Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Historia gospodarcza Europy - Notatki - Historia Gospodarcza - Część 2, Notatki z Historia gospodarcza i społeczna

Narodziny i rozwój gospodarki poprzez przemysł, odkrycia geograficzne, rewolucje, postępy przemysłowe, ekspansje itp.

Typologia: Notatki

2012/2013

Załadowany 27.02.2013

Kaliber_44
Kaliber_44 🇵🇱

4.5

(13)

95 dokumenty

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Historia gospodarcza Europy - Notatki - Historia Gospodarcza - Część 2 i więcej Notatki w PDF z Historia gospodarcza i społeczna tylko na Docsity! 1 22. Źródła napędu oraz produkcja energii. Dotychczasowy patent Wolta, mający zasadniczy udział w ewolucji techniki, wykorzystujący napęd parowy, okazał się nie do końca użyteczny, m. in. niedostateczna była wiedza naukowa, a co za tym idzie – do budowy ich konstrukcji używano metali charakteryzujących się niewystarczającą wytrzymałością, nie posiadano też precyzyjnych narzędzi. W ciągu następnych 50 lat dokonano znacznego postępu w wytwarzaniu silników parowych. Przyczyniło się do tego zastosowanie lżejszych, wytrzymalszych metali, precyzyjniejszych narzędzi mechanicznych oraz lepszy poziom wiedzy naukowej, łącznie z mechaniką, metalografią, kolorymetrią i teorią gazów, a także termodynamiką. Pierwsze oznaki postępu związały się z dokonaniami mechaników i inżynierów, takich jak Kornwalijczyk Richard Trevithick i Amerykanin Oliver Evans, którzy skonstruowali i przetestowali silnik wysokoprężny. Te i inne eksperymenty doprowadziły do zastosowania silników parowych do wprowadzenia w ruch statków parowych i lokomotyw, co miało dalekie konsekwencje w dziedzinie transportu. Wiele silników znalazło również zastosowanie w przemyśle. W 1850 r. we Francji było ponad 5000 stałych silników, w Belgii ponad 2000, w Niemczech prawie 2000, a w monarchii austro – węgierskiej – około 1200. Już w 1838 r. w samym przemyśle tekstylnym było ich ponad 3000. Moc i efektywność również znacznie wzrosły. W powszechnym użyciu były silniki o mocy 40 – 50 KM, a także ponad 250 KM. Sprawność cieplna była trzykrotnie wyższa niż w najlepszych silnikach Wolta. Zostały też wprowadzone silniki sprzężone dwu– i trzysuwowe. W 1860 r. moc wielkiego, sprzężonego silnika okrętowego przekraczała 1000 KM. Postęp techniczny nie ominął również dawnego konkurenta silnika parowego – koła wodnego. W wyniku spadku cen żelaza wprowadzono nowe, efektywniejsze rozwiązania – wielkie, całkowicie metalowe koła, które zostały szeroko rozpowszechnione. W pierwszych dziesiątkach XIX w. moc ogromnych kół przekraczała 250 KM. Ponadto w latach 20–tych i 30–tych XIX w. francuscy uczeni i inżynierowie wynaleźli i udoskonalili turbinę wodną, efektywne urządzenie do przemiany siły spadającej wody w użyteczną energię. Choć nie była powszechnie doceniana, energia wodna osiągnęła szczyt zastosowalności mniej więcej w trzecim ćwierćwieczu XIX w. Pod koniec XIX w. osiągnięto granice efektywności tłokowego silnika parowego, wprowadzając trzysuwowy silnik okrętowy o mocy 5000 KM. Nawet to olbrzymie urządzenie było niedostosowane do najnowszego sposobu wykorzystywania energii i pary – wytwarzania energii elektrycznej. Maksymalna prędkość obrotowa wału korbowego, jaką mógł osiągnąć silnik tłokowy, była zbyt mała w stosunku do prędkości wymaganej przez dynamomaszynę. docsity.com 2 W dodatku wibracje silnika tłokowego zakłócały efektywne wytwarzanie energii elektrycznej. Rozwiązaniem problemu okazała się turbina parowa wynaleziona i udoskonalona w latach 80–tych XIX w. przez brytyjskiego inżyniera sir Charles’a A. Parsona i szwedzkiego wynalazcę Carl’a Gustawa de Lasela. Postęp dzięki tym urządzeniom był gwałtowny i w pierwszych dziesięcioleciach XIX w. moc pojedynczego urządzenia przekraczała 100000 kW. Pod koniec XVIII w. Benjamin Franklin oraz Luigi Galvani i Alessandro Valt wynaleźli ogniwo galwaniczne (baterię). W 1807 r. sir Humphry Pavy odkrył elektrolizę – zjawisko polegające na tym, że ładunki elektryczne doprowadzają do rozkładu pierwiastki chemiczne w pewnych roztworach wodnych, co przyczyniło się do rozwoju przemysłu galwanizacyjnego. W następnej fazie twórczych odkryć dokonali Davy Michael Faraday i Hans Oerstad oraz Andre Ampere. Odkryli pole magnetyczne wytwarzane przez prąd elektryczny, następnie zjawisko indukcji elektromagnetycznej. Samuel Morse rozbudował telegrafię w Ameryce w latach 1837 – 1834. Jednak zastosowanie elektryczności w przemyśle hamowały trudności związane z wynalezieniem efektywnej pod względem ekonomicznym prądnicy. Uczeni i inżynierowie eksperymentowali z różnymi urządzeniami, by wytworzyć prąd elektryczny. W 1873 r. producent papieru z Francji połączył swą turbinę wodną, która czerpała wodę z Alp, z dynamomaszyną. Ta pozornie prosta maszyna miała ważne długofalowe następstwa, ponieważ w regionach ubogich w węgiel, ale bogatych w energię wodną pozwoliła zaspokoić miejscowe potrzeby energetyczne. Zatem więc rozwój hydroelektrowni miał ogromne znaczenie dla krajów o niewielkich zapasach węgla, w których przemysł do tej pory był słabo rozwinięty. Tym samym energia elektryczna znalazła praktyczne zastosowanie w wielu dziedzinach. Używano ją w nowo powstałym przemyśle galwanizacyjnym oraz telegrafii. W latach 50–tych XIX w. do oświetlania domów zaczęto używać elektrycznych lamp łukowych, w latach 70–tych wprowadzono je w fabrykach, magazynach, teatrach i innych budynkach publicznych. Udoskonalenie żarowych lamp elektrycznych sprawiło, że lampy łukowe uznano za przestarzałe oraz zapoczątkowało ożywienie w przemyśle elektrycznym. W ciągu kilku dziesięcioleci elektryczność stała się konkurencyjna w stosunku do najlepszych do tej pory metod oświetlenia za pomocą gazu węglowego i nafty. Elektryczność nie służy tylko do oświetlania. Jest jedną z najbardziej uniwersalnych form energii. W roku 1879, w tym samym, w którym Edison opatentował lampę elektryczną, Niemiec Ernest Werner Siemens wynalazł tramwaj elektryczny. W ciągu kilku lat silniki elektryczne znalazły zastosowanie w przemyśle, a wynalazcy zaczęli rozmyślać nad ich docsity.com 5 Otrzymano węglan sodowy, kwas siarkowy i wiele związków chemicznych ważnych w przemyśle włókienniczym. W 1856 r. chemik angielski sir William Perkin podczas poszukiwań substytutu chininy zsyntetyzował fiołkowo-różowy barwnik purpurowy, który dał początek przemysłowi barwników syntetycznych. Dzięki barwnikom rozpoczęto produkcję leków, preparatów farmaceutycznych, materiałów wybuchowych, odczynników fotograficznych i włókien syntetycznych. Chemia odgrywała istotną rolę w metalurgii. We wczesnych latach XIX w. ważnymi dla gospodarki metalami były: żelazo, miedź, ołów, cyna, rtęć, złoto i srebro (znane już w starożytności). Po rewolucji chemicznej, związanej z nazwiskiem XVIII-wiecznego chemika Antoine Lavoisiez’a odkryto nikiel, chrom, aluminium, cynk, magnez. Jednym z zastosowań było wykonywanie stopów (mieszaniny metali), np. mosiądz i brąz to stopy naturalne, a także stopy stali i nieżelazne stopy metali. Chemia była pomocna przy produkowaniu, przetwarzaniu i konserwowaniu żywności (puszkowanie i schładzanie produktów). Badania gleby prowadzone prze Justusa von Liebiega doprowadziły do ulepszenia technik upraw i wprowadzenia nawozów sztucznych. 26. Podstawy prawne rozwoju gospodarczego w XIX w. W Wielkiej Brytanii istniały ramy prawne rozwoju gospodarczego. Kluczową instytucją tej struktury był system prawny, znany jako prawo zwyczajowe wspólne dla całego Królestwa Anglii. Zapewniało ono ochronę prywatnej własności i interesów przed nadużyciami ze strony państwa i jednocześnie interesów publicznych przed nadużyciami ze strony osób prywatnych. Wypracowano też prawo zwyczajowe w specjalnych sądach kupieckich. Stało się ono podstawą systemu prawnego Stanów Zjednoczonych oraz dominiów brytyjskich. Rewolucja francuska, niszcząc ancient régime obaliłą system feudalny i ustanowiła system prawny, zapisany w Kodeksie Napoleona. Nowy porządek można znaleźć w Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela, która gwarantowała jednolitość prawa, wolność słowa i prasy, sprawiedliwe opodatkowanie czy odpowiedzialność urzędników państwowych. Ustanowiono prywatną własność ziemi, odrzucono cła i opłaty, zlikwidowano cechy rzemieślnicze, zakazano tworzenia monopoli, wprowadzono ujednolicony system podatkowy. 27. Struktura klasowa. Z punktu widzenia struktury społecznej, Europa „ancien régime’u” podzielona była na trzy stany: szlachtę, kler i lud. Współczesna analiza klas jest nieco inna. Na szczycie piramidy znajdowała się klasa rządząca posiadaczy ziemskich (ziemia), składająca się z wielu osób bez rodowodu, dostojników kościelnych oraz właściwej szlachty. Następną grupą była wyższa klasa średnia, czyli wielka burżuazja – wielcy kupcy, wyżsi urzędnicy państwowi, adwokaci, docsity.com 6 notariusze (podstawą ich pozycji była wiedza i umiejętności). Niżej znajdowała się niższa klasa średnia (niższa burżuazja). Należeli do niej rzemieślnicy, rękodzielnicy, handlarze detaliczni. Na dole drabiny społecznej znajdowali się chłopi, chałupnicy, wyrobnicy rolni, biedacy, żebracy. Na początku XIX w. chłopi byli najliczniejszą grupą społeczną Europy, chociaż pod koniec tego stulecia ich liczba na obszarach bardziej uprzemysłowionych drastycznie zmalała. Ich udział w ruchach społecznych był sporadyczny. Po bitwie pod Waterloo pozycja arystokracji posiadającej ziemię została zachwiana z powodu gwałtownego rozwoju klasy średniej, która w II poł. XIX w. w Europie Środkowej zajęła pozycję arystokracji. Na początku XIX w. robotnicy miejscy stanowili mniejszość, ale wraz z rozprzestrzenieniem się przemysłu, stawali się coraz liczniejszą grupą. Nie można ich nazwać klasą robotniczą, bo była to społeczność zróżnicowana. Wyróżniano robotników fabrycznych, robotników zatrudnionych w przemyśle włókienniczym, hutnictwie, garncarstwie. Górnicy byli podobni do robotników fabrycznych. Istniała także służba domowa, rzemieślnicy, rękodzielnicy, stolarze, murarze, mechanicy, drukarze, którzy utrzymywali się ze sprzedaży siły roboczej w zamian za wynagrodzenie. Typowymi przejawami solidarności i wzajemnej pomocy klasy robotniczej były związki zawodowe i robotnicze partie polityczne. Większość państw przeszła co najmniej trzy fazy, jeśli chodzi o nastawienie do związków zawodowych. Pierwsza faza, czyli całkowity zakaz i represje uosabiane we Francji przez prawo Le Chapelier’a z 1791 r., a w Wielkiej Brytanii Combination Acts z lat 1799 – 1800. W drugiej fazie rządy gwarantowały związkom zawodowym (1824 – 1839) ograniczoną tolerancję, zezwalając na ich zakładanie. W fazie trzeciej w niektórych krajach pracującym kobietom i mężczyznom przyznano pełne prawa do zrzeszania się i podejmowania akcji zbiorowych. 28. Wczesne uprzemysłowienie w Wielkiej Brytanii. W chwili zakończenia wojen napoleońskich Wielka Brytania wiodła prym w świecie pod względem uprzemysłowienia. Według szacunków przypadało na nią ¼ produkcji światowej. Co więcej, dzięki owej czołowej roli w przemyśle przetwórczym i pozycji najpotężniejszego mocarstwa morskiego, stała się państwem handlowym, bo przypadało jej od ¼ do 1/3 handlu międzynarodowego. W połowie XIX w. jej udział w handlu się zmniejszył, ale już w 1870 r. udział w światowej produkcji wzrósł o 30%. Po roku 1870 w związku z trwającym wzrostem światowej produkcji i handlu Wielka Brytania zaczęła tracić przodującą pozycję na rzecz krajów szybko się uprzemysławiających. Stany Zjednoczone wyprzedzały ją w produkcji w latach 80-tych XIX w., a Niemcy w pierwszym dziesięcioleciu XX w. Filarami gospodarki docsity.com 7 kraju we wczesnej fazie uprzemysłowienia były tekstylia, węgiel, żelazo i produkcja maszyn. Jeszcze w 1880 r. Anglia produkowała więcej przędzy bawełnianej niż cała Europa. Szczytowy poziom produkcji Wielka Brytania osiągnęła w 1870 r. W górnictwie węglowym utrzymywała swe pierwsze miejsce w Europie i wytwarzała nadwyżkę eksportową. Przemysł maszynowy ma swe korzenie zarówno w włókiennictwie, jak i w hutnictwie i górnictwie. Przemysł włókienniczy potrzebował konstruktorów i fachowców do naprawy i konserwacji maszyn. Hutnictwo żelaza produkowało swój własny sprzęt, zaś zapotrzebowanie górnictwa w pompy i transport doprowadziło do wynalezienia maszyny parowej i kolei. W efekcie pionierskiej roli Wielkiej Brytanii w rozwoju kolejnictwa zagraniczny popyt na brytyjskich fachowców, brytyjskie materiały i brytyjski kapitał, stał się silnym czynnikiem pobudzającym gospodarkę. Podobnie ewolucja budownictwa okrętowego – przechodzenie z budowy żaglowców na budowę statków parowych i z drewna jako podstawowego surowca, na żelazo i stal, stała się silnym bodźcem dla rozwoju gospodarczego. Niezależnie jednak od wszystkich osiągnięć, nie należy wyolbrzymiać tempa i skali brytyjskiej industrializacji. Niedawne badania wykazały, że w latach 1750 – 1850 tempo wzrostu przemysłu było znacznie niższe niż wykazywały to wcześniejsze oceny. Jeszcze w roku 1870 w wielu gałęziach przemysłu rola mechanizacji z napędem silnikowym była niewielka. Do 1871 r. większość robotników nie pracowała w wielkich manufakturach lecz małych warsztatach rzemieślniczych. Masowe zastosowanie pary rozpoczęło się dopiero w 1870. Dane spisu powszechnego potwierdzają te stwierdzenia. Np. działem o największym zatrudnieniu było rolnictwo, drugie miejsce zajmowała służba domowa. Szczytowy okres Wielkiej Brytanii nad innymi państwami w dziedzinie przemysłu obejmował lata 1850 –1870, a tempo wzrostu dochodu: 1856 – 1870. Wobec szybkiego wzrostu Stanów Zjednoczonych i Rosji oraz szybkiego wzrostu ludności tych państw, nie było niczym dziwnym, że małe wyspiarskie państwo pozostawało w tyle. Trudno jednak wyjaśnić niskie tempo produkcji per capita. Być może przyczyną tego była słabość przedsiębiorców. Prawdą jest, że Anglia miała pewną liczbę dynamicznych przedsiębiorców. Z drugiej strony istnieje mnóstwo dowodów, że przedsiębiorcy późniejsi byli mniej dynamiczni niż ich poprzednicy, gdyż naśladowali styl arystokracji i pozostawiali działanie firm płatnym zarządcom. Późna była też reakcja brytyjskich przedsiębiorców na nowości techniczne w podstawowych gałęziach przemysłu. Za zmniejszone tempo rozwoju gospodarczego można obwiniać zacofanie brytyjskiego systemu oświaty. Wielka Brytania najpóźniej ze wszystkich państw wprowadziła powszechne publiczne naliczanie na szczeblu podstawowym, bardzo istotne w szkoleniu wykwalifikowanych robotników. Materialny dorobek Anglii uzależniony był też od importu i eksportu. Tak więc polityka celna innych docsity.com 10 kiedykolwiek. Handel międzynarodowy zwiększał się przez wiele lat w tempie około 10 % rocznie. Większość tego wzrostu przypadała na handel między państwami Europy, ale objął on też kraje zamorskie. Inną konsekwencją tych traktatów była reorganizacja przemysłu wymuszona przez wzrost konkurencji. Niesprawne firmy chronione przedtem przez cła, musiały przeprowadzić modernizację i ulepszyć stronę techniczną lub upaść. Tak więc traktaty te promowały sprawność techniczną i wzrost produkcyjności. 36. Technika XX w. Jednym z głównych powodów wysokiego tempa zmian społecznych w XX w. jest wyraźne przyśpieszenie rozwoju nauki i techniki. Najnowsza historia transportu i komunikacji dostarcza wymownego przykładu przyśpieszenia zmian w technice. Na początku XX w. dzięki parowozowi można było podróżować z prędkością dochodzącą do 130 km/h. Rozwój samochodów, samolotów i rakiet kosmicznych sprawił, że wszystkie tamte rekordy szybkości ogromnie zmalały. Do momentu wynalezienia telegrafu łączność na większe odległości mogła się odbywać jedynie z prędkością podróżowania człowieka – wysłannika. Telefon, radio – bardzo zwiększyły wygodę, elastyczność i pewność łączności na dalsze odległości. W XX w. masy plastyczne otrzymywane z ropy naftowej i innych węglowodorów, zastąpiły drewno, metal, wypalaną glinę i papier w tysiącach zastosowań. Coraz szersze wykorzystywanie energii elektrycznej i siły maszyn spowodowało zmiany w warunkach życia. Zdolność nauki i techniki do szybkiego rozwoju uzależniona jest od mnóstwa dodatkowych okoliczności. Ważnym przykładem jest komputer elektroniczny, wykorzystujący w ułamku sekundy tysiące skomplikowanych obliczeń. Bez komputera niemożliwy byłby postęp w licznych innych dziedzinach nauki, np. w badaniu kosmosu. Innym warunkiem rozwoju nauki i techniki jest istnienie odpowiednio dużego zasobu wykształconych pracowników – kadry naukowej. W XX w. nastąpił ogromny rozwój szkolnictwa wyższego oraz instytucji naukowych, zarówno prywatnych jak i państwowych. Zastosowanie techniki mającej podstawy naukowe poważnie zwiększyło wydajność pracy. Produkcyjność rolnictwa zwiększyła się bardzo w krajach zachodnich, przede wszystkim dzięki stosowaniu naukowych metod nawożenia, selekcji nasion, hodowli nowych ras zwierząt, zwalczaniu szkodników i chwastów oraz stosowaniu maszyn. Ropa naftowa i gaz ziemny w latach 80–tych stanowiły ponad 60 % światowej produkcji energii i paliw. Silnik spalinowy jest wynalazkiem XIX–wiecznym, ale wywołał rewolucję dopiero po zastosowaniu w najbardziej charakterystycznych urządzeniach XX w. – samochodzie i samolocie. Przemysł samochodowy stał się jednym z największych pracodawców w przemyśle wytwórczym, a jednocześnie samochód stworzył docsity.com 11 bezprecedensowe możliwości indywidualnego podróżowania. Samochód stał się takim samym symbolem XX–wiecznego rozwoju gospodarczego, jak parowóz w wieku XIX. Samoloty po wojnie wykorzystywano do przewozu poczty, a w końcu do przewozu pasażerów. Najbardziej widowiskowym zastosowaniem techniki mającej podstawy naukowe stały się badania kosmosu. 20.07.1969 r. Neil Armstrong i Eldwin Aldrin stali się pierwszymi ludźmi, którzy postawili stopę na księżycu. To było zapoczątkowanie nowej epoki przez człowieka. 37. Gospodarcza rola rządu w XX w. Wzrost roli rządu w XX w. jest w jakiejś mierze związany z aspektami finansowymi dwu wojen światowych z innymi względami dotyczącymi obrony narodowej. W Związku Radzieckim i innych krajach o gospodarce w stylu radzieckim rządy przejęły całkowitą odpowiedzialność za gospodarkę, za pośrednictwem systemu kompleksowego planowania gospodarczego i kompleksowej kontroli. Podczas obu wojen większość uczestniczących w nich państw również przyjęła system bardzo rozległej państwowej kontroli i rozległego udziału rządu w gospodarce Jednak w okresie pokoju – w zaawansowanych gospodarczo demokratycznych krajach uprzemysłowionych zakładano, że produktywna działalność gospodarcza jest domeną osób prywatnych i prywatnych firm. W okresie międzywojennym rządy wszystkich państw próbowały – z reguły bez większego powodzenia – realizować politykę odbudowy i stabilizacji gospodarki. Po II wojnie światowej próbowały to robić z jeszcze większym rozmysłem. Odnosiły też w tym na ogół większe sukcesy. Większość przyjęła jakąś formę planowania gospodarczego – chociaż nie było to planowanie tak kompleksowe jak w Związku Radzieckim. Nie było to też planowanie przymusowe. Ze względu na te zmiany gospodarkę krajów Europy Zachodniej określano mianem gospodarki mieszanej. Jednym z ważnych powodów wzrostu roli rządu są płatności transferowe, sięgające korzeniami XIX w. Ale większe rozmiary przybrały one dopiero po II wojnie światowej. W latach 80-tych XIX w. kanclerz Bismarck wprowadził obowiązkowe ubezpieczenie robotników na wypadek choroby lub wypadku przy pracy, a także system bardzo ograniczonych rent dla ludzi starych i inwalidów. Innowacje te, w innych krajach stopniowo kopiowano i rozszerzano na ogół po I wojnie. Np. USA wprowadziły kompleksowy system ubezpieczeń społecznych (w tym zasiłki dla bezrobotnych) dopiero w ramach Nowego Ładu w latach 30-tych. Po II wojnie światowej, w efekcie silnych nacisków politycznych, większość państw demokratycznych poważnie rozszerzyła system docsity.com 12 ubezpieczeń społecznych i inne płatności transferowe. Z tego powodu zaczęto je nazywać państwami opiekuńczymi. 42. Plan Marshalla i jego cechy gospodarcze. Sformułowany został przez generała, ówczesnego sekretarza stanu USA, zwolennika polityki powstrzymywania komunizmu George’a Marshalla. Plan zakładał szybką odbudowę gospodarczą Europy, mając na celu zahamowanie postępów sił lewicy w Europie Zachodniej. Plan Marshalla został ogłoszony 5 czerwca 1947 r. wraz z propozycją zwołania międzynarodowej konferencji w tej sprawie. Plan oparty był na założeniu, że tylko międzynarodowa konferencja w sprawie pomocy gospodarczej dla Europy osłabi skutki propagandy komunistycznej. W dniach od 12 lipca 1947 r. do 16 kwietnia 1948 r. obradowała w Paryżu konferencja 16 krajów europejskich, które ostatecznie podpisały konwencje o utworzeniu Organizacji Europejskiej Współpracy Gospodarczej (OEEC). Rosjanie odrzucili plan Marshalla, uznając go za formę podporządkowania krajów europejskich USA i utratę przez nie suwerenności. Pod naciskiem radzieckim odrzuciły go także Polska i Czechosłowacja. Istota tego planu sprowadzała się do udzielenia pomocy finansowej wszystkim krajom Europy w formie bezzwrotnych pożyczek oraz nisko oprocentowanych pożyczek długoterminowych. W wyniku tego 4–letniego planu nastąpił wzrost o 15% produktu narodowego, powstrzymano inflację, wzrosły obroty międzynarodowe, pogłębiły się tendencje do współpracy międzynarodowej – gospodarczej i politycznej, powrócono do zasad wolnej konkurencji. 44. Powstanie EWG i RWPG. EUROPEJSKA WSPÓLNOTA GOSPODARCZA W kwietniu 1951 r. podpisano w Paryżu (Francja, RFN, Włochy, Belgia, Holandia, Luksemburg) porozumienie o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Jedynie Wielka Brytania wstrzymała się z przynależnością, uznając pakt za ograniczenie własnej suwerenności. Celem EWWiS było koordynowanie procesów ekonomicznych, rozwój gospodarczy członków i odbudowa gospodarki RFN w oparciu o swobodę konkurencji kapitałów, siły roboczej i towarów. W dniu 25 marca 1957 r. podpisano traktaty powołujące do życia Europejską Wspólnotę Gospodarczą i Europejską Wspólnotę Energii Atomowej. Członkami założycielami zostały: Belgia, Holandia, Francja, Luksemburg, RFN i Włochy. W 1973 r. do EWG zostały przyjęte: Irlandia, Wielka Brytania i Dania; w 1981 r. – Grecja; w 1985 r. – Hiszpania i Portugalia. Celem EWG było stworzenie wspólnego rynku, wspólnej polityki celnej, handlowej i rolnej. Organami EWG stały się (do 1.11.1998 r.): docsity.com