RESP. FILOZOFIA EGZYSTENCJI
(czyli rozprawianie o ludzkiej egzystencji a zarazem
odpowiedź na wielkie problemy XX wieku, takie jak
cywilizacja techniczna i scjentystyczna, totalitaryzmy itd..)
EGZYSTENCJALIZM
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Informacje i wskazówki
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Ranking uczelni
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Nasze e-booki ratujące uczniów i studentów!
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Egzystencjalizm, filozofia egzystencji, Prezentacje z Filosofia
Obszerne opracowanie z zakresu tematu
Typologia: Prezentacje
2019/2020
W promocji
Promocja ograniczona w czasie
Załadowany 10.11.2020
Maksymilian 🇵🇱
4.7
(23)247 dokumenty
1 / 37
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
W promocji
Dokumenty powiązane
Podgląd częściowego tekstu
Pobierz Egzystencjalizm, filozofia egzystencji i więcej Prezentacje w PDF z Filosofia tylko na Docsity!
RESP. FILOZOFIA EGZYSTENCJI
(czyli rozprawianie o ludzkiej egzystencji a zarazem
odpowiedź na wielkie problemy XX wieku, takie jak
cywilizacja techniczna i scjentystyczna, totalitaryzmy itd..)
EGZYSTENCJALIZM
Jean Paul
SATRE
Albert CAMUS
Martin HEIDEGGER
Karl JASPERS
Miguel de UNAMUNO
Egzystencjalizm to zarazem:
- nurt filozoficzny
- prąd literacki i kulturowy
- a dzięki Sartre’owi również intelektualna
moda
„Kiedy w Paryżu młody człowiek ubiera się ekscentrycznie, pozwala sobie na
swobodę erotyczną, nie pracuje, spędza życie w kawiarni i wygłasza
osobliwe frazesy, powiada się, że jest egzystencjalistą […]”
Napisał w latach ’50, Karl Jaspers w pracy „ Co to jest egzystencjalizm”
Egzystencjalizm chce uciec od wszelkich abstrakcji i skupić się na „tu i
teraz”;
Bycie; tu i teraz; przeżycie egzystencjalne - jest punktem
wyjścia całego egzystencjalizmu;
Powstanie tego nurtu ma ścisły związek z sytuacją historyczną (I i II
woj. Światowa, kryzys myśli liberalnej) i kulturową (kryzys cywilizacji technicznej): chodzi o sprzeciw wobec depersonalistycznych
i antyhumanistycznych tendencji współczesnej kultury; stąd pojawi się
pytanie: co to znaczy „autentycznie być”?
Egzystencjalizm zazwyczaj dzieli się na
Ateistyczny:
M. Heidegger
J.P. Sartre
A. Camus
Teistyczny:
E. Levinas
M. de Unamuno
K. Jaspers
G. Marcel
Bycie i czas uważane jest niekiedy za jedno z najbardziej
mętnych dzieł w całej historii filozofii, inni jednak sądzą, że jest
ono wyrazem niebywałego geniuszu filozoficznego.
Całe to dzieło pełne jest neologizmów, jak również nowych
konstrukcji językowych, jak np. pisanie wyrażeń z myślnikami
pomiędzy słowami (wydobywanie-na-jaw, rzeczywistość-ludzka).
Uważał bowiem, że również językiem można wyrażać specyfikę
rzeczywistości.
Najważniejsze wątki Bycia i czasu (1927):
Heidegger uważał, że zajmowanie się przez wieki bytem w ogóle było ogromną pomyłką.
Fundamentalną kategorią jego ontologii stanie się kategoria Dasein, czyli kategoria bycia.
Rozróżnia więc między bytem a byciem (bytu).
Owego bycia nie poznajemy za pomocą racjonalnego rozumowania, wręcz rozum, obiektywność, wiedza obiektywna są przeszkodą w poszukiwaniu bycia
Tylko doświadczenie egzystencjalne może odsłonić nam prawdziwe bycie
Co to jest egzystencja? Cd.
Heidegger termin „egzystencja”
tłumaczy za pomocą słowa existere , co znaczy „ wydobywać z ”.
Doświadczenie egzystencjalne więc,
to odrywanie się od zwyczajności, od „relacji użyteczności, od „więzi z narzędziami”, od banału. Wówczas, tym, co ukazuje się nam, są dwie pewności, tzw. egzystencjały :
**_- bycie-ku-śmierci
- bycie-wrzuconym-w-świat_**
bycie-ku-śmierci
bycie-ku-śmierci jest kategorią zgoła paradoksalną.
Dla Heideggera śmierć nie jest tylko jakimś
przyszłym wydarzeniem, ona nie znajduje się „w przyszłości”, jest częścią składową całego losu ludzkiego.
Z drugiej strony, uświadomienie sobie bycia-ku-
śmierci, otwiera szereg możliwość, przede wszystkim możliwość „autentycznego bycia”. Tzn. uświadamiając sobie w pełni swoją nicość , uświadamiamy sobie zarazem, że najważniejsze w życiu to nie dać się zawłaszczyć, to wyzwolić się z krępujących więzów użyteczności.
W istocie Heidegger całą swoją filozofię zaczyna od pytania:
czym jest bycie bytu, ale też jego filozofia kończy się tym
samym pytaniem.
Sens tej filozofii wydaje się być wyrażony przez tytuł jednego
ze zbioru jego esejów Drogi lasu.
Wszelkie poszukiwanie jest ostatecznie skazane na
ślepą drogę, ale zarazem na wskroś indywidualnym
doświadczeniem egzystencjalnym.
Jean Paul Sartre (1905-1980)
filozof, pisarz, dramaturg
Sztandarowa ale zarazem bez wątpienia
kontrowersyjna postać egzystencjalizmu.
Niekiedy wręcz cały egzystencjalizm
utożsamia się z jego nazwiskiem.
W 1943 r. napisał dzieło
pt. Byt i nicość (L’etre et Le Neant), które
stało się manifestem tego nurtu.
Zawsze mocno zaangażowany polityczne:
działał w Światowej Radzie Pokoju, zwalczał
francuską politykę kolonialną; żywo
zainteresowany marksizmem, stał się jednym
z duchowych przywódców studenckich
rewolt w Paryżu w 1968; odrzucał jednak
ortodoksyjny marksizm.
Całe życie związany był z Simone de Beauvoir, filozofką, pisarką, autorką manifestu feminizmu, dzieła pt. Druga płeć
„ Z ludzkich stanów psychicznych nie da się zrobić ontologii. Niemniej Sartre
uporczywie stara się tego dokonać, za szczytowe swe osiągnięcie uważając
traktat Byt i nicość****. Pod względem ekstrawagancji językowej i poetyckiej
mętności nie ustępuje on w niczym płodom filozofów niemieckich. Próby zaś
przekształcenia osobistych refleksji o życiu w system ontologiczny nie mogą
nie wprawiać w osłupienie każdego filozoficznego tradycjonalisty. To tak,
jakby tworzyć podręcznik filozofii na podstawie powieści Dostojewskiego”
B. Russel
Cała tradycja filozofii, począwszy od Sokratesa, aż po Kanta, głosiła, że rozum w
trakcie filozofowania ma obowiązek odcinać się od wszystkiego, co subiektywne. W filozofii życia, ale przede wszystkim w egzystencjalizmie, to właśnie stany indywidualne, subiektywne, emocjonalne, stają się podstawą filozofowania.
Myśl Sartre’a jest pozornie pewną powtórką z myśli Heideggera. W istocie jest to
koncepcja zgoła odmienna.
Istotna różnica, jaka zachodzi między ich koncepcjami filozoficznymi, to to, że myśl
Sartre’a w dużej mierze prowadzi do określonej koncepcji etycznej. Heidegger natomiast zdaje się w zasadniczej mierze rezygnować z dywagacji nt. etyczne.