Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Mezopotamię można podzielić na kilka historycznych krain: północna część ... tysiąclecia p.n.e. Znaleziony w starożytnym Girsu, obecnie w muzeum w Luwrze.
Typologia: Egzaminy
1 / 21
Wprowadzenie Przeczytaj Gra edukacyjna Film + Sprawdź się Dla nauczyciela
Bibliografia:
Źródło: Napis Nabuchodonozora, dostępny w internecie: h ps://www.edukator.pl/resources/page/starozytnosc/519.
Skutki rewolucji neolitycznej, która miała miejsce w okresie 10 000 – 4000 lat p.n.e., kształtują cywilizację do dziś. Życie ludzi całkowicie zmieniło się, gdy zaczęli uprawiać rolę, udomowili zwierzęta i osiedlili się w pobliżu pól i pastwisk.
Uprawy wymagały wody, której nie brakowało w dolinach rzek w paśmie Żyznego Półksiężyca. Ich wylewy nanosiły na pola żyzny muł. Takim miejscem idealnym dla pierwszych rolników była kraina na terenach dzisiejszego Iraku, Syrii i Iranu, częściowo w granicach Turcji i Kuwejtu. Mezopotamia nazywana też Międzyrzeczem leży między Tygrysem i Eufratem – rzekami wypływającymi z położonych na północy gór Anatolii i wpływającymi jednym nurtem do Zatoki Perskiej.
W gorącej i suchej Mezopotamii deszcz był rzadkością, a same wylewy rzek nie wystarczały do nawodnienia wszystkich pól. Uprawa wymagała zbudowania systemu kanałów. Dzięki nim powstały wyspecjalizowane zawody oraz wymiana gospodarcza, co stosunkowo szybko doprowadziło do tworzenia się miast. Właśnie miasta stały się kołami zamachowymi pierwszych cywilizacji: Sumeru, Akadu, Asyrii i Babilonii. Cywilizacje te płynnie się przenikały, a okresowo ze sobą współistniały.
Brama Isztar, północna brama w Babilonie otwierała tzw. drogę procesyjną do świątynii boga Marduka, opiekuna miasta. Oryginalna brama znajduje się dziś w Muzeum Pergamońskim w Berlinie. We współczesnym Iraku zbudowano jej replikę, która stała się atrakcją turystyczną Babilonu. Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
Przeczytaj
Mezopotamię można podzielić na kilka historycznych krain: północna część to Asyria, południowa – Babilonia. Ta ostatnia dzieli się na Sumer (położony na południu nad Zatoką Perską) i północny Akad (Agade, Akkad). Wymiennie wobec Asyrii i Babilonii stosuje się określenia północna Mezopotamia i południowa Mezopotamia. Północne wyżyny oraz południowe niziny warunkują klimat, który na północy ma charakter śródziemnomorski, a na południu – tropikalny.
Najwcześniejsze ślady osadnictwa z okresu środkowego paleolitu, czyli sprzed 100 tys. lat, odkryto w północno‐wschodniej części Mezopotamii, a te z końca VI tysiąclecia p.n.e. — w części południowej. Od VII do V tysiąclecia p.n.e. nastąpiło upowszechnienie się rolnictwa i hodowli, a w konsekwencji – stałego osadnictwa.
Sumerowie stworzyli i kontrolowali system kanałów, co wymagało wysiłku i współpracy wielu ludzi. Zakładali oni coraz lepiej zorganizowane wspólnoty, które kierowały biegiem wody tak, by zapewnić uprawom stałe nawadnianie. Nadzór nad systemami irygacji zaczęli sprawować przedstawiciele elit społecznych. W ten sposób ukształtowały się najstarsze miasta.
Pierwsze miasta w Mezopotamii zbudowali Sumerowie, którzy stworzyli w regionie pierwszą miejską cywilizację. Miasta sumeryjskie: Ur, Eridu, Umma, Uruk, Lagasz, Kisz i Sippar kontrolowały okoliczne wsie i tereny uprawne, dlatego nazywa się je miastami‐państwami. Zwykle otoczone były murami, a od innych zasiedlonych terenów oddzielał je pas mokradeł albo pustynia. Powstawały między Eufratem i Tygrysem lub wzdłuż tych rzek.
Mapa przedstawiająca cywilizację Sumerów między IV a III tysiącleciem p.n.e. Czym się wyróżniały tereny, na których rozwinęła się cywilizacja miejska Sumerów? Źródło: Krys an Chariza i zespół, Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Organizacja państwa Sumerów nie była jednolita. Brakowało scentralizowanej władzy. Dzisiaj tego rodzaju twory polityczne nazywamy federacjami. Niemniej Sumerów można uznać za jednych z pierwszych twórców państwa.
Składało się ono z kilkunastu miast‐państw, w których początkowo najwyższą władzę sprawowały osoby duchowne (kapłani) – taką formę rządów nazywamy teokracją. Pełnili oni swoje funkcje formalnie z woli bogów. Życie miast‐państw, które terytorialnie nie były zbyt wielkie, ograniczało się tylko do najbliższej okolicy i skupiało wokół świątyni. W Sumerze istniała też własność prywatna, a ponieważ miasta‐państwa często toczyły wojny, z czasem do władzy zaczęła dochodzić wojskowa arystokracja, która dążyła do podboju innych miast‐państw. Tak powstały monarchie z dziedzicznymi królami.
Ciekawostka
Cywilizacja Sumerów okres rozkwitu przeżywała m.in. w swoim schyłkowym momencie, za panowania III dynastii z Ur. Władza była wtedy silna, scentralizowana i zbiurokratyzowana. Kwitły kultura i gospodarka, a także rolnictwo dzięki znakomicie prosperującemu systemowi irygacyjnemu. Rozwijały się miasta zabudowywane monumentalnymi świątyniami.
Upadek III dynastii z Ur ok. 2005 r. p.n.e. był przełomowym momentem w historii Mezopotamii – raz na zawsze władzę utracili Sumerowie. Po nich dominację przejęły już
Asyria wzięła nazwę od pierwszej stolicy, miasta Aszur w północnej Mezopotamii. Zamieszkiwała je ludność semicka, rdzenna dla terenów Bliskiego Wschodu. Aszur był początkowo jednym z wielu akadyjskich miast‐państw rządzonych przez Sargona i jego potomków. W okresie kilkuset lat od rozpadu imperium akadyjskiego Asyria sama stała się znaczącym mocarstwem. Przez następnych 1400 lat, od końca XXI w. p.n.e. aż do VI stulecia p.n.e., Asyryjczycy byli dominującą siłą w Mezopotamii, szczególnie północnej. Mocarstwo osiągnęło swój szczyt na krótko przed upadkiem, w VII stuleciu p.n.e. Jego władza rozciągała się od Egiptu i Cypru na zachodzie aż po granicę z Persją (dzisiejszy Iran) na wschodzie. Ważnymi wyjątkami są tu imperium babilońskie (generalnie niepodległe), a także te okresy w dziejach, gdy w Mezopotamii nie było siły dominującej.
Fragment glinianego stożka z okresu panowania Eanatuma, władcy Lagasz, na początku drugiej połowy III tysiąclecia p.n.e. Znaleziony w starożytnym Girsu, obecnie w muzeum w Luwrze. Jakim pismem pokryty jest stożek? Źródło: Marie-Lan Nguyen, Wikimedia Commons, domena publiczna.
Babilon przez pierwszy wiek istnienia (za datę powstania miasta przyjmuje się 1894 r. p.n.e.) był miastem‐państwem w środowej Mezopotamii. Wszystko zmieniły rządy Hammurabiego w latach 1795–1750 p.n.e. Władca ten stworzył scentralizowaną biurokrację i wprowadził podatki. Podbił całą południową Mezopotamię i dał jej stabilność i nową nazwę: Babilonia. Za czasów
Hammurabiego ostatecznie wyszedł z użycia język sumeryjski, a Sumeryjczycy połączyli się z semickimi ludami Mezopotamii.
Jednym z najbardziej doniosłych dokonań I dynastii babilońskiej było spisanie, ok. 1754 r. p.n.e., zbioru praw, zwanego kodeksem Hammurabiego. Opierał się on na jeszcze dawniejszych, również spisanych, kodeksach ludów Akadu, Sumeru i Asyrii. Babiloński zbiór praw podobny był do kodeksu sumeryjskiego króla Ur‐Nammu z miasta Ur, spisanego między 2100 a 2050 r. p.n.e. Kodeks Hammurabiego jest jednym z najstarszych na świecie odczytanych współcześnie pism znacznej długości. Został zapisany na ogromnych kamiennych stelach (tablicach) i glinianych tabliczkach.
Składał się z 282 praw łączących zasadę talionu z konsekwencjami różnego statusu społecznego poddanych Hammurabiego. Skutkowało to różnorodnymi karami za te same czyny. Jeżeli obywatel złamał rękę innemu obywatelowi, jemu również łamano rękę. Jednak za złamanie ręki niewolnikowi miał tylko zapłacić grzywnę. Kodeks Hammurabiego zakładał domniemanie niewinności i możliwość przedstawiania dowodów.
Imperium babilońskie założone przez Hammurabiego przetrwało 260 lat. W 1531 r. p.n.e. dostało się pod panowanie najeźdźców. W latach 626–539 p.n.e. Babilon znów odzyskał kontrolę nad regionem. W imperium nowobabilońskim czołową rolę odgrywali Chaldejczycy, lud pochodzenia semickiego. Najwybitniejszym władcą Babilonu był Nabuchodonozor II (604–562 p.n.e.). Nowe imperium zostało podbite w 539 r. p.n.e. przez Persów.
Technologia budowy kanałów i monumentalne świątynie (tzw. zigguraty o tarasowej budowie) to tylko część dziedzictwa Sumerów. Najstarsze znalezione koło datowane jest na rok 3500 p.n.e. i odkryto je właśnie w Mezopotamii. Sumerowie znali też koło garncarskie, łuk i zaczęli korzystać z pługa. Jako jedni z pierwszych wytapiali brąz. Jego odkrycie umożliwiło wytwarzanie metalowych przedmiotów, które były twardsze i trwalsze niż znane dotychczas materiały. Sumerowie opracowali podstawy astronomii, matematyki
W Lagasz w okresie sumeryjsko–akadyjskim władzę sprawował Gudea. To jedna z najlepiej znanych postaci państwa Sumerów dzięki zachowaniu się licznych posągów, które go przedstawiały. Jak myślisz, czy jest to wizerunek realistyczny? Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
To Sumerowie stworzyli pismo klinowe. Pisali trzciną na glinianych tabliczkach, a następnie je wypalali. W taki sposób powstawały nie tylko krótkie teksty. Mieszkańcy Mezopotamii prowadzili księgi handlowe, pisali listy. Sumerowie spisywali także dzieła literackie. Najsłynniejszym z nich jest epos o Gilgameszu. Ta historia poszukiwań przez Gilgamesza tajemnicy nieśmiertelności zawiera opis potopu, który uznaje się za pierwowzór potopu biblijnego.
Powstawały też hymny i modlitwy, teksty magiczne, rytualne, wróżebne, filozoficzne (m.in. Chcę chwalić pana mądrości, Dialog o ludzkim nieszczęściu, Dialog między panem, a niewolnikiem, Dysputa pomiędzy Lahar i Asznan, Dysputa pomiędzy Dumuzi i Enkimdu, Dysputa między Emesz i Enten), prawne (m.in. zbiór praw króla Balilamy z Esznuny, kodeks władcy Ur–Nammu, kodeks Lipit‐Isztara, protokoły z rozpraw sądowych, spisy transakcji kupna i sprzedaży, spisy zawarcia małżeństwa, kodeks Hammurabiego, teksty prawne średnioasyryjskie i nowobabilońskie) oraz historyczne (m.in. listy królów, a także kroniki i doniesienia wojenne). Ówcześni mieszkańcy Mezopotamii interesowali się również nauką, opracowywali dzieła z zakresu zarówno matematyki i astronomii, jak i choćby botaniki czy geografii.
miasto-państwo
forma państwowości obejmująca niezależne od innych podmiotów miasto; często w jego skład wchodziły także okoliczne ziemie wraz ze wsiami i mniejszymi miejscowościami
Sumerowie
dosłownie „czarnogłowi, którzy przybyli ze wschodu”; starożytny lud nieznanego pochodzenia, który pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. stworzył wysoko rozwiniętą cywilizację w południowej Mezopotamii; Sumerowie mieszkali w miastach i korzystali z matematyki, podczas gdy ludzie w innych regionach świata nadal prowadzili koczowniczy tryb życia
brąz
stopy miedzi z cyną lub innymi metalami i ewentualnie innymi pierwiastkami
paleolit
(z gr. palaios – stary + lithos – kamień) starsza epoka kamienna, najstarszy i najdłuższy etap w rozwoju społeczności ludzkiej, trwał od ok. 2,58 mln do ok. 11,7 tys. lat temu
pismo klinowe
pismo używane w starożytnej Mezopotamii, składa się ze znaków przedstawiających kombinację małych klinów wyciskanych rylcem na glinianych tabliczkach
prawo talionu
(z łac. talio, D. talionis – odwet) prawo kary opartej na zasadzie odpłaty tak samo okrutnej jak przestępstwo; występowało w Starym Testamencie („oko za oko, ząb za ząb”)
ziggurat
(albo: zikkurat) typowa dla starożytnej Mezopotamii świątynia (wieża świątynna) składająca się z kilku poziomów – tarasów
starożytność, Mezopotamia, pradzieje, Starożytny Wschód, cywilizacje starożytnego Bliskiego Wschodu, Sumerowie, Akadyjczycy, Asyryjczycy, Babilończycy, kodeks Hammurabiego, pismo klinowe, Międzyrzecze
J. Zabłocka, T. Zawadzki, Wybór źródeł do historii starożytnego Wschodu, Poznań 1966.
A. Ziółkowski, Historia powszechna. Starożytność, Warszawa 2009.
Polecenie 3
Omów charakter praw Hammurabiego.
Film + Sprawdź się
Polecenie 1
Zapoznaj się z filmem i wykonaj kolejne polecenia.
Film dostępny pod adresem h ps://zpe.gov.pl/a/DW3m3Jknf
Film nawiązujący do treści materiału
Polecenie 2
Wyjaśnij, kto i w jakim celu zlecił stworzenie steli sępów.
Polecenie 3
Omów, w jaki sposób przebiegał konflikt wojenny ukazany na steli sępów. Co możemy wywnioskować z przedstawień utrwalonych na tym zabytku?
Twoja odpowiedź
Twoja odpowiedź
Ćwiczenie 3
Przeanalizuj współczesną ilustrację, która przedstawia rekonstrukcję starożytnego miasta, a następnie uzupełnij luki w tekście.
Źródło: dostępny w internecie: h ps://www.learnreligions.com/history-of-babylon-3867031, tylko do użytku edukacyjnego.
Ćwiczenie 4
Zapoznaj się z zamieszczonymi niżej źródłami. Rozstrzygnij, czy cytowany tekst powstał w okresie, którego dotyczy mapa. Uzasadnij odpowiedź, podając dwa argumenty odnoszące się do treści obu źródeł.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Napis Nabuchodonozora
“
Dla nauczyciela
Autor: Martyna Wojtowicz
Przedmiot: Historia
Temat: Cywilizacje Mezopotamii – podsumowanie
Grupa docelowa:
Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum
Podstawa programowa: Zakres podstawowy Treści nauczania – wymagania szczegółowe Zakres podstawowy II. Pradzieje i historia starożytnego Wschodu. Uczeń:
Kształtowane kompetencje kluczowe:
kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji; kompetencje cyfrowe; kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się; kompetencje obywatelskie.
Cele operacyjne:
Uczeń:
charakteryzuje państwa, które powstały na terenie Mezopotamii; opisuje, w jaki sposób zorganizowana była władza w Mezopotamii; omawia największe zdobycze cywilizacji Mezopotamii i ich wpływ na rozwój cywilizacji ludzkiej.
Strategie nauczania:
konstruktywizm; konektywizm.
Metody i techniki nauczania:
rozmowa nauczająca z wykorzystaniem ćwiczeń interaktywnych; analiza materiału źródłowego (porównawcza); dyskusja.
Formy pracy:
praca indywidualna; praca w parach; praca w grupach; praca całego zespołu klasowego.
Środki dydaktyczne:
komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu; zasoby multimedialne zawarte w e‐materiale; tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.
Przebieg lekcji
Przed lekcją:
Nauczyciel poleca uczniom, aby powtórzyli najważniejsze wiadomości dotyczące cywilizacji Mezopotamii. Mogą wykorzystać do tego e‐materiał (bez gry interaktywnej i zestawu ćwiczeń). W tym celu nauczyciel loguje się na platformie i udostępnia uczniom e‐materiał „Cywilizacje Mezopotamii – podsumowanie”.
Faza wstępna:
Faza realizacyjna: