Działania ONZ na rzecz umacniania pokoju na świecie część 2, Notatki z Zarządzanie kryzysowe

Pobierz Działania ONZ na rzecz umacniania pokoju na świecie część 2 i więcej Notatki w PDF z Zarządzanie kryzysowe tylko na Docsity!

celu ochronę praw człowieka i zapewnienia pomocy humanitarnej w razie potrzeby. W 1948 roku, Zgromadzenie Ogólne przyjęło Powszechną Deklarację Praw Człowieka jako standard postępowania w stosunku do ludzi. ONZ przewiduje obecnie, pomoc techniczną w wyborach (zdarza się to najczęściej w krajach, w których panuje wojna domowa, a utrzymanie ogólnego ładu społecznego jest dość uciążliwe), przyczynia się również do poprawy struktury sądownictwa i projektu konstytucji w danym kraju. Dzięki ich działaniu prawa człowieka są przestrzegane i nie potrzebni są urzędnicy którzy musieli by dywagować nad losami danego państwa. Oprócz formalnego zabezpieczenia, siły pokojowe Organizacji Narodów Zjednoczonych dostarczają potrzebującym żywność, wodę pitną, schronienie dla najbardziej potrzebujących, osób które zostały wysiedlone ze swoich domów, przez wadliwy ustrój, wojny, głód lub klęski żywiołowe. Oprócz tak wielu zasług dla umacniania pokoju, ONZ odgrywa też znaczącą rolę w rozwoju społeczno – gospodarczym po przez funkcjonowanie Programu Rozwoju ONZ. Jest to największe źródło pomocy technicznej na świecie. Ponadto, Światowa Organizacja Zdrowia, UNAIDS, Światowy Fundusz Walki z AIDS, Gruźlicą i Malarią odgrywają ważną rolę w funkcjonowaniu ONZ. Takich organizacji które polepszają funkcjonowanie Organizacji Narodów Zjednoczonych jest więcej, jednak nie zdoła się ich wszystkich wymienić i nie zapomnieć o którejś zasługach, dlatego ONZ co roku publikuje wskaźniki rozwojów krajów w którym pomoc była najbardziej potrzebna. Jego wyznacznikami są min. Ubóstwo, głód, bieda, choroby które przydarzyły się w danym okresie. Organizacja Narodów Zjednoczonych jest instytucją działającą bardzo prężnie. Do roku 2015, ma ustalony zakres działania, plan ten nosi nazwę Milenijne Cele Rozwoju. Większość państw członkowskich zgodziła się na osiągnięcie celów po przez ten plan. Dzięki któremu, ma zmniejszyć się ubóstwo, śmiertelność dzieci, zwalczanie chorób i epidemii, a także ma rozwijać globalne

partnerstwo do roku 2015 w którym to będzie on nosił nazwę „roku rozwoju”. Niektóre państwa członkowskie osiągnęły porozumienie, posiadają wspólne cele, podczas gdy inne ich nie osiągnęły. Jednakże ONZ z powodzeniem od lat realizuje swoje założenia i cele, tylko przyszłość może powiedzieć, jak prawdziwe będzie ich realizacja. Zakres działań Organizacji Narodów Zjednoczonych jest tak obszerny. Trudno byłoby opisać wszystkie zasługi dla świata na rzecz umacniania pokoju jakie zrobiła ta organizacja. Wymieniając wszystkie, można by się pomylić, bądź też którąś pominąć, lub zapomnieć. Więc działalność ONZ opiszę na wybranych przykładach, które najbardziej mnie zaciekawiły. Z pośród ponad pięćdziesięciu misji, które w swoim dorobku posiada ONZ, mnie najbardziej zaciekawiły misja w Afganistanie i na Haiti. Pomimo iż ONZ od roku 1948 roku przeprowadziła już wiele misji, mnie najbardziej zaciekawiły te z ostatnich 10 lat i które trwają do dziś.

ROK ROZPOCZĘCIA MISJI

MIEJSCE SKRÓTOWA NAZWA

ANG.

2002 Afganistan UNAMA (^2004) Haiti MINUSTAH

Rys.5 Tabela przedstawia zestawienie wybranych misji

Misja Wsparcia Narodów Zjednoczonych w Afganistanie (United Nations Assistance Mission in Afghanistan – UNAMA). Dnia 28 marca 2002 roku została powołana Misja Wsparcia Narodów Zjednoczonych w Afganistanie. Rada Bezpieczeństwa ONZ na

respektowania praw człowieka. Przyczynia się on również do rozwoju gospodarczego i społecznego kraju. Program ten wdrażany jest przez rząd afgański. Zadaniem wojsk, które stacjonują tam z ramienia ONZ jest dostarczanie środków i odpowiedniego wsparcia w celu realizacji programu. Cele i zadania Porozumienia Afganistanu są zgodne ze strategią rozwoju Afganistanu ( Afghanistan National Development Strategy – ANDS ). Do głównych zadań UNAMA należy umacnianie afgańskiej instytucji państwa oraz zabezpieczenie tworzenia się warunków do właściwego funkcjonowania administracji na wszystkich szczeblach. W skład tego zaliczyć można instytucje, które są odpowiedzialne za kierowanie państwem, porządek , prawo i bezpieczeństwo. Również w gestii UNAMA jest polepszenie się poziomu zatrudnienia oraz zwiększanie nakładów finansowych na organy związane z zatrudnieniem. Ponadto może według swoich uprawnieni prowadzić dialog z reprezentantami rządu, partii politycznych a także podejmować działania potrzebne do podtrzymania procesu pokojowego w Afganistanie. Misja Wsparcia Narodów Zjednoczonych w Afganistanie jest misją polityczną. Jest dowodzona przez Departament Operacji Pokojowych ONZ ( Departament of Peacekeeping Operations – DPKO ). Obecnie liczy około 1000 osób, z czego większość bo około 80% pochodzi z Afganistanu. Główną siedzibą, gdzie mieści się UNAMA jest Kabul. Na terenie całego kraju jest rozlokowanych 8 przedstawicielstw regionalnych oraz kilka mniejszych siedzib. Ponadto w Teheranie i Islamabadzie znajdują się dwa biura łącznikowe.

Rys.7 Mapa Afganistanu (^).

W lutym 2006 roku, szefem misji stał się Tom Koenigs, który jest Specjalnym Przedstawicielem Sekretarza Generalnego ONZ dla Afganistanu ( Special Representative of the Secretary General for Afghanistan - SRSG ). Jest on całkowicie odpowiedzialny za wszystkie działania ONZ w Afganistanie. UNAMA składa się z dwóch głównych filarów, pierwszy zajmuje się kwestiami rozwoju, drugi zaś pracuje nad kwestiami politycznymi. Na ich czele stoją zastępcy Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ dla Afganistanu Ameerah Haq i Christopher Alexander.

był wybuch zamieszek. W mieście Gonaives, wybuchł konflikt zbrojny, który w kilka dni później ogarnął cały kraj. Południe Haiti zostało opanowane przez partyzantów. Prezydent przed obawą, iż zostanie zaatakowany opuścił kraj. Tego samego dnia Stały Przedstawiciel Haiti w ONZ zwrócił się z prośbą, którą miał przekazać prezydent Aristide, o pomoc. Rada Bezpieczeństwa przyjęła rezolucję S/RES/1529 (2004), tworząc Tymczasowe Siły Wielonarodowe, które 30 kwietnia 2004 roku zostały przeformowane w Misję Stabilizacyjną ONZ na Haiti. Głównymi celami MINUSTAH są: bezpieczeństwo i stabilizacja w śród społeczeństwa, wspieranie Rządu Tymczasowego w tworzeniu bezpiecznych warunków w kraju, przywrócenie wymiaru sprawiedliwości i funkcjonowaniu prawa. Do zadań Misji należą również: udzielanie pomocy Rządowi Tymczasowemu w monitorowaniu i reformowaniu policji. Pomoc w rozbrojeniu, demobilizacji i reintegracji uzbrojonych grup na terenie kraju. Ochrona ludności przed innymi, którzy nie respektują Praw Człowieka. MINUSTAH ma również za zadanie wspieranie państwa w procesach politycznych min. Wspieranie przemian politycznych , organizacja wolnych i sprawiedliwych wyborów, wspieranie Rządu na rzecz narodowego pojednania. Na czele tych wszystkich zadań stoi specjalny przedstawiciel Sekretarza Generalnego ONZ Edmond Mulet. Jego sztab mieści się w siedzibie w mieście Port-au-Prince.

Rozdział 3.

ONZ jako strażnik pokoju Rola jaką pełni Organizacja Narodów Zjednoczonych w zapobieganiu konfliktom jest często niedoceniana. Ludzie z zasady, o wiele częściej spoglądają na funkcjonowanie ONZ po przez pryzmat konfliktów, którym nie udało się zapobiec , zwłaszcza jeżeli są to konflikty, bardzo „widowiskowe” i które pociągają za sobą wiele ofiar śmiertelnych. Jednak to w jaki sposób w jaki sposób ONZ broni pokoju jest godne podziwu. 3.1. Rola Sekretarza Generalnego w kształtowaniu wizerunku i aktywności ONZ.

Okres Osoba Państwo

1. II..1946 -10 XI 1952 11.IV.1953 – 17.IX. 3.XI.1961 – 31.XII. 1.I.1972 – 31.XII. 1.I.1982 – 31.XII. 1.I.1992 – 31.XII. 1.I.1997 – 31.XII. 1.I.2007-

Trygve Lie Dag Hammarskjold U Thant Kurt Waldheim Javier Perez de Cuellar Butros Ghali Kofi Annan Ban Ki-moon

Norwegia Szwecja Birma Austria Peru Egipt Ghana Korea Południowa Sekretarze Generalni ONZ

Zgodnie z duchem Karty Narodów Zjednoczonych powinien odbudowywać zaufanie wśród społeczności międzynarodowej, po przez zbliżenie ONZ do ludzi.

Pierwszą inicjatywą Kofi Annana, jaką podjął na stanowisku Sekretarza Generalnego było utworzenie planu reformy: Odnowienie Organizacji Narodów Zjednoczonych. Plan ten został zaprezentowany Krajom Członkowskim w lipcu 1997 roku. Do chwili obecnej jest on realizowany. Jako pierwszy Kofi Annan zwrócił uwagę na problemy Afryki. Raport jego autorstwa został opublikowany dla Rady Bezpieczeństwa w kwietniu 1998 roku. Jest w nim mowa o zapewnieniu długotrwałego pokoju mieszkańcom Afryki, oraz zrównoważenie sytuacji państw afrykańskich. Kolejną jak ważne działalnością Sekretarza Generalnego, było zajęcie stanowiska w sprawie Iraku. Aktywnie włączył się w działania na rzecz rozwiązania konfliktu na Bliskim Wschodzie na drodze pokojowej. Podjął próbę nakłonienia Iraku do podporządkowania się postanowieniom rezolucji Rady Bezpieczeństwa. Sam prowadził negocjacje na rzecz przywrócenia władzy Cywilnej w Nigerii, oraz zaangażował się w rozmowy pomiędzy Libią i Radą Bezpieczeństwa, które utknęły w martwym punkcie po tragicznych wydarzeniach w Lockerbie w 1988 roku. W 1999 roku Kofi Annan podjął dyplomatyczny dialog w celu wywołania międzynarodowej reakcji na przemoc w Timorze Wschodnim oraz potwierdził wycofanie się Izraela z Libanu we wrześniu 2000 roku. Po ponownym wybuchu ostrych walk we wrześniu 2000 r. podejmował dalsze próby skłonienia Izraelczyków i Palestyńczyków do rozwiązania konfliktu na drodze pokojowych negocjacji zgodnie z Rezolucjami 242 i 338 Rady Bezpieczeństwa, oraz według zasady "ziemia za pokój". Dla Kofi Annana sprawa równouprawnienia była bardzo ważna. Podjął wiele działań mających na celu podniesienie statusu kobiet zatrudnionych w Sekretariacie ONZ oraz zacieśnienie współpracy pomiędzy organizacjami społeczno-obywatelskimi, sektorem prywatnym i innymi instytucjami

pozarządowymi, których działalność stanowi niezbędne wsparcie dla systemu ONZ. Na światowym Forum Ekonomicznym 31 stycznia 1999 roku Kofi Annan wezwał przywódców światowego biznesu oraz organizacje zrzeszające pracowników i przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego do zaangażowania się w inicjatywę Global Compact. Idea ta ma na celu umożliwienie wszystkim narodom na całym świecie udziału w korzyściach płynących z procesu globalizacji oraz określenie fundamentalnych wartości i metod działania na rynku światowym, by zaspokoić potrzeby społeczno-ekonomiczne wszystkich ludzi.

W kwietniu 2000 r. opracował Raport Milenijny noszący tytuł "My, ludy: Rola Narodów Zjednoczonych w XXI wieku", w którym wezwał państwa członkowskie do zaangażowania się w działania, mające na celu położenie kresu ubóstwu, nierówności; poprawę poziomu edukacji, ograniczenie rozprzestrzeniania się epidemii HIV/AIDS na świecie, ochronę środowiska oraz zmniejszenie zagrożenia ludzi konfliktami i przemocą. Raport stworzył podstawę Deklaracji Milenijnej przyjętej przez głowy państw i szefów rządów podczas Szczytu Milenijnego. Szczyt ten odbył się w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku. W odpowiedzi na światową epidemię HIV/AIDS Sekretarz Generalny ogłosił w kwietniu 2001 roku pięciopunktowe "Wezwanie do Działania". Przeciwdziałanie rozprzestrzenianiu się światowej epidemii. To działanie Sekretarz Generalny nazwał swoim "osobistym priorytetem" i zaproponował powołanie Globalnego Funduszu do spraw AIDS i Zdrowia. Dzięki czemu w chwili obecnej przeznacza się większe środki pieniężne dla krajów w których promowana jest profilaktyka przeciw wirusowi HIV i AIDS. 10 grudnia 2001 r. Sekretarzowi Generalnemu oraz Narodom Zjednoczonym przyznano Pokojową Nagrodę Nobla. Komitet przyznający owe wyróżnienie podkreślił, że Kofi Annan "jest wybitną osobistością, która wniosła nowe życie do Organizacji",

3.2. Misje i operacje przeprowadzone przez ONZ w XXI wieku.

Wbrew pozorom utrzymywanie pokoju nie jest takie proste. Jednym z celi ONZ jest zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa ( co gwarantuje Karta Narodów Zjednoczonych). Dlatego też Organizacja Narodów Zjednoczonych została upoważniona do stosowania zbiorowych środków dla zapobiegania oraz usuwania zagrożeń i naruszeń pokoju, a także tłumienia wszelkich aktów agresji. W razie zaistnienia takiej sytuacji organem posiadającym kompetencje do podejmowania akcji jest Rada Bezpieczeństwa. Zgodnie z Kartą NZ jej obowiązkiem jest zapobieganie naruszeniom pokoju oraz zastosowanie środków przymusu w razie dopuszczenia się przez państwo aktu agresji. Kraje zasiadające w Radzie decydują o zasadniczych celach misji, określają liczbę jej uczestników i czas trwania. Misje organizowane przez ONZ toczą się na wszystkich kontynentach to jest w Azji, Afryce, Bliskim Wschodzie, Europie i Ameryce. Misje możemy podzielić na misje pokojowe i misje polityczne. We dług Colin Glennie, Koordynatora Systemu ONZ w Polsce „ Misje pokojowe ONZ są instrumentem, dzięki któremu społeczność międzynarodowa promuje ustanawianie zrównoważonego pokoju wszędzie tam, gdzie istnieje zagrożenie wybuchem konfliktu lub tam, gdzie konflikt właśnie zażegnano .” Misje pokojowe stoją w obliczu wyjątkowego wyzwania. Liczba operacji osiąga rekordowy poziom, a rozmieszczanie oddziałów obejmuje coraz to nowe rejony świata, w związku z czym stale rośnie potrzeba rekrutacji coraz większej liczby cywilnych specjalistów. W połowie 2004 roku Rada Bezpieczeństwa ONZ stanęła w obliczu perspektywy utworzenia bądź rozbudowy misji pokojowych na niespotykaną wcześniej

(^16) Strona internetowa http://www.unic.un.org.pl/sekretarz/

skalę. Wówczas Departament Operacji Pokojowych ONZ zarządzał siedemnastoma operacjami terenowymi, w tym szesnastoma operacjami pokojowymi i jedną misją polityczną. Ponadto, możliwa była operacja w Sudanie. Planowanie potencjalnych misji w innych rejonach także wymagało skupienia Departamentu. ONZ stale poprawia swoją zdolność wspierania krajów potrzebujących misjami pokojowymi i planowaniem nowych. Jednakże, zwiększające się szybkim tempie wymogi jak nigdy przedtem będą sprawdzianem dla zdolności ONZ do prowadzenia misji pokojowych. Co więcej, trzeba będzie sięgnąć do znacznych dodatkowych zasobów, jeżeli te wymogi mają być spełnione. Tabela poniżej przedstawia zestawienie misji i operacji przeprowadzonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych w XXI wieku. 17

(^17) Strona internetowa: http://www.unic.un.org.pl/misje_pokojowe/index.php

NAZWA MISJI MIEJSCE NA MOCY^ AZJA

ZOSTACZEGOŁA POWOŁANA

OKOLICZNOŚCI IMIDOWÓDCY MISJI/Ę I NAZWISKO UCZESTNICZPAŃSTWAĄCE W MISJI UNMOGIPGrupa ObserwatorówWojskowych OrganizacjiNarodów Zjednoczonychw Indiach i Pakistanie

INDIE/PAKISTAN Na mocyrezolucji Rady BezpieczeONZ S/RES/ 39ństwa (1948)w styczniu 1949 r. na granicy Indiii Pakistanu rozmieszczonogrupę obserwatorówUNCIP (United NationsCommission for India andPakistan). Jej celem bynadzorowanieło przestrzeganiazawieszenia broni. Na mocyrezolucji 91 (1951) z 30marca 1951 r. funkcje UNCIPkontynuuje UNMOGIP.

W sierpniu1947 r. Indie i Pakistan uzyskaniepodległość. ły Natomiast ludno prowincji Kaszmirść miazadecydowała samać, do którego pabędzie naleńżstwaeć. Ostatecznie Kaszmirdołączono do Indii. Pakistan niepogodził się z tym stanem rzeczy.Jeszcze tego samego roku wybuchwojna. ła

generaDragutin Repincł dywizji pauczestniczństwa ące w misji:Chile, Chorwacja, Dania,Finlandia, Korea PoSzwecja, Urugwaj,łudniowa, Włochy

UNMIT -Zintegrowana Misja NarodówZjednoczonych w Timorze - Leste

Timor- Leste Misjpowoę (^) łaUNMITła Rada BezpieczeONZ rezolucjństwaą S/RES/1704 z 25sierpnia 2006 roku

. Jej celem jestwspieranie rządu w Timorze - Lestew utrwalaniu stabilnowzmacnianiuści, demokracji orazułatwianiu dialogu politycznego.UNMIT przejął obowiNarodówązki Biura Zjednoczonychw Timorze - Leste (United NationsOffice in Timor - Leste).

GeneraSukehiro Hasegawał dywizji: (Japonia);Państwa uczestniczAustralia,ące: Bangladesz, Brazylia,Filipiny, Jordania, Malezja, NowaZelandia, Pakistan, Portugalia, Rosja,Samoa, Stany Zjednoczone, SriLanka, Turcja

Tabela powyżej ukazuje przebieg misji w Azji w XXI wieku. Zarówno w UNMOGIP jak i UNMIT za główny cel w misjach w regionie Azji stawiają sobie stabilizację i wspieranie rządów^18.^19 Afryka jest nadal kontynentem dość zacofanym w porównaniu do reszty świata. To tam też Organizacja Narodów Zjednoczonych, swoją funkcję misyjną skupia najbardziej. Do najpoważniejszych konfliktów i zagrożeń społeczności Afryki zaliczamy katastrofy naturalne, głód, epidemię HIV/AIDS, malarię, jak również konflikty zbrojne. Wiele z nich tak jak na przykład konflikt w Sudanie czy Rwandzie ma podłoże etniczne. Występują także konflikty o władze (w Sierra Leone, Liberii czy na Wybrzeżu Kości Słoniowej), spory graniczne (spór o Zachodnią Saharę czy spór między Etiopią a Erytreą). Sytuację w Afryce komplikuje duże zróżnicowanie etniczne i językowe kontynentu (mające podłoże historyczne). Często sztucznie wyznaczone granice między poszczególnymi krajami, dyktatorskie rządy czy walki o podział zasobów naturalnych, takich jak ropa naftowa, diamenty, złoto budzą wiele sporów i konfliktów wśród tamtejszych mieszkańców. Do najbardziej znanych misji zaliczamy: Misje Narodów Zjednoczonych na rzecz Referendum w Saharze Zachodniej - MINURSO ( United Nations Mission for the Referendum In Western Sahara ). Misję MINURSO powołała Rada Bezpieczeństwa ONZ rezolucją S/RES/690 z 29 kwietnia 1991 r. W tym samym roku wysłano tam pierwszych obserwatorów, którzy mieli uczestniczyć w bezkonfliktowym określeniu przyszłego statusu Sahary Zachodniej. Po wycofaniu się z tego terenu obywateli Hiszpańskich, prawo do przejęcia władzy nad tym terenem rościły sobie Maroko i Mauretania. Sprawą określenia statusu Sahary Zachodniej zajęła się Organizacja Narodów Zjednoczonych. W roku 1985 Sekretarz Generalny ONZ zainicjował misję dobrych usług, a 29 kwietnia 1991 r. Rada

(^18) Strona internetowa: http://www.unic.un.org.pl/misje_pokojowe/mtaz_unmit.php

Generalnego jest William Lacy Swing, który pod sobą posiada wojska takich państw jak: Czad, Czeska Republika, Dania, Egipt, Francja, Ghana, Gwatemala, Gwinea, Hiszpania, Holandia, Indie, Indonezja, Irlandia, Jemen, Jordania, Kamerun, Kanada, Kenia, Madagaskar, Malawi, Malezja, Mali, Mongolia, Maroko, Mozambik, Nepal, Niger, Nigeria, Pakistan, Paragwaj, Peru, Polska, Republika Południowej Afryki, Republika Środkowoafrykańska, Rosja, Rumunia, Senegal, Serbia, Sri Lanka, Szwecja, Szwajcaria, Togo, Tunezja, Turcja. W chwili obecnej w Afryce stacjonują takie misje jak: Misja Narodów Zjednoczonych w Etiopii i Erytrei – UNMEE, Misja Narodów Zjednoczonych w Liberii – UNMIL, Misja Organizacji Narodów Zjednoczonych na Wybrzeżu Kości Słoniowej – UNOCI, Operacja Narodów Zjednoczonych w Burundi – UNUB, Misja Narodów Zjednoczonych w Sudanie – UNMIS. W roku 1948, jako pierwsza, od narodzin ONZ, została powołana Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Nadzorowania Rozejmu – UNTSO ( United Nations Truce Supervision Organization ). Na podstawie rezolucji S/RES/50 z 29 maja 1948 roku obserwatorzy wojskowi UNTSO zajęli pozycje na Bliskim Wschodzie. Ich celem było monitorowanie zawieszenia broni oraz zapobiegania różnego rodzaju incydentom. Była to pierwsza tego typu misja powołana z ramienia Organizacji Narodów Zjednoczonych. Konflikt narodził się na terenie Palestyny, kiedy to w 1947 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ zaproponowało podzielenie i utworzenie dwóch państwa arabskiego i żydowskiego. Takowy plan podziału został odrzucony przez Palestyńczyków, co doprowadziło do wybuchu otwartego konfliktu między nacją żydowska a nacją arabską. Po dziś dzień trwa tam nadal konflikt. Obserwatorzy współdziałają z siłami pokojowymi rozmieszczonymi w regionie z UNDOF na Wzgórzach Golan i UNIFIL w Libanie oraz stacjonują na Synaju. Siedzibą misji jest Jerozolima w której urząd

ds. Sekretarza Generalnego obejmuje Generał Clive Lilley. Do roku 2006 w tym regionie stacjonowało kilkanaście oddziałów państw w tym : Argentyna, Australia, Austria, Belgia, Chile, Chiny, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Holandia, Irlandia, Kanada, Nepal, Nowa Zelandia, Norwegia, Rosja, Słowacja, Słowenia, Stany Zjednoczone, Szwecja, Szwajcaria, Włochy. Dnia 6 października 1973 roku na Bliskim Wschodzie wybuchła wojna. Przeciwko Izraelowi stanął Egipt i Syria. 24 października, gdy sytuacja w tamtym rejonie była bardziej niż krytyczna, Rada Bezpieczeństwa postanowiła powołać do życia siły pokojowe UNEF II ( Drugie doraźne siły pokojowe ONZ). Wpół roku później RB na postawie rezolucji S/RES/350 z 31 maja 1974 roku postanowiła powołać Siły Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan - UNDOF, który miał stać na straży pokojowego zawieszenia broni między Izraelem a Syrią, a także prowadzić nadzór nad strefami gdzie zostało ograniczone użycie sił zbrojnych wymienionym w porozumieniu izraelsko – syryjskim. Do roku 2006 w tym obszarze stacjonowały wojska takich państw jak Austria, Kanada, Indie, Japonia, Nepal, Słowacja w tym Polski. Swoją siedzibę UNDOF ma w Camp Faouar (Syria), a przedstawicielem Sekretarza Generalnego w tamtym regionie jest Generał Bala Nanda Dharma. Bliski Wschód w latach siedemdziesiątych, wrzał od różnego rodzaju konfliktów, również ze strony Libanu Izrael mógł liczyć na kolejną stronę konfliktu, którego przyczyną było przeniesienie baz militarnych z Jordanii do Libanu. Na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa S/RES/425 i S/RES/ z 19 marca wojska Izraela miały wycofać się z Libanu, powstają wtedy też Tymczasowe Siły Zbrojne Organizacji Narodów Zjednoczonych w Libanie – UNIFIL.