Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Ekonomia opracowanie egzaminu 16.05 - Notatki - Ekonomia , Notatki z Ekonomia

Notatki omawiające zagadnienia z dziedziny ekonomii: finansowanie deficytu budżetowego, negatywne efekty długu publicznego

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 07.03.2013

Misio_88
Misio_88 🇵🇱

4.7

(136)

367 dokumenty

1 / 3

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
Polityka budżetowa właściwa
1. Równowaga gospodarcza i zrównoważony budżet – kiedy wydatki budżety pokrywane są z
dochodów (są sobie równe) bardzo rzadko się to zdarza.
2. nadwyżka budżetowa – dochody budżetu przewyższają wydatki
3. deficyt budżetowy – planowane wydatki budżetu są wyższe od planowanych dochodów.
Finansowanie deficytu budżetowego
1. Kredyt państwo może zwrócić się do banku centralnego z prośbą o udzielenie mu kredytu
pod zastaw państwowych papierów wartościowych. Do 1989 był tak, ze kredyt był
przyznawany automatycznie. (Obecnie pod zastaw papierów)
W przypadku pojawieni się takiej prośby i jej zatwierdzeniu oznacza emisję dodatkowej ilości
pieniądza papierowego. Skutki emisji mogą być różne w zależności od aktualnego stopnia
wykorzystania potencjału produkcyjnego. W przypadku gdy potencjał produkcyjny jest w dużym
stopniu wykorzystywany (w przypadku wysokiej fazy koniunktury)to istnieje . niebezpieczeństwo
pojawienia się napięć inflacyjnych. (popyt jest duży i rosnący, a podaż za nim nie nadąża ceny idą
w górę )
2. Kredyty z banków prywatnych (krajowych i zagranicznych) i kredyty rządowe (banków
centralnych innych państw)
3. finansowanie deficytu budżetowego z tzw. długu publicznego. Jeżeli deficyty budżetowe
utrzymują się z okresu na okres to wówczas możemy powiedzieć, że dług publiczny rośnie.
dług publiczny mierzony jest wartością wyemitowanych obligacji.
Bank centralny emituje papiery wartościowe, które nabywane są przez instytucje, banki, bogatszych
obywateli. Obligacje opiewają na różne kwoty i charakteryzują się różnym okresem zwrotu
(krótkookresowe, długookresowe itp.). emisja panierów stanowi pożyczkę udzielaną przez
społeczeństwa skarbowi państwa. Kiedy kończy się okres pożyczki skarb państwa jest zmuszony
odkupić obligacje z pewnym procentem.
Wysoki dług publiczny jest pewnym zagrożeniem dla pozycji między narodowej danego kraju –
wpływa na ocenę wiarygodności danego kraju. Przy dużym zadłużeniu istnieje niepewność ze strony
pożyczkobiorców, ze pożyczone kwoty nie zawsze mogą zostać zwrócone. Stosuje się też taką zasadę,
ze aby dług publiczny narastał w sposób bezpieczny to tempo wzrostu długu publicznego powinno w
przybliżeniu odpowiadać tempu wzrostu PNB danego kraju.
Jakie są możliwe negatywne efekty długu publicznego:
1. możliwe napięcia inflacyjne w zależności od aktualnego stopnia wykorzystania potencjału
produkcyjnego
2. efekt redystrybucyjny, czyli ponowny podział dochodu narodowego –
(koszty obsługi długu publicznego są dwojakiego rodzaju
1. sumy potrzebne na wykup państwowych papierów wartościowych
2. sumy niezbędna na wypłatę odsetek
koszty te stanowią z reguły duże obciążenie budżetu państwa. Pokrywane są te koszty z podatków.
Pojawia się tu efekt redystrybucyjny niesprawiedliwy społecznie, bo obligacje kupują jedynie bogatsi
obywatele, natomiast koszty związane z wykupem obligacji ponoszą prawie wszyscy (podatnicy))
3. efekt wypierania (efekt wypychania)(crowding out) wzrost wydatków skarbu państwa
prowadzi do kompensacyjnego spadku prywatnych wydatków inwestycyjnych. Inwestycje
publiczne te z długu publicznego finansowane wypychają inwestycje z sektora publicznego.
docsity.com
pf3

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Ekonomia opracowanie egzaminu 16.05 - Notatki - Ekonomia i więcej Notatki w PDF z Ekonomia tylko na Docsity!

Polityka budżetowa właściwa

  1. Równowaga gospodarcza i zrównoważony budżet – kiedy wydatki budżety pokrywane są z dochodów (są sobie równe) bardzo rzadko się to zdarza.
  2. nadwyżka budżetowa – dochody budżetu przewyższają wydatki
  3. deficyt budżetowy – planowane wydatki budżetu są wyższe od planowanych dochodów.

Finansowanie deficytu budżetowego

  1. Kredyt – państwo może zwrócić się do banku centralnego z prośbą o udzielenie mu kredytu pod zastaw państwowych papierów wartościowych. Do 1989 był tak, ze kredyt był przyznawany automatycznie. (Obecnie – pod zastaw papierów) W przypadku pojawieni się takiej prośby i jej zatwierdzeniu oznacza emisję dodatkowej ilości pieniądza papierowego. Skutki emisji mogą być różne w zależności od aktualnego stopnia wykorzystania potencjału produkcyjnego. W przypadku gdy potencjał produkcyjny jest w dużym stopniu wykorzystywany (w przypadku wysokiej fazy koniunktury)to istnieje. niebezpieczeństwo pojawienia się napięć inflacyjnych. (popyt jest duży i rosnący, a podaż za nim nie nadąża  ceny idą w górę )
  2. Kredyty z banków prywatnych (krajowych i zagranicznych) i kredyty rządowe (banków centralnych innych państw)
  3. finansowanie deficytu budżetowego z tzw. długu publicznego. Jeżeli deficyty budżetowe utrzymują się z okresu na okres to wówczas możemy powiedzieć, że dług publiczny rośnie. dług publiczny mierzony jest wartością wyemitowanych obligacji. Bank centralny emituje papiery wartościowe, które nabywane są przez instytucje, banki, bogatszych obywateli. Obligacje opiewają na różne kwoty i charakteryzują się różnym okresem zwrotu (krótkookresowe, długookresowe itp.). emisja panierów stanowi pożyczkę udzielaną przez społeczeństwa skarbowi państwa. Kiedy kończy się okres pożyczki skarb państwa jest zmuszony odkupić obligacje z pewnym procentem.

Wysoki dług publiczny jest pewnym zagrożeniem dla pozycji między narodowej danego kraju – wpływa na ocenę wiarygodności danego kraju. Przy dużym zadłużeniu istnieje niepewność ze strony pożyczkobiorców, ze pożyczone kwoty nie zawsze mogą zostać zwrócone. Stosuje się też taką zasadę, ze aby dług publiczny narastał w sposób bezpieczny to tempo wzrostu długu publicznego powinno w przybliżeniu odpowiadać tempu wzrostu PNB danego kraju.

Jakie są możliwe negatywne efekty długu publicznego:

1. możliwe napięcia inflacyjne w zależności od aktualnego stopnia wykorzystania potencjału **produkcyjnego

  1. efekt redystrybucyjny, czyli ponowny podział dochodu narodowego –**

(koszty obsługi długu publicznego są dwojakiego rodzaju

  1. sumy potrzebne na wykup państwowych papierów wartościowych
  2. sumy niezbędna na wypłatę odsetek koszty te stanowią z reguły duże obciążenie budżetu państwa. Pokrywane są te koszty z podatków. Pojawia się tu efekt redystrybucyjny niesprawiedliwy społecznie, bo obligacje kupują jedynie bogatsi obywatele, natomiast koszty związane z wykupem obligacji ponoszą prawie wszyscy (podatnicy)) 3. efekt wypierania – (efekt wypychania)(crowding out) – wzrost wydatków skarbu państwa prowadzi do kompensacyjnego spadku prywatnych wydatków inwestycyjnych. Inwestycje publiczne te z długu publicznego finansowane wypychają inwestycje z sektora publicznego.

Jeśli państwo sprzedaje papiery wartościowe a społ. nabywa te papiery oznacza to spadek podaży pieniądza i mniej pieniędzy zostaje przeznaczonych na depozyty bankowe, co z kolei prowadzi do ograniczenia możliwości kredytowych; natomiast popyt na kredyt nie spada, wiec wzrasta stopa procentowa kredytu.

Rodzaje polityki budżetowej Na politykę budżetowa należy patrzeć z punktu widzenia funkcji jakie ta polityka może pełnić w zależności od poziomu aktywności gospodarczej. (jeżeli aktywność gospodarcza jest zbyt mała -(w stanie demkoniunktury) państwo może ja pobudzać za pomocą polityki budżetowej, a kiedy jest wysoka (przegrzanie koniunktury ) – może działać w drugą stronę) Równowaga budżetowa nie powinna być celem samym w sobie, a zależeć powinna od aktywności gospodarczej.

  1. równowaga gospodarcza I=S (Y=C+S / Y=C+I) w modelu bez państwa i bez handlu zagranicznego. ( I+G=S+T – w modelu z państwem ale bez handlu zagranicznego – gdy G = T)
  2. zachwianie równowagi gospodarczej I > S (I- popyt; S – podaż) – luka inflacyjna charakterystyczna dla wzrostowych faz koniunktury. Państwo powinno zadziałać tak, żeby T

    S - polityka nadwyżki budżetowej – polityka restrykcyjna – ogranicza potencjalne tempo wzrostu gospodarczego, tempo wzrostu cen. Powinna być prowadzona polityka nadwyżki budżetowej równej wielkości luki inflacyjnej na prywatnym rynku dóbr i usług.

  3. Zachwianie równowagi gospodarczej I < S – luka deflacyjna - możliwości podażowe w postaci depozytów na rachunkach oszczędnościowych nie są w pełni wykorzystane w drodze akcji kredytowej. (środki są a przedsiębiorcy nie biorą dodatkowych kredytów) T powinno być mniejsze od G ( deficyt budżetowy) polityka aktywizująca lub pobudzająca Wyróżniamy 2 rodzaje polityki budżetowej z punktu widzenia wyy…
  • aktywizująca (pobudzająca) stosowana w spadkowych fazach wzrostu
  • restrykcyjna polityka – ten rodzaj polityki fiskalnej stosowany jest w wysokich fazach wzrostu, ma charakter wyhamowujący nadmierny wzrost gospodarczy. Z tych 2 rodzajów polityk skuteczniejsza jest polityka pobudzająca koniunkturę – tak wykazuje praktyka.

Polityka aktywna – polityka dyskrecjonalna Polityka pasywna

Aktywna polityka budżetowa – podejmowanie decyzji dot. zmian dochodów i wydatków budżetowych, które to zmiany pozwalają osiągną cele gospodarcze zamierzone w danym okresie. Polityka ta prowadzona jest za pomocą zmian legislacyjnych- są to zmiany dokonywane w programach budżetowych, zmiany musza zostać przeprowadzone przez parlament. Procedura legislacyjna wymaga czasu, więc mogą pojawić się opóźnienia, które powstają na różnych etapach.

Rodzaje opóźnień:

  1. Opóźnienie między powstaniem jakiejś akcji a uświadomieniem sobie konieczności tej akcji.
  2. Luka czasowa między uświadomieniem sobie potrzeby akcji a faktycznym jej podjęciem (opóźnienie wprowadzenia)
  3. Opóźnienie między akcją a jej skutkiem. Ze względu na ww. opóźnienia instrumenty mogą natrafić na inną sytuacje gospodarczą, np. inną już fazę koniunktury niż ta, dla której były projektowane. Przy podejmowaniu konkretnych decyzji tworzą się grupy interesów.