Pobierz Higiena środowiska - Notatki - Kosmetologia i więcej Notatki w PDF z Kosmetyka tylko na Docsity! Higiena środowiska Higiena środowiska jest jedną z podstawowych dyscyplin współczesnej medycyny zapobiegawczej. Zajmuje się badaniem i oceną czynników środowiska zewnętrznego oraz ich oddziaływaniem na organizm człowieka. Na podstawie wyników badań higienicznych są ustalane sanitarno higieniczne normatywy oraz opracowywane sposoby wykorzystywania lub eliminowania czynników środowiska mających wpływ na zdrowie człowieka. Środowisko zewnętrzne oddziałuje na organizm poprzez różnorodne bodźce, wśród których wyróżnić można czynniki fizyczne, chemiczne i biologiczne. Zachwianie równowagi pomiędzy organizmem a otoczeniem może nastąpić wtedy, gdy czynniki zewnętrzne są zbyt silne i działają zbyt długo a sprawność reakcji adaptacyjnych organizmu jest ograniczona. Podstawowymi elementami środowiska zewnętrznego są: powietrze atmosferyczne, woda i gleba. Powietrze jest mieszaniną gazów otaczającą kulę ziemską powłoką o grubości ok. 600 km. Suche powietrze atmosferyczne blisko powierzchni Ziemi składa się z ok.78% azotu i 21% tlenu. Pozostałe 1% tworzą argon, dwutlenek węgla, wodór, neon, hel, krypton, ksenon oraz ślady ozonu. Z właściwości fizycznych powietrza zasadnicze znaczenie dla człowieka mają: temperatura, wilgotność, ruch powietrza i ciśnienie atmosferyczne. Temperatura powietrza zależy przede wszystkim od stopnia nagrzania powierzchni Ziemi przez promieniowanie słoneczne. W organizmie ludzkim pod wpływem działania wysokiej temperatury otoczenia następuje rozszerzenie i przekrwienie naczyń skórnych, wskutek czego wzrasta wypromieniowywanie ciepła z powierzchni ciała i wzmaga się czynność gruczołów potowych. Parowanie potu z powierzchni skóry jest jednym z elementów reakcji termoregulacyjnej organizmu. Dłuższe działanie wysokiej temperatury może prowadzić do przegrzania organizmu, a nawet do wystąpienia udaru cieplnego. Pod wpływem niskiej temperatury następuje zwężenie naczyń krwionośnych skóry, zmniejszające oddawanie ciepła przez organizm do ok. 70% oraz wzmagające przemianę materii. Niska temperatura powoduje zmniejszenie odporności organizmu na drobnoustroje chorobotwórcze. Miejscowe działanie zimnych temperatur może powodować odmrożenia, a wysokich oparzenia I, II i III stopnia. Wilgotność powietrza określa się ilością pary wodnej zawartej w jednostce objętości powietrza. Wilgotność maksymalna oznacza największą ilość pary wodnej w g/m3, jaka może zmieścić się w powietrzu w danej temperaturze, wilgotność bezwzględna to ilość pary wodnej w g/m3 rzeczywiście znajdująca się w powietrzu a wilgotność względna to stosunek wilgotności bezwzględnej do wilgotności maksymalnej wyrażony w %.Wilgotność względna w różnych warunkach klimatycznych osiąga średnio wartość od ok.15% na pustyni do ok.95% w tropiku. Optymalna jej wartość w pomieszczeniach mieszkalnych powinna wynosić 40-60%. Wilgotność względną oznacza się za pomocą higrometru, higrografu lub psychrometru. Zbyt wysoka wilgotność jest dla organizmu niekorzystna, gdyż przy wysokiej temperaturze utrudnia oddawanie ciepła, a przy niskiej ułatwia jeszcze ochładzanie. Ruch powietrza powstaje wskutek różnicy temperatur i ciśnień mas powietrza. Charakteryzuje go kierunek, prędkość i porywistość. Odczucie ciepła spowodowane wspólnym działaniem na organizm temperatury, wilgotności i ruchu powietrza nazywa się temperaturą efektywną. Intensywne lub długotrwałe działanie wiatru może powodować obniżenie ciśnienia krwi, bóle głowy, bóle serca i wzmożoną pobudliwość nerwową. Ciśnienie atmosferyczne, które ulega nieznacznym wahaniom nie wywiera szczególnego wpływu na zdrowy organizm ludzki. Przy nagłej dekompresji, tj. przy nagłym przejściu z wysokiego ciśnienia do atmosferycznego, wewnątrz naczyń krwionośnych i limfatycznych powstają pęcherzyki azotu, tlenu i dwutlenku węgla. Tlen i dwutlenek węgla szybko wchodzą w reakcje chemiczne w płynach ustrojowych, natomiast azot powoduje zaczopowanie naczyń lub nawet powstawanie zatorów w ważnych dla życia narządów. Działanie obniżonego ciśnienia atmosferycznego na organizm jest związane ze zmniejszeniem ciśnienia tlenu, co powoduje objawy niedotlenienia. Promieniowanie to oprócz promieni świetlnych i cieplnych zawiera także m.in. promienie nadfioletowe bardzo ważne dla organizmu człowieka. Wzmagają one siły odpornościowe organizmu, zabijają bakterie, warunkują wytwarzanie w organizmie witaminy D oraz wykazują dodatni wpływ na wiele innych procesów fizjologicznych. Do Ziemi dociera tylko jedna dwu miliardowa część promieniowania słonecznego. Biometeorologia zajmuje się wpływem na organizm ludzki właściwości powietrza, takich jak temperatura, wilgotność, ruch, ciśnienie i in. Stan wyżej wymienionych czynników, zwanymi meteorologicznymi, obserwowany w ciągu krótkiego czasu nazywany jest pogodą, a w ciągu wielu lat klimatem. Klimat Polski charakteryzuje się dużymi wahaniami temperatury, znacznym nasłonecznieniem i dużymi ruchami powietrza (silnymi wiatrami). Sprzyja to występowaniu wśród ludności chorób dróg oddechowych, takich jak grypa, przeziębienia i zapalenia oskrzeli, oraz zaburzeń termoregulacji. U niektórych osób przy zmianach pogody mogą występować bóle reumatyczne albo może nastąpić nasilenie dolegliwości w chorobie wieńcowej. Zanieczyszczenia pyłowe atmosfery pochodzą przede wszystkim z przemysłów energetycznego, górniczego, hutniczego i materiałów budowlanych oraz z palenisk domowych. Najbardziej szkodliwe działanie wywierają cząstki pyłu o rozmiarach mniejszych niż 5um, gdyż mogą przedostawać się do pęcherzyków płucnych.Dopuszczalne ilości pyłu