






Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Notatki z zakresu psychologii przedstawiające historia psychologii; Robert Woodworth i jego koncepcja psychologii dynamicznej, itd. Część 2.
Typologia: Notatki
1 / 12
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Doświadczenie nie jest tylko odbiciem aktualnych wrażeń, ale jest aktywne - wypróbowywanie, doznawanie konsekwencji własnego działania. Doświadczenie może mieć także charakter pasywny. Te dwie fazy są miarą wartości doświadczenia. Jeżeli brak jest informacji zwrotnej o konsekwencji działania, mamy do czynienia z działaniem impulsywnym i rozproszonym od wewnątrz. Z uwagi na stopień refleksji do własnego działania, wyróżnia się: 1. doświadczenie pierwotne-proces szukania powodzenia metodą prób i błędów. Charakterystyczne dla niego jest zakłopotanie w skutek zawikłania w niejasną sytuację i przewidywanie przypuszczające. 2. doświadczenie refleksyjne-proces starania się o odkrycie pewnych hipotetycznych związków _____ co robimy, a konsekwencjami naszych procesów. Jest tu faza szukania powodzenia, ale uwzględnia się przewidywane skutki. Ma tu miejsce staranny przegląd danej sytuacji, wypracowani próbnej hipotezy odnośnie poradzenia sobie z trudnością, oparcie się na hipotezie jako planie działania. Jest twórcą teorii myślenia jako aktywności zmierzającej do pokonywania trudności.
J. Mc. Cattell (1860-1944) uczeń Wundta, zastosował po raz pierwszy próby laboratoryjne, służące do badań nad szybkością reakcji jako sprawdziany, czyli testy, bystrości umysłowej (1890). Jego zdaniem, szybkość reakcji na podniety odzwierciedla stan sprawności układu nerwowego, w ujęciu psychologicznym zaś- poziom inteligencji danej osoby. Przypuszczenie to nie było w prawdzie bezpodstawne, ale nie było dość pewne ani wystarczające jako podstawa dla teorii testów. Trzeba przyznać, że szybkość znamienna jest dla temperamentu jak dla inteligencji, że bystrość umysłowa częściej polega na pokonywaniu badań trudnych nią na szybkości orientacji, że często z szybkością w parze idzie wzrost rozmiaru błędów. Te argumenty wziął przede wszystkim i je zmodyfikował, francuski psycholog Alfred Binet.
J. R. Angell (1863-1921) - w 1907 wydaje swój podręcznik „ Dziedzina psychologii funkcjonalnej”, jak na to nazwa wskazuje funkcjonalizm akceptuje pojęcie funkcji, czyli czynności. Realnie istnieje żywy strumień świadomości, stanowiący swoistą czynność organizmu o istotnym znaczeniu życiowym, oraz że struktury i elementy treści świadomości są sztucznymi wytworami abstrakcji. Według funkcjonalistów, nie jest na tyle ważne, z czego składają się treści świadomości/różne struktury psychiczne np. spostrzeżenia wzrokowe przedmiotów, lecz do czego służą, jaka rolę spełniają, czyli jaka jest ich funkcja. Wszystko spełnia w organizmie jakąś życiowa funkcję, jest potrzebne do życia. Co musi się odnosić oczywiście nie tylko do świadomości, lecz przede wszystkim do jej poszczególnych procesów.
R. Woodworth (1869-1962) - następca Cattella „Psychologia dynamiczna”-1918; „Psychologia eksperymentalna ”- 1954 koncepcja ta polega na działaniu czynników sprawczych, dlatego autor tej teorii interesował się motywacją. Dlaczego? To było jego główną dewizą w poszukiwaniu spójności zachowań biologicznych określanych jako popęd. Instynkt miał dla
niego raczej znaczenie filozoficzne. Organizm, określał jako coś pośredniego między bodźcem i reakcją.
Stanley Hall ( 1844-1922 )- Jeden z głównych inicjatorów psychologii eksperymentalnej w USA. W 1887 r. założył pierwsze w USA czasopismo psychologiczne Amerykański Dziennik Psychologiczny. Pracował w wielu uniwersytetach w USA, a najdłużej jako profesor psychologii w Clark - University. W 1892 r. odbyła się pierwsza konferencja Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego, którego został prezesem. W 1904 r. wydał czasopismo dotyczące psychologii religii, w 1915 r. czasopismo psychologii stosowanej. W 1909 r. do Clark - University zaprasza Younga ( przeniesienie psychoanalizy na grunt amerykański ). Jako pierwszy oprócz obserwacji systematycznej na wielką skalę zastosował metodę ankiety. Jest twórcą psychologii rozwojowej, promotorem psychologii wychowawczej i psychologii religii. Stworzył tzw. psychosciensis- twór eklektyczny (syntetyczny ) z wyakcentowaniem psychologii wychowawczej. Nazywa się go "Darwinem psychiki", bo wprowadzał w swojej teorii idee ewolucji.
Teoria ewolucji, czyli stopniowego rozwoju świata roślinnego i zwierzęcego była wyrazem rozwoju nauki przełomu XVIII i XIX w. Ideę tę podjął Jan Lamarc w swojej Teorii fizjologicznej. Głosi w niej trzy tezy:
_1. Organizm w celu zaspokojenia swych potrzeb musi przystosować się do różnych sytuacji środowiska.
Odpowiednikiem hierarchii układu nerwowego jest hierarchia osobowości (cechy psychiczne). Układ ten opiera się ostatecznie na wrodzonych odruchach i instynktach. Jego szczytem jest całokształt nabytych w ciągu życia pojęć, uczuć, postaw, cech charakteru.
Iwan Pawłow (1849-1936 ) fizjolog. Rozwija formy psychologii obiektywnej zbudowanej na teorii odruchu. Badał funkcjonowanie układu pokarmowego i wpływ na niego układu nerwowego. Około 1879r. zaczyna badania. W 1897r. publikuje ich wyniki. Twierdzi, że całokształt zewnętrznych i wewnętrznych czynności zwierząt wyższych można śledzić w oparciu o pojęcia z zakresu fizjologii systemu nerwowego. Wyróżnił zmienne zależne - bodźce oraz zmienne niezależne - reakcję. Rozróżnił reakcje:
H. Ebbinghaus (1850-1909) - prof. Uniwersytetu w Berlinie i Wrocławiu, oprócz pracy „O pamięci”, napisał „ Zarys psychologii ”-1908.
Edward Thorndike (1874-1949 ) konsekwencjonizm Studiował w Harwardzie pracę pisał u Cattella na temat inteligencji zwierząt. Pawłow wyrażał się o tej pracy z szacunkiem, traktując ją jako studium o zachowaniu. Uważany jest za twórcę koneksjonizmu. Wysuwa następujące postulaty:
1. Zachowanie jest wynikiem koneksji między organizmem a środowiskiem. Reakcja na jedną sytuację staje się bodźcem dla innej sytuacji-koneksje związki występują w _długich seriach.
Zasady koneksji :
1. Prawo ćwiczenia-częstotliwość zaistnienia jakiegoś zachowania jest czynnikiem _utrwalającym.
W swych pierwszych badaniach nad zwierzętami zaobserwował proces uczenia się metodą prób i błędów. Rola kary i niezadowolenia jest w pełni porównywalna do roli nagrody. Dokonał w ten sposób pewnej modyfikacji prawa efektu, przypisując większą rolę nagrodzie. Funkcje mózgu stanowią fizjologiczną podstawę wzmocnienia.
John Watson (1878-1958 ) Psychologia, jak ją widzi behawiorysta Profesor uniwersytetu w Baltimore, tam też kierownik laboratorium psychologicznego. Radykalnie skrytykował psychologię świadomości. Psychologia jest nauką obiektywną jedną z dziedzin nauk przyrodniczych. Jej teoretycznym celem jest przewidywanie i kontrolowanie zachowania. Nauka, która ma być obiektywna powinna być społecznie sprawdzana, kontrolowana, przewidywana. W ten sposób ujmujemy tylko to co zewnętrzne. A zatem nie można obiektywnie ujmować stanów wewnętrznych. Aby można było sprawdzić, trzeba określić wzajemną współzależność i mieć możność powtórzenia badania. Watson podaje ujednolicony schemat reakcji zwierzęcia (zachowanie człowieka stanowi tylko część całościowego programu behawiorystów). Obserwował tylko to zachowanie zwierząt, które bada właściwości fizjologiczne, jak skurcze, wydzielanie gruczołów. Tak można określać właściwości bodźca i reakcji, stąd model S-R. Behawioryzm Watsona nie uprzywilejowuje żadnych części organizmu. Układ nerwowy funkcjonuje przez właściwy łuk, a jego właściwością i funkcją jest koordynowanie. Zachowania, które są utrwalane nazywają się nawykami. Rozwój jest więc procesem kształtowania się nawyków i organizacji tych nawyków w system. W związku z tym ten kierunek w psychologii został określony uczeniem się. Psychologowie orientacji pawłowskiej zarzucali Watsonowi, że umniejsza rolę kory mózgowej.
Programowe wyłączenie wszelkich czynników pośredniczących do rozłamu. Okazało się bowiem, że nie ma ścisłej zależności między bodźcem a reakcja, ponieważ jest ona zawsze modyfikowana przez pewien zespół czynników wewnętrznych. Powstały dwie opcje:
James Braid w 1846 r. przyznał zasługi mesmeryzmowi, konkretnie stanowi trans. Jest to sen spowodowany przez sparaliżowanie mięśnia oka wskutek pracy w czasie transu. W 1856 r. Braid używa terminu hipnotyzm w sen, co obaliło teorię o zmęczeniu oka. Szkoła nansyjska: Bernheim i Liebault psychiatrzy francuscy - hipnoza, że hipnoza i historia przynależą do sugestii. Może to być pomocne w usunięciu lokalnego paraliżu. Szkoła paryska: Charco - psychiatra - aby leczyć historię stosuje się formy snu hipnotycznego. Na jawie i w zdrowej osobowości człowieka jest czynnością całością. W czasie snu tworzą się dwie osobowości, które o sobie nie wiedzą. Piotr Janet - twórca teorii podświadomych mechanizmów, dostarcza przesłane do pojmowania psychiki osobowości. Mówił o rozszczepieniu osobowości. W czasie hipnozy osoba zachowuje się inaczej niż na jawie. Osobowość jest to całość wyobrażeń i skłonności.
Zygmunt Freud (1856-1936) „Wstęp do psychoanalizy”, „Wizerunek własny”, „Psychopatologia dnia codziennego”. Studiował w Wiedniu i tu działał prawie do końca życia. Zmarł w Londynie. Od 1920 r. był profesorem neuropatologii na uniwersytecie w Wiedniu. W latach 1885-1886 był uczniem Charcosta. W 1910 r. wyjechał do USA na II Kongres Psychologiczny. Dwa lata później założył Międzynarodowe Towarzystwo Psychologiczne. Własną pracę rozpoczyna od zagadnienia historii. W jej leczeniu posługuje się początkowo hipnozą. Niepowodzenia w jej stosowaniu skłoniły go do szukania nowej metody leczenia i osobliwej teorii osobowości. Freud zaczął akceptować rolę wzruszeń i popędu. Stopniowo jego teoria podświadomości - osobowości stawała się teorią podświadomych popędów. Osobowość jest organizacją doświadczeń pod wpływem energii instytutu seksualnego. Narzuca się więc potrzeba opracowania patogenezy histerii i innych nerwic z zakłóceń czynności seksualnych oraz ontogenezy normalnej osobowości z przeobrażeń instynktu seksualnego pod wpływem doświadczeń osobistych.
Freud rozpoczął swoją karierę od konstrukcji metody i ulepszając ją w praktyce, stopniowo rozbudował swą teorię. Sens metody psychoanalizy polega na wydobywaniu z podświadomości pacjenta ukrytych, dręczących go i powodujących nerwicę kompleksów. Można to osiągnąć za pomocą hipnozy, sugestii. Podstawą praktyki psychoanalitycznej stanowiła metoda swobodnych skojarzeń w której pacjent mówił wszystko co przychodziło mu na myśl. Świadomość jest powierzchnią życia psychicznego. Istotą jego jest podświadomość. W niej tkwią ślady po wszystkich doświadczeniach osobistych danego osobnika oraz po doświadczeniach całego gatunku ludzkiego. Doświadczenie jest swoistą energią uzależniającą wszelkie poczynania ludzkie w przystosowaniu się do konkretnych doświadczeń. Energia ta pcha człowieka przed wszystkim do zachowania gatunku jest więc głównie natury seksualnej. Popęd seksualny rządzi ludźmi obojętnie czy zdają sobie z tego sprawę czy nie. Ujawnienie popędu seksualnego hamowane jest przez tradycję, zasady moralne itd. Na tym tle powstają konflikty między "zasadą rzeczywistości" a "zasadą rozkoszy". Pragnienie seksualne kiedy zostaje
stłumione jest zepchnięte do podświadomości gdzie trwa nadal. Pojawia się jednak w symbolicznej treści marzeń sennych i marzeń na jawie. W pewnych wypadkach stłumienie pragnień seksualnych stanowi przyczynę nerwicy.
Carl Gustav Jung (1875-1961) Psycholog i psychiatra szwajcarski, studia w Bazylei. Paryżu: kierownik kliniki psychiatrycznej w Zurychu. Od 1907 r. zwolennik Freuda. W 1910 r. na II Kongresie Psychoanalitycznym założył Towarzystwo Psychologiczne, którego prezesem był Jung. w 1913 r. zrywa z koncepcją Freuda. W 1948 r. zakłada Instytut Junga. Opracował teorie typów psychicznych opartą na materiale obserwacyjnym i historycznym. Rozróżnił dwa podstawowe typy osobowości introwertyka i ekstrawertyka, tj. człowieka zwróconego ku własnemu wnętrzu i zwróconego ku światu zewnętrznemu. Z nich wywiódł szereg typów pochodnych. Za podstawę rozróżnienia przyjął jakość podstawy wobec rzeczywistości. Alfred Adler (1870-1937) psychiatra, pracował na uniwersytecie w Wiedniu i Columbii. W 1910 r. utworzył „ Pogląd psychologiczny”- czasopismo redagowane przez samego Adlera. W 1913 r. odstąpił od Freuda. Uważany jest za twórcę psychologii indywidualnej. Życie psychiczne powinno być traktowane całościowo, a więc na plan pierwszy w badaniu psychologicznym należy wysuwać problemy osobowości. Adler przeczył istnieniu jakichkolwiek roli przemocy w życiu człowieka, a jeśli to przypisywał je warunkiem środowiskowym. Osobowość to odzwierciedlenie warunków otoczenia i przebiegu życia. Dziedziczność ma pewną rolę aczkolwiek pośrednią. Między ludźmi już od niemowlęctwa, istnieją rozmaite różnice fizyczne żyjąc w społeczeństwie nieustannie się porównują ( oglądając się w zwierciadle społecznym ). Na tym powstaje przykre poczucie własnej niższości, a to może stanowić zarzewie nerwic. Ludzie nabywają w ciągu swojego życia energii instynktowej, energii mocy. Najpierw więc starają się te braki uzupełnić, lub je ukryć. Starają się wyrównać defekt przez osiągnięcie na innym polu. Świadomość braków i potrzeba działań kompensacyjnych, oto energia działalności życiowej człowieka.
Od lat 60-tych psychologia humanistyczna określana jest jako trzecia siła, czyli jako trzecia szkoła psychologiczna w odniesieniu psychoanalizy i behawioryzmu. Jej głębokie zainteresowania człowieka nie zależy w głównej mierze od tradycji psychologicznej, lecz od religii, filozofii, literatury i całej historii humanizmu. Ideę psychologii humanistycznej zawdzięcza się szczególnie Willielmowi Diltheyowi (1833-1911 ). Profesor na uniwersytecie w Bazylei, Wrocławiu, Berlinie. Stworzył psychologię rozumiejącą. Opierał się na założeniu, że o człowieku dowiadujemy się przez poznanie historii świata, w którym człowiek działa i żyje. Człowiek istnieje ponad światem przyrody. świat historyczny jest to związek działania wytwarzający i zachowujący treść duchową dla pokoleń. Każda epoka charakteryzuje się jakimś zespołem wartości, celowym ukierunkowaniem. Przedmiotem psychologii jest człowiek wyodrębniony ze związku społeczno - historycznej rzeczywistości. Związki psychiczne tworzą strukturę
Tutaj humanizm przyjmował wartości ponadczasowe poprzez: dzieła sztuki, które wyrażają to co jest specyficznie dla ludzi. Człowiek w świecie wartości. Jednostki przemijają, a kultura jest wieczna Psychologia - jako pierwsza i podstawowa dziedzina humanistyczna. Jednostka - wyodrębniona ze względu na świat kultury i sztuki, psychologia wyjaśniona przez Ebbinghausa i Herberta Psychologia humanistyczna - to dziedzina nauki rozumiejąca człowieka, bo dąży do zrozumienia zjawisk psychologicznych tworzących całość. Przez przeżycia i zrozumienie człowiek dochodzi do świadomości kultury oraz do źródła wiedzy o rzeczywistości. Wyrazem tego są osobiste doświadczenia życiowe, czego z kolei warunkiem jest empatia
E. Spranger (1882-1962) "Formy życia" 1914 Człowieka można zrozumieć jako istotę: duchową, historyczną, kulturową. Duchową, jeżeli doświadcza wartości ponadczasowych i dlatego staje się spójną osobowością, która pod wpływem wytwarza kulturowych - historycznych z kolei jest zdolna wytwarzać nowe dobra kulturowe. Rozwój psychiczny polega na wrastaniu w świat kultury. Człowiek ma wyposażenie duchowe potrzeby wyższe a nie jest tylko Zespołem Funkcji Psychicznych. Prąd historyczny czyni go nosicielem form duchowych. Mogą one powstać w historyczno - społecznym procesie rozwoju. Zwartość, przeżywania i tworzenie wartości ponadczasowych nadaje organizuje wewnętrznie. Dlatego człowiek jest strukturą teleolgiczną (celowość ). 6 sposobów na wartościowanie : żadna z nich nie pojawia się w formie czystej 1 typ teoretyczny - poznanie 2 typ estetyczne - harmonia 3 typ ekonomiczny - użytkowość, skuteczność 4 typ religijny - poznanie absolutnej prawdy 5 typ społeczny - dobro wspólne 6 typ władczy - panowanie nad sytuacją
W. Stern twórca psychologii personalistycznej osoba - jest jednością w wielości a nie mnogości (zlepek) Rozwój psychiczny - teoria dwuczynnikowa rozwoju (poprzez otoczenie lub dziedziczenie)
Osoba to całość :
_- zmierzająca ku celowi
Współcześni humaniści - początek "Psychologia humanistyczna" 1_. Maslow_ i jego teorie potrzeb lata 60-te ukierunkowanie na rozwój
ALLPORT Cechy osoby dojrzałej: a) poszerzenie zainteresowań b) umiejętność zdystansowania się do siebie - poczucie humoru c) zdolność do refleksji d) rozwój systemu wartości e) integracja przez rozwój poglądów, filozofii życiowej
Prof. Wiszniewski 1865 Zajmował się typami psychicznymi - na wzór Teofrasta Trentowski - pedagog - 1869 " Chowanna " opracował teorię wychowania na przedszkolach terbartowskich Ochorowicz - " Duch z mszą " - " O kształtowaniu własnego charakteru " LWÓW Twardowski - uczeń Brentan’y 1885 objął katedrę filozofii we Lwowie Procedura opisu zjawisk: wyjście - proste zjawisko psychologii podlega analizie, ku temu poglądowi dochodzi się od uogólnień, opis uzyskujemy na drodze intuicji. Wyróżniał psychologię: a. eksperymentalna - fakty psychologiczne _1) obserwację
WARSZAWA Abramowsk i Psychologia z psychoanalizą - próba połączenia " Teoria jednostek psychicznych " W. Dawid (1858-1911) " O duszy nauczycielstwa "