EDUKACJA MATEMATYCZNA PORADNIK DLA RODZICÓW, Prezentacje z Edukacja

Pobierz EDUKACJA MATEMATYCZNA PORADNIK DLA RODZICÓW i więcej Prezentacje w PDF z Edukacja tylko na Docsity!

EDUKACJA MATEMATYCZNA

W PRZEDSZKOLU i W DOMU

METODĄ

EDYTY GRUSZCZYK -

KOLCZYŃSKIEJ

PORADNIK

DLA RODZICÓW

Edyta Gruszczyk – Kolczyńska

• pedagog,
• profesor nauk humanistycznych,
• nauczyciel akademicki Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie,
• Kierownik Katedry Wspomagania Rozwoju i Edukacji Dzieci,
• wykładowca w Katedrze Pedagogiki Małego Dziecka na tejŜe uczelni,
• członek senatu WyŜszej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi, były wykładowca Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w Ekumenicznej Sekcji Pedagogicznej’
• autorka podręczników, ksiąŜek, artykułów i skryptów akademickich, - autorka pionierskiej i wielokrotnie wznawianej ksiąŜki – **„Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki: przyczyny, diagnoza, zajęcia korekcyjno- wyrównawcze”****.
• autorka programu „Dziecięca matematyka”. Edukacja matematyczna dzieci w domu, w przedszkolu i szkole.**

Rozumienie przestrzeni Poznawanie przestrzeni zaczyna się od świadomości własnego ciała, od skrystalizowania własnego ja. Najpierw dziecko kształtuje poczucie to jestem ja, tak wyglądam, mam swoje imię, wiem jak nazywają się części mojego ciała,

Taka świadomość pozwala na rozpatrywanie otoczenia ze swojego punktu widzenia tzn. dziecko zdaje sobie sprawę z tego, Ŝe coś znajduje się przed nim lub za nim, jest nad nim lub pod nim.

Kształtowanie orientacji przestrzennej jest waŜne dlatego, Ŝe pozwala dziecku lepiej rozumieć swoje otoczenie i sprawniej w nim funkcjonować. NaleŜy pamiętać, Ŝe dziecko poznaje przestrzeń poprzez własny ruch obserwując ją, odczuwając i nazywając słowami własne doświadczenia.

Kształtowanie schematu swojego ciała

Ćwiczenia nastawione na kształtowanie schematu ciała: moja głowa - potrafię nazwać jej części i wiem co oznaczają miny moje ręce -potrafię nazwać ich części i wiem co wyraŜają gesty moje nogi -potrafię nazwać ich części i wiem, Ŝe nogi takŜe

mówią (sposób chodzenia) mój tułów - potrafię nazwać jego części zagadki ruchowe -pantomima (ich zadaniem jest wydłuŜenie czasu koncentracji uwagi) rysunek samego siebie, mamy, taty... pod dyktando

Rozwijanie zdolności do przyjmowania własnego punktu widzenia

Zajęcia tego cyklu polegają na wyprowadzeniu kierunków w przestrzeni od własnego ciała oraz dalszemu kształtowaniu świadomości własnego ciała.

Określanie przestrzeni – ćwiczenia z kartką papieru. Kładziemy na podłodze duŜą kartkę papieru, dziecko staje na niej. śeby odczuło w tym miejscu stoję trzeba połoŜyć dłonie na jego głowie, lekko nacisnąć i powiedzieć tu, w tym miejscu jesteś. Następnie powiedzieć: podnieś ręce do góry..., weź piłeczkę i podrzuć do góry, popatrz jak spada w dół. Tam jest dół. Stoję za tobą... itp.

Chodzenie pod dyktando - jest to kontynuacja wcześniejszych ćwiczeń, dorosły stoi obok dziecka i mówi: dwa kroki w prawo, trzy do przodu, dwa w tył...

Ćwiczenia z woreczkiem - dorosły mówi gdzie dziecko ma połoŜyć woreczek, przed sobą, za sobą, z tyłu...

MIERZENIE DŁUGOŚCI

Zanim dziecko pozna jednostki miary (1 cm, 1 m, 1 km itd.) powinno poznać sens pomiaru. Jest to kolejny aspekt myślenia operacyjnego, np. Spostrzeganie stałości długości „dróg” ułoŜonych z 10 patyczków w róŜny sposób – w formie prostej lub łamanej. Dziecko będące na etapie myślenia przedoperacyjnego będzie konsekwentnie twierdzić, Ŝe droga z patyczków ułoŜona w linii prostej jest najdłuŜsza, mimo, Ŝe obejrzy przekształcenie w linie krętą, potem na powrót w prostą (ilość patyczków w przekształceniach się nie zmienia).

NaleŜy przyjąć, Ŝe dziecko na tym etapie rozumowania kieruje się inną logiką, niŜ my dorośli i Ŝe nasze słowa, wyjaśnienia niewiele zmienią. Dziecko, pod wpływem wielu podobnych doświadczeń, samo będzie dojrzewać do innego, bardziej zaawansowanego sposobu rozumowania. Głównym więc zadaniem dorosłych jest stwarzanie wielu sytuacji, zmuszających malucha do ich analizowania.

Do ćwiczeń mierzenia moŜemy uŜywać klocków, patyków, sznurka, chodu stopa za stopą, kroków itp.

LICZENIE

Wywodzi się z rytmu i gestu wskazania. Dziecko najpierw wyodrębnia wzrokiem lub gestem to, co chce policzyć. Potem dotyka lub wskazuje przedmioty i określa je liczebnikami.

Na początku stosowania tej reguły liczone obiekty muszą być ułoŜone w szeregu lub w rzędzie poniewaŜ pomaga to uchwycić rytm liczenia i respektować regułę jeden do jednego. W miarę nabywania wprawy obiekty do policzenia mogą być zgrupowane.

Liczebnik wymieniony na końcu liczenia ma podwójne znaczenie: dotyczy ostatniego liczonego przedmiotu i określa ile jest ich razem.

W jaki sposób trzeba wspomagać dzieci w kształceniu schematu liczenia?

Do kształtowania umiejętności liczenia w codziennych warunkach naleŜy zgromadzić duŜo drobnych przedmiotów np: kasztany, orzechy, ziarna fasoli, patyczki, klocki.

Zapisywanie czynności matematycznych zgodnie z moŜliwościami dzieci stanowi bezpośrednie przygotowanie do tego, co będą robiły na lekcjach matematyki w szkole.

Układanie i rozwiązywanie zadań arytmetycznych jest dalszym rozwijaniem umiejętności rachunkowych dzieci i stanowi przygotowanie ich do tego, co będą robiły na lekcjach matematyki w szkole.

Wskazówki według których naleŜy organizować sytuacje sprzyjające kształceniu umiejętności liczenia:

• wskazanie gestem, spojrzeniem i słowem obiektów do policzenia,
• zachęcenie dziecka do szacowania: policz
• pokaz prawidłowego liczenia.

KLASYFIKACJA

To zdolność do logicznego grupowania przedmiotów według ich cech i właściwości.

Rozwój klasyfikacji:

• poziom kolekcji,
• klasyfikacja operacyjna.

Program Dziecięca matematyka przewiduje następujące treści kształcenia wspomagające rozwój klasyfikacji:

• oglądanie i porównywanie obiektów oraz dostrzeganie ich podobieństw i róŜnic,
• wdraŜanie do grupowania obiektów i słownego uzasadnienia, dlaczego pasują do siebie,
• grupowanie czyli rozdzielanie róŜnych obiektów według róŜnych kryteriów np: przynaleŜności (do kogo naleŜą) lub miejsca gdzie się zwykle znajdują, do czego słuŜą,
• wdraŜanie dzieci do rozumienia sensu sprzątania – przedmioty mają być we właściwych miejscach,
• klasyfikowanie róŜnych obiektów i słowne określanie utworzonych zbiorów.

GRY

Konstruowanie gier przez dzieci hartuje odporność emocjonalną i rozwija zdolność do wysiłku umysłowego. Jest to takŜe dalsze ćwiczenie umiejętności rachunkowych dzieci.

FIGURY GEOMETRYCZNE

Figury geometryczne to dla dzieci najpierw tylko cechy przedmiotów. Na przykład koło wyłania się w umyśle dziecka z obserwowania i manipulowania rozmaitymi kółkami, talerzykami, monetami, a takŜe w trakcie rysowania słońca, piłki.

Z tych doświadczeń dziecko powoli wydobywa wspólną cechę tych przedmiotów, podobnie jest jeśli chodzi o kwadrat czy trójkąt.

MIERZENIE PŁYNÓW

• to ćwiczenia, które pomogą dzieciom zrozumieć, Ŝe np. wody jest tyle samo, chociaŜ po przelaniu wydaje się jej więcej lub mniej. Doświadczenia te ułatwią dziecku zrozumieć sens mierzenia i rozwiązywania zadań.

PRZYCZYNA I SKUTEK oraz przewidywanie tego, co teŜ zdarzyć się moŜe. Ten obszar wspomagania rozwoju pomoŜe dziecku lepiej rozumieć zmieniającą się rzeczywistość i decyzje dorosłych. Dzięki temu dziecko będzie podejmowało mądrzejsze decyzje w sytuacjach społecznych i w zadaniach typu matematycznego.

Pomoce dydaktyczne proponowane do zadań z ksiąŜki

„DZIECIĘCA MATEMATYKA”

Figury geometryczne o wielorakim zastosowaniu: do klasyfikowania, układania ornamentów i innych kompozycji; są takŜe przydatne w liczeniu.

Karty logiczne

potrzebne do kształtowania umiejętności klasyfikowania i definiowania.

O czym musimy pamiętać?

Co jest waŜne do osiągnięcia sukcesów w matematyce:

• zdolność do skupienia uwagi przez określony czas,
• rozwiązywanie zadań ma sprawiać przyjemność dziecku,
• kształtowanie odporności emocjonalnej,
• nie ma dzieci, które rozumują źle, rozumują kategoriami, jakie są dostępne na ich poziomie rozwoju,
• kaŜdemu dziecku trzeba stworzyć wiele doświadczeń matematycznych oraz dostosować tempo pracy do jego umiejętności,

Opracowano na podstawie programu E. Gruszczyk - Kolczyńskiej „Dziecięca matematyka” oraz prezentacji multimedialnej „Edukacja matematyczna metodą Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej” Justyny Małek.