









Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Wykrywanie pierścienia indolowego w tryptofanie. W środowisku kwaśnym tryptofan reaguje z aldehydami, między innymi z kwasem.
Typologia: Egzaminy
1 / 17
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Specjalizacja CHEMIA ŻYWNOŚCI I rok CHEMII II stopnia
Opracowanie dr hab. Agnieszka Wojtkielewicz, dr Agnieszka Hryniewicka
AMINOKWASY i BIAŁKA (ćw.1 i 2)
LIPIDY I (ćw. 3 i 4)
LIPIDY II (ćw. 5, 6, 7)
2. Reakcja ksantoproteinowa Aminokwasy aromatyczne (tyrozyna, fenyloalanina, tryptofan) ulegają reakcji nitrowania. Reakcja ta zachodzi dla aminokwasów wolnych jak i związanych w białku. Czynnikiem nitrującym jest jon nitroniowy NO 2 +. Mieszanina nitrująca, nitruje wszystkie aminokwasy, natomiast stężony kwas azotowy ma zdolność nitrowania związków zawierających aromatyczne pierścienie skondensowane (np. tryptofan) oraz fenyloalaniny. Produkty reakcji nitrowania mają barwę żółtą. Alkalizacja roztworu prowadzi do otrzymywania soli sodowych charakteryzujących się barwą pogłębioną, aż do żółto-pomarańczowej. Do probówek odmierzyć po 1 ml roztworów: tyrozyny, tryptofanu, glicyny i białka albuminy, a następnie dodać pod dygestorium po 1 ml stężonego kwasu azotowego(V). Probówki ogrzewać we wrzącej łaźni wodnej przez 5 minut, oziębić pod bieżącą wodą i dodać po 4 ml 20% roztworu NaOH (reakcja silnie egzotermiczna). Zaobserwować, w których probówkach roztwór zabarwi się na kolor żółto-pomarańczowy. 3. Wykrywanie grup tiolowych Grupy tiolowe obecne w aminokwasach wolnych i związanych w białkach reagują z nitroprusydkiem sodu w środowisku amoniakalnym. Otrzymany związek kompleksowy ma czerwono-fiołkową barwę. Do 3 probówek odmierzyć po 1 ml roztworów: cysteiny i albuminy, dodać po 1 ml 1% roztworu nitroprusydku sodu, a następnie siarczanu amonu do nasycenia roztworu. Zalkalizować próby, dodając ok. 1 -2 ml amoniaku (pod dygestorium) pojawienie się czerwono-fiołkowego zabarwienia prób oznacza dodatni wynik na obecność grup tiolowych. 4. Deaminacja aminokwasów kwasem azotowym(III) Aminokwasy pod wpływem kwasu azotowego(III), tworzącego się in statu nascendi, ulegają reakcji deaminacji, której produktami są: azot cząsteczkowy (wydzielający się w formie gazowej) oraz odpowiedni hydroksykwas. W probówce zmieszać 1 ml NaNO 2 z 1 ml roztworu CH 3 COOH, ogrzewać 1 minutę w łaźni wodnej. Odczekać, aż zmniejszy się wydzielanie gazu o żółtej barwie (tlenki azotu) i dodać do probówki 2 ml roztworu glicyny_._ Trzymając probówkę w drewnianej łapie wytrząsać i obserwować wydzielanie się azotu – produktu gazowej reakcji deaminacji.
5. Wykrywanie pierścienia indolowego w tryptofanie W środowisku kwaśnym tryptofan reaguje z aldehydami, między innymi z kwasem glioksalowym lub aldehydem mrówkowym dając barwne produkty kondensacji. Do trzech probówek odmierzyć kolejno po 1 ml roztworów: tryptofanu, glicyny, albuminy, następnie dodać 0,5 ml formaliny i wymieszać. Do każdej probówki dodać powoli po ściance lekko pochylonej probówki – 1 ml stężonego H 2 SO 4 (nie wstrząsać!) i ogrzewać we wrzącej łaźni wodnej. Pojawienie się ciemnoczerwono-brunatnego pierścienia na granicy faz oznacza dodatni wynik na obecność tryptofanu. 6. Reakcja biuretowa Biuret (dimocznik, H 2 N-CO-NH-CO-NH 2 ) tworzy w środowisku zasadowym fioletowy kompleks z solami miedzi(II). Reakcja ta jest charakterystyczna dla związków zawierających więcej niż jedno wiązanie peptydowe w cząsteczce (peptydy i białka). Do suchej probówki nr 1 wsypać szczyptę mocznika, ogrzać nad palnikiem gazowym. Mocznik topi się, a następnie rozkłada. Po skrzepnięciu otrzymanej masy probówkę należy ochłodzić i dodać około 1 ml wody destylowanej. Poczekać aż skrzepnięta masa się rozpuści, do kolejnych dwóch probówek dodać po 1 ml roztworów: albuminy oraz glicyny. Do roztworów: biuretu (probówka nr 1), albuminy i glicyny dodać po 1 ml roztworu NaOH, wymieszać starannie, wkraplać wodny roztwór siarczanu miedzi(II), w wyniku czego powstaje związek kompleksowy o fioletowym zabarwieniu.
W sprawozdaniu powinien się znaleźć opis przeprowadzonych prób, z uwzględnieniem swoich obserwacji i schematu reakcji.
c) Denaturacja cieplna
Do 1 ml roztworu białka dodać 1 kroplę 1% roztworu kwasu octowego i ogrzewać do wrzenia. Następnie dodać niewielką ilość (około 6 kropli) roztworu NaCl.
d) Działanie alkoholu
Do probówki nalać 1 ml roztworu białka i dodać 2 ml 96 % etanolu. Sprawdzić rozpuszczalność otrzymanego osadu (zmętnienia) w wodzie, poprzez dodanie ok. 5 ml wody i wstrząśnięcie probówki.
3. Enzymy
Sprzęt: probówki pipetki plastikowe tarka, nóż zlewka
a) Wykrywanie obecności katalazy w ziemniaku
Przygotować dwie probówki. Do pierwszej nalać 1 ml 3% roztworu H 2 O 2 , a następnie dodać kilka kropli wyciśniętego soku z ziemniaka. Do drugiej probówki nalać 2 ml surowego soku z ziemniaka i gotować go na wrzącej łaźni wodnej przez 5 min. Po schłodzeniu probówki dodać kilka kropli H 2 O 2. Zaobserwować zmiany zachodzące w probówkach.
b) Aktywność peroksydazy
Przygotować 3 probówki. Do pierwszej nalać 1 ml soku z korzenia imbiru (lub chrzanu), do drugiej probówki 1 ml soku z imbiru, który należy ok. 5 minut gotować w łaźni wodnej. Natomiast do trzeciej probówki wlać 1 ml wody destylowanej. Następnie do każdej probówki dodać 1 ml 0,3% H 2 O 2 i 1 ml 0,5% pirogalolu. Zaobserwować zmiany zachodzące w kolejnych probówkach. W sprawozdaniu powinien się znaleźć opis przeprowadzonych doświadczeń, z uwzględnieniem swoich obserwacji i wniosków.
Odczynniki: 3% nadtlenku wodoru H 2 O 2 (czyli wody utlenionej) 0,3% nadtlenku wodoru H 2 O 2 0,5% pirogalol sok z ziemniaka sok z korzenia imbiru lub chrzanu
Ćwiczenie 3
Sprzęt: zlewka 100 ml x 2 kolba stożkowa 250 ml x 2 cylinder 100 ml biureta 50 ml x 2
Odczynniki: smalec olej słonecznikowy 0.1 M roztwór wodny KOH etanol + eter dietylowy 1:1 (v/v) fenoloftaleina 1% roztwór alkoholowy chloroform kwas octowy lodowaty jodek potasu, świeży roztwór nasycony, wolny od jodanów i wolnego jodu 0,001 M roztwór tiosiarczanu sodu roztwór skrobi 1%
Oznaczyć liczbę kwasową i nadtlenkową smalcu oraz oleju słonecznikowego. Następnie ogrzewać ok. 2 0 g tłuszczu w zlewce na płaszczu grzejnym, doprowadzając tłuszcz do temperatury 180 °C. Kontynuować ogrzewanie przez 15 minut kontrolując termometrem temperaturę tłuszczu. Oznaczyć liczbę kwasową i nadtlenkową tłuszczy po ogrzewaniu.
Oznaczanie liczby kwasowej (wg normy PN-ISO 660) Liczba kwasowa wyraża ilość miligramów wodorotlenku potasu potrzebną do zobojętnienia wolnych kwasów tłuszczowych (KT) zawartych w 1 g badanego tłuszczu. Liczba kwasowa jest miarą zawartości wolnych KT, czyli określa stopień hydrolizy tłuszczu. Badane tłuszcze stałe podgrzać do temperatury nieco wyższej od punktu zestalenia. Odważyć 1 0 g tłuszczu do kolby stożkowej i dodać 50 ml mieszaniny alkoholu i eteru. Klarowny roztwór miareczkować roztworem KOH wobec fenoloftaleiny do uzyskania różowego zabarwienia utrzymującego się przez ok. 1 minutę. Liczbę kwasową obliczyć wg wzoru:
gdzie: CKOH – stężenie roztworu wodorotlenku potasu [mmol/ml] VKOH – objętość roztworu wodorotlenku potasu zużytego do miareczkowania [ml] MKOH – masa molowa wodorotlenku potasu (56,1 mg/mmol) m – masa tłuszczu [g]
1
Uzupełnić tabelę.
LICZBA KWASOWA LICZBA NADTLENKOWA Norma SMALEC LK = Olej słonecznikowy LK =
Norma SMALEC LOO = Olej słonecznikowy LOO =
Smalec przed ogrzaniem VKOH = LK=
Smalec po ogrzaniu VNa2S2O3= Vo= ΔV = LOO =
Smalec po ogrzaniu VKOH = LK=
Smalec przed ogrzaniem VNa2S2O3= Vo= ΔV = LOO =
Olej przed ogrzaniem VKOH = LK=
Olej po ogrzaniu VNa2S2O3= Vo= ΔV = LOO =
Olej po ogrzaniu VKOH = LK=
Olej przed ogrzaniem VNa2S2O3= Vo= ΔV = LOO =
1
Ćwiczenie 4
Sprzęt: mieszadło magnetyczne element mieszający łaźnia olejowa
kolba okrągłodenna 250 ml kolba okrągłodenna 100 ml rozdzielacz 250 ml cylinder miarowy 100 ml lejek Buchnera kolba ssawkowa erlenmajerka 100 ml
Hydroliza oleju roślinnego W kolbie okrągłodennej o pojemności 250 ml umieścić 15 g oleju roślinnego, 3.45 g wodorotlenku potasu i 30 ml gliceryny. Kolbę ogrzewać przez 5 minut w łaźni olejowej w temperaturze 160 °C zapewniając mieszanie. Po ochłodzeniu do temperatury pokojowej (mieszanina zaczyna krzepnąć) dodać 90 ml rozcieńczonego HCl (75 ml wody i 15 ml stężonego HCl), doprowadzając do pH = 1. Wytrącony osad wraz z roztworem przenieść do rozdzielacza, kolbę przemyć eterem dietylowym. Mieszaninę ekstrahować eterem dietylowym (3 x 30 ml). Warstwę organiczną przemyć nasyconym roztworem NaCl, osuszyć nad siarczanem sodu. Po odsączeniu odparować rozpuszczalnik. Zważyć surowy kwas oleinowy zanieczyszczony kwasami nasyconymi i wielonienasyconymi (linolowym, linolenowym).
Wyodrębnienie kwasu oleinowego Otrzymany produkt przenieść do kolby 250 ml, dodać 16.5 g mocznika i 75 ml metanolu. Mieszaninę ogrzać do rozpuszczenia osadu, przesączyć, roztwór pozostawić do krystalizacji. Otrzymane kryształy (kompleks kwasu oleinowego z mocznikiem) odsączyć, a następnie rozpuścić w 35 ml wody i ekstrahować eterem naftowym (3 x 20 ml). Warstwę organiczną przemyć nasyconym roztworem NaCl, osuszyć nad siarczanem sodu, odsączyć, odparować. Zważyć produkt (gęstniejący olej o t.t. 16 °C i obliczyć wydajność procesu). W sprawozdaniu powinien się znaleźć opis przeprowadzonych doświadczeń, z uwzględnieniem celu doświadczenia, swoich obserwacji i wniosków.
Odczynniki: olej rzepakowy 15 g gliceryna 30 ml KOH eter dietylowy 90 ml stężony HCl 15 ml NaCl Na 2 SO 4 mocznik – metanol eter naftowy
1
Oznaczenie liczby jodowej metodą Morgoschesa Liczba jodowa stanowi ilość gramów jodu, którą mogą przyłączyć nienasycone kwasy tłuszczowe zawarte w 100 g tłuszczu. Jej wartość jest miarą zawartości w tłuszczu nienasyconych kwasów tłuszczowych. Im wyższa wartość liczby jodowej, tym większa zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych. Nadmiar nieprzereagowanego jodu usuwa się poprzez odmiareczkowanie roztworu kwasów tłuszczowych roztworem tiosiarczanu sodu. Próbkę badanego tłuszczu 0,2 g (olejek migdałowy) lub 1 g (olejek kokosowy) umieścić w kolbie stożkowej na 250 ml, dodać 15 ml alkoholu metylowego, a następnie 10 ml 0,2 M alkoholowego roztworu jodu. Roztwór dokładnie wymieszać i natychmiast dodać 100 ml wody destylowanej i odstawić pod przykryciem nie dłużej niż na 5 minut. Po tym czasie nieprzereagowany jod odmiareczkować 0,1 M Na 2 S 2 O 3 wobec 2 ml skrobi, którą należy dodać pod koniec miareczkowania (gdy roztwór uzyska jasnożółta barwę). Zakończyć miareczkowanie gdy roztwór uzyska mleczną barwę. Analogiczne oznaczenie przeprowadzić dla próby ślepej (powtórzyć wszystkie czynności bez dodawania tłuszczu w metanolu). Liczbę jodową obliczyć wg wzoru:
gdzie : 1,269 – wartość gramorównoważnika jodu (126,92 g) w odniesieniu do 100 g tłuszczu V 0 – liczba ml Na 2 S 2 O 3 zużyta w próbie kontrolnej V 1 – liczba ml Na 2 S 2 O 3 zużyta w oznaczeniu właściwym m – masa tłuszczu [g]
W sprawozdaniu powinien się znaleźć opis przeprowadzonych doświadczeń, z uwzględnieniem celu doświadczenia, swoich obserwacji i wniosków. Podać równanie reakcji addycji jodu do kwasu oleinowego.
1
Ćwiczenie 6
Sprzęt: kolba okrągłodenna 100 ml i 250 ml chłodnica zwrotna biureta 50 ml kolba stożkowa 250 ml bagietka lejek Buchnera kolba ssawkowa cylinder 100 ml zlewki 250 ml
Izolacja trimirystyny Zmieloną gałkę muszkatołową (40 g) oraz 100 ml eteru dietylowego umieścić w kolbie 250 ml zaopatrzonej w chłodnicę zwrotną. Ogrzewać łagodnie w temperaturze wrzenia przez godzinę. Następnie ochłodzić mieszaninę, przesączyć. Eter odparować, pozostałość po odparowaniu przekrystalizować z 50 ml acetonu. Mieszaninę ochłodzić, wykrystalizowany związek odsączyć. Zważyć, obliczyć wydajność.
Oznaczenie liczby estrowej Liczba estrowa to liczba mg wodorotlenku potasu potrzebnego do zmydlenia estrów znajdujących się w 1 g tłuszczu. Oznacza się ją gotując olejek pod chłodnicą zwrotną z mianowanym roztworem 0,5 M alkoholowego roztworu wodorotlenku aż do osiągnięcia całkowitego zmydlenia, a następnie odmiareczkowuje się nadmiar wodorotlenku mianowanym roztworem kwasu. Do 1 g tłuszczu umieszczonego w kolbie okragłodennej o pojemności 100 ml dodać 5 ml alkoholu etylowego, a następnie 5 kropli 1% alkoholowego roztworu fenoloftaleiny. Następnie dodać 20 ml 0,5 M alkoholowego roztworu wodorotlenku potasu aż do różowego zabarwienia roztworu. Roztwór ogrzewać pod chłodnicą zwrotną przez 1 godzinę. Po ochłodzeniu odmiareczkować nadmiar nieprzereagowanego wodorotlenku 0,5 M roztworem kwasu solnego. Odczytać z biurety objętość zużytego do miareczkowania roztworu kwasu.
Odczynniki: gałka muszkatołowa 40 g eter dietylowy 100 ml aceton 50 mL fenoloftaleina 0,5 M roztwór alkoholowy KOH 0,5 M roztwór HCl etanol 150 ml
1
Ćwiczenie 7
Sprzęt: zlewka 100 ml 2x bagietka kolba okrągłodenna 250 ml lejek płytki chromatograficzne komory chromatograficzne probówki
Odczynniki: jajo kurze etanol-eter dietylowy (2:1, v/v) eter dietylowy aceton chloroform cholesterol - wzorzec kwas siarkowy stężony bezwodnik octowy roztwór bromu w lodowatym kwasie octowym
Izolacja cholesterolu Dokładnie oddzielić żółtko od białka i zalać je w zlewce 75 ml mieszaniny etanol-eter dietylowy (2:1, v/v). Rozmieszać żółtko szklaną bagietką i pozostawić mieszaninę w temperaturze pokojowej na ok. 10 min., od czasu do czasu mieszając. Mieszaninę odsaczyć na sączku karbowanym do suchej kolby kulistej, a przesącz odparować na wyparce (temp. łaźni poniżej 50 °C). Żółtą pozostałość rozpuścić w 10 ml eteru dietylowego. Otrzymany roztwór wkroplić powoli, mieszając, do zlewki zawierającej 30 ml acetonu. Wytrącony osad surowych lecytyn odsaczyć na sączku karbowanym. Przesącz odparować, a pozostałość rozpuścić w chloroformie i zachować do TLC i reakcji probówkowych. Na płytkę chromatograficzną nanieść próbki osadu, przesączu i wzorzec cholesterolu. Rozwinąć w układzie oraz heksan-octan etylu (7:3). Wywołać: w parach jodu oraz kwasie siarkowym.
1
Wykrywanie cholesterolu Reakcje probówkowe na obecność cholesterolu w przesączu. Powtórzyć z wzorcem cholesterolu rozpuszczonym w chloroformie. Próba Salkowskiego: Do 2 ml roztworu cholesterolu dodać powoli po ściance probówki 1 ml stężonego kwasu siarkowego. Kwas fluoryzuje na zielono, a warstwa organiczna barwi się na czerwono. Próba Liebermana-Burcharda: Do 1 ml roztworu cholesterolu dodać 10 kropli bezwodnika octowego i kroplę kwasu siarkowego. Pojawia się czerwone zabarwienie, przechodzące przez niebieskie w zielone. Próba Windausa: Do 1 ml chloroformowego roztworu cholesterolu dodać kroplami roztwór bromu w lodowatym kwasie octowym. Obserwować zanikanie barwy bromu.
W sprawozdaniu powinien się znaleźć opis przeprowadzonych prób, z uwzględnieniem swoich obserwacji i schematu reakcji.