Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Fizjologia, kompendium - Notatki - Biologia - Część 6, Notatki z Biologia

Biologia: notatki z zakresu biologii przedstawiające kompedium z fizjologii; energetyka wysiłków krótkotrwałych, enzymy jako markery wysiłku fizycznego. Część 6.

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 08.07.2013

hannibal00
hannibal00 🇵🇱

4.6

(143)

432 dokumenty

1 / 2

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
procesów tlenowych zaczyna dominować nad beztlenowymi. W tym
momencie zasoby pokarmowe (tłuszcze, węglowodany, białka) są w
pogotowiu . Procesu tlenowe oznaczają utlenianie składników
pokarmowych celem dostarczenia energii. W wyniku przemian tlenowych
mniej pirogronianu jest przekształcanego w mleczan. W wysiłkach
trwających dłużej niż 15 min. udział procesów beztlenowych jest coraz
mniejszy. Spada do wartości nie przekraczającej 10 % podczas wysiłku
fizycznego trwającego kilka godzin. W wysiłkach tych, najwięcej energii
pochodzi z rozpadu tłuszczów. W wysiłkach od 2 do 4 godz. połowa energii
może pochodzić z zapasów glikogenu, zanim ulegnie on całkowitemu
wyczerpaniu.
18. Energetyka wysiłków krótkotrwałych.
W wysiłkach do 10 sek. energia pochodzi głownie z fosfagenów (ATP i
fosfokreatyna) zmagazynowanych w mięśniach biorących bezpośredni
udział w wykonywaniu danego wysiłku. Ok. 45% energii pochodzi z
hydrolizy ATP zawartego w mięśniach, ok. 50% pochodzi z fosfokreatyny,
natomiast przemiany tlenowe stanowią 5% energii.Wysiłki trwające do 2
min. powodują wyczerpanie fosfagenów. Po ok. 20 sek. od rozpoczęcia
wysiłku glikoliza osiąga swoją maksymalną szybkość. Najpierw odbywa się
ona bez udziału tlenu, a w miarę upływu czasu i dostępności tlenu
przechodzi do glikolizy tlenowej. W wysiłkach tych fosfagenowa resynteza
ATP stanowi już mały % całkowitej resyntezy, ze względu na wyczerpanie
fosfokreatyny. Natomiast procesy tlenowe i beztlenowe stanowią po 50%
całkowitej resyntezy ATP
19. Enzymy jako markery wysiłku fizycznego.
Kinaza kreatynowa CK - jest zlokalizowana głównie w mięśniach
prążkowanych, mięśniu sercowym i mózgu, ma ona ogromne znaczenie
przy rozpoczęciu wysiłku oraz przy przechodzeniu organizmu z niskiego do
wysokiego zapotrzebowania energetycznego jakie ma miejsce na początku
wysiłku, kiedy zapotrzebowanie energetyczne przeważa nad ilością energii
dostarczonej z rozpadu zmagazynowanego ATP. Kinaza kreatynowa jest
enzymem powodującym rozpad PC fosfokreatyny do kreatyny i fosforu.
Reakcja ta daje substrat do resyntezy ATP za pomocą kreatyny.ATP-aza
enzym hydrolizujący ATP (związek wysokoenergetyczny) , pod wpływem
tego enzymu zostaje odszcepiona ostatnia grupa fosforowa i ATP rozkłada
się do ADP i fosforanu nieorganicznego i jednocześnie zostaje uwolniona
energia, potrzebna do skurczu mięśni. Kinaza adenylowa powoduje
miokinazową resyntezę ATP, kolejne enzymy przemian beztlenowych to:
dehydrogenaza mleczanowa LDH i fosforylaza PH.
20. Fazy restytucji powysiłkowej.
21. Fizjologiczna klasyfikacja wysiłków fizycznych.
pf2

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Fizjologia, kompendium - Notatki - Biologia - Część 6 i więcej Notatki w PDF z Biologia tylko na Docsity!

procesów tlenowych zaczyna dominować nad beztlenowymi. W tym momencie zasoby pokarmowe (tłuszcze, węglowodany, białka) są w pogotowiu. Procesu tlenowe oznaczają utlenianie składników pokarmowych celem dostarczenia energii. W wyniku przemian tlenowych mniej pirogronianu jest przekształcanego w mleczan. W wysiłkach trwających dłużej niż 15 min. udział procesów beztlenowych jest coraz mniejszy. Spada do wartości nie przekraczającej 10 % podczas wysiłku fizycznego trwającego kilka godzin. W wysiłkach tych, najwięcej energii pochodzi z rozpadu tłuszczów. W wysiłkach od 2 do 4 godz. połowa energii może pochodzić z zapasów glikogenu, zanim ulegnie on całkowitemu wyczerpaniu.

  1. Energetyka wysiłków krótkotrwałych. W wysiłkach do 10 sek. energia pochodzi głownie z fosfagenów (ATP i fosfokreatyna) zmagazynowanych w mięśniach biorących bezpośredni udział w wykonywaniu danego wysiłku. Ok. 45% energii pochodzi z hydrolizy ATP zawartego w mięśniach, ok. 50% pochodzi z fosfokreatyny, natomiast przemiany tlenowe stanowią 5% energii.Wysiłki trwające do 2 min. powodują wyczerpanie fosfagenów. Po ok. 20 sek. od rozpoczęcia wysiłku glikoliza osiąga swoją maksymalną szybkość. Najpierw odbywa się ona bez udziału tlenu, a w miarę upływu czasu i dostępności tlenu przechodzi do glikolizy tlenowej. W wysiłkach tych fosfagenowa resynteza ATP stanowi już mały % całkowitej resyntezy, ze względu na wyczerpanie fosfokreatyny. Natomiast procesy tlenowe i beztlenowe stanowią po 50% całkowitej resyntezy ATP
  2. Enzymy jako markery wysiłku fizycznego. Kinaza kreatynowa CK - jest zlokalizowana głównie w mięśniach prążkowanych, mięśniu sercowym i mózgu, ma ona ogromne znaczenie przy rozpoczęciu wysiłku oraz przy przechodzeniu organizmu z niskiego do wysokiego zapotrzebowania energetycznego jakie ma miejsce na początku wysiłku, kiedy zapotrzebowanie energetyczne przeważa nad ilością energii dostarczonej z rozpadu zmagazynowanego ATP. Kinaza kreatynowa jest enzymem powodującym rozpad PC fosfokreatyny do kreatyny i fosforu. Reakcja ta daje substrat do resyntezy ATP za pomocą kreatyny.ATP-aza enzym hydrolizujący ATP (związek wysokoenergetyczny) , pod wpływem tego enzymu zostaje odszcepiona ostatnia grupa fosforowa i ATP rozkłada się do ADP i fosforanu nieorganicznego i jednocześnie zostaje uwolniona energia, potrzebna do skurczu mięśni. Kinaza adenylowa powoduje miokinazową resyntezę ATP, kolejne enzymy przemian beztlenowych to: dehydrogenaza mleczanowa LDH i fosforylaza PH.
  3. Fazy restytucji powysiłkowej.
  4. Fizjologiczna klasyfikacja wysiłków fizycznych.

Wysiłek fizyczny jest to praca mięśni szkieletowych, której wynikiem jest wykonywanie pracy zewnętrznej wraz ze wszystkimi towarzyszącymi jej czynnościowymi zmianami w organizmie. Rozpoczęcie wysiłku fizycznego powoduje wiele zmian przystosowawczych w układzie krążenia, oddychania, mięśniowym, hormonalnym i nerwowym. Podział wysiłków: Ze względu na ilość zaangażowanych mięśni szkieletowych:lokalne mniej niż 30% mięśni, ogólne powyżej 30%,W zależności od procesów energetycznych zachodzących w pracującym mięśniu:beztlenowe, tlenowemieszane: tlenowo beztlenowe,Ze względu na czas trwania:do 10 sek.od 10 sek. do 2 min.od 2 min. do 15 min.od 15 min. do 60 min.powyżej 60 min. Ze względu na rodzaj skurczu mięśni:dynamiczne,statyczne,Ze względu na intensywność:submaksymalne wykonywane z mocą niższą niż maksymalna,maksymalne,supermaksymale wykonywane z mocą wyższą niż maksymalna,albo inne nazewnictwo:wysiłki z bardzo niską intensywnością,niską intensywnością,umiarkowaną intensywnością,wysoką intensywnością,bardzo wysoką intensywnością,maksymalną inensywnością.

  1. Fizjologiczne podstawy treningu sportowego. Trening fizyczny jest to systematyczna, świadomie kierowana działalność ruchowa człowieka, mająca na celu , podniesienie zdolności wysiłkowej oraz umiejętności ruchowych z zamiarem osiągnięcia jak najlepszych wyników sportowych. Pobudzenie każdego narządu przez dłuższy czas powoduje powstawanie zmęczenia, które przejawia się w przejściowym obniżeniu zdolności do wykonywania pracy. Po okresie wypoczynku następuje powrót do stanu wyjściowego, a następnie okres zwiększonej wydolności zwany superkompensacją. Polega ta na zwiększonej zdolności do wykonywania wysiłku i utrwalanie tego zjawiska przez systematycznie powtarzane ćwiczenia treningowe. Trening fizyczny będzie skuteczny, gdy przestrzegane będę pewne zasady:indywidualizacja polega na dobieraniu obciążenia treningowego do możliwości osoby trenującej,specyficzność polega na tym, że adaptacja dotyczy tych części ciała ,które są angażowane podczas wysiłku, np. trening wytrzymałościowy poprawia czynności układu krążenia i oddechowego.cykliczność wysiłek musi być wykonywany z pewną częstotliwością, by przynosić określone rezultaty, a najlepiej gdyby odbywał się w momencie superkompensacji. Wówczas wzmagają się efekty treningowe. Trening uintensywnia i usprawnia aktywność ruchową oraz nasila dowóz tlenu i oddychanie tkanek, przez co zwiększa się ogólna wydolność fizyczna ustroju. Zdolność pobierania tlenu wrasta wówczas o 18-25%. Trening zwiększa objętość wyrzutową i minutową serca. Polepsza