Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Elementy składowe kosztu kapitału - Notatki - Finanse przedsiębiorstw, Notatki z Finanse przedsiębiorstw

Notatki omawiające zagadnienia dotyczące finansów przedsiębiorstw: elementy składowe kosztu kapitału

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 05.03.2013

Bartek
Bartek 🇵🇱

4.5

(31)

313 dokumenty

1 / 6

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
Pytanie 51 Elementy składowe kosztu kapitału.
Jednym z istotnych czynników jakie należy brać pod uwagę przy decyzjach dotyczących użytkowania
zasobów jest koszt finansowy.
Koszt finansowania zasobów nosi nazwę „kosztu kapitału” szacowanie kosztu kapitału jest jednym z
najtrudniejszych problemów w pracy kierownictwa finansowego firmy. Koszt kapitału nie jest dokładnie
taki jak mogłoby to wynikać z kosztu różnych rodzajów finansowania. Koszt kapitału jest docelowym
poziomem zwrotności wymaganym dla usatysfakcjonowania dostarczycieli finansów. To właśnie okre-
ślenie tego docelowego poziomu nastręcza dużo trudności.
Elementy składowe kosztu kapitału 4 podstawowe elementy składowe:
1. kapitał akcyjny
2. dochody (zyski) zatrzymane
3. akcje uprzywilejowane
4. dług
Koszty każdego z tych elementów składowych jest inny i dlatego doliczając ogólny koszt kapitału nale-
ży je najpierw rozpatrywać oddzielnie, a dopiero łączyć.
Kapitał akcyjny – koszt kapitału akcyjnego określany jest zazwyczaj terminem „koszt własny kapitału”.
Istnieje wiele sposobów obliczania kosztu własnego ale większość z nich bierze pod uwagę zwrotność
wymaganej przez inwestow.
Kiedy przystępujemy do określania wymaganej zwrotność, musimy przede wszystkim zwrotność wy-
maganą przez poszczególnych akcjonariuszy, którzy są dostarczycielami kapitału własnego. Celem za-
rządzania finansowego jest maksymalizowanie zamożności akcjonariusza.
Koszt dywidendy
Przyjmując za podstawę obliczania kosztu kapitału akcyjnego koszt rocznej dywidendy stosujemy
podejście oderwane od kosztu bieżącego.
Formuła obliczania wygląda następująco:
Koszt własny kapitału = (dywidenda na 1 akcję / cena emisji 1 akcji) 100
Uzyskany wynik nie w pełni odzwierciedla koszt tego składnika kapitału, ponieważ:
1. nie bierze pod uwagę przyszłych dywidend
2. nie uwzględnia oczekiwań akcjonariuszy i rynku
3. nie odnosi się do rynkowej inwestycji akcjonariuszy
4. w przypadku nie wypłacenie dywidend, niemożliwe staję się zastosowanie tego sposobu do obli-
czenia kosztu
Dochód z dywidendy
Koszt kapitału akcyjnego obliczany jest na podstawie stopy dochodu z dywidendy. Uwzględnia się tutaj
czynnik oczekiwań akcjonariuszy i rynku, jako że znajdują one swoje odzwierciedlenie w cenie akcji.
Formuła obliczenia:
Koszt własny kapitału = (dywidenda na 1 akcję / rynkowa cena akcji) 100%
Metoda ta tylko nieznacznie lepsza od poprzedniej i ma jak tamta podobne wady.
Dochodowość
Stosując metodę jako koszt własny kapitału wychodzimy od całkowitego dochody przynależnego
akcjonariuszom (dochód na 1 akcję).
Koszt własny kapitału = (dochód na 1 akcję / emisyjna cena akcji) 100%
Stopa dochodu z akcji:
- próba uwzględnienia oczekiwań akcjonariuszy odzwierciedlanych w rynkowej cenie akcji
Koszt własny kapitału = (dochód na 1 akcję / rynkowa cena akcji) 100%
Metoda stopy dochodu z akcji może dawać myjąco zaniżony koszt kapitału własnego, kiedy przedsię-
biorstwo ma wysoki wskaźnik PB (cena / dochód), ukształtowany na podstawie wysokich oczekiwań
rynku. Wysoki wskaźnik PB mógłby zaniżać stopę dochodu.
docsity.com
pf3
pf4
pf5

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Elementy składowe kosztu kapitału - Notatki - Finanse przedsiębiorstw i więcej Notatki w PDF z Finanse przedsiębiorstw tylko na Docsity!

Pytanie 51 – Elementy składowe kosztu kapitału.

Jednym z istotnych czynników jakie należy brać pod uwagę przy decyzjach dotyczących użytkowania zasobów jest koszt finansowy. Koszt finansowania zasobów nosi nazwę „kosztu kapitału” szacowanie kosztu kapitału jest jednym z najtrudniejszych problemów w pracy kierownictwa finansowego firmy. Koszt kapitału nie jest dokładnie taki jak mogłoby to wynikać z kosztu różnych rodzajów finansowania. Koszt kapitału jest docelowym poziomem zwrotności wymaganym dla usatysfakcjonowania dostarczycieli finansów. To właśnie okre- ślenie tego docelowego poziomu nastręcza dużo trudności. Elementy składowe kosztu kapitału 4 podstawowe elementy składowe:

  1. kapitał akcyjny
  2. dochody (zyski) zatrzymane
  3. akcje uprzywilejowane
  4. dług Koszty każdego z tych elementów składowych jest inny i dlatego doliczając ogólny koszt kapitału nale- ży je najpierw rozpatrywać oddzielnie, a dopiero łączyć. Kapitał akcyjny – koszt kapitału akcyjnego określany jest zazwyczaj terminem „koszt własny kapitału”. Istnieje wiele sposobów obliczania kosztu własnego ale większość z nich bierze pod uwagę zwrotność wymaganej przez inwestorów. Kiedy przystępujemy do określania wymaganej zwrotność, musimy przede wszystkim zwrotność wy- maganą przez poszczególnych akcjonariuszy, którzy są dostarczycielami kapitału własnego. Celem za- rządzania finansowego jest maksymalizowanie zamożności akcjonariusza. Koszt dywidendy Przyjmując za podstawę obliczania kosztu kapitału akcyjnego – koszt rocznej dywidendy stosujemy podejście oderwane od kosztu bieżącego. Formuła obliczania wygląda następująco:

Koszt własny kapitału = (dywidenda na 1 akcję / cena emisji 1 akcji)  100

Uzyskany wynik nie w pełni odzwierciedla koszt tego składnika kapitału, ponieważ:

  1. nie bierze pod uwagę przyszłych dywidend
  2. nie uwzględnia oczekiwań akcjonariuszy i rynku
  3. nie odnosi się do rynkowej inwestycji akcjonariuszy
  4. w przypadku nie wypłacenie dywidend, niemożliwe staję się zastosowanie tego sposobu do obli- czenia kosztu Dochód z dywidendy Koszt kapitału akcyjnego obliczany jest na podstawie stopy dochodu z dywidendy. Uwzględnia się tutaj czynnik oczekiwań akcjonariuszy i rynku, jako że znajdują one swoje odzwierciedlenie w cenie akcji. Formuła obliczenia:

Koszt własny kapitału = (dywidenda na 1 akcję / rynkowa cena akcji)  100%

Metoda ta – tylko nieznacznie lepsza od poprzedniej i ma jak tamta podobne wady. Dochodowość Stosując tę metodę jako koszt własny kapitału wychodzimy od całkowitego dochody przynależnego akcjonariuszom (dochód na 1 akcję).

Koszt własny kapitału = (dochód na 1 akcję / emisyjna cena akcji)  100%

Stopa dochodu z akcji:

  • próba uwzględnienia oczekiwań akcjonariuszy odzwierciedlanych w rynkowej cenie akcji

Koszt własny kapitału = (dochód na 1 akcję / rynkowa cena akcji)  100%

Metoda stopy dochodu z akcji może dawać myjąco zaniżony koszt kapitału własnego, kiedy przedsię- biorstwo ma wysoki wskaźnik PB (cena / dochód), ukształtowany na podstawie wysokich oczekiwań rynku. Wysoki wskaźnik PB mógłby zaniżać stopę dochodu.

D ( 1 + WD )

KA

D

KA

D

C - KA

Model wzrostu dywidendy (wzór Gordona). Otrzymana dywidenda nie jest jedną korzyścią jaką akcjo- nariusze czerpią z przedsiębiorstwa. Dochód zatrzymany w przedsiębiorstwie efektywnie zastosowany może prowadzić do wzrost przyszłego dochodu oraz dywidendy, a także kapitałowej wartości inwestycji akcjonariuszy. Akcjonariusze oczekują, że zarówno dywidenda jak i wartość rynkowa ich akcji nie będą zatrzymane na stałym poziomie, ale będą z roku na rok wzrastać. Ponieważ model opracowany przez M. Gordona oczekiwania te odzwierciedla, uważany jest za najwłaściwszą metodę określania kosztu kapitału wła- snego. W ramach tego modelu, inwestor postrzegany jest jako nabywca przyszłej dywidendy która stanowi część ceny sprzedanej akcji. Jeśli zdyskontujemy strumień przyszłej dywidendy i założymy stałą stopę jej wzrostu otrzymamy formułę:

Koszt kapitału własnego = + WD

D – dywidenda bieżąca netto KA – bieżąca cena akcji WD – oczekiwana stopa wzrostu dywidendy netto

W porównaniu tym stosujemy wartość bieżącej dywidendy. Odmiana powyższej formuły uwzględnia przyrost dywidendy jest następująca. Wzór:

Koszt kapitału własnego = + WD

D – oczekiwana wartość dywidendy w roku 1 KA – bieżąca cena akcji (bez dywidendy) WD – oczekiwana stopa wzrostu dywidendy netto

Może się okazać, że jasne ustalenie oczekiwanej stopy wzrostu dywidendy netto (WD) jest rudnym zadaniem. Ustalając ją należy brać po uwagę:

  1. bieżące tendencje rynkowe
  2. wskaźniki wzrostu danej branży
  3. przeszłe wskaźniki wzrostu w przedsiębiorstwie
  4. stopę dochodu bez ryzyka (z państwowych papierów wartościowych)
  5. profil ryzyka działalności przedsiębiorstwa
  6. ryzyko finansowe i potencjalne znaczenie dla sytuacji przedsiębiorstwa bieżącego wspomaga- niem długiem oraz prognozowanych zmian w tym zakresie. Koszt kapitału w przypadku nie wypłacenia dywidend. Jeśli dywidend się nie wypłaca powstaje problem jak zastosować wzór Gordona do określenia kosztu kapitału własnego. Trzeba się wówczas skoncen- trować na stopie wzrostu dywidendy netto wychodzącej od oczekiwanej stopy wzrostu ceny akcji i przyjąć, że dla odzwierciedlenia oczekiwanego wzrostu cen akcji stosuje się wewnętrzna stopę wzrostu kapitału.

Nowe emisje. Dotychczasowe obliczanie kosztu kapitału własnego odnosiły się do kapitału już istniejącego. Jeśli do- konuje się nowej emisji, lepszą metoda zastosowania modelu wzrostu jest ujęcie kosztów emisyjnych jako wpływów gotówkowych w roku zerowym z realizacji projektu, dal którego pozyskuje się kapitał własny. Wpływ nowej emisji na koszt kapitału odzwierciedla następująca formuła:

Koszt nowej emisji = + WD

D – oczekiwana wartość dywidendy w roku 1 CA – cena emisyjna akcji K – koszt emisji

Dochody nie rozdzielone (zatrzymane w przedsiębiorstwie). Zatrzymanie dochodu nie rozdzielonego jest ekwiwalentem dokonywania nowych emisji akcji, pozwalającym na uniknięcie kosztu emisyjnego. Ponieważ zatrzymany zysk stanowi część kapitału własnego, stosuje się przy jego szacowaniu taką samą zasadę jak przy szacowaniu kosztu kapitału własnego.

S – stopa oprocentowania P – stopa opodatkowania W – bieżąca cena rynkowa – należne odsetki

Aby obliczyć koszty „niewykupywalnego” długu kapitałowego należy obliczyć stopę oprocentowania, która wyrównuje rynkową wartość długu wraz z odsetkami netto z przyszłymi należnościami, należny- mi odsetkami i płatnościami rat kapitałowych. Przyszłe oprocentowanie powinno być ujmowane jako netto po opodatkowaniu. Inne formy długu Koszt pożyczek bankowych, overdraftów itp. będzie ujmowany jako bieżąca stopa oprocentowania po- życzonych kwot. Zobowiązania handlowe, bieżące są zwykle włączane do kapitału obrotowego po kosz- cie zerowym.

Pytanie 52 – Model wyceny aktywów kapitałowych – CAPM.

Przedsiębiorstwo inwestując pieniądze w różne projekty ponosi pewne ryzyko. W zamian otrzymując zwrot w postaci generowanych wpływów gotówkowych. Przedsiębiorstwo dąży do minimalizacji ryzyka, niekiedy jednak jest w stanie zaakceptować je w zamian za wyższą stopę zwrotności. Aby zminimali- zować ryzyko strat zwykle fundusze rozkładane są na kilka projektów (tworząc ich portfel). Projekty ujęte w portfelu różnią się stopą zwrotności jak i poziom ryzyka. Podejście portfelowe stanowi ramy teoretyczne, umożliwiające dokonywanie skutecznej dywersyfikacji. Zadaniem menedżera ds. finansów jest ocena inwestycji (wpływ danej inwestycji na ogólna zwrotność portfela). Ryzyko związane z danym projektem – które może być wyeliminowane przez dywersyfikację

  • nosi nazwę ryzyka nieregularnego. Inne rodzaje ryzyka nazywane są ryzykiem stałym (np. związane z czynnikiem ekonomicznym). Ten rodzaj ryzyka musi być uwzględniony i akceptowany nawet w przy- padku inwestycji pozbawionych ryzyka wewnętrznego (np. obligacje rządowe). Model oceny aktywów kapitałowych – CAPM oparty jest na teorii portfelowej. Może on być stosowany do opracowania budżetów kapitałowych. Robi się to poprzez określenie dla każdego projektu odpo- wiedniej stopy dyskontowej, której używa się do obliczania wartości bieżącej netto projektu. Odpo- wiednia wysokość premii ryzyka dla nowych projektów obliczana jest przez zastosowanie czynnika zwanego czynnikiem beta, który jest relacją między ryzykiem danej inwestycji, a ryzykiem innych in- westycji. Model CAPM mimo swych niedostatków jest powszechnie stosowany do oceny dużych projek- tów.

Pytanie 53 – Średni i krańcowy koszt kapitału.

Koszt kapitału jako docelowa zwrotność wymagana dla usatysfakcjonowania dostarczycieli kapitału. Inne określenie kosztu kapitału:

  1. minimalna zwrotność z inwestycji przy założeniu, że fundusze zostaną wykorzystane dla zakła- danych celów,
  2. stopa „obcięcia” wydatków kapitałowych
  3. docelowa zwrotność inwestycji, która musi być wyższa, jeśli zastosowanie kapitału ma mieć uzasadnienie
  4. normatyw finansowy. Aby móc zastosować koszt kapitału dla każdego z tych celów, trzeba wyodrębnić 2 koncepcje:
  5. koszt krańcowy (marginal cost)
  6. koszt średni (average cost) Krańcowy koszt kapitału jest kosztem następnej „porcji” kapitału jaki ma być zaangażowany tzn. kwo- tę funduszy do uzyskania w określonym czasie po stopie rynkowej w tym czasie wymaganej i płaconej. Średni koszt kapitału jest kosztem kapitału obecnie zaangażowanego, stosuje się go do pomiaru doko- nań przedsięwzięć oraz projektów, w które jest już ono zaangażowane i może dokonać ich bieżącej oceny. Średni ważony koszt kapitału po ustaleniu wszystkich składników kosztu kapitału przedsiębiorstwa na- leży – dla obliczenia jego kosztu całkowitego – połączyć koszty wszystkich tych składników. Robi się to poprzez nadanie każdemu ze składników określonej wagi zgodnie z jego proporcjonalnym udziałem w całej strukturze kapitału przedsiębiorstwa. Wagi te powinny odzwierciedlać krańcową strukturę kapita-

łu, a nie jego strukturę obecną lub wcześniejszą. Najbardziej odpowiedni przy nadawaniu wag są war- tości rynkowe (odzwierciedlają aktualną sytuację rynkową i ryzyko z nim związane). Kiedy wartości te są niedostępne (tak jak w przypadku spółek nie notowanych) można stosować wartości księgowe. Proces obliczania średniego kosztu ważonego:

  1. obliczenie współczynnika wagi dla każdego składnika kapitału
  2. obliczenie kosztu dla każdego z tych składników
  3. pomnożenie tych kosztów przez współczynniki wagowe, dla uzyskania kosztu ważonego ze składników
  4. zsumowanie wszystkich kosztów przez współczynniki wagowe, dla uzyskania kosztu ważonego kapitału.