Pobierz Historia systemu bankowego w Polsce przed i po i wojnie światowej część 2 i więcej Ćwiczenia w PDF z Bankowość i finanse tylko na Docsity!
jednak jest to niemożliwe, gdyż podważyłoby to jego dobre imię i mogłoby wywrzeć wpływ na przekonanie społeczne o niezdolności płatniczej tej instytucji. Dlatego też bank z reguły wyraża zgodę na taką operację, obciążając jedynie klienta pewnymi dodatkowymi kosztami. Istnieje niebezpieczeństwo, że kredytobiorca nie spłaci kredytu w ogóle, albo uczyni to w terminie późniejszym, bądź spłaci kredyt w mniejszej kwocie niż uzgodniono w umowie. To zagrożenie jest zwiększone, gdy transformacja polega na gromadzeniu środków od wielu kredytodawców, a kredyty udzielane są znacznie mniejszej liczbie kredytobiorców. Ryzyko banku komercyjnego wiąże się nie tylko z ryzykiem udzielenia każdego pojedynczego kredytu, ale także z kształtowaniem się całej globalnej struktury aktywów banku. Ryzyko każdego kredytodawcy (klienta) jest mniejsze, gdy składa pieniądze do banku, niż gdy udziela go pojedynczemu kredytobiorcy. Tym niemniej niewłaściwe zestawienie pasywów i aktywów stanowi określone niebezpieczeństwo dla banku. Właściwe rozwiązanie w tej dziedzinie, a także istnienie gwarancji międzybankowych, może być dodatkowym zabezpieczeniem klienta banku przed stratą majątkową poniesioną przez bank z powodu nieudanej pojedynczej transakcji.
Tak, więc podstawowe ryzyko w zakresie gospodarki wielkością aktywów i pasywów wiąże się z transformacją terminów tych operacji. Inne terminy przyznawania kredytów niż terminy lokowania depozytów oznaczają operacje, które muszą mieć dodatkowe zabezpieczenie w funduszu rezerwowym czy gwarancjach innych banków. Ryzyko zmiany oprocentowania powstaje wówczas, gdy w operacjach aktywnych i pasywnych zmiany w oprocentowaniu nie są zsynchronizowane pod wzgl. Wysokości procentu jak i terminu. Zależy to także od tego, czy operacje bankowe są związane ze stałą, czy zmienną stopą procentową. Np. ogólne podwyższenie oprocentowania w przypadku, kiedy jednocześnie została zawarta umowa kredytowa o stałym oprocentowaniu, może doprowadzić do trudności finansowych, jeśli równocześnie operacje pasywne będą powiązane z oprocentowaniem zmiennym (dotyczy to zwłaszcza wkładów oszczędnościowych). W celu ograniczenia strat powstałych w takim przypadku bank się zabezpiecza zatrzymując odpowiednie papiery wartościowe o stałym oprocentowaniu. Niepożądana zmiana kursu walutowego, która może znacznie pogorszyć wynik osiągany przez bank, jeżeli jest on zobowiązany do wykonania zlecenia klienta po innym kursie, niż to było w momencie powstania umowy. Konsekwencje takiej zmiany kursu walutowego zależą w dużym stopniu od różnicy kwotowej między płatnościami a wpływami w tej walucie. Przy zmieniającym się z dnia na dzień kursie walutowym, w codziennych czynnościach nawet ogólne kompensowanie się operacji z tytułu należności i zobowiązań może doprowadzić bank do strat.
NADZÓR BANKOWY – KOMISJA NADZORUN BANKOWEGO
HISTORIA Pierwszy organ kontroli powstał w 1989 roku. Był to Departament Nadzoru Bankowego i istniał w ramach NBP. Później powstał Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego i był niezależny od NBP. Obecnie istnieje Komisja Nadzoru Bankowego, także niezależna od BP. Komisja spełnia role ustawodawcza, natomiast faktycznej kontroli dokonuje Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego (składa się z przewodniczącego i inspektorów). SKŁAD KOMISJI NADZORU BANKOWEGO Prezes – przewodniczący Komisji i prezes NBP Zastępca przewodniczącego – minister finansów lub osoba przez niego delegowana przedstawiciel prezydenta prezes zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego Przewodniczący Komisji Papierów Wartościowych I Giełd lub jego zastępca Przedstawiciel ministra finansów Generalny inspektor nadzoru bankowego Przedstawiciel Związku Banków Polskich - bez prawa głosu uczestniczy w posiedzeniach komisji (z Głosem doradczym) ZADANIA KOMISJI NADZORU BANKOWEGO Określenie zasad działania banków Nadzorowanie banków w zakresie przestrzegania ustaw Okresowa ocena banków Opiniowanie zasad organizacji nadzoru bankowego KONTROLA KOMISJI NADZORU BANKOWEGO sprawozdawczość miesięczna, kwartalna, półroczna, roczna sprawdza, czy bank wykonuje czynności bankowe przewidziane w koncesji stan rezerw sprawdza, czy udzielone gwarancje są zgodne ze statutem stan zabezpieczeń banku płynność banku INSPEKTORZY KOMISJI NADZORU BANKOWEGO musza posiadać wyłącznie obywatelstwo polskie musza posiadać pełnie praw publicznych musza mieć 3-letni sta_ w bańkowości musza mieć zdany egzamin na stanowisko inspektora musza mieć wyższe wykształcenie: prawnicze, ekonomiczne lub inne potrzebne w tej dziedzinie musza mieć nienaganna opinie tzn. nie mogą być karani z winy umyślnej musza dawać rękojmię należytego wykonywania obowiązków
Funkcje Komisji Nadzoru Bankowego
Jakie funkcje pełni kapitał banku?. Jedno z głównych zadań zarządzania bilanse, bankowym polega na zapewnieniu odpowiedniego poziomu kapitału. Kapitał banku stanowi barierę bezpieczeństwa pozwalającą na zachowanie wypłacalności i ciągłości działania pomimo nieoczekiwanych trudności ogólnogospodarczych lub wewnętrznych. Minimalna kwota kapitału założycielskiego w wysokości równowartości 5 mln ECU dla nowych banków powinna umożliwić absorbowanie ryzyka bieżącej działalności, a w szczególności ryzyka braku płynności Np. na skutek zaangażowania części depozytów w aktywa niepracujące (aktywa nieprzynoszące dochodów). Powiększony z odpisów z zysku lub w wyniku emisji nowych akcji umożliwia dalszy rozwój banku, zwiększenie skali operacji poprzez zdolność do udźwignięcia większego ryzyka. Kapitał banku to:
- fundusz podstawowy,
- fundusz zapasowy,
- fundusze rezerwowe,
- fundusz majątku trwałego,
- niepodzielony zysk roku ubiegłego. Fundusz podstawowy w zależności od formy własności jest określany jako fundusz statutowy (banki państwowe), kapitał udziałowy (banki spółdzielcze), akcyjny (spółki akcyjne). Kapitał akcyjny jest określany wg wartości nominalnej i wykazywany w wysokości wpłat akcjonariuszy. Rola kapitału własnego banku rośnie w związku z uzależnieniem wielkości operacji aktywnych od wysokości tego kapitału. Kapitał własny spełnia wiele funkcji:
- funkcja założycielska – posiadanie kapitału jest warunkiem otrzymania zezwolenia na założenie banku
- funkcja hamulca – działalność kredytowa banku jest uzależniona od wielkości kapitału,
- funkcja finansowa – kapitał własny stanowi źródło finansowania środków trwałych, a także długoterminowych inwestycji,
- funkcja przejściowego wyrównywania poniesionych strat i osiągniętego zysku,
- funkcja bazy do podziału zysku,
- funkcja tworzenia zaufania do banku
Fundusze obce – środki instytucji kredytowych, środki innych wierzycieli, emitowane papiery wartościowe (obligacje, listy zastawne). Wielkość bezwzględna kapitału warunkuje:
- maksymalny poziom kredytu u jednego klienta,
- zaangażowanie banku na rynku kapitałowym,
- źródło pokrycia strat wynikających z różnych ryzyk.
Układ i treść bilansu banku. AKTYWA:
- aktywa pracujące(przychodowe),
- aktywa niepracujące.
PASYWA:
- kapitały obce - zobowiązania
- kapitały własne. Do aktywów pracujących zaliczamy :
- kredyty bankowe i pożyczki
- papiery wartościowe (kupione przez bank)
- lokaty międzybankowe
- operacje typu REPO (operacje otwartego rynku)
- pożyczki podporządkowane Do aktywów niepracujących zaliczamy :
- środki pieniężne w kasie
- rezerwa jaką bank posiada w banku centralnym
- dotacje dla oddziałów zagranicznych (rezerwy)
- środki trwałe
- wartości niematerialne i prawne Fundusze własne : są niezbędnym elementem prowadzenia działalności przez bank (min 5 mln Euro przy zakładaniu banku) Fundusze obce w banku to :
- środki pieniężne pochodzących od klientów indywidualnych i przedsiębiorstw, czyli od sektora niefinansowego (lokaty bieżące i terminowe)
- środki pieniężne pochodzące od innych banków (os sektora finansowego)
- emisja własnych papierów wartościowych
Źródła przychodów banku Podstawowym źródłem przychodów, najbardziej dla banku korzystnym jest działalność kredytowa. Polega ona na tym, że bank udziela klientom pożyczek i kredytów odpowiednio oprocentowanych. Bank jest wierzycielem a kredytobiorca dłużnikiem. Źródła pozyskiwania kapitałów obcych przez bank Fundusze obce są to środki pieniężne pochodzących od klientów indywidualnych i przedsiębiorców - od sektora nie publicznego - niefinansowego.
- środki pieniężne pochodzące od sektora finansowego
- emisja własnych papierów własnościowych
- lokaty przejęte przez bank Przedmiotem opodatkowania w banku jest dochód będący nadwyżką sumy przychodów nad kosztami, ich uzyskania, osiągnięcia w roku podatkowym. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania nie uwzględnia się przychodów nie podlegających opodatkowaniu przychodów wolnych od opodatkowania oraz kosztów których ustawa nie uznaje za koszty uzyskania przychodu. Czynności bankowe nie są objęte obowiązkiem podatkiem VAT oprócz leasingu. Fundusze obce w banku to:
- środki pieniężne pochodzące od klientów indywidualnych i przedsiębiorstw, czyli od sektora niefinansowego, np. lokaty bieżące i terminowe
Pożyczkę można spłacać bez ściśle określonych rat, kredyt ma określone raty Pożyczka udzielana jest na małe kwoty, kredyt na większe Inne przepisy prawa kredyt regulowany prawem bankowym, pożyczka kodeksem cywilnym Do kredytu trzeba mieć zdolność kredytową do pożyczki nie potrzeba Kredytu nie dostajemy do ręki pożyczkę tak Bank kontroluje, w co kredyt zainwestowaliśmy Kredyt zawsze jest sporządzany w formie umowy do 2000 słowo pożyczka powyżej 2000 umowa
Co to jest zdolność kredytowa? Zdolność kredytowa klienta to zdolność do spłaty kapitału wraz z odsetkami w umownych terminach płatności. Zdolność kredytową mają podmioty gospodarcze, których bieżące i przewidywane wyniki finansowe oraz stan majątkowy zapewniają wypłacalność. Banki udzielając kredytu muszą mieć pewność, że przedsiębiorstwo występujące o kredyt posiada zdolność kredytową, oraz że w okresie korzystania z kredytu jej nie utraci. W przypadku utraty zdolności kredytowej przedsiębiorstwo powinno dysponować takim majątkiem płynnym, który pozwoliłby na pokrycie wszystkich zobowiązań (w tym i kredytów bankowych).
Wymień elementy umowy kredytowej. Umowa kredytowa aby w świetle ustawy Prawo Bankowe, była ważna musi w sposób jednoznaczny w szczególności określać:
- stronę umowy,
- kwotę i walutę kredytu,
- cel kredytowania,
- terminy i zasady spłaty kredytu,
- wysokość oprocentowania i warunki jego zmiany,
- wysokość prowizji i zasady ich pobierania,
- zabezpieczenie spłaty kredytu,
- uprawnienia banku w zakresie monitoringu kredytowego,
- warunki dokonywania zmian w umowie kredytowej,
- warunki rozwiązania umowy kredytowej.
SKOK – cele i podstawowe usługi? SKOK to grupa ludzi złączona wspólną więzią poprzez miejsce pracy lub przynależność do tego samego stowarzyszenia społecznego bądź zawodowego, którzy wspólnie oszczędzają i pożyczają sobie pieniądze. SKOK-i są spółdzielniami działającymi na podstawie Ustawy o Spółdzielczych Kasach Oszczędnościowo- Kredytowych i Ustawy Prawo Spółdzielcze. Spółdzielcze Kasy Oszczędnościowo- Kredytowe są wyjątkową wspólnotą samopomocową działającą na rynku usług finansowych. SKOK-i to organizacje ludzi a nie kapitału. Działają dla dobra swoich członków, nie dla zysku.
Celem działalności Kasy Krajowej jest zapewnienie stabilności finansowej zrzeszonym w niej Spółdzielczym Kasom Oszczędnościowo-Kredytowym oraz sprawowanie nad nimi nadzoru dla zapewnienia bezpieczeństwa zgromadzonych w nich oszczędności oraz zgodności działalności Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych z przepisami ustawy. Dla realizacji tego celu Kasa Krajowa: reprezentuje interesy Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych przed organami administracji państwowej, organami samorządu terytorialnego oraz przed organizacjami krajowymi i zagranicznymi, wyraża opinie o projektach aktów prawnych dotyczących Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych, zapewnia Spółdzielczym Kasom Oszczędnościowo-Kredytowym doradztwo prawne, organizacyjne i finansowe, organizuje szkolenia i prowadzi działalność wydawniczą związaną z działalnością Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych, opracowuje jednolite procedury świadczenia usług i prowadzenia dokumentacji oraz systemy informatyczne, przyjmuje lokaty, udziela pożyczek, kredytów i poręczeń Spółdzielczym Kasom Oszczędnościowo- Kredytowym, przeprowadza lustrację Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych, realizuje inne zadania, wynikające z potrzeb rozwoju ruchu Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych, obejmuje udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, spółdzielniach, towarzystwach ubezpieczeń wzajemnych, akcje w spółkach akcyjnych oraz certyfikaty inwestycyjne lub jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych Ustawowe czynności SKOK : gromadzą środki pieniężne od swoich członków udzielają im pożyczek i kredytów przeprowadzają na ich zlecenie rozliczenia finansowe pośredniczą przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej
Bankowość Elektroniczna? Bankowość elektroniczna jest określana m.in. jako zestaw środków technicznych umożliwiających dostęp do usług bankowych. W pojęciu bankowości elektronicznej wyróżnia się: bankowość telefoniczną, która umożliwia klientowi dostęp do swoich rachunków i przeprowadzania na nich operacji poprzez dokonywanie dyspozycji przez telefon, a przy użyciu telefonu komórkowego można korzystać z technologii SMS i WAP, bankowość terminalową, która umożliwia dostęp do rachunków poprzez bankomaty, elektroniczne terminale do akceptowania kart płatniczych, kioski multimedialne, bankowość internetową, która polega na wykorzystaniu Internetu do prowadzenia rachunków,
generatora kodów jednorazowych. Ponadto aby uzyskać dostęp do rachunku poprzez Internet należy posiadać login i hasło, gdy podczas logowania hasło zostanie kilkakrotnie niepoprawnie wprowadzone to dostęp do konta zostanie zablokowany. Aby wykonać jakieś operacje na rachunku drogą telefoniczną przy pomocy operatora, należy posiadać kod lub hasło, dzięki którym operator będzie mógł wykonać dyspozycje klienta. W ramach usług bankowości elektronicznej banki nakładają opłaty na niektóre czynności wykonywane poprzez kanały dystrybucji bankowości elektronicznej. W zależności od oferty banku płaci się za różnego rodzaju czynności, ale płaci się o wiele mniej czynności w ramach bankowości elektronicznej niż w przypadku „normalnej” bankowości. W większości banków płaci się m.in. za dokonywanie przelewów i innych płatności na rachunki w innych bankach, dokonywanie wszelkiego rodzaju płatności za pośrednictwem operatora, dokonywanie polecenia zapłaty, za wydanie kart płatniczych.
Obowiazek tajemnicy bankowej – bank jest instytucją zaufania publicznego, czyli podstawą w banku jest dyskrecja i zachowanie w tajemnicy wszelkich informacji dotyczących wykonycwanych czynnosci bankowych. Obowiązek przestrzegania tajemnicy bankowej nadaje dobre stosunki między bankiem a klientem zwiększając tym zaufanie swoich klientów. Ochronę tajemnicy bankowej wiążę się z ochrona praw osobistych obywateli wg Kodeksu Cywilnego i Prawa Bankowego. Tajemnice bankową należy traktować jako obowiązek dla całego sytemu bankowego jak i pracowników, ponieważ banki chronią informacje o swojej istytucji jak i o swoich klientach przysparzając sobie dobre walory.
Kiedy bank może udostępnić informacje i złamac obowiązek tajemnicy bankwej? Ustawa zezwala bankom na wzajemne przekazywanie sobie informacji o wierzytelnościach oraz o obrotach i stanach rachunkowych bankowych klientów, ale tylko w zakresie, gdy klient bieże kredyt, pożyczkę, gwarancję, poręczenie. Dostep do informacji objętych tajemnica bankową mogą uzyskać podmioty okreslone z ust. Prawie Bankowym i sa to : sąd, prokuratorzy, którzy mogą żadać informacji o rachunkach bankowytch os. Fiz. W związku z toczącymi się przeciwko nim postepowaniu karnym lub skarbowym albo zwiazku z prowadzonymi sprawami majątkowymi. Powyzsze podmioty mogą również uzyskać informacje o os. Prawnych. Kolejna grupa podmiotów uprawnionych do żądania od banków określonych informacji objetych TB tworza: kierownucy, niektórych centralnych urzędów, komisji i funduszów, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, przewodniczacy Funduszu Gwarancyjnego, Urząd Nadzoru nad Funduszem Emeytalnym. I ostatnia grupą do uzyskania informacji stanpowia Inspektorzy NB oraz KNB, biegli rewidenci, organy podatkowe i kontroli skarbowej.
Arbiter Bankowy – ma obciążyć sądy w sprawach drobnych rozczeń klientów. Powołany został przez Zwiążek Banków polskich. Roztrzyga spory pomiędzy kklentem a bankiem. Sędzia sądu gospodarczego w Warszawie pełni role arbitra.
Klienci mogą się udac do arbitraży jeśli zawarli umowę z bankiem nie dotyczącą prowadzenia działalności gospodarczej. Ze skarga do arbitra może wystapić klient jeśli kwota nie przekracza 8 tys. Zł, a skargi z wyzszymi kwotami skierowane są do sadu. Postepowania nie może wszcząć inny bank oraz sprawa musi dotyczyć wyłącznie spraw pieniężnych. Wniosek może dotyczyć konsumenta a banku, który jest członkiem zwiazku Banków Polskich. Klient musi udowodnić, że pisał już skargę do banku, ale dostał niezadawalajacą odpowiedz lub nie dostał wcale albo gdy wcześniej się zwracał do sądu to do arbitra już wzrócic się nie może.Skarge można złozyć w biurze arbitrażowym lub na poczcie polskiej. Wniosek powinien zawierać informaje o stronach sporu, przedmiot sporu, wartość sporu, dokumenty dotyczące umowy inne dokumenty z banku. Opłata wynosi 20 zł jeśli podmiot sporu jest do 50 zł, a gdy ponad 50 zł to opłata 50 zł. ASrbiter pełni role edukacyjna, musi prowadzić korespondencje ze skarżącym w języku prosym nie prawniczym wzywania do ugody. Od decyzji arbitra bank nie może się odwołać nawet do sądu, natomiast klient może iść jeszcze do sądu. Jeśli bank przegra to płaci klientowi tyle ile był winien + 640 zł arbitrom
Rodzaje kart płatniczych Rodzaje kart : kredytowe (umożliwiają ich posiadaczowi dokonywanie płatności bezpośrednio z kredytu bankowego udzielonego na podstawie umowy, która określa wysokość limitu kredytowego) debetowe (płatności dokonywane za ich pomocą musza mieć pokrycie w saldzie rachunku bankowego ich posiadacza, umożliwiają dokonywanie płatności tylko do wysokości stanu środków na rachunku, służą do wypłacania gotówki i przeprowadzania innych operacji w bankomatach) karty typu charge (karty odroczonym terminem płatności, posiadacz tej karty ma możliwość regulowania swoich płatności a obciążenie na jego rachunku następuje raz w miesiącu w określonym dniu)
Opisać Krajową Izbę Rozliczeniowa Krajowa Izba Rozliczeniowa S.A. została powołana w 1991 r. z inicjatywy 16 największych banków, w tym Narodowego Banku Polskiego oraz Związku Banków Polskich. Swoje usługi kieruje przede wszystkim do instytucji bankowych, finansowych, dużych przedsiębiorstw z sektora telekomunikacyjnego i energetycznego, firm działających w obszarze e- commerce oraz administracji państwowej. Od ponad 15 lat Izba opracowuje i wprowadza na rynek innowacyjne rozwiązania z dziedziny wymiany informacji elektronicznej, które wywierają znaczący wpływ na tworzenie polskiej e- gospodarki. KIR S.A. sprawnie i bezpiecznie realizuje międzybankowe, bezgotówkowe transakcje płatnicze. Do tej pory za pośrednictwem systemów ELIXIR®^ (dla płatności w walucie krajowej) i EuroELIXIR (dla płatności krajowych i trans granicznych w euro), Izba zrealizowała blisko 6 mld transakcji. W 2007 r. KIR
konkurencji cenowej ale równocześnie chciałaby płacic nieznacznie wiecej niż konkurenci za depozyty uznawane w danym momencie za najkorzystniejsze dla banku. W zakresie kosztu kredytu konkurencja między bankami była do niedawna bardzo mała ale w ciągu ostatnich lat gwałtownie wzrosła. Dotyczy to w szczególności kredytów dla ludności i kredytów budowlano – mieszkaniowych – banki kusza niskimi stopami procentowymi. Banki znajdujące się w najtrudniejszym położeniu chcą się ratować poprzez maksymalizowanie wpływów z kredytów i stosują politykę. Bardzo wysokich stóp procentowych. Dla polskich banków coraz bardziej większego znaczenia nabierają wysokodochodowe operacje pośrednicze. W tym zakresie konkurencja jest silna, ale przejawia się w walce cenowej. Banki usilnie walczą ze sobą o prowadzenie rozliczeń rozliczeń pieniężnych, daje to to bowiem wysokie wpływy. Bardzo istotnym czynnikiem walki konkurencyjnej staje się jakoś obsługi klienta. Ma to podstawowe zanczenie w dziedzinie kredytów dlatego tez wielu dobrych klintów przychodzi do banków o nieco wyższym koszcie kredytów ale lepszej obsłudze przedsiębiorcy oczywiście chętniej płaciliby mniej za kredyty ale jeszcze bardziej cenia sobie szybkość podejmowania decyzji kredytowej i jasno sformułowane wymagania. Istotne znaczenie ma dla nich także elastyczność banku, szczególnie w zakresie warunków spłty kredytu (np. sposobu rozłożenia spłat kapitału i odsetek). Ważnym elementem walki o pozyskanie dobrego klienta jest zakres usług bankowych i polityka dystrybucji usług. Dobry klient preferuje banki o względnie szerokim wachlarzu usłuh bankowych, co prowadzi do poszerzenia ich oferty. Polityka marketingowa prowadzona przez większość polskich banków była niekompletna, nieudolna mało aktywna. Przeznacza się na nią względnie mała ilość środków finansowych. Dla banków konkurentami SA nie tylko inne banki, ale także i instytucje finansowe innego typu. Do tych instytucji finansowych należy kilkanaście typów przedsiębiorstw a przede wszystkim: towarzystwa ubezpieczeniowe, emerytalne inwestycyjne, leasingowe, domy maklerskie, przedsiębiorstwa zarządzania aktywami, pośrednictwa kredytowego, factoringowe. Inne instytucje finansowe prowadzą tez konkurencję z bankami w zakresie wielu operacji pośredniczych. W Polsce widzimy to np. w dziedzinie gwarancji na emisje akcji; gwarancji takich udzielają m.in. towarzystwa ubezpieczeniowe i rozmaite zagraniczne instytucje finansowe. Towarzystwa powiernicze prowadząc operacje akcjami i papierami wart. Dłużnymi pozbawiaja banki części prowizji.
Współpraca między bankami Konkurujące między sobą banki są jednocześnie „skazane” na współpracę, maja bowiem wiele wspólnych interesów. Współpraca ta jest w Polsce daleko mniej aktywna niż w większości krajów zachodnich gdzie banki wypracowały formalne i nie formalne mechanizmy współdziałania pozwalające im efektywnie bronić wspólnych interesów. W wielu kluczowych dziedzinach takich jak szkolenie kadr bankowych prowadzenie badan nad nad bankami wpływanie na środki masowego przekazu, efekty wspólnie prowadzonych działań SA dotychczas bardzo małe. W niektórych jednak dziedzinach bankom udało się już osiągnąć znaczne korzyści ze
współpracy. Współpracę między bankami ma koordynować Związek Banków Polskich. Powołano go w 1991 roku. Obecnie należą do niego prawie wszystkie banki komercyjne, a także część banków spółdzielczych. Pełni o no funkcję organizatora lobby bankowego występującego w interesie wszystkich lub poszczególnych członków. Rezultatem lobbingu ZBP było np. podejście w 1994 roku przez Ministerstwo Finansów decyzji pozwalającej bankom na tworzenie części rezerw na kredyty w sytuacji nieregularnej z zysku brutto. Do najważniejszych zadań Związku należy współpraca przy przygotowaniu ustaw dotyczących banków. Jedna z nich jest opracowanie od dłuższego czasu nowe prawo bankowe. Instytucje finansowe korzystają z usług bankowych i zapewniają im znaczne źródła dochodów. Olbrzymie przekazy pieniędzy tych instytucji przechodzą przez banki z czym się wiążą oczywiście dochody tych ostatnich. Część tych pieniędzy jest przez pewne okresy czasu lokowana w bankach. Powiązanie banków z instytucjami finansowymi wiąże się z tym iż banki udostępniają im swoja sieć placówek dla wielu z nich niezbędną do działalności. Siec bankowa jest w tym względne niezastapiona instytucje finansowe mogą natomiast wykorzystywać konkurencję między bankami dla uzyskania jak najlepszych warunków podpisywanych umów. W sumie można powiedzieć że banki i inne instytucje finansowe żyją w ścisłej symbiozie, równocześnie prowadząc walkę konkurencyjną w niektórych dziedzinach. Ściśle powiązana miedzy bankami i innymi instytucjami finansowymi doprowadziły w niektórych krajach do utworzenia się układu współzależności nazwanego w uproszczeniu banassurance lub allfinanz ; jego najistotniejszym wyrazem jest oferowanie przez banki zintegrowanego pakietu usług finansowych obejmujących rózne produkty(bankowe, ubezpieczeniowe, dworactwo finansowe etc.)
EuRo Euro jest to nazwa nowej waluty krajów członkowskich Unii Europejskiej, której głównym celem ma być pogłębienie integracji gospodarczej w obrębie unii. Euro ma zastąpić waluty krajów członkowskich (po spełnieniu odpowiednich warunków) oraz ECU w stosunku 1:1. Historia Euro: W dniu 1 stycznia 1999 r. na obszarze 11 spośród 15 krajów Unii Europejskiej zaczęła funkcjonować unia walutowa. Jest ona ostatnim etapem integracji gospodarczej w Europie, zapoczątkowanej w 1950 r. przez byłego francuskiego premiera Roberta Schumana, który zaproponował połączenie europejskich zasobów węgla i stali. Podwaliny pod procesy integracyjne położono w 1958 r., kiedy to na mocy Traktatu Rzymskiego powstała Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG). Liczyła ona początkowo 6 członków, by przez kolejne poszerzenia dojść do obecnej liczby 15. Mocą Traktatu z Maastricht z 1992 r. Europejska Wspólnota Gospodarcza została przekształcona we Wspólnotę Europejską, która razem z Europejską Wspólnotą Węgla i Stali oraz Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, zwaną Euratomem, składa się na Unię Europejską (UE). Już wtedy postanowiono, że od stycznia 1999 r. zacznie funkcjonować unia walutowa, tzn. że wchodzące w jej skład kraje będą posługiwać się jedną, wspólną walutą. W skład unii walutowej - oficjalna nazwa brzmi Unia Gospodarcza
wartości aktywów (np. posiadanych papierów wartościowych) lub wzrostu wartości zobowiązań, wyrażonych w walucie krajowej. Podmioty gospodarcze mogą ponosić straty w efekcie zmian kursu walutowego pomiędzy momentem powstania należności lub zobowiązania w walucie obcej a momentem ostatecznego rozliczenia transakcji. Przyjęcie euro łączy się z natychmiastowym wyeliminowaniem wahań kursowych pomiędzy złotym a euro. W unii monetarnej nie będziemy już zatem ponosić kosztów zabezpieczania się przed ryzykiem kursowym. W przedsiębiorstwach obniżone zostaną również koszty administracyjne związane z zaangażowaniem środków w zarządzanie ryzykiem kursowym, czy z dodatkowymi nakładami np. na sprawozdawczość finansową dotyczącą dokonywania transakcji walutowych. Zasoby dotychczas przeznaczone na tego typu działalność będą mogły zostać wykorzystane w inny, korzystny dla przedsiębiorstwa sposób. Obniżenie stóp procentowych – W ramach unii monetarnej obniży się koszt pozyskania pieniądza przez polskie banki na rynku międzybankowym. W rezultacie, dotychczasowi kredytobiorcy będą ponosić mniejsze koszty odsetkowe, a część przedsiębiorstw i gospodarstw domowych, dla których oprocentowanie kredytów było dotychczas zbyt wysokie, będzie teraz mogło pozyskać środki na nowe inwestycje lub potrzebne dobra. Korzyści długookresowe W szczególności dotyczy to: ożywienia wymiany międzynarodowej, wzrostu inwestycji, stabilności makroekonomicznej kraju, wzrostu konkurencji na rynku dóbr i usług, rozwoju rynków finansowych. Inwestycje dotyczą szczególnie kraju takiego jak Polska, który musi nadrabiać zaległości w stosunku do wyżej rozwiniętych partnerów handlowych. Niższy koszt kapitału oznacza, że przedsiębiorca, który wcześniej nie zdecydował się na zakup nowej maszyny z powodu zbyt wysokich odsetek, teraz może zainwestować i zwiększyć możliwości produkcyjne swojego zakładu. Wzrost konkurencji wynikający z członkostwa w strefie euro przyczyni się do lepszej alokacji kapitału i pracy oraz zwiększenia presji na efektywne wykorzystanie dostępnych zasobów. Powoduje to zwiększenie wydajności czynników wytwórczych, poprawę jakości dóbr i usług oraz obniżenie cen produktów, które dotychczas były wytwarzane przez przedsiębiorstwa chronione przed konkurencją międzynarodową. Przyjęcie wspólnej waluty umożliwi Polsce trwałe i znaczne podniesienie poziomu PKB i konsumpcji. Polacy będą mieli wyższe dochody i dostęp do tańszego kredytu oraz lepszej jakości towarów i usług, będą więc mogli kupić lepszy komputer, samochód, wyjeżdżać częściej na wakacje, czy kupić wymarzone mieszkanie. Tym samym wprowadzenie euro doprowadzi do wzrostu dobrobytu polskiego społeczeństwa
Provident Polska S.A. jest częścią międzynarodowej grupy finansowej International Personal Finance notowanej na londyńskiej Giełdzie Papierów Wartościowych. Jesteśmy liderem na rynku szybkich pożyczek konsumenckich. W Polsce skorzystało już z naszej oferty blisko 2,5 miliona klientów. Podstawowe informacje o Provident Polska S.A. Provident Polska S.A. jest częścią grupy finansowej International Personal Finance. Firma jest notowana na Londyńskiej Giełdzie Papierów Wartościowych. Obecnie obsługuje klientów w 6 krajach: w
Polsce, w Czechach, na Słowacji, na Węgrzech, w Meksyku i w Rumunii. W Polsce Provident działa od 1997 roku i jest największą firmą wchodzącą w skład International Personal Finance. Firma specjalizuje się w udzielaniu szybkich pożyczek z opcją obsługi w domu. Provident jest członkiem-założycielem Konferencji Przedsiębiorstw Finansowych, Konfederacji Pracodawców Polskich, Konfederacji Pracodawców Prywatnych „Lewiatan", partnerem strategicznym Forum Odpowiedzialnego Biznesu, członkiem Centrum Wolontariatu oraz patronem Brytyjsko- Polskiej Izby Handlowej. Firma angażuje się w szereg inicjatyw społecznych, m.in. prowadzi program wolontariatu pracowniczego „Tak! Pomagam".
Metody prania pieniędzy Działalność przestępcza polegająca na praniu pieniędzy opiera się na jednym z dwóch rodzajów aktywności. Pierwszy rodzaj polega na przemieszczaniu środków pomiędzy różnymi lokalizacjami, drugi polega na zmianie ich formy z gotówki na przykład na czeki podróżne lub wartościowe przedmioty. Celem przestępców jest wprowadzenie brudnych pieniędzy do oficjalnego obiegu za pomocą działań niewyróżniających się na tle zachowań legalnie działających osób. W procederze prania pieniędzy możemy wymienić trzy zwykle występujące ze sobą fazy działania, których łączne występowanie ma na celu zmniejszenie ryzyka wykrycia rzeczywistego źródła pochodzenia brudnych pieniędzy. Oczywiście każda z osobna nosi znamiona przestępstwa, tak więc nawet wystąpienie tylko jednej z wymienionych poniżej faz, nie powoduje zmiany statusu nielegalnego przedsięwzięcia. Umiejscawianie (Placement) polega na wprowadzeniu nielegalnie zdobytych środków do systemu bankowego lub legalnego przedsięwzięcia. Fazę tę często poprzedza przemyt brudnej gotówki, co ma na celu utrudnienie ewentualnego zlokalizowania jej prawdziwego źródła. Znamienną cechą tej fazy jest fakt, że nielegalnie zdobyte środki mają najczęściej formę gotówki. Podejmowane działania cechują się dużą prostotą i zwykle są krótkoterminowe. Maskowanie (Layering) - drugie stadium procederu - polega na oddzieleniu pieniędzy od ich nielegalnych źródeł poprzez wykonywanie szeregu finansowych transakcji, takich jak na przykład transfer pomiędzy kontami w banku, wymiana na czeki podróżne itp. Poprzez tego rodzaju działania sprawca ma nadzieję uniemożliwić lub przynajmniej utrudnić wykrycie powiązania środków z prawdziwym źródłem ich pochodzenia. Integracja (Integration ) polega na łączeniu środków z legalnie zdobytymi pieniędzmi lub dostarczaniu budzących zaufanie wyjaśnień co do ich pochodzenia. Wśród narzędzi używanych do osiągania integracji wykorzystuje się fikcyjne sprzedaże nieruchomości, fikcyjne podmioty gospodarcze, współpracę banków zagranicznych itp. By lepiej sterować procesem prania brudnych pieniędzy, wynajdywane są wciąż nowe metody mające na celu zakamuflowanie źródeł pochodzenia nielegalnie zdobytych pieniędzy. Różnorodne techniki prania pieniędzy występować mogą w każdej z opisanych faz. Ich katalog jest bardzo obszerny, poniżej prezentowane są wybrane z nich. Mieszanie. Jedną z najpopularniejszych technik prania pieniędzy jest łączenie brudnych pieniędzy z dochodami legalnego
