Pobierz Geneza moralności - Notatki - Administracja i więcej Notatki w PDF z Administracja biznesu tylko na Docsity!
GENEZA MORALNOŚCI
Moralność to jeden z najstarszych systemów normatywnych rządzących małymi społecznościami. Moralność to ogół norm, zasad, ocen, wzorów, ideałów - zmierzających do regulowania stosunków pomiędzy ludźmi (jednostka - grupa, grupa - grupa). Całokształt zachowań jednostki lub grupy społecznej oceniany wg funkcjonującego systemu norm, zasad moralnych. Najstarsze były normy moralne, religijne, następnie pojawiły się normy prawne i obyczajowe. W czasach wczesniejszych istniał system norm, który spełniał rolę wszystkiego – nie było wyodrębnionych struktur normatywnych jak teraz – normy religijne, obyczajowe. Złożoność życia społecznego prowadzi do wyodrębnienia poszczególnych struktur i systemów normatywnych. Używając określenia moralny nie używamy go w sposób neutralny – zawsze jest ocena. Można powiedzieć, że istnieją zachowania moralne i poza moralne, np. padanie śniegu – termin ten nie przykłada się. Moralność grupuje, identyfikuje zjawiska, fakty społeczne, grupę czynów, działań bądź określeń jako moralne lub niemoralne. Etyka jest nauka o moralności. W moralności można charakteryzować:
- przedmiot – czyny: jest to zjawisko świadome kierowane wolą; zachowanie: zjawiska, które nie są kontrolowane naszą wolą. Czyny możemy podzielić na działania i zaniechania – nie udzielenie pomocy, niepowiedzenie prawdy.
- Podmiot – spełnia różne przymioty
- Formy – uzewnętrznianie się zjawisk moralnych; normy moralne - zasada wyznaczająca za pośrednictwem ogólnych nakazów lub zakazów obowiązek określonego postępowania w danych warunkach. Rozróżnia się dwa rodzaje norm moralnych jako zasad zachowania się ludzi:
- normy społeczne – regulują stosunki międzyludzkie oraz między jednostką a zbiorowościami społecznymi (np. grupami, klasami, społeczeństwem);
- normy techniczne – regulują proces wytwarzania dóbr materialnych i opanowywania przyrody. Norma moralna w odróżnieniu od normy prawnej nie jest sankcjonowana przymusem państwowym, ale obyczajem, tradycją, odbiorem w opinii publicznej. Najbardziej rzucają się w oczy – mają sens, gdy będą służyć pewnym wartościom. -System wartości – do niego dopasowuje się normy moralne i odpowiednie sankcje prawne i moralne -oceny – sąd wartościujący, wszelka wypowiedź wyrażająca dodatnie lub ujemne ustosunkowanie się wypowiadającego do kogoś lub czegoś. wiążą się z wartościami; istnieją pewne wartości i na ich podstawie dokonujemy oceny; Oceny są uwarunkowane psychicznie i społecznie, zmieniają się historycznie, zgodnie ze zmianami systemów wartości, do których należą.
- ideały: (p.łc. idealis ‘idealny’ z łc. idea, z gr. idéa ‘natura rzeczy, idea’ każde społeczeństwo konstruuje pewne ideały jako wzory do naśladowania; najwyższy cel marzeń i działań człowieka. -wzór moralny - model idealnego członka danej grupy społecznej, wyznaczony przez zespół norm i wyobrażeń związanych z pełnieniem określonych ról społecznych. Cechy wzoru można osiągnąć, ciężko jest osiągnąć ideał, możemy się tylko do niego zbliżyć.
Sankcja moralna: (łc. sanctio ‘obostrzenie prawa; zastrzeżenie’ element normy określający efekty niezastosowania się adresata do jej treści, także ujemny skutek wynikający z takiego postępowania., np. dezaprobata, niechęć, niepodanie ręki; Jest rozproszona w przeciwieństwie do sankcji prawnej, która jest skupiona – dokładnie wiadomo jaka kara grozi, za jakie przestępstwo. Katalog sankcji jest dokładnie określony oraz wskazania są egzekutorzy. Przy sankcjach moralnych nie są wprost wskazane sankcje i nie jest określony wykonwaca. ETYKA: synonim pewnego systemu normatywnego, systemu powinności, przykazań, których należy przestrzegać (z greckiego éthikós – zwyczajny; éthos – obyczaj, zwyczaj),
1. zespół norm i ocen moralnych charakterystycznych dla danej zbiorowości społ. (np. grupy społecznej, klasy, warstwy, środowiska); 2. filozoficzna nauka o moralności, zajmująca się wyjaśnieniem i ustalaniem takich kategorii, jak dobro i zło, odpowiedzialność, sumienie, powinności oraz wytyczaniem zasad i norm moralnego postępowania. Dzieli się na aksjologię (teorię wartości) i deontologię (naukę o powinnościach).
Działy filozofii: 1ontologia - Współcześnie mianem ontologii przyjęło się nazywać jeden z podstawowych działów filozofii zajmujący się teorią bytu, problemami jego natury, sposobami istnienia i przejawienia, stosunkami pomiędzy bytami itp. Obecnie w filozofii występuje tendencja do wyodrębniania ontologii szczegółowych, takich jak: ontologia egzystencjalna, ontologia rozumienia, ontologia nicości, ontologia wartości itp. Jak skonstuowany jest świat? Co to jest? Z czego się składa? Co to jest człowiek? 2epistemologia dział filozofii traktujący o przedmiocie, treści, procesach, sposobach, granicach i kryteriach poznania ludzkiego; co możemy poznać? Jak daleko możemy poznać? Dzięki czemu poznajemy? Możemy poznać: Boga, przyrodę, człowieka, duszę 3Aksjologia (z greckiego aksios - wartościowy, cenny, logos - nauka, teoria), ogólna teoria wartości i wartościowania. Bada naturę różnego rodzaju wartości, szczególnie etyczno-moralnych i estetycznych. - ich pochodzenie, sposób istnienia, strukturę i hierarchie, zasady stosowania i funkcjonowania, zmienność w czasie i przestrzeni oraz zależność od innych elementów rzeczywistości ludzkiej i pozaludzkiej, zajmuje się też sposobami ich poznawania. Częścią jest etyka – nie ma dowodu, że jesteśmy etycznie lepsi niż ludzie sprzed XX wieków
KLASYFIKACJA MORALNOŚCI: Nie ma jednej klasyfikacji – istnieją pod różnymi aspektami: *historyczna: sredniowieczna, renesansowa, współczesna *socjologiczna: mieszczańska, robotnicza, inteligencka, rycerska *filozoficzno-historyczna: arystotelowska, odniesienie dofilozofa, szkoły filozoficznej *jakościowo-filozoficzna – eudajmonistyczna, utalitarystyczna, perfekcjonistyczna *religijna
PODSTAWOWE POJĘCIA I KATEGORIE MORALNE:
- wartości
- normy
- oceny
- wzory, ideały
Wartość jest najbardziej zasadniczym pojęciem, bez niej pozostałe nie istnieją. Oznacza coś, co - w sensie absolutnym lub na gruncie danego zespołu poglądów - jest cenne i godne pożądania i co stanowi (winno stanowić) przedmiot szczególnej troski oraz cel ludzkich dążeń, a także kryterium postępowania człowieka. Wskazanie i powiedzenie, że jest to wartość moralna – zdrowie, majątek, mienie, sława, sprawiedliwość, uczciwość. Każdy system porządkowany według pewnej hierarchii. Określenie hierarchii wartości polega na przypisaniu wartościom stopnia ważności. Do ujawnienia takiej hierarchii dochodzi najczęściej w sytuacji konfliktowej. Na przykład dla kogoś wartość stanowi rodzina i kariera zawodowa, ale dopiero w sytuacji gdy osoba ta musi wybierać można stwierdzić co jest dla niej ważniejszeWartość można zrelatywizować. Fundamentalne znaczenie filozoficzne ma kwestia sposobu istnienia wartości oraz to, czy przysługują one przedmiotom obiektywnie, niezależnie od podmiotowej oceny, czy subiektywnie, wyrażając partykularne i uwarunkowane różnymi okolicznościami postawy grup lub jednostek (relatywizm ).
ORMY MORALNE: Jest niczym innym jak formą wpływania na czyjeś zachowania; każda norma chce na nas wymusić jakieś zachowanie. Normy mają charakter językowy Normy , dyrektywy są szczególnego rodzaju zdaniami, które wypowiada się używając słów powinien, musi, należy, trzeba, mają zatem postać nakazów bądź zakazów, wypowiadanych z różnym stopniem kategoryczności. Przykłady: 1 .Nie zabijaj. 2 .Bądź grzeczny. 3 .Zabrania się
Można je zastosować do każdego nowego zachowania. System norm prawnych jest systemem minimalistycznym, bo realizuje najsłabszą formę normy moralnej Inne systemy (np. religijne) – domagają się maxymalistycznej formuły
OCENY MORALNE: zawsze kojarzą się z pojęciem dobra i zła; ocena moralna od strony socjologicznej – aprobata, dezaprobata; przenika każdą dziedzinę naszej aktywności – nie ma etycznie neutralnych czynów człowieka; normy i oceny moralne mają charakter nadrzędny do innych ocen. Ze strony moralności oceniamy dane normy ;
IDEAŁY, WZORCE są w każdej społeczności i wspólnocie; są uosobieniem roli społecznej, tworzy sobie ideał człowieka i nadaje mu pewne cechy, stawiamy mu wymogi, normy. Ideały są budowane w ten sposób, że nie są możliwe do realizacji; Wzorzec lepiej jest z realizacją; ta rola społeczna jest zrealizowana w taki sposób, że jest możliwa do zrealizowania.
ETYKA
1 OPISOWA – zajmuje się opisem rzeczywistości zjawisk moralnych – wartości, normy, ideały, wzorce, oceny oraz motywacja i dyspozycja *psychologia moralności: ostatnio kryzys, brakuje wizji rozwojowej w zakresie psychologii, ogólnej teorii; zajmuje się zjawiskami moralnymi – jak dochodzi do sformułowania oceny? Problematyka motywów naszego postępowania, problematyka istnienia zmysłu, intuicji moralnej; kategorie przeżyć i dyspozycji moralnych, typy osobowości, problem patologii moralności; może się objawiać w formie niewrażliwości lub nadwrażliwości moralnej. *socjologia moralności – zajmuje się badaniem systemów moralnych, jak one działają, funkcjonują w społecznościach, jak się miewają w danej społeczności; jakie są mechanizmy funkcjonowania moralności i zjawisk moralnych – z czego się biorą, jak wpływają na społeczeństwo; *filozofia moralności: zajmuje się problematyką ontologia, epistemologią; jak istnieją normy moralne, jak je można poznać; uzupełnia te obszary niewiedzy zotawione przez socjologię i psychologię Zdroworozsądkowe tłumaczenie próbuje się dostarczyć do każdej normy moralnej. Mogą być to teorie, wyjaśnienia ekonomiczne; dla społeczności ważniejsze jest rozwiązanie problemu społecznego, a nie odkrycie prawdy. Dowody były różne, poszukiwanie, postępowanie dowodowe – odkrycie prawdy obiektywnej Być może dojdzie do załamania najważniejszych paradygmatów – nie chodzi o dojście do prawdy, a do rozwiązania problemów społecznych (chcemy tylko załatwić sprawę), np. system sprawiedliwości chodzi czasem o skuteczność, zmienia swoje znaczenie; ; KOSZT SPOŁECZNY – każda decyzja to koszt społeczny; chodzi o to, by go minimalizować
2 NORMATYWNA: mówi jak postępować, pokazuje wzory i ideały normatywne, jak mamy żyć, jak żyją inni. Wszystkie etyki starożytności były normatywne; różni filozofowie w różnych epokach i systemach mieli odmienne podejście i spojrzenie:
- systemy deontologiczne – oparte na normach
- systemy aksjologiczne – oparte na wartościach
- etyka zawodowa buduje się przez odpowiedzialność – etyka lekarska – skazanie obowiązków lekarskich ETYKA ŚRODOWISKA= CZŁOWIEKA – próbuje konstruować systemy wartości niezależnie od wartości gatunkowej. człowiek Nie jest szczególnym gatunkiem ETYKA MATERIALNA – wszystkie te systemy konkretnie określają pewne wartości do których mamy zmierzać. Często wartości są zmienne – kryterium jest użyteczność; ETYKA FORMALNA:nie określa wartości konkretnie, ale abstrakcyjnie. Konstuuje tylko formalny nakaz szukania czegoś dla nas – to my mamy sami wybrac formułę, np. Kant – postępuj tak, jakbyś chciał, aby w ten sposób postępowoano wobec ciebie.
ETYKA STOSOWANA: rozwiązywanie konkretnych sytuacji, weryfikuje czy system wartości z etyki normatywnej sprawdzają się w postępowaniu – jakto wygląda w praktyce. W pewnym okresie czasu – pewne teorie mogły być nie stosowane, lecz po pewnym czasie się odnajdują.
RELATYWIZM ETYCZNY: Występuje w 3 aspektach:
- aksjologicznym – przekonanie, że pewne wartości społeczne są zmienne w zależności do jakiej grupy się odnosimy; w pewnej społeczności pewne zachowania są naganne a w innej nie; konflikt wartości a nie wiedzy, dlatego taki trudny;
- Metodologiczny – wszelkie uzasadnienia systemu norm moralnych mają zawsze charakter względny – relatywizowanie przyjętych systemów wartości;
- Kulturowy – porównuje się systemy kulturowe
- Sytuacyjny – Fletcher – teolog, wartości moralności mogą obowiązywać w pewnej sytuacji, a w pewnej nie; wszelkie wartości i normy etyczne są sytuacyjnie zrelatywizowane; wszystko zależy od sytuacji, w której się znajdujemy ; radykalni zwolennicy mówią, że wszystko podlega relatywizmowi, do każdej normy można znaleźć sytuację usprawiedliwiającą; zwolennicy wersji umiarkowanej – są pewne wartości, których trzeba zawsze przestrzegać – wartość absolutna; np. dla Fletchera była to miłość bliźniego – jej nie można naruszać
STOSUNEK PRAWA MORALNOŚCI Ocena moralna;
- ocena intencji danego czynu – dobry – w dobrej intencji, słuszny – spełnia wymogi danej normy moralnej; niesłuszny
- ocena celowości czyjegoś zachowania czyn słuszny może wynikać ze złej intencji, czyn niesłuszny może wynikac z intencji dobrej; Prawo, będąc zespołem reguł postępowania ludzi, nie jest jedynym regulatorem zachowania się pewnych grup społecznych. Zajmuje niewątpliwie bardzo ważne miejsce, jednak w pewnych sytuacjach ktoś może zdecydować się na postępowanie sprzeczne z prawem, ale zgodne z etyką. Zagadnienie związków między prawem i etyką występuje w większości koncepcji filozoficznych, od starożytności po współczesność. Nie jest to jednak problem zaprzątający myśli tylko i wyłącznie filozofów. Etyka to pewna teoria dobra i zła oraz system sądów moralnych. Współcześnie przez etykę rozumie się najogólniej naukę o moralności. Na wstępie ustalmy czym w ogóle są normy moralne i czym się charakteryzują. Przez normy moralne rozumie się pewne reguły postępowania, które w określonej grupie społecznej domagają się poważania i są najczęściej akceptowane. Zawierają one w sobie pewną powinność postępowania, tzn. takie zwroty, jak: "powinno się", "należy" lub "trzeba". Normy etyczne (moralne) wskazują jak człowiek powinien postępować wobec innych ludzi, a także wobec samego siebie. Jedne z nich mają formę zakazu a więc zobowiązują do pewnych czynów, np. "nie kłam", inne nakazu a więc zobowiązują do określonych działań, np. "powinno się zawsze mówić prawdę". Normy prawne różnią się od norm moralnych tym,że wiążą się z nimi sankcje przymusu państwowego wobec
społeczna, potępienie łamania tych norm przez innych, często nawet własne sumienie, które to nie zawsze muszą się pokrywać z oceną prawną.
grzywna, wywłaszczenie, wyróżnienie, nagroda lub tytuł honorowy. Natomiast do przestrzegania norm moralnych zmusza nas opinia
Powszechnie uważa się, że etyka jest pierwotna w stosunku do prawa. To znaczy, że stanowi jego punkt oparcia i jest źródłem norm prawnych oraz ostateczną instancją rozstrzygania sporów dotyczących tego czy prawo jest w ogóle ?sprawiedliwe?.
AKOGNITYWIZM (EMOTYWIZM): wartość nie istnieje, jest to tylko konwencja, nie są więc przedmiotem poznania dającym wiedzę o rzeczywistości, wartości etyczne nie są nazwami które coś oznaczają NATURALIZM: w sposób naturalny istnieją dobro i wartości; przymiotniki ocenne istnieją w sposób naturalny INTUICJOIZM: dobro jest właściwością rzeczy i wartości, ale nie istnieje w sposób naturalny, w inny sposób, bliżej nieokreślony, dla nienaturalnych sposobów istnieją wartości. Nie można wartości poznać przy pomocy umysłu, mamy jeszcze intuicję, która pozwala nam oceniać co jest dobre, a co złe. Każdy ma intuicję moralną, wyjątkowo. Etyka jest to nauka, ale nie empiryczna, tylko specyficzna o charakterze filozoficznym, bazuje na intuicji.
Etyka:
- zawodowa – etyka profesjonalna: w węższym znaczeniu tylko pewne grupy zawodowe, szczególne korporacje, które służą dobrom publicznym najwyższego rzędu; w szerokim znaczeniu to etyka biznesu, profesjonalna, służba publicznych, rzemiosła.
- Biznesu: kodeksy etyczne pracowników
- Obywatelska: zespół praw, obowiązków, zachowań; wyznaczają sposób zachowania się obywateli
- (^) Służb cywilnych – urzędnicy, politycy
- Stosunków międzynarodowych
- Bioetyka – moralność z perspektywy organizmu żyjącego; centrum jest życie; rozstrzyganie; nauka zajmująca się problematyką moralną wynikającą z rozwoju nauk biologicznych i medycznych, związaną z rosnącymi możliwościami zastosowań praktycznych, zwłaszcza w inżynierii genetycznej, wiedzy z dziedziny biologii i genetyki. zagadnienia związane z moralnym aspektem odkryć nauk biologicznych i nowoczesnych metod terapii.
POWSTANIE GRUPY ZAWODOWEJ
Na początku nie było zamkniętych grup zawodowych; wcześnie wyodrębniono korporacje lekarzy, cechy typu rzemieślniczego; obecnie przy prawnikach jest przymus, monopol na uczestnictwo np. w postępowaniu sądowym Wyodrębnienie organizacyjne i formalne – opracować zakres świadczonych usług, powstaje w drodze inicjatywy grupy, akceptacja przez władze (przywileje dla grup zawodowych); określone kryteria dopuszczania do zawodu – jakie trzeba spełnić warunki, określony system edukacji, weryfikacji, kontroli, system dyscyplinowania danej grupy, trzeba mieć dopuszczenie do wykonywania zawodu. Społeczeństwo zawierza pewnej grupie wykonywania danej usługi. Społeczeństwo zawiera z korporacją umowę społeczną, dajemy autonomię a wy dajecie dobrej jakości usługi, na odpowiednim poziomie. Korporacje zawiązywane są ze względu na interes danej grupy – tworzenie lobbingu, będąc w grupie można wymusić lepsze warunki. Korporacja: 1 element demokratyzacji życia społ. – udział państwa jak najmniejszy, decyzje przechodzą niżej, oddaje włdztwo w ręce obywateli; zwiększenie roli samorządu zawodowego – przekazanie uprawnien 2 przejaw racjonalizacji życia społ. – tworzenie koporacji ma charakter fasadowy, inny sposób kontrolowania, w działach które nie są prawnie kontrolowane, sprawowane przez wwnętrzne kodeksy.
ZAWÓD: coś co się wykonuje, praca, wykonywanie w sposób stały, specjalistyczna wiedza, przynosi dochody, źródło utrzymania. Do pewnych grup zawodowych trzeba być powołanym – lekarz, ksiądz, prawnik. Zróżnicowanie kodyfikacji zawodowej. *oczekujemy oddania się pracy – poczucie misji społecznej; *nastawienie naświadczenie usług, a nie na zysk, na niesienie pomocy;
*przestrzeganie norm na wyższym poziomie niż powszechnie przyjetym
ETYKA ZAWODOWA: zbiór norm moralnych określających postępowanie przedstawicieli danego zawodu. Etyka zawodowa przybiera często formę kodeksu etycznego danego zawodu, opisującego akceptowany społecznie ideał. Doktryna moralna systematyzująca lub formułująca normy moralne; wybrany zespół z powszechnie obowiązujących; spisane normy – jak ze względów moralnych należy lub nie należy się zachować.
Kodyfikacje zawodowe : Zazwyczaj spisane choć istniały kodyfikacje niespisane, ale twardo obowiązujące. Przyczyną tworzenia kodyfikacji jest przepis prawny lub inicjatywa własna – status daje większy prestiż; element do rozliczenia pracowników danej korporacji.
Warunki „uczciwej” kodyfikacji :
- Kodeks musi normować, a nie apelować – kodyfikacja musi stanowić normy, które mają być przestrzegane
- Kodeks na pierwszym miejscu ma stawiać interes publiczny – ma służyć społeczeństwu
- Kodyfikacja nie ma zawierać norm powtarzających powszechnie obowiązujące normy – mają wnosić coś nowego, ma być rzeczowy – regulacje, które trudno znaleźć w powszechnie obowiązującym świecie Funkcje kodeksów: 1 normowanie zachowania członków korporacji 2 dostarczanie kryteriów oceny co do właściwości, poprawności postępowania członków korporacji
Typowa kodyfikacja: Zawiera kilka typów norm i dyrektyw; dość ubogie; typy dyrektyw: stosunki z klientem, patentem, innymi instytucjami, organizacjami, zachowanie w obrębie organu, zachowanie do społeczeństwa. Ma status normatywny i prawny – jeśli dana kodyfikacja została wydana, na podst. Prawnej jest kompetencja do tworzenia kodeksu. Czy dana kodyfikacja grupy zawodowej wpływa na prawa i obowiązki obywatela – rozstrzygane w sposób indywidualny
Kodyfikacje zawodowe : Zazwyczaj spisane choć istniały kodyfikacje niespisane, ale twardo obowiązujące. Przyczyną tworzenia kodyfikacji jest przepis prawny lub inicjatywa własna – status daje większy prestiż; element do rozliczenia pracowników danej korporacji.
Warunki „uczciwej” kodyfikacji :
- Kodeks musi normować, a nie apelować – kodyfikacja musi stanowić normy, które mają być przestrzegane
- Kodeks na pierwszym miejscu ma stawiać interes publiczny – ma służyć społeczeństwu
- Kodyfikacja nie ma zawierać norm powtarzających powszechnie obowiązujące normy – mają wnosić coś nowego, ma być rzeczowy – regulacje, które trudno znaleźć w powszechnie obowiązującym świecie Funkcje kodeksów: 1 normowanie zachowania członków korporacji 2 dostarczanie kryteriów oceny co do właściwości, poprawności postępowania członków korporacji
Typowa kodyfikacja: Zawiera kilka typów norm i dyrektyw; dość ubogie; typy dyrektyw: stosunki z klientem, patentem, innymi instytucjami, organizacjami, zachowanie w obrębie organu, zachowanie do społeczeństwa. Ma status normatywny i prawny – jeśli dana kodyfikacja została wydana, na podst. Prawnej jest kompetencja do tworzenia kodeksu.
Odpowiedzialność za to co się robi. Podmiot na którym ciązy odpowiedzialność: inwiduum – osoba fizyczna; organ kolegialny – osoba prawna; wobec jakich podmiotów obowiązuje odpowiedzialność – wobec pracodawcy, korporacji zawodowej, społeczeństwa; ZAKRES ODPOWIEDZIALNOŚCI: *konstytucyjna: przewidziane prawem (z reguły konstytucyjnym) konsekwencje wyciągane w stosunku do osób ajmujących wysokie stanowiska w państwie, które podczas wykonywania swoich funkcji w sposób zawiniony naruszyły konstytucję lub inne ustawy. Odpowiedzialność konstytucyjna stosowana jest wobec prezydenta, premiera, ministrów oraz wyższych urzędników administracji publicznej. Odpowiadają oni albo przed parlamentem, zgodnie z procedurą mpeachment, albo przed organem typu Trybunał Stanu (jak w Polsce czy Francji). Odpowiedzialność konstytucyjna jest szczególnego rodzaju formą realizacji odpowiedzialności politycznej. *cywilna: określa majątkowy charakter sankcji (odszkodowanie). Może wynikać z winy, z tytułu ryzyka lub też z asad współżycia społecznego, może obciążać jedną lub więcej osób - w określonych częściach lub solidarnie. Typu kontraktowego oraz deliktum – odpowiedzialność za winę, zawinione postępowanie *moralna: obowiązek podjęcia lub zaniechania określonych działań, wynikający z nakazu wewnętrznego lub tycznego (religijnego, filozoficznego, światopoglądowego). *krana: przestępstwa urzędnicze – znęcanie się, przemoc fizyczna i psychiczna; *dyscyplinarna: na gruncie korporacji *administracyjna LOJALNOŚĆ ZAWODOWA: wierność wobec siebie osób połączonych wzajemnym zaufaniem, uczciwość w kontaktach międzyludzkich; Nie krytykować publicznie swojej korporacji, najpierw wewnątrz- wskazać uchybienia przełożonemu, szukanie kompromisu; lojalność publiczna wobec pewnego dobra publicznego; polityczna; wobec pracodawcy – sfera achowań prywatnych nie mających wpływu na pracę nie należy mysleć o lojalności; konflikt powstaje gdy moje asady mówią coś innego a pracodawca coś innego; BRAK LOJALNOŚCI *wypowiadanie negatywnych opini na temat korporacji, której jesteśmy winni lojalność *niewykorzystanie wszystkich możliwości załatwienia danej sprawy *nieudzielenie pomocy, rady, informacji *donos w obrębie instytucji, na zewnątrz –whistle blowing – dmuchanie w gwizdek;
