Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Christian Friedrich Schönbein - niemiecki chemik i wynalazca, Streszczenia z Historia muzyki

Christian Friedrich Schönbein był niemiecko-szwajcarskim chemikiem, który żył w latach 1799-1868. Najbardziej znany jest z wynalezienia ogniwa paliwowego w tym samym czasie co walijski uczony William Robert Grove. Schönbein rozpoczął naukę zawodu w aptece w Böblingen, a następnie studiował chemię na uniwersytetach w Tybindze i Erlangen. Od 1828 roku był wykładowcą na Uniwersytecie w Bazylei, gdzie prowadził badania naukowe. Jego najważniejsze odkrycia to ozon, który zidentyfikował w 1839 roku, oraz badania nad powolnym utlenianiem i oddychaniem. Schönbein był również zainteresowany składem chemicznym żywności i żywych organizmów. Jego prace badawcze przyczyniły się do rozwoju chemii i fizyki w XIX wieku.

Typologia: Streszczenia

2021/2022

Załadowany 18.10.2022

antek1234
antek1234 🇵🇱

2 dokumenty


Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Christian Friedrich Schönbein - niemiecki chemik i wynalazca i więcej Streszczenia w PDF z Historia muzyki tylko na Docsity! Christian Friedrich Schönbein urodził się 18 października 1799 w Metzingen w Księstwie Wirtembergii na terenie obecnych Niemiec, zmarł 29 sierpnia 1868 w Baden-Baden- był niemiecko-szwajcarskim chemikiem. Jest najbardziej znany z wynalezienia ogniwa paliwowego w tym samym czasie co  walijski uczony William Robert Grove. Życiorys Pochodzący z rodziny pietystów rozpoczął naukę zawodu w Böblingen w 1812 roku w wieku trzynastu lat w tamtejszej aptece, która przekształciła się w małą fabrykę farmaceutyczną. W wieku 20 lat postanawia spotkać się z profesorem Carlem Friedrichem Kielmeyerem w niemieckim Stuttgarcie, wyrażając chęć podjęcia studiów chemicznych. Profesor Kielmeyer po sprawdzeniu jego zdolności przyjmuje go w 1819 r. na jego uniwersytet w Tybindze , a następnie wysyła go na uniwersytet w Erlangen z Justusem Liebigiem i Schellingiem. Od 1823 r. Schönbein uczył chemii, mineralogii i fizyki najpierw w Keilhau, a następnie w 1826 r. w Epsom w Anglii. W 1827 r. Uczęszczał na kursy w Gay-Lussac w amfiteatrze słynnej paryskiej Sorbony. Od 1828 r. był wykładowcą na katedrze chemii i fizyki na Uniwersytecie w leżącej na terenie dzisiejszej Szwajcarii Bazylei . W 1835 r. poślubił Emilie Benz. Para miała cztery córki, większość życia spędzili w Bazylei i uzyskali obywatelstwo szwajcarskie . Od 1848 roku aż do śmierci szanowany chemik zasiadał w kantonalnym parlamencie Bazylei. Prace badwcze Schönbein był dość odosobnionym badaczem, mimo tego utrzymywał regularną korespondencję listową z wieloma europejskimi chemikami. Poza tym na początku tematu izomerii a potem katalizy, zaczyna swoje prawdziwe drobiazgowe badania ze zjawiska pasywacji żelaza i cyny. Prowadzi to do badań elektrolizy, których wyniki, aby zrozumieć przewodnictwo kąpieli elektrolitycznej i genezy produktów rafinowanych na elektrodach, wymagają teorii migracji jonów. Następnie odnalazł ścieżki myślenia wielkiego szwedzkiego chemika Berzeliusa. W 1839 roku, elektroliza rozcieńczonych roztworów kwasów zawierających tlen element, na przykład kwasu siarkowego, do kwasu azotowego, z kwasem fosforowym, ujawnia się anodę z platyną lub złotem. Ten lotny materiał o silnym zapachu, Schönbein kwalifikuje się nawet jako „elektryczny”. Odkrycie ozonu, badanie reakcji z tlenem Profesor Schönbein, podczas eksperymentów chemicznych, które przeprowadził na oczach swoich studentów w 1839 r. wynalazł ozon. W rzeczywistości był to tlen trójtlenowy lub trójatomowy, który pojawiał się na planecie i wokół niej przez 4 miliardy lat. Schönbein przedstawił swoje odkrycie w liście skierowanym do Akademii Nauk w 1840 r. zatytułowanym „ Badania natury zapachu towarzyszącego niektórym reakcjom chemicznym ”. Posiadał opis tego gazu opublikowany w 1840 roku, który nazwał ozonem, charakteryzując go w ten sposób jego zapachem. Ale nie zaproponował żadnego wzoru chemicznego. W 1844 roku odkrył, że samoutlenianie białego fosforu, również prowadzi do powstania ozonu.