Droga do drugiej wojny światowej, Największe osiągnięcia II RP, Notatki z Historia

Pobierz Droga do drugiej wojny światowej, Największe osiągnięcia II RP i więcej Notatki w PDF z Historia tylko na Docsity! Droga do drugiej wojny światowej Faszyzm we włoszech Początek faszyzmu we Włoszech wiąże się z niezadowoleniem społecznym i kryzysem gospodarczym po I wojnie światowej. Włochy, które walczyły po stronie ententy, nie uzyskały oczekiwanych zdobyczy terytorialnych i czuły się oszukane przez sojuszników.W kraju panował chaos polityczny, a rządy były niestabilne i słabe. W tym czasie zaczęły powstawać związki zwane fasci. Fasci były radykalnymi grupami politycznymi. Miały różne orientacje ideowe, ale często były nacjonalistyczne i socjalistyczne. Fasci byli niezadowoleni z sytuacji społecznej i gospodarczej w kraju i protestowali przeciwko rządom i parlamentowi. Benito Mussolini zyskał popularność w czasach niestabilnych rządów. Założył i kierował Narodową Partią Faszystowską (wł. Partito Nazionale Fascista). Mussolini głosił hasła nacjonalistyczne, antykomunistyczne i antydemokratyczne. Obiecywał przywrócenie porządku, godności i potęgi Włochom. Jego zwolennicy – tzw. czarnokoszuli – tworzyli bojówki, które atakowały i zastraszały przeciwników politycznych, zwłaszcza socjalistów i komunistów. To właśnie pod jego kierownictwem powstały związki Walki i paramilitarne oddziały Czarnych Koszul. W 1922 roku Mussolini zorganizował marsz na Rzym, podczas którego jego zwolennicy zastraszyli króla i parlament. Mussolini został mianowany premierem i stopniowo przejął pełnię władzy nad państwem. Niemcy - od Republiki Weimarskiej do III Rzeszy Republika Weimarska (1918-1933) była demokratycznym państwem federalnym, które powstało po klęsce Cesarstwa Niemieckiego w I wojnie światowej. Nazwa pochodzi od miasta Weimar, gdzie uchwalono konstytucję. Republika borykała się z wieloma problemami gospodarczymi, społecznymi i politycznymi, takimi jak hiperinflacja, kryzysy koalicyjne, zamachy i próby puczu. Pucz w Monachium (1923) był jedną z takich prób obalenia republiki przez skrajnie prawicowe siły, w tym Narodowosocjalistyczną Niemiecką Partię Robotników (NSDAP), której liderem był Adolf Hitler. Pucz zakończył się niepowodzeniem i Hitler został aresztowany i skazany na pięć lat więzienia, z czego odsiedział tylko dziewięć miesięcy. NSDAP była partią polityczną o ideologii nazistowskiej, która łączyła nacjonalizm, rasizm, antysemityzm i totalitaryzm. Partia stopniowo zyskiwała poparcie wśród niemieckiego społeczeństwa, wykorzystując propagandę, demagogię i przemoc. W wyborach w 1933 roku NSDAP zdobyła najwięcej głosów i mandatów w Reichstagu (parlamencie) i utworzyła koalicję rządową z innymi prawicowymi partiami. Anschluss Austrii (1938) był aktem przyłączenia Austrii do Niemiec przez Hitlera, który naruszył postanowienia traktatu wersalskiego i zagroził równowadze sił w Europie. Anschluss był poprzedzony naciskami dyplomatycznymi i propagandowymi na rząd austriacki oraz infiltracją i aktywnością agentów i sympatyków nazistowskich w Austrii. Anschluss spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem większości Austriaków, ale także z oporem niektórych grup społecznych i politycznych. Przyłączenie Sudetenlandu (1938) było kolejnym aktem ekspansji Niemiec na terytorium Czechosłowacji, gdzie mieszkała znaczna mniejszość niemiecka. Hitler domagał się od Czechosłowacji oddania tych ziem pod groźbą wojny. W konferencji monachijskiej Francja i Wielka Brytania zgodziły się na spełnienie żądań Hitlera w zamian za gwarancję pokoju. Jednak Hitler nie dotrzymał słowa i w marcu 1939 roku dokonał aneksji reszty Czechosłowacji. Aneksja Czech (1939) była bezpośrednim naruszeniem porozumienia monachijskiego i stanowiła kolejny krok do wybuchu II wojny światowej. Hitler uzasadniał swoją decyzję twierdząc, że Czechosłowacja była państwem sztucznym i niestabilnym, a jego interwencja miała na celu zapewnienie porządku i ochrony ludności niemieckiej.W rzeczywistości Hitler chciał zagarnąć bogate zasoby naturalne i przemysł. Hitler - notatka Adolf Hitler był niemieckim politykiem pochodzenia austriackiego, kanclerzem Rzeszy od 30 stycznia 1933, Wodzem i kanclerzem Rzeszy (niem. Der Führer und Reichskanzler) od 2 sierpnia 1934 do śmierci; twórcą i dyktatorem III Rzeszy, przywódcą Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP), ideologiem narodowego socjalizmu; zbrodniarzem wojennym, odpowiedzialnym za zbrodnie przeciwko ludzkości. Urodził się na obszarze ówczesnych Austro-Węgier i wychował się w pobliżu Linzu. W 1913 przeniósł się do Niemiec. W czasie I wojny światowej walczył na froncie zachodnim. W 1919 wstąpił do Niemieckiej Partii Robotników (DAP). W 1923 usiłował przejąć władzę w wyniku nieudanego zamachu stanu w Monachium i został pozbawiony wolności na pięć lat. Tam stworzył pierwszy tom Mein Kampf (Moja walka). W 1924 z pomocą charyzmatycznych przemówień i nazistowskiej propagandy atakował traktat wersalski oraz promował pangermanizm, antysemityzm i antykomunizm. Dzięki temu zyskał powszechne poparcie. Rewolucja bolszewicka Rewolucja bolszewicka to określenie stosowane na dokonany przez bolszewików przewrót zbrojny w Rosji w 1917 roku. Przewrót zakończył okres dwuwładzy w Rosji, gdy rządy sprawowały równolegle Rząd Tymczasowy i Piotrogrodzka Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. Bolszewicy przejęli władzę w imieniu II Wszechrosyjskiego Zjazdu Rad i utworzyli Rosję Sowiecką. światowej gospodarki. Układ miał na celu wzajemną rezygnację z roszczeń z tytułu wojny i odszkodowań, przywrócenie stosunków dyplomatycznych i konsularnych oraz współpracę wojskową i gospodarczą. Układ był postrzegany jako potencjalne zagrożenie przez Polskę, która obawiała się izolacji i agresji ze strony Niemiec i ZSRR. traktat w Locarno Traktat w Locarno to zbiór kilku odrębnych układów międzynarodowych, które zostały opracowane i parafowane 16 października 1925 roku w szwajcarskiej miejscowości Locarno. Były one podsumowaniem międzynarodowej konferencji rozpoczętej 5 października 1925 roku, zwołanej z inicjatywy Niemiec. Uczestnikami konferencji byli ministrowie spraw zagranicznych lub ich przedstawiciele z Niemiec, Francji, Wielkiej Brytanii, Włoch, Belgii, Polski i Czechosłowacji. Kluczowym dokumentem zaakceptowanym przez polityków w Locarno był tzw. pakt reński. Był to traktat między Francją, Wielką Brytanią, Niemcami, Włochami i Belgią, który regulował kwestie związane z granicami państw. Zagwarantowano w nim nienaruszalność granic francusko-niemieckiej i belgijsko-niemieckiej. Ponadto podpisano cztery układy arbitrażowe między Niemcami a Francją, Belgią, Polską i Czechosłowacją oraz dwa układy gwarancji wzajemnej między Francją a Polską i Czechosłowacją. Traktaty lokarneńskie miały na celu zapewnienie pokoju i stabilności w Europie oraz poprawę stosunków między Niemcami a ich sąsiadami po I wojnie światowej. porozumienie w Monachium Porozumienie w Monachium to porozumienie zawarte podczas konferencji w Monachium w dniach 29–30 września 1938 roku dotyczące przyłączenia części terytoriów Czechosłowacji do Rzeszy Niemieckiej. Zostało zawarte pomiędzy Niemcami, Włochami, Wielką Brytanią i Francją, przy nieobecności Czechosłowacji, pomimo że jej terytorium państwowe i suwerenność nad nim były przedmiotem konferencji. Porozumienie w Monachium było wynikiem polityki ustępstw wobec Adolfa Hitlera, który prowadził ekspansywną politykę na rzecz niemieckiego Lebensraum i domagał się przyłączenia Kraju Sudetów, zamieszkanego przez Niemców sudeckich. Porozumienie w Monachium było uważane za zdradę i kapitulację przez Czechosłowację, która została zmuszona do oddania około 30% swojego terytorium i 40% swojego potencjału ekonomicznego na rzecz Niemiec. Porozumienie w Monachium było także postrzegane jako zagrożenie przez Polskę, która obawiała się utraty Zaolzia i agresji ze strony Niemiec i ZSRR. Porozumienie w Monachium okazało się być złudnym kompromisem, który nie zapobiegł wybuchowi II wojny światowej, a jedynie zachęcił Hitlera do dalszych podbojów Największe osiągnięcia II RP ● Odbudowa państwa polskiego po 123 latach zaborów i utworzenie demokratycznego ustroju politycznego opartego na konstytucji i trójpodziale władzy. ● Utrzymanie niepodległości i integralności terytorialnej w obliczu zagrożeń ze strony Niemiec, ZSRR i Litwy oraz obrona granic w wojnach z bolszewikami (1919-1921) i Ukraińcami (1918-1919) ● Scalanie gospodarki i infrastruktury kraju po zróżnicowaniu spowodowanym przez zaborców oraz wprowadzenie własnej waluty - złotego polskiego (1924) ● Rozwój przemysłu, rolnictwa, handlu i transportu, zwłaszcza budowa nowych linii kolejowych, dróg, portów (np. Gdynia) i lotnisk oraz tworzenie Centralnego Okręgu Przemysłowego (1936-1939) ● Wprowadzenie reform społecznych, takich jak: ustawodawstwo pracy (np. 8-godzinny dzień pracy), ubezpieczenia społeczne, ochrona zdrowia, szkolnictwo powszechne i wyższe, opieka nad sierotami i bezdomnymi, poprawa warunków mieszkaniowych ● Rozkwit kultury, sztuki, literatury i nauki, reprezentowany przez takie postaci jak: Maria Skłodowska-Curie, Ignacy Jan Paderewski, Karol Szymanowski, Witold Gombrowicz, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Janusz Korczak, Stefan Żeromski, Władysław Reymont, Julian Tuwim czy Tadeusz Kantor ● Utrzymywanie dobrych stosunków z państwami zachodnimi (np. Francja) i bałtyckimi (np. Łotwa) oraz aktywny udział w organizacjach międzynarodowych (np. Liga Narodów)