Język polski kl. VII
Dzień dobry! W tym tygodniu (04 - 08.05.2020r.) proponuję następujące tematy.
1. Temat: Motyw winy i kary w „Dziadach” cz. II Adama Mickiewicza.
Przeczytaj lekturę A. Mickiewicza pt. „Dziady” cz. II;
Napisz w zeszycie notę biograficzną autora. Możesz skorzystać z podręcznika
s. 254 – 255;
Przepisz notatkę do zeszytu:
„Dziady” stanowią czteroczęściowy cykl dramatyczny, obejmujący: część II i IV,
powstałe w Kownie i w Wilnie ( 1820 – 1823 ), część III napisaną w Dreźnie ( 1832 )
oraz nieukończoną część I.
„Dziady” to stary białoruski obrzęd ludowy ku czci przodków, wywodzący się
z czasów pogańskich. Chłopi przynosili na groby zmarłych poświęcone przez kapłana
potrawy i napoje, pragnąc jadłem i śpiewem przynieść ulgę duszom, które nie dostały
się do nieba. Ze względu na niekatolicki charakter obrzęd był odprawiany
w konspiracji, w odludnych miejscach, o późnej porze. Ludowy obrzęd dziadów łączy
w utworze dwa światy: ludzi żyjących i umarłych. Hierarchizuje umarłych według
popełnionych za życia win i pozwala przestrzec żyjących o dotkliwych
konsekwencjach niemoralnego postępowania wobec innych.
Czas i miejsce akcji: przedstawione wydarzenia rozgrywają się nocą, w przeddzień
Wszystkich Świętych, w starej cmentarnej kaplicy, w bliżej nieokreślonej wsi na
Litwie, I połowa XIX w.
Motto II cz. „Dziadów” pochodzi z dramatu „Hamlet” Williama Szekspira: „Są dziwy
w niebie i na ziemi, o których ani śniło się waszym filozofom” ( czyli: w świecie dzieją
się nadprzyrodzone zjawiska, których nie da się wyjaśnić rozumowo ). Utwór
Mickiewicza zgodnie z mottem łączy w sobie elementy świata realnego ( konkretne
miejsce akcji, postacie Guślarza, Starca, wieśniaków ) i fantastycznego ( pojawiające
się zjawy ). W dramacie dominuje nastrój powagi i tajemnicy, dzieją się w nim rzeczy
niewytłumaczalne rozumowo.
Ciąg dalszy na zdalnej lekcji we wtorek.
