10. Cechy rolnictwa w krajach słabo rozwiniętych
główne cechy rolnictwa w KSR:
- duża liczba zatrudnionych w sektorze rolnictwa
- niska wydajność pracy
- często niekorzystne warunki przyrodnicze
- za mało żywności na własne potrzeby
- utrudniony eksport do KWR
Na świecie znajduje się więcej pożywienia niż jest potrzebne do wyżywienia
wszystkich ludzi. Dla ponad miliarda ludzi jedynym dochodem jest przychód z uprawy
produktów rolnych. W wielu rejonach wiejskich, które zamieszkuje 70% najbiedniejszych 1,2
miliarda ludzi, wydajność rolnictwa gwałtownie spada. Główną tego przyczyną jest zubożenie
około 2/3 powierzchni terytoriów rolnych świata. ONZ postuluje, iż poprawa wydajności
rolnictwa jest koniecznym warunkiem osiągnięcia celu zrównoważonego rozwoju:
ograniczenia ubóstwa i poprawę stanu środowiska.
W krajach słabo rozwijających się wydajność jest bardzo niska. Najczęściej
wykorzystywane są bardzo prymitywne technologie, mechanizacja jest niewielka. Często
tereny rolnicze KRS dotykane są klęskami nieurodzaju – głównie susze i powodzie. Bardzo
poważnym problemem w Afryce jest zjawisko pustynnienia, które powoduje coroczne
zmniejszanie obszarów przydatnych do uprawy. Według ONZ około 250 mln ludzi zostało
bezpośrednio dotkniętych degradację gleb w wyniku pustynnienia, a kolejny 1 mld jest
zagrożony. Nawet na Szczycie Ziemi w 1992 roku powstała Konwencja Narodów
Zjednoczonych do Walki z Pustynnieniem Gleby stanowi, jednak odpowiednie środki
finansowe do wdrożenia tej konwencji nigdy nie zostały zapewnione.
Na ogół w wyniku zbyt intensywnego i nieumiejętnego użytkowania ziemi (np. brak
okresów odłogowania pól, źle zaprojektowana gospodarka wodna) środowisko staje się coraz
bardziej zdegradowane, gleba jest zerodowana i plony są coraz niższe. W wyniku coraz
większej liczby ludności i dużej presji na nową przestrzeń, karczowane są lasy (głównie
tropikalne) pod uprawę, co ma jednak poważne konsekwencje ekologiczne.
W krajach rozwijających się odsetek rolników jest bardzo wysoki – na ogół około
70%, jednakże procentowy udział PKB jest niski. W Afryce Subsaharyjskiej około 68%
ludności zatrudniona jest w rolnictwie, ale ich udział w PKB wynosi 27%. Pomimo tak dużej
liczby zatrudnionych, w wielu KRS nie wystarcza produktów rolnych na potrzeby danego
państwa. Większość gospodarstw produkuje żywność tylko na potrzeby danej rodziny, a
przyrost tej produkcji jest wolniejszy niż przyrost naturalny. Na wsiach występuje na ogół
zjawisko ukrytego bezrobocia. Wielkie rodziny mają niewielki skrawek ziemi i nie
potrzebnych jest aż tyle osób do pracy. Barierą dla jakiejkolwiek reformy są jednak
uwarunkowania kulturowe i słaba, niestabilna polityka. Ponieważ rodzina jest jedynym
zabezpieczeniem na przyszłość (brak opieki socjalnej), jak pełni większą rolę niż w krajach
zachodnich to pomimo biedy na wsi, stosunkowo niewiele ludzi decyduje się na migracje do
miasta.Problemem rolnictwa KRS jest również utrudniony eksport do KWR. Jeżeli państwa
KRS mają jakieś nadwyżki to eksport jest mało opłacalny ze względu na stosowanie barier
(cła, podatki) przez kraje wysoko rozwinięte, które chroniąc własny rynek rolny, bronią się
przed importowaną żywnością. Ponadto coraz więcej roślin, która tradycyjnie uprawiana była
w krajach rozwijających się, uprawia się również w KWR. W ostatnich latach na rynkach
KWR zauważalny jest też spadek zainteresowania produktami tropikalnymi.
Problem niskiego poziomu rolnictwa jest bardzo poważnym światowym problemem.
Niedorozwój w tej dziedzinie jest jedną z przyczyn głodu na świecie. W 2000 roku „cele
docsity.com
