Eucharystyczne rekolekcje szkolne całość, Ćwiczenia z Historia

Pobierz Eucharystyczne rekolekcje szkolne całość i więcej Ćwiczenia w PDF z Historia tylko na Docsity! ZESPÓŁ DO SPRAW REKOLEKCJI SZKOLNYCH RADY KATECHETYCZNEJ DIECEZJI TORUŃSKIEJ REKOLEKCJE SZKOLNE EUCHARYSTIA INSPIRACJE TORUŃ 2020 1 Spis treści ZAMIAST WSTĘPU .......................................................................................................................................................2 PODZIĘKOWANIA AUTOROM ......................................................................................................................................3 SZKOŁA PODSTAWOWA KLASY I – III ...........................................................................................................................4 „NAZYWAMY SIĘ DZIEĆMI BOŻYMI I RZECZYWIŚCIE NIMI JESTEŚMY!” .......................................................................................4 KONSPEKT SPOTKANIA DLA KLAS 1 – 3 .................................................................................................................. 10 KONKURS WIEDZY RELIGIJNEJ DLA KLAS 1 – 3 ................................................................................................................... 17 SZKOŁA PODSTAWOWA KLASY IV-VI ......................................................................................................................... 19 SCENARIUSZ SCENKI PT. ZANIÓSŁ NA KRZYŻ NASZE GRZECHY ................................................................................................. 19 SCENARIUSZ SCENKI PT. SYN MARNOTRAWNY .................................................................................................................. 24 KONSPEKT SPOTKANIA DLA KLAS 4 – 6 .................................................................................................................. 27 KONKURS WIEDZY RELIGIJNEJ DLA KLAS 4 – 6 ................................................................................................................... 34 SZKOŁA PODSTAWOWA KLASY VII-VIII ...................................................................................................................... 37 O NASTOLATKU ZAKOCHANYM WE MSZY ŚWIĘTEJ ............................................................................................................. 37 KONSPEKT SPOTKANIA DLA KLAS 7 – 8 .................................................................................................................. 39 KONKURS WIEDZY RELIGIJNEJ DLA KLAS 7 – 8 ................................................................................................................... 45 SCENARIUSZ SCENKI PT. ZAPROSZENI NA BAL U KRÓLA ........................................................................................................ 47 SZKICE I SUGESTIE HOMILETYCZNE ............................................................................................................................ 49 1. WPROWADZENIE W TEMATYKĘ REKOLEKCJI............................................................................................................. 49 2. UKAZANIE POSTACI Z NOWEGO TESTAMENTU, W KTÓRYCH DOKONAŁA SIĘ PRAWDZIWA PRZEMIANA SERCA I ŻYCIA. ............... 51 3. SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA – SPOTKANIE Z MIŁOŚCIĄ I PRZEBACZENIEM .............................................................. 54 4. CUDA EUCHARYSTYCZNE ..................................................................................................................................... 56 NABOŻEŃSTWO DROGI KRZYŻOWEJ.......................................................................................................................... 60 MODLITWA POWSZECHNA NA REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE DLA DZIECI .................................................................. 64 ŚWIĘCI O EUCHARYSTII - CYTATY ............................................................................................................................... 65 PREZENTACJA O CUDACH EUCHARYSTYCZNYCH ........................................................................................................ 68 4 SZKOŁA PODSTAWOWA KLASY I – III „Nazywamy się dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy!” DZIEŃ I: NAZYWAMY SIĘ DZIEĆMI BOŻYMI… 1. Modlitwa na rozpoczęcie 2. Uświadomienie, że każdy z nas jest dzieckiem, niezależnie od tego ile ma lat. 3. Prowadzący rzuca do dzieci piłki tenisowe, na których napisane są literki (jedna literka na jednej piłce – dzieci, które złapią piłki podchodzą do prowadzącego i próbują ułożyć z nich słowo DZIECKO – w przypadku małych dzieci prowadzący może im pomóc): a. D b. Z c. I d. E e. C f. K g. O 4. Każda z literek to pewna cecha charakterystyczna, która ma znaczenie w rozwoju dziecka, bądź w byciu dzieckiem: a. D - dom b. Z - zainteresowanie c. I - inteligencja d. E - elastyczność e. C – ciekawość f. K – kreatywność g. O – opieka 5. Do każdej z tych cech można zadawać pytania, np. dlaczego dom jest ważny? Co kojarzy ci się z domem? Kto tworzy dom? itd. 6. Przerywnik muzyczny: piosenka, która mówi o byciu dzieckiem Bożym, np. „Dzieckiem Bożym jestem ja” 7. Jak ważni jesteśmy dla swojego Taty? Puścić fragment „Króla Lwa”, w którym Mufasa ginie aby ratować Simbę. Na podstawie obejrzanej bajki zapytać dzieci o to, co się stało, dlaczego Mufasa się tak zachował, co stało się z Simbą. 8. Opowiedzieć, że każdy z nas jest takim zagubionym Simbą, dla którego Tata zrobi wszystko, żeby mu pomóc. Ważne jest podkreślenie bycia małym lwem – królem zwierząt, ponieważ Tata jest Królem Królów i Panem Panów. 9. Piosenka z pokazywaniem. 5 10. Bajka „terapeutyczna” – Na koniec spotkania warto zastosować bajkę terapeutyczną – można ją po prostu odczytać, prosząc dzieci, żeby zamknęły oczy i wsłuchały się w bajkę oraz pomyślały o jej słowach. Można zaangażować uczniów aby bajkę odegrali, lub wykorzystać jakąś inną formę. Propozycja bajki: „O zasmuconym smutku”. Bajka o zasmuconym smutku Po piaszczystej drodze szła niziutka staruszka. Chociaż była już bardzo stara, to jednak szła tanecznym krokiem, a uśmiech na jej twarzy był tak promienny, jak uśmiech młodej, szczęśliwej dziewczyny. Nagle dostrzegła przed sobą jakąś postać. Na drodze ktoś siedział, ale był tak skulony, że prawie zlewał się z piaskiem. Staruszka zatrzymała się, nachyliła nad niemal bezcielesną istotą i zapytała: – Kim jesteś? Ciężkie powieki z trudem odsłoniły zmęczone oczy, a blade wargi wyszeptały: – Ja? … Nazywają mnie Smutkiem. – Ach! Smutek!– zawołała staruszka z taką radością, jakby spotkała dobrego znajomego. – Znasz mnie?– zapytał Smutek niedowierzająco. – Oczywiście, przecież niejeden raz towarzyszyłeś mi w mojej wędrówce. – Tak sądzisz … – zdziwił się Smutek – to dlaczego nie uciekasz przede mną. Nie boisz się? – A dlaczego miałabym przed tobą uciekać, mój miły? Przecież dobrze wiesz, że potrafisz dogonić każdego, kto przed tobą ucieka. Ale powiedz mi, proszę, dlaczego jesteś taki markotny? – Ja … jestem smutny – odpowiedział Smutek łamiącym się głosem. Staruszka usiadła obok niego. – Smutny jesteś … – powiedziała i ze zrozumieniem pokiwała głową. A co Cię tak bardzo zasmuciło? Smutek westchnął głęboko. Czy rzeczywiście spotkał kogoś, kto będzie chciał go wysłuchać? Ileż razy już o tym marzył. – Ach, … wiesz … – zaczął powoli i z namysłem – najgorsze jest to, że nikt mnie nie lubi. Jestem stworzony po to, by spotykać się z ludźmi i towarzyszyć im przez pewien czas. Ale gdy tylko do nich przyjdę, oni wzdrygają się z obrzydzeniem. Boją się mnie jak morowej zarazy. I znowu westchnął. Wiesz …, ludzie wynaleźli tyle sposobów, żeby mnie odpędzić. Mówią: tralalala, życie jest wesołe, trzeba się śmiać. A ich fałszywy śmiech jest przyczyną wrzodów żołądka i duszności. Mówią: co nie zabije, to wzmocni. I dostają zawału. Mówią: trzeba tylko umieć się rozerwać. I rozrywają to, co nigdy nie powinno być rozerwane. Mówią: tylko słabi płaczą. I zalewają się potokami łez. Albo odurzają się alkoholem i narkotykami, byleby tylko nie czuć mojej obecności. 6 – Masz rację – potwierdziła staruszka – ja też często widuję takich ludzi. Smutek jeszcze bardziej się skurczył. - Przecież ja tylko chcę pomóc każdemu człowiekowi. Wtedy, gdy jestem przy nim, może spotkać się sam ze sobą. Ja jedynie pomagam zbudować gniazdko, w którym może leczyć swoje rany. Smutny człowiek jest tak bardzo wrażliwy. Niejedno jego cierpienie podobne jest do źle zagojonej rany, która co pewien czas się otwiera. A jak to boli! Przecież wiesz, że dopiero wtedy, gdy człowiek pogodzi się ze smutkiem i wypłacze wszystkie wstrzymywane łzy, może naprawdę wyleczyć swoje rany. Ale ludzie nie chcą, żebym im pomagał. Wolą zasłaniać swoje blizny fałszywym uśmiechem. Albo zakładać gruby pancerz zgorzknienia. Smutek zamilkł. Po jego smutnej twarzy popłynęły łzy: najpierw pojedyncze, potem zaczęło ich przybywać, aż wreszcie zaniósł się nieutulonym płaczem. Staruszka serdecznie go objęła i przytuliła do siebie. – Płacz, płacz smutku – wyszeptała czule. Musisz teraz odpocząć, żeby potem znowu nabrać sił. Ale nie powinieneś już dalej wędrować sam. Będę Ci zawsze towarzyszyć, a w moim towarzystwie zniechęcenie już nigdy Cię nie pokona. Smutek nagle przestał płakać. Wyprostował się i ze zdumieniem spojrzał na swoją nową towarzyszkę: – Ale … ale kim ty właściwie jesteś? – Ja? – zapytała figlarnie staruszka uśmiechając się przy tym tak beztrosko, jak małe dziecko. JA JESTEM NADZIEJA! 9 DZIEŃ III: …NIMI JESTEŚMY! Dzień III jest dniem Eucharystii. W czasie nauki należy dzieciom powiedzieć, że zdanie, o którym była mowa w czasie rekolekcji padnie w czasie Mszy Świętej. Należy wyjaśnić i przypomnieć, że każdy jest dzieckiem Bożym i jest nim naprawdę. Warto dodać, że nasz Tata jest Królem, więc chłopcy są królewiczami a dziewczynki królewnami, jednak takie pochodzenie to oprócz chwil miłych i cudownych pewne obowiązki i trudności. Przypomnieć także o omawianych poprzedniego dnia superbohaterach, dla których najważniejsze było przyjaźnienie się z Panem Bogiem, a najpełniej mogli to robić podczas Mszy Świętej. Zachęcenie dzieci do wzięcia uważnego udziału we Mszy Świętej. Zwrócenie uwagi na najważniejsze elementy i „niesamowite” wydarzenie, które będą miały miejsce. 10 KONSPEKT SPOTKANIA DLA KLAS 1 – 3 Temat: Wielka tajemnica wiary Cele: - wyjaśnienie słów „tajemnica” oraz „wiara” , - uświadomienie, czym jest Eucharystia dla chrześcijanina, - zwrócenie uwagi na moment przeistoczenia, - wyjaśnienie tajemnicy dokonującej się podczas przeistoczenia, - podkreślenie, że podczas Eucharystii jesteśmy świadkami tajemnicy wiary, - zachęcenie uczniów do systematycznego udziału w Mszy Św., - uwrażliwienie na obecność Pana Jezusa w Eucharystii, - zapoznanie z częściami Mszy Pomoce dydaktyczne: „Bajka o Eucharystii i Kościele”, rzutnik lub tablica multimedialna, laptop, bibuła w kolorze białym i złotym lub żółtym, klej, szary papier z symbolami eucharystycznymi – kielich i hostia (większy rozmiar), słowa pieśni „Ta Krew”, słownik języka polskiego, film o Eucharystii. Metody: modlitwa, pogadanka, praca z tekstem, burza mózgów, wyklejanie konturu kielicha i hostii z kulek papieru, praca w grupach, śpiew, obejrzenie filmu. Przebieg spotkania: 1. Wprowadzenie: powitanie uczniów, modlitwa, zapowiedź tematu. 2. Rozwinięcie: Nauczyciel Uczniowie 1. Gdzie słyszycie słowa „Oto wielka tajemnica wiary”? 2. Kto je wypowiada? 3. Co na te słowa odpowiadają ludzie zgromadzeni na Eucharystii? 4. Poinformowanie/przypomnienie, że w I niedzielę Adwentu 2019 rozpoczął się w Kościele trzyletni program poświęcony Eucharystii. Hasłem tego roku jest właśnie „Wielka tajemnica wiary”. 1. Na Mszy Świętej 2. Kapłan. 3. „Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.” 11 5. Spróbujmy najpierw wyjaśnić sobie te dwa słowa znajdujące się w temacie, czyli tajemnica i wiara. 6. Msza Święta dzieli się na cztery części: - Obrzędy wstępne (wstęp, wprowadzenie, przygotowanie ), - Liturgia słowa (czytanie I ze ST., psalm responsoryjny, czytanie II z NT, śpiew Alleluja, Ewangelia, homilia albo kazanie, wyznanie wiary, modlitwa powszechna), - Liturgia eucharystyczna (przygotowanie darów, Modlitwa eucharystyczna, Obrzędy Komunii), - Obrzędy zakończenia (ogłoszenia duszpasterskie, kapłańskie pozdrowienie i błogosławieństwo, rozesłanie, ucałowanie ołtarza przez kapłana, przyklęknięcie przed ołtarzem). 7. Jak myślicie, w której z tych części Eucharystii słyszymy słowa „Oto wielka tajemnica wiary”? 8. Prawie 2 tysiące lat temu w Wieczerniku miało miejsce bardzo ważne wydarzenie. Pamiętacie, jakie? 9. Co roku Izraelici spożywali wieczerzę paschalną, która była pamiątką jednego z najważniejszych wydarzeń w historii narodu wybranego, czyli wyjścia z niewoli egipskiej. Również Pan Jezus w święto Paschy udał się z apostołami do Sali zwanej Wieczernikiem i po zjedzeniu baranka wydarzyło się to, co uobecnia się podczas każdej Mszy świętej.: „On to, gdy dobrowolnie wydał się na mękę, wziął chleb i dzięki Tobie składając, łamał i rozdawał swoim uczniom mówiąc: BIERZCIE I JEDZCIE Z TEGO WSZYSCY: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, KTÓRE ZA WAS BĘDZIE WYDANE Podobnie po wieczerzy wziął kielich i ponownie dzięki Tobie składając, podał swoim uczniom mówiąc: 5. Wypowiedzi uczniów. 7. W Liturgii eucharystycznej. 8. Pan Jezus spożył z apostołami wieczerzę. 14 Załącznik nr 4 Załącznik nr 5 „Bajka o Eucharystii i Kościele” To był piękny, wiosenny dzień. Wyszłam na spacer, aby pełną piersią zaczerpnąć z bogactwa natury. Moje nogi same skierowały się do pięknego parku. Park był zielony, wokół rozkwitało życie, ale staw, który znajdował się pośrodku parku, był wyschnięty. Dochodząc do brzegu, usłyszałam cichy szept. Wydawało mi się, że to trzciny szeleszczą na wietrze. Kiedy podeszłam bliżej, zobaczyłam ogromne gniazdo, a w nim pelikana wraz z młodymi - opowiadał dzieciom swoją historię: „Dawno, dawno temu, kiedy byłem taki malutki jak wy, mieszkałem w olbrzymim gnieździe wraz ze swoim ojcem, siostrami i braćmi. Byliśmy żarłoczną rodzinką, ojciec nie nadążał z przynoszeniem nam ryb. Żyło się nam całkiem fajnie. Ale nadszedł czas, kiedy wyschło okoliczne jezioro i zapanował głód. Czuliśmy, jak powoli uchodzi z nas życie. Wtedy nasz ojciec, ostrym dziobem przebił swój bok i przygarnął nas mocno do swojej piersi. Moi bracia i siostry zanurzyli swoje dzióbki w ciele ojca, karmiąc się jego ciałem i krwią. Ja jeden wysunąłem się z jego objęć i stanąłem z boku. Stawałem się coraz słabszy, czułem, że umieram. Widziałem, jak moi bracia i siostry ożywają i nagle zapragnąłem zaczerpnąć tego życia z boku mojego ojca. Zrobiłem krok w jego stronę, a on przygarnął mnie z czułością do swojej piersi - dołączyłem do mojego rodzeństwa. Czułem, że nasze serca biją jednym rytmem - stanowiliśmy jedno. Krew ojca dała nam życie, przywróciła siły. 15 Ojciec umarł, a my żyliśmy nasyceni nim. Dorośliśmy, wyfrunęliśmy z gniazda i założyliśmy własne rodziny. Od tego czasu, kiedy przychodzi czas suszy i głodu, każdy z nas przebija swój bok, aby dać życie swoim dzieciom." - to było ostatnie zdanie pelikana. – Umarł, oddając dzieciom swoją krew. Przypomniała mi się historia, którą usłyszałam kilka lat temu: „W ruinach zawalonego trzęsieniem ziemi domu, znaleziono matkę wraz z płaczącym małym dzieckiem. Matka już nie żyła - miała ponadgryzane żyły. Umarła, pojąc dziecko własną krwią.” „A Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił [napoju] z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami, nowy, w królestwie Ojca mojego.” [Mt 26,26-29] Małgorzata Sawicka 16 KARTA PRACY kl. 1 - 3 Temat: „Wielka tajemnica wiary” 1. Uzupełnij notatkę wyrazami z ramki: Pan Jezus w …………………………………… podczas ………………………………. Wieczerzy dokonał …………………. przemiany chleba w …………………………. i …………………………. w Krew. Nie widzimy tego, ale wierzymy w to, czego dokonał Pan Jezus z ………….…………. do nas. Ostatniej cudu Wieczerniku Ciało miłości wina 2. Zapamiętaj słowa, które wypowiadamy, słysząc: Ksiądz: „Oto wielka tajemnica wiary” Ty: „Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.” 3. Tekst pieśni: Ta Krew z grzechu obmywa nas, Ta Krew czyni nas bielszych od śniegu, Ta Krew z grzechu obmywa nas. To jest Baranka święta Krew. 19 SZKOŁA PODSTAWOWA KLASY IV-VI Scenariusz scenki pt. Zaniósł na krzyż nasze grzechy OSOBY: Jezus, Nałogowy palacz, Uczeń, Złodziej, Imprezowiczka, Agresor, Siostra skłócona z bratem, Narrator WYSTRÓJ SALI: krzyż, stół przykryty fioletowym materiałem lub papierowa skała, z boku sceny krzesło dla Jezusa i krata konfesjonału – tu będą zostawiać swoje grzechy występujący aktorzy, środek sceny pusty – tu wchodzą lub wbiegają aktorzy. Wszyscy występujący, poza Jezusem wchodzą kolejno z plecakami wypełnionymi wymiętymi gazetami – grzechami PIEŚŃ: „NIEPOJĘTA ŁASKA” TGD Jezus wchodzi w połowie pieśni, siada zadumany w konfesjonale. Gdy pieśń się kończy wchodzi pierwsza osoba NAŁOGOWY PALACZ - No nie, znowu mnie złapali z tym papierosem! Już mam tego dosyć. Znowu wezwą rodziców, udzielą nagany, obniżą zachowanie. A czy można obniżyć naganne? Całe kieszonkowe idzie na te papierochy i ciągle oszukuję rodziców… JEZUS (mówi spokojnie ale stanowczo) - Możesz z tym skończyć! N. PALACZ - Już tyle razy próbowałem z tym skończyć, nie potrafię sobie poradzić. To jest jak choroba! JEZUS - Ja mogę cię uzdrowić. N. PALACZ (spogląda na Jezusa) - A kim ty jesteś? JEZUS - Lekarzem ludzkich dusz. N. PALACZ - I Ty Jezu możesz mnie uzdrowić? (z niedowierzaniem, podchodzi do konfesjonału) JEZUS - (wstaje) Jeśli tylko chcesz. 20 N. PALACZ - Tak chcę. wyciąga z kieszeni papierosy, zdejmuje plecak, wyjmuje zawartość i razem z papierosami kładzie koło konfesjonału UTWÓR: „TO NIE LUDZIE CIĘ SKRZYWDZILI” Jezus na kilka sekund kładzie mu ręce na głowie NP wychodzi spokojny. Jezus siada i zamyśla się. Gdy muzyka cichnie, wchodzi następna osoba UCZEŃ - (kpiący uśmiech na twarzy) Ale miałem farta! Znowu mi się udało! A nic się w domu nie uczyłem! Tylko głupi by się uczył w taką ładną pogodę. Wszystko ściągnąłem, co do joty! JEZUS - Kogo ty oszukujesz? UCZEŃ - Jak to kogo? Nauczycielkę, wiecznie tylko sprawdziany i sprawdziany! JEZUS - Oszukałeś sam siebie. UCZEŃ - Co?! Sam siebie?! Wszyscy tak robią! Do niczego mi się ta wiedza nie przyda! JEZUS - Oszukałeś sam siebie. UCZEŃ - (zamyśla się) Jak to?... Sam siebie?... A kim ja właściwie w życiu będę...? Kto tu został oszukany...? (podchodzi do konfesjonału, ściąga plecak, klęka przy kracie i wypakowuje go) Tak, oszukuję sam siebie. UTWÓR: „TO NIE LUDZIE CIĘ SKRZYWDZILI” Jezus przytakuje, zamyśla się. Uczeń wychodzi spokojny. Wchodzi następna osoba IMPREZOWICZKA - (wyzywająco ubrana, wchodzi tanecznym krokiem) Wybawiłam się za wszystkie czasy. A ilu chłopakom zawróciłam w głowie. Może na następnej dyskotece się o mnie pobiją. To dopiero będzie super. Będę miała znowu o czym opowiadać Jolce. Pęknie z zazdrości. Szkoda, że następna impreza dopiero w piątek... JEZUS (siedząc w konfesjonale) - Czy jesteś szczęśliwa? 21 IMPREZOWICZKA - (spogląda na Jezusa zdziwiona) Co? Eee... (macha ręką, wychodzi, mija się w drzwiach ze złodziejem). ZŁODZIEJ - (wbiega wystraszony, rozgląda się nerwowo, upewniwszy się, że jest sam, oddycha z ulgą, z podziwem patrzy na swoje palce) Ale mam sprytne paluszki, Chopin się chowa! (wyciąga z kieszeni komórkę, przygląda się jej z zachwytem). Ale komórę zwinąłem! Przeładna i wszystko mająca! (sprawdza funkcje). No, nie taka znowu wszystko mająca... ale ładniutka i nic mnie nie kosztowała, ani złotówki! JEZUS - Nic cię nie kosztowała? ZŁODZIEJ - Ani złotóweczki! (wpatruje się ciągle w komórkę, bawiąc się nią) JEZUS - Rzeczywiście nic cię nie kosztowała? ZŁODZIEJ - (zastanawia się, spogląda na Jezusa) No, trochę strachu się najadłem... A jakby mnie przyłapali? Ale by było... niewesoło... Matka to już by się całkiem załamała... O rany! Co ja właściwie wyprawiam...? Wszystkie plany, marzenia w jednej chwili mogą być stracone (podchodzi do konfesjonału, klęka na jedno kolano przed Jezusem, opróżnia plecak). Idę ją oddać (spoglądając na komórkę). UTWÓR: „TO NIE LUDZIE CIĘ SKRZYWDZILI” Jezus ściska jego dłonie, patrzy w oczy, przytakuje, zamyśla się. W tym czasie Złodziej wychodzi spokojny. Wchodzi następna osoba. IMPREZOWICZKA - (krzyczy) Wcale nie jestem szczęśliwa! Tylu chłopców mnie zaczepia, ale czy któremuś tak naprawdę zależy na mojej osobie, czy widzą tylko moje zgrabne nogi? Chcę miłości prawdziwej, a nie tylko na jedną dyskotekę! Czy ktoś mnie kocha taką, jaka jestem? JEZUS - Ja cię kocham, zawsze. Dla mnie jesteś najważniejsza. IMPREZOWICZKA - Ty?... Naprawdę?... (zakrywa twarz rękoma, słychać szloch, wycierając oczy podchodzi do Jezusa, rzuca mu plecak pod nogi, kładzie dłonie na jego kolanach i opiera na nich głowę). 24 Scenariusz scenki pt. Syn marnotrawny Scenkę można przedstawić w kościele, nie potrzeba dekoracji ani większych przygotowań. Najważniejszy jest sposób odegrania ról oraz wydźwięk najważniejszych słów, wypowiadanych tylko przez głównych bohaterów. Resztę historii czyta narrator. Wszystko, co narrator czyta powinno być pokazane. Osoby występujące: Narrator – czyta tekst Ojciec – swój tekst mówi na pamięć; powinien być przebrany; swoim gestem i mimiką przekazuje uczucie mu towarzyszące, Młodszy Syn – swój tekst mówi na pamięć; powinien być przebrany; swoim gestem i mimiką przekazuje uczucie mu towarzyszące, Starszy Syn - swój tekst mówi na pamięć; powinien być przebrany; swoim gestem i mimiką przekazuje uczucie mu towarzyszące, Przyjaciel, właściciel świniarni – nic nie mówią, nie musza być przebrani, gestem i mimika przedstawiają swoją rolę; mogą siedzieć wśród innych dzieci, w ten sposób Syn marnotrawny wędruje po całej sali lub kościele. Narrator: Historia ta wydarzyła się bardzo dawno temu w Izraelu. To historia o pewnym bardzo bogatym i wpływowym człowieku, który miał dwóch synów. Kochał ich obu nade wszystko. Niczego im nie brakowało. Ojciec starał się wychować ich jak najlepiej, by byli dobrymi i szanowanymi ludźmi. Starał się im dawać nie tylko bogactwa materialne, ale przede wszystkim mądrość, która wypływa z ojcowskiej miłości. Kiedy obaj już byli niemal dorosłymi ludźmi młodszy z nich zapragnął zwiedzić świat. Znudziło mu się ciągłe siedzenie w domu. Chciał spróbować swoich sił gdzie indziej. Poszedł więc do swojego ojca i mu powiedział: Młodszy Syn: - Ojcze chciałbym wyruszyć w dalekie strony. Chcę zobaczyć inny świat. Proszę Cię daj mi połowę majątku, która mi się należy. Ojciec zasmucony: - Skoro to jest Twoje pragnienie, to chyba nie mam wyboru i spełnię Twoją prośbę. Młodszy Syn (uradowany): - Jesteś najlepszym ojcem na świecie. Nigdy Ci tego nie zapomnę! Ojciec (z troską): - Obyś nigdy nie zapomniał o mnie. Narrator: Ojciec powiedział tak, bo wiedział, że bogactwa nie zawsze nam dobrze służą. Nie minęło dużo czasu a młodszy syn spakował potrzebne rzeczy, zabrał swoją część majątku 25 i wyruszył w drogę. Po wielu dniach drogi trafił do wielkiego miasta jakiego jeszcze w życiu nie widział. Wszystko wydawało mu się tak niesamowite i wręcz czarujące. Szybko też postanowił zrobić użytek z majątku, który otrzymał od swojego ojca. Znalazło się tez wielu przyjaciół, którzy nie tyle co chcieli przyjaźnić się z nim, ale z jego pieniędzmi. Z jednym z nich spotykali się codziennie. Nowy kolega pokazywał mu ciekawe miejsca w mieście. Bawili się nieraz do rana. Czas płynął beztrosko aż do momentu kiedy nasz bohater zorientował się, że cały jego majątek, który dostał od ojca zniknął. Nie miał nawet za co kupić czegoś do jedzenia. Poszedł więc do swojego przyjaciela. Ale ten kiedy się zorientował, że nasz bohater nie ma ani grosza przy duszy, zniknął. W końcu zrozumiał, że już go nie zobaczy i sam będzie musiał sobie jakoś poradzić. Niestety bez pieniędzy nikt mu nie chciał dać nic do jedzenia. Postanowił więc, że może ktoś go przyjmie do pracy. Ale i z tym nie było łatwo. Stracił nawet swoje rzeczy, ale nie wiele zdobył za nie pieniędzy. W końcu trafił do właściciela świniarni. Tu go przyjęli, ale pasąc świnie, nawet paszy nie dostał do jedzenia. Głodny i wyczerpany zaczął myśleć o swoim ojcu... Młodszy Syn (do samego siebie): - Tylu najemników u mojego ojca ma co jeść a ja tu z głodu przymieram. Wiem co zrobię. Wrócę do ojca i powiem, żeby mnie przyjął do pracy ale nie jako syna ale jako pracownika. Narrator: Jak pomyślał tak też zrobił. Pożegnał swego pracodawcę i udał się w drogę powrotną... Kiedy się zbliżał do domu zauważył go jego ojciec i od razu poznał, że to jego syn. Nie czekając wybiegł mu na spotkanie. Ojciec (ściskając syna i ciesząc się): - Nareszcie wróciłeś. Młodszy Syn: Ojcze, wszystko roztrwoniłem. Wszystko co mi dałeś przepadło. Nie jestem godzien nazywać się twoim synem. Proszę uczyń mnie choćby najemnikiem. Jestem gotów ciężko pracować na chleb. Ojciec (z łzami w oczach): - Nigdy nie będziesz moim najemnikiem. Jesteś moim synem. Cokolwiek zrobiłeś, nawet jeśli to było złe i głupie i straciłeś przez to cały swój majątek to nie straciłeś mojej miłości do Ciebie. Załóż pierścień i sandały. Masz tu nową szatę! Ściskając się obaj płaczą 26 Narrator: - Ojciec kazał przywołać swojego sługę. I przygotowali wielką ucztę, radując się z powrotu syna. Ojciec: Mój syn jest ważniejszy niż wszystkie skarby świata. Narrator: Tak więc sługa udał się do domu i wszyscy zaczęli przygotowywać się do uczty. Wtedy do domu wrócił starszy syn. Ale nie był zadowolony z organizowanego przyjęcia dla swego brata. Starszy Syn: - Ojcze! Co to ma wszystko znaczyć? Jest tyle pracy a Ty zarządzasz ucztowanie. Ojciec: - Twój brat wrócił. Starszy Syn: - Tak wiem. I wiem w jakim stanie wrócił. Wydał cały swój majątek. Roztrwonił wszystko! A Ty go w ten sposób witasz. Czy nie zasłużył na karę? Ojciec: - Tak zasłużył. Starszy Syn: - To dlaczego wyprawiasz ucztę. Dlaczego każesz się wszystkim cieszyć. Dla mnie nigdy czegoś takiego nie zrobiłeś ale dla niego mimo, że puścił z wiatrem wszystko co mu dałeś wyprawiasz ucztę. To nieuczciwe. Ojciec: - Synu. Kocham Cię ponad wszystko i wszystko co widzisz tu dookoła jest Twoje. Twój brat się pogubił i już zapłacił karę za swoją lekkomyślność. Trzeba się cieszyć, że w końcu się odnalazł, że odnalazł drogę do nas, do domu. Starszy Syn: - Może masz rację. Może teraz będzie lepszym człowiekiem. Dużo go to kosztowało, ale może opłacało się. Ojciec: - Oczywiście, że się opłacało. 29 12. Wymieńcie, proszę, części Mszy Świętej i powiedzcie, w której z nich Pan Jezus zamienia chleb w Ciało i wino w Krew? 13. W podziękowaniu naszemu Zbawicielowi za to, że na całym świecie, schodzi z ołtarza, by zamieszkać w ludzkich sercach, zaśpiewajmy pieśń „Ta Krew”. 14. Zapiszcie temat na karcie pracy 15. Uzupełnijcie kartę pracy. 16. Żeby utrwalić sobie to, o czym mówiliśmy w czasie spotkania, obejrzymy film o Eucharystii. 12. Obrzędy wstępne, Liturgia słowa, Liturgia eucharystyczna, Obrzędy zakończenia. W Liturgii eucharystycznej. 13. Słowa pieśni są wyświetlone i znajdują się w karcie pracy. 14. „Wielka tajemnica wiary” 15. Wykonują polecenia. 16. Odczucia po obejrzeniu filmu. 3. Zakończenie spotkania zachętą do systematycznego uczestniczenia w Eucharystii, przyjmowania Komunii Św. i wspólną modlitwą 30 Załącznik nr 1 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 1. Inaczej przemiana chleba i wina w Krew i Ciało Chrystusa podczas Mszy Św. 2. Torebka na korporał lub wiatyk. 3. Oddala człowieka od Boga. 4. Jest nazywany ojcem wszystkich wierzących. 5. Księga Pisma Św., w której przeczytasz słowa samego Pana Jezusa. 6. Miejsce, w którym przechowuje się Pana Jezusa. 7. Góra, na której Mojżesz otrzymał kamienne tablice. 8. Okrągły opłatek, który od momentu konsekracji staje się Ciałem Pana Jezusa. 9. Naczynie służące do wystawienia Najświętszego Sakramentu w czasie adoracji. 10. Walczył z nim Dawid. 11. W nim zawarte są modlitwy przeznaczone do sprawowania Mszy Św. Rozwiązanie: ________________________________________________ 31 Odpowiedzi: 1. PRZEISTOCZENIE; 2. BURSA; 3. GRZECH; 4. ABRAHAM; 5. EWANGELIA; 6. TABERNAKULUM; 7. SYNAJ; 8. HOSTIA; 9. MONSTRANCJA; 10. GOLIAT; 11. MSZAŁ Załącznik nr 2 TAJEMNICA 1. «sekret; nieujawnianie czegoś» 2. «wiadomość, której poznanie lub ujawnienie jest zakazane przez prawo» 3. «rzecz, której się nie rozumie lub nie umie wyjaśnić» WIARA 1. «określona religia lub wyznanie; też: przekonanie o istnieniu Boga» 2. «przekonanie, że coś jest słuszne, prawdziwe, wartościowe lub że coś się spełni» 3. «przeświadczenie, że istnieją istoty lub zjawiska nadprzyrodzone» CUD 1. « zjawisko lub zdarzenie, którego nie da się racjonalnie wyjaśnić przez odwołanie do przyczyn naturalnych, a które będąc niepojętym i niewyjaśnionym przez znane człowiekowi prawa natury, uważane bywa za wyraz ingerencji Boga lub sił nadprzyrodzonych.» 2. «niezwykły, szczęśliwy zbieg okoliczności» Załącznik nr 3 https://www.youtube.com/watch?v=oGqIeHVvvmk – „Ta krew” Ta Krew z grzechu obmywa nas, Ta Krew czyni nas bielszych od śniegu, Ta Krew z grzechu obmywa nas. To jest Baranka święta Krew. Załącznik nr 4 https://www.youtube.com/watch?v=jI4E91uNSOc – Film o Eucharystii, 3,56 min. Załącznik nr 5 „Bajka o Eucharystii i Kościele” 34 Konkurs wiedzy religijnej dla klas 4 – 6 1. Ewangelistą nie jest: a) Mateusz, b) Piotr, c) Jan, d) Marek. 2. W niedzielę nazwaną gaudete kapłan odprawia Mszę Świętą w ornacie: a) zielonym, b) złotym, c) białym, d) różowym. 3. Tabernakulum to miejsce: a) przygotowywania się księdza do sprawowania Mszy Świętej, b) przechowywania ksiąg liturgicznych, c) udzielania sakramentu chrztu, d) przechowywania Chrystusa Eucharystycznego. 4. Z przyjmowania Komunii nie wyklucza: a) rozwód, b) ekskomunika, c) grzech ciężki, d) suspensa. 5. Komunię Świętą w jednym dniu można przyjąć: a) jeden raz, b) dwa razy, c) trzy razy, d) cztery razy. 6. W czasie Mszy świętej ksiądz diakon nie może: a) udzielać Komunii, b) spowiadać wiernych, c) głosić homilii lub kazania, d) czytać Ewangelii. 7. Msza świętej składa się z: a) dwóch części, b) jednej części, c) czterech części, d) trzech części. 8. Pan Jezus ustanowił sakrament kapłaństwa w: a) Niedzielę Zmartwychwstania, b) Wielki Piątek, c) dniu wniebowstąpienia, d) Wielki Czwartek. 9. Roraty odprawia się: a) w południe, 35 b) wcześnie rano, c) wieczorem, d) o godz. 15.00. 10. Do cnót Boskich nie zaliczamy: a) nadziei, b) dobroci, c) miłości, d) wiary. 11. Prorokiem większym w Starym Testamencie jest: a) Ozeasz, b) Jonasz, c) Ezechiel, d) Sofoniasz. 12. „Pozdrowienie anielskie” to modlitwa: a) „Ojcze nasz”, b) „Aniele Boży”, c) „Zdrowaś Maryjo”, d) „Święty Michale Archaniele”. 13. Ile ksiąg Starego i Nowego Testamentu zawiera Pismo Święte? a) 43 księgi Starego i 30 ksiąg Nowego Testamentu, b) 44 księgi Starego i 29 ksiąg Nowego Testamentu, c) 46 ksiąg Starego i 27 ksiąg Nowego Testamentu, d) 45 ksiąg Starego i 28 ksiąg Nowego Testamentu. 14. Kto zdradził Pana Jezusa? a) św. Piotr, b) Juda Tadeusz, c) Barabasz, d) Judasz Iskariota. 15. Kto wypowiedział słowa „Ecce homo!” („Oto Człowiek!”)? a) Piłat, b) Jezus, c) Szymon, d) Jan. 16. Kto zabrał ciało Jezusa po Jego śmierci i złożył je w grobie? a) Łukasz, b) Józef z Galilei, c) Nikodem, d) Józef z Arymatei. 17. Dzień, w którym nie sprawuje się Mszy Świętej to: a) Niedziela Zmartwychwstania, b) zawsze sprawuje się Mszę Świętą., c) Wielki Czwartek, d) Wielki Piątek. 36 18. Świeca symbolizująca Zmartwychwstałego Jezusa to: a) Roratka, b) Paschał, c) Gromnica, d) Pastorał. 19. Ile lat miał Pan Jezus w chwili śmierci? a) 30, b) 32, c) nie wiadomo, d) 33. 20. Jaki sakrament, oprócz Kapłaństwa, ustanowił Pan Jezus w Wielki Czwartek? a) Chrzest, b) Małżeństwo, c) Eucharystia, d) Bierzmowanie. Odpowiedzi: 1 – b, 2 – d, 3 – d, 4 – d, 5 – b, 6 – b, 7 – c, 8 – d, 9 – b, 10 – b, 11 – c, 12 – c, 13 – c, 14 – d, 15 – a, 16 – d, 17 – d, 18 – b, 19 – d, 20 – c. UWAGA! Konkurs można przeprowadzić w klasie, np. dzieląc uczniów na grupy, ale też może to być konkurs międzyklasowy i wtedy oceniamy , przyznając poszczególne miejsca, osobno na poziomie 4, 5. i 6. klas https://create.kahoot.it/share/7108a8ab-beb3-454b-85e7- 08503d2a36e0 39 KONSPEKT SPOTKANIA DLA KLAS 7 – 8 Temat: Wielka tajemnica wiary Cele: - przypomnienie uczniom, kto i kiedy ustanowił sakrament Eucharystii, - uświadomienie, czym jest Eucharystia dla chrześcijanina, - zwrócenie uwagi na moment przeistoczenia, - wyjaśnienie tajemnicy dokonującej się podczas przeistoczenia, - zachęcenie uczniów do systematycznego udziału w Mszy Świętej, - uwrażliwienie na obecność Pana Jezusa w Eucharystii. Pomoce dydaktyczne: Fragment filmu Dokowicza „Ja jestem”, krzyżówka, rzutnik lub tablica multimedialna, laptop, słowa pieśni: „Ty światłość dnia/ Jestem tu, by wielbić”, karta pracy, Ewangelia św. Mateusza, fragment filmu o Eucharystii „Ja jestem”, świadectwo nt. mocy Eucharystii. Metody: modlitwa, pogadanka, praca z tekstem, burza mózgów, ułożenie kilkuzdaniowej modlitwy dziękczynnej za dar Eucharystii, śpiew, projekcja filmu, świadectwo. Przebieg spotkania: 1. Wprowadzenie: powitanie uczniów, modlitwa, otrzymują kartę pracy, krzyżówkę i rozwiązują ją (mogą pracować samodzielnie, w parach lub grupach). Następnie zapisują temat. 2. Rozwinięcie. Nauczyciel Uczniowie 1. Hasło krzyżówki, którą przed chwilą rozwiązaliście, to EUCHARYSTIA. 2. Czym jest dla Was Msza Święta? 3. Skąd wiemy, że powinniśmy uczestniczyć w Mszy w niedzielę, w święta? 4. Eucharystia jest pamiątką, ale czego? O czym nam przypomina? Może jest czyimś wymysłem? 5. Co takiego stało się w Wieczerniku, że chrześcijanie na całym świecie codziennie mogą uczestniczyć w Mszy Świętej? 2. Przykładowe odpowiedzi, jakie mogą się pojawić: spotkanie z Panem Bogiem, uczta, wspólnota, radość, Komunia, Ofiara. 3. Mówi o tym III przykazanie Boże, ale także I przykazanie kościelne. 4. Jest pamiątką Ostatniej Wieczerzy, jaką spożył Pan Jezus z apostołami, zanim zaczęła się Jego droga krzyżowa. 5. Chrystus, wypowiadając słowa konsekracji przemienił chleb w swoje Ciało, a wino w Krew. 40 6. Ten moment podczas Liturgii eucharystycznej nazywamy przeistoczeniem. Stąd ta nazwa, bo kiedy słyszymy słowa: „A Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów." [Mt 26, 26-28], wierzymy, że zmienia się istota, czyli zawartość. Nie ma tam już chleba i wina i choć nie zmienił się ich wygląd, kolor, zapach, smak, to mocą słów Chrystusa staja się one Ciałem i Krwią Pańską. 7. Zaraz potem wstajemy i ksiądz mówi: „Oto wielka tajemnica wiary”. Co wtedy odpowiadamy? 8. Pan Jezus stał się w tej małej Hostii niewolnikiem miłości. Kocha nas tak mocno, że każdego dnia chce przychodzić do naszego serca w Komunii Świętej, żeby leczyć nasze zranienia, słabości, lęki, a w ostateczności chce spotykać się z nami w niebie. Eucharystia ma ogromną moc. Obejrzymy fragment filmu „Ja jestem”, który to potwierdza. 9. Mam nadzieję, że rozumiecie, dlaczego Eucharystia jest tak ważna. Pan Jezus karmi nas swoim Ciałem, które jest pokarmem na życie wieczne. Zaprasza nas każdego dnia na tę Ucztę Paschalną i czeka na nas. Jak można na to zaproszenie odpowiedzieć? 10. Podziękujmy Panu Jezusowi, za to , ze ofiarował nam siebie samego. Jest taka piękna pieśń, która oddaje Jezusowi chwalę i poprzez śpiew tej pieśni, możemy Go uwielbić. 7. „Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”. Wyjaśniają słowa tajemnica i wiara. Uzasadniają, dlaczego te słowa padają po przeistoczeniu. 8. Oglądają fragment filmu. Wyrażają swoje odczucia, mówią o swoich wrażeniach. 9. Po prostu przychodzić jak najczęściej na Mszę Świętą i przyjmując Komunię, karmić swoją duszę. 10. Śpiewają pieśń „Jestem tu, by wielbić”. 41 11. Zapiszcie w karcie pracy temat i ułóżcie modlitwę dziękczynienia za dar Eucharystii, za obecność Jezusa w Komunii Św. 12. Przeczytam Wam jeszcze świadectwo Moniki. 11. Wypełniają kartę pracy. 12. Mogą się do niego odnieść. 3. Podziękujmy Panu za dzisiejsze spotkanie. Zaśpiewajmy jeszcze raz pieśń, której się uczyliśmy dzisiaj Załącznik nr 1 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 1. Jest nim Pan Jezus. 2. Po śmierci Mojżesza wprowadził Izraelitów do Ziemi Obiecanej. 3. Księga zawierająca wybrane teksty Pisma Św. czytane podczas Mszy Św. 4. Hebrajskie imię Boga. 5. Inaczej stół słowa Bożego. 44 KARTA PRACY kl. 7 - 8 Temat: 1. Ułóż kilkuzdaniową modlitwę, w której podziękujesz Panu Jezusowi za dar Eucharystii. ……………………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………..…………………………………….. ……………………………………………………………………………………………………..…………………………………….. 2. Przedstaw za pomocą symboli, czym dla Ciebie jest Eucharystia. 45 Konkurs wiedzy religijnej dla klas 7 – 8 1. Wymień imiona czterech ewangelistów. 2. Co to jest ambona? 3. Jak nazywają się części Mszy świętej? 4. W jakim kolorze ornatu kapłan odprawia Eucharystię, gdy Kościół wspomina świętych męczenników? 5. Z jakiego języka pochodzi i co oznacza słowo „Eucharystia”? 6. Podaj dwie inne nazwy Eucharystii. 7. Kto i czym otarł twarz Panu Jezusowi idącemu drogą krzyżową? 8. Jak brzmi inna nazwa Ogrodu Oliwnego? 9. Który z apostołów zmarł śmiercią naturalną? 10. Ile razy w ciągu dnia można przyjąć Komunię? 11. Jakiej rady dotyczącej Pana Jezusa udzieliła Poncjuszowi Piłatowi jego żona? 12. Jakie słowa wypowiedział tuż przed swoją śmiercią Pan Jezus? 13. Wymień dzień, w którym Kościół nie sprawuje Mszy świętej i dlaczego? W czym uczestniczą tego dnia wierni? 14. Co miało poprzedzić pianie koguta? 15. Gdzie odbyła się Ostatnia Wieczerza? 16. W jakim dniu Triduum Paschalnego odnawiamy przyrzeczenia chrzcielne? 17. Skąd wracał Szymon Cyrenejczyk podczas drogi krzyżowej Pana Jezusa? 18. Na jakiej górze ukrzyżowano Pana Jezusa? 19. Co Pan Jezus powiedział Maryi podczas drogi krzyżowej? 20. Kto jest autorem największej liczby listów adresowanych w Nowym Testamencie do różnych gmin chrześcijańskich? Odpowiedzi: 1. Mateusz, Marek, Łukasz, Jan. 2. Podwyższone miejsce do czytań biblijnych, psalmu responsoryjnego, głoszenia homilii (kazania), wypowiadania intencji modlitwy powszechnej. 3. Obrzędy wstępne, liturgia słowa, liturgia eucharystyczna, obrzędy końcowe. 4. W kolorze czerwonym. 5. Pochodzi od greckiego słowa „dziękczynienie”. 6. Msza Święta, Wieczerza Pańska, Łamanie Chleba, Komunia, Zgromadzenie Eucharystyczne, Pamiątka Męki i Zmartwychwstania Pana, Najświętsza Ofiara, Najświętszy Sakrament, Święta i Boska Liturgia. 46 7. Św. Weronika chustą. 8. Getsemani, Ogrójec, Szemanim. 9. Św. Jan. 10. Dwa razy. 11. Radziła uwolnić Jezusa. 12. „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił”? (Św. Mateusz i Św. Marek), „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mego” (Św. Łukasz), „Dokonało się!” (Św. Jan). 13. W Wielki Piątek, bo rozważamy tajemnicę Krzyża. Wierni uczestniczą w Liturgii Męki Pańskiej. 14. Zaparcie się Piotra. 15. W wieczerniku. 16. W Wielką Sobotę. 17. Wracał z pola. 18. Na Golgocie. 19. Ewangelia nic o tym nie mówi. 20. Św. Paweł. UWAGA! W niektórych odpowiedziach podanych jest kilka wariantów, ale jeśli nie jest w pytaniu podana konkretna liczba, oczywiście wystarczy jedna odpowiedź. Wyłaniamy miejsca, jakie zajmują klasy na poszczególnych poziomach. Klasy ósme maja większą wiedzę. Konkurs może być przeprowadzony w danej klasie i wtedy można uczniów podzielić na grupy. 49 SZKICE I SUGESTIE HOMILETYCZNE 1. Wprowadzenie w tematykę rekolekcji Cele: - zmotywować do uczestniczenia w rekolekcjach, - zaprezentować tematykę rekolekcji szkolnych, - zbudować atmosferę oczekiwania. Zacznijmy od pewnej opowieści. Wyobraźmy sobie, że pewien człowiek, zanim umarł, powiedział do swojego syna: „to jest zegarek, który podarował mi Twój dziadek, ma ponad 200 lat. Zanim Ci go dam, proszę, żebyś go wziął i poszedł z nim do pierwszego lepszego lombardu. I powiedz tam, że chcemy go sprzedać; zapytaj ile za niego mogą zapłacić”. Syn za namową ojca poszedł z zegarkiem i już po kilkunastu minutach był z powrotem mówiąc: „oferują za niego 50 zł, bo jest stary i mocno zniszczony”. Ojciec poprosił syna, żeby tym razem wziął zegarek i poszedł do pierwszego lepszego zegarmistrza. Syn wrócił po godzinie i powiedział: „zegarmistrz zaproponował 150 zł”. Ojciec ponownie zwrócił się do syna: „weź ten zegarek i podejdź do pierwszej napotkanej osoby na ulicy i spytaj za ile kupi go od Ciebie”. Syn wrócił po kwadransie i mówi, że nikt nie chciał go kupić... dopiero na końcu jakaś osoba widząc jego smutek zaproponowała 20 zł. „Pójdź do muzeum i pokaż im ten zegarek” – zaproponował ojciec. Po kilku godzinach syn wrócił cały szczęśliwy. „Tato! – wykrzyknął – zaoferowali milion złotych za ten zegarek. Powiedzieli, że to prawdziwe arcydzieło…. Jak to w ogóle możliwe…? Ojciec odpowiedział: „chciałem, żebyś wiedział, że właściwe miejsce i właściwi ludzie docenią prawdziwą wartość rzeczy i człowieka”. Tyle opowieść, a Ty masz jakiś taki zegarek albo coś innego, naprawdę wartościowego? Może po babci, czy dziadku? Opowiedziałem Wam tę historyjkę, bo my jako chrześcijanie mamy też taki skarb, ale być może w niewłaściwych miejscach i przez niewłaściwych ludzi nie jest on odkryty ani doceniany jeszcze. Ktoś domyśla się o czym mowa? O Eucharystii, o sakramencie Mszy świętej. Rozpoczynamy nasze rekolekcje szkolne i chcemy w tych dniach spróbować odkrywać prawdziwą wartość tego, co mamy, co jest tak bardzo dostępne dla nas – Mszy świętej. Jako Kościół nie mamy nic bardziej cenniejszego niż sakrament Eucharystii. Żadne zabytkowe budynki, żadne najbardziej złocone i przyozdobione kamieniami kielichy, czy monstrancje nie są tyle warte, co biały kawałek chleba, który jest konsekrowany, to znaczy przemieniany w najprawdziwsze Ciało Pana Jezusa. I to dlatego do Mszy świętej używamy 50 ładnych naczyń, bogato zdobionych, bo chcemy uszanować Tego, kto jest tu najwartościowszy – samego Boga, któremu nie wystarczyło, że nas stworzył – powołał do życie; nie wystarczyło, że nas zbawił – że stał się człowiekiem dla naszego zbawienia, ale jeszcze ukrył się po cichu, pokornie w kawałku chleba, by być tak blisko Ciebie i mnie, że uświadamiamy sobie, że mamy Pana Boga wręcz na wyciągniecie ręki, który zawsze czeka na nas w kościele oraz że możemy go spożywać, bo jest naszym pokarmem w drodze do Nieba. Jak to jest z nami, co? Czy znasz, czy odkryłeś prawdziwą wartość Mszy świętej, szczególnie tej niedzielnej i świątecznej? Opowiem Wam jeszcze o jednej sytuacji, która miała miejsce w sąsiedniej parafii. Ksiądz proboszcz we wrześniu ogłosił w niedzielę, że zaprasza wszystkich, którzy chcą przygotowywać się do przyjęcia I komunii świętej, na spotkanie organizacyjne następnej niedzieli po Mszy. I możecie sobie wyobrazić, że przyszło wiele dzieci z trzecich klas szkoły podstawowej ze swoimi rodzicami. Ale przyszedł także Piotrek ze swoją mamą. Nie byłoby w tym nic szczególnego, gdyby nie to, że Piotrek miał już 20 lat, a nie był jeszcze przyjęty. Co się takiego stało? Niestety Piotrek przeżył chorobę, porażenie mózgowe, które bardzo spowolniło jego rozwój intelektualny. Kiedy jednak usłyszał, że będzie przygotowanie do I komunii to zaciągnął mamę na to spotkanie. Kiedy rodzice zapisywali swoje dzieci na listę, a w kolejce ustawiła się także mama z Piotrkiem, jeden z katechetów kiwał z niedowierzaniem głową. I kiedy przyszła ich kolej na zapisanie się powiedział, że raczej nie może zapisać Piotrka, bo sobie nie poradzi, że pewnie wszystkiego się nie nauczy, nie wyćwiczy, a musi być jako prowadzący sprawiedliwy wobec wszystkich dzieci. Piotrek niekoniecznie na szczęście wiedział, o co chodzi. Ale mama widząc rozanieloną twarz syna i zakłopotanie w katecheci poprosiła o rozmowę z księdzem proboszczem. Ten wysłuchała argumentów mamy oraz katechety i patrząc na Piotrka. To był bardzo dobry i mądry proboszcz – pewnie taki jakiego my mamy w parafii. Proboszcz zadecydował przyjąć go do przygotowania do I komunii świętej, no i że w trakcie się okaże jak sobie radzi Piotrek. Spotkania odbywały się w soboty o 9 rano. Wcześnie, co? Zwłaszcza, że nie trzeba wstawać prędko do szkoły… każdej soboty, gdy było spotkanie Piotrek przychodził do salki już o 8! Ustawiał krzesełka, stoliki, podnosił jakieś papierki, witał serdecznie każde dziecko, które przychodziło na spotkania. Jednak nauka nie bardzo mu szła. Nie umiał za żadną obiecaną porcję lodów nauczyć się na pamięć „Wierzę w Boga”; zawsze mu się to myliło. Jednak dzieci bardzo polubiły Piotrka, bo był bardzo koleżeński i miły dla każdego. Przyszedł w końcu czas podsumowania postępów w przygotowaniu i okazało się, że Piotrek ma wiele rzeczy nie zaliczonych. Proboszcz dopytywał się w obecności rodziców i dzieci o rezultaty, i gdy przyszła kolej na Piotrka katecheta powiedział „a nie mówiłem? Nic z tego nie będzie. Nie może przystąpić do I komunii świętej”. Piotrek, gdy to usłyszał zalał się 51 łzami i głośno szlochał. Jak można się domyślić – wszyscy się bardzo zasmucili. Miał szansę, ale nie dał rady; byłoby to niewłaściwe, niesprawiedliwe, gdyby został przyjęty jak inne dzieci. Ksiądz proboszcz patrząc na Piotrka, mamę i katechetę wpadł na genialny pomysł, i zwrócił się z pytaniem do chłopca: „Piotrze, chcesz przyjąć Pana Jezusa w komunii świętej?” Tak, odpowiedział wycierając łzy z policzka. To za chwilę przeprowadzę dla Ciebie egzamin, rozumiesz? Upewniał się proboszcz. Gdy zdasz u mnie egzamin to będziesz przyjęty, a jeśli nie no to niestety, nie możesz., zgoda? – zgoda – wesoło odpowiedział Piotrek. „Dobrze, to proszę poczekać tutaj na mnie, przyjdę po Was”. Ksiądz proboszcz wyszedł z salki i poszedł do kościoła. Zdjął z zakrystii obraz Jezusa miłosiernego i położył go na ołtarzu oraz wziął monstrancję i umieścił w niej konsekrowaną hostię – Pana Jezusa, i postawił monstrancję także na ołtarzu. Tak przygotowany poszedł po Piotrka. Przyszli: Piotrek, mama i katecheta – ciekawy, jak będzie wyglądał egzamin. „Piotrze – zaczął proboszcz – skup się proszę! Przed Tobą ważna chwila! Czy możemy? Powiedz nam proszę, gdzie tu na ołtarzu jest Pan Jezus?”. Piotrek podszedł do ołtarza i zaczął oglądać obraz, dał buziaka Pana Jezusowi na obrazie, podszedł do monstrancji- oglądał ją z każdej strony. I po chwili powiedział: „wiem, gdzie tutaj jest Pan Jezus. On jest tutaj!” i wskazał na obraz Jezusa miłosiernego. Mama spuściła głowę ze smutkiem, proboszcz zasyczał z przejęciem. „Piotrze – powiedział szybko proboszcz – zastanów się dobrze! Od tego zależy czy przyjmiesz Pana Jezusa czy nie”. Piotrek zaczął znowu oglądać obraz, dał buziaka, wziął do ręki monstrancję przytulił do piersi… i zaczął mówić: „Nie, teraz to wiem, gdzie jest Pan Jezus – podniósł obraz i powiedział – tu wydaje się, że jest Pan Jezus, ale go tutaj nie ma – odstawił obraz na miejsce i podszedł do monstrancji i powiedział – tu wydaje się, że nie ma Pana Jezusa, ale On tu właśnie jest” – i wskazał palcem na hostię. 2. Ukazanie postaci z Nowego Testamentu, w których dokonała się prawdziwa przemiana serca i życia. Cele: - położenie nacisku na to, że można się podnieść z każdego upadku, trzeba jedynie zaufać Bogu, - pokazanie, że Pan Jezus jest Miłością, nie potępia, nie skreśla nikogo, ale wybacza, przytula, bierze człowieka w swoje ramiona, - zachęcenie do pracy nad sobą, do przemiany życia, do nawrócenia. Przedstawienie wybranych postaci z Nowego Testamentu: a) Św. Piotr – z gr. ‘skała’, pierwszy apostoł powołany przez Pana Jezusa wraz ze swoim bratem Andrzejem, z zawodu rybak. Do niego Pan Jezus skierował słowa: „Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił.” (Łk 5, 10b). Jest wielkim apostołem, a jednocześnie bliskim 54 3. Sakrament pokuty i pojednania – spotkanie z miłością i przebaczeniem Cele: - podkreślenie wymiaru duchowego sakramentu pokuty, - zachęcenie do systematycznej, comiesięcznej spowiedzi, - podanie praktycznych rad, by zmniejszyć lęk przed wyznawaniem grzechów, - uświadomienie uczniom, że spowiedź jest sprawianiem ogromnej radości Panu Jezusowi, - podkreślenie, ze konfesjonał jest miejscem spotkania z Panem Jezusem, który nigdy nas nie potępia, ale zawsze kocha. 1) Ustanowienie sakramentu pokuty – Pan Jezus przyszedł do przebywających w Wieczerniku uczniów wieczorem w dniu zmartwychwstania, czyli w niedzielę. „Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane»” (J 20, 22- 23). Wypowiedziawszy przytoczone słowa, ustanowił sakrament pokuty i pojednania. 2) Przypomnienie innych nazw sakramentu pokuty i pojednania i ich krótkie wyjaśnienie – sakrament nawrócenia, pokuty, spowiedzi, przebaczenia, pojednania. 3) Czym jest sakrament pokuty i pojednania? – Jest to sakrament, w którym Pan Jezus ustami kapłana odpuszcza grzechy przez nas popełnione. Jest spotkaniem z kochającym nas miłosiernym Ojcem. 4) Co daje częsta spowiedź? – Coraz bardziej i lepiej poznajemy siebie, nasze sumienie nie jest uśpione, więc łatwiej jest odróżniać dobro od zła, jest bardziej wrażliwe, oczyszcza się, pomnaża się laska. 5) Jak często się spowiadać? – Kościół zaleca comiesięczną spowiedź i praktykowanie pierwszych piątków miesiąca. Niektórzy święci spowiadali się co tydzień, np. Św. Jan Paweł II. 6) Spowiedź widziana oczyma kapłana: a) odczucia księdza, który słucha grzechów, b) tajemnica spowiedzi – obowiązuje każdego kapłana. Można tu podać przykład czeskiego kapłana Jana Nepomucena, który żył w XIV w. W 1387 r. po ukończonych studiach na uniwersytetach w Pradze, Padwie i Bolonii wraca ponownie do Pragi, gdzie przez arcybiskupa Pragi Jana Jenstejna został mianowany wikariuszem 55 generalnym i kanonikiem w praskiej katedrze pw. św. Wita. Ksiądz Jan został w ten sposób drugą osobą w archidiecezji po arcybiskupie. Został spowiednikiem królowej Zofii – drugiej żony króla Wacława. W przeciwieństwie do swego małżonka, była kobietą bardzo pobożną i często się spowiadającą. Królowi częste spowiedzi się nie podobały. Wezwał do siebie ks. Jana Nepomucena i zażądał wyjawienia grzechów, jakie miała królowa.. Oburzony kapłan odmówił i został skazany na tortury, którym przyglądał się władca Czech, a nawet pomagał katowi w wypalaniu ran gorącym żelazem i w kopaniu ks. Jana. O godz. 3 nad ranem oprawcy związali ciało Nepomucena, zakneblowali mu usta i na rozkaz króla wrzucili do Mołdawy. Władca chciał ukryć pod osłoną nocy ten haniebny czyn, ale Bóg sprawił cud. Nad ciałem, które mimo bystrego prądu pływało na powierzchni wody, zajaśniały wieńcem liczne gwiazdy i z nocy zrobiły dzień, tak, że ludzie powstawali ze snu, nie umiejąc odgadnąć przyczyny. Dostrzegła to także królowa i udała się do króla, ale ten nie odpowiedział na pytanie, po czym przerażony uciekł z Pragi.. Nad ranem tajemnica się wyjaśniła, lud zebrał się na moście a siepacze zeznali, co król kazał uczynić. Cała Praga wybiegła na miejsce cudu, uczczono ciało Świętego, wydobyto z wody i bez obawy przed gniewem króla pochowano z wielką uroczystością w Katedrze. W 1720 r. ks. Jan Nepomucen został kanonizowany, c) kary, jakie grożą księdzu za wyjawienie tajemnicy spowiedzi, d) praktyczne wskazówki – co zrobić, żeby nie bać się sakramentu pokuty, żeby mniej się denerwować, e) jak zrobić dobry rachunek sumienia, f) kiedy spowiedź jest nieważna, g) jak poznać, że jeden grzech jest ciężki, a drugi lekki. 7. Podkreślenie ogromu Miłosierdzia Bożego, jakie się rozlewa w czasie spowiedzi. 56 4. Cuda eucharystyczne Cele: - zapoznanie ze znaczeniem słowa „cud”, - omówienie wybranych cudów eucharystycznych, - odpowiedzenie na pytanie, dlaczego cuda mają miejsce podczas sprawowania Mszy Świętej. 1. Definicja cudu – zjawisko przypisywane działaniom sił nadprzyrodzonych. 2. Cud eucharystyczny – zespół zjawisk związanych z Eucharystią uznawanych przez katolików i prawosławnych za nadprzyrodzone. Dogmat Kościoła katolickiego spisany podczas soboru laterańskiego IV (1215) stwierdza, iż w czasie Eucharystii chleb i wino zamieniają się w rzeczywiste ciało i krew Jezusa Chrystusa (transsubstancjacja). 3. Przykłady cudów eucharystycznych: a) we włoskim Lanciano (700r.) – w klasztorze pod wezwaniem św. Longina kapłan z zakonu św. Bazylego odprawiał Mszę Św. Często jednak wątpił w przeistoczenie i kiedy skończył słowa konsekracji, Hostia w jego dłoniach przemieniła się w okrągły fragment ciała, a wino w krew. Ciało pozostało nienaruszone, a krew w kielichu zamieniła się w pięć nierównych bryłek., które po uzyskaniu zezwolenia biskupa, zostały zważone. Twierdzono, że ciężar pojedynczej bryłki jest równy ciężarowi pięciu, ciężar dwóch równy ciężarowi trzech, a ciężar najmniejszej bryłki równy ciężarowi największej. Zjawisko to miało się powtórzyć w roku 1574. Fragment ciała jest umocowany jak hostia w monstrancji, a bryłki krwi znajdują się w rzeźbionym na kształt kielicha krysztale. Relikwie można oglądać w kościele Św. Franciszka w Lanciano, w otwartym od tyłu tabernakulum. W latach 1970 – 1971 relikwie zostały przebadane przez prof. Odorado Linoliego, a wynik wykazał, że krew należy do człowieka grupy AB, a cząstka ciała jest fragmentem serca mięśniowego. Obie reprezentują tę samą grupę krwi, co krew na Całunie Turyńskim. Skład krwi odpowiada świeżej krwi ludzkiej. Zamoczona w wodzie skrzepła krew staje się na nowo płynną krwią. Badania te dowodzą, że relikwie są pochodzenia ludzkiego, b) w Bolsenie i Orvieto (1263r.) – w tymże roku pielgrzymujący do Rzymu ks. Piotr z Pragi zatrzymał się w Bolsenie. W czasie oprawiania Mszy Hostia w jego rękach zaczęła krwawić. Od razu pokazał to przebywającemu w Orvieto papieżowi Urbanowi 59 h) w Gualajadarze (2013r.) – 24 lipca w Meksyku w parafii Matki Boskiej w kolonii Jardines de la Paz ks. Jose Dolores Castellanos Gudino zobaczył na konsekrowanej Hostii krew. Świadkami tego były tysiące wiernych katolików. Cud nie został jeszcze potwierdzony i jest badany przez naukowców, i) w Legnicy (2013r.) - 25 grudnia w parafii św. Jacka na Hostii, która przy udzielaniu Komunii Św. upadła na posadzkę, została podniesiona i włożona do vasculum z wodą, po pewnym czasie pojawiły się przebarwienia koloru czerwonego. Komisja w celu obserwacji zjawiska. W lutym 2014 roku został wyodrębniony fragment materii koloru czerwonego i złożony na korporale. Aby wyjaśnić rodzaj tej materii Komisja zleciła pobranie próbek i przeprowadzenie stosownych badań przez różne kompetentne instytucje. Ostatecznie w orzeczeniu Zakładu Medycyny Sądowej czytamy: „W obrazie histopatologicznym stwierdzono fragmenty tkankowe zawierające pofragmentowane części mięśnia poprzecznie prążkowanego. (…) Całość obrazu (…) jest najbardziej podobna do mięśnia sercowego” (…) ze zmianami, które „często towarzyszą agonii”. Badania genetyczne wskazują na ludzkie pochodzenie tkanki. Powiadomiona o tym została Kongregacja Nauki Wiary. Stolica Apostolska zaleciła ks. proboszczowi Andrzejowi Ziombrze przygotować odpowiednie miejsce dla wystawienia Relikwii, aby wierni mogli oddawać Jej cześć. 4. Przyczyny, dla których cuda mają miejsce podczas Eucharystii - według przekazów cuda eucharystyczne najczęściej miały miejsce wtedy, gdy celebrujący Eucharystię powątpiewał w tę przemianę i miały na celu wzmocnienie jego wiary. Każdy cud jest też umocnieniem wiary wiernych. 60 NABOŻEŃSTWO DROGI KRZYŻOWEJ Podczas pielgrzymek Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny skierowałeś do nas, Jezu, przez Jego usta wiele pouczeń, wezwań, aby we współczesnym świecie być przejrzystym znakiem Twojej Ewangelii. Przez całą Jego apostolską posługę – Ty, Jezu, ukazywałeś nam, że EUCHARYSTIA jest „Sercem” Kościoła. Dlatego centralnym punktem każdej pielgrzymki było uczestnictwo w Eucharystii, którą Ojciec Święty w głębokim zjednoczeniu z Tobą przeżywał, budząc przez to wiarę w wielkich rzeszach serc ludzkich. Jan Paweł II jednego pragnął – głosząc Twoją, Chryste, Ewangelię, aby Eucharystia stała się dla wszystkich pielgrzymujących przez ten świat drogą do Domu Ojca. I dałeś, Jezu, doświadczyć Ojcu Świętemu na sobie samym, że kto prawdziwie żyje Eucharystią, tego nic na tym świecie nie złamie, żadna wrogość czy zamach, żadna tragedia, choroba i cierpienie. Daj nam, Jezu, przeżyć Twoją Drogę Krzyżową w świetle Eucharystii. 1. Wyrok Piłata. Ty, Jezu, Najwyższa Prawdo i nasza Drogo do Ojca, pozwoliłeś na to, aby być sądzony. Przyjąłeś wyrok śmierci, bo ofiarowałeś się za nas, dla naszego zbawienia. Tak bardzo nas, Jezu, kochasz, że ofiarowujesz się za nas i dla nas w każdej Mszy świętej, którą zawsze rozpoczynamy znakiem krzyża świętego. Dziękujemy Ci za ten znak, który przez 20 już wieków jest znakiem zwycięstwa Twojego Kościoła i wszystkich Twoich wyznawców. Dziękujemy Ci za znak krzyża w naszej Ojczyźnie, w tysiącach rodzin, w miejscach pracy, w szpitalach. Dziękujemy także za kapłanów, którzy czynią ten znak nad grzesznym ludzkim sercem i znakiem krzyża rozpoczynają sprawowanie Twojej Najświętszej Ofiary. 2. Przyjęcie krzyża. Przyjąłeś, Jezu, krzyż z miłości do nas. My często lękamy się tego, co nas kosztuje, co jest cierpieniem. Pragniemy Ciebie, a jednak gdy przychodzisz nie według naszych planów, wówczas czynimy to, czego nie chcemy. Wyznajemy za św. Pawłem: „Nieszczęsny ja człowiek”. Dlatego dziękujemy Tobie, Jezu, że na początku Mszy świętej dajesz nam wyznać: „moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina”. Dziękujemy, że Twoja miłość wciąż nas przynagla, aby to wyznanie nie było pustym tylko słowem, tylko przejawem pokornego serca, bo Ty, Jezu, takie Twoje Serce w Eucharystii nam ofiarowujesz. 61 3. Pierwszy upadek. Jako Bóg stałeś się prawdziwym Człowiekiem, podobnym do nas we wszystkim oprócz grzechu. Dla nas upadałeś z wyczerpania, aby dać nam siłę do powstawania. Ty, Jezu, najlepiej wiesz, jak nieraz brak nam sił, aby wytrwale wybierać to, co dobre i święte. Brak nam sił, gdyż często słabnie nasza wiara w to, że prawdziwa moc jest tylko w Tobie, że my nie mamy nic, co byłoby nasze. Dziękujemy Ci, Jezu, za to, że podczas każdej Mszy św. umacniasz nas prawdą, zawartą w słowach: „Pan z wami”. Dziękujemy Ci za to, że jesteś we wszystkim, co danego dnia przeżywamy, a moc Twojego Ducha staje się naszą Mocą. 4. Spotkanie z Matką. Przyszedłeś, Jezu, do nas przez Maryję. Z Niej narodziłeś się dla nas, dla naszego zbawienia. Sprawiłeś, że my także przez Nią, z Jej pomocą, możemy iść do Ciebie. Z Maryją i przez Nią możemy mówić do Ciebie. Dziękujemy Ci, Maryjo, że z Tobą przeżywamy każdą Mszę świętą. Dziękujemy Ci za kształtujące nas Twoje „fiat” czyli tak, na wszystkie Boże tajemnice. I dziękujemy Ci za wstawiennictwo u Boga za tymi wszystkimi, których Ci powierzamy. 5. Pomoc Szymona. Przyjąłeś nawet niechętną pomoc, bo przyszedłeś do tych, którzy się „źle mają”. Ty patrzysz na serce i przychodzisz zawsze jak dobry Pasterz, który szuka – i jako ten Nauczyciel, który jedynie jest dobry. Uczestnicząc w Eucharystii, słyszymy z ust kapłana: „Oto Słowo Boże”. Dziękujemy Ci, Jezu, Nauczycielu dobry, za to, że jesteś wierny. Dziękujemy, że przemieniasz naszą niestałość i niechęć – ogniem Twej miłości, aby płonęła w nas przez wierne i wytrwałe pełnienie Twej woli. 6. Otarcie twarzy Jezusa. Być może wcześniejsze spotkanie z Tobą uzdolniło Weronikę do tego heroicznego gestu, by nie zwracając uwagi na żołnierzy, otarła chustą Twą świętą, zbolałą twarz. I nas wzywasz w Eucharystii: „W górę serca! Dzięki składajmy …” Dziękujemy Ci, Jezu, za dary Ducha Świętego, które otrzymujemy w sposób szczególny podczas Eucharystii. Dziękujemy, że Eucharystia jest najwyższą „Szkołą”, jak korzystać z tych darów, aby żyć nie „wedle ciała, ale według Ducha”. 64 Modlitwa powszechna na rekolekcje wielkopostne dla dzieci 1. Módlmy się za Papieża Franciszka, Biskupów Wiesława, Józefa i Andrzeja, by prowadzili wszystkich ludzi do zbawienia. Ciebie prosimy - … 2. Módlmy się za wszystkich księży, a dziś szczególnie za księdza rekolekcjonistę o potrzebne łaski do budowania Królestwa Bożego wśród nas. Ciebie prosimy.. 3. Módlmy się za dzieci przeżywające rekolekcje wielkopostne, aby weszły na drogę wiary i przemiany swoich serc. Ciebie prosimy… 4. Módlmy się za naszych wychowawców i nauczycieli, aby świadectwem swojego życia uczyli nas, jak miłować Boga i bliźniego. Ciebie prosimy… 5. Módlmy się za naszych rodziców, aby Pan Bóg obdarzał ich zdrowiem i błogosławił w codziennej pracy. Ciebie prosimy… 6. Módlmy się za nas wszystkich, abyśmy wykorzystali czas Wielkiego Postu i dobrze przygotowali się na radosne Święta Zmartwychwstania Pańskiego. Ciebie prosimy… 65 ŚWIĘCI O EUCHARYSTII - CYTATY 1. Kiedy spożywamy Eucharystię, dzieje się coś odwrotnego niż zwykle. Jedząc inny chleb przyswajasz go i po części za każdym razem chleb zmienia się w ciebie. Natomiast ten drugi Chleb jest silniejszy niż ty. Nie będziesz więc w stanie przemienić go, za to on przemieni ciebie: za każdym razem będziesz w części tym, czym jest ten Chleb (św. Augustyn) 2. Nie jesteś godzien przyjmować Eucharystii, ale jest ci niezbędna! (św. Jan Maria Vianney) 3. Wielkim nieszczęściem jest zaniedbywanie tego Bożego posiłku na pustyni życia. To tak, jakby ktoś umierał z głodu obok suto zastawionego stołu. (św. Jan Maria Vianney) 4. Jedna dobrze przeżyta Komunia Święta zdolna jest zmienić nas w świętych i doskonałych. (św. Franciszek Salezy) 5. Każdy potrzebuje Komunii: dobrzy, aby pozostali dobrymi, i źli, aby stali się dobrymi. (św. Jan Bosko) 6. Komunia nie jest dla świętych, a dla tych, którzy chcą stać się święci. Leki podaje się chorym, jak słabym daje się jeść. (św. Jan Bosko) 7. Eucharystia jest nam dana po to, abyśmy się stali jednym ciałem i jedną krwią z Chrystusem. (św. Cyryl Jerozolimski) 8. Gdyby ludzie znali wartość Eucharystii, służby porządkowe musiałyby kierować ruchem u wejścia do kościołów. (św. Teresa z Lisieux) 9. O Hostio biała. Ty zachowujesz białości mej duszy, lękam się dnia, w którym bym Ciebie opuściła. (św. Faustyna Kowalska) 10. Nie mówcie mi, że jesteście grzesznikami, że jesteście nędzni i że dlatego nie przystępujecie do Komunii Świętej… To tak jakbyście mówili, ze jesteście zbyt chorzy i dlatego nie chcecie ani lekarzy, ani lekarstw. (św. Jan MariaVianney) 11. Daleko od tabernakulum każde dzieło opiera się na piasku, każdy najpiękniejszy entuzjazm miłosierdzia wysycha i gaśnie. (św. Pius X) 12. Eucharystia jest naszym chlebem codziennym. Zaletą tego Bożego pokarmu jest siła jedności. Jednoczy nas z Ciałem Zbawiciela i czyni nas Jego członkami, abyśmy mogli stać się tym, co przyjmujemy. (św. Augustyn) 66 13. Mając udział w ciele i krwi Chrystusa, przemieniamy się w Tego, którego pożywamy. (św. Leon Wielki) 14. Przyjmujcie zawsze jak najczęściej Ciało Chrystusa i Jego Krew, a przezwyciężycie wszelkie trudności w drodze; dojdziecie w końcu na górę Boga, do owego niebieskiego Jeruzalem, gdzie będziecie oglądać twarzą w twarz Tego, którego teraz domyślacie się pod postacią chleba i wina. (św. Karol Boromeusz) 15. Wiem, że na tym ołtarzu kochasz mnie tą samą miłością, jaką mnie kochałeś, kiedy swoje Boskie życie trawiłeś wśród tylu goryczy Krzyża! (św. Alfons Maria Liguori) 16. Jeżeli ktoś znajduje się z dala od ołtarza, pozbawia się Bożego chleba. (św. Ignacy Antiocheński). 17. Lękać się trzeba i modlić, abyśmy na skutek powstrzymywania się od Eucharystii nie odłączyli się od Ciała Chrystusa i nie oddalili się od zbawienia. Przed czym ostrzega sam Chrystus. (św. Cyprian) 18. Niezwykły to stół, przy którym sam gospodarz staje się pokarmem. Nikt siebie nie daje za pokarm; czyni tak jedynie Chrystus Pan. Zrozumieli męczennicy, co spożywali i pili, skoro odpłacili tym samym. (św. Augustyn) 19. Podobnie jak chleb ziemski dzięki wezwaniu Boga nie jest już zwykłym chlebem, ale Eucharystią, a składa się z dwóch elementów, ziemskiego i niebieskiego, tak też i my przyjmując Eucharystię, wyzbywamy się zniszczalności, a otrzymujemy nadzieję zmartwychwstania. (św. Ireneusz) 20. Ponad Eucharystię żaden inny sakrament nie jest bardziej zbawienny; on usuwa grzechy, pomnaża cnoty, duszę nasyca obfitością duchowych darów. (św. Tomasz z Akwinu) 21. Ktoś powie, że nie przyjmuje Komunii świętej ponieważ jestem oziębły w miłości. A dlaczego chcesz oddalić się od ognia, skoro jesteś oziębły. Im bardziej ktoś jest chory, tym bardziej potrzebuje lekarza. (św. Alfons Ligurii) 22. Jak mogę nosić w mym małym sercu Nieskończonego? Jak mogę zamykać Boga w małej celi mej duszy? Moja dusza napełnia się w bólu i miłości. Napełnia mnie trwoga, że nie zdołam zatrzymać Go w wąskiej przestrzeni mego serca. (św. Ojciec Pio) 23. Pan Bóg w Eucharystii składa nam pocałunki miłości. Zatem przyjmujmy z wielką wiarą i miłością Komunię Świętą. (św. Ojciec Pio)