































Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Przygotuj się do egzaminów
Studiuj dzięki licznym zasobom udostępnionym na Docsity
Otrzymaj punkty, aby pobrać
Zdobywaj punkty, pomagając innym studentom lub wykup je w ramach planu Premium
Społeczność
Odkryj najlepsze uniwersytety w twoim kraju, według użytkowników Docsity
Bezpłatne poradniki
Pobierz bezpłatnie nasze przewodniki na temat technik studiowania, metod panowania nad stresem, wskazówki do przygotowania do prac magisterskich opracowane przez wykładowców Docsity
Wielkiej Brytanii, USA i ZSRS o otwarciu drugiego, zachodniego frontu walki z Niemcami w Europie zachodnie wojska alianckie przystąpiły 6 czerwca 1944 r.
Typologia: Notatki
1 / 39
Ta strona nie jest widoczna w podglądzie
Nie przegap ważnych części!
Fragmenty wspomnień Wydarzenia
Wpadł do przychodni rewiru [...] lekarz naczelny, dr Treite, wołając głośno, że inwazja się rozpoczęła. W pięć minut później wiedział cały obóz. W ciągu następnych tygodni i miesięcy [...] Francuzki, Belgijki i Holenderki, jedne po drugich doczekały się uwolnienia swoich krajów spod okupacji niemieckiej.
Odpowiedź pochodząca z CKE: lądowanie aliantów w Normandii
Komentarz IPN: realizując ustalenia tzw. Wielkiej Trójki, czyli przywódców Wielkiej Brytanii, USA i ZSRS o otwarciu drugiego, zachodniego frontu walki z Niemcami w Europie zachodnie wojska alianckie przystąpiły 6 czerwca 1944 r. do desantu morskiego i powietrznego w Normandii (północna Francja pod okupacją niemiecką). W ciągu 11 miesięcy podążając w kierunku Berlina, armie zachodnich aliantów wyzwoliły spod okupacji niemieckiej Francję, Holandię, Belgię oraz zajęły większą część Niemiec.
Bito w Krakowie we wszystkie dzwony, górował głos Zygmunta. [...] Działo się to na specjalny rozkaz wyższych władz niemieckich. Krakowianie w gorący dzień czerwcowy zamykali okna i zatykali uszy, żeby dzwonu nie słyszeć. [...] W BBC przemawiał Churchill. [...] „ nie zapomnimy o rycerskim narodzie francuskim.”
Odpowiedź pochodząca z CKE: kapitulacja Francji
Komentarz IPN: 3 września 1939 r. Francja, realizując zobowiązania sojusznicze z Polską, wypowiedziała wojnę Rzeszy niemieckiej. Przez kolejne miesiące dochodziło do sporadycznych walk (tzw. dziwna wojna). W maju 1940 r., po wcześniejszym zajęciu Danii i Norwegii, wojska niemieckie przystąpiły do inwazji na Francję. Chcąc obejść silne fortyfikacje francuskie na granicy z Niemcami (Linia Maginota) atak nastąpił od strony zajętych uprzednio przez Niemcy Belgii, Holandii i Luksemburga. Po 6 tygodniach walk Francja skapitulowała 22 czerwca 1940 r.
8 października 1939 r.
Cała odpowiedzialność przed narodem za powodzenie naszych wysiłków spoczywa wyłącznie na Panu,
Generale. Nie może ani na chwilę Pan Generał zapomnieć, że ani Pan Prezydent Rzeczypospolitej, ani
reszta członków rządu [...] nie uosabiają, ani wobec naszych sprzymierzeńców, ani wobec kraju, tych
wielkich nadziei, jakie pokładamy w Panu, Drogi Generale.
Ignacy Jan Paderewski
M. M. Drozdowski, Ignacy Jan Paderewski. Zarys biografii politycznej , Warszawa 1981, s. 238.
A. Rozpoznaj osobę, do której napisano zacytowany list.
B. Spośród podanych funkcji wybierz i podkreśl dwie, które pełnił w czasie II wojny światowej
adresat zacytowanego listu.
e. Dowódca Służby Zwycięstwu Polski.
C. Wymień dwa państwa, które autor listu napisanego w październiku 1939 r. określa mianem
sprzymierzeńców Polski.
Teki edukacyjne IPN. Materiały dla ucznia , Warszawa–Kraków 2010, s. 90.
(^1) Baretka – wąski pasek, barwy przewidzianej dla danego orderu, noszony na mundurze zamiast odznaki.
Komentarz IPN: Po napaści ZSRS na Polskę 17 września 1939 r. w niewoli sowieckiej znalazło
się ok. 18 tys. polskich oficerów wojska i policji. Większość z wojskowych stanowili przedstawiciele
zawodów inteligenckich (lekarze, naukowcy, artyści, działacze polityczni, nauczyciele, urzędnicy).
Rozmieszczono ich w trzech obozach: Kozielsk, Starobielsk, Ostaszków (policjanci). 5 marca 1940 r.
władze ZSRS podjęły decyzję o zamordowaniu prawie 15 tys. z nich oraz ponad 7 tys. polskich
więźniów cywilnych. Ofiary rozstrzelano w lesie katyńskim w siedzibach NKWD w Charkowie
i Kalininie oraz w Kijowie i Mińsku (kwiecień-maj 1940 r.).
W 1943 r. Niemcy postanowili wykorzystać propagandowo informację o zbrodni dla rozbicia koalicji
alianckiej. 13 kwietnia radio berlińskie nadało wiadomość o odkryciu masowych grobów polskich
oficerów w Katyniu. Niezależne od siebie komisje eksperckie (w tym polska) przeprowadziły badania,
jednoznacznie wskazujące na czas zbrodni – wiosnę 1940 r. W tym okresie tereny te leżały w granicach
ZSRS, który nie prowadził jeszcze wojny z Niemcami. Strona sowiecka w odpowiedzi oskarżyła
o zbrodnię Niemców określając datę śmierci ofiar na jesień 1941 r. (czyli okres, gdy obszar ten
znajdował się pod okupacją niemiecką). Taka interpretacja zbrodni obowiązywała w ZSRS do 1990 r.
Ponieważ pierwsze informacje o rozstrzeleniu polskich oficerów przez NKWD dotyczyły grobów
w lesie katyńskim, mord wszystkich polskich jeńców i więźniów wiosną 1940 r. na terenie ZSRS
określa się jako zbrodnia katyńska.
Zob. Ćwiczenie IX i X.
Informacje Miejsce walk
Litera, którą miejsce walk zaznaczono na mapie
Odpowiedź pochodząca z CKE: Narwik
Komentarz IPN: 9 kwietnia 1940 r. Niemcy rozpoczęli inwazję na Danię i Norwegię. Kluczowe znaczenie dla Niemców miał norweski port Narwik, przez który przebiegała trasa eksportu szwedzkich rud żelaza (głównie dla przemysłu zbrojeniowego). Dlatego na pomoc Norwegii przybyła ekspedycja wojsk angielskich, francuskich oraz polskich (Brygada Strzelców Podhalańskich), zakończona odbiciem portu z rąk niemieckich. 6 dni później, w obliczu klęski Francji, wojska alianckie opuściły Narwik.
Odpowiedź pochodząca z CKE: Tobruk
Komentarz IPN: W e wrześniu 1940 r. Włochy przystąpiły do wojny z Wielką Brytanią, prowadząc ofensywę z terenu swojej kolonii w Libii na Egipt (niepodległe państwo w brytyjskiej strefie wpływów). Trzy miesiące później wojska brytyjskie wyparły Włochów z Egiptu i zajęły część Libii, w tym twierdzę Tobruk. Na pomoc włoskiemu sojusznikowi w lutym 1941 r. do Afryki Płn. przybyły wojska niemieckie. Kilkumiesięczne walki toczyły się m.in. o twierdzę Tobruk, której wraz z aliantami broniła polska Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich. Brytyjczykom udało się odeprzeć niemiecko-włoskie oblężenie twierdzy, ale po 2 miesiącach Tobruk i pozostałe tereny Libii zostały zdobyte przez Niemców i Włochów. Dopiero bitwa pod El-Alamein w Egipcie przyniosła trwałą przewagę aliantów w Afryce Północnej.
Odpowiedź pochodząca z CKE: Lenino
Komentarz IPN: Wraz z zerwaniem stosunków dyplomatycznych z rządem RP w Londynie ( 1943 r.) ZSRS rozpoczął organizację przyszłego ośrodka władzy w powojennej Polsce (Związek Patriotów Polskich) oraz armii polskiej – złożonej z obywateli RP deportowanych do ZSRS po wrześniu 1939 r. – pod sowieckim dowództwem. Jej zalążkiem była 1 Dywizja Piechoty im. T. Kościuszki, skierowana po raz pierwszy do walki z Niemcami 12 października 1943 r. pod Lenino. 1 DP poniosła duże straty i nie zdołała przełamać niemieckiej obrony. W sowieckiej polityce bitwa pod Lenino była wykorzystywana jako argument przeciwko Polskim Siłom Zbrojnym na Zachodzie podległym rządowi RP w Londynie, unikającym – zdaniem ZSRS – walki z Niemcami.
Nr Fragment dziennika Miesiąc i rok wydarzenia
Odpowiedź pochodząca z CKE: czerwiec 1944
Komentarz IPN: 6 czerwca 1944 r. – lądowanie wojsk alianckich w Normandii – największa operacja desantowa podczas II wojny światowej. Zob. komentarz do Ćwiczenia I.
Odpowiedź pochodząca z CKE: lipiec 1944
Komentarz IPN: 22 lipca 1944 r. – wydanie w Moskwie Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Chcąc wzbudzić zaufanie społeczeństwa do nowego organu jako miejsce ogłoszenia odezwy podano Chełm Lubelski. 23 lipca moskiewskie radio przekazało informację o utworzeniu dzień wcześniej PKWN w Chełmie Lubelskim, na terenie wyzwolonym przez wojska radzieckie i o wydaniu Manifestu. W rzeczywistości marionetkowy organ władzy wykonawczej w RP powstał 21 lipca w Moskwie pod kontrolą Józefa Stalina, a kolejnego dnia upubliczniono tam Manifest. PKWN za jedyną legalnie uchwaloną i obowiązującą ustawę zasadniczą uznawał konstytucję marcową. Nawoływał do walki z Niemcami i współpracy z ZSRS. W skład PKWN weszli działacze Związku Patriotów Polskich i Krajowej Rady Narodowej. Na jego czele stanął Edward Osóbka-Morawski, przed wojną związany z Polską Partią Socjalistyczną, a od 1943 r. z Robotniczą Partią Polskich Socjalistów. Wiceprzewodniczącymi zostali Andrzej Witos i Wanda Wasilewska.
Opis Kryptonim akcji
Odpowiedź pochodząca z CKE: Akcja AB
Komentarz IPN: Akcja AB (niem. Außerordentliche Befriedungsaktion) – niemiecka akcja przeprowadzona wiosną i latem 1940 r. w Generalnym Gubernatorstwie. Miała na celu likwidację przede wszystkim polskich działaczy społeczno-politycznych i przedstawicieli elit intelektualnych, których uznawano za potencjalnych przywódców konspiracji niepodległościowej. Do masowych aresztowań doszło m.in. w Warszawie, Krakowie i Lublinie. W wyniku akcji AB, która stanowiła kontynuację Intelligenzaktion , zginęło ponad 3 , 5 tys. intelektualistów i działaczy.
Odpowiedź pochodząca z CKE: Akcja Burza
Komentarz IPN: Koncepcję akcji przedstawił komendant główny Armii Krajowej, konspiracyjnych sił zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego, gen. Tadeusz Komorowski-Bór. Polegała na zajmowaniu terenów polskich przez oddziały Armii Krajowej podczas końcowej fazy okupacji niemieckiej, a następnie na skłonieniu ZSRS do uznania rządu na emigracji i wschodniej granicy II RP, ustalonej w traktacie ryskim. 4 stycznia 1944 r. Armia Czerwona wkroczyła na tereny należące przed wybuchem II wojny światowej do państwa polskiego. 15 stycznia 1944 r. na Wołyniu
Na podstawie: Encyklopedia szkolna. Historia , Warszawa 1993, s. 24–26.
Początkowo nie planowano starć z Niemcami na terenie dużych miast, ale w lipcu 1944 r. gen. Komorowski wydał rozkaz ich zajmowania, w tym również stolicy, by po jej wyzwoleniu, cywilne kierownictwo Polskiego Państwa Podziemnego mogło objąć władzę, co zaś miało zmusić ZSRS do uznania praw państwa polskiego. Zob. komentarz do Ćwiczenia I „powstanie warszawskie”. Akcję „Burza” zakończono 26 października 1944 r. decyzją gen. Leopolda Okulickiego, ostatniego komendanta głównego AK. Uczestniczyło w niej ponad 100 tys. żołnierzy.
Odpowiedź pochodząca z CKE: Akcja Wisła
Komentarz IPN: 23 sierpnia 1939 r. III Rzesza i ZSRS zawarły pakt o nieagresji (tzw. pakt
Ribbentrop-Mołotow) z tajną częścią o podziale Rzeczpospolitej. 22 czerwca 1941 r., łamiąc
postanowienia paktu, Niemcy rozpoczęły inwazję na ZSRS. Wojna na wschodzie była od początku
wpisana w program nazistów, a zawarty w 1939 r. pakt miał zapewnić Niemcom neutralność ZSRS
podczas ich działań zbrojnych w Europie Zachodniej.
Fragment wiersza Romana Gilewskiego
Dzisiaj w Italii walczycie, Jak ongiś, pod Somosierrą –
A tak niedawno w Syberii Dziś Piedimonte – Cassino...
Wygraliście cudem los życia Prawnuki Szwoleżerów!
Na tej sowieckiej loterii. Te czyny Wasze nie zginą! [...]
Chciano z was zrobić janczarów, A pod dowództwem Andersa
Walczących za Moskwę pod knutem; Może wkroczycie do Wiednia!?
Zamiast wolności sztandarów – Kresowe dywizje znów pierwsze,
Kajdany nowe Wam kuto! Jako wolności straż przednia.
Dziś – wielkie w Italii zwycięstwo: Wolności widać już tęczę...
Polacy Cassino zdobyli! Prowadź, więc prowadź Sosnkowski!
Czcząc trud Wasz żołnierski i męstwo, Poprzez alpejskie przełęcze
Świat czoła przed Wami chyli. Prosto z Italii do Polski.
Bitwa o Monte Cassino w poezji 1944– 1969 , oprac. A. K. Kunert, Łomianki 2014, s. 134–135.
A. Podaj rok podpisania i stosowaną w historiografii nazwę układu polsko-radzieckiego,
do którego następstw nawiązuje autor w pierwszej zwrotce wiersza.
Fragment wspomnień więźnia sowieckiego
Opuściłem Starobielsk w grupie 16 ludzi dopiero 12 maja. [...] [Z]apchano naszą partię do
więźniarek [...] prawie bez okien z grubo zakratowanymi drzwiami. Odkrywaliśmy napisy polskie na
ścianach: „wysadzali nas koło Smoleńska”. [...] Oczekiwaliśmy wszyscy najgorszego. [...]
Zawieziono nas w okolicę gęsto zalesioną znów do obozu. [...] „Pawliszczew Bor” – tak się nazywał
ten obóz położony w głębi pięknych lasów. [...] Byliśmy z początku przekonani, że taki sam los jak
nas spotkał wszystkich innych naszych kolegów, że zostali oni rozesłani do podobnych małych
obozów, rozsypanych po całej Rosji. Bardzo prędko zaczęliśmy się zastanawiać nad ich losem,
dlatego, że prawie w każdej kartce z kraju otrzymywaliśmy coraz bardziej niespokojne zapytania, co
się dzieje z kolegami naszymi ze Starobielska, Kozielska i Ostaszkowa [...]. Kiedy [...] ogłoszono
nam tworzenie Armii Polskiej w ZSRR, kiedy wszyscy zgłosiliśmy się do wojska, już
podejrzewaliśmy, że los nasz jest w stosunku do reszty naszych kolegów uprzywilejowany.
J. Czapski, Wspomnienia starobielskie , Warszawa 1988, s. 22.
A. Podaj nazwę układu politycznego, który umożliwił formowanie armii wspomnianej przez
Józefa Czapskiego.
B. Wyjaśnij, jaki los spotkał tych z kolegów Józefa Czapskiego, którzy nie zostali przeniesieni
do obozu o nazwie Pawliszczew Bor.
C. Podaj, w którym roku i kto ogłosił informację o losie, jaki spotkał zaginionych kolegów
Józefa Czapskiego.
D. Wyjaśnij, jaki wpływ na stosunki polsko-radzieckie miało podanie do publicznej
wiadomości informacji o losie zaginionych żołnierzy.
Komentarz IPN: 30 lipca 1941 r. Polska (sygnatariusz Władysław Sikorski, premier rządów RP na
uchodźstwie) i ZSRS (sygnatariusz Iwan Majski, ambasador sowiecki w Wielkiej Brytanii) zawarły
układ przywracający stosunki dyplomatyczne między tymi państwami, zerwane 17 września 1939 r.
wobec napaści ZSRS na Polskę i stwierdzenia w nocie rządu ZSRS, skierowanej do ambasadora RP
Wacława, iż „państwo polskie i jego rząd faktycznie przestały istnieć”. W momencie podpisania
porozumienia wspólnym celem obu państw była walka z Rzeszą Niemiecką. Ustalono, iż na terenie
ZSRS powstanie armia polska pod polskim dowództwem. Polskim obywatelom – więzionym
politycznym i zesłańcom udzielono „amnestii”.
Prezydent RP Władysław Raczkiewicz, który wraz z opozycją krytykował układ m.in. za brak
jednoznacznego uznania wschodniej granicy Polski ustalonej w Rydze, nie zgodził się na jego
podpisanie.
Zob. komentarz do Ćwiczenia III i X.