Definicje

Wiązanie chemiczne to oddziaływanie między atomami powodujące ich trwałe połączenie w substancję bardziej złożoną,

np. cząsteczkę związku chemicznego.

Oktet to ośmioelektronowa konfiguracja najbardziej zewnętrznej powłoki elektronowej.

Dublet to dwuelektronowa konfiguracja najbardziej zewnętrznej powłoki elektronowej.

Elektroujemność to miara zdolności przyciągania elektronów przez atom danego pierwiastka chemicznego, gdy tworzy on

wiązanie chemiczne; jej wartość jest podawana zwykle w skali Paulinga.

Cząsteczka to połączenie co najmniej dwóch atomów tego samego lub różnych pierwiastków.

Podział cząsteczek

• homoatomowe (homojądrowe)- składające się z atomów tego samego pierwiastka chemicznego;

• heteroatomowe (heterojądrowe) - składające się z atomów różnych pierwiastków, są to cząsteczki

związków chemicznych.

Wiązania chemiczne

Wszystkie atomy dążą do uzyskania konfiguracji elektronów, która zapewni im największą trwałość. Wiąże się to z

osiągnięciem odpowiedniego poziomu energetycznego, dzięki któremu atom uzyskuje bierność chemiczną (staje się

nieaktywny chemicznie). Zewnętrzne orbitale atomowe dążą więc do uzyskania konfiguracji elektronowej nieaktywnych

chemiczni pierwiastków 18. grupy (helowców). Atomy uzyskują korzystną energetycznie konfigurację, reagując z innymi

atomami. Dochodzi wówczas do wzajemnego oddziaływania ich elektronów walency jnych. Takie oddziaływanie nosi

nazwę wiązania chemicznego.

Trwała konfiguracja elektronowa

Według teorii wiązań chemicznych sformułowanej w 1916 r. przez Walthera Kossela i Gilberta Lewisa reagujące ze

sobą atomy dążą do uzyskania trwałej konfiguracji elektronowej - często konfiguracji najbliższego helowca w

układzie okresowym. Helowce mają w powłoce walencyjnej 8 elektronów (oktet elektronowy) lub jak w przypadku

helu - 2 elektrony (dublet elektronowy).

Elektroujemność pierwiastków chemicznych

Od elektroujemności danego pierwiastka zależy sposób, w jaki jego atom uzyskuje konfigurację najbliższego helowca.

Elektroujemność podaje się zwykle w skali opracowanej przez Linusa Paulinga. Niska elektroujemność cechuje metale,

a wysoka - niemetale. Najbardziej metalicznym pierwiastkiem jest cez (0,8) lub sztucznie otrzymywany frans (0,7) .

Atomy tych pierwiastków labo przyciągają elektrony innych atomów i łatwo oddają swoje elektrony. Przeciwnie do

nich zachowuje się najbardziej elektroujemny pierwiastek - fluor (4,0). Pierwiastki metaliczne o niskiej

elektroujemności nazywa się też pierwiastkami elektrododatnimi (łatwo oddającymi elektrony), a niemetale -

pierwiastkami elektroujemnymi.

·