



Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Notatki omawiające zagadnienia dotyczące finansów przedsiębiorstw: elementy składowe kosztu kapitału
Typologia: Notatki
1 / 6
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Pytanie 51 – Elementy składowe kosztu kapitału.
Jednym z istotnych czynników jakie należy brać pod uwagę przy decyzjach dotyczących użytkowania zasobów jest koszt finansowy. Koszt finansowania zasobów nosi nazwę „kosztu kapitału” szacowanie kosztu kapitału jest jednym z najtrudniejszych problemów w pracy kierownictwa finansowego firmy. Koszt kapitału nie jest dokładnie taki jak mogłoby to wynikać z kosztu różnych rodzajów finansowania. Koszt kapitału jest docelowym poziomem zwrotności wymaganym dla usatysfakcjonowania dostarczycieli finansów. To właśnie okre- ślenie tego docelowego poziomu nastręcza dużo trudności. Elementy składowe kosztu kapitału 4 podstawowe elementy składowe:
Koszt własny kapitału = (dywidenda na 1 akcję / cena emisji 1 akcji) 100
Uzyskany wynik nie w pełni odzwierciedla koszt tego składnika kapitału, ponieważ:
Koszt własny kapitału = (dywidenda na 1 akcję / rynkowa cena akcji) 100%
Metoda ta – tylko nieznacznie lepsza od poprzedniej i ma jak tamta podobne wady. Dochodowość Stosując tę metodę jako koszt własny kapitału wychodzimy od całkowitego dochody przynależnego akcjonariuszom (dochód na 1 akcję).
Koszt własny kapitału = (dochód na 1 akcję / emisyjna cena akcji) 100%
Stopa dochodu z akcji:
Koszt własny kapitału = (dochód na 1 akcję / rynkowa cena akcji) 100%
Metoda stopy dochodu z akcji może dawać myjąco zaniżony koszt kapitału własnego, kiedy przedsię- biorstwo ma wysoki wskaźnik PB (cena / dochód), ukształtowany na podstawie wysokich oczekiwań rynku. Wysoki wskaźnik PB mógłby zaniżać stopę dochodu.
Model wzrostu dywidendy (wzór Gordona). Otrzymana dywidenda nie jest jedną korzyścią jaką akcjo- nariusze czerpią z przedsiębiorstwa. Dochód zatrzymany w przedsiębiorstwie efektywnie zastosowany może prowadzić do wzrost przyszłego dochodu oraz dywidendy, a także kapitałowej wartości inwestycji akcjonariuszy. Akcjonariusze oczekują, że zarówno dywidenda jak i wartość rynkowa ich akcji nie będą zatrzymane na stałym poziomie, ale będą z roku na rok wzrastać. Ponieważ model opracowany przez M. Gordona oczekiwania te odzwierciedla, uważany jest za najwłaściwszą metodę określania kosztu kapitału wła- snego. W ramach tego modelu, inwestor postrzegany jest jako nabywca przyszłej dywidendy która stanowi część ceny sprzedanej akcji. Jeśli zdyskontujemy strumień przyszłej dywidendy i założymy stałą stopę jej wzrostu otrzymamy formułę:
Koszt kapitału własnego = + WD
D – dywidenda bieżąca netto KA – bieżąca cena akcji WD – oczekiwana stopa wzrostu dywidendy netto
W porównaniu tym stosujemy wartość bieżącej dywidendy. Odmiana powyższej formuły uwzględnia przyrost dywidendy jest następująca. Wzór:
Koszt kapitału własnego = + WD
D – oczekiwana wartość dywidendy w roku 1 KA – bieżąca cena akcji (bez dywidendy) WD – oczekiwana stopa wzrostu dywidendy netto
Może się okazać, że jasne ustalenie oczekiwanej stopy wzrostu dywidendy netto (WD) jest rudnym zadaniem. Ustalając ją należy brać po uwagę:
Nowe emisje. Dotychczasowe obliczanie kosztu kapitału własnego odnosiły się do kapitału już istniejącego. Jeśli do- konuje się nowej emisji, lepszą metoda zastosowania modelu wzrostu jest ujęcie kosztów emisyjnych jako wpływów gotówkowych w roku zerowym z realizacji projektu, dal którego pozyskuje się kapitał własny. Wpływ nowej emisji na koszt kapitału odzwierciedla następująca formuła:
Koszt nowej emisji = + WD
D – oczekiwana wartość dywidendy w roku 1 CA – cena emisyjna akcji K – koszt emisji
Dochody nie rozdzielone (zatrzymane w przedsiębiorstwie). Zatrzymanie dochodu nie rozdzielonego jest ekwiwalentem dokonywania nowych emisji akcji, pozwalającym na uniknięcie kosztu emisyjnego. Ponieważ zatrzymany zysk stanowi część kapitału własnego, stosuje się przy jego szacowaniu taką samą zasadę jak przy szacowaniu kosztu kapitału własnego.
S – stopa oprocentowania P – stopa opodatkowania W – bieżąca cena rynkowa – należne odsetki
Aby obliczyć koszty „niewykupywalnego” długu kapitałowego należy obliczyć stopę oprocentowania, która wyrównuje rynkową wartość długu wraz z odsetkami netto z przyszłymi należnościami, należny- mi odsetkami i płatnościami rat kapitałowych. Przyszłe oprocentowanie powinno być ujmowane jako netto po opodatkowaniu. Inne formy długu Koszt pożyczek bankowych, overdraftów itp. będzie ujmowany jako bieżąca stopa oprocentowania po- życzonych kwot. Zobowiązania handlowe, bieżące są zwykle włączane do kapitału obrotowego po kosz- cie zerowym.
Pytanie 52 – Model wyceny aktywów kapitałowych – CAPM.
Przedsiębiorstwo inwestując pieniądze w różne projekty ponosi pewne ryzyko. W zamian otrzymując zwrot w postaci generowanych wpływów gotówkowych. Przedsiębiorstwo dąży do minimalizacji ryzyka, niekiedy jednak jest w stanie zaakceptować je w zamian za wyższą stopę zwrotności. Aby zminimali- zować ryzyko strat zwykle fundusze rozkładane są na kilka projektów (tworząc ich portfel). Projekty ujęte w portfelu różnią się stopą zwrotności jak i poziom ryzyka. Podejście portfelowe stanowi ramy teoretyczne, umożliwiające dokonywanie skutecznej dywersyfikacji. Zadaniem menedżera ds. finansów jest ocena inwestycji (wpływ danej inwestycji na ogólna zwrotność portfela). Ryzyko związane z danym projektem – które może być wyeliminowane przez dywersyfikację
Pytanie 53 – Średni i krańcowy koszt kapitału.
Koszt kapitału jako docelowa zwrotność wymagana dla usatysfakcjonowania dostarczycieli kapitału. Inne określenie kosztu kapitału:
łu, a nie jego strukturę obecną lub wcześniejszą. Najbardziej odpowiedni przy nadawaniu wag są war- tości rynkowe (odzwierciedlają aktualną sytuację rynkową i ryzyko z nim związane). Kiedy wartości te są niedostępne (tak jak w przypadku spółek nie notowanych) można stosować wartości księgowe. Proces obliczania średniego kosztu ważonego: