Hamlet- podstawowe informacje o lekturze, Notatki z Język polski

Pobierz Hamlet- podstawowe informacje o lekturze i więcej Notatki w PDF z Język polski tylko na Docsity!

William Shakespeare

HAMLET

1. Epoka: Renesans
2. Gatunek literacki: Tragedia
3. Czas i miejsce akcji: Bliżej nieokreślony. Dania, zamek Elzynor, a potem cmentarz.
4. bohaterowie: HAMLET- Duński książę, który ukończył uniwersytet w Wittenberdze. Mężczyzna delikatny i wrażliwy. Po śmierci swojego ojca powraca do rodzinnego zamku. Nie godzi się z faktem, że jego matka w niedługim czasie po śmierci męża wyszła za jego brata. Po spotkaniu ducha zmarłego ojca i informacji o prawdzie na temat jego śmierci, planuje zemstę. Ma pewne wątpliwości, które powstrzymują go od stawienia czoła zabójcy swojego rodzica ; Klaudiusza. Hamlet chce, aby Klaudiusz sam się zdemaskował. Aby jego plan się powiódł decyduje się on udawać szalonego, a dodatkowo rezygnuje z miłości do Ofelii. Ginie z rąk Laertesa i dopiero wtedy, ostatkami sił zabija Klaudiusza. To postać niezdecydowana, która bywa symbolem wahania między życiowymi wyborami. HAMLET (KRÓL DANII)- Ojciec młodego Hamleta, pierwszy mąż Gertrudy. Zostaje otruty przez własnego brata Klaudiusza. Dobry mąż i ojciec, cieszył się sławą niezwykłego wodza, który pokonał Norwegów. Po śmierci ukazuje się synowi jako zjawa, żeby powierzyć mu prawdę o okolicznościach swego zgonu. KRÓLOWA GERTRUDA-Matka Hamleta, która po śmierci męża zostaje zwiedzona przez podstępnego Klaudiusza; Omamiona pozorną szlachetnością mordercy zostaje jego żoną. Niepokoi ją dziwne zachowanie Hamleta, ale przez swoje niezdecydowanie nie pomaga synowi i ufa opinii Klaudiusza. Umiera wypijając wino, które dla tytułowego bohatera przygotował zabójca jej pierwszego męża. KLAUDIUSZ- Wuj Hamleta oraz brat króla Danii. Zabija swojego brata wlewając mu do ucha truciznę, a następnie żeni się z królową. Pragnie pozbyć się księcia i w tym celu rozkazuje śledzić go, a ostatecznie wywieźć do Anglii i zgładzić. Niepowodzenie jego planu nakłania go do zorganizowania pojedynku podczas, którego zamierza zabić Hamleta zatrutym ostrzem (floretem) lub zatrutym winem. Ostatecznie ginie z rąk bratanka. Klaudiusz postać podstępne, bezwzględna i żadna władzy. OFELIA- Córka Poloniusza i ukochana Hamleta. Wzór niewinności i piękna. Ze względu na jej delikatne i wrażliwe usposobienie nie wytrzymała tragedii życiowej (śmierci jej ojca) ale też wysłania Hamleta do Anglii. Prawdopodobnie popełnia samobójstwo.

POLONIUSZ- Dworzanin, posługujący się podstępem i umiejętnością manipulacji. Jest egoistyczny, dlatego nie ma zahamować w przeszkodzeniu córce na drodze do jej szczęścia. Szpieguje nie tylko swojego syna Laertesa, ale nieustannie śledzi też Hamleta, żeby móc udowodnić, że książę stracił zdrowy rozsądek przez miłość do Ofelii - jego córki. Poloniusz ginie przebity szpadą przez Hamleta po podsłuchaniu rozmowy z królową. LAERTES- Syn Poloniusza oraz brat Ofelii. Pragnie pomścić ich śmierć. Mimo dobrego usposobienia pała nienawiścią i chęcią zemsty wobec Hamleta, dlatego godzi się na propozycję Klaudiusza pojedynku z głównym bohaterem. Podczas pozornie rozrywkowego pokazu Laertes rani Hamleta ostrzem. Gdy on sam otrzymuje śmiertelny cios, postanawia wybaczyć tytułowemu bohaterowi jednocześnie ujawniając mu przebiegły plan króla. ROSENKRANTZ i GUILDENSTERN- Dawni przyjaciele Hamleta, których Klaudiusza wzywa na dwór w celu śledzenia głównego bohatera. Są odpowiedzialni za dowiezienie listów z wyrokiem śmierci dla Hamleta. Kiedy ten natomiast dowiaduje się o spisku, podrabia listy, w których zleca zabicie obu szpiegów. HORACY- Jedyny prawdziwy przyjaciel Hamleta. On jako pierwszy widzi ducha króla i od razu powiadamia księcia. Domyśla się, że zjawa może symbolizować niebezpieczeństwo dla kraju. Hamlet w chwili swojej śmierci mianuje Horacego swoim powiernikiem i tym samym zobowiązuje go do ujawnienia poddanym prawdy o tym, co wydarzyło się w Elzynorze. FORTYNBRAS- Syn króla Norwegii. Pragnie pomścić śmierć swojego ojca, który zginął z rąk króla Danii. Młody książę chce odzyskać utracone przez ojca ziemie, ale w tym powstrzymuje go jego wuj, który układa się z Klaudiuszem. Umierający Hamlet, który ceni osobę Fortynbrasa decyduje przekazać mu objęcie władzy nad krajem.

5. Streszczenie: AKT I Scena I Na tarasie przed zamkiem przyjaciel Hamleta- Horacy spotyka się z oficerem Marcellusem oraz dwoma strażnikami: Bernardo i Francisko. Prowadzą oni dialog na temat niezwykle dziwnego zjawiska, jakie dostrzegli w nocy. Uważają, że widzieli ducha zmarłego króla Danii- Hamleta. Na potwierdzenie zaobserwowanego zjawiska wkrótce pojawia się duch. Horacy podejmuje próbę porozumienia się z gniewną i milcząca postacią, jednak nieskutecznie, ponieważ zjawa znika. Według przyjaciela Hamleta, ubiór zjawy przypominał ten, z pamiętnej bitwy przeciwko norweskim wojskom. Jak się okazuje ówczesny władca Norwegii Fortynbras w wyniku walk był zmuszony do oddania części ziem, a on sam zginął. Obecnie jego syn młody Fortynbras zbiera wojska i planuje odzyskać utracone przez ojca ziemie. Horacy obawia się, że duch może zwiastować nadchodzące zagrożenie. Widmo zjawia się po raz drugi, jednak zbliża się ranek, co

AKT II

Scena I Poloniusz rozkazuje służącemu śledzić syna we Francji, nawet gdyby zdobywanie informacje o Laertesie miało wiązać się z kłamstwem i manipulacją. Kiedy sługa odchodzi do Poloniusza przybywa przerażona Ofelia. Opowiada ojcu o wizycie złożonej przez Hamleta. Twierdzi, że był niechlujnie ubrany i zamiast rozmowy po prostu trzymał ją za rękę i milczał. Oboje przypuszczają, że takie zachowanie księcia może świadczyć o szaleństwo, którego powodem jest odrzucenie przez Ofelię. O zaistniałej sytuacji postanawiają niezwłocznie poinformować Klaudiusza. Scena II Królewska para pragnie dowiedzieć się, co jest przyczyną obłędu księcia, w tym celu Klaudiusz wzywa jego dawnych przyjaciół Rozenkranca i Gildensterna. Mają poznać powód, dla którego Hamlet postradał zmysły. Z Norwegii docierają wieści o tym, że władca zabronił gromadzenia wojsk przeciwko Danii. Co więcej norweski król planuje najazd na Polskę, dlatego prosi Klaudiusza o możliwość przemarszu przez Danię. Poloniusz natomiast donosi, że przyczyną szaleństwa głównego bohatera jest nieodwzajemniona miłość do Ofelii. Na potwierdzenie swoich słów pokazuje parze królewskiej list miłosny Hamleta do jego córki. Poloniusz sugeruje, aby podsłuchali oni rozmowę Hamleta z Ofelią. Kolejne rozmowy Hamleta z Poloniuszem, dawnymi przyjaciółmi oraz królem i królową powodują, że wszyscy uznają tytułowego bohatera za obłąkanego. Książę nazywa Danię więzieniem, a przejrzawszy zamiary Rozenkranca i Gildensterna wyśmiewa ich szpiegostwo. Kpi nie tylko z nich, ale też z własnej matki i jej ponownego małżeństwa. Na zamku rozchodzi się wieść o przybyciu trupy aktorskiej. Hamlet postanawia wykorzystać ten fakt i wystawić sztukę 2 dopisanym przez siebie fragmentem. W ten sposób sztuka 0 zamachu na władcę ma zobrazować zabójstwo jego ojca przez Klaudiusza. Hamlet zamierza bacznie przyglądać się zachowaniu stryja i tym samym upewnić się, że duch mówi prawdę. Akt kończy monolog tytułowego bohatera rozpaczającego z powodu własnej słabości. Bohater zarzuca sobie brak zdecydowania i konsekwencji zamierzonych działań, co uniemożliwia mu pomszczenie ojca. AKT III Scena I Rozenkranc i Gildenstern informują króla i królową, że Hamlet nie wyjawił powodu swojego szaleństwa, jednak bardzo ucieszył się na wieść o grupie aktorskiej. Para królewska szpieguje Hamleta i podsłuchuje jego monolog rozpoczynający się od słynnych słów: "Być albo nie być to wielkie pytanie" Książę snuje przemyślenia dotyczące samobójstwa i wyrzeka się miłości do Ofelii, co więcej radzi jej, by ta udała się do zakonu. Słowa Hamleta przekonują Klaudiusza, że rzekoma miłość do dziewczyny nie jest faktycznym powodem jego obłędu. Król zaczyna mieć pewne obawy przed Hamletem i zastanawia się nad wysłaniem synowca do Anglii.

Scena II Rozpoczyna się przedstawienie, w którym aktorzy odgrywają role królewskiej pary. Aktorka grająca królową przekonuje swojego męża o wierności i szczerości uczuć względem niego. Aktor grający króla jednak, zostaje zgładzony poprzez wlanie do ucha trucizny przez innego artystę. Artyści obrazują sytuację, która miała miejsce w rzeczywistości. Okazuje się, że Klaudiusz zabił własnego brata, po czym wziął za żonę jego ukochaną ówczesną królową. Sztuka porusza króla, ponieważ zaczyna do niego docierać, że Hamlet zna prawdę i wie w jaki sposób zamordowano poprzedniego władcę

• jego ojca. Klaudiusz udaję chorobę i wychodzi z przedstawienia. Za królem podążają pozostali widzowie. Horacym, który jako jedyny pozostał z Hamletem na sali twierdzą, że zachowanie króla jednoznacznie świadczy o popełnionej przez niego zbrodni. Scena III W obawie przed Hamletem Klaudiusz prowadzi rozmowę z Rozenkrantzem i Gildensternem. Rozkazuje im wywieźć księcia do Anglii i przekazać napisane przez niego tajemnicze listy angielskiemu władcy. Klaudiusz natomiast zaczyna odczuwać piętno bratobójczej zbrodni. Pogrąża się w modlitwie. Modlącego się Klaudiusza zauważa główny bohater, który rezygnuje z okazji dopełnienia zemsty zabicia stryja, ponieważ obawia się, że gdyby został zgładzony podczas modlitwy mógłby otrzymać odkupienie win. Hamlet pragnie dla niego kary zarówno ziemskie jaki wiecznej. Scena IV Tytułowy bohater spotyka się z matką. Po raz kolejny nie kryje swojego żalu wobec niej. Przerażona wściekłością syna Gertruda zaczyna krzyczeć, a wraz z nią Poioniusz, który na rozkaz króla podsłuchiwał rozmowę zza kotary. Hamlet orientuje się, że ktoś podsłuchuje rozmowę, wyciąga szpadę i żywiąc nadzieję, że ofiarą jest król przebija ciało osoby schowanej za kotarą. Kiedy okazuje się, że zabił Poloniusza oskarża matkę o poślubienie mordercy. Na koniec dodaje, że zna powód, dla którego Klaudiusz chce wysłać go do Anglii oraz wyraża rozczarowanie wobec postawy dawnych przyjaciół (Rozenkranca i Gildensterna). Wychodząc wlecze ze sobą zwłoki Poloniusza. AKT IV Scena I Wieść o śmierci Poloniusza z rąk Hamleta przyspiesza decyzję króla o wysłaniu głównego bohatera za granicę. Rozenkrancowi i Gildensternowi rozkazuje natomiast odszukanie Hamleta oraz zwłok Poloniusza. Scena II Dwaj mężczyźni szukają bohatera, a kiedy go odnajdują próbują dowiedzieć się od niego, gdzie schował ciało. Hamlet zarzuca im przekupstwo, jednocześnie uświadamiając, że kiedy Klaudiusz uzna, że nie są już mu potrzebni, pozbędzie się ich. Tytułowy bohater udaje się z nimi do króla.

nieszczere łzy. Między mężczyznami dochodzi do bójki. Król radzi Laertesowi jednak, aby ten zachował cierpliwość i dopełnił plan zemsty podczas prawdziwego pojedynku, jaki zorganizowali. Scena II Hamlet opowiada Horacemu o tym co naprawdę wydarzyło się podczas podróży do Anglii. Na statku odkrył podstęp Klaudiusza i sfałszował listy. Podszywając się pod króla polecił zabić Rozenkranca i Gildensterna. Przyjmuje też wyzwanie pojedynku, ale przed walką prosi Laertesa o wybaczenie. Rozpoczyna się pojedynek, a kiedy książę w walce zyskuje przewagę Klaudiusz wznosi toast. Kielich przeznaczony dla Hamleta wypija Gertruda i w ten sposób nieświadomie wypija truciznę. Hamlet zostaje zraniony zatrutym ostrzem, jednak w wyniku zamieszania i zaciętej walki przeciwnicy wymieniają się ostrzami. Hamlet wymierza cios i w ten sposób Leartes także zostaje śmiertelnie ugodzony floretem. Królowa upada mówiąc, że wino było zatrute. Konający Laertes wyjawia fakty o spisku Klaudiusza. Główny bohater ostatkami sił zabija króla i godzi się z przeciwnikiem. Umierający Hamlet prosi jedynie Horacego, aby ten nie odbierał sobie życia, ale głosił wszystkim prawdę o wydarzeniach w Elzynorze. Sztuka kończy się wkroczeniem na ziemie duńskie wojsk Fortynbrasa, który dowiedziawszy się od Horacego o zdarzeniach w zamku nakazuje pochować Hamleta jak bohatera.