Cukry - rodzaje, właściwości i zastosowanie, Egzaminy z Historia

Pobierz Cukry - rodzaje, właściwości i zastosowanie i więcej Egzaminy w PDF z Historia tylko na Docsity! eT] 44', Paweł Wolski Michał Zegadło IID Cukry to inaczej węglowodany Cukry to inaczej węglowodany co oznacza, że są to związki węgla i wody i dlatego cukry można przedstawić empirycznym wzorem: Cn(H2O)n, w którym węgiel przedstawia się jako uwodniony. n – ilość atomów węgla i ilość cząsteczek wody Występowanie cukrów produkty zbożowe owoce warzywa mleko i podroby słodycze Cukry proste Cukry proste czyli inaczej monosacharydy, nie ulegają one hydrolizie do prostszych cząsteczek, odpowiadają wzorowi CnH2nOn gdzie n= 1, 2, 3, ... 10. Monosacharydy zawierają jedną grupę aldehydową (aldozy) lub ketonową (ketozy) i szereg grup hydroksylowych. Ze względu na ilość atomów tlenu obecnych w cząsteczce jednocukry dzielimy na triozy, tetrozy, pentozy, heksozy itd. Podział cukrów prostych ze względu na obecność grupy funkcyjnej • Aldozy- grupa C=O położona jest na końcu łańcucha• Ketozy –grupa C=O położona jest w środku cząsteczki Pentozy CHO o T— u Ho — C—H H— C —0H H=C—0H H—=C—0H H— C—0H H— C —0H CH,OH CH,OH  Heksozy CHO CHO CHO H = C —0H HO— C—H H—C—0H HO = C—H H—=C—0H HO — C—H H—=C—0H H=C—0H H—=C—0H H—C—0H H— C—0H H—C—0H CH,OH CH,OH CH,OH o H=C—0H CH H— C—0H OH HO — C—H HO — C—H Próba Trommera Do probówki wlewamy po 1cm3 rozcieńczonych roztworów: siarczanu (VI) miedzi (II) CuSO4 i wodorotlenku sodu NaOH. Do wytrąconego niebieskiego osadu dodajemy około 5cm3 roztworu glukozy. Probówkę wstawiamy do zlewki z gorącą wodą i ogrzewamy. Powstały niebieski, galaretowaty osad zmienia barwę na ceglastą). CuSO4 + 2NaOH -> Cu (OH)2 + Na2SO4 Cu(OH)2 + glukoza -> Cu2O + H2O + kwas glukonowy Glukoza spowodowała redukcję dwuwartościowej miedzi w Cu(OH)2 do miedzi jednowartościowej w Cu2O. Próba Tollensa Do probówki z wodorotlenkiem miedzi (II) dodajemy roztwór glukozy i ogrzewamy w zlewce z gorącą wodą.  Obserwacje: Po chwili ogrzewania niebieski osad wodorotlenku miedzi (II) zmienia barwę na ceglastoczerwoną,powstaje tlenek miedzi (I) Reakcja: 2Cu(OH)2+C6H12O6--> Cu2O+C6H12O7+2H20  Wniosek: Pozytywny wynik próby Trommera ,dowodzi,że glukoza ma właściwości redukujące.Sacharoza takich właściwości nie posiada. Właściwości glukozy  Inne łagodne utleniacze utleniają glukozę analogiczniej (np. woda bromowa)  Silny utleniacz (np. HNO3 ) utlenia glukozę do kwasu glukarowego  Tworzy estry (np. z H3PO4) p —"> Próba Trommera I Tollensa © http://www.youtube.com/watch?v=OQKWm4n ZgDO © http://www.youtube.com/watch?v=EvoM-FT5 UwlI Fruktoza Zwana także cukrem owocowym, w stanie wolnym występuje w wielu owocach (łac. Fructus – owoc) oraz w miodzie. W stanie związanym występuje np. w cukrze buraczanym i niektórych wielocukrach. Jest to substancja bezbarwna, znacznie słodsza od glukozy i bardzo dobrze rozpuszczalna w wodzie. α-D-FRUKTOZA β-D-FRUKTOZA Disacharydy Disacharydy [gr. dis = podwójnie, sákchar = cukier]. Są węglowodanami składającymi się z dwóch jednostek monosacharydowych. Hydroliza cząsteczki dwucukru prowadzi do utworzenia dwóch cząsteczek cukru prostego.  Wyróżniamy cztery najważniejsze disacharydy:  maltoza (cukier słodowy)  celobioza  laktoza (cukier występujący w mleku)  sacharoza (cukier występujący w trzcinie cukrowej i burakach cukrowych) Właściwości chemiczne sacharozy Podczas ogrzewania w obecności jonów wodorowych sacharoza hydrolizuje z wytworzeniem jednej cząsteczki glukozy i jednej cząsteczki fruktozy:  C12H22O11 + H2O -> C6H12O6 (glukoza) + C6H12O6 (fruktoza)  Sacharoza w odróżnieniu od powstającej podczas hydrolizy glukozy nie posiada właściwości redukujących. Laktoza składa się z glukozy i galaktozy. Występuje w mleku i produktach mlecznych. U ludzi z upośledzonym wytwarzaniem laktazy - enzymu, który bierze udział w trawieniu laktozy, organizm nie toleruje tego cukru. Dlatego zaleca się im spożywanie fermentowanych napojów mlecznych takich jak np. jogurt, kefir w których bakterie kwasu mlekowego podczas procesu fermentacji rozkładają laktozę, przez co obniżają jej ilość w tych produktach, Laktoza to substancja stała, krystaliczna, dobrze rozpuszczalna w wodzie. Podobnie jak sacharoza ulegają hydrolizie do cukrów prostych: C12H22O11 (laktoza) + H2O -> C6H12O6 (glukoza) + C6H12O6 (galaktoza) Laktoza ma właściwości redukujące - wynika to z faktu, że w roztworze wodnym niektóre pierścienie otwierają się dając formę łańcuchową, zawierającą grupę aldehydową. Maltoza składa się z z dwóch cząsteczek glukozy. Występuje w piwie i produktach piekarniczych. Maltoza jest wytwarzana w procesie fermentacji ziarna zbóż. Maltoza to substancja stała, krystaliczna, dobrze rozpuszczalna w wodzie. Podobnie jak sacharoza ulegają hydrolizie do cukrów prostych: C12H22O11 (maltoza) + H2O -> C6H12O6 (glukoza) + C6H12O6 (glukoza) Maltoza ma właściwości redukujące - wynika to z faktu, że w roztworze wodnym niektóre pierścienie otwierają się dając formę łańcuchową, zawierającą grupę aldehydową. Właściwości polisacharydów Bezpostaciowe, nie krystalizują się, nie są słodkie, w wodzie przeważnie nierozpuszczalne, niektóre z nich tworzą roztwory koloidowe Nie wykazują własności redukujących Pod wpływem hydrolizy kwaśnej lub enzymatycznej można rozłożyć je na cukry proste Niektóre polisacharydy składają się wyłącznie z cukrów prostych, inne zawierają dodatkowe składniki w postaci kwasów uronowych (polihydroksyaldehydokwasy) Skrobia Występuje w postaci granulek, których rozmiar i kształt jest charaktery-styczny dla rośliny, z której skrobię otrzymano. Granulki skrobi w naturalnej postaci nie rozpuszczają się w zimnej wodzie, natomiast w przypadku, gdy zewnętrzna błona zostanie rozerwana w wyniku rozcierania, pęcznieją w niej i tworzą żel. W gorącej wodzie granulki pęcznieją do takiej wielkości, że pękają Gdy granulkę skrobi w naturalnej postaci podda się działaniu gorącej wody, wówczas rozpuszczalna część skrobi przenika przez ściankę granulki. Skrobia  Zazwyczaj skrobia składa się w ok. 20% z frakcji rozpuszczalnej w wodzie, zwanej amylozą:  i w 80% z frakcji nierozpuszczalnej w wodzie, zwanej amylopektyną