Eksperymantalne wyznaczanie zastępczego modułu sprężystości objętościowej..., Laboratoria z Fizyka

Pobierz Eksperymantalne wyznaczanie zastępczego modułu sprężystości objętościowej... i więcej Laboratoria w PDF z Fizyka tylko na Docsity!

Laboratorium

Hydrostatyczne Układy Napędowe

Instrukcja do ćwiczenia nr 1

EKSPERYMENTALNE WYZNACZANIE ZASTĘPCZEGO MODUŁU

SPREŻYSTOŚCI OBJETOŚCIOWEJ EC+P CIECZY I PRZEWODU,

ORAZ ZASTĘPCZEGO WSPÓŁCZYNNIKA ŚCIŚLIWOŚCI β C+P

CIECZY I PRZEWODU.

Opracowanie: Z.Kudżma, P. Osiński J. Rutański, M. Stosiak

1. Cel ćwiczenia.

Celem ćwiczenia jest wyznaczenie na drodze eksperymentalnej zastępczego współczynnika ściśliwości cieczy i przewodu β c+p , oraz zastępczego modułu sprężystości objętościowej cieczy i przewodu E c+p.

2. Wstęp

Nośnikiem energii w napędzie hydrostatycznym jest ciecz, nazywana także czynnikiem roboczym lub obiegowym. Jej rola polega na zmagazynowaniu energii ciśnienia wytworzonej przez pompę wyporową , a następnie przeniesieniu jej poprzez strukturę układu do elementu wykonawczego w celu jej powtórnej zamiany na energię mechaniczną. Dlatego też ciecz roboczą należy uważać za niezwykle ważny element , wywierający zasadniczy wpływ na pracę układu , a zatem na jego charakterystyki i sprawność , a także trwałość poszczególnych elementów i zespołów tworzących układ. Własności cieczy stosowanych jako czynnik roboczy w układach hydrostatycznych powinny być następujące:

• jak najmniejsza zmienność lepkości wraz z ze zmianą temperatury,
• jak najmniejsza temperatura krzepnięcia i jak najwyższa temperatura zapłonu,
• duże ciepło właściwe, dobra przewodność i mała rozszerzalność cieplna,
• dobre własności smarne,
• jednorodność struktury i trwałość chemiczna,
• obojętność chemiczna w stosunku do metali i materiałów uszczelnień,
• mała ściśliwość, a wiec duży moduł sprężystości objętościowej. W napędach hydrostatycznych stosuje się obecnie następujące rodzaje cieczy roboczych:
• oleje mineralne uzyskane z produktów destylacji ropy naftowej,
• ciecze syntetyczne,
• emulsje oleju w wodzie. Jak dotąd, najbardziej rozpowszechnione są oleje mineralne, dlatego tez ten rodzaj cieczy w postaci oleju hydraulicznego 68, jest przedmiotem rozważań w tym ćwiczeniu.

3. Ściśliwość i moduł sprężystości objętościowej.

Ściśliwość jest to cecha substancji określająca zmianę jej objętości pod wpływem zmian ciśnienia zewnętrznego. Ściśliwość cieczy charakteryzuje współczynnik ściśliwości względnej βc przedstawiający względną zmianę objętości cieczy przypadającą na jednostkę ciśnienia, definiowany jako:

*βc= ΔV/V 0 1/Δp /1/

gdzie zgodnie z rys.1. będącym interpretacją graficzną podanej zależności:

βc – współczynnik ściśliwości cieczy, V 0 – objętość początkowa cieczy w cylindrze, Δp – przyrost ciśnienia w cieczy wywołany siłą F działającą na tłok cylindra, ΔV – zmiana objętości cieczy w cylindrze wywołana przyrostem ciśnienia pod wpływem działającej siły F na tłok cylindra.

Ściśliwość cieczy jest niewielka i zależy głównie od ilości rozpuszczonego w niej gazu. W oleju hydraulicznym, w warunkach normalnych(tj. temp. 20ºC, ciśnienie 1 atmosfery) jest około 10-12% rozpuszczonego gazu. Obecność gazu w obwodzie hydraulicznym wpływa niekorzystnie powodując dodatkowo uwydatnienie takich zjawisk jak:

• zjawisko kawitacji,
• zmniejszenie dokładności pozycjonowania,
• zmniejszenie sztywności i sprawności układu,
• obniżenie częstości drgań własnych przez co układ staje się „gąbczasty”. Ilość gazu, jaka w danych warunkach rozpuści się w cieczy określa prawo Henrye ̀ go, które mówi, że przy stałej temperaturze ilość gazu rozpuszczonego w cieczy jest prawie wprost proporcjonalna do ciśnienia parcjalnego(cząstkowego) tego gazu wokół cieczy zgodnie z zależnością:

Vg = αv* Vc* p /4/

gdzie: Vg – objętość rozpuszczonego gazu, odniesiona do ciśnienia atmosferycznego i temperatury 0ºC, Vc - objętość cieczy, p- ciśnienie cieczy w MPa,

αv – współczynnik Bunsena.

Uwzględnienie podatności układu na odkształcenia sprężyste , a w szczególności bardziej wrażliwych na to zjawisko przewodów elastycznych, pod wpływem przyrostu ciśnienia, prowadzi w konsekwencji do konieczności wyznaczania zastępczego współczynnika ściśliwości oraz zastępczego modułu sprężystości objętościowej.

Zastępczy współczynnik ściśliwości cieczy i przewodu przedstawia zatem względną zmianę objętości cieczy i przewodu ΔV/V 0 , które ulegają sprężystemu odkształceniu, na jednostkę przyrostu ciśnienia Δp , zgodnie z zależnością :

*βc+p = ΔV/V 0 1/Δp /5/

gdzie zgodnie z rys.2. będącym interpretacją graficzną podanej zależności:

βc+p – zastępczy współczynnik ściśliwości cieczy i przewodu, V 0 – objętość początkowa cieczy w przewodzie elastycznym, Δp – przyrost ciśnienia w cieczy wywołany siłą F działającą na tłok cylindra, ΔV – zmiana objętości cieczy w przewodzie elastycznym wywołana przyrostem ciśnienia pod wpływem działającej siły F.

Rys.2.Zmiana objętości cieczy w przewodzie wywołana przyrostem ciśnienia w układzie pod wpływem działającej na tłok siły F.

Zastępczy moduł sprężystości objętościowej określa odporność cieczy i przewodu na zmianę objętości pod wpływem przyrostu ciśnienia. W konsekwencji jest to stosunek przyrostu ciśnienia Δp do względnej zmiany objętości cieczy i przewodu ΔV/V 0 zgodnie z zależnością:

Ec+p = ΔpV 0* / ΔV /6/ gdzie zgodnie z rys.2 będącym interpretacją graficzną podanej zależności:

Ec+p – zastępczy moduł sprężystości objętościowej cieczy i przewodu, V 0 – objętość początkowa cieczy w przewodzie elastycznym, Δp – przyrost ciśnienia w cieczy wywołany siłą F działającą na tłok cylindra, ΔV – zmiana objętości cieczy w przewodzie elastycznym, wywołana przemieszczeniem tłoka pod wpływem działającej siły F.

5. Zakres ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest wyznaczenie na drodze eksperymentalnej zastępczego współczynnika ściśliwości cieczy i przewodu β c+p , oraz zastępczego modułu sprężystości objętościowej cieczy i przewodu E c+p. Zakres ćwiczenia obejmuje wyznaczenie zależności:

a)przyrostu objętości przewodu od ciśnienia tłoczenia Δ V= f(Pt), b) zastępczego modułu sprężystości objętościowej cieczy i przewodu elastycznego od ciśnienia tłoczenia Ec+p = f(pt), c) zastępczego współczynnika ściśliwości cieczy i przewodu elastycznego od ciśnienia tloczenia βc+p = f(Pt),

przy zachowaniu stałej temperatury cieczy podczas prowadzenia pomiarów i dokładnym odpowietrzeniu układu pomiarowego.

6. Schemat układu pomiarowego i sposób przeprowadzenia ćwiczenia.

Schemat stanowiska pomiarowego przestawiono na rys.3. Na stanowisku zamontowany jest badany przewód elastyczny 3. o wymiarach geometrycznych l = 320 mm (długość przewodu), d = 10mm ( nominalna średnica wewnętrzna przewodu), Vo =25 cm^3. Pompa z napędem ręcznym 1 zapewnia możliwość podania do układu wymaganej ilości czynnika roboczego i uzyskania ta drogą wymaganego ciśnienia tłoczenia pt, odczytywanego na manometrze 9. Przyjęty na stanowisku pomiarowym system zaworów odcinających 5,6,7, zapewnia realizację następujących funkcji w trakcie prowadzenia pomiarów:

• napełnienie komory roboczej pompy z napędem ręcznym (otwarty zawór 6 pozostałe zawory 5,7,8 zamknięte),
• podanie czynnika roboczego do układu, zapewniającego uzyskanie wymaganego ciśnienia tłoczenia pt, w układzie oraz w badanym przewodzie elastycznym ( zamknięte zawory 5i 6 otwarte zawory7i8),
• wyzerowanie ciśnienia tłoczenia pt panującego w układzie ( zamknięte zawory 6,7,8 otwarty zawór 5),
• pomiar przyrostu objętości cieczy Δ V w badanym przewodzie elastycznym 3 pod wpływem zadanego ciśnienia tłoczenia pt (zamknięty zwór 6,7 ; otwarte zawory 5,8). Pomiar przyrostu objętości przewodu elastycznego wraz z cieczą roboczą ΔV dokonuje się drogą odczytu poziomu cieczy w menzurce pomiarowej przy wyzerowanym ciśnieniu w układzie pomiarowym oraz po otwarci zaworu odcinającego 8. Przyrost objętości ΔV, jest wyznaczany jako różnica tych poziomów cieczy w menzurce. Odczyt przyrostu objętości przewodu wraz z cieczą roboczą, umożliwia naniesiona na ściance menzurki podziałka (1 działka = 0,1 cm^3 ). Dla założonego zakresu pracy przewodu i procesu pomiarowego należy przewidzieć 12 do 14 punktów pomiarowych, a wiec ciśnień tłoczenia.

Rys.3.Schemat stanowiska pomiarowego.

7. Opracowanie wyników pomiarów

Tabela 1 Lp pt p Lp Lk L V Vo V/Vo c+p c+p MPa Mpa [dz] [dz] [dz] cm 3 cm 3 1/Mpa Mpa

Wyniki pomiarów należy wpisać do tabeli pomiarowej nr1. Potrzebne do obliczeń dane są następujące:

• objętość początkowa przewodu Vo = 25cm 3 ,
• przyrost objętości cieczy w przewodzie V = L*0,1 cm 3 ,
• poziom początkowy cieczy w menzurce Lp po wyzerowaniu układu,
• poziom końcowy cieczy w menzurce po otwarciu zaworu odcinającego 8.

Otrzymane wyniki należy przedstawić graficznie w postaci wykresów:

V/Vo = f(pt) ; c+p = f(pt) ; c+p = f(pt). Sprawozdanie należy zakończyć interpretacją wyników obejmującą min. Wyjaśnienie ewentualnych rozbieżności pomiędzy wartościami rzeczywistymi / pochodzącymi z pomiarów/ a wartościami teoretycznymi.