wokulski).
• miejsca wydarzeń: Warszawa, Paryż, Zasławek -główni bohaterowie: Stanisław Wokulski, Ignacy Rzecki, Izabela Łęcka, Tomasz Łęcki, baron i baronowa Krzeszowscy, prezesowa Zasławska, Julian Ochocki i in. -Problematyka: ukazanie problemów epoki, niemożności realizacji programu pozytywistycznego (tzw. cmentarzysko idei), ukazanie negatywnego wpływu idei romantycznych na jednostkę, dzieje nieszczęśliwej miłości

temat: Stanisław Wokulski – przedstawienie postaci.

1. Dane osobowe:  wiek: 46 lat (rok urodzenia 1832r)  wykształcenie: ukończenie szkoły przygotowawczej i rok szkoły głównej na kierunku matematyczno-fizycznym  miejsce zamieszkania: Krakowskie Przedmieście (Warszawa)  stan cywilny: wdowiec
2. Praca/działalność:  dawniej: subiekt w piwiarni, sprzedawca w sklepie  aktualnie: właściciel sklepu galanteryjnego
3. zainteresowania/pasje: nauki ścisłe, nauki przyrodnicze, handel
4. umiejętności: j. angielski (biegle), j. francuski (biegle), doskonały kupiec, z zesłania wrócił z opinią uczonego Jakim człowiekiem jest Stanisław Wokulski w oczach warszawskich kupców?

• ambitny - chciał zdobywać wykształcenie, poszedł do szkoły
• nie wie dokładnie czego chce (poszedł do szkoły jednak rok później ją rzucił)
• umiał się w życiu ustatkować (po śmierci Minclowej dostał cały majątek)
• nie wystarczało mu to co miał, chciał pomnażać swój majątek na wojnie Jakim człowiekiem jest Stanisław Wokulski w oczach Ignacego Rzeckiego.
• dobry, prawdziwy przyjaciel, zna czyjeś myśli i uczucia
• stara się aby inni czuli się dobrze w jego otoczeniu
• zadaje sobie trud aby zorganizować przeprowadzkę Rzeckiego
• „domyślny” posiada delikatność uczuć
• pomimo surowej twarzy i smutnych oczu, jest człowiekiem sentymentalnym i wrażliwym, skorym do pomocy Jakim człowiekiem jest Stanisław Wokulski w oczach Michała Szumana?
• romantyk pełnej krwi
• bezpamiętnie zakochany w Izabeli Łęckiej
• wybranka stała się dla niego bóstwem, obsesją (,,uwielbia ją, modli się, padłby przed nią na twarz")
• czeka go wielkie rozczarowanie
• niebezpieczny - trudno go rozgryźć

Wokulski jako bohater romantyczny: idealizacja kobiety, ukształtowanie uczucia na podstawie literatury romantycznej, udział w powstaniu, wrażliwy i uczuciowy, skłonność do zamyślania się, samotnik, indywidualista Wokulski jako pozytywista: pasje naukowe, podziw dla naukowców, tolerancja żydów, pomnożenie majątku, rozumie potrzeby emancypacji kobiet, chęć kształcenia się Temat: portret miłości w utworze.

1. Portret Izabeli Łęckiej:

• pewna siebie, świadoma swojego piękna
• pyszna, uważa się za lepszą od innych, próżna
• beztroska, niczym się nie przejmuje
• niezdolna do miłości, wymagająca co do mężczyzn
• wygodna, przyzwyczajona do luksusów, nieczuła, zimna, kapryśna

2. Okoliczności, w których Wokulski poznaje Izabelę: Stanisław Wokulski poznał Izabelę niedługo po śmierci jego żony. Spotkanie miało miejsce w teatrze. Zrobiła na nim dobre wrażenie – postanowił, że wyjedzie z kraju, pomnoży pieniądze zdobywając dla niej majątek. Izabela ubrana była w białą suknię, co symbolizowało jej czystość i niewinność. Zadanie domowe: 1Ł, 2D, 3J, 4K, 5A, 6B, 7L, 8G, 9I, 10E, 11C, 12H, 13F
3. Stosunek Izabeli do Wokulskiego:
4. Działania podejmowane przez Wokulskiego w celu zdobycia serca wybranki: Znosił docinki arystokracji, wyjechał na wojnę pomnożyć majątek, nauczył się języka angielskiego, dbał o strój i maniery, kupił kamienicę Łęckich, zdobywał potajemnie informacje o Izabeli, był skłonny sponsorować wyjazd do Paryża.
5. Dlaczego Izabela zdecydowała się przyjąć oświadczyny? Z powodu bankructwa swojej rodziny.
6. Przyczyny rozstania. Miłosne igraszki Izabeli, zgubienie medalionu od Wokulskiego (metal lżejszy od wody),
7. Skutki miłości: Wokulski nauczył się angielskiego i się wzbogacił, zyskał wartość w oczach arystokracji, depresja, próba samobójcza, utrata części majątku,

temat: panorama społeczna w „Lalce” Bolesława Prusa. panorama społeczna – przedstawienie w utworze szerokiego obrazu społeczeństwa, czyli różnych grup społecznych, etnicznych, zawodowych oraz instytucji organizujących życie zbiorowości. I. arystokracja: Tomasz i Izabela Łęccy, Hrabina Karolowa, Prezesowa Zasławska, baron, książę, Julian Ochocki, Kazimierz Starski, pani Wąsowska II. mieszczaństwo zróżnicowane pod względem narodowości  mieszczaństwo polskie: Wokulski, Rzecki, radca Węgrowicz, Szprot, subiekci ze sklepu Wokulskiego, Helena Stawska i jej matka  mieszczaństwo niemieckie: Minclowie  mieszczaństwo żydowskie: Szlangbaumowie, dr Shuman III. lud Warszawy (biedota miejska): rodzina Wysockich, Marianna IV. inteligencja inteligencja – ludzie biedni, nie stać ich na czynsz, zarabiają na korepetycjach, państwo nie wspiera finansowo uczonych, naukowcy są traktowani prześmiewczo, / moralność stosunek do innych cechy osobowości arystokracja myślą tylko o sobie, nie jest im po drodze bezinteresowna pomoc innym, teatralizacja zachowań (udawanie, prezentowanie jako najlepsza grupa społeczna żyją w obłudzie, pomagają innym nie z dobrego serca, ale po to, by pokazać się w towarzystwie, uważają się za lepszych od innych (Izabela) chciwość (Starski którego interesują tylko pieniądze) brak umiejętnego gospodarowania majątkiem (Łęcki), megalomania, narcyzm mieszczaństwo polskie pomoc biedniejszym (Wokulski pomaga Mariannie i Wysockiemu), twierdzą że w handlu najlepsi są Niemcy i Żydzi zaradność, wytrwałość w pracy (Deklewski), wszyscy ciężko pracują, mieszczaństwo niemieckie coraz bardziej wtapiają się w moralność Polaków (Jan i Franc Mincel), uczciwość oczekują od innych sumiennej pracy i dyscypliny, pracowitość (sklep Minclów), dbałość o dyscyplinę i oszczędność (Jan Mincel), przywiązanie do tradycji (Matka z kawą o 8) mieszczaństwo żydowskie trzymają się razem i są skłonni sobie pomagać, większość czuje się Polakami (H. Szlangbaum wykazuje postawy patriotyczne) wszystkich traktowali równo, jednak zamknięci na swoją mniejszość zapał do interesów, pożyczali pieniądze na procent (lichwiarze) , pracowitość, zdolność do oszczędności, biedota miejska brak wykształcenia, brak moralności, stosunek obojętny, ludzie raczej nieufni do innych grup, potrafią okazać wdzięczność za pomoc, duża ilość kradzieży ludzie nieszczęśliwi, pogrążeni w biedzie, stykający się na co dzień ze śmiercią, społeczeństwo ma charakter kastowy (kasta – zamknięta grupa społeczna, odizolowana od innych)

8. był rok 1861, kiedy Rzecki przygarnął młodzieńca pod swój dach i przyczynił się do otrzymania przez Wokulskiego pracy u Minclów.
9. Po pewnym czasie Wokulski przejął sklep należący do Jana Mincla (po jego śmierci poślubił jego żonę, która też wkrótce zmarła). Rzecki został jednym z jego najwierniejszych i najbardziej uczciwych pracowników. Dobro interesów zawsze leżało mu na sercu, co wielokrotnie podkreślał.
10. Pełnienie obowiązków w sklepie i oczekiwanie na powrót Wokulskiego z wyprawy do Bułgarii.
11. Powrót właściciela i pierwsze dostrzegalne zmiany w jego osobowości (coraz silniejsze pragnienie zdobycia serca Łęckiej oraz ignorowanie problemów sklepu).
12. Rzecki wciąż oddawał się swojej pracy, starając się jak najlepiej zarządzać dobrami przyjaciela. W dodatku zawsze bronił jego dobrego imienia, nie pozwalając nikomu powiedzieć o Wokulskim złego słowa, chociaż sam czasem zupełnie nie potrafił zrozumieć postępowania Stacha.
13. Wokulski postanowił zbudować nowy, większy sklep. Miało to nie tylko pozytywnie wpłynąć na jego interesy, ale także stać się dowodem na ogrom majątku, jaki gromadził. Rzecki musiał przenieść się z mieszkania ulokowanego obok starego sklepu do nowego, które przygotował dla niego przyjaciel. Stary subiekt niechętny był tej zmianie.
14. Po zakupie przez Wokulskiego kamienicy Łęckich Rzecki poznał mieszkającą tam panią Stawską. Kobieta zafascynowała go, od tego czasu spędzał z nią więc sporo czasu. Nie miał jednak żadnych planów wobec Stawskiej, uważając ją za doskonałą partnerkę dla swojego przyjaciela, z którym chciał ją zeswatać.
15. Stary subiekt coraz bardziej izolował się od społeczeństwa. Wokulski miał dla niego mało czasu, ponieważ zajęty był staraniami o Łęcką, a z przedstawicielami młodego pokolenia Rzeckiemu – człowiekowi spokojnemu i ułożonemu – trudno było się porozumieć.
16. Po próbie samobójczej głównego bohatera i jego wycofaniu się z interesów Rzecki zaczął powoli tracić zdrowie. Sklep przejął Szlangbaum, który nie traktował starego subiekta z taką sympatią jak Wokulski. Dlatego też chciał on pracować nawet za darmo, byle tylko móc codziennie pojawiać się w sklepie.
17. Utrata znaczenia w pracy oraz brak wiadomości o przyjacielu wciąż pogarszały stan Rzeckiego, gdyż jego życie powoli traciło jakikolwiek sens. W końcu stary subiekt zmarł w tak ukochanym przez siebie sklepie. Doktor Szuman po śmierci Rzeckiego powiedział, że odszedł jeden z ostatnich romantyków (Mówi o tym, że wartości, którymi się kierował Rzecki, zostały wyniesione z poprzedniej epoki – skłonność do marzeń, wiara w sens walki narodowo wyzwoleńczej, sentymentalizm, uczuciowość, oddanie drugiej osobie, szlachetność) podkreślając, że ludzi takich jak Rzecki, już nie ma oraz że miniona epoka już się skończyła. Cechy Ignacego Rzeckiego: skłonny do refleksji, samotnik, obserwator życia społecznego, niechętny do zmian i sentymentalny, niezwykle uczciwy, bezinteresowny w przyjaźń, lojalność, Jego marzenia są przestarzałe (wyniesione z poprzedniej epoki), dlatego się nie spełniają. Cechy Ignacego Rzeckiego takie jak pracowitość, lojalność, bezinteresowność czy uczciwość są ponadczasowe.

Pamiętnik w życiu bohatera: zastępuje przyjaciela – eliminuje samotność, pozwala przywołać wydarzenia z przeszłości i ożywienie postaci, które towarzyszyły Ignacemu w przeszłości (Katz, Hopfer), jest rozrywką intelektualną, która pozwala analizować otaczającą rzeczywistość Pamiętnik w powieści Prusa: przynosi wiedzę o życiu, charakterze i światopoglądzie autora pamiętnika; jest źródłem informacji o sytuacji politycznej i społecznej w drugiej połowie XIX wieku; daje możliwość spojrzenia na Wokulskiego z innego niż narrator punktu widzenia trzy pokolenia idealistów: Ignacy Rzecki – idealista polityczny (jego marzenia dotyczą polityki) Stanisław Wokulski – idealista miłości (całe życie marzy o miłości) Julian Ochocki – idealista naukowy (marzenia dotyczą sfery nauki) JULIAN OCHOCKI: dwudziestoośmioletni kuzyn panny Łęckiej o wyglądzie zbliżonym do Napoleona I. Po raz pierwszy pojawia się w powieści Prusa, kiedy pomaga w kweście odbywającej się w warszawskim kościele. W „Lalce” jest on przedstawicielem najmłodszego pokolenia – ludzi, w których światopoglądzie swoje odbicie znalazły i pozytywizm, i modernizm. Ochockiego najbardziej fascynuje nauka. Mężczyzna prowadzi liczne badania, a za życiowy cel postawił sobie stworzenie machiny latającej. Pracy poświęcał niemal cały czas swój czas. Bardzo głęboko wierzył w dobroczynną moc wyznalazków, które mogłyby zrewolucjonizować ludzkie życie i poprawić świat. Taka postawa sprawiała, że Ochocki szybko zaskarbił sobie sympatię Wokulskiego. Główny bohater postanowił nawet przekazać mu sporą sumę, by mógł kontynuować swoje badania. Julian Ochocki był wielkim indywidualistą. Skupiając się na prowadzonych badaniach, odrzucił salonowe życie arystokracji. Można nawet powiedzieć, że pogardzał tą warstwą społeczną, do której sam przecież należał. Najbardziej mierził go jej brak zasad moralnych. Sam pragnął zmienić świat i gotów był podporządkować temu swoje życie, a w postawach przedstawicieli arystokracji widział tylko rosnącą degenerację i coraz silniejsze zobojętnienie na ludzkie potrzeby. Może właśnie ta niechęć przyczyniła się do samotności bohatera, który, chociaż był człowiekiem urodziwy i interesującym, wciąż kwestionował znaczenie miłości w życiu (uczuciem darzył tylko swoje badania). Ochocki, chociaż wiele już dokonał, miał ciągłe przeświadczenie o tym, że za mało osiągnął. Ta chorobliwa wręcz ambicja, ale też swoisty rodzaju pesymizmu oraz brak zrozumienia ze strony ludzi dla ekscentrycznego momentami Ochockiego sprawiły, że bohater postanowił opuścić rodzinne strony i wyjechać za granicę, by tam kontynuować swoje badania wraz z profesorem Geistem – człowiekiem, który także nie spotkał się ze zrozumieniem społeczeństwa.

zadanie 10. a) stopień, pała, lacha, dwa na szynach, b) majca, matma, polak, hiszpan, biolka, przyrka, gegra, fiza, angol zadanie 10. a) używanie języka potocznego i niezrozumiałego; waga, wola, peniać, Salaja, Dziobuś, wyknajać, kumam wiarę, smuga, ponawijać, trukać, b) Cześć przyjacielu, wychodzę na wolność. Miałem rozprawę i dostałem zwolnienie warunkowe. Boję się o moją mamę, żonę i dziecko. Mam nadzieję, że mi pomożesz. Napisałem już do Zosi. Porozmawiaj z nią i powiedz jej, że zaczynam na nowo. Do zobaczenia, Jasiek. zadanie 10. slang więzienny zadanie 10. kumać – rozumieć, jarzyć – pojmować, brechtać – śmiać, świrować – wygłupiać się, nawijać – mówić, kimać – spać, chajtnąć się – wziąć ślub, kibel – toaleta, zadyma – bójka, siema – cześć