Historia wychowania i myśli pedagogicznej, Egzaminy z Historia wychowania

Pobierz Historia wychowania i myśli pedagogicznej i więcej Egzaminy w PDF z Historia wychowania tylko na Docsity! Historia wychowania i myśli pedagogicznej – kolokwium z wykładów 1. Ateny  Ateński ideał wychowania – kalos kai agathos, czyli piękny i dobry  Szkoła gramatyczna – nauka czytania, pisania i rachunków. Nauka czytania odbywała się bez pomocy książek. Do pisania służyły woskowane tabliczki drewniane, na których ryto litery ostrym rylcem metalowym. Nauka czytania rozpoczynała się od nauki alfabetu. Nauce czytania i pisania towarzyszyła nauka na pamięć dzieł poetów greckich, które uczeń powtarzał za nauczycielem. Następnie przystępowano do lektury, głównie dzieł Homera. Nauka liczenia ograniczała się do sztuki liczenia  Szkoła kitarzysty – nauka muzyki, poezji i kultu religijnego. Nauka w tej szkole odbywała się indywidualnie z każdym uczniem Chociaż istniała kara rózgi, to głównym motorem twórczego rozpędu w helleńskim życiu było współzawodnictwo, ale nie o pieniądz, wygodę i władzę, tylko o sławę i powszechne uznanie. Zwycięzcy otrzymywali w nagrodę nie złoto, ale gałązkę czy wianek z oliwki, bluszczu i wawrzynu, uwiecznienie w posągu w miejscu publicznym, w utworze literackim  Palestra - 13 – 15 rok życia. Były to obszerne boiska otoczone portykiem, z przyległymi szatniami i salami przeznaczonymi na niezbędną po ćwiczeniach kąpiel Naukę rozpoczynano od ćwiczeń najłatwiejszych. Uczono, jak należy chodzić, siadać, stanąć wobec starszego, jak zachować się w miejscu publicznym, przy zabawie, podczas biesiady itp. Potem przystępowano do ćwiczeń właściwych: najważniejszym zaś były zapasy (pale), od których palestry otrzymały swoją nazwę. Obok zapasów uprawiano rzut dyskiem, oszczepem, wyścigi, skok w dal i wzwyż (pięciobój), które były istotnym składnikiem igrzysk. Ćwiczenia te miały zapewnić znakomity rozwój ciała, równomierny rozwój i sprawność wszystkich członków, szybkość orientacji, siłę woli, wytrwałość. Nauczycielem był paidotriba – przeważnie głośny zwycięzca w igrzyskach ogólnogreckich, który oprócz wiedzy fachowej posiadał także wiedzę lekarską, aby umiał przystosować rodzaj ćwiczeń do ustroju fizycznego chłopca  Gimnazjon - Usytuowane były na krańcach miast, aby zapewnić ćwiczącym świeże powietrze, słońce i wodę. Gimnazjony były ośrodkami kształcenia umysłowego dla starszej młodzieży. Obejmowały wiele sali i boisk dla młodzieży dorosłej. Znajdowały się w nich szatnie, sale do nacierania oliwą, piaskiem, łaźnie, natryski i sale zaopatrzone w ławy, gdzie filozofowie i uczeni retorzy prowadzili wykłady i dyskusje na tematy polityczne i naukowe. Na czele gimnazjonów stali gimnazjarchowie. Najprawdopodobniej w początkach palestra była miejscem, gdzie uprawiano zapasy, a z czasem weszła w skład gimnazjum i odtąd używano tych terminów zamiennie  Efebia, czyli wojsko - Po ukończeniu 18 roku życia młodzież wstępowała do 2-letniej obowiązkowej służby wojskowej w strażnicach granicznych (efebii), a po jej odbyciu stawali się obywatelami i mogli brać udział w życiu publicznym str. 1 2. Sparta  Ideał wychowania, czyli ideał wojskowy  Wychowanie dzieci spartańskich do 7 roku życiu:  Nowonarodzone dziecko płci męskiej kładziono na puklerzu (tarczy), co miało symbolizować do jakich zadań przeznacza je państwo. Już w kilka godzin po urodzeniu niesiono dziecko przez oblicze gerontów, którzy orzekali, czy istota rokuje nadzieje na silnego i dzielnego obywatela. Dzieci wątłe oraz często dzieci płci żeńskiej porzucano na górze Tajgetos, gdzie ginęły poprzez zrzucenie w przepaść. Jeśli jakieś przeżyło było zabierane przez pasterzy  Dzieci zdrowe i silne pozostawały pod opieką domową do 7 roku życia  Niemowlęta kąpano w wodzie z winem  Nie pozwalano na krępowanie dzieci w czymś na kształt współczesnych rożków: sądzono, że dziecko wolnego narodu nie powinno znać więzów niewoli  Piastunkom pozwalano na dręczenie i szczypanie dzieci, aby uczyły się znoszenia bólu  Wychowanie dzieci spartańskich od 7 do 20 roku życia:  Od 7 roku życia spartanin przechodził pod opiekę państwa i do końca życia był jego niepodzielną własnością. Wychowanie w ścisłym tego słowa znaczeniu trwało od 7 do 20 roku życia, nad chłopcem czuwał państwowy dozorca pajdonomos  Ten trzynastoletni okres podzielony był na 3 podokresy:  8 – 11 rok życia chłopiąt  12 – 15 rok życia chłopców (pampajsów)  16 – 20 rok życia efebii  Chłopcy i młodzieńcy podzieleni byli na oddziały i przebywali w osobnym domu pod opieką pajdonoma  Codziennie ćwiczyli pięciobój (biegi, skoki, zapasy, rzut oszczepem i dyskami). W wieku młodzieńczym przybywały do tego ćwiczenia we władaniu bronią – polowanie, dalekie marsze i służba polowa. Młodzieńcy należący do jednego oddziału razem jedli i spali. Pożywienie ich było skromne, należało samemu przygotować je dla wszystkich według ustalonej kolejności. Głód skłaniał ich do uzupełniania pożywienia z ogrodów, stołów starców i niewiast. Ten, którego schwytano na kradzieży, ponosił karę z rąk przełożonego. Ten, który wykonał zadanie zręcznie i niepostrzeżenie otrzymywał nagrodę.  Posłaniem chłopców była trawa i trzcina  Dla stwierdzenia wytrzymałości na ból urządzano corocznie w święto Artemidy, publiczną chłostę dla dzieci. Ten, który nie okazał bólu i wytrzymał najwięcej rózg, zyskiwał wieniec zwycięzcy. Ten, kto okazał ból, doznawał pogardy  Chłopcy o każdej porze roku zażywali kąpieli w Eurotasie  Ich męstwo rozwijano, organizując bójki między poszczególnymi grupami chłopców  Chłopcy uczyli się pieśni i muzyki wojennej  Dorośli Spartanie odwiedzali koszary i prowadzili z młodzieżą rozmowy na tematy polityczne. Uczono ich wtedy krótkich i dowcipnych odpowiedzi na trudne tematy  Wychowanie dziewcząt - było podobne do wychowania chłopców. Obejmowało gimnastykę, pięciobój, muzykę, taniec i śpiew str. 2