Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Sprawdziany jedno- i wielostopniowe służą do sprawdzania wiedzy i umiejętności uczniów po opracowaniu danego działu fizyki. Zadania w tych ...
Typologia: Streszczenia
1 / 19
Temat według programu Wymagania konieczne
(dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe
(dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra)
Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
1.1. Wielkości fizyczne,
które mierzysz na co dzień
wymienia przyrządy, za pomocą których
mierzymy długość, temperaturę, czas,
szybkość i masę
mierzy długość, temperaturę, czas,
szybkość i masę
wymienia jednostki mierzonych
wielkości
podaje zakres pomiarowy przyrządu
odczytuje najmniejszą działkę
przyrządu i podaje dokładność
przyrządu
dobiera do danego pomiaru przyrząd o
odpowiednim zakresie i dokładności
oblicza wartość najbardziej zbliżoną do
rzeczywistej wartości mierzonej
wielkości, jako średnią arytmetyczną
wyników
przelicza jednostki długości, czasu i masy
zapisuje różnice między wartością
końcową i początkowa wielkości fizycznej
(np. l )
wyjaśnia, co to znaczy wyzerować
przyrząd pomiarowy
opisuje doświadczenie Celsjusza
i objaśnia utworzoną przez niego skalę
temperatur
wyjaśnia na przykładach przyczyny
występowania niepewności
pomiarowych
posługuje się wagą laboratoryjną
wyjaśnia na przykładzie znaczenie
pojęcia względności
oblicza niepewność pomiarową i
zapisuje wynik wraz z niepewnością
1.2. Pomiar wartości siły
ciężkości
mierzy wartość siły w niutonach za
pomocą siłomierza
oblicza wartość ciężaru posługując się
wzorem Fc = mg
podaje źródło siły ciężkości i poprawnie
zaczepia wektor do ciała, na które
działa siła ciężkości
wykazuje doświadczalnie, że wartość siły
ciężkości jest wprost proporcjonalna do
masy ciała
uzasadnia potrzebę wprowadzenia siły
jako wielkości wektorowej
podaje cechy wielkości wektorowej
przekształca wzór c F = mg i oblicza
masę ciała, znając wartość jego ciężaru
podaje przykłady skutków działania siły
ciężkości
rysuje wektor obrazujący siłę o zadanej
wartości (przyjmując odpowiednią
jednostkę)
1.3. Wyznaczanie gęstości
substancji
odczytuje gęstość substancji z tabeli
mierzy objętość ciał o nieregularnych
kształtach za pomocą menzurki
wyznacza doświadczalnie gęstość ciała
stałego o regularnych kształtach
oblicza gęstość substancji ze wzoru
m d V
szacuje niepewności pomiarowe przy
pomiarach masy i objętości
przekształca wzór
m d V
= i oblicza
każdą z wielkości fizycznych w tym
wzorze
wyznacza doświadczalnie gęstość
cieczy
odróżnia mierzenie wielkości fizycznej
od jej wyznaczania, czyli pomiaru
pośredniego
przelicza gęstość wyrażoną w kg/m
3 na
g/cm
3 i na odwrót
1.4. Pomiar ciśnienia (^) wykazuje, że skutek nacisku na podłoże,
ciała o ciężarze c
r zależy od wielkości
powierzchni zetknięcia ciała z podłożem
podaje jednostkę ciśnienia i jej
oblicza ciśnienie za pomocą wzoru
F p S
przelicza jednostki ciśnienia
przekształca wzór
p S
= i oblicza każdą
z wielkości występujących w tym wzorze
opisuje zależność ciśnienia
wyznacza doświadczalnie ciśnienie
atmosferyczne za pomocą strzykawki
i siłomierza
wielokrotności
mierzy ciśnienie w oponie samochodowej
mierzy ciśnienie atmosferyczne za
pomocą barometru
atmosferycznego od wysokości nad
poziomem morza
rozpoznaje w swoim otoczeniu
zjawiska, w których istotną rolę
odgrywa ciśnienie atmosferyczne
i urządzenia, do działania których jest
ono niezbędne
1.5. Sporządzamy wykresy (^) na przykładach wyjaśnia znaczenie
pojęcia „zależność jednej wielkości
fizycznej od drugiej
na podstawie wyników zgromadzonych w
tabeli sporządza samodzielnie wykres
zależności jednej wielkości fizycznej od
drugiej
wykazuje, że jeśli dwie wielkości są do
siebie wprost proporcjonalne, to
wykres zależności jednej od drugiej jest
półprostą wychodzącą z początku
układu osi
wyciąga wnioski o wartościach wielkości
fizycznych na podstawie kąta nachylenia
wykresu do osi poziomej
Temat według programu Wymagania konieczne
(dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe
(dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra)
Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
2.1. Trzy stany skupienia
ciał
wymienia stany skupienia ciał i podaje
ich przykłady
podaje przykłady ciał kruchych,
sprężystych i plastycznych
opisuje stałość objętości i nieściśliwość
cieczy
wykazuje doświadczalnie ściśliwość
gazów
wykazuje doświadczalnie zachowanie
objętości ciała stałego przy zmianie jego
kształtu
podaje przykłady zmian właściwości ciał
spowodowanych zmianą temperatury
opisuje właściwości plazmy
2.2. Zmiany stanów
skupienia ciał
podaje przykłady topnienia,
krzepnięcia, parowania, skraplania,
sublimacji i resublimacji
podaje temperatury krzepnięcia
i wrzenia wody
odczytuje z tabeli temperatury
topnienia i wrzenia
wymienia i opisuje zmiany stanów
skupienia ciał
odróżnia wodę w stanie gazowym (jako
niewidoczną) od mgły i chmur
opisuje zależność szybkości parowania
od temperatury
demonstruje zjawiska topnienia,
wrzenia i skraplania
opisuje zależność temperatury wrzenia
od ciśnienia
wyjaśnia przyczyny skraplania pary
wodnej zawartej w powietrzu, np. na
okularach, szklankach i potwierdza to
doświadczalnie
opisuje zmiany objętości ciał podczas
topnienia i krzepnięcia
2.3. Rozszerzalność
temperaturowa ciał
podaje przykłady rozszerzalności
temperaturowej w życiu codziennym
i technice
podaje przykłady rozszerzalności
temperaturowej ciał stałych, cieczy i
gazów
opisuje anomalną rozszerzalność wody i
jej znaczenie w przyrodzie
opisuje zachowanie taśmy
bimetalicznej przy jej ogrzewaniu
wyjaśnia zachowanie taśmy
bimetalicznej podczas jej ogrzewania
wymienia zastosowania praktyczne
taśmy bimetalicznej
za pomocą symboli l i t lub V
i (^) t zapisuje fakt, że przyrost długości
drutów lub objętości cieczy jest wprost
proporcjonalny do przyrostu
temperatury
wykorzystuje do obliczeń prostą
proporcjonalność przyrostu długości
4.3. Ruch prostoliniowy
jednostajny
podaje przykłady ruchu
prostoliniowego jednostajnego
na podstawie różnych wykresów s t ( )
odczytuje drogę przebywaną przez
ciało w różnych odstępach czasu
wymienia cechy charakteryzujące ruch
prostoliniowy jednostajny
doświadczalnie bada ruch jednostajny
prostoliniowy i formułuje wniosek, że
s ~ t
sporządza wykres zależności s t ( )na
podstawie wyników doświadczenia
zgromadzonych w tabeli
na podstawie znajomości drogi
przebytej ruchem jednostajnym w
określonym czasie t, oblicza drogę
przebytą przez ciało w dowolnym
innym czasie
4.4. Wartość prędkości
w ruchu jednostajnym
prostoliniowym
zapisuje wzór 𝜐 =
𝑠
𝑡
i nazywa
występujące w nim wielkości
oblicza wartość prędkości ze wzoru
𝜐 =
𝑠
𝑡
oblicza drogę przebytą przez ciało na
podstawie wykresu zależności 𝜐 (𝑡)
wartość prędkości w km/h wyraża
w m/s
sporządza wykres zależności 𝜐 (𝑡) na
podstawie danych z tabeli
przekształca wzór 𝜐 (𝑡) i oblicza każdą
z występujących w nim wielkości
podaje interpretację fizyczną pojęcia
szybkości
wartość prędkości w km/h wyraża
w m/s i na odwrót
4.5. Prędkość w ruchu
jednostajnym
prostoliniowym
uzasadnia potrzebę wprowadzenia do
opisu ruchu wielkości wektorowej –
prędkości
na przykładzie wymienia cechy
prędkości jako wielkości wektorowej
opisuje ruch prostoliniowy
jednostajny z użyciem pojęcia
prędkości
rysuje wektor obrazujący prędkość o
zadanej wartości (przyjmuje
odpowiednią jednostkę)
4.6. Ruch zmienny oblicza średnią wartość prędkości
𝜐śr =
𝑠 𝑡
planuje czas podróży na podstawie
mapy i oszacowanej średniej szybkości
pojazdu
wyznacza doświadczalnie średnią
wartość prędkości biegu, pływania lub
jazdy na rowerze
wykonuje zadania obliczeniowe
z użyciem średniej wartości prędkości
wyjaśnia różnicę między szybkością
średnią i chwilową
4.7, 4.8. Ruch
prostoliniowy
jednostajnie
przyspieszony.
Przyspieszenie w ruchu
prostoliniowym
jednostajnie
przyspieszonym
podaje przykłady ruchu
przyspieszonego i opóźnionego
z wykresu zależności 𝜐(𝑡) odczytuje
przyrosty szybkości w określonych
jednakowych odstępach czasu
podaje wzór na wartość
przyspieszenia 𝑎 =
𝜐 − 𝜐 0
𝑡
posługuje się pojęciem wartości
przyspieszenia do opisu ruchu
jednostajnie przyspieszonego
opisuje ruch jednostajnie
przyspieszony
podaje jednostki przyspieszenia
sporządza wykres zależności 𝜐(𝑡) dla
ruchu jednostajnie przyspieszonego
odczytuje zmianę wartości prędkości z
wykresu zależności 𝜐(𝑡) dla ruchu
jednostajnie przyspieszonego
sporządza wykres zależności a t ( )dla
ruchu jednostajnie przyspieszonego
opisuje spadek swobodny
przekształca wzór 𝑎 =
𝜐 − 𝜐 0 𝑡
i oblicza
każdą wielkość z tego wzoru
podaje interpretację fizyczną pojęcia
przyspieszenia
wykonuje zadania obliczeniowe
dotyczące ruchu jednostajnie
przyspieszonego
4.10. Ruch jednostajnie podaje wzór na wartość sporządza wykres zależności 𝜐(𝑡)^ dla wykonuje zadania obliczeniowe
opóźniony przyspieszenia w ruchu jednostajnie
opóźnionym 𝑎 =
𝜐 0 −𝜐
𝑡
z wykresu zależności 𝜐(𝑡) odczytuje
jednakowe ubytki szybkości w
określonych jednakowych odstępach
czasu
ruchu jednostajnie opóźnionego
przekształca wzór 𝑎 =
𝜐 0 −𝜐
𝑡
i oblicza
każdą z wielkości występującą w tym
wzorze
dotyczące ruchu jednostajnie
przyspieszonego
podaje interpretację fizyczną pojęcia
przyspieszenia w ruchu jednostajnie
opóźnionym
Temat według programu Wymagania konieczne
(dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe
(dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra)
Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
5.1. Rodzaje i skutki
oddziaływań
na przykładach rozpoznaje
oddziaływania bezpośrednie i na
odległość
wymienia różne rodzaje
oddziaływania ciał
podaje przykłady statycznych
i dynamicznych skutków oddziaływań
podaje przykłady układów ciał
wzajemnie oddziałujących, wskazuje
siły wewnętrzne i zewnętrzne w
każdym układzie
na dowolnym przykładzie wskazuje
siły wzajemnego oddziaływania ciał
5.2. Siła wypadkowa.
Siły równoważące się
podaje przykład dwóch sił
równoważących się
oblicza wartość i określa zwrot
wypadkowej dwóch sił działających
na ciało wzdłuż jednej prostej – o
zwrotach zgodnych i przeciwnych
podaje przykład kilku sił działających
na ciało wzdłuż jednej prostej, które
się równoważą
oblicza wartość i określa zwrot
wypadkowej kilku sił działających na
ciało wzdłuż jednej prostej –
o zwrotach zgodnych i przeciwnych
oblicza niepewności pomiarowe sumy
i różnicy wartości dwóch sił
5.3. Pierwsza zasada
dynamiki Newtona
na prostych przykładach ciał
spoczywających wskazuje siły
równoważące się
analizuje zachowanie się ciał na
podstawie pierwszej zasady dynamiki
opisuje doświadczenie
potwierdzające pierwszą zasadę
dynamiki
na przykładzie opisuje zjawisko
bezwładności
5.4. Trzecia zasada
dynamiki Newtona
ilustruje na przykładach pierwszą
i trzecią zasadę dynamiki
wykazuje doświadczalnie, że siły
wzajemnego oddziaływania mają
jednakowe wartości, ten sam
kierunek, przeciwne zwroty i różne
punkty przyłożenia
opisuje wzajemne oddziaływanie ciał
na podstawie trzeciej zasady
dynamiki Newtona
na dowolnym przykładzie wskazuje
siły wzajemnego oddziaływania,
opisuje zjawisko odrzutu
Temat według programu Wymagania konieczne
(dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe
(dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra)
Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
6.1, 6.2. Praca
mechaniczna. Moc
podaje przykłady wykonania pracy
w sensie fizycznym
podaje jednostkę pracy 1 J
wyjaśnia, co to znaczy, że urządzenia
pracują z różną mocą
podaje jednostki mocy i przelicza je
oblicza pracę ze wzoru W = Fs
oblicza moc ze wzoru
t
oblicza każdą z wielkości we wzorze
W = Fs
objaśnia sens fizyczny pojęcia mocy
oblicza każdą z wielkości ze wzoru
t
podaje ograniczenia stosowalności
wzoru W = Fs
sporządza wykres zależności W s ( )
oraz F s ( ), odczytuje i oblicza pracę
na podstawie tych wykresów
oblicza moc na podstawie wykresu
zależności W t ( )
6.3. Energia
mechaniczna
wyjaśnia, co to znaczy, że ciało ma
energię mechaniczną
podaje przykłady energii w przyrodzie
i sposoby jej wykorzystywania
podaje przykłady zmiany energii
mechanicznej na skutek wykonanej
pracy
wyjaśnia pojęcia układu ciał
wzajemnie oddziałujących oraz sił
wewnętrznych w układzie
i zewnętrznych spoza układu
6.4. Energia potencjalna
i energia kinetyczna
podaje przykłady ciał mających
energię potencjalną ciężkości
i energię kinetyczną
wymienia czynności, które należy
wykonać, by zmienić energię
potencjalną ciała i energię kinetyczną
tego ciała
wyjaśnia pojęcie poziomu zerowego oblicza energię potencjalną grawitacji
ze wzoru E = mgh i energię
kinetyczną ze wzoru 𝐸 =
𝑚𝜐^2
2
oblicza energię potencjalną
względem dowolnie wybranego
poziomu zerowego
wykonuje zadania, obliczając każdą z
wielkości występujących we wzorach
na energię kinetyczną i potencjalną
ciężkości
6.5. Zasada zachowania
energii mechanicznej
podaje przykłady przemiany energii
potencjalnej w kinetyczną i na
odwrót, z zastosowaniem zasady
zachowania energii mechanicznej
podaje przykłady sytuacji, w których
zasada zachowania energii
mechanicznej nie jest spełniona
stosuje zasadę zachowania energii
mechanicznej do rozwiązywania
zadań obliczeniowych
objaśnia i oblicza sprawność
urządzenia mechanicznego
Temat według programu Wymagania konieczne
(dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe
(dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra)
Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
7 .1. Energia wewnętrzna
i jej zmiana przez
wykonanie pracy
podaje przykłady, w których na skutek
wykonania pracy wzrosła energia
wewnętrzna ciała (4.4)
wymienia składniki energii
wewnętrznej (4.5)
wyjaśnia, dlaczego podczas ruchu
z tarciem nie jest spełniona zasada
zachowania energii mechanicznej (4.4)
wyjaśnia, dlaczego przyrost
temperatury ciała świadczy o wzroście
jego energii wewnętrznej (4.5)
objaśnia różnice między energią
mechaniczną i energią wewnętrzną
ciała (3.4 i 4.4)
7 .2. Cieplny przepływ
energii. Rola izolacji
cieplnej
bada przewodnictwo cieplne i określa,
który z materiałów jest lepszym
przewodnikiem ciepła (1.3, 1.4, 4.10b)
podaje przykłady przewodników
i izolatorów (4.7)
opisuje rolę izolacji cieplnej w życiu
codziennym (4.7)
opisuje przepływ ciepła (energii) od
ciała o wyższej temperaturze do ciała
o niższej temperaturze, następujący
przy zetknięciu tych ciał (4.4, 4.7)
objaśnia zjawisko przewodzenia ciepła
z wykorzystaniem modelu budowy
materii (4.7)
rozpoznaje sytuacje, w których ciała
pozostają w równowadze termicznej
(4.1, 4.3)
formułuje jakościowo pierwszą zasadę
termodynamiki (1.2)
7 .3. Zjawisko konwekcji (^) podaje przykłady konwekcji (4.8)
prezentuje doświadczalnie zjawisko
konwekcji (4.8)
wyjaśnia pojęcie ciągu kominowego
(4.8)
wyjaśnia zjawisko konwekcji (4.8)
opisuje znaczenie konwekcji
w prawidłowej wentylacji mieszkań
(1.2, 4.8)
uzasadnia, dlaczego w cieczach
i gazach przepływ energii odbywa się
głównie przez konwekcję (1.2, 4.8)
7 .4. Ciepło właściwe (^) odczytuje z tabeli wartości ciepła
właściwego (1.1, 4.6)
analizuje znaczenie dla przyrody dużej
wartości ciepła właściwego wody (1.2,
4.6)
opisuje zależność zmiany temperatury
ciała od ilości dostarczonego lub
oddanego ciepła i masy ciała (1.8, 4.6)
oblicza ciepło właściwe ze wzoru
mT
c
oblicza każdą wielkość ze wzoru
Q cm T (4.6)
definiuje ciepło właściwe substancji
(1.8, 4.6)
wyjaśnia sens fizyczny ciepła
właściwego (4.6)
opisuje zasadę działania wymiennika
ciepła i chłodnicy (1.1)
7.5. Przemiany energii
w zjawiskach topnienia
i parowania
demonstruje zjawiska topnienia,
wrzenia i skraplania (1.3, 4.10a)
podaje przykład znaczenia
w przyrodzie dużej wartości ciepła
topnienia lodu (1.2, 4.9)
odczytuje z tabeli temperaturę topnienia
opisuje zjawisko topnienia (stałość
temperatury, zmiany energii
wewnętrznej topniejących ciał) (1.1,
4.9)
opisuje proporcjonalność ilości ciepła
potrzebnego do stopienia ciała stałego
wyjaśnia, dlaczego podczas topnienia i
krzepnięcia temperatura pozostaje stała
mimo zmiany energii wewnętrznej (1.2,
4.9)
oblicza każdą wielkość ze wzoru
na podstawie proporcjonalności Q ~ m
definiuje ciepło topnienia substancji
(1.8, 4.9)
wyjaśnia sens fizyczny ciepła topnienia
(1.2, 4.9)
i głośność dźwięku (8.7)
wyjaśnia, co nazywamy
ultradźwiękami i infradźwiękami
(8.8)
Temat według programu Wymagania konieczne
(dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe
(dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra)
Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
9 .1. Elektryzowanie
ciała przez tarcie i dotyk
wskazuje w otoczeniu zjawiska
elektryzowania przez tarcie i dotyk
(6.1)
demonstruje zjawisko elektryzowania
przez tarcie i dotyk (1.4, 6.16a)
opisuje budowę atomu i jego
składniki (6.1, 6.6)
określa jednostkę ładunku (1 C) jako
wielokrotność ładunku elementarnego
(6.6)
wyjaśnia elektryzowanie przez tarcie
i dotyk, analizuje przepływ
elektronów (6.1)
wyjaśnia pojęcie jonu (6.1)
9 .2. Siły wzajemnego
oddziaływania ciał
naelektryzowanych
bada jakościowo oddziaływanie
między ciałami naelektryzowanymi
formułuje ogólne wnioski z badań nad
oddziaływaniem ciał
naelektryzowanych (1.2, 1.3)
9.3. Przewodniki
i izolatory
podaje przykłady przewodników
i izolatorów (6.3, 6.16c)
opisuje budowę przewodników
i izolatorów, wyjaśnia rolę elektronów
swobodnych (6.3)
wyjaśnia, jak rozmieszczony jest –
uzyskany na skutek naelektryzowania
- ładunek w przewodniku, a jak
w izolatorze (6.3)
wyjaśnia uziemianie ciał (6.3)
opisuje mechanizm zobojętniania ciał
naelektryzowanych (metali
i izolatorów) (6.3)
9.4. Zjawisko indukcji
elektrostatycznej.
Zasada zachowania
ładunku. Zasada
działania elektroskopu
demonstruje elektryzowanie przez
indukcję (6.4)
opisuje budowę i zasadę działania
elektroskopu (6.5)
analizuje przepływ ładunków podczas
elektryzowania przez tarcie i dotyk,
stosując zasadę zachowania ładunku
(6.4)
na podstawie doświadczeń
z elektroskopem formułuje i wyjaśnia
zasadę zachowania ładunku (6.4)
9.5. Pole elektryczne (^) posługuje się pojęciem pola
elektrostatycznego do wyjaśnienia
zachowania się nitek lub bibułek
przymocowanych do
naelektryzowanej kulki (1.1)
rozróżnia pole centralne i jednorodne
wyjaśnia oddziaływanie na odległość
ciał naelektryzowanych z użyciem
pojęcia pola elektrostatycznego (1.1)
Temat według programu Wymagania konieczne
(dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe
(dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra)
Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
10.1. Prąd elektryczny
w metalach. Napięcie
elektryczne
opisuje przepływ prądu
w przewodnikach jako ruch
elektronów swobodnych (6.7)
posługuje się intuicyjnie pojęciem
napięcia elektrycznego (6.9)
podaje jednostkę napięcia (1 V) (6.9)
wskazuje woltomierz jako przyrząd do
pomiaru napięcia (6.9)
opisuje przemiany energii
w przewodniku, między końcami
którego wytworzono napięcie (6.9)
zapisuje i wyjaśnia wzór
q
A B AB
wymienia i opisuje skutki przepływu
prądu w przewodnikach (6.11)
wskazuje skutki przerwania dostaw
energii elektrycznej do urządzeń
o kluczowym znaczeniu (6.15)
10.2. Źródła napięcia.
Obwód elektryczny
wymienia źródła napięcia: ogniwo,
akumulator, prądnica (6.9)
rysuje schemat prostego obwodu
elektrycznego z użyciem symboli
elementów wchodzących w jego skład
(6.13)
wskazuje kierunek przepływu
elektronów w obwodzie i umowny
kierunek prądu (6.7)
łączy według podanego schematu
obwód elektryczny składający się ze
źródła napięcia, odbiornika,
wyłącznika, woltomierza
i amperomierza (6.16d)
mierzy napięcie na odbiorniku (6.9)
10.3. Natężenie prądu
elektrycznego
podaje jednostkę natężenia prądu (
A) (6.8)
oblicza natężenie prądu ze wzoru
q I t
buduje prosty obwód prądu i mierzy
natężenie prądu w tym obwodzie (6.8,
6.16d)
objaśnia proporcjonalność q ~ t (6.8)
oblicza każdą wielkość ze wzoru
q I t
przelicza jednostki ładunku (1 C,
1 Ah, 1 As) (6.8)
elektryczny przewodnika
wyjaśnia, skąd się bierze opór
przewodnika (6.12)
podaje jednostkę oporu elektrycznego
(1 ) (6.12)
oblicza opór przewodnika ze wzoru
U R I
objaśnia zależność wyrażoną przez
prawo Ohma (6.12)
sporządza wykres zależności I ( U )
(1.8)
wyznacza opór elektryczny
przewodnika (6.16e)
oblicza każdą wielkość ze wzoru
magnesów trwałych magnetycznych i opisuje
oddziaływania między nimi (7.1)
opisuje i demonstruje zachowanie
igły magnetycznej w pobliżu
magnesu (7.1, 7.7a)
opisuje sposób posługiwania się
kompasem (7.2)
(7.2) żelazo i podaje przykłady
wykorzystania tego oddziaływania
(7.3)
magnetycznego używa pojęcia pola
magnetycznego (7.2)
11 .2. Przewodnik z prądem
jako źródło pola
magnetycznego.
Elektromagnes i jego
zastosowania
opisuje budowę elektromagnesu (7.5)
demonstruje działanie
elektromagnesu na znajdujące się w
pobliżu przedmioty żelazne i
magnesy (7.5)
demonstruje oddziaływanie
prostoliniowego przewodnika
z prądem na igłę magnetyczną
umieszczoną w pobliżu (7.4, 7.7b)
opisuje rolę rdzenia
w elektromagnesie (7.5)
wskazuje bieguny N i S
elektromagnesu (7.5)
wyjaśnia zachowanie igły
magnetycznej z użyciem pojęcia pola
magnetycznego wytworzonego przez
prąd elektryczny (1.2, 7.4)
11 .3. Silnik elektryczny na
prąd stały
wskazuje oddziaływanie
elektromagnesu z magnesem jako
podstawę działania silnika na prąd
stały (7.6)
buduje model silnika na prąd stały
i demonstruje jego działanie (1.3,
7.6)
podaje cechy prądu przemiennego
wykorzystywanego w sieci
energetycznej (wym. ogólne IV)
11 .4. *Zjawisko indukcji
elektromagnetycznej.
Prądnica prądu
przemiennego jako źródło
energii elektrycznej
wymienia różnice między prądem
stałym i prądem przemiennym (1.2)
podaje przykłady praktycznego
wykorzystania prądu stałego
i przemiennego (1.1, 1.2)
opisuje zasadę działania najprostszej
prądnicy prądu przemiennego (1.1,
1.2, 1.3)
doświadczalnie demonstruje, że
zmieniające się pole magnetyczne
jest źródłem prądu elektrycznego
w zamkniętym obwodzie (1.3)
11 .5. Fale
elektromagnetyczne.
Rodzaje i przykłady
zastosowań
nazywa rodzaje fal
elektromagnetycznych (9.12)
podaje przykłady zastosowania fal
elektromagnetycznych (9.12)
podaje właściwości różnych
rodzajów fal elektromagnetycznych
(rozchodzenie się w próżni, szybkość
rozchodzenia się, różne długości fali)
(9.12)
analizuje teksty źródłowe, w tym
popularnonaukowe, i przygotowuje
wypowiedź pisemną lub ustną na
temat zastosowań fal
elektromagnetycznych (wym. ogólne
IV)
Temat według programu Wymagania konieczne
(dopuszczająca)
Uczeń:
Wymagania podstawowe
(dostateczna)
Uczeń:
Wymagania rozszerzone
(dobra)
Uczeń:
Wymagania dopełniające
(b. dobra i celująca)
Uczeń:
12 .1. Źródła światła.
Powstawanie cienia
podaje przykłady źródeł światła (9.1) opisuje sposób wykazania, że światło
rozchodzi się po liniach prostych (9.1)
wyjaśnia powstawanie obszarów
cienia i półcienia za pomocą
prostoliniowego rozchodzenia się
demonstruje prostoliniowe
rozchodzenie się światła (9.14a)
światła w ośrodku jednorodnym (9.1)
12.2. Odbicie światła.
Obrazy otrzymywane
w zwierciadle płaskim
demonstruje powstawanie obrazów
w zwierciadle płaskim (9.4, 9.14a)
opisuje zjawisko odbicia światła od
powierzchni gładkiej, wskazuje kąt
padania i kąt odbicia (9.2)
opisuje zjawisko rozproszenia światła
na powierzchniach chropowatych
(9.3)
podaje cechy obrazu otrzymanego
w zwierciadle płaskim (9.14a)
rysuje konstrukcyjnie obrazy
otrzymywane w zwierciadle płaskim
(9.5)
12.3. Otrzymywanie
obrazów
w zwierciadłach
kulistych
szkicuje zwierciadła kuliste wklęsłe
i wypukłe (9.4)
wskazuje oś optyczną główną,
ognisko, ogniskową i promień
krzywizny zwierciadła (9.4)
wykreśla bieg wiązki promieni
równoległych do osi optycznej po
odbiciu od zwierciadła (9.4)
podaje przykłady praktycznego
zastosowania zwierciadeł (9.5)
na podstawie obserwacji powstawania
obrazów (9.14a) wymienia cechy
obrazów otrzymywanych
w zwierciadle kulistym (9.5)
rysuje konstrukcyjnie obrazy
otrzymywane za pomocą zwierciadła
wklęsłego (9.5)
demonstruje powstawanie obrazów
w zwierciadłach wklęsłych
i wypukłych (9.4, 9.14a)
rysuje konstrukcyjnie ognisko
pozorne zwierciadła wypukłego
i objaśnia jego powstawanie (9.4, 9.5)
rysuje konstrukcyjnie obrazy
otrzymywane za pomocą zwierciadła
wypukłego (9.5)
12.4. Załamanie światła
na granicy dwóch
ośrodków
demonstruje zjawisko załamania
światła (9.14a)
szkicuje przejście światła przez
granicę dwóch ośrodków, wskazuje
kąt padania i kąt załamania (9.6)
wyjaśnia zależność zmiany biegu
wiązki promienia przy przejściu przez
granicę dwóch ośrodków od
szybkości rozchodzenia się światła w
tych ośrodkach (9.6)
12.5. Przejście wiązki
światła białego przez
pryzmat
opisuje światło białe jako mieszaninę
barw (9.10)
rozpoznaje tęczę jako efekt
rozszczepienia światła słonecznego
(9.10)
wyjaśnia rozszczepienie światła
białego w pryzmacie (9.10)
wyjaśnia pojęcie światła
jednobarwnego
(monochromatycznego) i prezentuje
je za pomocą wskaźnika laserowego
(9.11)
wyjaśnia, na czym polega widzenie
barwne (9.10)
demonstruje rozszczepienie światła
w pryzmacie (9.14c)
12.6. Soczewki (^) opisuje bieg promieni równoległych
do osi optycznej, przechodzących
przez soczewkę skupiającą
i rozpraszającą (9.7)
posługuje się pojęciem ogniska,
doświadczalnie znajduje ognisko
i mierzy ogniskową soczewki
skupiającej (9.7)
oblicza zdolność skupiającą soczewki