Historia wychowania: wychowanie w Odrodzeniu, Notatki z Historia

Pobierz Historia wychowania: wychowanie w Odrodzeniu i więcej Notatki w PDF z Historia tylko na Docsity!

Historia wychowania w odrodzeniu

Vittorino da Feltre był założycielem szkoły zwanej "Domem Radości", która znajdowała się w parku; kładziono w niej nacisk na wychowanie fizyczne - opracował on program odbywający się na świeżym powietrzu ; nie stosowano żadnych kar fizycznych, rozwijano samodzielność w myśleniu, uczono algebry oraz przyrodoznawstwa; do szkoły uczęszczali chłopcy i dziewczęta pochodzący z rodzin o niższym statusie społecznym. Erazm z Rotterdamu był autorem dzieła pt. "Pochwała głupoty", gdzie ośmieszył on scholastykę i scholastyków; w kolejnym dziele krytykował nauczycieli katujących swoich uczniów, czym występował przeciwko stosowaniu kar cielesnych; stworzył on pewien rodzaj łacińskich czytanek, postulował kształcenie nauczycieli oraz głosił prawo kobiet do wyższego wykształcenia; w jego programie kształcenia na pierwszym miejscu znajdowała się filologia klasyczna, interesował się również zagadnieniem wychowania fizycznego; głównym przedmiotem poznania uczynił on rozsądek oraz rozum Jan Ludvik Vives był przeciwnikiem wychowania scholastycznego oraz zwolennikiem wychowania państwowego. Uważał on, iż szkoła powinna znajdować się w każdej gminie natomiast praca nauczyciela powinna być publiczna,opłacana z budżetu państwa; zalecał on oparcie procesu nauczania na metodach obserwacji i spostrzegania oraz rozwijaniu samodzielności u uczniów; w jego programie szkolnym dominowała łacina klasyczna (a nie scholastyczna), natomiast lektura opierała się na starożytnych utworach; zalecał on stosowanie w procesie wychowania łagodności i budzenia zainteresowań oraz unikania kar fizycznych. Ideę nauczania w języku ojczystym, które miało być jednakowe zarówno dla obu płci metodę wychowania uważał on pracę Szymon Marcinus w swojej książce pt. O szkołach czyli akademijach, dokonuje krytyki istniejącego stanu rzeczy w Polsce; broni on poniżanego i marnie opłacanego nauczyciela apelując do króla oraz biskupów o lepszą opiekę nad szkolnictwem. Andrzej Frycz Modrzewski w swoim wielkim dziele pt. O naprawie Rzeczypospolitej zamieścił on odrębną księgę poświęconą szkołom; kładł on wielki nacisk na wychowanie a odpowiedzialnością za zły stan szkół i nauczycielstwa obarczył duchowieństwo, dlatego też żądał od państwa, by dokonało oszacowania klasztornych majątków oraz wyznaczyło, jaką liczbę studentów powinien utrzymywać klasztor, jeśli nie będzie chował dla nich nauczyciel; kościoły powinny być źródłem dochodów profesorów i uczonych.