Cele zagranicznej polityki ekonomicznej
Zagraniczne polityka ekonomiczna określonego kraju świadome oddziaływanie
państwa na wymianę gospodarczą z zagranicą sprowadzające się z jednej
strony: do wytyczenia określonych celów w tej dziedzinie, z drugiej: do wyboru
i zastosowania określonych instrumentów oraz niezbędnych środków
(finansowych, rzeczowych), które przez swój wpływ na obroty gospodarcze z
zagranicą mają przyczynić się do osiągania tych celów.
Zagraniczna polityka ekonomiczna stanowi ogólnej polityki ekonomicznej
każdego kraju i dlatego jest ściśle powiązana z pozostałymi dziedzinami tej
polityki: polityką pieniężną, rolną, przemysłową, naukowo-badawczą,
technologiczną itd.U podstaw związku leży ścisła zależność między sytuacją w
wymianie gospodarczej z zagranicą a sytuacją w gospodarce wewnętrznej
danego kraju.
Zagraniczną politykę ekonomiczną dzielimy na:
- autonomiczną (prowadzona całkowicie samodzielnie, bez uzgodnień z
zagranicznymi partnerami),
- umowna (prowadzona z uzgodnieniami z zagranicznymi partnerami).
Głównym celem zagranicznej polityki ekonomicznej jest sprzyjanie osiąganiu
możliwie najwyższego poziomu dobrobyt społeczeństwa.
Realizacja tego celu w praktyce jest trudna do jednoznacznej oceny jest to
przedmiot subiektywnych ocen i odczuć. W praktyce zagraniczna polityka
ekonomiczna zmierza do osiągnięcia konkretnych celów cząstkowych.
Praktyczne cele zagranicznej polityki ekonomicznej:
- osiągnięcie możliwie najwyższego poziomu zatrudnienia
- osiągnięcie możliwie wysokiego tempa rozwoju gospodarczego
- stabilność cen
- możliwie najbardziej sprawiedliwy podział dochodu narodowegodążenie do
osiągania równowagi w wymianie gospodarczej z zagranicą
W dążeniach do osiągnięcia równowagi w obrotach z otoczeniem chodzi
głównie o zapewnienie równowagi zewnętrznej - trzeba na niego patrzeć w
kontekście wszystkich innych celów ogólnej polityki ekonomicznej. W związku z
tym zagraniczna polityka ekonomiczne jest często wykorzystywana do
osiągania pewnych celów w gospodarce wewnętrznej np.: przyspieszenia
tempa wzrostu gospodarczego lub zapewnienia wewnętrznej równowagi
mierzonej stabilnością cen, i odwrotnie.
Do celów cząstkowych zagranicznej polityki ekonomicznej zaliczamy:
- osiągnięcie równowagi bilansu płatniczego,
- stabilność kursu walutowego,
- równowaga bilansu handlowego (wpływy z importu i eksportu),
- równowaga bilansu obrotów bieżących (wszelkie płatności danego kraju
związane z międzynarodową wymianą towarów i usług)
- równowaga bilansu obrotów kapitałowych (przepływy kapitału we wszystkich
jego formach
- kredytów międzynarodowych, zagranicznych inwestycji bezpośrednich i tzw.:
kapitału portfelowego).
Powyższe instrumenty mają charakter instrumentalny, służą do osiągania
wymienionych celów zagranicznej polityki ekonomicznej o charakterze długo
lub średniookresowych.
Cele krótkookresowe:
