Historia wychowania wg Janusza Korczaka, Eseje z Historia wychowania

Pobierz Historia wychowania wg Janusza Korczaka i więcej Eseje w PDF z Historia wychowania tylko na Docsity! Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Gdańsku Wydział Pedagogiki i Zarządzania Kierunek studiów: Pedagogika, I rok Specjalność: Opiekuńczo-wychowawcza Nazwisko i imię studenta: Ewelina Zielińska Nr albumu: 4121 TEMAT PRACY ZALICZENIOWEJ: Janusz Korczak- opracowanie IMIĘ I NAZWISKO WYKŁADOWCY: Dr hab. Marek Marczewski Gdańsk 13.05.2021 Janusz Korczak Janusz Korczak a właściwie Henryk Goldszmit, gdyż tak miał na prawdę na imię, był niewątpliwie fenomenem i jednym z najbardziej znanych polskich pedagogów. Wywodził się z rodziny zasymilowanych Żydów polskich, z głęboko zakorzenionymi tradycjami. Urodził się w Warszawie w roku 1878. Był człowiekiem wielu talentów, dlatego też w jego wszechstronnej osobowości zespoliło się kilka zawodów. Wszystkie były poświęcone ludziom – lekarz, pedagog, pisarz. Szczególnie poświęcił się dzieciom. Jako pedagog Janusz Korczak był wrogiem zamkniętego, sztywnego, mało elastycznego systemu wychowawczego. Wskazywał ogólne kierunki działania, ogólne zasady, które wychowawca powinien dostosowywać zawsze do konkretnych potrzeb i warunków oraz do konkretnych dzieci w określonych sytuacjach. W 1912 roku przyczynił się do otwarcia Domu Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie, którego dyrektorem pozostał do śmierci. Korczak jako zadania placówki wymienia:  poznanie dziecka i jego rozwoju psychicznego i fizycznego  pomoc pedagogom w określaniu ich pracy biorąc pod uwagę możliwości dzieci  zreformowanie złej atmosfery w tego typu placówkach poprzez znalezienie przyczyn takich zjawisk Miejsce to staje się dla dziecka opuszczonego, domem zastępującym mu dom rodzinny, w pełni organizującym życie, opartym na najnowszych zdobyczach medycyny, psychologii i pedagogiki, wcielającymi w życie przemyślany i oryginalny system wychowania. Życie w zakładzie było bardzo precyzyjnie zorganizowane, co stanowiło główny czynnik stabilizacji życia dzieci. Posiłki były pożywne, sypialnie wietrzone a każde dziecko miało swoje przybory codziennego użytku. Dzieci regularnie ważono i mierzono dzięki czemu można było analizować ich rozwój. Wychowawcy czytali dzieciom książki do snu, rozmawiali z nimi co pozwalało na budowanie wzajemnej więzi. Sprawami wewnętrznymi domu zajmowała się rada samorządowa, która ustalała przepisy i prawa działające na jego terenie, jak i również je egzekwowała, np. sprawdzając czystość. Obradowała raz w tygodniu w składzie 10 wychowanków i wychowawca. W skład rady mogły wejść osoby o wysokim statusie a ponadto byli poddawani plebiscytowi ogólnemu. Nie mogli więc wejść do niej wychowankowie sprawiający trudności. Jej działalność wspomagał sąd koleżeński, który miał własny kodeks i rozstrzygał najważniejsze spory.