historia klasa 3 liceum, Notatki z Historia

Pobierz historia klasa 3 liceum i więcej Notatki w PDF z Historia tylko na Docsity! TEMAT: Europa się buntuje. Scharakteryzuj reakcje społeczeństwa na postanowienia Kongresu Wiedeńskiego. (Od Kongresu do Wiosny Ludów włącznie). Kongres Wiedeński 1814–1815 – kongres międzynarodowy mający na celu dokonanie zmian ustrojowych i terytorialnych w Europie po upadku cesarza Napoleona I. Zwołany z inicjatywy zwycięzców napoleońskiej Francji — Austrii, Prus, Rosji i Wielkiej Brytanii, z udziałem przedstawicieli 16 głównych państw europejskich oraz wielu innych poselstw - głównie księstw i miast niemieckich, obradował w Wiedniu od IX 1814 do VI 1815. Decydowali przedstawiciele 4 mocarstw zwycięskich, austriacką delegacją kierował K. Metternich, pruską — K. Hardenberg, rosyjską — K. Nesselrode, brytyjską — R. Castlereagh, a później A. Wellington oraz Francji - głównie dzięki talentom dyplomatycznym Ch.M. Talleyranda. Niekiedy zwoływano obrady 8 państw (także Hiszpanii, Portugalii i Szwecji), powołano 10 komitetów do opracowania konkretnych postanowień. Negocjacjom towarzyszyły liczne festyny, bale, przyjęcia i koncerty. Decyzje mocarstw, przyjęte po zaciętych sporach, sprecyzowano w akcie końcowym 9 VI 1815. Utworzono Związek Niemiecki pod przewodnictwem Austrii, dokonano połączenia Belgii i Holandii, zagwarantowano Szwajcarii (powiększonej o 3 kantony) wieczystą neutralność, przywrócono władzę niektórym książętom włoskim i niemieckim obalonym w toku zwycięskich wojen rewolucyjnej i napoleońskiej Francji. Z wielkich zmian terytorialnych skorzystały zwłaszcza Prusy, które otrzymały północną część Saksonii, część Nadrenii i Westfalii, szwedzką część Pomorza Zachodniego (z Rugią), oraz Austria, której przyznano północne Włochy (z wyjątkiem Piemontu), niewielkie terytoria nad Renem i okręg tarnopolski (od Rosji). Różne terytoria zamorskie (m.in. Maltę) przyznano Wielkiej Brytanii, zlikwidowano Księstwo Warszawskie i z większości jego terytoriów utworzono zależne od Rosji Królestwo Polskie (dlatego często zwane Królestwem Kongresowym) oraz należące do Prus Wielkie Księstwo Poznańskie; z Krakowa i jego okolic utworzono Wolne Miasto Kraków. POWSTANIE NOWYCH IDEOLOGII Konsekwencje Rewolucji Francuskiej oraz licznych rewolucji napoleońskich przyczyniły się do powstania nowych ideologii, takich jak konserwatyzm i liberalizm. Konserwatyzm był reakcją specyficzną dla rewolucji, a jego zwolennicy rekrutowali się głównie spośród klas uprzywilejowanych, jak szlachta i arystokracja. W ten sposób szlachta i arystokracja zaczęła tracić swoją dominującą pozycję na rzecz burżuazji i dlatego sprzeciwiała się wszelkim zmianom w strukturze społecznej. Konserwatyści głosili potrzebę przywrócenia starego przedrewolucyjnego porządku, dlatego przeciwnicy nazywali ich reakcjonistami. Uznali władzę absolutną monarchy i systemu państwowego za naturalną i daną przez Boga. Konserwatyści uważali każdą rewolucję a wystąpienie przeciwko woli Bożej, podkreślali oni wagę tradycji i religii, a Kościół uznawali za instytucje wspierającą władze monarchów. Społeczeństwo jest z natury hierarchiczne. Jego rozwojem powinny kierować zasady historii. Jest to jedna z najważniejszych zasad uznawanych przez konserwatystów. Według nich istniejące instytucje ucieleśniają mądrość i kolejne pokolenia, podczas gdy tradycja przekazywana z pokolenia na pokolenie jest wiążącym gwarantem ładu społecznego. Nie oznacza to, że konserwatyści sprzeciwiają się jakimkolwiek zmianom. Pozwalają na takie przemiany, które nie przerywają ciągłości między przeszłością, teraźniejszością i przyszłością, są wynikiem naturalnego procesu gromadzenia i przewartościowywania doświadczeń. Trzymając się takiej wizji konserwatyści odwołują się do rewolucji i reform, które głęboko ingerują w życie społeczne. Są zdania, że społeczeństwo, nawet w imię doskonalenia instytucji i ludzi, nie potrzebuje rozwiązań, które zasadniczo zmieniają istniejące struktury i współistnienie. Oznacza to zniszczenie i chaos, a dążenie do naprawienia szkody skutkuje jeszcze większą krzywdą. Gwałtowna zmiana niszczy naturalne więzi, co z kolei powoduje przemoc jako środek zapewnienia społeczności. Zgodnie z konserwatywnym myśleniem gospodarka powinna opierać się na własności prywatnej i zasadzie konkurencji rynkowej. Własność prywatna jest nie tylko gwarancją, ale także narzędziem tworzenia bogactwa narodu. Konserwatyści, prezentujący również w sprawach ekonomicznych myśl oporną na abstrakcję i metafizykę, faworyzując konkretny, dobry sens i pragmatyzm, prowizorycznie zaakceptowali politykę reform gospodarczych i społecznych państwa. Nazwa konserwatyzm stała się popularna dopiero po 1819 roku, francuski polityk i pisarz Francis de Chateaubriand wydawał czasopismo „Conservateur”, także po 1832 roku zaczęli nazywać siebie torysami w Wielkiej Brytanii. Głównym ideologiem konserwatyzmu pierwszej połowy XIX w. był Edmund Burke, który napisał “Rozważania o rewolucji francuskiej” wydane w 1790 roku. Ideologią opozycyjną do konserwatyzmu był Liberalizm, pojęcie to określa wiele różnych koncepcji, głoszących ideę wolności i sprzeciwiających się staremu porządkowi. Liberałów cechował polityczny umiar i poszukiwanie rozwiązań pośrednich między reakcją absolutystyczną, a krwawą rewolucją republikańską na wzór jakobiński. Wierzyli oni w naturalną dobroć człowieka i dlatego uważali, że człowiek powinien być maksymalnie wolny, gdyż wszelkie próby ograniczenia tej wolności “psują” jednostkę. Zwolennicy ideologii liberalizmu wywodzili się głównie z burżuazji, a wiec pozycje społeczna i majątek zawdzięczają sami sobie. Głównym ideologiem liberalizmu w pierwszej praw obywatelskich. W okresie napoleońskim rozbudziło się poczucie wspólnoty narodowe - ludność zaczęła dążyć do zjednoczenia Niemiec WŁOCHY Duże rozdrobnienie Włoch – na terenie Półwyspu Apenińskiego funkcjonowało kilka państw: Królestwo Obojga Sycylii, Królestwo Sardynii, Państwo Kościelne, Wielkie Księstwo Toskanii, Parma, Modena, Bolonia. Wzrost niezadowolenia społecznego był spowodowany przywróceniem różnych systemów miar, wag, ceł i walut co spowodowało zahamowanie rozwoju handlu i przyczyniło się do wzrostu kosztów, a tym samym spadku dochodów mieszczaństwa i inteligencji, przywrócenie władzy absolutnej i przywilejów arystokracji, zniesieniem Kodeksu cywilnego Napoleona, coraz silniejsze dążenia zjednoczeniowe, Wenecja i Lombardia znalazły się w granicach Austrii, z czym nie zgadzali się Włosi. BELGIA 1815 – na kongresie wiedeńskim połączono Belgię z Holandią tworząc Królestwo Niderlandów, na czele którego stanął Wilhelm I z dynastii Oranje – Nassau. Przyczynami dążenia Belgów do secesji były: utworzenie Niderlandów odbyło się bez zgody Belgów, Niderlandy nie były jednorodne. Niderlandy północne – Holandia – była zamieszkana przez protestantów. Niderlandy południowe – Belgia – były zamieszkane przez katolickich Flamandów i Walonów, konstytucja z 1815 r. nie zapewniała równych praw obu krajom koronnym; faworyzowała Holandię. Holendrzy we władzach mieli przewagę, zniesienie ceł importowych na żywność pogorszyło sytuację rolników belgijskich. W 25.08.1830 r. w Brukseli wybuchły rozruchy, które przerodziły się w powstanie, które objęło całą Belgię. W październiku 1830 r. Belgia proklamowała niepodległość. Skutki: 1831 r. – konferencja mocarstw w Londynie – uchwalono podział Niderlandów na Holandię i Belgię. Królem Belgii został Leopold I z dynastii Saxen Coburg- Gotha. POSTANOWIENIA KONGRESU WIEDEŃSKIEGO Francja miała powrócić do granic z 1792 roku (czyli sprzed wojen napoleońskich). Zobowiązano ją również do zapłaty kontrybucji wojennych. Na tron francuski powrócili Burbonowie. Rosja otrzymała większość byłego Księstwa Warszawskiego, z którego utworzono Królestwo Polskie, uznano jej prawa do Finlandii (zdobytej w 1809 roku kosztem Szwecji) i Besarabii (odebranej w 1812 roku Turcji). Austria odzyskała okręg tarnopolski (dzisiejsza zachodnia Ukraina), Lombardię i Wenecję oraz Dalmację i Istrię (Prowincje Iliryjskie). Rządzony przez Habsburgów Kraków zyskał miano Rzeczpospolitej Krakowskiej i formalnie miał mieć status wolnego miasta pod nadzorem trzech zaborców. Prusy uzyskały utworzone z zachodnich ziem Księstwa Warszawskiego Wielkie Księstwo Poznańskie, prawie połowę terytoriów Saksonii, Pomorze Zachodnie oraz część Westfalii i Nadrenii. Wielka Brytania zagwarantowała sobie uznanie swojej władzy nad Maltą, Wyspami Jońskimi, Cejlonem i Krajem Przylądkowym. Postanowienia kongresu wiedeńskiego z jednej strony odwróciły wiele pozytywnych przemian w Europie, zamroziły dążenia niepodległościowe i podsyciły konflikty wewnętrzne w wielu państwach, z drugiej dały kontynentowi prawie pół wieku pokoju i stabilności, co pomogło w jego rozwoju gospodarczym i dało nieco wytchnienia zwykłym ludziom, w których wojny prowadzone przez królów i książąt uderzały najbardziej. Krótko mówiąc ocena kongresu wiedeńskiego nie może być jednoznaczna, jego postanowienia miały zarówno pozytywne, jak i negatywne rezultaty. Źródła, z których korzystałam: Podręcznik “Zrozumieć przeszłość 3” zakres rozszerzony NOWA ERA Wikipedia wolna encyklopedia WIKTORIA STASIAK 3G