Do nauki o pierwszej pomocy, Schematy z Edukacja dla bezpieczeństwa

Pobierz Do nauki o pierwszej pomocy i więcej Schematy w PDF z Edukacja dla bezpieczeństwa tylko na Docsity! PYTANIA DO EGZAMINU Z ZAKRESU KWALIFIKOWANEJ PIERWSZEJ POMOCY data aktualizacji: 21.06.2017 Nr 1. Przyczyna wstrząsu hipowolemicznego to: A. nagły spadek poziomu cukru we krwi. B. nagłe podniesienie poziomu cukru we krwi. C. chwilowa utrata przytomności. D. spadek objętości krwi krążącej. E. żadne z wymienionych. Nr 2. Osobę we wstrząsie zabezpieczamy przed wychłodzeniem folią „życia”. Należy ja ułożyć: A. złotą stroną na zewnątrz. B. srebrną stroną na zewnątrz. C. kolor nie ma znaczenia, gdyż ma na celu ułatwić zauważenie poszkodowanego. D. najważniejsze jest okrycie poszkodowanego folią. E. żadne z powyższych. Nr 3. Pozycja przeciwwstrząsowa polega na ułożeniu pacjenta: A. w pozycji bocznej ustalonej. B. na wznak z uniesionymi kończynami górnymi. C. na wznak z uniesionymi kończynami dolnymi 30 cm do góry. D. na wznak z uniesioną głową (wałek pod głowę). E. w pozycji półsiedzącej. Nr 4. Niepokój, szybki oddech, słabo wyczuwalne tętno, bladość, zimny pot na twarzy, to objawy: A. udaru cieplnego. B. śmierci klinicznej. C. przegrzania. D. wstrząsu. E. żadne z wymienionych Nr 5. Czas nawrotu kapilarnego: A. < 2 sek. świadczy, że nie wystąpiła centralizacja krążenia. B. > 2 sek. świadczy, że poszkodowany jest we wstrząsie. C. przy wychłodzeniu nie jest wyznacznikiem stanu poszkodowanego. D. prawdziwe są odpowiedzi B,C. E. prawdziwe są odpowiedzi A,B,C. Nr 6. Będąc świadkiem napadu drgawek u chorego na ulicy należy: A. wezwać natychmiast Zespół Ratownictwa Medycznego. B. przy pomocy długopisu rozchylić usta poszkodowanego. C. przytrzymać całe ciało starając się wyhamować drgawki. D. chronić głowę przed obrażeniami i podtrzymać drożność dróg oddechowych. E. nie dotykać pacjenta bo napad musi sam minąć. Nr 7. Wskaż zdanie fałszywe dotyczące ataku padaczki: A. może wystąpić utrata przytomności z niepamięcią wsteczną. B. najczęściej dochodzi do zagryzienia języka i należy włożyć patyk między zęby, by nie było krwawienia (nawet podczas drgawek należy próbować). C. często bezwiednie następuje oddanie moczu. D. podczas drgawek może dojść do urazów głowy. E. drgawki i prężenia często obejmują całe ciało. Nr 8. Drgawki mogą występować przy: A. urazie mózgowo-czaszkowym. B. zatruciu, niedotlenieniu. C. wysokiej temperaturze ciała, szczególnie u dzieci. D. odwodnieniu, udarze cieplnym. E. wszystkich wymienionych. Nr 9. Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące występowania śpiączki u chorego na cukrzycę: A. może być spowodowana znacznym niedoborem insuliny. B. występują zaburzenia świadomości aż do jej utraty. C. może być spowodowana przedawkowaniem insuliny. D. prawidłowe są odpowiedzi A,B. E. prawdziwe są odpowiedzi A,B,C. Nr 10. U osoby, która jest nieprzytomna, śpiączkę cukrzycową rozpoznasz na podstawie: A. obecności cukierków w kieszeni, bo to chroni przed „niedocukrzeniem”. B. zapachu acetonu w wydychanym powietrzu. C. suchości skóry i języka. D. prawidłowe są odpowiedzi A,B,C. E prawdziwe są odpowiedzi B,C. Nr 11. Hipoglikemia to stan: A. w którym może dojść do utraty przytomności. B. charakteryzujący się niskim poziomem glukozy we krwi (znacznie poniżej normy). C. charakteryzujący się objawami takimi jak: dezorientacja, bełkotliwa mowa, uczucie niepokoju, obfite pocenie się. D. w którym jak najszybciej podasz insulinę. E. prawdziwe są odpowiedzi A,B,C. Nr 12. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące powikłań cukrzycy: A. śpiączka cukrzycowa to stan, w którym jest znacznie podwyższone stężenie glukozy we krwi. B. w śpiączce cukrzycowej wyczuwalny jest zapach acetonu z ust chorego. C. hipoglikemia to stan bezpośredniego zagrożenia życia. D. w hipoglikemii pojawiają się objawy takie jak: dezorientacja, bełkotliwa mowa, uczucie niepokoju, obfite pocenie się. E. wszystkie wymienione. Nr 25. Wskaż zdanie fałszywe dotyczące informacji o tlenku węgla: A. łączy się z hemoglobiną około 300 razy silniej niż tlen. B. ma charakterystyczny zapach i barwę. C. jest lżejszy od powietrza. D. potocznie nazywany jest czadem. E. powstaje podczas spalania. Nr 26. Po wyjściu z kąpieli osoba zgłasza nudności i wymioty, zawroty głowy. Jakie jest Twoje postępowanie? A. podejrzewasz, że za długo przebywała w gorącej kąpieli i polecasz jej odpoczynek w pokoju. B. sądzisz, że zjadła „coś” co jej zaszkodziło. C. podejrzewasz zatrucie gazami spalinowymi w łazience. D. uważasz że piła alkohol w łazience podczas kąpieli. E. zabierasz na spacer by się „przewietrzyła”. Nr 27. W przypadku osoby posypanej nieznaną substancją, gdy zachodzi podejrzenie skażenia należy: A. natychmiast wykąpać poszkodowanego pod prysznicem. B. zdecydowanie otrzepać ubranie z pyłu, by skrócić czas ekspozycji. C. zdjąć ubranie chroniąc drogi oddechowe poszkodowanego, a następnie spłukać wodą. D. polewać wodą substancję na ubraniu by ją zwilżyć i w ten sposób łatwiej zebrać. E. żadne z powyższych. Nr 28. Jednym z pierwszych objawów zatrucia tlenkiem węgla jest/są: A. bóle brzucha. B. zawroty głowy. C. drapanie w gardle. D. skoki temperatury. E. swędzenie skóry. Nr 29. Osobie, która uległa podtopieniu, po wyjęciu z wody należy: A. wylać wodę z dróg oddechowych poprzez odpowiednie ułożenie. B. utrzymywać stabilizację kręgosłupa, gdyż najczęściej dochodzi do urazu w odcinku szyjnym. C. okryć natychmiast folią życia chroniąc przed wychłodzeniem. D. udrożnić drogi oddechowe i w przypadku braku oddechu wykonać 5 oddechów ratowniczych. E. wszystkie prawdziwe. Nr 30. Niska temperatura wody, w której przebywał poszkodowany: A. powoduje, że działania reanimacyjne powinny trwać dłużej. B. działa ochronnie na centralny system nerwowy zmniejszając skutki niedotlenienia. C. zwiększa uraz poszkodowanego. D. prawdziwe są odpowiedzi A i B. E. prawdziwe są wszystkie odpowiedzi. Nr 31. Wskaż zdanie prawdziwe: A. woda słona uszkadza drogi oddechowe i należy ją najpierw wylać z poszkodowanego. B. woda słodka się nie wchłania i należy ja wylać z poszkodowanego. C. przy utonięciu w wodzie morskiej rokowanie jest lepsze. D. przy utonięciu w wodzie słodkiej rokowanie jest lepsze. E. postępowanie z osobą podtopioną jest takie samo, niezależnie od rodzaju wody. Nr 32. Ratując osobę podtopioną należy pamiętać że: A. śmierć mózgu następuje szybciej w zimnej wodzie. B. uciskanie kl. piersiowej i prowadzenie oddechu zastępczego jest mało efektywne z uwagi na wodę w płucach. C. głowa nie powinna być odchylana z uwagi na możliwość zachłyśnięcia wypitą wodą. D. uzyskanie powrotu czynności życiowych może wystąpić po kilkudziesięciu minutach resuscytacji. E. wszystkie powyższe stwierdzenia są fałszywe. Nr 33. W przypadku podtopienia prowadzenie oddechu zastępczego należy rozpocząć: A. po 5 min od wyjęcia z wody by mogła się ona wchłonąć z płuc. B. po wylaniu wody z dróg oddechowych. C. po zapewnieniu stabilizacji kręgosłupa szyjnego. D. jak najwcześniej, w miarę możliwości jeszcze w wodzie. E. wszystkie powyższe są fałszywe. Nr 34. Stosując regułę „9” można ustalić, że oparzenie obejmujące obie kończyny dolne u osoby dorosłej stanowi następujący procent powierzchni całego ciała: A. 18%. B. 27%. C. 30%. D. 36%. E. 45%. Nr 35. Powierzchnia dłoni u dorosłego to: A. 0,5% powierzchni całkowitej ciała.. B. 1% powierzchni całkowitej ciała. C. 1,5% powierzchni całkowitej ciała. D. 2% powierzchni całkowitej ciała. E. 2,5% powierzchni całkowitej ciała. Nr 36. Przy oparzeniu parą wodną obu rąk należy: A. wezwać pomoc i podawać środki przeciwbólowe. B. pokryć powierzchnię suchym, jałowym opatrunkiem. C. schładzać obficie wodą i wezwać pomoc. D. okryć folią „życia” w celu ochrony przed wychłodzeniem. E. posmarować tłuszczem lub alkoholem bo dobrze wchłania ciepło. Nr 37. Oparzenie ciężkie to: A. oparzenie prądem elektrycznym. B. oparzenie dróg oddechowych. C. oparzenie II stopnia >25 % powierzchni ciała. D. oparzenie III stopnia >10 % powierzchni ciała. E. wszystkie wymienione. Nr 38. Wskaż pierwszą czynność przy poszkodowanym porażeniem prądem po odłączeniu źródła napięcia: A. udrożnienie dróg oddechowych i pośredni masaż serca (PMS). B. ocena stanu świadomości poszkodowanego. C. stabilizacja kręgosłupa szyjnego, udrożnienie dróg oddechowych i prowadzenie oddechu zastępczego. D. nie podchodzimy i nie ruszamy poszkodowanego w obawie o pozostały ładunek elektryczny wokół poszkodowanego. E. żadna z powyższych. Nr 39. O oparzeniu dróg oddechowych i zatruciu wziewnym świadczą następujące objawy: A. duszność, kaszel. B. ślady sadzy na twarzy, w jamie ustnej i ślinie, opalone brwi i rzęsy. C. charakter zdarzenia. D. chrypka, świszczący oddech. E. wszystkie wymienione. Nr 40. Jaka jest najpoważniejsza wczesna komplikacja porażenia prądem elektrycznym zmiennym? A. zaburzenia rytmu serca. B. uraz kręgosłupa szyjnego. C. wstrząs hipowolemiczny. D. niewydolność nerek. E. żadna z wymienionych. Nr 41. Brak czucia bólu stwierdzisz przy oparzeniu: A. I°. B. II°. C. III°. D. chemicznym. E. wszystkich wymienionych. Nr 42. Podczas prac budowlanych jeden z pracowników został ochlapany wapnem w okolicy twarzy. Wskaż poprawną kolejność postępowania: 1) opłukanie twarzy wodą w celu usunięcia substancji; 2) starcie suchą szmatką zaprawy z twarzy i okolicy oczu; 3) usunięcie poszkodowanego ze strefy zagrożenia; 4) delikatne przemywanie wodą, najlepiej mineralną; 5) zdecydowane przemywanie oczu bieżącym strumieniem wody. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,2. B. 3,2,4. C. 3,2,5. D. 4,1,2,3. E. 3,5. Nr 43. Wskaż prawidłową sekwencję postępowania z osobą w stanie wychłodzenia: 1) przenieść do suchego, ciepłego pomieszczenia i zdjęcie zbędnego ubrania; 2) podać ciepły napój najlepiej z alkoholem - działa rozgrzewająco; 3) kontrola podstawowych czynności życiowych; 4) zdecydowanymi ruchami rozcierać miejsca wychłodzone lub zalecić gimnastykę; 5) ułożyć w pozycji poziomej, ograniczyć ruch i ogrzewać biernie. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,2,3,4,5. B. 1,3,2,5. C. 3,4,2. D. 2,4,3. E. 3,1,5. Nr 44. Podczas smażenia frytek doszło do ochlapania gorącym olejem całej dłoni. Skuteczne postępowanie polega na: 1) natychmiastowym odsunięciu poszkodowanego od naczynia z olejem; 2) umyciu ręki pod bieżącą wodą z użyciem detergentu by zmyć olej; 3) chłodzeniu ręki pod bieżącą wodą ok. 15 min; 4) trzymaniu ręki w wiadrze z wodą; 5) polewaniu ręki alkoholem, bo świetnie odprowadza ciepło. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,3. B. 1,2,3. C. 3,5. D. 4,5. E. 1,2,4,5. Nr 58. Usłyszałeś, że w sklepie jest podłożona bomba, natychmiast: A. udajesz się na miejsce by zobaczyć działania pirotechników. B. idziesz zobaczyć jak wygląda bomba, bo to jak zwykle alarm fałszywy. C. oddalasz się z miejsca i namawiasz innych, by nie utrudniać działań. D. pomagasz w wynoszeniu rzeczy ze sklepu, by ratować mienie. E. zgłaszasz się do dowódcy akcji, że możesz im pomóc. Nr 59. W masywnych krwotokach (duża utrata krwi), spodziewamy się u poszkodowanego: 1) zaburzeń świadomości; 2) przyśpieszonego tętna; 3) zaczerwienienia skóry; 4) sinicy twarzy. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,2,3. B. 1,3. C. 1,2. D. 1,4. E. 2,4. Nr 60. Przy oparzeniach elektrycznych najważniejsze dla poszkodowanego są: A. skutki miejscowe, jak np. oparzenie dłoni. B. następstwa dla układu krążenia. C. niekorzystne działanie prądu na skórę (późniejsze blizny). D. wpływ prądu elektrycznego na potencjały mózgowe. E. żadne z wymienionych. Nr 61. Przy oparzeniach termicznych dłoni istotnymi elementami działań ratowniczych są: 1) schładzanie bieżącą wodą do 15-20 min. lub ustąpienia bólu; 2) zdjęcie biżuterii z palców; 3) okrycie rany oparzeniowej po schłodzeniu jałowym opatrunkiem. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,3. B. 1,2. C. 2,3. D. wszystkie wymienione. E. tylko 1. Nr 62. U nieprzytomnego poszkodowanego, po urazie, bez krwotoków zewnętrznych, z widocznym powierzchniowym otarciem skóry głowy, z zachowanym własnym wydolnym oddechem i tętnem, działania pilne należy wykonać w następującej kolejności: 1) tlenoterapia; 2) odkażenie rany; 3) stabilizacja kręgosłupa szyjnego; 4) ułożenie w pozycji przeciwwstrząsowej; 5) założenie opatrunku osłaniającego. Prawidłowa odpowiedź to: A 3,1. B. 1,4. C. 1,2,3. D. 2,3,5. E. 1,2,3,4. Nr 63. Spośród niżej wymienionych czynności ratowniczych, wskaż priorytetowe: A. opatrzenie rany oparzeniowej. B. udrożnienie dróg oddechowych. C. unieruchomienie złamanej kończyny. D. zatamowanie krwotoku tętniczego. E. czynności ujęte w punktach B i D mają zawsze pierwszeństwo przed innymi działaniami. Nr 64. Ranę kłutą klatki piersiowej na miejscu zdarzenia zaopatrzysz: A. opatrunkiem okrężnym z opaski dzianej. B. opatrunkiem z folii, szczelnie przymocowanym do klatki piersiowej ze wszystkich stron. C. pozostawiasz bez zaopatrzenia ze względu na niebezpieczeństwo braku przepływu powietrza w drogach oddechowych poszkodowanego. D. opatrunkiem zastawkowym. E. opatrunkiem uciskowym dla stabilizacji żeber. Nr 65. W krwotoku tętniczym przedramienia, który nie zmniejsza się po rutynowym zaopatrzeniu opatrunkiem uciskowym, należy rozważyć następujące postępowanie: 1) umieszczenie kończyny powyżej poziomu serca; 2) wzmocnienie ucisku poprzez owinięcie opatrunku dodatkowymi zwojami bandaża; 3) zdjęcie już założonego opatrunku i ponowne założenie grubszego opatrunku; 4) założenie opaski zaciskowej na przedramieniu; 5) założenie opaski zaciskowej na ramieniu. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,3. B. 1,2,4. C. 1,2,5. D. 1,3,4. E. 1,3,5. Nr 66. Podawanie tlenu poszkodowanemu jest w określonych sytuacjach bezwzględnie konieczne. Spośród niżej przedstawionych wersji wybierz właściwą: 1) tlen podawać można tylko poszkodowanemu, znajdującemu się w pozycji leżącej; 2) podawanie tlenu jest podstawowym działaniem w zatruciach wziewnych; 3) aby uzyskać ok. 100% stężenie tlenu podawanego dorosłemu przez maskę do tlenoterapii należy zastosować przepływ minimum 6 litrów na minutę; 4) tlen jest szkodliwy przy dłuższym stosowaniu; 5) zestaw do tlenoterapii biernej powinien posiadać rezerwuar. Prawidłowa odpowiedź to: A. 2,3,4. B. 1,2,4. C. 2,4,5. D. 1,4,5. E. 1,3,4 Nr 67. U poszkodowanego w wyniku wypadku, stwierdzono szereg obrażeń i obja- wów. Zaznacz, który objaw (lub grupa objawów), albo obrażenie Twoim zdaniem jest najbardziej niepokojący i może wskazywać na potencjalne zagrożenie życia poszkodowanego: A. złamanie kończyny górnej ze znacznym przemieszczeniem. B. oparzenie II stopnia okolicy goleni. C. rana szarpana dłoni z niewielkim, powolnym wyciekiem krwi. D. blada, chłodna i spocona skóra. E. złamanie otwarte goleni lewej bez krwotoku. Nr 68. Wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego i/lub krwawienie z uszu u poszkodowanego po urazie: A. grozi rozwinięciem wstrząsu. B. świadczyć może o złamaniu podstawy czaszki. C. wymaga założenia jałowego tamponu do ucha. D. prawdziwe są odpowiedzi A,B i C. E. prawdziwe A i C. Nr 69. Krwotok tętniczy zaopatrujemy w pierwszej kolejności : A. opaską zaciskową poniżej miejsca zranienia. B. opaską zaciskową powyżej miejsca zranienia. C. opatrunkiem uciskowym w miejscu zranienia. D. szczelnym opatrunkiem osłaniającym. E. prawdziwe są odpowiedzi A i C. Nr 70. W przypadku krwotoku u poszkodowanego występują pewne charakterystycz- ne objawy. Wskaż, który z niżej wymienionych objawów raczej nie wystąpi u takiego poszkodowanego: A. przyspieszone tętno B. przyspieszony i spłycony oddech. C. odczuwalne wzmożone pragnienie. D. zwolniona czynność serca. E. uczucie zimna. Nr 71. W przypadku udzielania pomocy w przypadku oparzenia, miejsce urazu należy schłodzić bieżącą wodą lub użyć opatrunku hydrożelowego. Cechą takiego postępowania jest to, że: A. zmniejsza uczucie bólu. B. opatrunek nie przywiera do rany. C. zmniejsza znacznie ryzyko wystąpienia hipotermii spowodowanej schładzaniem. D. prawdziwe są odpowiedzi A i B. E. prawdziwe są odpowiedzi A, B i C. Nr 72. W wyniku zdarzenia drogowego poszkodowany leży na ulicy. Stwierdzasz ra- nę tłuczoną głowy, złamanie kości obu goleni na tej samej wysokości oraz stłuczenie barku. Jeden ze stojących obok samochodów ma zbitą przednią szybę i wgniecioną maskę. Najbardziej prawdopodobną przyczyną doznanych obrażeń jest: A. wypadnięcie poszkodowanego z jadącego samochodu. B. zgniecenie samochodu, w którym znajdował się poszkodowany. C. potrącenie poszkodowanego przez samochód osobowy. D. na podstawie takiego obrazu nie można przypuszczać jaki był mechanizm urazu. E. analiza przyczyn obrażeń nie ma znaczenia. Nr 73. Najdogodniejszą pozycją dla poszkodowanych po urazie brzucha jest pozycja: A. leżąca z nogami zgiętymi w stawach biodrowych i kolanowych. B. półsiedząca. C. boczna bezpieczna. D. leżąca na brzuchu, z nogami wyprostowanymi. E. przeciwwstrząsowa Nr 74. U poszkodowanego po urazie głowy z ucha wycieka powoli różowo podbarwiony płyn. Podaj właściwy sposób postępowania: A. stan taki nie wymaga na miejscu zdarzenia żadnych szczególnych działań ratowniczych, gdyż wyciek ustaje po kilku minutach. B. należy wykonać opatrunek osłaniający z gazy jałowej. C. należy wykonać opatrunek uciskowy z gazy jałowej z użyciem codofixu. D. należy do przewodu słuchowego włożyć szczelny tampon z gazy jałowej, aby zapobiec dalszemu wyciekowi. E. żaden z wymienionych. Nr 75. Krwotok tętniczy można próbować odróżnić od żylnego na podstawie: A. intensywności wypływu krwi. B. większej bolesności przy krwawieniu. C. różnicy koloru wypływającej krwi. D. krwotok tętniczy ma zawsze charakter tętniący. E. prawdziwe są odpowiedzi A i C. Nr 88. Leżącego poszkodowanego po urazie kręgosłupa ratownik wyposażony w sprzęt medyczny: A. powinien zawsze ułożyć w pozycji bezpiecznej (bocznej ustalonej), gdyż zabezpiecza ona przed dalszymi urazami. B. powinien zawsze ułożyć na plecach na miękkim podłożu. C. powinien zawsze ułożyć na plecach, założyć kołnierz szyjny i uważać, aby przy przenoszeniu nie powodować zmian pozycji w osi kręgosłupa. D. powinien, po założeniu kołnierza ortopedycznego, niezwłocznie doprowadzić do pozycji siedzącej w celu stabilizacji grawitacyjnej. E. wszystkie powyższe są fałszywe. Nr 89. Podejrzewasz uraz kręgosłupa w przypadku, gdy: A. wypadkowi komunikacyjnemu towarzyszy złamanie kończyny dolnej. B. wypadkowi komunikacyjnemu towarzyszy uraz głowy, C. masz do czynienia z upadkiem z wysokości. D. prawdziwe są odpowiedzi A i C. E. prawdziwe są odpowiedzi A, B i C. Nr 90. Opatrunek uciskowy stosuje się: A. w przypadku krwotoków zewnętrznych. B. w przypadku krwotoków wewnętrznych. C. jedynie w przypadku krwotoków żylnych. D. jedynie w przypadku krwotoków z kończyn E. jednocześnie z opaską zaciskową. Nr 91. W przypadku rozpoznania wstrząsu krwotocznego postępowanie przeciwwstrząsowe obejmuje: A. nadanie pozycji poziomej z uniesieniem kończyn dolnych B. tlenoterapię, C. wsparcie psychiczne. D. zapewnienie komfortu termicznego. E. prawidłowe jest postępowanie wskazane w odpowiedziach A, B, C, i D, ale po wcześniejszym zatamowaniu krwawienia zewnętrznego. Nr 92. W postępowaniu przeciwwstrząsowym najważniejsze jest: A. wspomaganie psychiczne. B. termoizolacja. C. ułożenie w pozycji przeciwwstrząsowej. D. tlenoterapia. E. wszystkie wymienione są jednakowo ważne. Nr 93. Podczas ewakuacji poszkodowanego na noszach – desce, powinny być spełnione określone warunki. Wskaż wśród niżej wymienionych stwierdzeń błędne: A. przed jakimkolwiek przemieszczeniem poszkodowanego na desce, należy zapiąć 4 pasy mocujące. B. przenosić poszkodowanego należy – w miarę możliwości – nogami w kierunku marszu. C. dla unieruchomienia głowy poszkodowanego w trakcie takiej ewakuacji wystarczy jedynie kołnierz ortopedyczny. D. należy unikać kolejnego przekładania poszkodowanego na nosze karetki pogotowia; zgodnie z „zasadą jednych noszy”. E. ręce poszkodowanego powinny być przymocowane pasami. Nr 94. Poszkodowanego w wypadku drogowym ewakuuje się z wnętrza pojazdu, gdy: A. dowódca wyda polecenie. B. występuje konieczność resuscytacji. C. poszkodowany jest w stanie wstrząsu. D. występuje zagrożenie zewnętrzne. E. prawdziwe są odpowiedzi B,C i D. Nr 95. Dla ratownika różnica pomiędzy transportem a ewakuacją polega na tym, że: A. każde przemieszczenie poszkodowanego na mocy decyzji ratownika to ewakuacja, a na mocy decyzji lekarza lub ratownika medycznego to transport. B. przemieszczanie poszkodowanego na noszach to zawsze ewakuacja, a przemieszczenie przy wykorzystaniu karetki – to transport. C. strażacy zawsze ewakuują, a zespoły ratownictwa medycznego transportują. D. prawdziwe są odpowiedzi A i C. E. ewakuacja i transport to dwie nazwy tego samego zjawiska. Nr 96. Określona w procesie segregacji poszkodowanych w zdarzeniu masowym grupa „czerwona” to grupa o najwyższym priorytecie: A. transportowym. B. terapeutycznym i transportowym. C. reanimacyjnym. D. prawdziwe są odpowiedzi A,B i C. E. segregacja to wyznaczanie kolejności, a nie priorytetów. Nr 97. Zdarzenie masowe to zdarzenie o znacznej dysproporcji pomiędzy zapotrzebowaniami na medyczne działania ratownicze realizowane w trybie natychmiastowym a możliwościami: A. sił i środków podmiotów ratowniczych obecnych na miejscu zdarzenia. B. sił i środków ratowniczych powiatu. C. sił i środków ratowniczych województwa. D. sił i środków ujętych w planie ratowniczym dla obszaru chronionego. E. zespołów ratownictwa medycznego obecnych na miejscu zdarzenia. Nr 98. Umieszczona w planie ratowniczym procedura dysponowania danego podmiotu ratowniczego oparta powinna być głównie na: 1) odległości miejsca stacjonowania podmiotu od miejsca zdarzenia; 2) przynależności administracyjnej miejsca zdarzenia; 3) teoretycznym czasie przybycia podmiotu ratowniczego na miejsce zdarzenia; 4) rodzaju zdarzenia; 5) aktualnym czasie przybycia podmiotu ratowniczego na miejsce zdarzenia. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,4. B. 2,4. C. 4,5. D. 1,4. E. 2,5. Nr 99. Poszkodowany wydolny krążeniowo i oddechowo z zamkniętym złamaniem goleni, u którego po kilkunastu minutach po segregacji pierwotnej rozwinęły się objawy wstrząsu, należy do grupy: A. najpierw zielonej, później żółtej B. najpierw czerwonej, potem żółtej. C. cały czas żółtej D. cały czas czerwonej E. najpierw żółtej, potem czerwonej Nr 100. W założeniach taktycznych ratownictwa medycznego w zdarzeniach na drogach, wykonanie dostępu oznacza: A. dotarcie do poszkodowanego. B. stworzenie możliwości zbadania i przemieszczania poszkodowanego. C. stworzenie możliwości zbadania poszkodowanego. D. to samo, co „wycięcie poszkodowanego z pojazdu”. E. zabezpieczenie miejsca zdarzenia i umożliwienie procedur dochodzeniowych. Nr 101. Spośród wymienionych czynności, do zakresu pierwszej pomocy medycznej, udzielanej przez ratowników KSRG, nie należy: A. wykonywanie pośredniego masażu serca. B. transport poszkodowanych do ośrodków leczniczych. C. tamowanie krwotoków. D. udrożnienie dróg oddechowych z użyciem rurki ustno-gardłowej. E. zapewnienie komfortu cieplnego. Nr 102. Zadania z zakresu kwalifikowanej pierwszej pomocy realizowane przez ratowników KSRG: A. zawsze w całości zastępują działania Zespołów Ratownictwa Medycznego. B. wspomagają działania Zespołów Ratownictwa Medycznego. C. są realizowane tylko i wyłącznie w przypadku technicznych trudności, uniemożliwiających dotarcie do poszkodowanego przez członków Zespołu Ratownictwa Medycznego. D. mogą być wykonywane tylko przy udziale koordynatora medycznych czynności ratowniczych. E. odbywają się zawsze pod nadzorem lekarza. Nr 103. Do zadań koordynatora medycznych działań ratowniczych KSRG należy: 1) nadzorowanie działań ratowniczych w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy prowadzonych przez podmioty i ratowników systemu na miejscu zdarzenia; 2) udzielanie pierwszej pomocy kwalifikowanej poszkodowanym; 3) prowadzenie i ewentualne nadzorowanie segregacji, jako procesu określania priorytetów terapeutyczno-transportowych; 4) przedstawianie kierującemu działaniem ratowniczym opinii dotyczących zabezpieczenia uczestników działań ratowniczych pod względem medycznym; 5) transport poszkodowanych z kodem czerwonym do specjalistycznej placówki służby zdrowia. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,3,4. B. 1,2,3. C. 2,3,4. D. 3,4,5. E. 2,4,5. Nr 104. Organizacja ratownictwa medycznego realizowanego przez podmioty KSRG nie obejmuje: A. ujednolicenia zasad powiadamiania i dysponowania podmiotów systemu oraz podmiotów współdziałających z systemem. B. ujednolicania zasad postępowania w zdarzeniach z dużą liczbą poszkodowanych. C. transportu lżej poszkodowanych do miejsca zamieszkania. D. ujednolicania metodyki planowania transportu poszkodowanej lub zagrożonej ludności do izb przyjęć lub szpitalnych oddziałów wyspecjalizowanych w zakresie medycyny ratunkowej lub innych podmiotów prowadzących ratownictwo medyczne w warunkach szpitalnych. E. wsparcia psychologicznego osób uczestniczących w działaniach ratowniczych. Nr 114. U niektórych poszkodowanych nieprzytomnych, ale oddychających stosuje się pozycję bezpieczną. Wskaż stwierdzenie fałszywe: A. pozycja ta może zapobiec dostaniu się treści pokarmowej do dróg oddechowych. B. pozycję taką stosuje się wyłącznie ze względu na łatwą kontrolę tętna u poszkodowanego. C. ułożenie poszkodowanego w tej pozycji nie gwarantuje przeżycia. D. możliwość ułożenia poszkodowanego w tej pozycji pozwala na udzielenie pomocy większej liczbie poszkodowanych. E. pozycja ta ułatwia samodzielne oddychanie u osoby nieprzytomnej. Nr 115. Wskaż czynność, która nie jest elementem procedury udrażniania dróg oddechowych: A. odessanie płynnej treści z jamy ustnej. B. uciśnięcia nadbrzusza. C. tlenoterapia bierna. D. założenie poszkodowanemu rurki ustno-gardłowej. E. rękoczyn czoło-bródka. Nr 116. Jakie będzie Twoje postępowanie u poszkodowanego, który w wyniku wypadku samochodowego doznał urazu z raną tłuczoną głowy, z przejściową utratą świadomości i przebywa nadal w samochodzie? A. zadzwonię po Zespół Ratownictwa Medycznego i będę czekać przy samochodzie obserwując poszkodowanego. B. po sprawdzeniu jego podstawowych funkcji życiowych (stan świadomości, oddech, krążenie) zawołam o pomoc, a następnie zależnie od sytuacji podejmę decyzję o ewakuacji lub udzieleniu pomocy w samochodzie. C. wyciągnę poszkodowanego z samochodu i zacznę oddechy zastępcze. D. podam tlen i będę czekać na pomoc. E. zacznę resuscytację w samochodzie. Nr 117. Wskaż prawidłową kolejność czynności jakie należy wykonać po wezwaniu pomocy u nieprzytomnego poszkodowanego, po urazie, bez widocznych obrażeń, z zachowanym własnym charczącym oddechem i oznakami krążenia: 1) okrycie kocem termoizolacyjnym; 2) tlenoterapia bierna; 3) założenie rurki ustno-gardłowej; 4) ręczna stabilizacja kręgosłupa szyjnego; 5) udrożnienie dróg oddechowych poprzez wysunięcie żuchwy. Prawidłowa odpowiedź to: A. 2,5,3,1,4. B. 1,3,5,4,2. C. 3,2,4,1,5. D. 5,4,3,2,1. E. 4,2,1,3,5. Nr 118. Postępowanie z poszkodowanym, który w czasie pożaru wyskoczył z III piętra i doznał urazu kręgosłupa w odcinku piersiowolędźwiowym oraz jest nieprzy- tomny, z zachowanym krążeniem i oddechem, w pierwszej kolejności obejmuje: A. masaż pośredni serca, bo podtrzymanie krążenia jest priorytetem. B. oddech zastępczy z tlenoterapią o przepływie 10 l na minutę. C. stabilizację kręgosłupa oraz tlenoterapię bierną. D. opatrzenie ran i złamań oraz oparzeń. E. szybki transport do szpitala. Nr 119. Spośród niżej wymienionych czynności ratowniczych, wskaż czynność priorytetową u osoby nieprzytomnej: A. opatrzenie rany oparzeniowej. B. udrożnienie dróg oddechowych. C. unieruchomienie złamanej kończyny. D. zaopatrzenie złamania otwartego. E. okrycie kocem termoizolacyjnym. Nr 120. Rurkę ustno-gardłową zastosujesz: A. u poszkodowanych przytomnych, ale po urazach klatki piersiowej. B. u nieprzytomnych z obecną treścią pokarmową w jamie ustnej (dla udrożnienia). C. zawsze u poszkodowanych przytomnych z urazem twarzoczaszki. D. tylko przy bezdechu u dorosłych, zamiast tlenoterapii. E. u nieprzytomnych, aby zmniejszyć zagrożenie niedrożnością dróg oddechowych. Nr 121. W postępowaniu z nieprzytomnym dorosłym nieurazowym, wezwanie pomocy powinno nastąpić: A. po stwierdzeniu, że poszkodowany jest nieprzytomny. B. jeżeli poszkodowany ma poważne obrażenia. C. nie należy wzywać pomocy, jeżeli strażak-ratownik wie, co należy zrobić z osobą poszkodowaną. D. po pierwszej minucie resuscytacji. E. po udzieleniu pierwszej pomocy i stwierdzeniu, że stan poszkodowanego nie ulega zmianie. Nr 122. Podczas oceny stanu neurologicznego poszkodowanego korzystamy ze skali AVPU. Co oznaczają poszczególne litery tej skali: A. A-alergie V-wysypki P- przyjmowane leki U- uzależnienia. B. A-zorientowany, V-reaguje na bodźce słowne P- reaguje na bodźce bólowe U- brak reakcji. C. A- brak reakcji V- reaguje na bodźce bólowe P- reaguje na bodźce słowne U- zorientowany.. D. A- agresywny V-wulgarny P-podsypiający U- unikający kontaktu. E. wszystkie powyższe są fałszywe. Nr 123. Właściwy rozmiar rurki ustno-gardłowej dla poszkodowanego nieprzytomnego wyznacza odległość: A. od brody do obojczyka. B. od płatka ucha do kąta ust. C. od czubka jego nosa do brody. D. rurkę dobiera się tylko u osoby przytomnej. E. rurki nie stosuje się u osób nieprzytomnych. Nr 124. Jeśli wystąpią trudności w prowadzeniu skutecznej wentylacji za pomocą maski i worka samorozprężalnego, należy: 1) poprawić ułożenie maski na twarzy poszkodowanego; 2) ponownie spróbować udrożnić drogi oddechowe za pomocą odpowiednich rękoczynów; 3) poczekać z decyzją co, do dalszego postępowania na przybycie lekarza, gdyż możemy zaszkodzić poszkodowanemu; 4) sprawdzić szczelność układu do wentylacji; 5) pomimo trudności kontynuować wentylację, bo każdy manewr sprawdzający to strata czasu. Prawidłowa odpowiedź to: A. 2,4,5. B. 1,3,4. C. 2,3,4. D. 3,4,5. E. 1,2,4. Nr 125. W czasie prowadzenia u poszkodowanego oddechu zastępczego przy użyciu maski twarzowej i worka samorozprężalnego, należy pamiętać o dołączeniu do zestawu rezerwuaru tlenowego. Ma to na celu: A. zwiększenie stężenia tlenu w mieszaninie oddechowej z 21% do około 40-50 %. B. utrzymanie, przy właściwym dopływie tlenu, wysokiego stężenia tlenu w mieszaninie oddechowej, nawet na poziomie bliskim 85%. C. ułatwienie prowadzenia oddechu zastępczego (w takim przypadku nie trzeba dbać o szczelne przyłożenie maski oddechowej do twarzy poszkodowanego). D. stworzenie wystarczającej rezerwy tlenowej na czas, nawet do 4 minut po odłączeniu przewodu, łączącego układ z butlą tlenową (co jest niezwykle przydatne, np. przy ewakuacji poszkodowanego). E. podanie prawidłowej ilości tlenu, przy jednocześnie występujących trudnościach z utrzymaniem drożności dróg oddechowych poszkodowanego. Nr 126. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące relacji między resuscytacją (CPR) i Automatyczną Defibrylacją Zewnętrzną (AED): A. pacjent z ostrym zawałem serca potrzebuje CPR, a nie AED. B. natychmiastowa CPR i wczesna defibrylacja (w ciągu 4-5 minut) może znacznie zwiększyć liczbę uratowanych pacjentów z zatrzymaniem krążenia. C. jeśli defibrylacja była wykonana w ciągu 10 minut, CPR nie ma sensu. D. jeśli CPR było podjęte natychmiast, defibrylacja nie jest potrzebna. E. CPR należy wdrożyć dopiero po wykonaniu AED i to po analizie zrobionej przez defibrylator. Nr 127. Na jakiej podstawie podejmiesz decyzję o wdrożeniu resuscytacji krążeniowo-oddechowej: A. szerokości źrenic poszkodowanego. B. obecności tętna na obwodzie. C. utracie przytomności i braku oddechu. D. bladości i ochłodzeniu powłok skórnych. E. obecności sinicy. Nr 128. U dorosłych pacjentów prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej w obserwowanym zatrzymaniu krążenia rozpoczyna się od: A. 30 uciśnięć klatki piersiowej. B. 2 oddechów ratowniczych. C. 15 uciśnięć klatki piersiowej. D. 30 uciśnięć klatki piersiowej (1 ratownik) lub 15 uciśnięć klatki piersiowej (2 ratowników). E. 5 oddechów zastępczych. Nr 140. U nieprzytomnego poszkodowanego nie stwierdzasz oddechu, ani tętna. Po rozpoczęciu masażu pośredniego serca stwierdzasz, że doszło u niego do złamania kilku żeber. W takiej sytuacji: A. przerywasz pośredni masaż serca i prowadzisz u poszkodowanego tylko sztuczną wentylację. B. rozpoczynasz bezpośredni masaż serca. C. nadal prowadzisz podjęte działania ratownicze (resuscytacja krążeniowo - oddechowa) zgodnie z procedurą. D. w pierwszej kolejności owijasz klatkę piersiową poszkodowanego bandażem elastycznym, dopiero wówczas rozpoczynasz wykonywanie masażu pośredniego serca. E. kontynuujesz podjęte czynności ratownicze, omijając uszkodzoną okolicę. Nr 141. Kierownik firmy, w której pracujesz jest 50- letnim, otyłym mężczyzną. Do tej pory nie chorował na serce. Aktualnie zaczął uskarżać się na nagły, ostry ból w klatce piersiowej, który trwa od ponad 5 minut. Jak powinieneś postąpić? A. zadzwonić po Zespołu Ratownictwa Medycznego. B. podać nitroglicerynę pod język (1 tabletkę). C. podać wodę i wezwać pogotowie ratunkowe. D. zadzwonić po Zespołu Ratownictwa Medycznego i podać nitroglicerynę pod język. E. położyć mężczyznę z uniesioną klatką piersiową (pozycja półsiedząca) i wezwać pogotowie ratunkowe. Nr 142. Wykonujesz CPR u półrocznego dziecka z zatrzymaniem czynności serca. Którą z technik masażu powinieneś zastosować? 1) uciskanie klatki piersiowej jedną dłonią, masując z częstotliwością około 100 uciśnięć na minutę; 2) uciskanie klatki piersiowej dwoma palcami jednej ręki tak, by ugiąć mostek na około 4 cm; 3) uciskanie górnego odcinka mostka dwoma palcami; 4) uciskanie klatki piersiowej 15x, a następnie wykonanie 3 wolnych wdechów; 5) uciskanie klatki piersiowej z częstotliwością około 100-120 razy na minutę. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,5. B. 2,5. C. 3,4. D. 1,3. E. 4,5. Nr 143. Ocena wstępna chorego w zdarzeniu pojedynczym nie powinna trwać dłużej niż: A. 1min. B. 2 min. C. 5 min. D. 10 min. E. 15 min. Nr 144. Przed przystąpieniem do badania wstępnego u poszkodowanych z obrażeniami pourazowymi należy: A. unieruchomić złamaną kończynę. B. stabilizować ręcznie kręgosłup szyjny. C. podać tlen. D. wykonać pośredni masaż serca. E. wykonać manewr Sellicka. Nr 145. Poszkodowanych z obrażeniami pourazowymi obraca się podczas wymiotów: A. na komendę prowadzącego ocenę wstępną. B. tylko po założeniu kołnierza ortopedycznego. C. po zastosowaniu manewru Sellicka. D. w sposób zsynchronizowany na komendę ratownika trzymającego głowę. E. w inny niż wymienione sposób. Nr 146. Prowadzący ocenę wstępną podchodzi w miarę możliwości do poszkodowanego: A. od strony jego nóg. B. od strony jego głowy. C. od strony lewej. D. nie ma znaczenia, z której strony podejdzie. E. od strony prawej. Nr 147. Ocenę oddechu poszkodowanego prowadzi się przez: A. 10 sek. B. 15 sek. C. 25 sek. D. 60 sek. E. 90 sek. Nr 148. Pierwszy ratownik, który stabilizuje głowę, wykonuje także szereg innych czynności, do których nie należy: A. utrzymywanie kontaktu słownego z poszkodowanym. B. zbieranie wywiadu. C. kontrolowanie układu oddechowego. D. kontrolowanie układu krążenia. E. zaopatrywanie ran. Nr 149. Kiedy można przerwać ocenę wstępną? A. gdy wystąpi niedrożność dróg oddechowych i zatrzymanie krążenia. B. tylko po założeniu kołnierza ortopedycznego. C. prawdziwe są odpowiedzi A i B. D. gdy występuje masywny krwotok. E. prawdziwe są odpowiedzi A i D. Nr 150. Podczas oceny wstępnej i badania urazowego przy poszkodowanym powinno być, w miarę możliwości: A. 2 ratowników. B. 3 ratowników. C. 4 ratowników. D. 5 ratowników. E. 6 ratowników. Nr 151. Podczas oceny wstępnej poszkodowanego, który leży na brzuchu, ale ma zachowany prawidłowy oddech: A. przekładamy natychmiast na plecy. B. jak najszybciej wnosimy do karetki. C. badamy i opatrujemy wstępnie w pozycji zastanej. D. sadzamy go i podajemy tlen. E. prawdziwe są odpowiedzi A i D. Nr 152. Podczas badania poszkodowanego z obrażeniami pourazowymi w pierwszej kolejności należy znaleźć: A. złamania. B. uszkodzenia skóry. C. przyczyny złego samopoczucia. D. obrażenia stanowiące bezpośrednie zagrożenie życia. E. przyczyny podwyższenia temperatury ciała. Nr 153. Ratownik będący liderem zespołu podczas oceny wstępnej i badania: A. zajmuje się bezpośrednio badaniem wstępnym i obrażeń pourazowych. B. wydaje trzeciemu ratownikowi polecenia co do wykonania ewentualnych rękoczynów i opatrunków. C. zajmuje się wykonaniem opatrunków. D. prawdziwe są odpowiedzi A i B. E. prawdziwe są odpowiedzi A i C. Nr 154. Badanie powtórne chorego z obrażeniami pourazowymi rozpoczynamy po: A. wykonaniu badania wstępnego i wykonaniu niezbędnych interwencji. B. udrożnieniu poszkodowanego. C. ułożeniu poszkodowanego w pozycji bezpiecznej. D. wykonaniu defibrylacji. E. ułożeniu poszkodowanego w pozycji przeciwwstrząsowej. Nr 155. Szybkie badanie urazowe poszkodowanego z obrażeniami pourazowymi powinno być dokonywane: A. od strony lewej ku stronie prawej. B. nie ma znaczenia od której części ciała zaczniemy. C. systematycznie od głowy do stóp. D. zawsze od strony złamanych kończyn. E. od strony pleców, aby nie pominąć ran. Nr 156. Badanie szyi chorego z obrażeniami pourazowymi nie obejmuje: A. sprawdzenia istnienia ewentualnych ran. B. oceny wyrostków kolczystych. C. oceny nawrotu kapilarnego. D. oceny wypełnienia żył szyjnych. E. oceny ewentualnego przemieszczenia tchawicy. Nr 157. Po zbadaniu szyi i założeniu ewentualnych opatrunków można: A. sprawdzić szmer oddechowy. B. sprawdzić nawrót kapilarny C. założyć kołnierz ortopedyczny. D. ocenić wypełnienie żył szyjnych E. ułożyć poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej (bezpiecznej). Nr 158. Wypełnione żyły szyjne mogą sugerować np.: A. odmę prężną. B. tamponadę serca. C. zaburzenia krzepliwości. D. prawdziwe są odpowiedzi A i B. E. prawdziwe są odpowiedzi A i C Nr 159. Po założeniu kołnierza ortopedycznego osobie nieprzytomnej: A. sprawdzamy istnienie ewentualnych ran na szyi. B. głowa jest nadal stabilizowana ręcznie. C. oceniamy nawrót kapilarny. D. ratownik stabilizujący głowę puszcza ją. E. poszkodowany może położyć się w wygodnej dla siebie pozycji. Nr 173. Elektrody AED umieszczamy: A. jedną pod prawym obojczykiem wzdłuż mostka, drugą nad koniuszkiem serca poszkodowanego (zgodnie z piktogramem umieszczonym na elektrodach). B. elektrody mogą pozostać na klatce piersiowej w dowolnych miejscach po obu stronach mostka poszkodowanego. C. jedną pod lewym obojczykiem wzdłuż mostka, drugą nad koniuszkiem serca poszkodowanego. D. elektrody należy umieścić 2 palce powyżej kąta międzyżebrowego poszkodowanego. E. w taki sposób, aby ich końce stykały się nad mostkiem poszkodowanego, co ułatwi przepływ energii. Nr 174. Wsparcie psychiczne poszkodowanego powinno być zastosowane: A. w momencie przybycia do szpitala. B. po umieszczeniu poszkodowanego w karetce. C. po ustaleniu diagnozy w celu jasnego sprecyzowania form leczenia. D. jak najwcześniej. E. w obecności rodziny. Nr 175. Wskaż, co nie jest zabronione podczas udzielania wsparcia psychicznego poszkodowanemu: A. brak zainteresowania tym, co mówi poszkodowany. B. prezentowanie przez ratownika postawy ,,ja wiem lepiej”. C. utrzymywanie kontaktu wzrokowego. D. utrzymywanie nadmiernego dystansu. E. okazywanie braku akceptacji. Nr 176. Wskaż, co nie jest zabronione podczas udzielania kwalifikowanej pomocy medycznej poszkodowanemu: A. okazywanie braku zainteresowania tym, co mówi poszkodowany. B. prezentowanie przez ratownika postawy ,,ja wiem lepiej”. C. głośne zwracanie uwagi członkom zespołu ratowniczego. D. stwarzanie dodatkowego zamieszania wokół poszkodowanego. E. używanie pod adresem poszkodowanego stwierdzeń w rodzaju „twoja reakcja jest normalna”. Nr 177. U poszkodowanych urazowych wsparcie psychiczne może prowadzić ratownik: A. z wykształceniem psychologicznym. B. specjalnie do tego celu przygotowany. C. trzeci, który również m.in. opatruje rany. D. dokonujący ręcznej stabilizacji kręgosłupa. E. drugi, który dokonuje jednocześnie badania urazowego. Nr 178. Od udzielających wsparcia psychicznego poszkodowany oczekuje: A. okazywanie natrętnego zainteresowania jego stanem psychicznym. B. akceptacji, zainteresowania, kontaktu wzrokowego i bycia otwarcie zdystansowanym. C. akceptacji, zainteresowania, kontaktu wzrokowego i bycia dobrym słuchaczem. D. akceptacji, zainteresowania, unikania kontaktu wzrokowego i bycia dobrym słuchaczem. E. używania pod adresem poszkodowanego stwierdzeń w rodzaju „ja wiem lepiej”, co daje mu pewność wysokich kompetencji ratownika. Nr 179. Podchodząc do poszkodowanego pozostającego po wypadku w pojeździe ratownik powinien: A. zapytać, co się wydarzyło. B. informować, co i w jakim celu będzie wykonywane. C. przedstawić się. D. powiedzieć, kim jest, zapytać, co się wydarzyło i informować, co i w jakim celu będzie wykonywane. E. używać pod adresem poszkodowanego stwierdzeń w rodzaju „ja wiem lepiej”, co daje mu pewność wysokich kompetencji ratownika. Nr 180. Po przybyciu na miejsce zdarzenia ekipy ratunkowej następuje rozpoznanie, które ma na celu: A. rozpoznanie charakteru zdarzenia, jego okoliczności i udzielenie pierwszej pomocy. B. rozpoznanie charakteru zdarzenia, jego okoliczności, rodzaju zagrożeń dla akcji i ustalenia dróg ewakuacji. C. rozpoznanie charakteru zdarzenia, jego okoliczności, rodzaju zagrożeń dla akcji i ustalenia rodzaju sprzętu koniecznego do ewakuacji poszkodowanych. D. rozpoznanie charakteru zdarzenia, jego okoliczności, rodzaju zagrożeń, ustalenie orientacyjnej liczby poszkodowanych i ewentualne uznanie zdarzenia za masowe. E. rozpoznanie charakteru zdarzenia, jego okoliczności, rodzaju zagrożeń dla akcji, ustalenie orientacyjnej liczby poszkodowanych i ich ewakuacja. Nr 181. W ocenie wstępnej osoby poszkodowanej bierzemy pod uwagę: A. istnienie ewentualnych ran. B. jedynie kontrolę ABC, ponieważ tylko te parametry są istotne. C. urazy w obrębie kręgosłupa. D. wypełnienie żył szyjnych. E. ogólne wrażenie, ocenę ABC. Nr 182. Stabilizując bezprzyrządowo kręgosłup szyjny należy pamiętać, aby: A. nie pociągać za mocno głowy w osi długiej i nie odchylać głowy poszkodowanego ku tyłowi. B. co 2 minuty sprawdzać tętno na tętnicy szyjnej. C. odchylić głowę poszkodowanego ku tyłowi, aby udrożnić drogi oddechowe. D. ustabilizować przemieszczoną tchawicę. E. zbytnio nie pociągać za głowę w osi długiej. Nr 183. Podczas dokonywania defibrylacji należy: A. co 2 minuty sprawdzać tętno na tętnicy szyjnej. B. słuchać i wykonywać polecenia AED. C. podtrzymywać odchyloną ku tyłowi ku tyłowi głowę poszkodowanego, aby udrożnić drogi oddechowe. D. ustabilizować przemieszczoną tchawicę. E. naciskać elektrody, aby dobrze przylegały. Nr 184. Wsparcie psychiczne poszkodowanych powinno: A. rozpocząć się w momencie przyjęcia do szpitala, gdyż pozwala to na osiągnięcie lepszych efektów terapeutycznych. B. trwać do czasu osiągnięcia przez poszkodowanego równowagi psychicznej. C. odbywać się tylko w obecności rodziny, co ułatwi powrót do zdrowia. D. rozpocząć się jak najszybciej i trwać, w miarę możliwości, do czasu osiągnięcia przez poszkodowanego równowagi psychicznej. E. rozpocząć się po ustaleniu diagnozy w celu jasnego sprecyzowania form leczenia powinno zostać wstrzymane. Nr 185. Najpoważniejsze zagrożenie w przypadku odmy wentylowej to: A. zmniejszenie pojemności płuc. B. ograniczenie ruchomości ściany klatki piersiowej. C. wzrost ciśnienia w komorze odmowej i przemieszczenie narządów śródpiersia z uciskiem na naczynia żylne. D. prawdziwe A i B. E. przesunięcie tchawicy. Nr 186. W przypadku złamania goleni but zdejmujemy: A. jak najwcześniej. B. nie ma takiej potrzeby. C. przy stabilizacji ręcznej kończyny w pozycji zbliżonej do fizjologicznej. D. przecinając go, dla zmniejszenia ryzyka urazów wtórnych. E. prawdziwe C i D. Nr 187. Przy przepływie 15 l/min zawartość butli o pojemności 2,7 litra wypełnionej tlenem sprężonym do 150 atmosfer wystarczy na: A. maksimum 20 minut tlenoterapii. B. ponad 20 minut tlenoterapii. C. ponad 30 minut tlenoterapii. D. maksimum 30 minut tlenoterapii. E. ponad 40 minut tlenoterapii. Nr 188. Rana kłuta brzucha: A. nie wyklucza odmy. B. może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia. C. zawsze powoduje silny krwotok zewnętrzny. D. prawdziwe A i B. E. prawdziwe A, B i C. Nr 189. W przypadku niedrożności nosa sztuczną wentylację prowadzimy A. metodą usta – usta. B. przy użyciu maski worka samorozprężalnego trzymanej chwytem jednoręcznym i z wykorzystaniem rurki ustno-gardłowej. C. przy użyciu maski worka samorozprężalnego trzymanej chwytem jednoręcznym. D. tylko po udrożnieniu nosa przy pomocy urządzenia ssącego. E. prawdziwe A i B. Nr 190. Skręcenie stawu skokowego: A. nie można rozpoznać na miejscu zdarzenia, traktuje się je jak złamanie. B. traktujemy jak zwichnięcie. C. stosujemy ostrożnie bandaż elastyczny w pozycji zastanej. D. stabilizujemy i unieruchamiamy w pozycji zbliżonej do fizjologicznej. E. prawdziwe A i C. Nr 203. Które z poniższych objawów występujących u dziecka, które w trakcie jedzenia zakrztusiło się pokarmem, są charakterystyczne dla łagodnej niedrożności dróg oddechowych? 1) bezgłośny kaszel; 2) głośny kaszel; 3) sinica; 4) możliwość nabrania powietrza przed kaszlem; 5) głośny płacz. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,3,4. B. 1,2,5. C. 2,4,5. D. 1,4,5. E. 3,4,5. Nr 204. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących użycia rurki ustno-gardłowej jest nieprawdziwe? A. jest zalecana podczas wentylacji workiem samorozprężalnym z maską twarzową. B. zabezpiecza przed zachłyśnięciem. C. może spowodować niedrożność. D. może prowokować wymioty. E. jest dostępna w rozmiarach dla dzieci i dorosłych. Nr 205. Które ze stwierdzeń odnoszących się do prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) u nieprzytomnej osoby dorosłej z całkowitą niedrożnością dróg oddechowych spowodowanej ciałem obcym są prawdziwe? 1) przed rozpoczęciem serii oddechów ratowniczych należy podjąć próbę usunięcia palcem z jamy ustnej niewidocznych ciał obcych; 2) należy rozpocząć RKO od uciskania klatki piersiowej pomimo wyczuwalnego tętna na tętnicy szyjnej; 3) należy sprawdzić zawartość jamy ustnej w poszukiwaniu ciała obcego przed rozpoczęciem każdej następnej serii oddechów ratowniczych; 4) należy rozpocząć uciskanie klatki piersiowej tylko w sytuacji braku tętna na tętnicy szyjnej; 5) uciśnięcia klatki piersiowej i oddechy ratownicze należy prowadzić w sekwencji 30:2. Prawidłowa odpowiedź to: A. 1,2,3. B. 2,4,5. C. 2,3,5. D. 2,3,4. E. 1,4,5. Nr 206. Miejsce uciskania klatki piersiowej podczas resuscytacji krążeniowo- oddechowej to: A. tuż pod linią łącząca sutki. B. środek linii łączącej sutki. C. górna połowa mostka. D. środek mostka. E. dolna połowa mostka. Nr 207. Odgłos bulgotania u nieprzytomnej osoby leżącej na plecach jest charakte- rystyczny dla wystąpienia częściowej niedrożności dróg oddechowych na skutek: A. kurczu krtani. B. obecności treści płynnej. C. obecności ciała obcego. D. zapadnięcia języka na tylną ścianę gardła. E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa. Nr 208. Odgłos charczenia (chrapania) u nieprzytomnej osoby leżącej na plecach jest charakterystyczny dla wystąpienia częściowej niedrożności dróg oddechowych na skutek: A. kurczu krtani. B. obecności treści płynnej. C. obecności ciała obcego. D. zapadnięcia języka na tylną ścianę gardła. E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe. Nr 209. Odgłos świstu lub stridoru u 4-letniego dziecka może wskazywać na częściową niedrożność dróg oddechowych spowodowaną: A. obecnością ciała obcego. B. obecnością treści płynnej. C. kurczem krtani. D. zapadnięciem języka na tylną ścianę gardła. E. prawidłowe są odpowiedzi A, C. Nr 210. Podczas oceny czynności życiowych u 8-miesięcznego dziecka badanie tętna wykonasz na: A. tętnicy szyjnej. B. tętnicy pachowej. C. tętnicy ramiennej. D. tętnicy promieniowej. E. prawidłowe są odpowiedzi A, B. Nr 211. Podczas prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej przez dwóch ratowników u 8-miesięcznego dziecka stosunek uciśnięć klatki piersiowej do wentylacji płuc powinien wynosić: A. 3:1. B. 5:1. C. 15:1. D. 15:2. E. 30:2. Nr 212. Podczas prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej przez dwóch ratowników u 6 letniego dziecka stosunek uciśnięć klatki piersiowej do wentylacji płuc powinien wynosić: A. 10:2. B. 15:2. C. 20:2. D. 30:2. E. 30:5. Nr 213. Podczas prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej u osoby dorosłej stosunek uciśnięć klatki piersiowej do wentylacji płuc powinien wynosić: A. 15:2. B. 20:2. C. 30:1. D. 30:2. E. 30:3. Nr 214. Podczas prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej noworodka, u którego zaraz po urodzeniu nie stwierdzono oznak życia, stosunek uciśnięć klatki piersiowej do wentylacji płuc powinien wynosić: A. 3:1. B. 5:1. C. 15:2. D. 15:5. E. 30:2. Nr 215. Podczas prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej u 6-letniego dziecka uciskanie klatki piersiowej powinno się wykonywać z częstotliwością: A. 80-100 razy na minutę. B. 100-120 razy na minutę. C. 120-130 razy na minutę. D. 130-140 razy na minutę. E. ≥ 140 razy na minutę. Nr 216. Podczas prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej przez jednego ratownika u 8-miesięcznego dziecka uciskanie klatki piersiowej powinno się wykonywać: A. dwoma palcami jednej ręki. B. palcem wskazującym. C. dwoma kciukami, podczas gdy dłonie obejmują klatkę piersiową. D. dłonią jednej ręki. E. prawidłowe są odpowiedzi B, D. Nr 217. Podczas prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej przez dwóch ratowników u 8-miesięcznego dziecka uciskanie klatki piersiowej powinno się wykonywać: A. dwoma palcami jednej ręki. B. palcem wskazującym. C. dwoma kciukami, podczas gdy dłonie obejmują klatkę piersiową. D. dłonią jednej ręki. E. prawidłowe są odpowiedzi A, B. Nr 218. Podczas prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej u 8-miesięcz- nego dziecka uciskanie klatki piersiowej powinno się wykonywać na głębokość: A. 1/4 wymiaru przednio-tylnego. B. 1/3 wymiaru przednio-tylnego. C. 1/2 wymiaru przednio-tylnego. D. 2/3 wymiaru przednio-tylnego. E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa. Nr 219. Aby rozpoznać nagłe zatrzymanie krążenia u osoby dorosłej, która jest głęboko nieprzytomna konieczne jest stwierdzenie: A. braku oddechu. B. braku tętna na tętnicy szyjnej. C. oddechu agonalnego. D. prawidłowe są odpowiedzi A, B. E. prawidłowe są odpowiedzi A, C. Nr 220. Udzielasz pomocy dorosłej osobie potrąconej przez samochód osobowy. Ofiara leży na plecach, jest głęboko nieprzytomna, a ty utrzymujesz drożność dróg oddechowych metodą wysunięcia żuchwy. W pewnym momencie poszkodowany zaczyna wymiotować. Prawidłowe postępowanie w pierwszej kolejności będzie polegało na: A. ułożeniu w pozycji bezpiecznej. B. obróceniu głowy na bok. C. wygarnięciu palcem wymiocin. D. obróceniu na bok z utrzymaniem głowy i szyi w osi podłużnej ciała. E. odgięciu głowy do tyłu. Nr 231. W przypadku dorosłej osoby, która podczas jedzenia zakrztusiła się pokarmem, jest przytomna i głośno kaszle, prawidłowe postępowanie polega na: A. zachęcaniu do spontanicznego kaszlu. B. wykonaniu 5 uderzeń w okolicę międzyłopatkową. C. wykonaniu 5 uciśnięć nadbrzusza. D. próbie wygarnięcia palcem ciała obcego z jamy ustnej. E. prawidłowe są odpowiedzi B i C. Nr 232. W przypadku dorosłej osoby, która podczas jedzenia zakrztusiła się pokarmem, jest przytomna, nie może nabrać powietrza, bezgłośnie kaszle, prawidłowe postępowanie polega na: A. zachęcaniu do spontanicznego kaszlu. B. wykonaniu 5 uderzeń w okolicę międzyłopatkową. C. wykonaniu 5 uciśnięć nadbrzusza. D. próbie wygarnięcia palcem ciała obcego z jamy ustnej. E. wykonaniu 5 uderzeń w okolicę międzyłopatkową, a następnie 5 uciśnięć nadbrzusza. Nr 233. W przypadku kobiety będącej w 8. miesiącu ciąży, która podczas jedzenia zakrztusiła się pokarmem, jest przytomna, nie może nabrać powietrza, bezgłośnie kaszle, prawidłowe postępowanie polega na: A. zachęcaniu do spontanicznego kaszlu. B. wykonaniu 5 uderzeń w okolicę międzyłopatkową. C. wykonaniu 5 uciśnięć nadbrzusza. D. wykonaniu 5 uderzeń w okolicę międzyłopatkową, a następnie 5 uciśnięć klatki piersiowej. E. wykonaniu 5 uderzeń w okolice międzyłopatkową, a następnie 5 uciśnięć nadbrzusza. Nr 234. W trakcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej kobiety w zaawansowanej ciąży, aby zmniejszyć ucisk macicy na aortę i żyłę główną dolną zaleca się: A. ręczne przesunięcie macicy na lewą stronę. B. ręczne przesunięcie macicy na prawą stronę. C. pochylenie na prawą stronę pod kątem 30° w osi długiej ciała. D. pochylenie na lewą stronę pod kątem 10° w osi długiej ciała. E. uniesienie nóg 30 cm powyżej tułowia. Nr 235. W trakcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej podczas uciskania klatki piersiowej doszło do złamania żeber. Właściwe postępowanie polega na: A. zmniejszeniu głębokości uciśnięć. B. zmniejszeniu częstości uciśnięć. C. zmianie miejsca uciskania klatki piersiowej. D. sprawdzeniu poprawności ułożenia rąk na klatce piersiowej. E. zaprzestaniu uciskania klatki piersiowej. Nr 236. Wybierając odpowiedni rozmiar rurki ustno-gardłowej należy kierować się: A. masą ciała poszkodowanego. B. wzrostem poszkodowanego. C. grubością małego palca u ręki. D. odległością od skrzydełek nosa do kąta żuchwy. E. odległością od płatka ucha do kącika ust. Nr 237. Wytyczne prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej u dzieci dotyczą osób: A. o masie ciała < 50 kg. B. w wieku od narodzin do 18 roku życia. C. w wieku od 1 roku życia do 8 roku życia. D. w wieku od narodzin do momentu przed osiągnięciem widocznych cech pokwitania. E. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa. Nr 238. Zastosowanie rurki ustno-gardłowej w celu utrzymania drożności dróg oddechowych jest wskazane u osoby: A. tylko głęboko nieprzytomnej. B. z zachowanym odruchem wymiotnym. C. w trakcie napadu drgawek z towarzyszącym szczękościskiem. D. ze świstami oddechowymi podczas oddychania. E. z urazem twarzoczaszki. Nr 239. Defibrylację, przy pomocy AED, wykonuje się w: A. migotaniu komór. B. asystolii. C. częstoskurczu nadkomorowym. D. migotaniu przedsionków. E. nadkomorowych zaburzeniach rytmu serca.