Docsity
Docsity

Przygotuj się do egzaminów
Przygotuj się do egzaminów

Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity


Otrzymaj punkty, aby pobrać
Otrzymaj punkty, aby pobrać

Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium


Informacje i wskazówki
Informacje i wskazówki

Historia - Po prostu historia - Temat 14, Notatki z Historia

Notatki z podręcznika Po prostu historia - Temat 14

Typologia: Notatki

2016/2017

Załadowany 25.11.2017

emilia-matrejek
emilia-matrejek 🇵🇱

4.7

(86)

24 dokumenty

1 / 3

Toggle sidebar

Ta strona nie jest widoczna w podglądzie

Nie przegap ważnych części!

bg1
1. Podstawowym założeniem polskiej polityki zagranicznej było utrzymanie systemu
wersalskiego:
Nie spełniał wszystkich nadziei Polaków (poza granicami był Gdańsk, Śląsk, Warmia
i Mazury), ale gwarantował Polsce istnienie
Osłabiał Niemcy
Polska mogła skupić uwagę na wschodzie
2. Mimo traktatu ryskiego na wschodzie panował niepokój, rosyjskie wojska dywersyjne
wzniecały niepokoje w polskiej części Białorusi i Ukrainy. Zmusiło to rząd w Warszawie do
powołania Korpusu Ochrony Pogranicza, który miał chronić granice. Dodatkowym
problemem była agenturalna działalność polskich komunistów, którzy uznawali zwierzchność
Moskwy i Kominternu.
3. Luty 1921 r. – zawarcie polsko-francuskiego sojuszu, który zakładał współdziałanie
polityczne i wojskowe; był skierowany głównie w stronę Niemiec, ale zawierał też zapis o
pomocy Francji w razie wojny polsko-bolszewickiej oraz miała ona pilnować, aby Niemcy nie
wykorzystały sytuacji na wschodzie i nie zaatakowali z zachodu.
4. Sąsiadujące państwa sojusznicze: Rumunia i Łotwa.
Marzec 1921 r. – podpisanie sojuszu z Rumunią, dotyczył pomocy w razie wojny z Rosją.
Znaczenie sojuszu wzrosło zwłaszcza po podpisaniu układu w Rapallo w 1925 r.
5. Z Litwą Polska spierała się o Wileńszczyznę, z Czechosłowacją o Zaolzie.
6. Wielką porażką było podpisanie układu w Rapallo w 1925 r. i przyjęcie Niemiec do Ligi
Narodów (Polska ubiegała się o przyjęcie od początku lat 20.).
10.02.1925 r. Polska podpisała konkordat z Watykanem:
Kościół otrzymał duże przywileje (swoboda działalności duchownej, przywileje
duchowieństwa, nauczanie religii w szkołach)
Państwo uzyskało diecezje dostosowane do granic Rzeczypospolitej (miało istnieć 5
metropolii: gnieźnieńsko-poznańska, krakowska, warszawska, lwowska, wileńska)
Watykan objął też swoim zarządem teren Wolnego Miasta Gdańska
Nominacje biskupie będą konsultowane z rządem polskim
7. Polityka prometejska – działanie wspierające działalnośćżnych grup narodowych
przeciwko ZSRR, stosowana przez Piłsudskiego, kiedy nie zadziałała polityka federacyjna, w
tym polityka Międzymorza (konflikty polsko-czechosłowackie i litewskie).
Polityka bilansu i równowagi (polityka nowego kursu) – bezpieczeństwo Polski zależy od
poprawnych stosunków z Niemcami i ZSRR.
8. Po zamachu majowym ministrem spraw zagranicznych został August Zaleski. W 1928 r.
przedstawił dwa priorytety polskiej polityki zagranicznej:
Umocnienie znaczenia Ligi Narodów i wzmocnienie pozycji Polski w LN
pf3

Podgląd częściowego tekstu

Pobierz Historia - Po prostu historia - Temat 14 i więcej Notatki w PDF z Historia tylko na Docsity!

  1. Podstawowym założeniem polskiej polityki zagranicznej było utrzymanie systemu wersalskiego: - (^) Nie spełniał wszystkich nadziei Polaków (poza granicami był Gdańsk, Śląsk, Warmia i Mazury), ale gwarantował Polsce istnienie - Osłabiał Niemcy - Polska mogła skupić uwagę na wschodzie
  2. Mimo traktatu ryskiego na wschodzie panował niepokój, rosyjskie wojska dywersyjne wzniecały niepokoje w polskiej części Białorusi i Ukrainy. Zmusiło to rząd w Warszawie do powołania Korpusu Ochrony Pogranicza , który miał chronić granice. Dodatkowym problemem była agenturalna działalność polskich komunistów, którzy uznawali zwierzchność Moskwy i Kominternu.
  3. Luty 1921 r. – zawarcie polsko-francuskiego sojuszu, który zakładał współdziałanie polityczne i wojskowe; był skierowany głównie w stronę Niemiec, ale zawierał też zapis o pomocy Francji w razie wojny polsko-bolszewickiej oraz miała ona pilnować, aby Niemcy nie wykorzystały sytuacji na wschodzie i nie zaatakowali z zachodu.
  4. Sąsiadujące państwa sojusznicze: Rumunia i Łotwa.

Marzec 1921 r. – podpisanie sojuszu z Rumunią , dotyczył pomocy w razie wojny z Rosją. Znaczenie sojuszu wzrosło zwłaszcza po podpisaniu układu w Rapallo w 1925 r.

  1. Z Litwą Polska spierała się o Wileńszczyznę, z Czechosłowacją o Zaolzie.
    1. Wielką porażką było podpisanie układu w Rapallo w 1925 r. i przyjęcie Niemiec do Ligi Narodów (Polska ubiegała się o przyjęcie od początku lat 20.).

10.02.1925 r. Polska podpisała konkordat z Watykanem:

  • (^) Kościół otrzymał duże przywileje (swoboda działalności duchownej, przywileje duchowieństwa, nauczanie religii w szkołach)
  • Państwo uzyskało diecezje dostosowane do granic Rzeczypospolitej (miało istnieć 5 metropolii: gnieźnieńsko-poznańska, krakowska, warszawska, lwowska, wileńska)
  • Watykan objął też swoim zarządem teren Wolnego Miasta Gdańska
  • Nominacje biskupie będą konsultowane z rządem polskim
  1. Polityka prometejska – działanie wspierające działalność różnych grup narodowych przeciwko ZSRR, stosowana przez Piłsudskiego, kiedy nie zadziałała polityka federacyjna, w tym polityka Międzymorza (konflikty polsko-czechosłowackie i litewskie).

Polityka bilansu i równowagi (polityka nowego kursu) – bezpieczeństwo Polski zależy od poprawnych stosunków z Niemcami i ZSRR.

  1. Po zamachu majowym ministrem spraw zagranicznych został August Zaleski. W 1928 r. przedstawił dwa priorytety polskiej polityki zagranicznej: - Umocnienie znaczenia Ligi Narodów i wzmocnienie pozycji Polski w LN
  • Utrzymanie dobrych stosunków z wrogimi sąsiadami 1926 r. – Polska staje się członkiem połstałym Ligi Narodów, Zaleski zostaje pierwszym polskim przewodniczącym Rady. 1932 r. – Zaleskiego zastępuje Józef Beck
  1. Pierwsze próby zbliżenia się do ZSRR miały miejsce w 1926 r. W 1929 r. podpisano protokół moskiewski (protokół Litwinowa). Sygnatariuszami były: Polska, ZSRR, Łotwa, Estonia, Rumunia, potem też Litwa, Turcja i Persja: wyrzekali się używania siły w sporach terytorialnych, gwarantował nienaruszalność granic na wschodzie Europy.
  2. 1931 r. – rozpoczynają się negocjacje w sprawie paktu o nieagresji między Polską a ZSRR, który został podpisany w 1932 r.
  • Wyrzeknięcie się użycia siły w rozwiązywaniu wzajemnych sporów
  • Potwierdzenie zapisów traktatu ryskiego i protokołu moskiewskiego
  • (^) Wzmocnił pozycję Polski na arenie międzynarodowej, wobec Niemiec i Francji, ocieplił stosunki polsko-radzieckie
  • Pakt zawarto początkowo na 3 lata, potem przedłużono na 10 lat.
  1. Kiedy Hitler objął władzę w Niemczech, zerwano niemiecko-radziecki układ w Rapallo (korzystne dla Polski), ale obawiano się chęci rewizji traktatu wersalskiego.

1934 r. – podpisanie deklaracji o niestosowaniu przemocy z Niemcami (10 lat; Niemcy liczyły na przeciągnięcie Polski przeciwko Związkowi Radzieckiemu), w 1936 r. Niemcy proponują przystąpienie do paktu antykominternowskiego, ale Polski rząd odrzuca propozycję.

  1. 1933 r. – Polska po raz pierwszy w tajnych rokowaniach występuje z propozycją wojny prewencyjnej przeciwko Niemcom (kiedy Hitler po objęciu władzy zapowiedział, że jego celem będzie rewizja granic na wschodzie i wojna).

1936 r. – ponowne wystąpienie z propozycją po remilitaryzacji Nadrenii, Francja odrzuca wszystkie propozycje.

  1. Marzec 1938 r. – Polska, wykorzystując zabicie żołnierza Korpusu Ochrony Pogranicza podczas incydentu granicznego, decyduje się zakończyć konflikt z Litwą. Na Litwie panowały wrogie wobec Polski nastroje. Rząd postawił ultimatum, grożąc użyciem siły. Litwini musieli nawiązać stosunki dyplomatyczne, przywróciły komunikację kolejową i drogową, wznowiły kontakty handlowe i kulturalne.
  2. Pod koniec lat 30. Niemcy stosowały aneksje terytorialne. Mocarstwa zachodnioeuropejskie według polityki appeasementu postanowiły kierować agresję w stronę Polski i Czechosłowacji. Polska musiała unikać zagrożenia i dążyć do zbliżenia z Niemcami. W 1937 r. podpisano deklarację o wzajemnej ochronie praw mniejszości. W 1938 r. Polska uznała Anschluss Austrii. Symbolem polityki zbliżenia Niemiec były wizyty Hermanna Goringa.
  3. 1938 r. – pretensje terytorialne wobec Czechosłowacji (była w trudnej sytuacji po konferencji monachijskiej): żądano Zaolzia, Spiszu i Orawy , rząd czechosłowacki zgodził się na oddanie ziem. W październiku 1938 r. polskie oddziały pod dowództwem gen. Władysława Bortnowskiego zajęły Zaolzie, w grudniu 1938 r. zajęto Spisz i Orawę. Jednocześnie Polska