



Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Psychologia: notatki z zakresu psychologii dotyczące gier i zabaw dydaktycznych, ich ról i znaczeniaw procesie kształcenia.
Typologia: Notatki
1 / 6
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Gry i zabawy dydaktyczne, ich rola i znaczenie w procesie kształcenia.
Gra dydaktyczna to rodzaj metod nauczania należących do grupy metod problemowych (sposób nauczania i uczenia się , którego osnowę stanowi rozwiązywanie przez uczniów zagadnień praktycznych i teoretycznych .. (W.Okoń , 1981)) i organizujących treści kształcenia w modele rzeczywistych zjawisk , sytuacji lub procesów w celu zbliżenia procesu poznawczego uczniów do poznania bezpośredniego dzięki dostarczeniu okazji do manipulowania modelem. (K.Kruszewski). Gra według (W.Okoń,1981) słownika pedagogicznego jest odmianą zabawy, polegającą na respektowaniu ściśle ustalonych reguł, przyzwyczajając do przestrzegania tych reguł. Gra spełnia ważne funkcje wychowawcze:
Zabawa tematyczna-inaczej zwana zabawą twórczą. Jest to zabawa w granie roli, umożliwiająca dzieciom fikcyjne spełnianie społecznych funkcji, wykonywanych przez przedstawicieli różnych zawodów; zrealizowanie przyjętej roli lekarza, kierowcy ,nauczyciela, górnika staje się dla dzieci osiągnięciem celu i przyczyną wywołanego przez to zadowolenia. Zabawy tematyczne szczególnie absorbują dzieci w wieku przedszkolnym. Zabawa konstrukcyjna- zabawa polegająca na budowaniu różnych obiektów, z klocków lub innych elementów, np. domów, zagród, maszyn, środków lokomocji, itd. Zabawy konstrukcyjne doprowadzane do końca przyzwyczajają dzieci do wykonywania zadań, przygotowując w te sposób do pracy. Zabawa dydaktyczna- zabawa według wzoru opracowanego przez dorosłych, prowadząca z reguły do rozwiązania jakiegoś złożonego w niej zadania ; najczęściej gra umysłowa, której celem jest rozwijanie zdolności poznawczych. Do zabaw dydaktycznych zalicza się między innymi :
Po przedstawieniu definicji i po sklasyfikowaniu zabaw ,chciałabym skupić swoją uwagę na zabawach i grach dla najmłodszych, to znaczy dzieci w wieku przedszkolnym(od 3 do 7 lat). Zabawy dydaktyczne w tym wieku :
Zabawami dzieci można kierować bezpośrednio i pośrednio , w zależności od tego , w czyim ręku pozostaje kierownictwo zabaw , zmieniają się ich właściwości , oraz wpływ na rozwój i zachowanie się dzieci. Właściwości te chciałabym przedstawić. W przedszkolu wyróżniamy : a) zabawy nie wyuczone, które dzieci podejmują z własnej inicjatywy i kierują ich przebiegiem samorzutnie (tzn. zabawy dowolnie wybrane).
POMOCE. a) Kartoniki o wymiarach 6x4 cm w czterech barwach ( niebieskie , żółte , zielone i czerwone ). Każdy kolor w ilości równającej się około ¼ liczby dzieci w grupie. b) Cztery chorągiewki w tych samych kolorach. LICZBA UCZESTNIKÓW I MIEJSCE ZABAWY. Cała grupa. Przebieg zabawy na sali , lub na otwartym terenie na trawniku. PRZEBIEG GRY. Czworo dzieci otrzymuje po jednej chorągiewce odmiennego koloru. Pozostałym rozdaje się potasowane barwne kartoniki. Dzieci z kartonikami w ręku siadają w odstępach tworząc półkole. Dzieci z chorągiewkami zajmują miejsca naprzeciw półkola. Na dany przez wychowawczynię znak dwoje dzieci z chorągiewkami ( np. zieloną i czerwoną ) wstaje. Jedno z nich kieruje się ku prawej zewnętrznej stronie półkola , drugie ku lewej. Każde z nich wręcza chorągiewkę temu dziecku , które trzyma w ręku tej samej barwy kartonik a następnie wraca na swoje miejsce. Po otrzymaniu chorągiewki dane dziecko powinno się natychmiast podnieść i przekazać ją najbliższemu sąsiadowi , który posiada również tej samej barwy kartonik , samo wraca na poprzednie miejsce. Odbiorca kierując się tym samym założeniem zanosi chorągiewkę do następnego uczestnika. Wygrywa ta gromadka dzieci która mając tego samego koloru potrafi pierwsza doprowadzić „swoją” chorągiewkę do punktu wyjściowego , to znaczy do rąk dziecka które ją otrzymało z rąk wychowawczyni na początku gry. PRAWIDŁA. Koło należy obiegać tylko od strony zewnętrznej. Wygrana zależy od sprawności wszystkich uczestników , którzy mają kartoniki w kolorze dwóch krążących chorągiewek. Wygrywa zespół – nie pojedyncze dziecko.