Geneza Internetu - Notatki - Informatyka - Część 1, Notatki z Informatyka

Pobierz Geneza Internetu - Notatki - Informatyka - Część 1 i więcej Notatki w PDF z Informatyka tylko na Docsity! 1 SPIS TREŚCI SPIS TREŚCI ................................................................................................................... 1 Geneza powstania Internetu .............................................................................................. 2 Czym jest TCP/IP ........................................................................................................ 11 HISTORIA TCP/IP .................................................................................................. 12 JAK DZIAŁA TCP/IP .............................................................................................. 14 PORTY .................................................................................................................... 20 Adresy IP ............................................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Topologie Sieci Komputerowych ........................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Rys historyczny systemu Linux .................................. Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Zasady działania Linuxa jako systemu operacyjnego. . Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Instalacja Red Hat Linux ................................................ Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Podział dysku na partycje ........................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Podstawowy system zabezpieczeń .............................. Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Parametry jądra systemu ............................................ Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Konfiguracja jądra systemu (Kornel configuration) .... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. FIREWALL ................................................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Architektury zapór ogniowych ................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Network Adress translation ........................................ Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Wymagania sprzętowe ............................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Kryteria wyboru ......................................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Wady i zalety firewalli ............................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. SSH ............................................................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Instalacja SSH pod Linuxem: ..................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Konfiguracja serwera SSH: ........................................ Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Konfiguracja klienta SSH: .......................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. LINUX I WIRUSY ....................................................... Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. docsity.com 2 Geneza powstania Internetu Początki: 1962-1969 W obliczu wybuchu wojny atomowej, Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych obarczyły niewielką grupę naukowców arcytrudnym zadaniem: stworzyć sieć transmisji danych odporną na atak nuklearny. Wysunięto rewolucyjną koncepcję sieci bez scentralizowanej kontroli. W wypadku zniszczenia jednego, dziesięciu czy stu węzłów system wciąż miał działać. Sieć taka, projektowana wyłącznie na potrzeby wojska, miała przetrwać choćby i apokalipsę - nawet gdyby nie udało się to ludziom. Nazwisko Paula Barana już zawsze kojarzone będzie z początkami Internetu. W 1962 roku pracował on w Rand Corporation, firmie której zlecono opracowanie koncepcji niezniszczalnej sieci. Pomysłem Barana była sieć, w której każdy komputer mógł komunikować się z dowolnym innym. Wtedy stanowiło to ideę rewolucyjną, zdającą się przeczyć zdrowemu rozsądkowi. Baran wiedział jednak dobrze, że sieci scentralizowane nie miały szans na przetrwanie ataku. W swojej słynnej publikacji „O komunikacji rozproszonej: I. Wprowadzenie do sieci rozproszonych” (tyt. org. On Distributed Communications: I. Introduction to Distributed Communications Network) pisze: „Bez wątpienia sieci scentralizowane są podatne na ataki, ponieważ zniszczenie jednego, centralnego węzła oznacza koniec komunikacji pomiędzy stacjami końcowymi”1 Baran miał na myśli sposób, w jaki budowana była większość sieci w tamtych czasach. Opierały się one na potężnych maszynach zawierających scentralizowane informacje, tzw. Mainframe. Z czasem komputery typu mainframe określa się mianem „duży komputer’, „wielki system’, „komputer” - w odróżnieniu od mikrokomputera - czy nawet „superkomputer’; obecne odpowiedniki tej nazwy to „serwery przedsiębiorstw”, „serwery korporacyjne’, itp.) Użytkownicy mieli dostęp do informacji poprzez terminale (urządzenia z klawiaturą, monitorem i minimalnym oprogramowaniem) podłączone bezpośrednio do komputera głównego. Dane wędrowały kablem z terminala do komputera centralnego, który z kolei kierował je do innych terminali. Sieć scentralizowana działała wydajnie, ale bezpieczeństwo 1 http://www.rand.org/publications/electronic docsity.com 5 Gdy pierwszy UNIX wreszcie wystartował, narodziły się nowe problemy. Po pierwsze, język programowania, w którym pracowali twórcy systemu nie bardzo nadawał się do takich zastosowań. I znów przypadek odegrał dużą rolę: mniej więcej w tym samym czasie inni naukowcy w Bell Labs (Dennis Ritchie i Brian Kernighan) opracowali nowy język programowania o nazwie C. Język C Z języka C często korzysta się do pisania kompilatorów i systemów operacyjnych. „Dziś niemal wszystkie aplikacje wspomagające komunikację poprzez Internet napisane są w języku C. Zarówno system operacyjny UNIX, na którym oparta jest podstawowa struktura Internetu, jak i protokól TCP/IP sterujący wymianą danych zostaly napisane w języku C. Gdyby nie C, nie istniałby Internet w takiej postaci, w jakiej go teraz znamy”3 Popularność języka C wynika z kilku faktów: · ma niewielkie wymagania i jest wydajny  kod C może być bez trudu kompilowany na różnych systemach operacyjnych  można się go szybko i łatwo nauczyć Naukowcy Bell Labs byli świadomi tylko pierwszego z tych faktów, gdy podejmowali decyzję o przepisaniu kodu systemu w C. Wspólnie z Ritchiem, Thompson przeniósł UNIX-a na komputer DEC PDP-11/20. Od tamtego czasu rozpoczął się właściwy rozwój systemu. W latach 1970-1973 w języku C został przepisany cały kod. Pozwoliło to przy okazji na wyeliminowanie wielu błędów istniejących w oryginalnej wersji systemu. Lata kształtowania się Internetu: 1972-1975 W latach 1972-1975 poczyniono postępy w innych dziedzinach. Ich analiza pozwala zrozumieć, dlaczego to właśnie UNIX został wybrany jako system operacyjny Internetu. 3 Autor nieznany: Pierwszy . . . , op. cit. , s. 30 docsity.com 6 W roku 1972 ARPANET składał się z około 40 hostów (tak potocznie nazywa się komputery, na których oparty jest Internet). Dzisiaj niejedna sieć lokalna ma ich więcej. Właśnie w tym roku Ray Tomlinson, członek Bolt, Beranek, and Newman, nc.zrewolucjonizował komunikację za pośrednictwem sieci. Stworzył pocztę elektroniczną. Prawdopodobnie był to najważniejszy wynalazek dziesięciolecia. Poczta elektroniczna (e-mail) pozwoliła na prostą, wydają i niedrogą komunikację - co pozwoliło na wymianę idei i międzystanową współpracę osób pracujących nad różnymi technologiami. Można było określić wielu odbiorców jednej wiadomości, prace nad technologiami zaczęły posuwać się szybciej. Od tej pory już na zawsze sieć zakwitła życiem. Kolejny kluczowy wynalazek powstał w roku 1974, gdy Vinton Cerf i Robert Khan opracowali protokół sterowania transmisją w sieci TCP (Transmission Control Protocol). Protokół wprowadzał nowy sposób przesyłu danych: wysyłane one były bit po bicie i dopiero na drugim końcu łączone w całość. TCP jest głównym protokołem używanym w dzisiejszym Internecie. Został opracowany we wczesnych latach siedemdziesiątych i zintegrowany z dystrybucją (dystrybucjami nazywamy różne wersje systemu UNIX) BSD ( Berkeley Software Distribution), stając się standardem internetowym. Dzisiaj niemal wszystkie komputery połączone z Internetem obsługują którąś z odmian TCP.4W roku 1975 ARPANET był już w pełni funkcjonalną siecią. Najważniejsze zostało zrobione - rząd amerykański mógł zacząć zbierać plony swoich inwestycji. Kontrolę nad ARPANET-em przekazano organizacji znanej dzisiaj pod nazwą Biura Systemów Informacji Obronnej (Defense Information Systems Agency). Pozostało tylko zdecydować się na oficjalny system operacyjny dla ARPANET-u. Postawiono na UNIX. Powody tej decyzji były dość złożone; poniżej postaramy się je przybliżyć: 4 Autor nieznany: Pierwszy . . . op. cit. , s. 30 docsity.com 7 UNIX osiąga pełnoletność W latach 1974-1980, kod źródłowy systemu UNIX został rozesłany do uniwersytetów w całym kraju. To zaważyło na jego sukcesie. Środowiska akademickie i naukowe doceniły system i zaczął on być używany do ćwiczeń naukowych. To miało z kolei wpłynęło na jego zastosowanie w przedsiębiorstwach:„Uczelnie wychowywały ogromną liczbę doświadczonych użytkowników komputerowych i programistów systemowych, którzy wy chodząc z uczelni już znali system UNIX. Można więc było sobie „kupić” gotowych do pracy informatyków bez konieczności szkolenia ich w jakimś nieznanym systemie”.5 Dzięki temu, że źródła UNIX-a udostępniano darmowo - system rozwijany był przez studentów, co wkrótce doprowadziło do przeniesienia go na inne platformy i jeszcze powiększyło bazę użytkowników. Ponieważ system operacyjny UNIX jest znany i szeroko dostępny, znanych jest także więcej błędów w strukturze zabezpieczeń. Stanowi to wyraźny kontrast z systemami firmowymi (opracowanymi na konkretną platformę lub do konkretnego zastosowania). Producenci takiego oprogramowania ujawniają kod źródłowy swoich produktów tylko wybranym osobom, co pozostawia wiele wątpliwości co do bezpieczeństwa takich systemów. UNIX zyskiwał coraz większą popularność, a w 1978 roku firma AT&T postanowiła skomercjalizować system i zażądać opłat licencyjnych za swoją wersję systemu. Spowodowało to różne reakcje środowisk informatycznych. Najbardziej zaskakującym posunięciem, mającym na celu zachowanie twórczej niezależności było stworzenie przez Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley własnej wersji UNIX-a. Dystrybucja Berkeley okazała się bardzo popularna i wyznaczyła kierunki rozwoju stając się podstawą wielu dzisiejszych dystrybucji komercyjnych. Tak więc wybór padł na system UNIX z kilku powodów, m.in: wytyczał kierunki rozwoju systemów operacyjnych  był systemem otwartym 5Autor nieznany: Pierwszy . . . , op. cit. , s. 34 docsity.com 10 jest to także system bardzo dojrzały i przez lata dokonano wielu ulepszeń w jego zabezpieczeniach. Ulepszenia te,z których wiele wprowadzono już we wczesnych latach rozwoju systemu, to:6  szyfrowane hasła  restrykcyjna kontrola dostępu do plików i katalogów · procedury uwierzytelniające  wyszukane funkcje prowadzenia pliku dziennika UNIX używany jest więc w zastosowaniach wymagających dużego bez- pieczeństwa. Dostępnych jest wiele narzędzi jeszcze bardziej wzmacniających zabezpieczenia tego systemu; niejedno z nich można darmowo ściągnąć z Internetu. Narzędzia takie możemy podzielić na trzy podstawowe grupy:  narzędzia do kontroli zabezpieczeń  systemowe programy do obsługi plików dziennika (logów)  programy wykrywające ingerencję z zewnątrz Narzędzia do kontroli zabezpieczeń automatycznie wyszukują znane słabe miejsca systemu i błędy w konfiguracji mogące doprowadzić do naruszenia bezpieczeństwa. Są zaprojektowane do pracy w środowisku sieciowym, dlatego można ich używać do kontroli - jeśli zajdzie potrzeba - nawet tysięcy komputerów w sieci. Stanowią duże ułatwienie, ale stanowią też groźne narzędzie w rękach włamywaczy, którzy przecież tak samo łatwo mogą wejść w ich posiadanie. Programy do obsługi plików dziennika (w których rejestrowane są poszczególne zdarzenia w systemie) wspomagają kontrolę czynności wykonywanych przez użytkowników oraz przeglądanie komunikatów systemowych. Wszystkie te zdarzenia rejestrowane są w plikach tekstowych albo automatycznie przekształcane na format którejś z popularnych baz danych. Programy do obsługi plików dziennika to podstawowe narzędzie każdego administratora systemu UNIX, a generowane przez nie pliki mogą stanowić podstawę do wytoczenia sprawy przeciwko włamywaczowi. Należy jednak pamiętać, że zaawansowane funkcje rejestrujące 6 Tadeusz Kifner :Polityka bezpieczeństwa i ochrony informcacji,Wydawnictwo Helion,Gliwice 1999, str.9 docsity.com 11 powodują szybkie zmniejszanie się ilości miejsca na dyskach i mogą spowodować ogólny spadek wydajności. Wreszcie, programy wykrywające ingerencję to w pewnym sensie inteligentny rodzaj opisanych powyżej programów do obsługi plików dziennika. Różnica polega na tym, że tym razem dzienniki są analizowane w czasie rzeczywistym i przeszukiwane pod względem ciągów wskazujących na pojawienie się intruza - po której to analizie może nastąpić określona reakcja programu. Czym jest TCP/IP Mianem TCP/IP określa się dwa protokoły sieciowe(inaczej mówiąc metody przesyłania danych) używane w internecie. Protokół kontroli transmisji TCP (ang. Transmission Control Protocol) i protokół internetowy IP (ang.Internet Protocol).7 Protokoły TCP I IP należą do większej grupy tzw suite TCP/IP.W grupie tej znajdują się protokoły zapewniające przesyłanie danych w obrębie wszystkich usług dostępnych dla współczesnego internauty,wśród których najważniejsze to :  Poczta elektroniczna  Przesyłanie plików (FTP)  Grupy dyskusyjne(Usenet)  Word Wide Web (www) Istnieją dwa rodzaje protokołów TCP/IP:  Protokoły działające na poziomie sieci  Protokoły działające na poziomie aplikacji PROTOKOŁY DZIAŁAJAĄCE NA POZIOMIE SIECI Protokoły działające na poziomie sieci obsługują niejawny proces przesyłania danych. Użytkownik nie jest świadomy ich działania. Na przykład protokół IP służy do przesyłania danych między komputerem użytkownika, a komputerem zdalnym. 7 docsity.com 12 Dzięki protokołowi IP gwarantowane jest , że informacja dotrze do właściwego komputera. PROTOKÓŁ DZIAŁAJĄCE NA POZIOMIE APLIKACJI. Protokoły działające na poziomie aplikacji są natomiast widoczne dla użytkownika. Przykładowym protokołem działającym na poziomie aplikacji jest protokół FTP(ang. File Transfer Protocol) – jest on protokołem interaktywnym, czyli widziany jest efekt jego pracy(widzimy jakie pliki wysyłamy/odbieramy , widzimy komunikaty o błedach etc. ) HISTORIA TCP/IP W 1969 roku jeden z organów rządowych do spraw ochrony, Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA) zlecił swoim instytutom badawczym opracowanie sieci, która przetrwałaby atak nuklearny Związku Radzieckiego i mogła dalej funkcjonować nawet bez kontroli centrali głównej. Prototypem tego systemu został ARPANET, oparty w dużej mierze na badaniach prowadzonych w latach 1962-63. Pierwotny ARPANET działał dość dobrze, lecz rozbudowa takiej sieci niosła ze sobą kosztowne metody. Rozpoczęto więc szukania bardziej niezawodnego standardu, które zakończyły się w połowie lat siedemdziesiątych opracowaniem protokołu TCP/IP. TCP/IP miał znaczną przewagę nad innymi protokołami. Miał nieznaczne wymagania i stosunkowo niski koszt implementacji. W związku z tym szybko zyskał popularność. Do roku 1983 został zbudowany w dystrybucji UNIX. Wkrótce też stał się internetowym standardem i tak pozostało do dnia dzisiejszego.8 Obecnie protokół TCP/IP stosowany jest nie tylko w internecie, ale również w sieciach lokalnych. Protokół TCP/IP ma wiele zalet i oferuje dużo więcej niż inne protokoły sieciowe. Jedną z takich zalet jest fakt, iż współpracuje z różnorakim sprzętem i oprogramowaniem i systemami operacyjnymi. Dzięki temu przy pomocy docsity.com 15 Po przejściu porcji danych przez proces pokazany na rysunku dane są wysyłane do odbiorcy- innego komputera lub sieci, gdzie odbywa się proces odwrotny do pokazanego na rysunku. Procesom tym towarzyszą złożone procecy kontroli błędów. W skład protokołu TCP/IP wchodzą protokoły działające na poziomie sieci. Protokoły te zaangażowane są w niejawny proces przesyłania danych-pozostają niewidoczne dla użytkownika, chyba że skorzysta się z tak zwanych snifferów. Najważniejsze protokoły działające na poziomie sieci to:  Protokół rozróżniania adresów (ARP)  Protokół komunikacji sterownia siecią Internet (ICMP)  Protokół internetowy (IP)  Protokół kontroli transmisji (TCP) Protokół rozróżniania adresów (ARP) Protokół rozróżniania adresów ARO (Address Resolution Protocol służy do zamiany adresów internetowych na adresy fizyczne, zaangażowany jest więc w kluczowy proces w trasowaniu (routingu) informacji przez łącza internetowe. Dane przed wysłaniem są dzielone na pakiety (bloki) sformatowane tak, by mogły zostać przesłane siecią. Pakiety te zawierają numeryczny adres internetowy IP (adres IP to cztery liczby z zakresu 255 oddzielone kropkami, np. 192.204.1.34) zarówno komputera wysyłającego, jak i odbierającego. Pozostaje tylko określić adres sprzętowy komputera docelowego - i tu właśnie wkracza ARP. Żądanie wysłane przez protokół ARP dostarczane jest do komputera docelowego, który odpowiada swoim adresem sprzętowym. Ten przechwytywany jest przez komputer wysyłający i od tej chwili może już się rozpocząć proces wymiany danych. W konstrukcji ARP ciekawym elementem jest pamięć podręczna. Aby przybliżyć sobie to pojęcie, przyjrzyjmy się konstrukcji przeglądarek WWW (np. Netscape Nawigator, czy Microsoft Internet Explorer): wszystkie one używają pamięci docsity.com 16 podręcznej. Pamięć podręczna to (w przypadku przeglądarek) miejsce na dysku, gdzie przechowywane są elementy często odwiedzanych stron WWW (czyli same strony, przyciski, grafika, itd.) - dzięki temu podczas kolejnych odwiedzin na danej stronie ściągnięte będą jedynie fragmenty, które uległy zmianie od czasu ostatniej wizyty, a całkowity czas ładowania będzie dużo krótszy. Podobnie w pamięci podręcznej protokołu ARP „zapamiętane" są adresy sprzętowe komputerów i nie ma konieczności ponownego wysyłania zapytania o ten sam adres, co stanowi oszczędność czasu i zasobów sieciowych. Łatwo zgadnąć, jakie ryzyko związane jest z pamięcią podręczną w ARP. Buforowanie (czyli tymczasowe przechowywanie w pamięci podręcznej) adresów - nie tylko zresztą w ARP - stanowi unikalny rodzaj zagrożenia: korzystając z niego łatwiej jest włamywaczowi upozorować połączenie z innego komputera podając jako swój jeden z buforowanych adresów.10 Protokół komunikacyjny sterowania siecią Internet (ICMP) Protokół komunikacyjny sterowania siecią Internat - ICMP (Internet Control Message Protocol służy do obsługi informacji kontrolnych oraz komunikatów o błędach przekazywanych pomiędzy dwoma (lub więcej) komputerami w procesie przesyłania danych. Dzięki niemu o komunikatach tych „wiedzą" wszystkie hosty biorące udział w połączeniu. Dlatego też ICMP ma zasadnicze znaczenie przy diagnozowaniu problemów sieciowych. Informacje diagnostyczne dostarczane przez ten protokół mówią nam:  kiedy host jest nieczynny  przeciążeniu bądź awarii bramki  innych awariach sieci 10 http://info.internet.isi.edu:80/in-notes/rfc/files/rfc826.txt docsity.com 17 Najbardziej znanym zastosowaniem protokołu ICMP jest narzędzie sieciowe ping. Program ten służy do sprawdzania czy zdalny komputer działa poprawnie, a także do pomiaru czasu przesyłania pakietów. Metoda jego działania jest prosta: kiedy użytkownik „pinguje° zdalny komputer, w kierunku badanego hosta wysyłana jest seria pakietów, które „odbijane' są do miejsca nadania. Jeśli komputer użytkownika nie otrzymuje odbitych pakietów, program powiadamia o błędzie, co zazwyczaj oznacza awarię zdalnego komputera.11 Czytelnikom zainteresowanym szczegółowymi informacjami o protokole ICMP polecam przestudiowanie dokumentu RFC 792. (http://info.internet.isi.edu:80/in Protokół internatowy (IP) Protokół internetowy - IP (Internet Protocol należy do warstwy sieciowej i dostarcza bloki danych wszystkim protokołom w pakiecie TCP/IP. IP stanowi więc serce całego fascynującego procesu przemieszczania się danych po łączach internetowych. Aby ten proces zrozumieć, przyjrzyjmy się modelowi datagramu IP. Jak widać na ilustracji, datagram IP składa się z kilku części. Pierwsza z nich, naglówek, zawiera rozmaite informacje, w tym adres z którego pakiet jest wysyłany oraz adres docelowy. Pozostała część datagramu zawiera właściwe dane przesyłane przez sieć. Niezwykłą cechą protokołu internetowego jest fakt, że datagramy mogą ulec fragmentacji podczas podróży - po osiągnięciu miejsca przeznaczenia są ponownie łączone, nawet jeśli nie przybyły w takiej kolejności, w jakiej zostały wysłane. 11 http://info.internet.isi.edu:80/in-notes/rfc/files/rfc792.txt docsity.com 20 PORTY Na zdalnym komputerze mogą być uruchomione różne programy korzystające z protokoły TCP/IP. Większość z nich oparta jest na strukturze działania client- serwer. Każda działająca aplikacja posiada unikalny adres zwany portem. Kiedy do tego portu zostaje wysłane żądanie połączenia, wtedy dana aplikacja zostaje uruchomiona. Na większości serwerów działa tysiące portów. Istnieją jednak tzw. Porty standardowe do których przypisane są dane już aplikacje- chociaż ustawienia te można zmieniać. Niektóre porty i odpowiadające im aplikacje przedstawiłem w tabeli. Usługa lub aplikacja Port Protokół przesyłania plików (FTP) Port 21 TCP Telnet Port 23 TCP Protokół przesyłania poczty elektronicznej (SMTP) Port 25 TCP Gopher Port 70 TCp Finger Port 79 TCP Protokół HTTP obsługujący www Port 80 TCP Źródło: Opracowanie własne Pokrótce postaram się pokrótce opisać najważniejsze z tych aplikacji i usługi. TELNET Najlepszy opis usługi TELNET znajduje się w specyfikacji RFC-854: „Zadaniem protokołu Telnet jest zapewnienie komunikacji wielozadaniowej, dwukierunkowej, ośmiobitowej i zorientowanej bajtowo. Umożliwia połączenie ze sobą urządzenia terminalowego i procesu pozwalającego na jego obsługę” docsity.com 21 Telnet pozwala nie tylko na logowanie się na zdalnym komputerze , ale również wykonywanie na nim operacji. Poprzez usługę telnet użytkownik może odczytywać pocztę elektroniczną, dlatego też jest wciąż bardzo popularną aplikacją. Telnet uruchaminy jest poleceniem # telnet nazwa hosta/numer IP Po uruchomieniu polecenia uruchamiana jest sesja telnetowa. 14 FTP FTP –protokół przesyłania danych (ang. File Transfer Protocol), jest standardowym protokołem służącym do przesyłania plików z jednego systemu na drugi. Jego zadania określono w specyfikacji RFC 0765: 1. Udostępnienie plików(programów bądź danych) 2. umożliwienie niebezpośredniego korzystania z komputerów zdalnych (przy użyciu programów) 3. ujednolicenie sposobów korzystania z różnych nośników danych na komputerze zdalnym 4. niezawodne przesyłanie plików Prace nad metodą przesyłania plików trwały ponad 20 lat. W ciągu tego czasu protokół FTP zyskał wiele ulepszeń. Przesyłanie plików przez FTP odbywa się w środowisku client-serwer. Użytkownik uruchamiając jednego z klientów FTP powoduje wysłanie żądania do serwera plików , zazwyczasj do portu 21. FTPD FTPD jest standardowym demonem serwera FTP. Jego zadaniem jest odpowiadanie na żądania połączenia clienta FTP. Demon ten znajduje się w większości dystrybucji systemów UNIX. 14 Opracowanie własne docsity.com 22 FTPD oczekuje na żądanie połączenia. Po jego otrzymaniu pyta się o login i hasło. Istnieje również możliwość zalogowania się anonimowo (anonymous login)-jeśli serwer dopuszcza taką możliwość. 15 Protokół przesyłania poczty elektronicznej (SMTP) Zadania protokołu przesyłania poczty elektronicznej (SMTP-Simple Mail Transfer Protocol) najzwięźlej opisuje specyfikacja RFC 821:: „Protokół przesyłania poczty elektronicznej SMTP służy do wydajnego i niezawodnego przesyłania poczty elektronicznej (e-mail)” Protokół SMTP w bardzo małym stopniu wykorzystuje zasoby systemowe. Użytkownik, korzystając z dowolnego klienta SMTP, przekazuje żądanie do serwera SMTP. Następnie uruchamiane jest dwukierunkowe połączenie. Klient wysyła komendę MAIL oznaczającą, że chce wysłać wiadomość. Jeśli SMTP pozwala na wykonanie takiej operacji, wysyła potwierdzenie. Sesja zostaje rozpoczęta. Klient może już wysłać nazwę odbiorcy, jego adres IP oraz samą wiadomość (tekstową). Pomimo tak prostej zasady działania protokołu, usługi pocztowe to źródło niezliczonych luk w bezpieczeństwie. Przyczyną tego może być m.in. duża liczba dostępnych opcji - częstym powodem powstawania luk jest zła konfiguracja SMTP. Protokół przesyłania hipertekstu (HTTP) Protokół przesyłania hipertekstu (H'TTP Hypertext TransferProtocol jest chyba najbardziej rozpowszechnionym z protokołów. To właśnie dzięki niemu możemy „surfować" po sieci WWW. Według dokumentu RFC 1945, HTTP to: szybki i niewymagający protokół poziomu aplikacji obsługujący rozproszone systemy informacji połiczonych hiperłączami. jest zorientowany obiektowo i ma wiele zastosowań - m.in. w serwerach nazw, systemach rozproszonych - dzięki rozszerzonym funkcjom wysyłanie żądań. 15 Opracowanie własne docsity.com