Doktryny polityczne XX w, Notatki z Wiedza o społeczeństwie

Pobierz Doktryny polityczne XX w i więcej Notatki w PDF z Wiedza o społeczeństwie tylko na Docsity!

Doktryny polityczne USA w latach 60. i 70. XX wieku

W latach 60. i 70. XX wieku Stany Zjednoczone stosowały różne doktryny polityczne w

swojej polityce zagranicznej. Oto kilka z nich:

1. Doktryna powstrzymywania: zakładała, że Stany Zjednoczone muszą działać w celu

powstrzymania dalszego rozprzestrzeniania się komunizmu i utrzymania status quo na

świecie.

2. Polityka zaangażowania : dotyczyła zaangażowania Stanów Zjednoczonych w

konflikty i kryzysy na świecie.

3. Doktryna odstraszania: polegała na utrzymaniu równowagi militarno-strategicznej

między Stanami Zjednoczonymi a ZSRR poprzez posiadanie potężnego arsenału

nuklearnego.

Opis jednej z nich:

 Doktryna powstrzymywania była polityczną i militarną strategią, opracowaną w

okresie zimnej wojny, w celu powstrzymania dalszego rozprzestrzeniania się

komunizmu. Zakładała, że Stany Zjednoczone muszą działać w celu zatrzymania

ekspansji komunistycznej, zarówno militarnie, jak i politycznie. Jej celem było

przeciwdziałanie agresji komunistycznej poprzez wszelkie dostępne środki, w tym

gospodarcze, polityczne i militarne. Stany Zjednoczone dążyły do utrzymania status

quo, uniemożliwiając dalsze zdobywanie terytoriów przez ZSRR i jego sojuszników.

W praktyce oznaczało to wspieranie krajów i rządów , które były narażone na wpływy

komunistyczne, poprzez pomoc militarną, gospodarczą i dyplomatyczną.

 Stany Zjednoczone uważały komunizm za ideologię totalitarną i niebezpieczną dla

demokratycznych wartości i interesów. Przez długie lata doktryna powstrzymywania

była fundamentem amerykańskiej polityki zagranicznej i wpłynęła na wiele decyzji

dotyczących interwencji militarnych, wsparcia opozycji antykomunistycznej oraz

budowania sojuszy na arenie międzynarodowej.

afera Watergate – afera polityczna i związany z nią kryzys konstytucyjny, który miał miejsce w latach 1972–1974 w Stanach Zjednoczonych i w wyniku którego prezydent USA, Richard Nixon, ustąpił ze stanowiska. Przyczyną afery były nielegalne działania administracji Nixona skierowane przeciwko jego przeciwnikom politycznym. Działania te rozpoczęły się na kilka lat przed wyborami w 1972, gdy Nixon, zagrożony utratą poparcia wyborców przez kontynuowanie udziału Stanów Zjednoczonych w wojnie wietnamskiej, podjął decyzję o użyciu wyjątkowych środków, by zapewnić sobie wybór na drugą kadencję. W tym celu założył specjalny Komitet Reelekcji Prezydenta, oficjalną organizację do wspierania jego kampanii wyborczej. W rzeczywistości organizacja ta skupiła wokół siebie zróżnicowaną grupę ludzi lojalnych wobec prezydenta, których zadaniem było przeprowadzanie przeróżnych nielegalnych działań mających zaszkodzić przeciwnikom politycznym Nixona. Przykładową operacją tej grupy była próba skompromitowania Daniela Ellsberga przez wykradzenie akt lekarskich z gabinetu jego psychiatry w celu znalezienia w nich kompromitujących materiałów. Z początku działania te, nawet jeśli wykryte, uchodziły bezkarnie, gdyż nikt nie mógł wykazać amerykańskiej opinii publicznej i amerykańskim organom sprawiedliwości prawdziwego źródła tych operacji

Kryzys naftowy, określany też mianem kryzysu paliwowego, energetycznego lub szoku naftowego – kryzys gospodarczy w historii gospodarki, który rozpoczął się w roku 1973 i objął wszystkie kraje wysoko uprzemysłowione i uzależnione od ropy naftowej i wszystkie dziedziny gospodarki światowej. W październiku 1973 roku Stany Zjednoczone ogarnęła panika. Bogate w ropę naftowe kraje Bliskiego Wschodu zrzeszone w OPEC odcięły eksport ropy do USA i innych krajów zachodnich jako karę za ingerencję w konflikt izraelsko-palestyński.